Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów w składzie:

Przewodniczący:	SSO Małgorzata Perdion-Kalicka
Protokolant:	sekretarz sądowy Jadwiga Skrzyńska

po rozpoznaniu w dniu 20 października 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) S.A. z siedzibą w L.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

z udziałem zainteresowanego Elektrowni (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

o zawarcie umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 28 września 2012 r. Nr (...)

I.  uchyla zaskarżoną decyzję;

II.  zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz (...) S.A. z siedzibą w L. kwotę 360,00 (trzysta sześćdziesiąt) zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Małgorzata Perdion-Kalicka

XVII AmE 145/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 września 2012 r. Nr (...)Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. Elektrowni (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. w sprawie rozstrzygnięcia sporu dotyczącego odmowy zawarcia przez (...) S.A. z siedzibą w L. umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej (...) S.A. obiektów Farmy Wiatrowej (...)o łącznej mocy przyłączeniowej 70 MW orzekł zawarcie pomiędzy Elektrownią (...) Sp. z o.o. w W. a (...) S.A. w L. umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej obiektów Farmy (...) o łącznej mocy przyłączeniowej 70 MW, o treści stanowiącej załącznik do niniejszej decyzji.

Od powyższej decyzji (...) S.A. w L. (dalej: powódka) wniosła odwołanie zaskarżając ją w całości. Rozstrzygnięciu Prezesa URE powódka zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego:

1. art. 7 ust. 1 ustawy Prawo energetyczne z dnia 10.04.1997 r. (dalej: p.e. poprzez:

- założenie, że istnieją warunki techniczne i ekonomiczne przyłączenia do sieci, w sytuacji, gdy analiza sprawy pozwala na ustalenie braku ekonomicznych i technicznych warunków przyłączenia, co wiąże się z rozległym zakresem zmian koniecznych do zaprowadzenia w sieci w związku z projektowanym przyłączeniem,

- naruszenie zasady równoprawnego traktowania poprzez ukształtowanie umowy o przyłączenie ze szkodą dla interesu ekonomicznego powódki i innych odbiorców, a wyłącznie w interesie zainteresowanej,

- naruszenie prawa wspólnotowego poprzez dokonanie wykładni przepisów krajowego porządku prawnego w oparciu o art. 15 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/72/WE z dnia 13 lipca 2009 r. dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylająca dyrektywę 2003/54/WE i art. 16 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i w następstwie uchylającej dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE, w sytuacji, gdy nie wynika to wprost z zasad prawidłowej wykładni. Powołana regulacja prawa wspólnotowego stworzyła ramy dla uprzywilejowania wytwórców energii ze źródeł odnawialnych, jednak do krajowego porządku prawnego ustawodawca nie wprowadził takiego uprzywilejowania, co wynika także ze swobody państw w doborze metod transpozycji regulacji wspólnotowych, o ile oczywiście taka pozytywna regulacja znajduje się w przepisach wspólnotowych, czego w niniejszym przypadku brak;

- błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że wydanie warunków przyłączenia przemawia za tym, iż spełnione są warunki techniczne i ekonomiczne przyłączenia podmiotu ubiegającego się o przyłączenie (tu: zainteresowanego) do sieci elektroenergetycznej przedsiębiorstwa energetycznego (tu: powódki), podczas gdy spełnienie się powyższych warunków Prezes URE powinien był ustalić w oparciu o całokształt stanu faktycznego sprawy oraz przy uwzględnieniu odrębności wynikających z hipotezy art. 7 ust. 9 p.e.;

- przyjęcie, iż powódka nie dokonała odmowy przyłączenia, a oś sporu dotyczy jedynie treści umowy przyłączeniowej, na którą niezależnie od jej późniejszych zmian oraz zmian warunków przyłączenia rozciąga się domniemane (tj. wywnioskowane z faktu wydania warunków przyłączenia) potwierdzenie spełnienia warunków ekonomicznych przyłączenia – a tym samym nierozpoznanie przez organ administracji sprawy co do istoty,

- uznanie za bezskuteczną odmowę przyłączenia dokonaną przez Powódkę
podmiotowi przyłączanemu, mimo że odmowa Powódki wynikała w sposób
jednoznaczny już choćby z braku zgody na zawarcie umowy przyłączeniowej
opiewającej na opłatę przyłączeniowa w kwocie niższej niż postulowana przez
Powódkę, a kontekst negocjacji oraz główna kwestia sporna (tj. aspekt ekonomiczny)
były dla stron oczywiste,

- przyjęcie dla prowadzonych rozważań i wydanego rozstrzygnięcia teoretycznego
założenia, iż brak wyraźnego wskazania przez OSD przyczyny odmowy w
informacji wysłanej do podmiotu przyłączanego jest równoznaczne z brakiem
odmowy, mimo wskazania tej przyczyny w informacji do organu administracyjnego
uprawnionego do weryfikacji tej odmowy oraz pomimo oczywistego dla podmiotu
przyłączanego kontekstu sytuacyjnego sprawy, uwidocznionego wyraźnie choćby w
inicjującym postępowanie wniosku o rozstrzygnięcie sporu przez Prezesa URE.

2. art. 7 ust. 9 p.e. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji nieistnienia obowiązku przyłączenia oraz w braku ekonomicznych warunków przyłączenia do sieci; jak również poprzez powołanie się w analizie na nieaktualne brzmienie tego przepisu w sytuacji, gdy kluczowa i zainicjowana przez Zainteresowaną zmiana stanu faktycznego sprawy oraz związane z nią negocjacje stron w przedmiocie przyłączenia toczyły się już po zmianie rzeczonej regulacji p.e.

3. art. 7 ust. 8 pkt 3 p.e. poprzez jego zastosowanie, w sytuacji, gdy z pkt-u powyżej wynika fakt wyłączenia stosowania tegoż przepisu;

4. art. 7 ust. 8i p.e., poprzez niewłaściwą interpretację polegającą na:

- przyjęciu, że wydane warunki przyłączenia stanowią - wbrew literalnej treści -bezwarunkowe zobowiązanie do zawarcia umowy o przyłączenie,

- pominięciu prawidłowej wykładni oraz funkcji treści regulacji przepisu § 8 (w
szczególności ust. 6) rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4.05.2007 r. w
sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego2
(zwanym dalej jako „Rozporządzenie systemowe"),

- przyjęciu, iż wydane warunki przyłączenia wyłączają konieczność dokonania analizy
przesłanek przyłączenia z uwzględnieniem art. 7 ust. l p.e. i z pominięciem art 7 ust.
9 p.e.,

- przyjęciu, że wydanie warunków przyłączenia przez OSD posiada ww. skutki
prawne w przypadku braku przedłożenia przez wnioskodawcę tytułów prawnych do
przyłączanej nieruchomości (skutkującym następnie żądaniem przez organ ich
dołączenia w trakcie niniejszego postępowania administracyjnego) oraz
obiektywnego braku warunków ekonomicznych i technicznych dla dokonania
przyłączenia,

- przyjęciu, że OSD wiążą w sposób bezwzględny nie tylko ustalenia objęte
warunkami przyłączenia, ale także wszelkie ich późniejsze modyfikacje narzucane
przez podmiot przyłączany, a odbiegające nawet istotnie od pierwotnych założeń
wniosku o przyłączenie. W szczególności, że douczy to nawet zmiany samego
miejsca posadowienia obiektu przyłączanego (w niniejszej sprawie: obszar innej
gminy), podczas gdy tak istotna zmiana powinna być postrzegana jako niwecząca
wszystkie poprzednie ustalenia i traktowana jako cofniecie pierwotnego wniosku o przyłączenie przez podmiot przyłączany,

- analizowaniu warunków przyłączenia w oderwaniu od projektu umowy, podczas gdy to ostateczna treść umowy (w szczególności zaś kwota opłaty przyłączeniowej) warunkuje pierwotną zgodę OSD na przyłączenie w trybie art. 7 ust. 9 p.e., a tym samym jedynie łącznie dokumenty te mogą być podstawą rozważań co do ich wykładni oraz intencji i motywów wydającego je OSD,

- przeciwstawianiu sobie treści umowy przyłączeniowej oraz faktu istnienia warunków ekonomicznych przyłączenia - niezasadna dyferencjacja obu zagadnień poprzez wskazanie, że to treść umowy, a nie warunki ekonomiczne są osią sporu, podczas gdy jedno zagadnienie bezpośrednio wynika z drugiego i wzajemnie się one warunkują, gdyż brak warunków ekonomicznych przyłączenia pociąga za sobą określoną propozycję negocjacyjną co do szacowanych do poniesienia przez podmiot przyłączany kosztów przyłączenia,

- braku racjonalności w przyjętych założeniach rozstrzygnięcia uwidaczniający się w powoływaniu się na skutki historycznych już warunków przyłączenia z 2009 r. przy jednoczesnej analizie innych okoliczności sprawy z perspektywy naznaczonej przez aktualny pryzmat czasowy i rozstrzyganiu według (domniemanego) stanu rzeczy na datę rozstrzygnięcia.

5. art. 11d ust. 3 p.e., w zw. z art. 9c ust. 3 p.e. poprzez ukształtowanie treści umowy z pominięciem treści obowiązków tkwiących po stronie Powódki jako operatora systemu OSD oraz obowiązków zapewnienia należytej pracy sieci, w tym także w sytuacji zagrożenia (w szczególności ze względu na moc farmy), przez co w efekcie dochodziłoby do ograniczenia swobody OSD, ale także OSP, w realizowaniu przypisanych obowiązków;

6. art. l ust. 2 p.e. poprzez brak równoważenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców paliw i energii, w sytuacji gdy skrajnie odmienne od propozycji Powódki ukształtowanie wielkości opłaty za przyłączenie odbija się negatywnie dla odbiorców w taryfie na lata kolejne - poprzez zatwierdzenie wyższych wielkości stawek i opłat (wobec następczego ujęcia we wniosku taryfowym), zaś podmioty - wytwórcy, w tym Zainteresowana, nie ponosi żadnych kosztów związanych z wprowadzaniem wyprodukowanej energii do systemu dystrybucyjnego, dla którego funkcję operatora pełni Powódka;

7. art. 4f ust. L p.e., w zw. z art. 46 p.e., poprzez pominięcie okoliczności, że
świadczenie usługi dystrybucji energii elektrycznej, m.in. nie może
powodować niekorzystnej zmiany cen lub stawek opłat za dostarczoną
energię i zakresu ich dostarczania odbiorcom przyłączonym do sieci, a także
uniemożliwiać wywiązywanie się przez przedsiębiorstwo energetyczne z
obowiązków w zakresie ochrony interesów odbiorców i ochrony środowiska;

oraz przepisów prawa formalnego :

8. art. 7 i art. 77 k.p.a. poprzez brak pełnego wyjaśniania stanu faktycznego, wszystkich okoliczności sprawy mających stanowić przedmiot rozstrzygania, co wiąże się z brakiem rozważenia istnienia obowiązku przyłączenia oraz brakiem weryfikacji ekonomicznych i technicznych warunków przyłączenia, jak również przyjęciem, że Powódka nie odmówiła przyłączenia przedmiotowego źródła z przyczyn
ekonomicznych;

9. art. 6 k.p.a. poprzez narzucenie brzmienia umowy, które powodują naruszenie dyspozycji art. 46 P.E. oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18.08.2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną4 (zwanym dalej jako „Rozporządzenie taryfowe");

10. art. 107 ust. l i 3 k.p.a. poprzez braki uzasadnienia rozstrzygnięcia tak faktycznego, jak i prawnego, w szczególności w zakresie podstaw ustalenia opłaty za przyłączenie faktycznego jak i prawnego, przez co organ naruszył także zasadę wyjaśniania; jednocześnie zaskarżona decyzja jest niejednoznaczna i wywołuje trudności interpretacyjne;

11. art. 8 pe w związku z art. 7 p.e. poprzez wykroczenie przez organ administracyjny poza przypisane mu kompetencje ustawowe w zakresie orzekania, w sytuacji gdy:

- kompetencja Prezesa URE oparta na art. 8 p.e. dotyczy rozstrzygania sporów powstałych na tle zawierania i wykonywania umów w przypadku, gdy obowiązek ich zawarcia wynika z ustawy, względnie z decyzji administracyjnej (por. analogiczną tezę uzasadniania wyroku SN z dnia 24 lipca 2002 r. - I CKN 944/00, LEX 55564). Oznacza to, że Prezes URE jest władny rozstrzygać w drodze konstytutywnych decyzji administracyjnych wyłącznie w sprawach spornych, w których konkretnemu żądaniu wnioskodawcy odpowiada publicznoprawny obowiązek przedsiębiorstwa energetycznego, a zatem obowiązek wynikający z ustawowej normy prawnej o charakterze ius cogens (por. uzasadnienie wyroku z dnia 19 lutego 2010 r., Sądu Apelacyjnego w Warszawie - sygn. akt VI ACa 1142/09), a tym samym kompetencja ta nie obejmuje umów nieobjętych obowiązkiem publicznoprawnym przedsiębiorstwa energetycznego, tj. w sytuacji, gdy brak jest warunków ekonomicznych dla ich zawarcia lub wnioskodawca nie dysponuje tytułem prawnym do nieruchomości,

- Prezes URE nie ma uprawnień do modyfikacji poddanej jego rozstrzygnięciu umowy przyłączeniowej w zakresie, który nie jest sporny pomiędzy stronami, gdy jednocześnie nie zachodzi niezgodność tych postanowień z przepisami bezwzględnie obowiązującymi,

- przyjęcie jako założenia zaskarżonej decyzji, iż Powódka nie dokonała odmowy przyłączenia, stoi w sprzeczności z przesłanką kompetencyjną Pozwanego, który ma uprawnienia do rozpoznawania spraw związanych z odmową zawarcia umowy przyłączeniowej - czyli de facto; przyłączenia. Stwierdzając w toku prowadzonych ustaleń brak dokonania odmowy po stronie Powódki, organ administracji winien był umorzyć postępowanie jako bezprzedmiotowe, a tym samym wydane mimo tych ustaleń rozstrzygnięcie merytoryczne obarczone jest - poza niekonsekwencją logiczną uzasadnienia, także nieusuwalną wadą formalnoprawną.

- za przekroczenie kompetencji Prezesa URE należy uznać analizowanie sprawy w oderwaniu od stanu faktycznego sporu oraz wykraczanie w zakresie ustaleń i rozstrzygnięcia poza ramy formalne naznaczone przez wniosek o przyłączenie i pierwotne warunki przyłączenia. W istocie bowiem Prezes URE przejął w tym wypadku uprawnienie OSD i orzekł zawarcie umowy w przedmiocie przyłączenia farmy wiatrowej, która nigdy nie była objęta wnioskiem o przyłączenie, a wnioskodawca nie spełnił wymogów formalnych wymaganych od takiego wniosku (brak tytułu prawnego do nieruchomości). Pierwotne warunki przyłączenia, na które Prezes URE konsekwentnie się powołuje, dotyczyły siłowni zlokalizowanych w gminie U., zaskarżona decyzja dotyczy zaś innej siłowni - planowanej dla terenów w gminie K.. Kompetencja Prezesa URE w tym zakresie wymaga zachowania tożsamości przedmiotowej sprawy i przez to wykluczone jest w istocie dowolne i czynione wyłącznie na potrzeby Zainteresowanej modyfikowanie stanu faktycznego sprawy po wydaniu warunków przyłączenia przez OSD. Z jednej strony bowiem Prezes URE powołuje się na wydanie warunków przyłączenia przez OSD jako przesłankę istnienia obowiązku publicznoprawnego, z drugiej zaś przekształca, ingeruje i zmienia kluczowe aspekty stanu faktycznego, które były podstawą wydania tychże warunków. Prezes URE powinien bowiem przede wszystkim ocenić zasadność odmowy przyłączenia przez OSD i rozstrzygać merytorycznie jedynie w razie stwierdzenia, iż jest ona nieuprawniona. Za niedopuszczalne należy zatem przyjąć całkowite wyręczanie OSD w uprawnieniach wynikających z art. 7 p.e., w tym w szczególności zwracanie się do podmiotu przyłączanego o przedstawienie tytułów prawnych do nieruchomości objętych przyłączeniem (uzupełnienie domniemanego wniosku o przyłączenie). Czyniąc tak, Prezes URE potwierdza bowiem, że nie było formalnie potwierdzonych przesłanek dla przyłączenia w postaci tytułów prawnych do nieruchomości, a tym samym, że - abstrahując już nawet od faktu, że nie było wniosku o przyłączenie siłowni budowanych w gminie K. — odmowa przyłączenia była zasadna. Dokonywanie innych ustaleń przez Pozwanego staje się w tym zakresie zbędne, a wydanie w tym stanie faktycznym i prawnym decyzji orzekającej zawarcie umowy - niedopuszczalne.

Jednocześnie zaskarżonej decyzji, z ostrożności procesowej, powódka zarzuciła naruszenie przepisów prawa:

12. art. 7 ust. 2 pe poprzez brak ukształtowania zapisów umowy w kwestiach zawartych w powołanym przepisie, w tym w zakresie braku ustalenia opłaty za przyłączenie - poprzez ustalenie jedynie l składnika tejże opłaty, podczas, gdy drugi stanowiący iloczyn opisany jest jedynie w postaci mnożnej;

13. art. 7 ust. 8 pkt 3 p.e. poprzez mylną wykładnię polegająca na przyjęciu,
że „przyłączenie" należy sprowadzić do terminu „przyłącza" zgodnie z
definicją rozporządzenia systemowego oraz poprzez ustalenie treści § 4
stanowiącego o ustaleniu opłaty za przyłączenie, z uwzględnieniem zarzutu powyżej;

14. art. 7 ust. 8 pkt 3 w zw. z art. 23 ust. L p.e. poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że ustalenie wysokości opłaty za przyłączenie na
podstawie rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia oznacza, iż Zainteresowana powinna ponieść jedynie część kosztów inwestycji związanych z wybudowaniem przyłącza, a nie obejmuje kosztów inwestycji związanych z przebudową (dla potrzeb niniejszego odwołania utożsamianą z pojęciami modernizacji i rozbudowy) sieci elektroenergetycznej Powódki niezbędnych do przyłączenia w sytuacji, gdy:

- ustawodawca nie utożsamia pojęć „przyłącze" oraz „przyłączenie", w związku z czym wniosek, iż koszty „przyłączenia" Zainteresowanej do sieci odpowiadają kosztom budowy „przyłącza" jest błędny, tym samym zwrot „rzeczywiste nakłady poniesione na realizację przyłączenia" należy interpretować zgodnie z jego literalną treścią, ze względu na priorytet
wykładni językowej, w zgodzie z semantyką języka polskiego i rozumieć jako upoważnienie przedsiębiorstwa energetycznego (tu:Powódki) do ustalenia opłaty przyłączeniowej w wysokości kosztów wszystkich inwestycji niezbędnych dla przyłączenia Zainteresowanej do sieci,

- rozszerzenie wykładni pojęcia „przyłącze" - w kontekście nieprawidłowego antycypowania stanu sieci, jakby już została zbudowana/przebudowana oraz w kontekście sformułowań używanych przez ustawodawcę: „przyłączenie" - imiesłów czynny ze źródłosłowiem w postaci „przyłączyć" (tu o zabarwieniu obowiązku publicznoprawnego), to wszystko wsparte rozumowaniem typu wnioskowania „z celu na środki" ;

- dodatkowo uzasadniając ukształtowanie zapisów umowy w części dotyczącej opłaty za przyłączenie Pozwany nie wskazał uzasadnienia dla „szczątkowego" ujęcia w kalkulacji opłaty za przyłączenie tylko jednego elementu infrastruktury, skoro jest to - jak i zresztą pozostałe (sic!) -element infrastruktury umożliwiający przyłączenie rozumiane jako zespół czynności funkcjonalnie związanych z budową przyłącza, sumarycznie ujętych w wydanych warunkach przyłączenia, a bez których przyłączenie Zainteresowanej do sieci na założonych dla przyłączanych urządzeń parametrach (w tym wytwarzanej mocy) oraz współpraca z tą siecią nie byłyby możliwe;

15. art. 23 ust. 2 pkt 12 i 20 lit. c)p.e. , art. 7 ust. 8 pkt 3 p.e. oraz § 8 ust. 3, § 15 oraz regulacji Załącznika nr l Rozporządzenia systemowego oraz art. 353 ¹ kc poprzez ustalenie treści umowy w zakresie wykraczającym poza zakres kompetencji Pozwanego, w tym w szczególności w zakresie wprowadzenia zmian w wydanych warunkach przyłączenia bez dokonania w tej mierze konsultacji z operatorem przesyłowym, uchybienia ukształtowanemu zapisowi co do rozgraniczenia własności sieci i urządzeń, miejsca dostarczania i odbioru energii elektrycznej oraz poprzez uwzględnienie w opłacie jedynie części skalkulowanych nakładów na przyłączenie, które winny zostać nią objęte stosownie do postanowień Załącznika nr l Rozporządzenia systemowego dotyczącego wymagań technicznych dla urządzeń, instalacji i sieci wytwórców energii elektrycznej; a jednocześnie naruszenie zasady swobody umów poprzez ukształtowanie treści kontraktu w sposób sprzeczny z wolą podmiotów, których interesów umowa dotyczy, przy braku okoliczności, które mogłyby być poczytane za niezgodne z przepisami bezwzględnie obowiązującymi, w efekcie czego nastąpiła zmiana miejsca dostarczania i odbioru energii oraz zakładanego przez Strony rozgraniczenia własności instalacji i urządzeń.

16. art 4 ust. l, art. 7 ust. S i 6,8 oraz art. 9c ust. 3 pkt 3, 4 i 5 w zw, z art. 16 ust. l i ust. 4, art. 19 ust. l i 3 p.e. poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że wyłącznie na przedsiębiorstwie energetycznym (tu: Powódce) ciąży obowiązek sfinansowania modernizacji i rozbudowy sieci elektroenergetycznej niezbędnej celem dokonania przyłączenia podmiotu ubiegającego się o przyłączenie (tu: Zainteresowanej) - w sytuacji, gdy:

- z brzmienia powyższych regulacji nie wynika wniosek wyprowadzony przez Prezesa URE; a ponadto

- Powódka ustaliła konieczność poniesienia nakładów na przyłączenie, których treścią nie jest modernizacja i rozbudowa a przebudowa, co podyktowane jest celem poniesienia- nakładów (tu przyłączenie Zainteresowanej), a nie rozbudową sieci realizowaną jako jej stały rozwój, która to powinność jest realizowana niezależnie od działań związanych z przyłączaniem podmiotów, które już posiadają zawartą umowę, bądź realizują uprawnienie dla jej ukształtowania przez Pozwanego;

- z brzmienia i treści normy art. 7 ust. 8 (pkt 3) p.e. wynika zupełność przedmiotowej normy, w szczególności, że podstawa prawna rozporządzenia taryfowego powołanego przez Pozwanego jako umożliwiającego dokonanie wykładni powołanego przepisu przesądza, że nie może mieć ono i realizować funkcji wykładniczej dla przepisu -przecież - aktu prawnego wyższej rangi, podobnie zresztą rzecz ma się również w stosunku do Rozporządzenia systemowego, które - co warto podkreślić - ma walor i wydźwięk stricte faktyczny, z którego skutki prawne płyną dopiero wskutek odpowiednich zachowań podmiotów uprawnionych.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty powódka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, ewentualnie o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie treści przedmiotowej umowy przyłączeniowej w brzmieniu ostatecznie wskazanym przez Powódkę pismem z dnia 08.08.2011 r., w szczególności poprzez ustalenie szacunkowej opłaty za przyłączenie w wysokości 179.415.612 zł netto, a także o zasądzenie od Pozwanego oraz Zainteresowanej na rzecz Powódki kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, w wysokości sześciokrotności stawki minimalnej.

Powódka wniosła również o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność:

- wykazania braku istnienia ekonomicznych warunków przyłączenia, z uwzględnieniem treści „Stanowiska Prezesa URE 10/2010 w sprawie postępowania w przypadku odmów przyłączenia do sieci elektroenergetycznych z powodu braku warunków ekonomicznych (stosowanie art. 7 ust l i art. 8 ust. l ustawy - Prawo energetyczne", z dnia 29 czerwca 2010r., dołączonego do niniejszego odwołania oraz

- faktu niezbędności poniesienia wydatków na wypełnienie określonego treścią ekspertyzy zakresu inwestycji dla umożliwienia przyłączenia Zainteresowanej do sieci Powódki,

- sposobu uwzględniania w taryfie nakładów inwestycyjnych, zasad pomniejszania o uzyskane opłaty przyłączeniowe.

Powódka wniosła także o przeprowadzenie dowodu z dokumentu załączonego do niniejszego odwołania, tj. zasad kalkulacji taryf na 2012 opracowanych przez URE i opublikowanych na stronie internetowej URE: www.ure.gov.pl/download.php?s=6&id=4822 na okoliczność faktu, że w roku następnym, po roku realizacji nakładów (t+2) uwzględnia się w taryfie nakłady na rozwój sieci, ale jednocześnie obowiązuje zasada uwzględniania w opłatach za przyłączenie również nakładów na rozbudowę i modernizację sieci dystrybucyjnej (art. 7 ust. 10 p.e. - wówczas nie uwzględnia się ich w kalkulacji taryfy, co jest zgodne z art. 46 p.e.)

Prezes URE odpowiadając na odwołanie wniósł o jego oddalenie i podtrzymał dotychczasową argumentację.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Pismem z dnia 24 listopada 2008 r. Elektrownia (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wystąpiła do (...) Sp. z o.o. (obecnie: (...) S.A. Oddział Z.) z wnioskiem o wydanie warunków przyłączenia dla Farmy Wiatrowej (...) Odpowiadając na powyższy wniosek (...) S.A. Oddział Z. w dniu 13 lipca 2009 r. określiła warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej Farmy Wiatrowej (...) o łącznej mocy przyłączeniowej 70 MW (nr (...)).

W przedstawionych zainteresowanemu wytwórcy warunkach wskazano, że następujące elementy sieciowe wymagają modernizacji i rozbudowy niezbędnej dla przyłączenia Farmy wiatrowej do sieci dystrybucyjnej powoda:

⚫

Wybudować linię 110 kv relacji (...) z przewodami AFL 240 mm2; w stacjach 110/15 kV (...) i 110/15 kV (...) zaprojektować i wybudować pola liniowe 110 kV wyposażone w odłączniki szynowy i liniowy, wyłącznik, przekładki prądowe i napięciowe.

⚫

Przebudować istniejącą linię 110 kV M. – Z. o przekroju 120 mm2 na linię o przekroju 240 mm2 z dostosowaniem jej do temperatury pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV K. – R. o przekroju 185 mm2 do przepływu mocy S=65 MVA i do temp. pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV K. – M. o przekroju 185 mm2 do przepływu mocy S=76 MVA i do temp. pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV M. – Z. o przekroju 240 mm2 do przepływu mocy S=170 MVA i do temp. pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV Z.- Z. M.- Z. J. o przekroju 240 mm2 do przepływu mocy S=170 MVA i do temp. pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV L. – T. P. o przekroju 120 mm2 do przepływu mocy S=103 MVA i do temp. pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV T. P. – T. Północ o przekroju 120 mm2 do przepływu mocy S=48 MVA i do temp. pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV T. P.- Z. o przekroju 120 mm2 do przepływu mocy S=44 MVA i do temp. pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV T. P. – U. o przekroju 240 mm2 do przepływu mocy S=90 MVA i do temp. pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV L. – M. o przekroju 240 mm2 do przepływu mocy S=96 MVA i do temp. pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV M. – S. do temperatury pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV S. - B. do temperatury pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV J. – M. do temperatury pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV M.–P. do temperatury pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV T. – Z. do temperatury pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV J. Ż. do temperatury pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV B. – N. do temperatury pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV N. – S. do temperatury pracy +80 ^OC;

⚫

Dostosować istniejącą linię 110 kV J. S. W. do temperatury pracy +80 ^OC;

Łącznie z warunkami przyłączenia (...) S.A. Oddział Z. przedstawiła Elektrowni (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. projekt umowy o przyłączenie. W projekcie powyższym nie została określona wysokość opłaty za przyłączenie, natomiast § 3 ust. 2 przedmiotowego projektu znalazło się następujące stwierdzenie „Opłata za przyłączenie zostanie ustalona w wysokości jednej drugiej rzeczywistych nakładów poniesionych przez (...) Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. na realizację przyłączenia”. Jednocześnie jak wynika z przedmiotowego projektu umowy o przyłączenie wszelkie prace związane z rozbudową sieci dystrybucyjnej w zakresie niezbędnym do przyłączenia ww. źródła miały być realizowane przez (...) S.A.

Postanowienia przedmiotowej umowy były przedmiotem negocjacji prowadzonych pomiędzy (...) S.A. Oddział Z. a Elektrownią (...) Sp. z o.o. W ramach negocjacji Elektrownia (...) Sp. z o.o. w piśmie z dnia 20 kwietnia 2011 r. przedstawił (...) S.A. Oddział Z. propozycję dotyczącą zmiany miejsca przyłączenia ww. źródła do sieci elektroenergetycznej wraz ze stosownymi dokumentami, która nie została jednak zaakceptowana przez (...) S.A. Oddział Z.. W trakcie prowadzonych między stronami negocjacji (...) S.A. przedstawiała Elektrowni (...) Sp. z o.o. kolejne projekty umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej Farmy Wiatrowej (...) Opłata za przyłączenie do sieci ww. odnawialnego źródła energii, w kolejnych projektach umowy była wielokrotnie zmieniana od początkowej 25.201.301 zł w tym 1.200.000 zł za samo przyłącze a ostatecznie została skalkulowana przez (...) na kwotę 179.415..612 zł. (...) S.A. Oddział Z. zasadnicze różnice wysokości opłaty za przyłączenie Farmy Wiatrowej (...) do sieci dystrybucyjnej uzasadniała „metodologicznymi i sematycznymi omyłkami”. Jak wynika z treści projektów umów o przyłączenie do sieci Farmy Wiatrowej (...)przedstawionych Elektrowni (...) Sp. z o.o. do opłaty za przyłączenie do sieci elektroenergetycznej Farmy Wiatrowej (...) zaliczone zostały nakłady na budowę nowych odcinków sieci dystrybucyjnej należącej do (...) S.A. oraz na przebudowę istniejących sieci.

W dniu 16 maja 2011 r. Elektrownia (...) Sp. z o.o. przesłała do zarządu (...) S.A. pismo dotyczące umowy o przyłączenie farm wiatrowych do sieci dystrybucyjnej, w którym wskazała m.in. iż Elektrownia (...) Sp. z o.o. (…) posiada warunki przyłączenia dla farm wiatrowych: T., K., U. oraz P.. Podała, iż od kilku miesięcy prowadzi rozmowy z (...) Z. w celu uzgodnienia i podpisania umów o przyłączenie dla ww. projektów. Poinformowała, że umowa o przyłączenie dla (...), która miała być wzorem dla pozostałych ww. umów, została wynegocjowana w 95%, lecz podczas ostatniego spotkania (...) Z. wprowadziła zasadnicze zmiany do umowy wprowadzając konieczność pokrycia przez podmiot przyłączany kosztów związanych z przebudową sieci dystrybucyjnej (...).

Odpowiadając na powyższe pismo (...) S.A. w piśmie z dnia 2 czerwca 2011 r. poinformowała wnioskodawcę m.in., iż dotychczas prowadzone działania Oddziału Z. uważa za właściwe, zaś dalsze procesowanie związane z zawarciem umów przyłączeniowych będzie prowadzone przez Oddział Z. według przekazanych przez nią wytycznych.

Mając na uwadze fakt, iż pomimo wcześniejszych negocjacji prowadzonych pomiędzy stronami (...) w przedstawionym projekcie umowy w ramach ustalonej opłaty za przyłączenie uwzględniała również nakłady jakie powinna ponieść Elektrownia (...) Sp. z o.o. w związku z rozbudową należącej do (...) S.A. sieci dystrybucyjnej, Elektrownia (...) Sp. z o.o. wystąpiła do Prezesa URE z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu w sprawie odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej ww. źródła.

W dniu 25 lipca 2011 r. (...) poinformowała Prezesa URE, iż z uwagi na brak porozumienia stron co do wysokości opłaty za przyłączenie w przypadku farm (...), P. i U. oraz brak zgody z przyczyn ekonomicznych na zawarcie umowy o przyłączenie farmy (...)przedmiotowe umowy nie mogą zostać zawarte. Ponadto w przypadku farm (...), P. i U. odmowa podpisania umów spowodowana jest brakiem przedłożenia dokumentów potwierdzających tytuł prawny podmiotu przyłączanego do korzystania z obiektów, w których będą używane przyłączane urządzenia, instalacje lub sieci oraz brakiem uchwały wspólników spółki(...) udzielającej zgody na zawarcie powyższych umów.

Ze zgromadzonych w toku postępowania dokumentów i wyjaśnień stron wynika, że zasadniczą przyczyną istniejącego pomiędzy stronami sporu była wysokość opłaty za przyłączenie ww. źródła do sieci elektroenergetycznej, ustalonej przez (...) S.A. Oddział Z., w szczególności w zakresie zasadności uwzględniania przy jej kalkulowaniu nakładów na przebudowę i rozbudowę sieci dystrybucyjnej należącej do (...) S.A.

(...) S.A. jako jedną z przyczyn uzasadniających odmowę zawarcia umowy o przyłączenie do sieci elektroenergetycznej (...) wskazał również fakt nieprzedłużenia przez wnioskodawcę tytułów prawnych do nieruchomości, na których zlokalizowana miała być ww. Farma Wiatrowa. W piśmie z dnia 8 sierpnia 2011 r. (...) S.A. Oddział Z. stwierdziła m.in., iż Elektrownia (...) Sp. z o.o. nie przedłożyła tytułów prawnych do nieruchomości, na których miałaby być posadowiona Farma. Natomiast w piśmie z dnia 12 września 2011 r. podała, iż Elektrownia (...) Sp. z o.o. składając wniosek o przyłączenie załączyła jedynie oświadczenie z dnia 20.11.2008 r. o prawie dysponowania nieruchomością dla celów budowy siłowni wiatrowych. Ustosunkowując się do tych twierdzeń w piśmie z dnia 14 września 2011 r. Elektrownia (...) Sp. z o.o. przedłożyła potwierdzone za zgodność oryginałem kopie umów dzierżawy gruntu dla potrzeb lokalizacji przedmiotowego źródła energii. Jednocześnie podniosła, iż (...) nie wzywała jej do ich przedłożenia.

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym oraz w postępowaniu sądowym, które to dokumenty nie były kwestionowane przez strony a Sąd również nie znalazł podstaw aby je kwestionować, szczególnie, że tak ustalony stan faktyczny był bezsporny między stronami.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy zważyć, że podstawę prawną dla wydanej przez Prezesa Urzędu w niniejszej sprawie decyzji stanowił przepis art. 8 ust. 1 Prawa energetycznego. Zgodnie z jego treścią Prezes Urzędu Regulacji Energetyki jest właściwy do rozstrzygania sporów w sprawach dotyczących odmowy zawarcia umowy o przyłączenie do sieci, co w niniejszej sprawie miało miejsce.

Niemniej jednak nie można się zgodzić z Prezesem URE, że po stronie (...) S.A. w L. istniał publicznoprawny obowiązek, o jakim mowa w art. 7 p.e., przyłączenia Farmy Wiatrowej(...)do sieci elektroenergetycznej.

Zgodnie z art.7 ust.3a ustawy Prawo energetyczne podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci występuje do przedsiębiorstwa energetycznego o wydanie warunków przyłączenia. Po otrzymaniu wniosku z wymaganymi dokumentami przedsiębiorstwo energetyczne dokonuje oceny, czy istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci. Stosownie do okoliczności występujących w konkretnym przypadku warunki te określają techniczne aspekty przyłączenia. Jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i odbioru, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci i odbioru, to stosownie do art.7 ust.1 ustawy przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się przesyłaniem lub dystrybucją energii obowiązane jest do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania. O odmowie zawarcia umowy o przyłączenie przedsiębiorstwo energetyczne obowiązane jest niezwłocznie powiadomić pisemnie Prezesa URE wraz z podaniem przyczyn tej odmowy.

W rozpoznawanej sprawie zainteresowany podmiot po złożeniu wniosku o przyłączenie farmy wiatrowej do sieci otrzymał od przedsiębiorstwa energetycznego warunki przyłączenia. Strony nie porozumiały się jednak co do ostatecznego brzmienia wszystkich postanowień umowy i nie zawarły umowy. Osią sporu była opłata za przyłączenie, która w ocenia powoda powinna obejmować nie tylko koszty stricte przyłączenia ale także koszty rozbudowy i modernizacji sieci, które są niezbędne dla przyłączenia FW do sieci elektroenergetycznej. Rozstrzygając tą kwestię należy stwierdzić, że opłata za przyłączenie, o której mowa w art.7 ust.8 pkt 3 ustawy p.e., pobierana jest za zespolenie instalacji i urządzeń nowego wytwórcy energii elektrycznej z siecią przedsiębiorcy energetycznego. Oznacza to, że opłata za połączenie obejmuje nakłady za wykonanie zespolenia nowej instalacji z siecią operatora sieci dystrybucyjnej, a nie rozbudowę sieci przedsiębiorstwa energetycznego na potrzeby przyłączenia (por. ww. wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2012 r.). Zatem (...) nie mogło obciążyć wytwórcy opłatą za przyłączenie, która obejmowała koszty inne niż samego przyłącza w tym koszty modernizacji sieci. Wobec niewątpliwej konieczności modernizacji i rozbudowy sieci na potrzeby przyłączenia farmy wiatrowej (czego nie kwestionował także Prezes URE), słuszne było stanowisko powoda, że przyłączenie wytwórcy do sieci bez tej modernizacji ani nie było możliwe ani racjonalne, gdyż występowałyby niedopuszczalne przeciążenia elementów sieci co zagrażałoby bezpieczeństwu pracy systemu elektroenergetycznego. Konieczne byłoby wówczas ograniczanie produkcji energii w przyłączanym źródle, co stawiałoby z kolei pod znakiem zapytania ekonomiczny sens budowy i przyłączania źródła

O ile należy zgodzić się zarówno z Prezesem URE jak i zainteresowanym, że opłata przyłączeniowa nie może obejmować partycypacji przyłączanego wytwórcy w kosztach przedsiębiorstwa energetycznego związanych z modernizacją i rozbudową sieci, to już twierdzenie, że samo wydanie warunków przyłączenia determinuje istnienia zarówno technicznych jak i ekonomicznych warunków przyłączenia jest absolutnie nie do zaakceptowania.

W tym kontekście należy odwołać się do wyroku Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2012r. sygn. akt III SK 33/11, w którym Sąd ten uznał, że wydanie przez przedsiębiorstwo energetyczne warunków przyłączenia do sieci i przedłożenie projektu umowy o przyłączenie do sieci nie oznacza, że istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci w rozumieniu art. 7 ust.1 ustawy. Sąd Najwyższy stwierdził, że warunki przyłączenia określają tylko kwestie techniczne, co wynika wprost z § 8 ust.1 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (Dz. U. nr 93, poz. 623). Warunki przyłączenia nie odnoszą się w ogóle do przesłanki technicznej możliwości przyłączenia źródła energii oraz ekonomicznej zasadności koniecznych do tego inwestycji. Sąd Najwyższy wyjaśnił także, że gdy podmiot zainteresowany przyłączeniem do sieci kwestionuje warunki umowy o przyłączenie do sieci i występuje do Prezesa URE z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu i wydanie decyzji z art. 8 ust.1 PE, Prezes URE zobowiązany jest najpierw ustalić, czy na przedsiębiorstwie energetycznym spoczywał obowiązek zawarcia umowy z art. 7 ust.1 ustawy, a następnie dopiero do ocenić, które z postanowień projektu umowy wymagają zmiany.

Na podstawie przedstawionego stanowiska Sądu Najwyższego, które Sąd w niniejszym składzie podziela, należy także na gruncie niniejszej sprawy stwierdzić, że wydanie warunków technicznych przyłączenia potwierdza jedynie, że występuje techniczna możliwość dokonania przyłączenia. Jednak z faktu wydania warunków technicznych przyłączenia nie wynika, że istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia, o których mowa w art. 7 ust.1 ustawy p.e. a których istnienie oznacza, iż na przedsiębiorstwie energetycznym ciąży publicznoprawny obowiązek zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z ubiegającym się o to podmiotem. W szczególności nie można przyjąć, jak uczynił to Prezes URE, że fakt określenia technicznych warunków przyłączenia był przejawem uznania przez (...), że w konkretnej sprawie istnieją ekonomiczne warunki przyłączenia.

Wprawdzie (...) złożył oświadczenie zainteresowanemu, że istnieje możliwość przyłączenia do sieci na warunkach określonych w umowie, lecz to oświadczenie nie statuuje powstania po stronie przedsiębiorstwa energetycznego obowiązku zawarcia umowy o przyłączenie do sieci o treści innej niż zaproponowana w projekcie umowy przyłączeniowej, załączonej do wydanych warunków przyłączenia. (...) wydając zainteresowanemu warunki przyłączenia wraz z projektem umowy o przyłączenie, który opracował, ustalił, że istnieją techniczne, jak i ekonomiczne warunki przyłączenia, ale tyko w warunkach, gdy spełnione zostaną wszystkie założenia umowy, w tym między innymi to, że podmiot przyłączany pokryje koszty rozbudowy sieci. Tym samym, w ocenie Sądu wydanie warunków przyłączenia i przedstawienie projektu umowy nie jest jednoznaczne z zaistnieniem przesłanek określonych w art. 7 ust. 1 p.e. Zatem jeśli Prezes URE doszedł do przekonania, że pomimo zmiany zasadniczych warunków umowy (bo dotyczących opłat związanych z przyłączeniem) nadal istnieją po stronie przedsiębiorstwa energetycznego ekonomiczne i techniczne warunki przyłączenia, czemu dał wyraz wydając decyzję, to powinien wykazać zarówno w postępowaniu administracyjnym jak i w toku postępowania sądowego, że faktycznie istnieją takie warunki przyłączenia, skoro przedsiębiorstwo energetyczne kwestionowało istnienie po jego stronie ekonomicznych możliwości przyłączenia na warunkach przedstawionych przez Prezesa URE w umowie. Ciężar dowodu w tym zakresie obciążał właśnie Prezesa URE (rozkład ciężaru dowodu w postępowaniach wszczętych odwołaniem był przedmiotem analizy Sądu Najwyższego w wyroku z 3.10.2013r III SK 67/12 a Sąd w składzie niniejszym podziela zawartą w tym wyroku argumentację). Zdaniem Sądu Prezes URE temu obowiązkowi nie sprostał, gdyż jego wywody ograniczył się do przypisania znaczącej roli wydanym przez (...) technicznym warunkom przyłączenia, z czego Prezes URE wywiódł przedwczesny wniosek, że istnieją możliwości ekonomiczne i techniczne przyłączenia.

Oczywiście należy się zgodzić, z Prezesem URE, że po stronie przedsiębiorstwa istnieje obowiązek rozbudowy sieci, który aktualizuje się w określonych warunkach, o których mowa w art.7 ust.5 ustawy pe, jednakże obowiązek ten korygowany jest m. in. przez obowiązek zapewnienia aby nakłady i koszty nie powodowały w poszczególnych latach nadmiernego wzrostu cen i stawek opłat dla energii elektrycznej, przy zapewnieniu ciągłości, niezawodności i jakości dostaw (art. 16 ust 4 pe) a także konieczność uwzględnienia sposobów finansowania inwestycji i przewidywanych przychodów niezbędnych do realizacji inwestycji (art. 16 ust 3 pkt 4 i 5 pe).

Odwoływanie się w tym kontekście przez Prezesa URE do innych pozataryfowych źródeł finansowania rozbudowy sieci byłoby ważkim argumentem, gdyby Prezes URE poparł je autentyczna analizą kosztów, jakie są niezbędne dla przyłączenia farmy wiatrowej do sieci wraz z rzetelnym rachunkiem finansowym tej inwestycji, wykazaniem w jakiej części te koszty mogą zostać „odzyskane” w taryfie, w jakim czasie i z jakimi konsekwencjami finansowymi dla wszystkich odbiorców. Brak takiej dogłębnej analizy i poprzestanie li tylko na hipotetycznym finansowaniu inwestycje ze środków unijnych nie jest wystarczającym dowodem istnienia po stronie przedsiębiorstwa energetycznego warunków ekonomicznych przyłączenia wytwórcy do sieci. Podobnie nie jest wystarczającym dowodem w sprawie, oświadczenie pełnomocnika, że część inwestycji niezbędnych dla przyłączenia wytwórcy została uwzględniona w zatwierdzonym przez Prezesa URE planie rozwoju powoda na lata 2014-2019, a więc, że powód będzie mógł odzyskać poniesione koszty w taryfie. Oświadczenie tej treści złożył pełnomocnik powoda na rozprawie w dniu 20 października 2014r, jednak wobec nie poparcia go żadnymi dowodami a także wobec braku stanowiska powoda w tej kwestii, fakty te nie mogły być uznane przez Sąd ani za udowodnione ani za przyznane przez stronę przeciwną i nie mogły zmienić oceny Sądu co do braku rzetelnej oceny przez Prezesa URE ekonomicznych możliwości przyłączenia.

Reasumując wydanie więc zaskarżonej decyzji powinno być poprzedzone badaniem dotyczącym sposobu finansowania i rozbudowy sieci powoda na potrzeby przyłączenia farmy wiatrowej zainteresowanego, czego Prezes URE nie uczynił.

Zgodnie z obowiązującą w polskim procesie cywilnym zasadą kontradyktoryjności, obowiązek dowodzenia faktów ciąży na stronach procesu, które z tych faktów wywodzą skutki prawne. Wynika z tego, że to strony są w pełni odpowiedzialne za wynik procesu. Z tego względu, zgodnie z przepisem art. 232 kpc strony są zobowiązane do wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których chcą wywodzić skutki prawne. Oznacza to, iż gromadzenie materiału dowodowego należy do stron procesu, a związany z tym ciężar procesowy, realizowany jest przez strony w ich własnym interesie. Jeżeli w prowadzonym postępowaniu strona jest bierna, to musi się liczyć z ujemnymi dla niej konsekwencjami w postaci np. oddalenia powództwa. (por. H. Dolecki, „Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego”, Lex 2011).

W ocenie Sądu w przeprowadzonym postępowaniu administracyjnym Prezes URE nie zgromadził informacji, stanowiących podstawę do przyjęcia, iż zainteresowany rzeczywiście spełnia wydane przez (...) warunki przyłączenia do sieci, oraz dowodów, pozwalających na uznanie, że istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia zainteresowanego do sieci, o których mowa w art. 7 ust.1 ustawy.

W ty stanie rzeczy należało stwierdzić, iż zaskarżona decyzja została wydana przez Prezesa URE bez podstawy prawnej, ponieważ zawarta w niej subsumcja oparta była na błędnym wnioskowaniu o faktach, bez przeprowadzenia w tym zakresie postępowania dowodowego. Polegała bowiem na założeniu, że wydanie przez powoda warunków przyłączenia do sieci jest dowodem istnienia warunków technicznych i ekonomicznych, o których mowa w art.7 ust.1 ustawy, a na (...) ciąży publicznoprawny obowiązek zawarcia z zainteresowanym umowy o przyłączenie do sieci. Wobec ustalenia, iż w toku postępowania administracyjnego Prezes URE nie wyjaśnił, czy kluczowa dla istnienia publicznoprawnego obowiązku zawarcia przez powoda umowy o przyłączenie okoliczność została spełniona uznać należało, że zaskarżona decyzja jest przedwczesna i z uwagi na brak podstaw prawnych do jej wydania oraz brak informacji niezbędnych do jej weryfikacji w postępowaniu odwoławczym, zasługuje na wyeliminowanie z obrotu.

Ze względu na stwierdzenie istotnego naruszenia przez Prezesa URE przy wydawaniu zaskarżonej decyzji przepisów prawa materialnego, rozważanie pozostałych zarzutów odwołania nie było w ocenie Sądu konieczne.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd, na podstawie art. 479 ⁵³ §2 kpc orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie art. 98 kpc stosownie do wyniku sporu.

SSO Małgorzata Perdion - Kalicka