Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia Sądu Okręgowego Arkadiusz Zagrobelny
Protokolant –	Sekretarz sądowy Dominika Zajdowska

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2025 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) sp. z o. o. z siedzibą w L.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania (...) sp. z o. o. z siedzibą w L. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 15 czerwca 2023 r. znak: (...)

I.  oddala odwołanie;

II.  zasądza od (...) sp. z o. o. z siedzibą w L. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

/sędzia Arkadiusz Zagrobelny/

Sygn. akt XVII AmE 183/23

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 lutego 2025 r.

Decyzją z 15 czerwca 2023 r. nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej pozwany, Prezes URE) na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 56 ust. 2, ust. 3 i ust. 6 i 6a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2022 r., poz. 1385 ze zm.) (dalej p.e.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r., poz. 775) (dalej k.p.a.) w związku z art. 30 ust. 1 p.e., po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej Przedsiębiorcy (...) Sp. z o. o. z siedzibą w L. (dalej powód), posiadającego koncesję na wytwarzanie ciepła, udzieloną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 10 sierpnia 2010 r. nr (...) ze zm. oraz koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, udzieloną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 10 sierpnia 2010 r. nr (...) ze zm., w związku z ustaleniami dokonanymi w toku przeprowadzonej kontroli w zakresie realizacji obowiązku utrzymywania zapasów paliw - węgla kamiennego w ilości zapewniającej utrzymywanie ciągłości dostaw energii elektrycznej i ciepła zakończonej protokołem kontroli z dnia 14 lutego 2023 r. nr (...), orzekł, że:

1)  Przedsiębiorca naruszył postanowienie art. 10 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne, nie przestrzegając obowiązku utrzymywania zapasów paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw ciepła do odbiorców, określonej zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie zapasów paliw w przedsiębiorstwach energetycznych (Dz. U. z 2003 r. Nr 39, poz. 338 ze zm.) (dalej Rozporządzenie). Niedobór stanu zapasów paliw w miejscu wytwarzania wyniósł:

- na dzień 1 stycznia 2023 r. – 11 262,00 Mg,

- na dzień 2 stycznia 2023 r. – 10 592,26 Mg,

- na dzień 3 stycznia 2023 r. – 10 367,51 Mg,

- na dzień 4 stycznia 2023 r. – 8 996,10 Mg,

- na dzień 5 stycznia 2023 r. – 9 272,07 Mg,

- na dzień 6 stycznia 2023 r. – 9 811,28 Mg,

- na dzień 7 stycznia 2023 r. - 10 291,69 Mg,

- na dzień 8 stycznia 2023 r. - 10 812,96 Mg,

- na dzień 9 stycznia 2023 r. - 10 609,18 Mg,

- na dzień 10 stycznia 2023 r. - 10 385,58 Mg,

- na dzień 11 stycznia 2023 r. - 10 657,61 Mg,

- na dzień 12 stycznia 2023 r. - 8 933,73 Mg,

- na dzień 13 stycznia 2023 r. - 9 224,05 Mg,

- na dzień 14 stycznia 2023 r. - 9 579,06 Mg,

- na dzień 15 stycznia 2023 r. - 7 670,57 Mg,

- na dzień 16 stycznia 2023 r. - 6 856,09 Mg,

- na dzień 17 stycznia 2023 r. - 7 357,96 Mg,

- na dzień 18 stycznia 2023 r. - 7 867,71 Mg,

- na dzień 19 stycznia 2023 r. - 8 423,75 Mg,

- na dzień 20 stycznia 2023 r. - 8 867,65 Mg,

- na dzień 21 stycznia 2023 r. - 9 341,09 Mg,

- na dzień 22 stycznia 2023 r. - 9 837,46 Mg,

- na dzień 23 stycznia 2023 r. - 9 090,92 Mg,

- na dzień 24 stycznia 2023 r. - 8 221,06 Mg,

- na dzień 25 stycznia 2023 r. - 7 211,83 Mg,

- na dzień 26 stycznia 2023 r. - 6 919,93 Mg,

- na dzień 27 stycznia 2023 r. – 7 109,21 Mg,

- na dzień 28 stycznia 2023 r. - 7 621,01 Mg,

- na dzień 29 stycznia 2023 r. - 8 096,15 Mg,

- na dzień 30 stycznia 2023 r. - 8 421,73 Mg,

2)  za działanie opisane w pkt 1 wymierzył Przedsiębiorcy łączną karę pieniężną w kwocie 47 000 (słownie: czterdzieści siedem tysięcy złotych).

Odwołanie od powyższej Decyzji złożył powód, zaskarżając ją w całości.

Zaskarżonej Decyzji zarzucił naruszenie:

1)  art. 56 ust. 1 pkt 2 p.e. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i wymierzenie powodowi kary pieniężnej, w sytuacji, gdy stwierdzone przez Prezesa URE naruszenie obowiązków wynikających z Prawa energetycznego nie było rezultatem działania lub zaniechania powoda, lecz niezależnych od niego, pozostających poza jego kontrolą okoliczności o charakterze zewnętrznym, uniemożliwiających zbudowanie rozsądnego łańcucha przyczynowo- skutkowego między zachowaniem przedsiębiorstwa energetycznego, a stwierdzeniem stanu odpowiadającego hipotezie normy sankcjonowanej karą pieniężną z art. 56 ust. 1 pkt 2 p.e., a nadto powód podjął działania o charakterze ostrożnościowo-prewencyjnym w celu zapewnienia zapasów paliw dla utrzymania ciągłości dostaw ciepła;

2)  art. 7, 77 § 1, 80 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 1 p.e. oraz w zw. z art. 56 ust. 6 p.e. poprzez:

- nienależytą ocenę wyjaśnień i dokumentów Przedsiębiorcy zawartych w pismach kierowanych do URE w trakcie postępowania zwłaszcza w cytowanych w uzasadnieniu decyzji w całości pismach z dnia 24.03.2023 r. nr (...) (s.6 uzasadnienia), 30.03.2023 r. nr (...) (s.8 uzasadnienia) oraz dokumentów przesłanych do URE przy piśmie z 06.04.2023 r. (...)tj. sprawozdania finansowego F01 a także bilansu na dzień 30.06.2022 r., rachunku zysków i start za te okresy, sprawozdania finansowego i sprawozdania Zarządu oraz opinii biegłego rewidenta;

- nienależyte ustalenie i ocenę okoliczności związanych z powstaniem stanu niedoboru zapasów paliw utrzymywanych przez (...) Sp. z o.o. oraz niemożnością uzupełnienia zapasów do poziomów określonych w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 lutego 2003 r. w sprawie zapasów paliw w przedsiębiorstwach energetycznych (Dz. U. Nr 39, poz. 338 z późn. zm.), a w konsekwencji nałożenie na powoda kary pieniężnej w nadmiernej wysokości;

- nienależyte ustalenie okoliczności określających sytuację finansową Przedsiębiorcy i niewłaściwe uwzględnienie jej przy ustalaniu wymiaru kary pieniężnej nałożonej na (...) Sp. z o.o. za nieprzestrzeganie obowiązku utrzymania zapasów paliw;

- niewłaściwą ocenę podejmowanych przez (...) działań zabezpieczających, mających na celu zapewnienie Przedsiębiorstwu bezpieczeństwa możliwości zakupu węgla na poziomie zapewniającym ciągłość dostaw ciepła dla odbiorców w około 1/3 miasta L., a to między innymi pominięcie faktu zawarcia dnia 15 września 2022 r. umowy rezerwacyjnej miału węglowego Nr (...) z dostawcą (...)(odpis umowy stanowi załącznik do pisma Przedsiębiorcy z dnia 31 stycznia 2023 r. nr (...)), które wskazują ponadto jednoznacznie, iż przy braku ciągłości dostaw surowców oraz możliwości zaangażowania znacznej ilości środków finansowych (...), w celu zabezpieczenia ciągłości dostawy ciepła na rzecz odbiorców, działał ze starannością wymaganą od profesjonalnego - koncesjonowanego przedsiębiorcy,

a nadto w kontekście złej sytuacji finansowej powoda

- pominięcie, znanej organowi z urzędu, sytuacji ekonomicznej całego sektora ciepłowniczego w P., którego rentowność, poczynając od 2019 r. utrzymuje się na poziomie ujemnym, zawartej między innymi w komunikacie URE z dnia 28 grudnia 2022 r. zamieszczonym na stronie internetowej

https://www.ure.gov.pl/pl/urzad/informacjeogolne/aktuaInosci/10761,Cieplownictwo- w-liczbach-naj nowszy-raport-URE.html;

- nieuwzględnienie, także znanego organowi z urzędu, ugruntowanego stanowiska URE co do braku możliwości zmiany przez przedsiębiorstwo ciepłownicze pracujące w kogeneracji, taryfy wskaźnikowej na kosztową;

- nieuwzględnienie znaczenia kolejnych zmian podstawowych zasad prawa dla sektora ciepłowniczego (zwłaszcza rozporządzenia Ministra Klimatu w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło), które w znacząco niewystarczającym stopniu dawały i dają możliwość uwzględnienia w taryfach stale wzrastających cen uprawnień do emisji CO2 (okoliczność znana Prezesowi URE z urzędu);

- nieuwzględnienie wpływu na sytuację finansową powoda braku stanowiska Ministra Klimatu w przedmiocie wniosku (...) z dnia 14.04.2022 r. znak: (...) skierowanego do Minister A. M. o udzielenie przez Państwo wsparcia (...) w rozwiązaniu problemu brakujących nie umorzonych uprawnień do emisji CO2, która mogłaby polegać na:

- przyznaniu (...) w trybie art. 26 e ustawy z dnia 12.06.2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych, dodatkowej puli darmowych uprawnień w ilości brakujących do umorzenia lub

- pożyczeniu od Skarbu Państwa takiej liczby uprawnień z posiadanych rezerw, które mogłyby być ewentualnie w przyszłości umorzone, ewentualnie

- odroczeniu terminu rozliczenia w zakresie brakujących uprawnień za rok 2021 - na okres 3 lat,

- przyznaniu w innej formie pomocy finansowej pozwalającej na zakup uprawnień;

3)  art. 56 ust. 6a p.e. w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. oraz art. 7, 15 k.p.a. i art. 30 ust. 1 p.e. poprzez:

a)  niewłaściwą wykładnię naruszonego przepisu prawa materialnego, a to przyjęcie, iż przesłanka zaprzestania naruszenia prawa może być spełniona jedynie w okresie objętym kontrolą i którego dotyczy nałożona kara pieniężna podczas, gdy z zasady prawdy obiektywnej oraz zasady dwuinstancyjności należy wyprowadzić stanowisko, iż organy administracji biorą pod uwagę stan faktyczny i prawny z chwili wydawania decyzji, co oznacza, iż przesłanka ta mogła być (i była) zrealizowana przez powoda przed dniem wydania decyzji w sprawie;

b)  przekroczenie zasad uznania administracyjnego i nieodstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na powoda, pomimo spełnienia przesłanek takiego odstąpienia, w tym w szczególności:

- nieuwzględnienie kryteriów określonych w art. 115 § 2 k.k. przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości naruszenia przepisów Prawa energetycznego przypisanego (...) Sp. z o.o., a zwłaszcza:

⚫

pominięcie obiektywnego charakteru okoliczności związanych z powstaniem stanu niedoboru zapasów paliw utrzymywanych przez (...) Sp. z o.o. oraz niemożnością uzupełnienia zapasów do poziomów określonych w Rozporządzeniu, pozostających poza wpływem na nie Przedsiębiorcy;

⚫

pominięcie okoliczności realizacji przez przedsiębiorstwo energetyczne zadania dekarbonizacyjnego procesu wytwarzania ciepła i energii elektrycznej w układzie skojarzonym i zapewnienia zachowania ciągłości dostaw ciepła poprzez korzystania z paliw innych niż węgiel (biomasa i gaz).

W związku z powyższymi zarzutami powód wniósł o uchylenie Decyzji w całości, ewentualnie o zmianę Decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy, tj. odstąpienie od wymierzenia kary pieniężnej za nieprzestrzeganie obowiązku utrzymania zapasów paliw w ilości zapewniających utrzymanie ciągłości dostaw ciepła. Nadto powód wniósł o:

1.  dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentów:

a)  Kopii decyzji Prezesa URE z dnia 8.11.2019 r. nr (...)w sprawie odmowy zatwierdzenia zmiany taryfy na taryfę kosztową;

b)  Wyciągu z komunikatu URE dot. ciepłownictwa;

c)  Kopii wystąpienia (...) z dnia 14.04.2022 r. znak: (...) kierowanego do Minister A. M.;

d)  Kopii analizy możliwości dokonania przez (...) zakupu brakującej ilości uprawnień do emisji gazów cieplarnianych z dnia 10.03.2023 r. sporządzona przez (...) Sp. z o.o.;

e)  korespondencji z (...) z dnia 11.07.2022 r., 28.07.2022 r., 24.08.2022 r., 19.09.2022 r., 1.10.2022 r., 3.10.2022 r., 6.10.2022 r., 8.11.2022 r., 29.11.2022 r., 15.12.2022 r. (załączniki nr 2-5, 9-14 do pisma powoda z dnia 31 stycznia 2023 r.);

f)  umowy rezerwacyjnej z dnia 15.09.2022 r. (załącznik nr 6 do pisma Odwołującego z dnia 31 stycznia 2023 r.)

g)  umowy sprzedaży węgla energetycznego nr (...) z dnia 8 grudnia 2016 r. (załącznik nr 7 do pisma Odwołującego z dnia 31 stycznia 2023 r.)

h)  aneksu nr (...) do umowy sprzedaży węgla z dnia 8 grudnia 2016 r. (załącznik nr 8 do pisma powoda z dnia 31 stycznia 2023 r.)

i)  protokołu UDT z dnia 9.09.2022 r. (załącznik nr 15 do pisma powoda z dnia 31 stycznia 2023 r.)

j)  decyzji Prezesa UDT z dnia 9.09.2022 r. (załącznik nr 16 do pisma powoda z dnia 31 stycznia 2023 r.)

k)  wykresu kosztów jednostkowych (załącznik nr 1 do pisma powoda z dnia 24 marca 2023 r.)

l)  wykazu kosztów jednostkowych i wskaźników zadłużenia (załącznik nr 2 do pisma powoda z dnia 24 marca 2023 r.)

m)  wykazu źródeł produkcji ciepła oraz emisji CO2 (załącznik nr 3 do pisma powoda z dnia 24 marca 2023 r.)

n)  zamówienia nr (...) z dnia 16 marca 2023 r. dla (...) (załącznik nr 4 do pisma powoda z dnia 24 marca 2023 r.)

o)  zamówienia nr (...) z dnia 23 marca 2023 r. dla (...) Sp. z o.o. (załącznik nr 5 do pisma powoda z dnia 24 marca 2023 r.)

p)  zestawienia przychodów i kosztów w przedsiębiorstwie za 2022 r. (załącznik nr 6 do pisma powoda z dnia 24 marca 2023 r.)

q)  sprawozdania finansowego i bilansu na dzień 30.06.2022 r. i innych załączników do pisma z dnia 06.04.2023 r. (...)

2.  na zasadzie art 148 ¹ §3 k.p.c. wysłuchanie na rozprawie działającego w imieniu powoda - Prezesa Zarządu D. S..

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, pominięcie wniosków dowodowych powoda, jak również o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych.

W replice z dnia 14 grudnia 2023 r. powód podniósł, że pozwany przedstawił w odpowiedzi na odwołanie argumentację tożsamą jak w Decyzji a zatem stanowisko powoda zaprezentowane w odwołaniu pozostaje aktualne.

W dalszym toku postepowania strony nie zmieniły prezentowanych stanowisk.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Powód posiada koncesję na wytwarzanie ciepła udzieloną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nr (...) ze zm. z terminem jej obowiązywania od 31 marca 2011 r. do 31 marca 2031 r. oraz koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej udzieloną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki nr (...) ze zm. z terminem jej obowiązywania od 31 marca 2011 r. do 31 marca 2031 r.

(okoliczności niesporne, dowód: decyzje koncesyjne k. 44- 51 akt adm.)

Powód, pismem z 3 października 2022 r., poinformował Prezesa URE o obniżeniu zapasów paliw poniżej wielkości określonej Rozporządzeniem od dnia 1 października 2022 r.

(dowód: protokół kontroli z 14 lutego 2023 r. k. 6- 9 akt adm.)

Po tym jak powód powiadomił o powyższym, nie zwracał się do pozwanego o wydłużenie terminu na uzupełninie tych zapasów.

(okoliczności niesporne k. 101 akt sąd.)

Pismem z dnia 19 stycznia 2023 r. Prezes URE zawiadomił powoda o zamiarze wszczęcia kontroli w siedzibie Urzędu, której zakres przedmiotowy obejmował realizację przez powoda obowiązku utrzymywania zapasów paliw - węgla kamiennego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 p.e., w ilości określonej zgodnie z Rozporządzeniem według stanu na każdy dzień przypadający w okresie od dnia 1 października 2022 r. do dnia odbudowy stanu zapasu paliw, wzywając przy tym powoda do przedstawienia szeregu informacji w tym zakresie. (okoliczności niesporne)

Powód przy piśmie z dnia 31 stycznia 2023 r. przekazał zgodę na przeprowadzenie kontroli w siedzibie Urzędu Regulacji Energetyki, informację o utrzymywanych zapasach paliw wg stanu na każdy dzień w okresie od dnia 1 października 2022 r. do dnia 30 stycznia 2023 r., a także załączył m.in. dokumenty stanowiące korespondencję pomiędzy (...) Sp. z o. o. a (...)

(dowód: pismo powoda z dnia 31 stycznia 2023 r. z załącznikami k. 11- 38 akt adm.)

W dniach 7-10 i 13 lutego 2023 r. przeprowadzono kontrolę w zakresie realizacji przez powoda obowiązku utrzymywania zapasów paliw- węgla kamiennego w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw energii elektrycznej i ciepła do odbiorców, tj. obowiązku z art. 10 ust. 1 p.e.

W dniu 14 lutego 2023 r. sporządzono protokół z kontroli, w którym na podstawie informacji przedstawionych przez powoda przy piśmie z 31 stycznia 2023 r. stwierdzono m.in., że w miesiącu styczniu 2023 r. faktyczny stan magazynowy zapasów węgla kamiennego powoda na każdy kolejny dzień wynosił:

01.01.2023 r.	8 086,00 Mg
02.01.2023 r.	8 755,74 Mg
03.01.2023 r.	8 980,49 Mg
04.01.2023 r.	10 351,90 Mg
05.01.2023 r.	10 075,93 Mg
06.01.2023 r.	9 536,72 Mg
07.01.2023 r.	9 056,31 Mg
08.01.2023 r.	8 535,04 Mg
09.01.2023 r.	8 738,82 Mg
10.01.2023 r.	8 962,42 Mg
11.01.2023 r.	8 690,39 Mg
12.01.2023 r.	10 414,27 Mg
13.01.2023 r.	10 123,95 Mg
14.01.2023 r.	9 768,94 Mg
15.01.2023 r.	11 677,43 Mg
16.01.2023 r.	12 491,91 Mg
17.01.2023 r.	11 990,04 Mg
18.01.2023 r.	11 480,29 Mg
19.01.2023 r.	10 924,25 Mg
20.01.2023 r.	10 480,35 Mg
21.01.2023 r.	10 006,91 Mg
22.01.2023 r.	9 510,54 Mg
23.01.2023 r.	10 257,08 Mg
24.01.2023 r.	11 126,94 Mg
25.01.2023 r.	12 136,17 Mg
26.01.2023 r.	12 428,07 Mg
27.01.2023 r.	12 238,79 Mg
28.01.2023 r.	11 726,99 Mg
29.01.2023 r.	11 251,85 Mg
30.01.2023 r.	10 926,27 Mg

Biorąc pod uwagę stan zapasów stwierdzono, że u powoda wystąpił niedobór zapasów paliw według stanu na każdy dzień przypadający w okresie od dnia 1 października 2022 r. do dnia 30 stycznia 2023 r. Jednocześnie stwierdzono, że powód nie dokonał trwałej odbudowy stanu zapasów węgla kamiennego do poziomu określonego w Rozporządzeniu w terminie do 31 grudnia 2022 r. Nadto nie zwrócił się do Prezesa URE z wnioskiem o wskazanie w drodze decyzji dłuższego terminu na odbudowę stanu zapasów paliw.

(dowód: protokół kontroli z 14 lutego 2023 r. k. 6- 9 akt adm.)

Prezes URE przy piśmie z dnia 14 lutego 2023 r. przekazał powodowi 2 egzemplarze Protokołu kontroli stanu zapasów paliw, a także poinformował powoda, iż wyjaśnienia lub zastrzeżenia co do treści protokołu można składać w terminie 7 dni od daty jego otrzymania, a w przypadku braku zastrzeżeń jeden podpisany egzemplarz protokołu należy odesłać na adres siedziby Urzędu (okoliczności niesporne).

Powód nie wniósł zastrzeżeń co do treści protokołu kontroli i przy piśmie z dnia 22 lutego 2023 r. przekazał podpisany przez osoby reprezentujące podmiot kontrolowany jeden egzemplarz protokołu kontroli z dnia 14 lutego 2023 r. Jednocześnie powód w odniesieniu do wniosków i zaleceń przedstawionych w protokole wyjaśnił, że obniżenie poziomu obowiązkowych zapasów węgla było wyłącznym następstwem przyczyn, o których mowa w art. 10 ust. la pkt 3 p.e. i zapewnił, że dołoży wszelkich możliwych starań, aby uzupełnić w sposób bezzwłoczny zapas paliw do ilości wymaganych.

(dowód: pismo powoda z dnia 22 lutego 2023 r. k. 5 akt adm.)

Wobec powyższego Prezes Urzędu Regulacji Energetyki pismem z dnia 10 marca 2023 r. zawiadomił powoda o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia powodowi kary pieniężnej w związku z ujawnieniem w toku przeprowadzonej kontroli stanu zapasu paliw nieprawidłowości polegających na nieprzestrzeganiu obowiązku utrzymania zapasów paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw ciepła do odbiorców, określonej zgodnie z Rozporządzeniem. Jednocześnie wezwano powoda do przedstawienia ewentualnych dodatkowych wyjaśnień, wniosków dowodowych oraz przesłania uwierzytelnionych kopii dokumentów mających związek ze sprawą; informacji w zakresie uzupełnienia przez powoda zapasów węgla kamiennego do poziomu wymaganego przez Rozporządzenie (sposób i czas uzupełnienia) wraz ze stosowną dokumentacją. Ponadto wezwano powoda do przedstawienia danych pozwalających ustalić sytuację oraz możliwości finansowe powoda, w tym w szczególności informacje o wyniku finansowym oraz przychodach z działalności koncesjonowanej, polegającej na wytwarzaniu ciepła i energii elektrycznej, osiągniętych przez powoda w 2022 r. Zawiadomiono również powoda o włączeniu do materiału dowodowego sprawy konkretnych dokumentów.

(dowód: zawiadomienie o wszczęciu postępowania k. 2- 3 akt adm.)

Powód przedstawił odpowiedź w piśmie z 24 marca 2023 r.

(dowód: pismo powoda z dnia 24 marca 2023 r. z załącznikami k. 66- 81 akt adm.)

W związku z nieprzekazaniem przez powoda stosownych dokumentów poświadczających aktualną sytuację finansową przedsiębiorstwa, Prezes URE pismem z dnia 30 marca 2023 r. wezwał ponownie powoda do przekazania uwierzytelnionej kopii wszelkich dokumentów w tym zakresie.

(dowód: wezwanie k. 84-85 akt adm.)

W odpowiedzi na powyższe wezwanie powód przy piśmie z 6 kwietnia 2023 r. przekazał dokumenty dotyczące sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

(dowód: pismo powoda z dnia 6 kwietnia 2023 r. z załącznikami k. 86- 128 akt adm.)

W roku obrotowym przypadającym na okres od dnia 1.07.2021 r. do dnia 30.06.2022 r. przychody powoda netto ze sprzedaży produktów wyniosły (...) zł (zysk neto wyniósł (...)zł). W powyższym okresie przychody z działalności koncesjonowanej wyniosły natomiast (...)zł. Na koniec czerwca 2022 r. (zgodnie z bilansem) powód dysponował majątkiem w wysokości (...) zł. (zaś na koniec grudnia 2022 r. w wysokości (...) zł).

(bilans k. 87-90 akt adm., rachunek zysków i strat k. 91-92 akt adm., wprowadzenie do sprawozdania finansowego k. 93-94 akt adm., okoliczności niesporne k. 101 akt sąd.)

W piśmie z 3 kwietnia 2023 r. powód poinformował, że zapas węgla na dzień 3 kwietnia 2023 r. wynosi 6 554 Mg, co jak podał oznacza, że posiada nadwyżkę zapasu w ilości 1 701 Mg w stosunku do wymaganego. Natomiast ustalony harmonogram dostaw węgla zapewnia utrzymanie wymaganego zapasu w każdym dniu kwietnia oraz w pozostałych dniach.

(dowód: pismo powoda z dnia 3 kwietnia 2023 r. k. 130 akt adm.)

Pismem z dnia 20 kwietnia 2023 r. powód został zawiadomiony o zakończeniu postępowania dowodowego w niniejszej sprawie.

(dowód: zawiadomienie o zakończeniu postępowania dowodowego k. 133 akt adm.)

W dniu 15 czerwca 2023 r. Prezes URE wydał zaskarżoną Decyzję.

(dowód: Decyzja k. 135- 143 akt adm.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dowody z dokumentów, które nie były podważane przez żadną ze stron, a Sąd także nie znalazł podstaw by odmówić im wiarygodności, jak też w oparciu o niekwestionowane twierdzenia stron.

Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. Podniesione przez powoda w odwołaniu zarzuty nie mogą skutkować ani uchyleniem Decyzji ani jej zmianą.

Powód jest przedsiębiorstwem energetycznym w rozumieniu art. 3 pkt 12 lit. a p.e.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 p.e. przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub ciepła jest obowiązane utrzymywać zapasy paliw w ilości zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców, z zastrzeżeniem ust. 1a-1d.

W oparciu o delegację z art. 10 ust. 6 p.e. wielkość tych zapasów paliw została określona w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej w Sprawie Zapasów Paliw w Przedsiębiorstwach Energetycznych z dnia 12 lutego 2003 r. ((Dz.U. Nr 39, poz. 338).

W art. 10 ust. 1a p.e. dopuszczono jednak, iż przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 1, może obniżyć ilość zapasów paliw poniżej wielkości określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia ciągłości dostaw energii elektrycznej lub ciepła, w wyliczonych w tym przepisie przypadkach.

Przedsiębiorstwo energetyczne może skorzystać z ww. możliwości, ale zgodnie z art. 10 ust. 1e pkt 2 p.e. jest obowiązane poinformować Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o obniżeniu ilości zapasów paliw poniżej wielkości określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 oraz o sposobie i terminie ich uzupełnienia wraz z uzasadnieniem.

Informację, o której mowa w ust. 1e pkt 2, przedsiębiorstwo energetyczne przekazuje w formie pisemnej najpóźniej w trzecim dniu od dnia, w którym rozpoczęto obniżanie ilości zapasów paliw poniżej wielkości określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6 ( art. 10 ust. 1f p.e.).

Jednocześnie w myśl art. 10 ust. 1b p.e. w przypadku, o którym mowa w ust. 1a, przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane do uzupełnienia zapasów paliw do wielkości określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, w terminie nie dłuższym niż dwa miesiące od ostatniego dnia miesiąca, w którym rozpoczęto ich obniżanie.

Przy czym zgodnie z art. 10 ust. 1c p.e. w przypadku gdy uzupełnienie zapasów paliw, z przyczyn niezależnych od przedsiębiorstwa energetycznego, nie jest możliwe w terminie, o którym mowa w ust. 1b, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na pisemny wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, może, w drodze decyzji, wskazać dłuższy termin ich uzupełnienia do wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie ust. 6, biorąc pod uwagę zapewnienie ciągłości dostaw energii elektrycznej lub ciepła do odbiorców. Termin ten nie może być jednak dłuższy niż cztery miesiące od ostatniego dnia miesiąca, w którym rozpoczęto obniżanie zapasów paliw. Jak stanowi art. 10 ust. 1d p.e. wniosek, o którym mowa w ust. 1c, przedsiębiorstwo energetyczne składa nie później niż na 30 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1b. Wniosek zawiera szczegółowe uzasadnienie i harmonogram uzupełnienia zapasów.

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że powodowa Spółka podlegała obowiązkowi wynikającemu z art. 10 ust. 1 p.e., jednak nie mogąc mu podołać poinformowała organ w październiku 2022 r. o obniżeniu wielkości zapasów węgla kamiennego. Niespornym jest też w sprawie, że w terminie określonym w art. 10 ust. 1b p.e., tj. dwóch miesięcy od końca października 2022 r., czyli do końca 2022 r. nie zdążyła odbudować stanu zapasów.

Skoro zgodnie z Rozporządzeniem zapas, który powód winien utrzymywać w styczniu 2023 r. miał wynosić 19 348,00 Mg, to biorąc pod uwagę faktyczny stan magazynowy, niedobór węgla wynosił odpowiednio:

01.01.2023 r.	-11 262,00 Mg
02.01.2023 r.	- 10 592,26 Mg
03.01.2023 r.	- 10 367,51 Mg
04.01.2023 r.	- 8 996,10 Mg
05.01.2023 r.	- 9 272,07 Mg
06.01.2023 r.	- 9 811,28 Mg
07.01.2023 r.	- 10 291,69 Mg
08.01.2023 r.	- 10 812,96 Mg
09.01.2023 r.	- 10 609,18 Mg
10.01.2023 r.	- 10 385,58 Mg
11.01.2023 r.	- 10 657,61 Mg
12.01.2023 r.	- 8 933,73 Mg
13.01.2023 r.	- 9 224,05 Mg
14.01.2023 r.	- 9 579,06 Mg
15.01.2023 r.	- 7 670,57 Mg
16.01.2023 r.	- 6 856,09 Mg
17.01.2023 r.	- 7 357,96 Mg
18.01.2023 r.	- 7 867,71 Mg
19.01.2023 r.	- 8 423,75 Mg
20.01.2023 r.	- 8 867,65 Mg
21.01.2023 r.	- 9 341,09 Mg
22.01.2023 r.	- 9 837,46 Mg
23.01.2023 r.	- 9 090,92 Mg
24.01.2023 r.	- 8 221,06 Mg
25.01.2023 r.	- 7 211,83 Mg
26.01.2023 r.	- 6 919,93 Mg
27.01.2023 r.	- 7 109,21 Mg
28.01.2023 r.	- 7 621,01 Mg
29.01.2023 r.	- 8 096,15 Mg
30.01.2023 r.	- 8 421,73 Mg

Tym samym należy uznać, że powód uchybił obowiązkowi utrzymywania zapasów paliw w ilości wymaganej Rozporządzeniem, zapewniającej utrzymanie ciągłości dostaw ciepła do odbiorców w styczniu 2023 r.

Tego wszelako powód nie kwestionuje, skupiając się na zarzutach sprowadzających się do twierdzenia, że nie był w stanie dochować odpowiedniego poziomu zapasów paliw ze względów obiektywnych, niezależnych od niego.

Należy jednak zaznaczyć, że powyższe naruszenie implikuje zastosowanie art. 56 ust. 1 pkt 2 p.e. Stosownie do treści powołanego przepisu karze pieniężnej podlega ten, kto nie przestrzega obowiązku utrzymywania zapasów paliw, o którym mowa w art. 10 ust. 1, lub nie uzupełnia ich w terminie, o którym mowa w art. 10 ust. 1b lub 1c, obniża je w innych przypadkach niż wymienione w art. 10 ust. 1a, lub nie przekazuje informacji, o których mowa w art. 10 ust. 1e.

Zgodnie z utrwalonym poglądem orzecznictwa, podzielanym także przez Sąd orzekający w niniejszym składzie, odpowiedzialność ponoszona na podstawie przepisu art. 56 ust. 1 p.e. ma charakter obiektywny i wynika z samego faktu naruszenia określonych norm prawnych – w tym przypadku norm prawa energetycznego (tak np. Sąd Najwyższy w uzasadnieniach wyroków z 4.11.2010 r., sygn. akt III SK 21/10, System Informacji Prawnej LEX nr 737390 oraz z 1.06.2010 r., sygn. akt III SK 5/10, System Informacji Prawnej LEX nr 622205). Z tego też względu, odpowiedzialność ta istnieje w oderwaniu od winy, tj. dla ustalenia tej odpowiedzialności nie jest konieczne wykazanie zawinionego zachowania przedsiębiorcy, lecz wystarcza stwierdzenie faktu zaistnienia określonego naruszenia prawa, czyli bezprawności. W związku z tym, przepis art. 56 ust. 1 p.e. stanowi samodzielną podstawę do wymierzenia przedsiębiorcy kary pieniężnej. Natomiast stopień zawinienia podmiotu, który naruszył warunki koncesji uwzględnia się - stosownie do art. 56 ust. 6 p.e. – dopiero przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej. Wina nie stanowi więc przesłanki decydującej o samej zasadzie odpowiedzialności administracyjnej.

Ustawodawca przewidział jednak w art. 56 ust. 6a p.e., iż Prezes URE może odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek.

W tym miejscu należy podnieść, iż powód powołał się w swoim odwołaniu na linię orzecznictwa prezentowaną również w wyroku Sądu Najwyższego z 5 lutego 2015 r. III SK 36/14 (Legalis), w którym Sąd ten, aprobując stanowisko Sądu Apelacyjnego co do odstąpienia od wymierzenia przedsiębiorcy kary wskazał m.in., że przedsiębiorstwo energetyczne może uniknąć kary, gdy wykaże, że obiektywne okoliczności danej sprawy uniemożliwiają mu przypisanie odpowiedzialności za naruszenia przepisów ustawy, z uwagi na podjęte przez to przedsiębiorstwo działania o charakterze ostrożnościowo-prewencyjnym.

Tymczasem na podstawie materiału sprawy należy wprawdzie stwierdzić, że powód podjął starania w tym kierunku, próbując zwiększyć swoje zapasy, również pertraktując z kopalnią (...), czy planując uruchomienie bloku biomasowego, co pozwoliłoby na zabezpieczenie dostaw ciepła poprzez zapasy biomasy, jednak jak wynika z twierdzeń samego powoda przeszkodą do zwiększenia zapasów była między innymi niemożność wygenerowania środków na dodatkowe zakupy drogiego w tym czasie węgla w sytuacji braku odpowiedniej zdolności kredytowej uniemożliwiającej zwiększenie zadłużenia kredytowego, tak więc jest to okoliczność leżąca po stronie powoda. Jednocześnie podkreślenia wymaga, że jeśli powód twierdził, że z przyczyn niezależnych od niego nie mógł zgromadzić wystarczających zapasów węgla, miał na podstawie art. 10 ust. 1c p.e. możliwość złożenia wniosku do organu celem wydłużenia terminu na uzupełnienie zapasów węgla, a tego nie uczynił.

Dlatego nawet w obliczu podnoszonych przez powoda kwestii zakazu importu węgla z R., wywindowania cen węgla i wprowadzenia limitu dostaw węgla z kopalni (...) nie można uznać, że naruszenie obowiązku utrzymywania zapasów węgla nie było rezultatem jego działania lub zaniechania, lecz niezależnych od niego, pozostających poza jego kontrolą okoliczności o charakterze zewnętrznym, uniemożliwiających zbudowanie rozsądnego łańcucha przyczynowo- skutkowego między zachowaniem przedsiębiorstwa energetycznego a stwierdzeniem stanu odpowiadającego hipotezie normy sankcjonowanej karą pieniężną, tu art. 56 ust. 1 pkt 2 p.e.

Na gruncie art. 56 ust. 6a p.e. brak było również podstaw do odstąpienia od wymierzenia powodowi kary. Mimo bowiem, że powód od 3 kwietnia 2023 r. znowu zaczął wypełniać obowiązek utrzymywania zapasów, to stopień szkodliwości czynu nie jest znikomy, podczas gdy dla możliwości skorzystania z instytucji odstąpienia od wymierzenia kary obydwie przesłanki - w postaci znikomego stopnia szkodliwości czynu a także zaprzestania naruszania prawa lub zrealizowania obowiązku - musiałyby wystąpić łącznie.

Ustawa prawo energetyczne nie sprecyzowała w jaki sposób należy oceniać stopień szkodliwości czynu, jednak uczyniło to orzecznictwo sądowe. I tak Sąd Najwyższy w wyroku z 15 października 2014 r., w sprawie III SK 47/13 uznał, że przy ocenie szkodliwości czynu zasadne jest odwołanie się do sposobu weryfikacji jego stopnia wypracowanego w prawie karnym, skoro prawodawca posłużył się w art. 56 ust. 6a prawa energetycznego instytucją prawa karnego, z uwagi na represyjny charakter kar pieniężnych przewidzianych w art. 56 prawa energetycznego.

Konieczne jest więc odwołanie się do art. 115 § 2 kodeksu karnego, który zawiera zamknięty katalog kryteriów oceny stopnia szkodliwości społecznej czynu i który nakazuje przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu brać pod uwagę:

1) rodzaj i charakter naruszonego dobra,

2) rozmiary wyrządzonej szkody,

3) sposób i okoliczności popełnienia czynu,

4) wagę naruszonych obowiązków,

5) postać zamiaru,

6) motywację sprawcy,

7) rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Odnosząc się do powyższego trzeba wskazać, że dochowanie obowiązku z art. 10 ust. 1 p.e. jest niezwykle istotne, bowiem utrzymywanie zapasów węgla w przewidzianej Rozporządzeniem wielkości zabezpiecza przed ewentualnym brakiem ciągłości dostaw ciepła do odbiorców. Natomiast powód zapewnia ciepło mieszkańcom L.. Dlatego brak ciągłości tych dostaw miałby kolosalne, egzystencjonalne znaczenie dla odbiorców z tego obszaru.

Wprawdzie w sprawie nie odnotowano, aby z uwagi na zmniejszenie zapasów ciągłość dostaw ciepła została przerwana, jednakże niedobór węgla trwał przez cały miesiąc styczeń 2023 r., czyli w newralgicznym czasie zimowym a co więcej niedobór ten był wysoki, gdyż jak wyliczył Prezes URE w Decyzji, oscylował na poziomie od ponad 30 do ponad 50%.

Uwzględniając powyższe nie można stwierdzić, że stopień szkodliwości czynu powoda był znikomy. Powód co prawda podejmował działania zaradcze, aczkolwiek dostosował swoje zapasy do wymaganej wielkości po zbyt długim czasie – po 3 miesiącach. Tymczasem powód jako profesjonalista, działający w tak istotnej branży jak energetyczna winien działać z taką starannością, aby uniknąć naruszeń kardynalnego dla przedsiębiorstwa energetycznego obowiązku. Niezależnie od powyższego jeszcze raz zwrócić należy uwagę, że powód (pomimo takiej możliwości stworzonej przez ustawodawcę – art. 10 ust. 1c p.e.) nie wystąpił do Prezesa URE z wnioskiem o wydłużenie terminu na uzupełnienie zapasów. W związku z tym powinien ponieść konsekwencje swojego zaniedbania w tej materii.

Powyższe wyklucza, według Sądu, możliwość odstąpienia od wymierzenia kary, implikując jej wymierzenie.

W tym kontekście należy jednocześnie zauważyć, iż art. 56 ust. 6a p.e. ma charakter fakultatywny, zatem odstąpienie od wymierzenia kary nie tylko zależy od spełnienia przesłanki o charakterze ocennym, w postaci znikomej szkodliwości czynu, ale zależy od uznania organu, które wszakże nie może być dowolne i wynikać musi z merytorycznych przesłanek, ale z pewnością nie stanowi ono obowiązku organu do zastosowania powołanej regulacji w każdych warunkach (podobnie Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 24 sierpnia 2012 roku, sygn. akt VI ACa 389/12).

W tym zakresie Sąd Okręgowy w Warszawie podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z 27 listopada 2019 r., sygn. akt I NSK 95/18, że „ art. 56 ust. 6a p.e. należy interpretować z uwzględnieniem zasady sprawności i rzetelności działania instytucji publicznych, a także zasady równowagi i podziału władzy. W ocenie Sądu Najwyższego […] Prezes Urzędu Regulacji Energetyki dysponuje więc pewnym luzem decyzyjnym przy interpretacji przesłanki znikomości szkodliwości społecznej czynu, a w razie ziszczenia się wspomnianej przesłanki - uznaniem administracyjnym przy wyborze wariantu rozstrzygnięcia: odstąpienia od kary pieniężnej bądź nieodstąpienia od tej kary. […] Organ regulacyjny, z uwagi na posiadaną wyspecjalizowaną kadrę, unikalną pamięć instytucjonalną oraz bezpośrednią styczność z realiami rynkowymi, jest co do zasady lepiej przygotowany niż sędzia do oceny stopnia szkodliwości społecznej czynu przedsiębiorcy z punktu widzenia standardów obowiązujących na rynku regulowanym. Interpretacja przepisów prawnych należy do istoty władzy wykonawczej, która jak wskazuje sama jej nazwa, odpowiada za egzekwowanie prawa. Jeżeli określony sposób interpretacji przepisu ma racjonalne uzasadnienie i jest ugruntowany w praktyce organu, sąd nie powinien zastępować go własną interpretacją. Interwencja sądu w treść decyzji organu regulacyjnego powinna następować dopiero wtedy, gdy nosi ona znamiona dowolności: opiera się na arbitralnych przesłankach, zawiera zdawkowe i ogólnikowe uzasadnienie, odwołuje się do nieudowodnionych informacji.” (wyrok Sądu Najwyższego – Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych z 27 listopada 2019 r., sygn. akt I NSK 95/18, Legalis nr 2294222).

Tymczasem, według Sądu, decyzja organu regulacyjnego w zakresie nieodstąpienia od wymierzenia kary nie nosi znamion dowolności, a zatem Sąd nie powinien w nią ingerować, zwłaszcza, iż nie widzi ku temu podstaw.

Zgodnie z art. 56 ust. 6 p.e., ustalając wysokość kary pieniężnej Prezes URE uwzględnia stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe.

Na podstawie art. 56 ust. 3 ust. 1 p.e. wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1 pkt 15, nie może być niższa niż 10 000 zł i wyższa niż 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym, a jeżeli kara pieniężna związana jest z działalnością prowadzoną na podstawie koncesji, wysokość kary nie może być niższa niż 10 000 zł i nie może być wyższa niż 15% przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym.

Z uwagi na wielkość przychodu powoda z działalności koncesjonowanej ((...)) maksymalna wysokość kary jaką można było wymierzyć powodowi wynosiła (...) zł (15% z (...)).

Prezes URE wymierzył powodowi karę w wysokości 47 000 zł, co stanowi jedynie (...) % jej maksymalnego wymiaru. W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę dyrektywy wymiaru kary z art. 56 ust. 6 p.e., w żaden sposób nie można uznać, że jest to kara wygórowana. Kara ta uwzględnia bowiem możliwości finansowe powoda (w roku podatkowym poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji powód dysponował majątkiem wynoszącym ponad (...) zł i osiągnął zysk w kwocie (...) zł) oraz wyżej w uzasadnieniu już omówiony stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie powoda.

W konsekwencji Sąd uznał, że Decyzja Prezesa URE jest prawidłowa.

Odnośnie zarzutu naruszenia przez Prezesa Urzędu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego zaznaczyć trzeba, iż nie mógł on odnieść skutku w postępowaniu przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, albowiem do kognicji tego Sądu nie należy kontrola prawidłowości postępowania prowadzonego przed Prezesem Urzędu (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z 13 maja 2004 r., sygn. akt III SK 44/04, Lex nr 137437), gdyż przed Sądem tym toczy się postępowanie sądowe pierwszoinstancyjne, w którym strona może przedstawić wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na potwierdzenie zasadności swojego stanowiska, tak więc co do zasady ewentualne uchybienia postępowania administracyjnego nie miały znaczenia dla rozpoznania niniejszej sprawy. Tym niemniej Sąd uznał, że Prezes Urzędu nie dopuścił się zarzucanych mu uchybień.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. ( pkt I sentencji wyroku).

O kosztach procesu ( pkt II sentencji wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na oddalenie odwołania, powoda należało uznać za stronę, która przegrała proces i zasądzić od niego na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720 zł ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. 2018 r., poz. 265 ze zm.).

/sędzia Arkadiusz Zagrobelny/

Sygn. akt XVII AmE 164/24

ZARZĄDZENIE

1)  (...)

a)  (...)

2)  (...)

/sędzia Arkadiusz Zagrobelny/