Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 9 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Dąbrowski

Protokolant: stażysta Grzegorz Szpak

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2013 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w P.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

przy udziale zainteresowanego (...) Spółki Akcyjnej w G.

o wstrzymanie dostarczania energii

postanawia:

1. umorzyć postępowanie w sprawie;

2. zasądzić od powoda (...) Spółki Akcyjnej w P. na rzecz zainteresowanego (...) Spółki Akcyjnej w G. kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

3. znieść wzajemnie pomiędzy powodem (...) Spółką Akcyjną w P., a pozwanym Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki koszty zastępstwa procesowego.

SSO Dariusz Dąbrowski

Sygn. akt XVII AmE 132/11

UZASADNIENIE

Na rozprawie w dniu 9 grudnia 2013 roku pełnomocnik powoda cofnął odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki znak (...) (...) (...) z dnia 13 kwietnia 2011 roku i wniósł o umorzenie postępowania odwoławczego.

W niniejszej sprawie nie zachodzą przeszkody wymienione w art. 203 § 4 k.p.c., które uzasadniałyby uznanie cofnięcia odwołania za niedopuszczalne.

Pełnomocnik pozwanego nie sprzeciwił się cofnięciu odwołania i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Pełnomocnik zainteresowanego również nie sprzeciwił się cofnięciu odwołania i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa oprócz obowiązku zwrotu kosztów.

W niniejszej sprawie powód skutecznie cofnął odwołanie, a okoliczności sprawy nie wskazują aby cofnięcie odwołania wraz ze zrzeczeniem się roszczenia było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa, tj. nie zachodzą przesłanki z art. 203 § 4 k.p.c., dające Sądowi możliwość uznania cofnięcia odwołania za niedopuszczalne.

W związku z powyższym wobec spełnienia przesłanek z art. 203 § 1 k.p.c. Sąd na podstawie art. 355 § 1 i 2 k.p.c. postanowił umorzyć postępowanie w sprawie.

Stronę cofającą odwołanie należy uznać za stronę przegrywającą proces w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Tym samym pozwanemu należy się zwrot kosztów zastępstwa procesowego wywołanych wniesieniem powództwa przeciwko niemu.

Przyznane zainteresowanemu w myśl art. 203 §2 i §4 k.p.c. koszty stanową wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 360 zł - ustalone na podstawie § 18 ust. 2 pkt 2 w zw. z § 2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163. poz. 1348 ze zm.).

Kierując się względami słuszności i brakiem dysproporcji w poniesionych przez strony kosztach Sąd uznał za właściwe znieść wzajemnie między stronami (powodem i pozwanym) koszty procesu w oparciu o art. 100 k.p.c.

SSO Dariusz Dąbrowski