Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Arkadiusz Zagrobelny

Protokolant – Sekretarz sądowy Dominika Zajdowska

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania(...) sp. z o.o. z siedzibą w S. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 20 grudnia 2022 r. znak:(...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w punkcie 2 (drugim), w ten sposób, że obniża karę pieniężną do kwoty 12 500 zł. (dwanaście tysięcy pięćset złotych);

II.  znosi pomiędzy stronami koszty postępowania.

/sędzia Arkadiusz Zagrobelny /

Sygn. akt XVII AmE 145/23

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 marca 2024 r.

Decyzją z dnia 20 grudnia 2022 r. znak: (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej również jako: „ Prezes URE”, „ Pozwany”) na podstawie:

- art. 56 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 56 ust 2, ust 3, ust 6 ustawy Prawo energetyczne z dnia 10 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 2022, poz. 1385 ze zm., dalej też „p.e.”),

- art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2022, poz. 2000 ze zm., dalej też „k.p.a.”),

orzekł, że:

1)  przedsiębiorca (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. odmówił udzielenia informacji, o których mowa w art. 28 ust 1 p.e.;

2)  za działanie opisane w pkt 1 wymierzył przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości
50 000 zł.

(decyzja Prezesa URE z dnia 20.12.2022 r. k. 6-10v akt sąd.)

Odwołanie od decyzji wniósł(...)sp. z o.o. z siedzibą w S. (dalej również jako: „Odwołujący”, „Powód”) zarzucając jej naruszenie:

1.  art. 28 ust. 1 w zw. z art. 56 ust. 1 pkt 7 p.e. poprzez uznanie, że Powódka odmówiła udzielenia informacji żądanych przez Prezesa URE, za co wymierzono jej karę pieniężną, podczas gdy Powódka złożyła stosowne wyjaśnienia, iż ze względu na skomplikowany mechanizm dotyczący stosowania zasady „wspólnoty mieszanin”, produkcję paliwa magazynowanego, a także przepisy prawa podatkowego i celnego, nie jest fizycznie w stanie przyporządkować faktur sprzedażowych do faktur zakupu poszczególnych partii paliwa, a tym samym nie odmówiła udzielenia informacji, lecz wyjaśniła, że takich informacji nie jest w stanie przedstawić;

2.  art. 56 ust. 6a p.e. poprzez jego niezastosowanie przez Prezesa URE, pomimo znikomego stopnia szkodliwości czynu Powódki oraz stopnia jej zawinienia, które wskazywały, że zasadnym jest odstąpienie od wymierzania kary;

3.  art. 56 ust. 6 p.e. poprzez wymierzenie rażąco wygórowanej kary pomimo, że Powódka udzieliła odpowiedzi na wezwanie organu, co w ocenie Powódki nie pozwala na uznanie, że doszło do naruszenia prawa, a nawet gdyby przyjąć, że do naruszenia doszło, to i tak stopień szkodliwości czynu, czy też stopień zawinienia, uzasadniają odstąpienie od nałożenia kary albo wymierzenie kary w znacząco niższej wysokości, tym samym w okolicznościach niniejszej sprawy doszło do nieprawidłowego ustalenia podstawy do wymiaru kary, jej wysokości, nieuwzględnienia okoliczności i stopnia naruszenia przepisów Prawa energetycznego, a w rezultacie nałożono na Powódkę dolegliwą karę pieniężną, nieadekwatną do zakładanych celów kary.

Na podstawie wskazanych zarzutów Odwołujący wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonej decyzji w całości,

ewentualnie:

2.  zmianę zaskarżonej decyzji w części dotyczącej nałożenia na powoda kary pieniężnej w wysokości 50 000 zł. poprzez odstąpienie od nałożenia na powoda kary pieniężnej z uwagi na zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 56 ust. 6a p.e. z uwagi na znikomy stopień szkodliwości czynu,

ewentualnie:

3.  zmianę zaskarżonej decyzji w części dotyczącej nałożenia na powoda kary pieniężnej w wysokości 50 000 zł. poprzez nałożenie na powoda kary pieniężnej w wysokości istotnie niższej niż określona w decyzji,

4.  zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu za czas od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty,

(odwołanie powoda z dnia 23.01.2023 r. k. 11-18 akt sąd.)

W odpowiedzi na odwołanie Prezes URE wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Pozwany wskazywał, iż Powód odmówił udzielenia informacji żądanych na podstawie art. 28 ust. 1 Prawa energetycznego, wskazanych w wezwaniu Prezesa URE z dnia (14 czerwca 2022 r, znak: (...)). Jednocześnie zaprzeczył, że nieprawidłowo ustalił podstawy wymiaru kary, jej wysokości, nie uwzględnił okoliczności i stopnia naruszenia przepisów Prawa energetycznego i nałożył na powoda dolegliwą karę pieniężną, nieadekwatną do zakładanych celów kary.

(pismo pozwanego z dnia 4.09.2023 r. k. 45-53v akt sąd.)

Repliką na odpowiedź Pozwanego, Powód wskazał, iż podtrzymuje dotychczasowe stanowisko w sprawie. Ponadto, Powód dokonał wyjaśnień odnoszących się do nieprzedłożenia przez niego „pełnego” zestawienia faktur zakupu i sprzedaży za I półrocze 2021 r. oraz podkreślił, iż w ramach narzędzi, którymi dysponuje nie był w stanie wykazać komu faktycznie zostało odsprzedane zakupione przez niego paliwo.

(pismo powoda z dnia 13.12.2023 r. k. 77-79 akt sąd.)

W odpowiedzi na powyższe pismo, Pozwany podtrzymał w całości dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie odwołania. Odniósł się również do twierdzeń strony powodowej dotyczących zestawienia faktur zakupu i sprzedaży paliw ciekłych.

(pismo pozwanego z dnia 24.01.2024 r. k. 83-85 akt sąd.)

W dalszym toku postępowanie strony podtrzymały prezentowane stanowiska. Jednocześnie strony zgodnie oświadczyły, że bezsporne w sprawie jest, iż wezwanie do udzielenia informacji zostało w zakresie punktu 1 pisma Pozwanego z dnia 14.06.2022 r. wykonane w terminie, zaś w zakresie punktu 2 wykonane po terminie. Wskazały ponadto, że sporne pozostaje jedynie wykonanie wezwania w zakresie punktu 3 powyższego pisma.

(protokół z rozprawy z dnia 12.03.2024 r. k. 118-122 akt sąd.)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Prezes URE udzielił przedsiębiorcy koncesji (nr (...)) na obrót paliwami ciekłymi na okres od 1 kwietnia 2009 r. do 1 kwietnia 2025 r.

(okoliczność bezsporna k. 6 akt sąd.)

Pismem z dnia 14 czerwca 2022 r. Prezes URE wezwał Powoda, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wezwania, do nadesłania następujących informacji i dokumentów:

1)  faktury zakupu paliw ciekłych (kopie potwierdzone za zgodność z oryginałem):

a.  (...) (od (...) Sp. z o. o.)

b.  (...)(od (...) Sp. z o. o.)

c.  (...) (od (...) Sp. z o. o.)

d.  (...) (od (...) Sp. z o. o.);

2)  dokumenty (kopie potwierdzone za zgodność z oryginałem) określające parametry fizykochemiczne dla każdej partii paliwa będącego przedmiotem obrotu, wydane każdorazowo przez bezpośredniego sprzedawcę tego paliwa;

3)  zestawienie faktur dalszej odsprzedaży paliw ciekłych przyporządkowanych do poszczególnych faktur zakupu wskazanych w punkcie 1 (w zestawieniach należy wskazać: nr faktury sprzedaży, datę wystawienia, datę sprzedaży, kod CN paliwa, ilość paliwa, wartość netto i brutto paliwa, nabywcę paliwa, NIP nabywcy paliwa, przeznaczenie paliwa - na cele grzewcze lub napędowe).

Wspomniane wezwanie zostało doręczone powodowi w dniu 5 lipca 2022 r. W związku z czym termin na jego wykonanie upływał w dniu 4 sierpnia 2022 r.

(okoliczność bezsporna k. 6-6v akt sąd., a ponadto wezwanie z dnia 14.06.2022 r. k. 4-4v akt adm., kopia z.p.o. k. 5-5v akt adm.)

Pismem z dnia 4 sierpnia 2022 r. Powód wykonał punkt 1 oraz częściowo odniósł się do punktu 3 wezwania Prezesa URE z dnia 14 czerwca 2022 r., natomiast nie odniósł się w ogóle do punktu 2 ww. wezwania. Powód przedstawił żądane przez Pozwanego kopie faktur zakupu paliw ciekłych (potwierdzone za zgodność - punkt 1 wezwania) oraz wskazał, iż „ mimo usilnych próśb, system informatyczno-księgowy Spółki ((...)) nie pozwolił wygenerować wydruku- przyporządkowania faktur sprzedaży do konkretnych faktur zakupu. Wynika to z dużej ilości dokumentów magazynowych, międzymagazynowych, produkcyjnych itp., do których są przypisane dokumenty sprzedaży. Dlatego też Spółka przekazała we wcześniejszej korespondencji, pełne zestawienie faktur zakupu oraz zestawienie faktur sprzedaży za wskazany okres”.

(okoliczności bezsporne k. 6v akt sąd., a ponadto pismo powoda z dnia 4.08.2022 r. wraz z załącznikami k. 6-10 akt adm.)

Prezes URE pismem z dnia 30 sierpnia 2022 r. zawiadomił Powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia powodowi kary pieniężnej, na podstawie art. 56 ust 1 pkt 7 w zw. z art. 28 ust. 1 p.e. w związku z nieudzieleniem przez powoda informacji żądanych przez Pozwanego w wezwaniu z dnia 14.06.2022 r. Jedocześnie Prezes URE wezwał Powoda do: złożenia wyjaśnień w sprawie oraz przedstawienia dokumentów mających (w opinii powoda) – znaczenie dla sprawy i mogących mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia.

W odpowiedzi na powyższe, Powód w dniu 19 września 2022 r. złożył dwa pisma z dnia 19 września 2022 r.

W pierwszym piśmie (k. 19 akt adm.) Powód wskazał, że (odnosząc się do punktu 3 wezwania z dnia 14 czerwca 2022 r.), że „ zakup towaru ze wskazanych faktur zakupu, odbył się min. w pojemności zbiornika składu podatkowego. W zbiornikach znajdował się również towar pochodzący z innych zakupów oraz towar należący do innych firm (...) Zakup z wielu faktur łączy jeden dokument magazynowy i towar jest dalej rozchodowany. W związku z powyższym nie ma możliwości aby prawidłowo wskazać rozejście towaru do ostatecznego klienta z pojedynczej faktury zakupu”.

Powód wskazał ponadto, że dokumenty objęte wezwaniem z punkt 2 pisma z dnia 14 czerwca 2022 r. przedłożył przy drugim piśmie z dnia 19 września 2022 r.

W drugim z dnia 19 września 2022 r. (k. 20-24 akt adm.) piśmie Powód poinformował, że omyłkowo nie zamieścił atestów jakościowych dla paliwa udokumentowanego wymienionymi w wezwaniu z dnia 14 czerwca 2022 r. fakturami zakupu. Do tego pisma Powód załączył cztery atesty jakościowe.

(okoliczności bezsporne k. 6v-7 akt sąd., a ponadto zawiadomienie z dnia 30.08.2022 r. k. 1-2 akt adm., pismo powoda z dnia 19.09.2022 r. wraz z załącznikami k. 19-24 akt adm., zeznania świadka G. M. k. 120-121)

Paliwo ciekłe kupowane przez Powoda było magazynowane na przez Powoda na składzie podatkowym w S. (gdzie znajduje się 19 zbiorników o pojemności ponad 100 tys. m3). W zbiornikach tych magazynowano paliwo od wielu dostawców. Paliwo to (tj. paliwo od różnych dostawców) było mieszane, z tym że w danym zbiorniku gromadzone było paliwo o tych samych parametrach (np. w jednym zbiorniku jest olej czysty, w innym olej napędowy B7, a w jeszcze innym olej opałowy). Paliwo z danego zbiornika było następnie sprzedawane klientom (aczkolwiek mogło być także przetransportowywane w inne miejsce) przy użyciu cystern samochodowych, kolejowych, a także za pomocą transportu wodnego. Powód nie tylko dokonywał dalszej odsprzedaży kupionego paliwa, ale również zajmował się produkcją, tj. tworzył nowy produkt (łącząc olej czysty z biokomponentem), który następnie sprzedawał.

(dowód: zeznania świadka P. K. k. 118v-120)

Pozwany (jego pracownicy) w dotychczasowej praktyce nie spotkał się z sytuacją, że przedsiębiorca nie może przyporządkować faktur zakupu i sprzedaży.

(dowód: zeznania świadka G. M. k. 120-121)

Z udziałem Powoda toczyło się przed Pozwanym równolegle jeszcze inne postępowanie (w przedmiocie przestrzegania przez Powoda warunków koncesji). Postępowanie to zostało przez Pozwanego umorzone albowiem okazało się, że Powód posiada stosowne świadectwa jakości.

(dowód: zeznania świadka G. M. k. 120-121)

Przychód Powoda z działalności koncesjonowanej za rok 2021 wyniósł (...) zł.

(okoliczności bezsporne k. 10 a ponadto: formularz w sprawie opłaty koncesyjnej k. 12 akt adm.)

Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd oparł się przede wszystkim na niespornych twierdzeniach stron (art. 229 k.p.c. oraz art. 230 k.p.c.). Twierdzenia te, mając oparcie w znajdujących się w aktach sprawy dokumentach (art. 245 oraz art. 246 k.p.c.) nie budziły wątpliwości Sądu.

W pewnym zakresie Sąd ustalił stan faktyczny również w oparciu o zeznania wskazanych powyżej świadków. Zeznania te Sąd uznał za wiarygodne albowiem były spójne i logiczne. Z uwagi na przedmiot sporu pomiędzy stronami, istotne były zwłaszcza zeznania P. K.. Zeznania tego świadka korespondowały z treścią pism kierowanych przez Powoda do Pozwanego (z dni: 4.08.2022 r. oraz 19.09.2022 r. - w przedmiocie przyczyn niemożności wykonania przez Powoda wezwania w zakresie pkt. 3 pisma Pozwanego z dnia 14.06.2022 r.). Jednocześnie z żadnego z przeprowadzonych w sprawie dowód nie wynikało, że zeznaniom tym należy odmówić wiarygodności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie częściowo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 p.e., Prezes URE ma prawo wglądu do ksiąg rachunkowych przedsiębiorstwa energetycznego i podmiotu przywożącego oraz może żądać przedstawienia informacji dotyczących wykonywanej przez to przedsiębiorstwo działalności gospodarczej, w tym informacji o jego projektach inwestycyjnych, z zachowaniem przepisów o ochronie informacji niejawnych i innych informacji prawnie chronionych.

Powód bez wątpienia jest przedsiębiorcą energetycznym w rozumieniu art. 28 p.e., któremu przyznano koncesję na obrót paliwami ciekłymi, a więc podlegał obowiązkowi udzielenia Prezesowi URE żądanych przez niego informacji.

W niniejszej sprawie, pomimo skierowanego do Powoda wezwania do przekazania informacji i dokumentów Powód:

- nie przedstawił w zakreślonym terminie dokumentów wskazanych w pkt 2 wezwania z dnia 14.06.2022 r. (przedstawił je z opóźnieniem wynoszącym 1,5 m-ca);

- nie udzielił oczekiwanych przez Pozwanego informacji, wskazanych w pkt 3 w/w wezwania (Pozwany wskazał, że nie ma możliwości zadośćuczynienia wezwaniu Pozwanego oraz przedstawił przyczyny powyższego).

W związku z powyższy, skoro niewątpliwie (w zakresie pkt 2 w/w wezwania) Powód w terminie zakreślonym przez Pozwanego nie wykonał obowiązku o którym mowa w art. 28 ust. 1 p.e., to zaskarżona Decyzja w zakresie jej pkt. 1 (tj. w zakresie w jakim Pozwany orzekł, iż Powód odmówił udzielenia informacji) jest prawidłowa. Za odmowę udzielenia informacji należy bowiem również traktować niewykonanie w terminie wezwania do udzielenia informacji.

Niemniej zauważyć należy, że powyższe (tj. wykonanie obowiązku po terminie) ma znaczenie z punktu widzenia wysokości wymierzanej Powodowi kary za naruszenie obowiązku z art. 28 ust. 1 p.e., o czym w dalszej części uzasadnienia.

W myśl art. 56 ust 1 pkt 7 p.e., karze pieniężnej podlega ten, kto odmawia udzielenia informacji, o których mowa w art. 28 tej ustawy. Powyższą karę, zgodnie z art. 56 ust 2 p.e. wymierza Prezes URE w drodze decyzji administracyjnej, a jej wysokość, stosownie do art. 56 ust 3 p.e., nie może być niższa niż 2 000 zł i nie może być wyższa niż 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.

Z uzasadnienia zaskarżonej Decyzji wynika, że Pozwany wymierzył Powodowi karę z uwagi na niewykonanie wezwania w zakresie punktów 2 i 3 pisma z dnia 14.06.2022 r. Zdaniem Sądu, z tytułu braku wykonania w/w pkt 2 wezwania, Pozwany (abstrahując w tym miejscu od kwestii odstąpienia od wymierzenia kary i jej wysokości) mógł wymierzyć Powodowi karę.

Odnośnie natomiast braku wykonania przez Powoda w/w pkt 3 wezwania, to w okolicznościach niniejszej sprawy nie sposób było zarzucić Powodowi niewłaściwego zachowania. W konsekwencji, Pozwany niezasadnie ukarał Powoda za powyższe (w ramach kary z pkt. 2 zaskarżonej Decyzji).

Zauważyć bowiem należy, iż z analizy treści wezwania (pismo z dnia 14.06.2022 r.) wynika, że Pozwany domagał się od Powoda nadesłania nie tyle istniejącego już dokumentu, co stworzenia (a następie przesłania) nowego dokumentu. Dokumentem tym miało być sporządzone przez Powoda zestawienie, w którym Powód, do faktur zakupu paliwa opisanych w pkt. 1 wezwania, przyporządkuje dalsze faktury sprzedaży tegoż paliwa (m.in. ze wskazaniem kiedy konkretne paliwo z danej faktury zostało odsprzedane, w jakiej ilości, za jaką cenę, komu).

Niemniej z uwagi przede wszystkim na zmieszanie przez Powoda zakupionych paliw (z omawianych faktur zakupu) z innymi paliwami (w tym od innych dostawców) Powód zasadnie wskazywał, że brak jest możliwości zadośćuczynieniu wezwaniu Powoda. Nie sposób jest bowiem sprawdzić ile konkretnego towaru, z konkretnej faktury zakupowej znajduje się w danym zbiorniku, gdyż nie tylko ten towar znajduje się w zbiorniku, ale także znajduje się tam towar z innych dostaw. Zatem, zdaniem Sądu, w przypadku występowania mieszanin towaru w zbiorniku, niemożliwością jest przypisanie konkretnej faktury zakupowej, do konkretnej faktury sprzedażowej

Jak już wyżej wskazano, Powód nie udzielił w terminie zakreślonym przez Pozwanego, odpowiedzi na pkt 2 wezwania. Uczynił to jednakże później tj. po wszczęciu przez Prezesa URE postępowania (opóźnienie wyniosło 1,5 m-ca). Nawet jeżeli uwzględni się konieczność realizowania przez Pozwanego jego obowiązków wynikających z ustawy – prawo energetyczne oraz z polityki energetycznej państwa w zakresie regulacji oraz monitorowania i kontroli rynku paliw, to nie można uznać, iż opóźnienie to było znaczne.

Powyższe w ocenie Sadu prowadzi do konkluzji, że wymierzona Powodowi kara pieniężna była za wysoka.

Stosownie o treści art. 56 ust 6 p.e., ustalając wysokość kary pieniężnej Prezes URE uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że ustalając wysokość kary na poziomie 50 000 zł. ((...) % przychodu z działalności koncesjonowanej za rok 2021), Pozwany uwzględnił:

1.  znaczący stopień szkodliwości czynu – z uwagi na pozbawienie Pozwanego przez Powoda istotnej dla Pozwanego wiedzy (odnośnie pkt. 2 i 3 wezwania z dnia 14.06.2022 r.);

2.  duży stopień zawinienia – z uwagi na to, że w istotę działalności Powoda (jako działalności koncesjonowanej) wpisane jest posiadanie wiedzy specjalistycznej) oraz działanie z należytą starannością (odnośnie pkt. 2 i 3 wezwania z dnia 14.06.2022 r.);

3.  możliwości finansowe Powoda (w 2021 r. zysk netto w kwocie ponad (...) zł oraz przychód z działalności koncesjonowanej w kwocie ponad (...) zł);

4.  okoliczność, że Powód nie był wcześniej kary za podobne naruszenia.

Jak już wyżej wskazano brak jest możliwości ukarania Powoda za niewykonanie wezwania w zakresie pkt. 3 pisma z dnia 14.06.2022 r. (zachowanie powoda w omawianym zakresie nie jest zawinione oraz nie jest w żadnym stopniu szkodliwe). W konsekwencji, kara powinna zostać obniżona o 50%, czyli do kwoty 25 000 zł (Powód bowiem został ukarany za dwa zachowania, z czego w zakresie jednego niesłusznie).

Odnośnie ukarania Powoda za niewykonanie wezwania w zakresie pkt. 2 pisma z dnia 14.06.2022 r., to z uwagi na wykonanie przez Powoda tego wezwania po terminie (z niewielkim opóźnieniem, z własnej woli, w sposób pełny) zachowanie powoda w omawianym zakresie:

- jest zawinione aczkolwiek stopień winy nie jest duży;

- jest szkodliwe, aczkolwiek stopień szkodliwości nie jest znaczny.

W konsekwencji kara wymierzana Powodowi za to zachowanie powinna zostać obniżona z poziomu 25 000 zł o dalsze 50% (czyli do kwoty 12 500 zł.). Jednocześnie nadmienić należy, iż kara w tej wysokości jest karą w dolnych granicach przewidzianych przepisem art. 56 ust. 3 pkt 1 p.e. (kara minimalna wynosi 2 000 zł, zaś maksymalna 3 363 tys. zł) i uwzględnia wcześniejszy brak karalności Powoda oraz jego możliwości finansowe.

W tym miejscu wskazać ponadto trzeba, że powyższe okoliczności nie uzasadniały zastosowania wobec Powoda instytucji odstąpienia od wymierzenia kary (art. 56 ust 6a p.e.) Nie sposób bowiem było uznać, że stopień szkodliwości czynu Powoda (odnośnie braku realizacji w terminie obowiązku z punktu 2 pisma z dnia 14.04.2022 r.) był znikomy. Stopień ten z całą pewności nie był znaczny, niemniej jednak, był wyższy aniżeli znikomy.

W tych okolicznościach, na podstawie art. 479 ⁵³ § 2 1 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzji w ten sposób, że obniżył karę pieniężną do kwoty 12 500 zł. ( pkt I wyroku).

W pkt. II wyroku orzeczono o kosztach procesu mając na uwadze jego wynik. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Zauważyć należy, iż z jednej strony Pozwany co do zasady słusznie nałożył na Powoda karę (zatem Powód domagając się uchylenia decyzji jest stroną przegrywającą). Z drugiej zaś strony Pozwany nałożył na Powoda karę za wysoką, co skutkowało jej obniżeniem przez Sąd (zatem w tym aspekcie stroną, która w większości uległa jest Pozwany). W konsekwencji Sąd uznał, że zasadnym będzie zniesienie pomiędzy stronami wzajemnych kosztów postępowania. Koszty poniesione przez Powoda to: 1 000 zł opłata od odwołania, 17 zł opłata skarbowa od złożonego pełnomocnictwa, 720 zł wynagrodzenie pełnomocnika (ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804). Koszty poniesione przez Pozwanego to: wynagrodzenie pełnomocnika 720 zł (ustalone w oparciu o w/w § 14 rozporządzenia).

/sędzia Arkadiusz Zagrobelny/

Sygn. akt XVII AmE 145/23

ZARZĄDZENIE

(...)

/sędzia Arkadiusz Zagrobelny)