Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Hanna Kulesza

Protokolant: sekretarz sądowy – Irmina Bartochowska

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2013 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o udzielenie promesy koncesji

na skutek odwołania (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. od Decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 19 kwietnia 2011 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od powoda (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, kwotę 360 zł. (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Hanna Kulesza

Sygn. akt XVII AmE 102/11

(...)

Decyzją z dnia 19 kwietnia 2011 r., nr (...), po rozpatrzeniu wniosku Przedsiębiorcy – (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., z dnia 22 listopada 2010 r., Prezes Urzędu Regulacji Energetyki odmówił udzielenia Przedsiębiorcy promesy koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej określonej w art. 32 ust 1 pkt 2 ustawy – Prawo energetyczne, polegającej na magazynowaniu paliw gazowych.

Jako podstawę swojego rozstrzygnięcia, Prezes URE wskazał brak spełnienia przez powoda ubiegającego się o zmianę ( rozszerzenie terytorialne) promesy koncesji przesłanek wskazanych w art. 33 ust 1 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne tj. wykazania przez Przedsiębiorcę dysponowania środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności bądź udokumentowania możliwości ich pozyskania. Prezes URE , opierając się na oświadczeniu Przedsiębiorcy złożonym w trakcie w trakcie postępowania administracyjnego ustalił , że Przedsiębiorca ten na dzień wydania niniejszej decyzji zalega z zapłatą podatków i składek na ubezpieczenie społeczne na łączną kwotę 279.102,25 zł. W ocenie Prezesa URE zaleganie przez Przedsiębiorcę ubiegającego się o rozszerzenie terytorialne promesy koncesji z zapłatą podatków i składek na ubezpieczenie społeczne nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności gospodarczej w dziedzinie energetyki, a występowanie wskazanych zaległości wskazuje, że Przedsiębiorca nie spełnia warunku określonego w art. 33 ust 1 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne.

Od decyzji tej powódka - (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. - wniosła odwołanie, zarzucając zaskarżonej decyzji brak dogłębnego przeanalizowania okoliczności warunkujących uzyskanie koncesji. Powódka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia i obciążenie pozwanego kosztami procesu.

W uzasadnieniu odwołania, powodowa spółka zarzuciła Prezesowi URE , ze nie uwzględnił wszystkich podnoszonych przez spółkę okoliczności, które spowodowały powstanie opisanych zaległości finansowych . W szczególności faktu opracowania przez powodową spółkę projektu mającego na celu zaopatrzenie rejonu (...) (...) oraz (...) w gaz ziemny , którego realizacja przyczyniłaby się do przyspieszenia gazyfikacji w/w terenów. Spółka podnosiła , że w celu podpisania umowy na dofinansowanie projektu z dotacji unijnych musiała spełnić szereg kosztownych kryteriów , które pokryła z bieżących środków finansowych a to z kolei negatywnie wpłynęło na terminowe regulowanie zobowiązań wobec ZUS i Skarbu Państwa.

Jednocześnie zdaniem powódki, prezentowane przez Prezesa URE stanowisko, że odmowa udzielenia promesy koncesji jest uzasadniona „ochroną interesu społecznego” stoi w sprzeczności z szeroko rozumianym interesem społecznym kraju w zakresie prowadzenia polityki energetycznej , jaki zostałby osiągnięty w przypadku realizacji projektu Spółki.

W piśmie z dnia 18 sierpnia 2011 r., pozwany – Prezes URE wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych i podtrzymał w całości stanowisko prezentowane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorca - (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. posiada promesę koncesji udzielonej decyzją z dnia 21 lipca 2009 r., Nr (...), zmienionej decyzją z dnia 3 marca 2011 r., Nr (...) na dystrybucję paliw gazowych na potrzeby odbiorców zlokalizowanych na terenie miasta i gminy O. w województwie (...), na okres do dnia 31 grudnia 2013 r., oraz promesę koncesji udzieloną decyzją z dnia 21 lipca 2009 r., Nr (...), zmienioną decyzją z dnia 3 marca 2011 r., Nr (...), na obrót paliwami gazowymi na potrzeby odbiorców zlokalizowanych na terenie miasta i gminy O. w województwie (...), na okres do dnia 31 grudnia 2013 r. (k.0a-0k akt adm.)

W dniu 22 listopada 2010 r. do Urzędu Regulacji Energetyki wpłynął wniosek Przedsiębiorcy (z dnia 9 listopada 2010 r.), o udzielenie promesy koncesji w zakresie przesyłu i dystrybucji paliw gazowych, obrotu paliwami gazowymi oraz magazynowania paliw gazowych (k.1-219 akt adm.) We wniosku tym, Przedsiębiorca wskazał, iż działalność spółki w zakresie obrotu paliwami gazowymi ma na celu zaopatrzenie w gaz ziemny powiatów w województwie (...) i (...): (...), (...), (...), (...), (...) i (...).

Mając na uwadze fakt, że Przedsiębiorca posiadał już promesę koncesji na obrót paliwami gazowymi oraz na dystrybucję paliw gazowych pismo to, na podstawie art. 155 k.p.a., zostało potraktowane przez Prezesa URE jako wniosek o zmianę promesy koncesji na obrót paliwami gazowymi oraz dystrybucję paliw gazowych (rozszerzenie terytorialne promesy koncesji ).

W zakresie wniosku dotyczącego magazynowania paliw gazowych, pismo to było podstawą wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie udzielenia przedsiębiorcy promesy koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej polegającej na magazynowaniu paliw gazowych w magazynach naziemnych usytuowanych w O. i E. w województwie (...) na okres 5 lat.

Pismem z dnia 15 grudnia 2010 r., Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do uzupełnienia wniosku z dnia 9 listopada 2010 r., o wskazane w nim dokumenty i informacje m.in. o przesłanie zaświadczenia z właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdzającego, że przedsiębiorca nie zalega z wpłatą składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaświadczenia z właściwego urzędu skarbowego stwierdzającego, że Przedsiębiorca nie zalega ze zobowiązaniami wobec budżetu państwa. (k.223-224 akt adm.)

Pismami z dnia 13 stycznia 2011 r. oraz 28 stycznia 2011 r., Przedsiębiorca częściowo uzupełnił wniosek. (k.229-274 akt adm.)

Pismem z dnia 31 styczna 2011 r., przesłanym do Urzędu Regulacji Energetyki drogą elektroniczną, Przedsiębiorca zwrócił się o wydanie zaświadczenia dotyczącego prowadzonych postępowań w sprawie zmiany promesy koncesji oraz udzielenia promesy koncesji na magazynowanie paliwa gazowego. (k.278 akt adm.)

Prezes URE wydał zaświadczenie potwierdzające , że w dniu 22 listopada 2010 r. do podległego mu Urzędu wpłynął wniosek Przedsiębiorcy w sprawie zmiany promes koncesji oraz udzielenia promesy koncesji na magazynowanie paliw gazowych. Jednocześnie Prezes URE zaznaczył, że do pozytywnego rozpatrzenia tych wniosków brakuje uzupełnienia przez Przedsiębiorcę dokumentów w postaci przedstawienia zaświadczenia z właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stwierdzającego, że Przedsiębiorca nie zalega z wpłatą składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaświadczenia z właściwego urzędu skarbowego stwierdzającego, że Przedsiębiorca nie zalega ze zobowiązaniami wobec budżetu państwa. (k.280 akt adm.)

W dniu 7 marca 2011 r., do Urzędu Regulacji Energetyki na adres poczty elektronicznej Departamentu (...) wpłynęła prośba Przedsiębiorcy o zorganizowanie spotkania z przedstawicielami Prezesa URE w sprawie wyjaśnienia warunkowego udzielenia promesy koncesji Przedsiębiorcy, ze względu na realizowane projekty unijne, pomimo istnienia częściowych zaległości w stosunku do Skarbu Państwa. (k.309 akt adm.)

W piśmie z dnia 14 marca 2011 r., przesłanym do Urzędu Regulacji Energetyki drogą elektroniczną Przedsiębiorca poinformował o wysokości zadłużenia z tytułu składek ZUS w kwocie 43.818,46 zł oraz Urzędu Skarbowego z tytułu podatku VAT-7 w kwocie 105.122 zł., oraz CIT-2 w kwocie 130.161,79 zł. Zdaniem Przedsiębiorcy przyczyną powstania ww. zadłużenia był fakt, iż w celu podpisania umowy na dofinansowanie projektów z dotacji unijnych Przedsiębiorca zgodnie z Regulaminami konkursów musiał spełnić szereg kosztownych kryteriów, między innymi uzyskać prawomocne decyzje środowiskowe, opracować projekty budowlane, a także pozyskać inne dokumenty niezbędne do decyzji budowlanej. Stawiane przez Regulaminy wymogi Przedsiębiorca spełnił, realizując je z bieżących środków obrotowych, co negatywnie odbiło się na terminowym regulowaniu zobowiązań wobec Skarbu Państwa i doprowadziło do powstania ww. zadłużenia. (k.311-312 akt adm.)

W dniu 15 marca 2011 r. w siedzibie URE odbyło się spotkanie przedstawicieli
Przedsiębiorcy i Prezesa URE. W toku spotkania przedstawiciele Przedsiębiorcy
potwierdzili fakt istnienia zaległości wskazanych w piśmie z dnia 14 marca 2011 r.

Pismem z dnia 17 marca 2011 r. Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego oraz o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym i ewentualnie złożenia dodatkowych uwag. (k.313 akt adm.)

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył co następuje:

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego stanął na stanowisku, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa i znajduje uzasadnienie w przepisach prawa, zaś zarzuty podnoszone przez powódkę w odwołaniu nie mogą skutkować jej uchyleniem.

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego, który nie był kwestionowany przez strony, wynika, iż spór pomiędzy powodową spółką - (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. a pozwanym Prezesem URE dotyczył kwestii oceny możliwości finansowych powodowej spółki pozwalających na prawidłowe wykonywanie w przyszłości działalności objętej koncesją.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. l ustawy - Prawo energetyczne, kto zamierza wykonywać działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu, przetwarzaniu, magazynowaniu, przesyłaniu, dystrybucji oraz obrocie paliwami lub energią, skraplaniu gazu ziemnego i regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego, podlegającą koncesjonowaniu, może ubiegać się o wydanie promesy koncesji. Zgodnie z ustępem 2 tego artykułu, promesę wydaje Prezes URE w drodze decyzji administracyjnej. Do wniosku o wydanie promesy stosuje się odpowiednio art. 35 ustawy - Prawo energetyczne (art. 43 ust. 5 ustawy).

Wspomniany art. 35 ustawy - Prawo energetyczne, wskazuje obligatoryjne wymagania, jakie powinny spełniać wnioski koncesyjne czy tez wnioski o wydanie promesy koncesji, bez względu na zakres i przedmiot zamierzonej działalności.

Zgodnie z treścią art. 35 ust. l pkt 5 ustawy - Prawo energetyczne, wniosek o udzielenie koncesji powinien zawierać określenie środków, jakimi dysponuje podmiot ubiegający się o koncesję, w celu zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności objętej wnioskiem.

Art. 33 ust 1 pkt2 ustawy Prawo energetyczne stanowi natomiast , że koncesja jest udzielana wnioskodawcy , który dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności bądź jest w stanie udokumentować możliwości ich pozyskania.

W świetle cytowanych przepisów dysponowanie środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności gospodarczej oznacza zdaniem sądu w szczególności niezaleganie, przez podmiot ubiegający się o wydanie promesy koncesji, z należnościami wobec Skarbu Państwa.

Z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie jednoznacznie wynika, iż pozwany Prezes URE rozpatrując wniosek powodowej spółki o wydanie decyzji w sprawie udzielenia promesy koncesji na magazynowanie paliw gazowych , w sposób prawidłowy dokonał oceny możliwości finansowych powodowej spółki na podstawie, przedłożonych na wezwanie organu, dowodów w postaci dokumentów oraz udzielonych przez spółkę wyjaśnień.

Ze złożonego, w toku postępowania administracyjnego, pisma powodowej spółki z dnia 14 marca 2011 r. (k.311-312 akt adm.), wynika bowiem, iż na dzień wydania zaskarżonej decyzji, zaległości Przedsiębiorcy wynosiły:



z tytułu składek ZUS - 43.818,46 zł.,



z tytułu podatku od towarów i usług VAT – 105.122 zł.,



z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych – 130.161.79 zł.,

co łącznie stanowi kwotę zadłużenia w wysokości 279.102,25 zł.

Sąd zważył ponadto, iż z przedstawionej przez powódkę dokumentacji obrazującej sytuację finansową Przedsiębiorstwa za cały rok 2009 oraz za okres do 30 września 2010 r. (k.78 akt adm.) wynika co prawda, że Spółka uzyskuje zysk, a nadto, że jego wysokość nieznacznie rośnie, jednakże biorąc pod uwagę wielkość osiąganego zysku tj. kwotę (...) zł. w 2009 r. i kwotę (...) zł. na dzień 30 września 2010 r., stwierdzić należy, iż zysk ten nie jest wystarczający i jedynie w niewielkiej części może pokryć ujawnione przez Przedsiębiorcę zadłużenie wobec Skarbu Państwa.

W tej sytuacji uznać należy, że Pozwany Prezes URE zasadnie przyjął w zaskarżonej Decyzji, że powódka nie spełniła wymaganych przepisami warunków do udzielenia promesy koncesji, albowiem jej sytuacja finansowa nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności gospodarczej w dziedzinie energetyki. Zgodnie bowiem z ugruntowanym stanowiskiem Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, „ nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności gospodarczej w dziedzinie energetyki, dla ubiegania się o koncesję, przedsiębiorca (…) zalegający z zapłata podatków i składek na ubezpieczenie społeczne, choćby nawet posiadał możliwości techniczne dla prawidłowego wykonywania działalności gospodarczej w ramach koncesji, o która się ubiega.” (tak np. Sąd Antymonopolowy w wyroku z dnia 12.12.2001 r., w sprawie XVII AmE 14/01).

Jak słusznie podnosił Prezes URE w zaskarżonej decyzji, promesa koncesji stanowi przyrzeczenie administracji publicznej wydania w przyszłości pozytywnej decyzji w sprawie udzielenia koncesji, ponadto zgodnie z regulacją zawartą w art. 43 ust 4 ustawy Prawo energetyczne w okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na działalność określoną w promesie. Z powyższego wynika zatem , że już przed wydaniem promesy organ na podstawie posiadanych informacji powinien rozstrzygnąć , czy występują określone w przepisach przesłanki do wydania koncesji , albo czy przesłanki takie zaistnieją po spełnieniu przez wnioskodawcę określonych wymagań .

W związku z powyższym skoro , jak ustalono na podstawie dokumentów finansowych i oświadczeń strony , powodowa spółka nie jest w stanie realizować podstawowych zobowiązań finansowych jakimi bezsprzecznie są zobowiązania z tytułu podatków i składek na ubezpieczenie społecznie, to brak jest podstaw do przyjęcia, iż będzie w stanie w sposób prawidłowy wykonywać w przyszłości działalność objętą promesą koncesji.

Bez znaczenia dla powyższej oceny zaistniałego w sprawie stanu faktycznego pozostaje podnoszona przez powoda okoliczność , iż w celu podpisania umowy na dofinansowanie projektów z dotacji musiał spełnić szereg kosztowych kryteriów. W ocenie Sądu, okoliczności te potwierdzają tylko słuszność stanowiska prezentowanego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, iż Przedsiębiorca ubiegający się o promesę koncesji, z uwagi na swoją sytuację finansową, nie daje rękojmi należytego wykonywania działalności gospodarczej w dziedzinie energetyki, skoro konieczność poniesienia tych koszów była w stanie zachwiać możliwością regulowania przez Spółkę należności z tytułu danin państwowych.

W ocenie sądu , wbrew zarzutom odwołania, Prezes URE prawidłowo dokonał w zaskarżonej decyzji oceny wniosku powoda w świetle interesu społecznego i słusznego interesu strony (art. 155 kpa) uznając , ze w interesie społecznym leży aby koncesjonowana działalność gospodarcza była wykonywana przez podmioty spełniające warunki określone w przepisach, w tym przypadku wywiązujące się z zobowiązań wobec Skarbu Państwa. Podkreślenia wymaga przy tym , iż powyższej oceny nie mogą podważyć , podnoszone przez powoda w odwołaniu, walory planowanego przez powoda projektu z punktu widzenia polityki energetycznej kraju , jeśli miałby on być realizowany przez podmiot który zalega ze składkami na ubezpieczenie społeczne i zobowiązaniami podatkowymi na rzecz Skarbu Państwa

Nie znajdując zatem podstaw do uwzględnienia odwołania, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił je jako bezzasadne - art. 479 ⁵³ §1 k.p.c.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sporu, w oparciu o treść art. 98 i 99 k.p.c.

SSO Hanna Kulesza