Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	st. sekr. sąd. Joanna Preizner

po rozpoznaniu 24 lipca 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wpisanie do rejestru podmiotów przywożących

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 8 lutego 2017 roku Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od M. K. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia) złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmE 181/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 8 lutego 2017 r., znak (...)Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ( dalej Prezes URE) na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) w związku z art. 32 a ust. 1 oraz art. 32b ustawy z 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 220) (dalej p.e.) w związku z wnioskiem M. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) z siedzibą w R. (dalej Przedsiębiorca, powód) posiadającego NIP: (...) o wpis do rejestru podmiotów przywożących odmówił Przedsiębiorcy wpisu do rejestru podmiotów przywożących.

Od powyższej Decyzji M. K. wniósł odwołanie (odwołanie powoda- k. 7- 8 akt sąd.). Zarzucając Decyzji naruszenie przepisów art. 32b powyższej ustawy oraz art. 51 § 2 ustawy- Ordynacja podatkowa poprzez błędną interpretację powód wniósł o jej uchylenie i przekazanie do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odwołania powód wskazał, że w odpowiedzi na wezwanie organu przedłożył niezbędne dokumenty do wydania decyzji, w tym skan zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w R., z którego wynikało, że posiada zaległości podatkowe za okres 2014 r. z tytułu podatku od towarów i usług w wysokości 355.719,00 zł określone jako „zaległości niewymagalne”. W oparciu o powyższe Prezes URE przyjął jednak, że wystąpiła przesłanka negatywna określona w art. 32 b pkt. 2 p.e. W ocenie zaś powoda zastosowana przez organ wykładnia przywołanego przepisu jest błędna.

Powód zauważył, że w art. 51 § 1 ustawy- Ordynacja podatkowa zawarte jest wyjaśnienie definicji zaległości podatkowej, tj. za zaległość podatkową uważa się podatek niezapłacony w terminie płatności. Natomiast ujęta w przedstawionym zaświadczeniu kwota to zaległość niewymagalna, tzn. należność wynika z nieostatecznej, zaskarżonej decyzji organu I instancji, dla której nie upłynął jeszcze definitywny termin płatności. W związku z powyższym powód wywiódł, iż nie można zakwalifikować takiej należności jako zaległości podatkowej zarówno w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jak też przepisu art. 32 b pkt 2 p.e., będącego podstawą wydania decyzji odmownej.

Jednocześnie powód podniósł, że wskazane w art. 32 b pkt 2 p.e. postaci zwolnienia z podatku, odroczenia zapłaty, rozłożenia na raty bądź umorzenia nie mają zastosowania do zobowiązań podatkowych, których wysokość nie została ustalona w drodze ostatecznej/prawomocnej decyzji podatkowej – czyli, jak podał, nie jest możliwe tego rodzaju orzeczenie na obecnym etapie postępowania podatkowego, które toczy się w Izbie Skarbowej wskutek wniesionego odwołania.

Oprócz tego powód zwrócił uwagę, że wydane zaświadczenie jest aktem deklaratoryjnym - potwierdza określony stan lub fakt. Adnotacja urzędu skarbowego o niewymagalności zaległości potwierdza, że sprawa dotycząca podatku od towarów i usług nie została jeszcze ostatecznie rozstrzygnięta. Postępowanie może bowiem zakończyć się zarówno utrzymaniem w mocy decyzji I instancji, jak i jej zmianą lub uchyleniem. Powód wyraził przekonanie, że przedłożone zaświadczenie jest jasne w swej treści, zatem nie wymaga dodatkowej inicjatywy dowodowej skarżącego, przedkładania odwołań, oświadczeń bądź innych zbliżonych dokumentów.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie od powoda na rzecz Prezesa URE zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odpowiedź na odwołanie - k. 19- 20 akt sąd.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 stycznia 2017 r. do Zachodniego Oddziału Terenowego Urzędu Regulacji Energetyki z siedzibą w P. wpłynął wniosek M. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe (...) z siedzibą w R. posiadającego NIP: (...) o wpis do rejestru podmiotów przywożących (wniosek- k. 1- 3 akt adm.), jak również pismo przewodnie do wniosku (pismo- k. 4- 7 akt adm.).

Pismem z 13 stycznia 2017 r. Przedsiębiorca został zawiadomiony o wszczęciu 12 stycznia 2017 r. postępowania administracyjnego w sprawie określonej ww. wnioskiem oraz wezwany do uzupełnienia tego wniosku poprzez nadesłanie enumeratywnie wyliczonych dokumentów i wyjaśnień, w tym oryginału zaświadczenia z urzędu skarbowego o niezaleganiu z zobowiązaniami wobec budżetu państwa, względnie stwierdzającego stan ewentualnych zaległości, jak też wypełnionej części V wniosku o wpis do rejestru podmiotów przywożących celem wskazania czy w działalności dotyczącej przywozu paliw ciekłych wykorzystywane będą instalacje wytwarzania paliw ciekłych, instalacje magazynowania lub przeładunku paliw ciekłych, rurociągi przesyłowe lub dystrybucyjne, bądź stacje paliw. Przedsiębiorca został ponadto wezwany do podania planowanej daty rozpoczęcia działalności polegającej na przywozie paliw ciekłych, a także czy posiada numer akcyzowy wydany przez właściwego naczelnika urzędu celnego (wezwanie- k. 8 akt adm.).

W odpowiedzi z 21 stycznia 2017 r. (k. 10- 16 akt adm.) Przedsiębiorca poinformował, że nie posiada numeru akcyzowego i wyjaśnił, że nie korzysta w działalności dotyczącej przywozu z instalacji wytwarzania paliw ciekłych, instalacji magazynowania lub przeładunku paliw ciekłych, rurociągów przesyłowych lub dystrybucyjnych, bądź stacji paliw. Wskazał, iż przywóz paliw ciekłych następuje w ramach świadczenia usług transportowych, ponieważ odbiera paliwo we wskazanym miejscu i dostarcza je odbiorcy, nie dokonuje z przewożonym paliwem żadnych innych czynności. Do pisma Przedsiębiorca załączył poprawiony wniosek o wpis do rejestru podmiotów przywożących w zakresie terminu rozpoczęcia działalności polegającej na przywozie paliw ciekłych, jak również poświadczony przez siebie skan zaświadczenia z Urzędu Skarbowego w R., z którego wynika, że Przedsiębiorca posiada zaległości podatkowe za okres 2014 r. z tytułu podatku od towarów i usług VAT w wysokości 355 719,00 zł, aczkolwiek przy kwocie tej znajduje się wpisana odręcznie uwaga „zaległości niewymagalne”. Przedsiębiorca wskazał, że „ujęta w zaświadczeniu kwota to zaległość niewymagalna, tzn. wynika z nieostatecznej i zaskarżonej decyzji organu I instancji”.

Przedsiębiorca nie przedstawił żadnego dokumentu potwierdzającego uzyskanie przewidzianego prawem zwolnienia, odroczenia, rozłożenia na raty zaległości podatkowych albo podatku, lub wstrzymania w całości wykonania decyzji właściwego organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Nie udokumentował też w żaden sposób, że złożył odwołanie od decyzji organu podatkowego (okoliczność niesporna).

8 lutego 2017 r. Prezes URE wydał zaskarżoną Decyzję, którą odmówił wpisu Przedsiębiorcy do rejestru podmiotów przywożących (Decyzja- k. 18- 19 akt adm.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 32 b) p.e. do rejestru podmiotów przywożących nie może zostać wpisany podmiot, który:

1)został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo
skarbowe mające związek z przedmiotem działalności gospodarczej objętej ustawą,

2) zalega w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa, z wyjątkiem
przypadków gdy uzyskał przewidziane prawem zwolnienie, odroczenie, rozłożenie na
raty zaległości podatkowych albo podatku lub wstrzymanie w całości wykonania decyzji
właściwego organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W toku prowadzonego postępowania powód nie wykazał, iż spełnia warunek określony w pkt 2 w/w przepisu.

Po pierwsze, nie przedstawił oryginału zaświadczenia z właściwego urzędu skarbowego stwierdzającego, że nie zalega ze zobowiązaniami wobec budżetu państwa. Należy w tym miejscu zauważyć, że w piśmie z 13 stycznia 2017 roku powód został wezwany do złożenia oryginału zaświadczenia, co więcej wyrazy „oryginału zaświadczenia” zostały pogrubione, tak aby były dostrzegalne na pierwszy rzut oka. Z tego należy wywnioskować, iż powyższa informacja była istotna.

Pomimo tego, powód złożył skan zaświadczenia potwierdzony przez siebie za zgodność z oryginałem, a zatem nie wypełnił nałożonego na niego obowiązku. Tym samym nie wykazał dokumentem (skan nie jest bowiem dokumentem i nie może być dowodem w sprawie), iż nie zalega w podatkach stanowiących dochód budżetu państwa.

Po drugie, powód nie przedstawił żadnego dokumentu potwierdzającego uzyskanie przewidzianego prawem zwolnienia, odroczenia, rozłożenia na raty zaległości podatkowych albo podatku, lub wstrzymania w całości wykonania decyzji właściwego organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Powyższego warunku nie spełnia przedstawienie skanu zaświadczenia z odręczenie naniesioną informacja „zaległość niewymagalna ”, gdyż nie wiadomo kto i w jakim trybie taką informację umieścił.

Dodatkowo należy zauważyć, że powód w piśmie z 21 stycznia 2017 roku skierowanym do Prezesa URE wskazał, iż „ujęta w zaświadczeniu kwota to zaległość niewymagalna, tzn. wynika z nieostatecznej i zaskarżonej decyzji organu I instancji". Jednakże nie przedstawił dowodu na okoliczność iż takowe odwołanie rzeczywiście złożył.

Po trzecie, zgodnie z przepisem art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej „Zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.”. Wbrew twierdzeniom podniesionym w odwołaniu, powód nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność, iż podatek VAT został zapłacony w terminie. Co więcej w „zaświadczeniu” jest mowa o zaległości, a zatem o tym, iż podatek nie został zapłacony w terminie.

Reasumując, powód nie wykazał, iż w stosunku do niego nie zachodzi przesłanka przewidziana w art. 32b pkt 2 p.e., co uniemożliwiło Prezesowi URE stwierdzenie czy powód spełnia warunki zezwalające na wpisanie go do rejestru podmiotów przywożących, a zatem zaskarżona Decyzja była prawidłowa.

Z tych wszystkich względów, stwierdzając brak podstaw do uwzględnienia odwołania, na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił odwołanie.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na oddalenie odwołania, powoda należało uznać za stronę, która przegrała proces i zasądzić od niego na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu. Na powyższe koszty składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 720,00 zł ustalone w oparciu § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015, poz. 1804 z zm.).

SSO Anna Maria Kowalik