Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Malinowska
Protokolant –	Starszy sekretarz sądowy Iwona Hutnik

po rozpoznaniu 7 maja 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) sp. z o.o. z siedzibą w A.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wydanie interpretacji, że do czasu uzyskania koncesji powód nie jest wytwórcą energii elektrycznej i nie podlega obowiązkowi przekazywania odpisów na Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny

na skutek odwołania (...) sp. z o.o. z siedzibą w A. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 14 czerwca 2023 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) sp. z o.o. z siedzibą w A. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych, z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Ewa Malinowska

XVII AmE 162/23

UZASADNIENIE

Decyzją z 14 czerwca 2023 r. Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki Na podstawie art 34 ust 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2023 r., poz. 221, 641 z późn zm, dalej: „Prawo przedsiębiorców") w zw. z art. 2 pkt 4), w zw. z pkt 10), w zw. z art 21 ust 1 ustawy z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w 2023 roku (Dz. U. z 2022 r., poz. 2243,2687 oraz z 2023 r., poz. 295 z późn. zm., dalej „ustawa”,) orzekł, że Przedsiębiorca (...) Sp. z o . o. po uruchomieniu Farmy będzie wytwórcą w rozumieniu art 2 pkt 4) ustawy i w związku ze sprzedażą energii elektrycznej wyprodukowanej w trakcie rozruchu technologicznego zobowiązany będzie zgodnie z art 21 ustawy do przekazania odpisu na Fundusz na zasadach określonych w art 23 ustawy oraz do przekazywania sprawozdań do (...) SA, zgodnie z art 25 ust 1 ustawy.

(decyzja k. 6-8)

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w A. wniósł odwołanie od tej decyzji zaskarżając ją w całości. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

a)naruszenie art. 2 pkt 4 ustawy o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej poprzez przyjęcie, że powód jest wytwórcą w rozumieniu powołanego przepisu prawa, podczas gdy wytwórca musi prowadzić działalności gospodarczą zakresie wytwarzania energii elektrycznej, natomiast powód w fazie rozruchu technologicznego instalacji OZE nie prowadzi i nie może prowadzić działalności regulowanej;

b) art. 2 pkt 10 i art. 21 ust. 1 poprzez przyjęcie, że energia elektryczna z rozruchu technologicznego wytwarzana jest celem sprzedaży, podczas gdy jest ona efektem ubocznym prób i testów technicznych;

c)art. 6 w zw. z art. 107 § 1 pkt 4 i § 3 k.p.a. oraz art. 23 ust. 5 Prawa przedsiębiorców poprzez pominięcie w podstawie prawnej zaskarżonej decyzji przepisu art. 2 pkt 30 ustawy OZE, podczas gdy norma w nim określona składa się na istotę tej sprawy

d) art. 7, art. 8, art. 18 i art. 22 rozporządzenia Rady (UE) z dnia 6 października 2022 w sprawie interwencji w sytuacji nadzwyczajnej w celu rozwiązania problemu wysokich cen energii poprzez ustalenie, że w przyszłości w zakresie zdarzeń przyszłych (art. 34 ust. 2 Prawa przedsiębiorców) występujących po 30 czerwca 2023 będzie istniała podstawa prawna do obciążenia powoda składką solidarnościową w rozumieniu przepisów wspólnotowych, podczas gdy po 30 czerwca 2023 takie działanie będzie niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego.

Zarzucając powyższe wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy zgodnie ze stanowiskiem powoda i zasądzenie kosztów.

(odwołanie k. 9-14)

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

(odpowiedź na odwołanie k. 30-32)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Pismem z dnia 17 maja 2023 r., powód (...) Sp, z o. o. z siedzibą w A., zwrócił się do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: „Prezes URE”) o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ust 1 Prawa przedsiębiorców.

We wniosku powód wskazał, że zamierza prowadzić działalność w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Aktualnie spółka nie posiada koncesji na wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii wydanej przez Prezesa URE. Spółka planuje uruchomienie pod koniec maja br., farmy fotowoltaicznej D. o mocy zainstalowanej 7,995 MW („Farma”). W związku z powyższym spółka zwróciła się do Prezesa U RE o wyjaśnienie i wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zakresu i sposobu stosowania zapisów ustawy z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców. W szczególności powód wystąpił o wyjaśnienie, czy po uruchomieniu Farmy, w trakcie tzw. rozruchu technologicznego spółka będzie „wytwórcą" w rozumieniu art 2 pkt 4] ustawy, w konsekwencji czego zobowiązana będzie do odprowadzania odpisu na Fundusz w związku ze sprzedażą energii wyprodukowanej podczas tego rozruchu. Zdaniem Przedsiębiorcy, „Spółka nie będzie wytwórcą w brzmieniu ustawy, w tym art 21 ust 1, gdzie zapisano, że Wytwórca energii elektrycznej wykorzystujący do wytwarzania energii elektrycznej energię promieniowania słonecznego przekazuje odpis na Fundusz, na zasadach określonych w art 23. Przez Wytwórcę energii elektrycznej należy z kolei rozumieć przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu art 3 pkt 12 ustawy - Prawo energetyczne, zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej." Ponadto powód wskazał, że w ustawie Prawo energetyczne 'przedsiębiorstwo energetyczne" zdefiniowane z kolei jako „podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji paliw albo energii lub obrotu nimi. Sprzedaż energii elektrycznej jest działalnością koncesjonowaną, zatem aby mówić o prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży energii elektrycznej wytworzonej w instalacji odnawialnego źródła energii konieczne jest uprzednie uzyskanie koncesji"

Zatem, zgodnie ze stanowiskiem powoda, bazując na zapisach ustawy i Prawa energetycznego, do czasu uzyskania koncesji, w trakcie rozruchu technologicznego Farmy, spółka nie będzie Wytwórcą oraz nie będzie podlegała zapisom ustawy.

(pismo k. 1 akt adm.)

W dniu 14 czerwca 2023 r. została wydana decyzja zaskarżona w niniejszym postępowaniu.

(decyzja k. 6-8)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przywołanych wyżej dokumentów, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron niniejszego postępowania i nie budziły wątpliwości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z art 34 ust, 1 Prawa przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Wniosek powoda dotyczył daniny publicznej w postaci odpisu na Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny - art 21 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 października 2022 r. o środkach nadzwyczajnych mających na celu ograniczenie wysokości cen energii elektrycznej oraz wsparciu niektórych odbiorców w 2023 roku). Zgodnie z tym przepisem podmioty w nim wymienione wymienione zobowiązane są do przekazania odpisu na Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny.

Z art 2 pkt 10) wynika, że odpis na fundusz to kwota środków finansowych podlegającą przekazaniu przez wytwórcę energii elektrycznej oraz przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną na rachunek Funduszu Wypłaty Różnicy Ceny, o którym mowa wart 11 ust 1 ustawy z dnia 28 grudnia 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U, poz. 2538, z późn. zm.}, kalkulowaną w odniesieniu do umów sprzedaży energii elektrycznej oraz w ramach sprzedaży energii elektrycznej na rynku bilansującym energii elektrycznej, na podstawie których dostawa energii elektrycznej została zrealizowana w danym dniu w przypadku wytwórców energii elektrycznej albo dla okresu wskazanego w art 23 ust 2a w przypadku przedsiębiorstw energetycznych wykonujących działalność w zakresie obrotu energią elektryczną.

Zgodnie z art 23 ustawy odpis na Fundusz stanowi iloczyn wolumenu sprzedaży energii elektrycznej oraz dodatniej różnicy średniej ważonej wolumenem ceny rynkowej sprzedanej energii elektrycznej oraz średniej ważonej wolumenem limitu ceny sprzedanej energii elektrycznej, gdzie wszystkie wartości są określane na dzień obliczenia odpisu na Fundusz. Odpis na Fundusz, o którym mowa w ust 1, przekazywany przez podmioty, o których mowa w art 21 ust 1, ustala się zgodnie z następującym wzorem:

OFd=Wd* (XCRd-XCD ),

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

OFd - odpis na Fundusz w danym dniu,

Wd - wolumen sprzedaży energii elektrycznej w danym dniu,

XCRd - średnią ważoną wolumenem cenę rynkową sprzedanej energii elektrycznej w danym dniu dla podmiotu, o którym mowa w art 21,

XCLd - średnią ważoną wolumenem limitu ceny sprzedanej energii elektrycznej w danym dniu dla podmiotu, o którym mowa w art. 21.

Ustawą z dnia 8 lutego 2023 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach w zakresie niektórych źródeł ciepła w związku z sytuacją na rynku paliw oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2023 r., poz. 295), poszerzona została definicja ceny rynkowej, która obejmuje cenę energii elektrycznej netto określoną w zł/MWh ustaloną w ramach:

a)  umowy sprzedaży energii elektrycznej lub

b)  rynku bilansującego energii elektrycznej lub

c)  umowy związanej ze sprzedażą energii elektrycznej obejmującej w szczególności instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 1500,1488,1933,2185 i 2640 oraz z 2023 r. poz. 180), lub gwarancje pochodzenia w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2022 r. poz. 1378,1383,2370 i 2687], zwanedalej »ustawą o odnawialnych źródłach energii" w których dodatkowe rozliczenia pieniężne zależą od ilości lub wartości sprzedanej energii elektrycznej.

W ramach powyższej zmiany przepisów dodano również art 23 ust, 2c w brzmieniu: przy obliczaniu średniej ważonej wolumenem ceny rynkowej sprzedanej energii elektrycznej, o której mowa w ust 1,2 i 2b, należy uwzględnić wszystkie dodatkowe rozliczenia pieniężne podmiotów, o których mowa w art 21, wynikające z zapisów zawartych umów sprzedaży energii elektrycznej lub innych umów, w których dodatkowe rozliczenia pieniężne zależą od ilości lub wartości sprzedanej energii elektrycznej.

Celem zmiany ustawy w zakresie definicji umowy sprzedaży energii elektrycznej oraz ceny rynkowej było uwzględnienie, a w konsekwencji - doliczanie do podstawy, od której obliczana jest kwota należnego odpisu na Fundusz w ustawowych okresach rozliczeniowych - przychodów z tytułu umów powiązanych ze sprzedażą energii elektrycznej, min. z instrumentów finansowych czy dodawania do dokonywanego odpisu na Fundusz przychodów ze sprzedaży gwarancji pochodzenia.

Podmiotowy zakresu obowiązku przekazywania odpisu na Fundusz określony został w art 21, gdzie wskazani zostali wytwórcy energii elektrycznej (w rozumieniu art 3 pkt 12 ustawy Prawo energetyczne), w tym wytwórcy energii elektrycznej wykorzystujący do wytwarzania energii elektrycznej energię promieniowania słonecznego (art 21. ust 1 pkt 2) oraz przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie obrotu energią elektryczną.

W art 22 oraz 22a i 22b określono wyłączenia z obowiązku przekazania odpisu na Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny. Z art. 22 wynika, że przepisu art 21 ust 1 nie stosuje się do wytwórców energii elektrycznej wytwarzających energię elektryczną w Jednostce wytwórczej:

1)  o mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 1 MW lub o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nie większej niż 3 MW, w przypadku gdy wytwórca energii elektrycznej posiada więcej niż Jedną jednostkę wytwórczą, przy czym moc zainstalowana elektryczna żadnej z tych jednostek jest nie większa niż 1 MW;

2)  będącej projektem demonstracyjnym w rozumieniu art 2 pkt 24 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (TJE) 2019/943 z dnia 5 czerwca 2019 r. w sprawie rynku wewnętrznego energii elektrycznej (Dz, Urz. UE L158 z 14.06.2019, str, 54, z późn. zm.);

3)  będącej instalacją odnawialnego źródła energii w rozumieniu art 2 pkt 13 ustawy o odnawialnych źródłach energii, w odniesieniu do której wytwórca energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w rozumieniu art, 2 pkt 22 ustawy o odnawialnych źródłach energii w tej instalacji korzysta z:

a)  systemu wsparcia, o którym mowa w art 70a-70f ustawy o odnawialnych źródłach energii, albo

b)  systemu aukcyjnego, o którym mowa w ustawie o odnawialnych źródłach energii, albo

c)  rozliczeń, o których mowa w art 38c ust. 3 ustawy o odnawialnych źródłach energii

-

w zakresie, w jakim energia elektryczna sprzedawana jest na zasadach określonych w przepisach, o których mowa w lit a-c.

Natomiast art 22a w zakresie wyłączenia z obowiązku przekazania odpisu na Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny w przypadku wytwórców energii elektrycznej w instalacjach OZE stanowi, że przepisu art 21 ust 1 nie stosuje się do wytwórcy energii elektrycznej wytwarzającego energię elektryczną wyłącznie w instalacjach odnawialnego źródła energii w rozumieniu art 2 pkt 13 ustawy o odnawialnych źródłach energii, których łączna moc zainstalowana elektryczna jest nie większa niż 3 MW, a moc zainstalowana elektryczna żadnej z tych instalacji nie przekracza 1 MW. Powyższe wyłączenia podmiotowe i przedmiotowe nie obejmują energii elektrycznej sprzedanej przez wytwórcę, a wyprodukowanej w okresie rozruchu technologicznego. Wyłączenia zawarte w art. 22-22b ustawy są wyjątkami od obowiązku przewidzianego w art. 21 i jak słusznie zauważa pozwany nie można ich interpretować rozszerzająco.

Sąd podziela stanowisko Prezesa URE, wyrażone w decyzji, że po uruchomieniu Farmy, w trakcie jej rozruchu technologicznego, Spółka będzie Wytwórcą i będzie podlegała zapisom Ustawy. Sąd podziela argumentację pozwanego, że jeżeli powód zamierza zarabiać na wytwarzaniu energii elektrycznej również w czasie rozruchu technologicznego to będzie mieścił się w definicji wytwórcy z art. 2 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym wytwórca energii elektrycznej to przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu art. 3 pkt 12 PE, zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej. Zaś zgodnie z art. 3 pkt 12 PE przedsiębiorstwo energetyczne to podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie m.in. wytwarzania energii elektrycznej. Zaś z art. 3 Prawa przedsiębiorców wynika, że działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Zrealizowanie przez powoda celu zarobkowego w trakcie rozruchu technologicznego przesądzi o podleganiu przepisom ustawy. Jak słusznie zauważa pozwany odpis na fundusz jest obliczany jedynie od sprzedanej energii elektrycznej, a zatem, jeżeli energia elektryczna wytworzona w okresie rozruchu technologicznego nie zostanie wprowadzona do sieci i nie będzie przedmiotem sprzedaży powód nie będzie zobowiązany do odpisu. Sąd podziela stanowisko pozwanego, że przeciwna interpretacja przepisów prowadziłaby do obejścia przepisów ustawy pod pozorem prowadzenia długotrwałego rozruchu technologicznego. Ponadto sytuacja taka stawiałaby powoda w uprzywilejowanej sytuacji stosunku do innych wytwórców realizujących ten obowiązek.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z zapisami art 32 ust 1 Prawa energetycznego nie każda działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania energii elektrycznej wymaga uzyskania koncesji wydanej przez Prezesa URE. Zaś z przepisów art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 5 ustawy OZE wynika, że energia elektryczna z rozruchu technologicznego może być sprzedawana.

Sąd podziela stanowisko strony pozwanej, że dokonana przez niego wykładnia prawa krajowego w odniesieniu do definicji wytwórcy z art. 2 pkt 4 ustawy zgodna jest z prawem UE, Rozporządzeniem Rady (UE) 2022/1854 z 6 października 2022 r. w sprawie interwencji w sytuacji nadzwyczajnej w celu rozwiązania problemu wysokich cen energii, art. 2 dyrektywy (UE) 2019/944 z 5 czerwca 2019 r. w sprawie wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej oraz zmieniająca dyrektywę 2012/27/UE oraz że przepisy rozporządzenia 2022/1854 i ustawy mają zastosowanie do ogółu wytwórców energii elektrycznej.

Nietrafny jest także zarzut z punktu d. odwołania. Z art. 39 ustawy wynika, że obowiązek o którym mowa w art. 21 wykonuje się w odniesieniu do okresu od 1 grudnia 2022 r. do 31 grudnia 2023 r. i brak jest w obowiązującym stanie prawnym podstaw do stosowania go po upływie tego okresu.

Odnośnie do zarzutów naruszenia przepisów postępowania administracyjnego Sąd Okręgowy podziela utrwalone w judykaturze stanowisko, iż zasadniczo tego typu zarzuty są nieskuteczne przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ponieważ Sąd ten nie może ograniczyć sprawy wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowania sądowe. Celem postępowania nie jest przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór między stronami powstający dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. Postępowanie sądowe przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał dowodowy zebrany w postępowaniu administracyjnym, co nie pozbawia jednak stron możliwości zgłoszenia nowych twierdzeń faktycznych i nowych dowodów, według zasad obowiązujących w postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych. Sąd antymonopolowy jest sądem cywilnym i prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu, w tym wypadku Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Tylko takie odczytanie relacji pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowym może uzasadniać dokonany przez racjonalnego ustawodawcę wybór między drogą postępowania cywilnego i drogą postępowania sądowo-administracyjnego dla wyjaśnienia istoty sprawy (por. np.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 r., sygn. akt III CRN 120/91; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 r., sygn. akt I CKN 265/98; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt I CKN 351/99; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001 r., sygn. akt I CKN 1036/98; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2005 r., sygn. akt III SZP 2/05). Sąd Okręgowy uznaje, że nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych, to zarzuty w tym zakresie nie mogą być skuteczne, o ile uchybienia te mogą być sanowane w toku postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem tutejszy Sąd zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym. Niezależnie od tego Sąd podziela stanowisko powoda, że zaskarżona decyzja zawiera rozstrzygnięcie co do istoty sprawy. Brak jest podstaw do przyjęcia, ze istnieją uzasadnione wątpliwości w zakresie wykładni podstawy materialnoprawnej decyzji.

Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c., odwołanie podlegało oddaleniu, gdyż zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód - jako przegrywający sprawę – zobowiązany jest do zwrotu Prezesowi URE kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Ewa Malinowska