Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSR (del.) Jolanta Stasińska

Protokolant: protokolant sądowy Aleksandra Marczak

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2018 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Syndyka Masy Upadłości (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w K.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania Syndyka Masy Upadłości (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w K. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 12 lutego 2018 roku Nr (...)((...))

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od Syndyka Masy Upadłości (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w K. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSR (del.) Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmE 190/18

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 12 lutego 2018 roku, numer (...) (...): (...)), na podstawie art 35 ust. l pkt l i art. 36 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2015 r. póz. 2167, ze zm.), w związku z art. 53 ust. l ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. z 2016 r. póz. 831) oraz z art. 30 ust. l ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2017 r. póz. 220, ze zm.) a także z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. -Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. póz. 1257),po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej przedsiębiorcy: (...) Sp. z o.o. w upadłości z siedzibą w K., w imieniu którego działa Pan A. S. - Syndyk Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości, posiadającemu numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...), orzekł w punkcie 1, że: przedsiębiorca: (...) Sp. z o.o. w upadłości z siedzibą w K., w imieniu którego działa Pan A. S. - Syndyk Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości, nie wywiązał się z określonego w art. 12 ust. l ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (zwanej dalej: „Ustawą"), obowiązku uzyskania przedstawienia do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwa efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 21 ust. l Ustawy, w terminie określonym w art.27 ust. 3 Ustawy lub uiszczenia opłaty zastępczej w terminie określonym w art. 12 ust. 6 tej ustawy, obliczonej w sposób określony w art. 12 ust. 5 Ustawy, oraz w punkcie 2: za zachowanie opisane w punkcie pierwszym wymierzył przedsiębiorcy: (...) Sp. z o.o. w upadłości z siedzibą w K., w imieniu którego działa Pan A. S. - Syndyk Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości, karę pieniężną w kwocie 24 940,61 zł (słownie: dwadzieścia cztery tysiące dziewięćset czterdzieści złotych sześćdziesiąt jeden groszy) to jest w wysokości(...) % przychodu osiągniętego przez tego przedsiębiorcę w 2015 r.

Od wyżej wymienionej decyzji powód Syndyk Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w K. wniósł odwołanie.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

1.  art. 107§1 k.p.a. w zw. z art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku (Dz.U. 2003 Nr 60, poz. 535 t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 2344) Prawa upadłościowego, polegające na prowadzeniu postępowania i wydaniu decyzji przeciwko upadłej spółce, podczas gdy z dniem ogłoszenia upadłości upadły traci legitymację do występowania w sprawach dotyczących masy i postępowanie sądowe i administracyjne dotyczące masy upadłości może być wszczęte i dalej prowadzone jedynie przez syndyka lub przeciwko niemu,

2.  art 35 ust. l pkt l ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. 2011 Nr 94, poz. 551 t.j. Dz.U. 2015 r. poz. 2167) w zw. z art. 91 pr.up. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu, że niedopełnienie obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectwa efektywności energetycznej lub nieuiszczenie opłaty zastępczej, w każdej sytuacji nakłada na przedsiębiorstwa energetyczne obowiązek zapłaty kary pieniężnej, podczas gdy prowadzenie wobec upadłej spółki postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej, a następnie wydanie zaskarżonej decyzji prowadzi do nieuzasadnionego żądania organu wypłaty z masy upadłości środków pieniężnych tytułem kary z naruszeniem praw innych wierzycieli,

3.  art. 2 w zw. z art. 432 pr.up poprzez wydanie decyzji zmierzającej do nakazania syndykowi masy upadłości dokonania wypłaty z masy upadłości wbrew ww. przepisom,

4.  art. 91 ust. 1 oraz 236-240, 244-266 Pr.up. poprzez ich niezastosowanie i uznanie za zasadne nałożenie kary na upadłą spółkę, podczas gdy wierzytelności powstałe przed ogłoszeniem upadłości mogą być dochodzone wyłącznie w drodze zgłoszenia na listę wierzytelności,

5.  art. 36 ustawy o efektywności energetycznej przez jego niezastosowanie, podczas gdy w realiach niniejszej sprawy zważywszy na stopień oraz okoliczność naruszenia przepisów, wysokość nałożonej kary pieniężnej jest nieadekwatna do działania upadłej spółki.

Zaskarżając decyzję w całości wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonej decyzji,

2.  ewentualnie o zmianę decyzji w zakresie punktu 2 poprzez obniżenie kary pieniężnej

3.  o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania.

W pierwszej kolejności powód wskazał, że pozwany błędnie oznaczył w decyzji podmiot, który nie jest stroną postepowania, co skutkuje jej nieważnością na podstawie art. 156 §4 k.p.a. Powód wskazał, iż obowiązek uzyskania i przedstawienia do umorzenia pozwanemu świadectwa efektywności energetycznej za 2013 rok lub uiszczenie opłaty zastępczej powstał przed ogłoszeniem upadłości. Wobec tego kara pieniężna z tego tytułu jest zdaniem Syndyka wierzytelnością dotyczącą masy upadłości a postępowanie administracyjne powinno zostać wszczęte i prowadzone przeciwko syndykowi. Z tego względu decyzja jest obarczona wadą, o której mowa w treści art. 156 §4 k.p.a. Zdaniem powoda wierzytelności powstałe przed ogłoszeniem upadłości obejmującej likwidację majątku mogą być dochodzone wyłącznie w drodze zgłoszenia na listę wierzytelności. Powód wskazał też, że upadły uiścił opłatę zastępczą w dniu 6 listopada 2014 roku w wysokości 21.690 zł. Nie można zatem przyjąć,że sokoro opłata została wniesiona po terminie, to obowiązek w ogóle nie został wykonany.

Pozwany wniósł o oddalenie odwołania.

Pozwany podtrzymał stanowisko zawarte w treści decyzji. Wskazał ponadto, iż wydał zaskarżoną decyzję w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o efektywności energetycznej. Pozwany wskazał również, że uiszczenie przez powoda w dniu 6 listopada 2014 roku kwoty 21.690 zł. tytułem opłaty zastępczej, jest bezskuteczne, z uwagi na upływ terminu materialnego. W odniesieniu do błędnego oznaczenia strony powodowej w treści zaskarżonej decyzji pozwany powołał się na stanowisko judykatury, z którego wynika, iż nie ma podstaw do uchylenia decyzji, ponieważ będzie ona realizowana nie w odniesieniu do syndyka, lecz do majątku upadłego. Pozwany zauważył również, że przeprowadzenie przedmiotowego postępowania było niezbędne, gdyż gdyby pozwany nie wydał stosownej decyzji nie mógłby skutecznie zgłosić wierzytelności w wysokości wynikającej z przepisów prawa.

Na rozprawie w dniu 20 września 2018 roku pozwany wniósł o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją Prezesa URE z dnia 27 grudnia 2010 r., znak: (...) została udzielona (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. koncesja na obrót paliwami gazowymi, na okres od dnia 30 grudnia 2010 r. do dnia 30 grudnia 2020 r. (okoliczność bezsporna)

Prezes URE decyzją z dnia 31 października 2017 r., znak: (...) cofnął ww. koncesję. (okoliczność bezsporna) Jednakże Przedsiębiorca w roku 2013 prowadził działalność gospodarczą polegającą na obrocie paliwami gazowymi i dokonał sprzedaży gazu ziemnego do odbiorców końcowych w ilości 2,627 min m3 oraz osiągnął z tego tytułu przychód w wysokości (...)zł. (po odliczeniu kwot i kosztów, o których mowa w art 12 ust 4). (k. 15-28 akt adm.)

W terminie do dnia 31 marca 2014 r. Przedsiębiorca nie przedstawił do umorzenia Prezesowi URE świadectwa efektywności energetycznej w ilości 21,687 toe, ani też nie uiścił opłaty zastępczej w wysokości 21687,48 zł. (okoliczność bezsporna)

Pismem z dnia 11 września 2014 roku Prezes URE zwrócił się do Przedsiębiorcy z prośbą o udzielenie informacji dotyczącej dokonanej w okresie od 1 stycznia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku sprzedaży energii elektrycznej, ciepła i gazu ziemnego, w związku z koniecznością zbadania realizacji za rok 2013r. obowiązku określonego w art. 12 ust. 1 ustawy. (k. 1-14 akt adm.)

Opłata zastępcza w kwocie 21.690,00 zł została wpłacona przez Przedsiębiorcę na rachunek (...) w dniu 6 listopada 2014 r. (k. 31 akt adm.)

Przedsiębiorca osiągnął w 2015 roku przychody netto ze sprzedaży produktów w wysokości (...) zł. (k. 55 akt adm.)

Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2016 roku w sprawie o sygn. akt VIII GUp 72/15 zmieniono sposób prowadzenia postępowania upadłościowego (...) Sp. z o.o. w K. z postępowania z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku upadłego. (k. 19)

W związku z ujawnieniem możliwości nieprzestrzegania w roku 2013, określonego w art 12 ust. l Ustawy obowiązku, pismem z dnia 21 lutego 2017 r., skierowanym do Pana A. S. - Syndyka Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości, Prezes URE zawiadomił o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w tej sprawie.( k.32-33 akt adm.)

Pismem z dnia 7 czerwca 2017 r., skierowanym do Pana A. S. - Syndyka Masy Upadłości (...) Sp. z o.o. w upadłości, Prezes URE zawiadomił o zakończeniu postępowania dowodowego i przysługującym mu prawie do zapoznania się z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz złożenia ewentualnych dodatkowych uwag i wyjaśnień. Ponadto wezwał do przesłania wszelkich dokumentów pozwalających na ustalenie jego sytuacji finansowej. (k. 36-37 akt adm.)

W dniu 12 lutego 2018 roku Prezes URE wydał decyzję nr (...) (...): (...)). (k. 57-60)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie jest niezasadne.

Zgodnie z art 53 ust. 1 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej, do wykonania i rozliczenia obowiązku, o którym mowa wart. 12 ust. 1 Ustawy, za okres przed dniem wejścia wżycie ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (tj. przed dniem 1 października 2016 r.) oraz w zakresie kar pieniężnych za niedopełnienie tego obowiązku stosuje się przepisy dotychczasowe. Z tego względu zasadnie pozwany wydając zaskarżoną decyzję działał w oparciu o przepisy dotychczasowe, czyli przepis ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o efektywności energetycznej.

Zgodnie z informacją przedstawioną w toku postępowania administracyjnego, powód w roku 2013 prowadził działalność gospodarczą polegającą na obrocie paliwami gazowymi i dokonał sprzedaży gazu ziemnego do odbiorców końcowych w ilości 2,627 min m3 oraz osiągnął z tego tytułu przychód w wysokości (...)zł. Tym samym, nie ulega wątpliwości, iż jest podmiotem o którym mowa, w treści art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 15 kwietnia 2011 roku. Z treści powołanego przepisu wynika bowiem, iż obowiązek uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectwa efektywności energetycznej wykonuje w szczególności przedsiębiorstwo energetyczne sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium RP. Skoro zatem powód, w oparciu o udzieloną koncesję, dokonał w 2013 roku sprzedaży gazu ziemnego do odbiorców końcowych, spoczywał na powodzie obowiązek o którym mowa w treści art. 12 ust. 1 ustawy o efektywności energetycznej z dnia 15 kwietnia 2011 roku. Powód jako podmiot, który dokonał sprzedaży o której mowa art. 12 ust. 2 pkt 1 zobowiązany był do uzyskania i przedstawienia do umorzenia pozwanemu świadectwa efektywności energetycznej lub uiszczenia opłaty zastępczej.

Zgodnie z treścią art. 35 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, Prezes URE nakłada na przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorcę końcowego, towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o którym mowa w art. 12 ust. 2 Ustawy, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% przychodu osiągniętego w roku podatkowym poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli podmiot ten nie dopełnia obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectwa efektywności energetycznej lub nie uiszcza opłaty zastępczej, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy. Jak już wyżej wskazano, powód wypełnił dyspozycję powyższego artykułu, gdyż będąc podmiotem o którym mowa art. 12 ust.2 nie dopełnił obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectwa efektywności energetycznej lub uiszczenia opłaty zstępczej za 2013 rok w terminie o którym mowa w treści art. 12 ust. 6 cytowanej ustawy. Powód do dnia 31 marca 2014 r. nie przedstawił do umorzenia Prezesowi URE świadectw efektywności energetycznej oraz nie uiścił na rachunek (...) opłaty zastępczej w wysokości wymaganej przepisami prawa, tj. w kwocie 21.687,48 zł. Kwota 21.690,00 zł została wpłacona przez powoda w dnia 6 listopada 2014 r., a więc po terminie określonym w art. 12 ust. 6 Ustawy. Wskazać przy tym należy, iż zasadna była argumentacja strony pozwanej podniesiona w uzasadnieniu decyzji, jak również odpowiedzi na odwołanie w przedmiocie bezskuteczności dokonania wpłaty kwoty 21.690,00 zł w dniu 6 listopada 2014 roku tytułem opłaty zstępczej za 2013 roku. Istotnie bowiem, ustawa nie przewiduje możliwości przywrócenia terminu do wniesienia opłaty zastępczej.

Nietrafny był podniesiony przez powoda zarzut o naruszeniu art. 107§1 k.p.a. i art. 144 ust.1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku – Prawo upadłościowe (Dz.U.2016.2171 j.t.). Zgodnie z treścią art. 144. ust. 1 wskazanej wyżej ustawy, po ogłoszeniu upadłości postępowania sądowe, administracyjne lub sądowoadministracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i prowadzone wyłącznie przez syndyka albo przeciwko niemu. Z tego względu, zasadnie pozwany pismem z dnia 21 lutego 2017 roku zawiadomił syndyka masy upadłości (...) Sp.z o.o. w upadłości likwidacyjnej (postanowienie z dnia 26 sierpnia 2016 roku – k. 19) o wszczęciu postępowania w sprawie wymierzenia przedmiotowej kary pieniężnej. W judykaturze zgodnie wyrażany jest pogląd, że upadły nie może być stroną żadnego postępowania sądowego lub administracyjnego dotyczącego mienia wchodzącego w skład masy upadłości. Syndyk działa dalej we własnym imieniu, lecz na rachunek masy upadłości. Podkreślenia wymaga okoliczność, iż jak bezsprzecznie wynika z akt przedmiotowego postępowania administracyjnego, pozwany prowadził postępowanie administracyjne zakończone wydaniem zaskarżonej decyzji, z udziałem syndyka.

Nieuprawniony był pogląd powoda w przedmiocie możliwości dochodzenia przedmiotowej wierzytelności wyłącznie w drodze zgłoszenia na listę wierzytelności. Nie ulega wątpliwości, iż termin do zrealizowania obowiązku ustawowego upłynął dnia 31 marca 2014 roku. Zmiana sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego (...) Sp. z o.o. w K. z postępowania z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku upadłego nastąpiła na podstawie postanowienia z dnia 26 sierpnia 2016 roku. Z powyższego wynika, iż podmiotem zobowiązanym do przedstawienia do umorzenia Prezesowi URE świadectwa efektywności energetycznej lub uiszczenia opłaty zastępczej w wysokości 21.687,48 zł do dnia 31 marca 2014 roku był przedsiębiorca a nie syndyk. Skoro powyższy obowiązek nie został wykonany w terminie, pozwany zobowiązany był do przeprowadzenia postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, albowiem obowiązek jej uiszczenia podlega konkretyzacji w drodze aktu administracyjnego. Zobowiązanie to może bowiem powstać dopiero z dniem prawidłowego doręczenia - wydanej przez organ podatkowy - decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania. Powstanie przedmiotowej decyzji jest nierozerwalnie związane z przeprowadzeniem procesu wymiaru zobowiązania, wydaniem decyzji i jej doręczeniem (art. 21 ordynacji podatkowej). Decyzja ustalająca (wymiarowa) ma charakter konstytutywny z uwagi na to, że tworzy nowy stosunek prawny. Z tego względu zasadnie pozwany wszczął i przeprowadził postępowanie administracyjne w sprawie wymierzenia kary pieniężnej z udziałem syndyka, zakończone wydaniem zaskarżonej decyzji.

Nieuzasadnione było również twierdzenie powoda, iż wadliwe wskazanie w treści decyzji, że stroną jest przedsiębiorca reprezentowany przez syndyka masy upadłości skutkuje nieważnością zaskarżonej decyzji. W orzecznictwie sądowym wskazuje się, że pomimo powyższego, uchybienie to nie wpływa na ważność decyzji. Tytułem przykładu Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 czerwca 2010 roku wskazał, że: „Nie ulega też wątpliwości, iż wydane w sprawie decyzje podatkowe będą realizowane nie w odniesieniu do syndyka, lecz majątku upadłego. Wyrazem skrajnego formalizmu procesowego byłoby uchylenie zaskarżonej decyzji tylko po to, aby wydać decyzję, której adresatem byłby syndyk, będący reprezentantem upadłego, którego obciążą i tak wynikające z tego aktu administracyjnego konsekwencje.” (sygn. akt I GSK 975/09, LEX nr 594796).

Nieuzasadnione było również twierdzenie powoda, iż wydanie zaskarżonej decyzji prowadzi do nieuzasadnionego żądania organu wypłaty z masy upadłości środków pieniężnych tytułem kary z naruszeniem praw innych wierzycieli. Przedmiotowa należność publicznoprawna również stanowi wierzytelność i z tego względu również podlega egzekwowaniu z masy upadłości.

Niezasadny był wniosek powoda o wymierzenie kary pieniężnej w niższej wysokości. W myśl art. 36 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o efektywności energetycznej, przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych, o których mowa w art. 35, należy uwzględnić w szczególności stopień oraz okoliczności naruszenia przepisów ustawy.

Pozwany w sposób prawidłowy ustalił wysokość kary pieniężnej w na kwotę 24 940,61 zł, to jest w wysokości(...) % przychodu osiągniętego przez tego przedsiębiorcę w 2015 r. Pozwany oceniając stopień naruszenia przepisów wziął pod uwagę cel regulacji zawartych w ustawie o efektywności energetycznej, w tym art. 12 tej ustawy. Celem tego przepisu było stworzenie ram prawnych dla działań na rzecz poprawy efektywności energetycznej gospodarki, m.in. przez wprowadzenie mechanizmu wsparcia tych działań, co w konsekwencji wpłynie na ograniczenie szkodliwego oddziaływania sektora energetycznego na środowisko. Wskazany wyżej przepis stanowi bowiem zachętę do inwestycji mających na celu zwiększenia efektywności energetycznej, w szczególności oszczędności energii. Zasadnie też, mając to na względzie pozwany ocenił stopień naruszenia jako znaczny, gdyż zaniechanie powoda wpływa negatywnie na realizację wskazanych wyżej celów przewidzianych ustawą. Przy wymiarze kary w sposób prawidłowy oceniono również okoliczności naruszenia przepisów ustawy. Odpowiedzialność administracyjna z tytułu niewykonania przedmiotowego obowiązku ma charakter obiektywny, niezależny od winy. Podkreślenia dalej wymaga okoliczność, iż pozwany dokonał ustalenia kary w wysokości 24.940,61 zł, uzależniając wprost jej wysokość od wysokości należnej opłaty zastępczej, a następnie nieznacznie (tj. o kwotę 3253,13 zł ) podwyższając jej wysokość. Zasadnie pozwany uwzględnił w treści decyzji okoliczność naruszenia przepisów ustawy, w postaci uiszczenia przez powoda opłaty zastępczej po upływie terminu do jej uiszczenia. Tym samym, przyjąć należało, iż nałożona na powoda kara w wysokości wskazanej w treści decyzji spełni swoją rolę zarówno w stosunku do powoda, a także wychowawczą oddziałując zniechęcająco na innych przedsiębiorców do podejmowania działań niezgodnych z prawem.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 479 ⁵³§1 k.p.c. oddalił odwołanie, jako niezasadne.

O kosztach procesu, Sąd orzekł stosownie do wyników postępowania na podstawie art. 98 k.p.c. oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2018r. poz. 265). Na koszty procesu po stronie pozwanego złożył się koszt zastępstwa procesowego w wysokości 720,00 zł.

SSR (del.) Jolanta Stasińska