Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący: SSR (del.) Jolanta Stasińska

Protokolant: protokolant sądowy Aleksandra Marczak

po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2018 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. Ż.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania M. Ż. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 28 lutego 2018 roku, Nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że w miejsce kary pieniężnej w kwocie 10.000,00 zł (dziesięć tysięcy złotych) nakłada na M. Ż. karę pieniężną w wysokości 1.000,00 zł (jeden tysiąc złotych),

2.  oddala odwołanie w pozostałej części,

3.  zasądza od M. Ż. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR (del.) Jolanta Stasińska

Sygn. akt XVII AmE 217/18

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki decyzją z dnia 28 lutego 2018 r., Nr (...) na podstawie art. 168 pkt 11 i art. 170 ust. 4 pkt 1 oraz art. 169 ust 1 pkt 1 w zw. z art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2017 r., poz. 1148 ze zm.) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.), w zw. z art. 30 ust 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 220 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej Przedsiębiorcy - M. Ż., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą M. Ż. (...) z siedzibą w W. orzekł,

1. że Przedsiębiorca - M. Ż., prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą M. Ż. (...) z siedzibą w W., ul. (...), (...)-(...) W., posiadający nr NIP: (...) - naruszył art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii, w ten sposób, iż nie przedłożył Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki w terminie 30 dni od zakończenia czwartego kwartału 2016 r. sprawozdania kwartalnego, zawierającego informacje wymienione w art. 9 ust 1 pkt 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii - za czwarty kwartał 2016 r.;

2. za działanie opisane w pkt 1 wymierzył Przedsiębiorcy - M. Ż., prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą M. Ż. (...) z siedzibą w W., ul. (...), (...)-(...) W., posiadającemu nr NIP: (...), karę pieniężną w wysokości 10.000,00 złotych.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył M. Ż., zaskarżając ją w całości i wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, lub z ostrożności procesowej o zmianę decyzji w ten sposób, że na podstawie art. 174 ust. 2 organ odstąpi od wymierzenia kary oraz zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Odwołujący zarzucił zaskarżonej decyzji:

1) naruszenie art. 174 ust. 2 ustawy o odnawialnych źródłach energii poprzez jego nie zastosowanie w sprawie i błędne przyjęcie, że zakres naruszenia nie jest znikomy oraz, że podmiot obowiązany zrealizował ciążący na nim obowiązek dopiero po powzięciu przez Prezesa URE wiadomości o braku złożenia sprawozdania,

2) naruszenie art. 168 ustawy o odnawialnych źródłach energii poprzez błędne przyjęcie, że przedsiębiorca podlegał obowiązkowi sprawozdawczemu,

3) naruszenie art. 7 art. 75 kpa 77§1 i art. 80 kpa polegające na niewyczerpującym zebraniu i rozpatrzeniu materiału dowodowego, niedokonaniu wnikliwej oceny przedstawionych przez stronę dokumentów, uznaniu, iż przedstawione w toku postępowania dokumenty nie czynią zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 9 ust. 1 pkt. 5 i 7 ustawy o odnawialnych źródłach energii niedostateczne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy i nielogicznej ocenie zebranego materiału dowodowego.

Skarżący podniósł, że zaprzestał naruszenia niezwłocznie po otrzymaniu faktury od operatora, uzupełnił sprawozdanie. Jego zdaniem istniały podstawy do odstąpienia od nałożenia kary. Zakres naruszenia w jego ocenie jest znikomy i w żaden sposób przez skarżącego niezawiniony.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Prezes URE wniósł o:

1. oddalenie odwołania,

2. zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany wskazał w uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie, że powód nie zakwestionował ustaleń faktycznych, które były podstawą do wydania zaskarżonej decyzji. Ze względu na zmianę przepisu ustawy o (...) określającej wysokość kary pieniężnej, w razie uznania przez Sąd konieczności obniżenia wysokości kary do obecnie obowiązującej wniósł o nieobciążanie Prezesa URE kosztami postępowania.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Powód - M. Ż. prowadzi działalność gospodarczą w pod firmą (...) z siedzibą w W.. Z dniem 7 maja 2015 r. powód uzyskał wpis nr (...) do rejestru wytwórców energii w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z małej instalacji odnawialnego źródła energii. /k. 4 akt adm./

10 listopada 2017 r. Prezes URE wykreślił powoda z rejestru wytwórców małej instalacji. /k. 52 akt adm./

Powód do dnia 30 stycznia 2017 r. był wpisany przez Prezesa URE do rejestru wytwórców energii w małej instalacji, tj. rejestru, o którym mowa w art. 7 ustawy o (...). /okoliczność bezsporna/

Termin do złożenia ww. sprawozdania o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy o (...), upłynął 30 stycznia 2017 r., a sprawozdanie za IV kwartał 2016 r. powód przesłał mailowo dopiero w dniu 14 kwietnia 2017 r., zaś w prawidłowej, pisemnej formie - w dniu 14 czerwca 2017 r. /k. 13, k. 15-18 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym i sądowym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Postanowieniem z dnia 27 listopada 2018 roku Sąd pominął dowód z przesłuchania stron na okoliczność braku winy, faktycznej niemożliwości uczynienia zadość przepisom w zakresie sprawozdawczości, informowania pozwanego o zaistniałej sytuacji, z uwagi na cofnięcie powyższego wniosku przez stronę powodową na rozprawie w dniu 27 listopada 2018 roku.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Bezsporna była w niniejszej sprawie okoliczność, że powód naruszył art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii w ten sposób, że nie przedłożył Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki w terminie 30 dni od zakończenia IV (czwartego) kwartału 2016 r. sprawozdania kwartalnego, zawierającego informacje wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 5 ustawy o odnawialnych źródłach energii – za IV (czwarty) kwartał 2016 r. – pkt 1 decyzji. Wskazać przy tym należy, iż odpowiedzialność podmiotu za popełnienie deliktu administracyjnego ma charakter obiektywny, tj. niezależny od winy. Z tego względu przyjąć należało, iż realizacja zobowiązań wynikających z umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej pomiędzy powodem a operatorem (k. 10 akt adm.) nie może skutkować zwolnieniem powoda z obowiązku dochowania terminu na złożenie przedmiotowego sprawozdania.

Zgodnie z treścią art. 168 pkt 11 uoze, karze pieniężnej podlega ten, kto nie przedkłada w terminie Prezesowi URE sprawozdania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 uoze, lub podaje w tym sprawozdaniu nieprawdziwe informacje. Zdaniem powoda, w niniejszej sprawie zachodziły jednak przesłanki do odstąpienia od wymierzenia kary względem powoda.

Zgodnie z treścią art.174ust. 2 uoze, organy, o których mowa w art. 169 ust. 1, mogą odstąpić od wymierzenia kary, jeżeli zakres naruszeń jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek, zanim organy, o których mowa w art. 169 ust. 1, powzięły o tym wiadomość.

Istotnie, w treści powołanego przepisu została przewidziana przedmiotowa instytucja. Z treści powołanego przepisu wynika jednak w szczególności, iż pozwany miał jedynie „możliwość” zastosowania tej instytucji, nie zaś obowiązek, co wpływa na fakultatywny, a nie obligatoryjny charakter tej instytucji. W przypadku zatem nawet łącznego wystąpienia przesłanek wymienionych wyżej, wskazany organ może, ale nie musi skorzystać z tej kompetencji.

Bezsporna była zaś okoliczność, że powód nie spełnił przesłanki w postaci zrealizowania obowiązku, zanim organy, o których mowa w art. 169 ust. 1, powzięły o tym wiadomość.

Z treści zawiadomienia z dnia 20 marca 2017 roku (k. 5 akt adm.) wprost wynika, iż Prezes URE zawiadomił powoda niniejszym pismem o wszczęciu postępowania, wobec powzięcia przez Prezesa URE wiedzy o niedopełnieniu przez powoda przedmiotowego obowiązku. Zawiadomienie to zostało odebrane przez powoda w dniu 27 marca 2017 r. który, dopełnił obowiązku sprawozdawczego dopiero składając je przy piśmie oznaczonym datą 10 kwietnia 2017 roku, które wpłynęło do urzędu w dniu 14 czerwca 2017 roku. Tym samym nie została spełniona przesłanka wymieniona w art. 174 ust. 2 uoze, co przesądza o niedopuszczalności zastosowania względem powoda instytucji odstąpienia od wymierzenia kary.

W świetle powyższego Prezes URE, prawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy i zastosował art.168 pkt.11 uoze. Wskazać przy tym należy, że nałożenie kary we wskazanej przez ustawodawcę wysokości za uchybienie wskazane w tym przepisie ma charakter obligatoryjny, zatem pozwany zobowiązany był nałożyć na Powoda karę w kwocie 10.000 zł.

W niniejszej sprawie, w odniesieniu do wysokości kary należało jednak, zgodnie z treścią art. 316 § 1 k.p.c., wziąć pod uwagę fakt, iż w dniu 14 lipca 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 7 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018, poz. 1276). Według treści art. 1 pkt 59a ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw ustawodawca doszło do zmiany treści art. 170 ust. 4 pkt 2 uoze. Od dnia 14 lipca 2018 roku, w myśl art. 170 ust. 4 pkt 2 uoze kara pieniężna z tytułu naruszenia, o którym mowa w art. 168 pkt 11 uoze wynosi 1 000 zł., a nie jak uprzednio 10 000 zł. Zgodnie zatem z treścią art. 316 § 1 k.p.c., Sąd wydając wyrok, wziął za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, tj. zarówno stan faktyczny, ustalony w niniejszej sprawie jak i stan prawny. Wobec powyższego, wysokość wymierzonej kary podlegała obniżeniu ze względu na nowelizację przepisu art. 170 ust. 4 pkt. 2 uoze, zwłaszcza, że wskazana nowelizacja nie zawierała odpowiedniego przepisu intertemporalnego.

Z powyższych względów, Sąd przyjął za uzasadnione zastosowanie a przepisu ustawy względniejszego dla sprawcy w dacie orzekania, zwłaszcza, iż rozwiązanie takie jest zgodne z zaleceniami Rekomendacji Nr 91(1) Komitetu Ministrów dla Państw Członkowskich w sprawie kar administracyjnych, w zakresie stosowania sankcji mniej uciążliwej obowiązującej w czasie od daty zdarzenia do zastosowania sankcji.

W związku z tym, na podstawie art. 479 ⁵³ § 2 Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w zakresie wysokości nałożonej kary pieniężnej obniżając ją do kwoty 1000 zł.

Odwołanie w pozostałej części, zgodnie z treścią art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c. podlegało oddaleniu jako bezzasadne.

Mając na uwadze, iż nałożenie na powoda kary było uzasadnione, a zmiana decyzji co do wysokości kary wynikała jedynie ze zmiany treści przepisu prawa i z tego względu odwołanie w pozostałej części podlegało oddaleniu jako niezasadne, za stronę przegrywającą niniejszy proces należało uznać stronę powodową. Z tego względu, zgodnie z treścią art. 100 k.p.c., na powoda nałożono obowiązek zwrotu wszystkich kosztów na rzecz strony pozwanej. Na koszty procesu po stronie pozwanej złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, zgodnie z treścią § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz.1804 ze zm.).

SSR (del.) Jolanta Stasińska