Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Witold Rękosiewicz	SSO Witold Rękosiewicz
Protokolant: protokolant sądowy Magdalena Żabińska

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wszczęcie postępowania administracyjnego

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

z dnia 19 maja 2017 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.

Sygn. akt XVII AmE 225/17

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE, pozwany) decyzją z dnia 19 maja 2017 r. nr (...)umorzył postępowanie administracyjne w sprawie przedłużenia ważności udzielonej przedsiębiorcy (...) S.A. z siedzibą w W. (Spółka, powód) koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą z dnia 23 stycznia 2015 r. nr (...), zmienionej decyzją z dnia 7 października 2016 r. nr (...)

(...) S.A. z siedzibą w W. w złożonym odwołaniu zaskarżył decyzję Prezesa URE w całości. Zaskarżonej decyzji powód zarzucił:

1.  Obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 35 ust.1c pkt.8 w zw. z art. 38e ust.1 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (dalej: Pe) poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji przyjęcie, że powód w toku postępowania w sprawie przedłużenia ważności koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą zobowiązany był do przedstawienia ostatecznego postanowienia w sprawie przyjęcia zabezpieczenia majątkowego;

2.  Naruszenie przepisów postepowania tj. art. 9 k.p.a. poprzez niepoinformowanie powódki o uznaniu, że przedstawione postanowienie w sprawie przyjęcia zabezpieczenia majątkowego nie jest wiążące w sprawie.

Stawiając powyższe zarzuty powód wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przedłużenie ważności koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą z dnia 23 stycznia 2015 r. nr (...), zmienionej decyzją z dnia 7 października 2016 r. do dnia 10 kwietnia 2017 r. oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania według norm przepisanych.

Powód zarzucił, iż Prezes URE niesłusznie umorzył postępowanie administracyjnym, opierając się na przekonaniu, że stało się ono bezprzedmiotowe. Pozwany niewłaściwie uznał, że Spółka składając w dniu 17 marca 2017 r. poświadczoną przez notariusza kopię postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego o przyjęciu zabezpieczenia majątkowego nie dopełniła ustawowego obowiązku wynikającego z art.35 ust.1c pkt.8 Pe. Zdaniem pozwanego powódka zobowiązana była przedstawić prawomocne postanowienie o przyjęciu zabezpieczenia majątkowego, co jest zdaniem powoda nieuzasadnione. Zdaniem powoda Prezes URE naruszył wynikającą z art. 9 k.p.a. fundamentalną zasadę postępowania administracyjnego. Nie poinformował Spółki w toku sprawy o swoim stanowisku dotyczącym złożenia przez powódkę postanowienia w sprawie zabezpieczenia majątkowego. Wskazał, że pozwany przyjął złożone przez Spółkę w dniu 17 marca 2017 r. postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego o złożeniu zabezpieczenia majątkowego, jednak nie uznał wniesionego przez (...) dokumentu za wiążący w sprawie i nie poinformował Spółki, że nie przedstawiła ostatecznego postanowienia w sprawie zabezpieczenia. Dopiero w zaskarżonej decyzji Prezes URE wyjaśnił, że powód nie przedstawił ostatecznego postanowienia w sprawie zabezpieczenia. Powód wskazał, że Prezes URE niesłusznie umorzył postępowanie w sprawie dostosowania treści koncesji na obrót paliwami z zagranicą ( (...)) do wymogów znowelizowanego brzmienia Prawa energetycznego uznając, że postępowanie to stało się bezprzedmiotowe. Zdaniem powoda pozwany naruszył postępowanie administracyjne poprzez to, że nie wydał rozstrzygnięcia w sprawie zmiany koncesji, co doprowadziło do utraty mocy obowiązującej koncesji z dnia 23 stycznia 2015 r. Powód stwierdził, że Prezes URE powinien zmienić treść wydanej Spółce koncesji (...) poprzez dostosowanie jej treści do wymogów znowelizowanej koncesji (...). Powód podniósł, że Prezes URE obowiązany był prowadzić postępowanie w rozsądnym terminie. Zarzucił, że sposób prowadzenia przez pozwanego postępowania w sprawie naraził (...) na znaczne straty finansowe ze względu na brak możliwości wykonywania działalności koncesjonowanej w okresie, gdy Spółka nie miała ważnej koncesji (...), tj. od 19 marca 2017 r. do 10 kwietnia 2017 r. Powód dodał, że Spółka została narażona na ryzyko podwójnej opłaty koncesyjnej za okres, za który już wniosła tę opłatę.

Prezes URE w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Oświadczył, że nie widzi podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i podtrzymał wyrażone w decyzji stanowisko.

Pozwany wskazał, że udzielona Spółce koncesja obowiązywała do dnia 19 marca 2017 r. i po upływie tej daty wygasła ze względu na upływ terminu jej ważności, a do tego dnia postępowanie w sprawie przedłużenia koncesji nie zostało zakończone. W sytuacji gdy udzielona Spółce koncesja wygasła w dniu 19 marca 2017 r. to po tej dacie nie było możliwe przedłużenie koncesji. Postępowanie o przedłużenie koncesji stało się bezprzedmiotowe. Ze względu na bezprzedmiotowość postępowania o przedłużenie udzielonej Spółce koncesji Prezes URE, na podstawie art. 105§1 k.p.a. wydał decyzję o umorzeniu postępowania. Pozwany wskazał, iż koncesja, która wygasła już nie może być przedłużona a tym bardziej reaktywowana. Po wygaśnięciu koncesji nie było możliwe wydanie innej decyzji, niż decyzja o umorzeniu postepowania o przedłużenie koncesji. Okoliczność wygaśnięcia udzielonej koncesji ma również wpływ na wynik postępowania sądowego, w którym powód wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przedłużenie ważności koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą z dnia 23 stycznia 2015 r. do dnia 10 kwietnia 2017 r. W kontekście tego wniosku Prezes URE wskazał, że koncesje udzielane są na przyszłość. Dodał, że Spółka posiada aktualnie koncesję w zakresie obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą. W związku z tym wniosek powoda o zmianę koncesji nie zasługuje na uwzględnienie. Odnośnie zarzutów odwołania Prezes URE za nietrafne uznał stanowisko powoda, że umorzenie postępowania było konsekwencją postawy pozwanego. Prezes URE wskazał, że postępowanie o przedłużenie koncesji było przez znaczny okres zawieszone na wniosek powoda. Powód przyznał, że warunkiem niezbędnym dla przedłużenia koncesji było przedstawienie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego, które Spółka przedstawiła dopiero w piątek 17 marca 2019 r. w godzinach popołudniowych. Ten fakt uniemożliwił Prezesowi URE wydanie wnioskowanej przez Spółkę decyzji przed wygaśnięciem koncesji, tj. przed dniem 19 marca 2017 r. Przedłożone postanowienie przekazano właściwej komórce Urzędu Regulacji Energetyki dopiero 20 marca 2019 r. Zatem Prezes URE nie miał możliwości przedłużenia koncesji przed upływem okresu na jaki została udzielona. Ponadto powód już w dniu 17 marca 2017 r. złożył wniosek o udzielenie nowej koncesji. Zdaniem Prezesa URE wskazuje to, że powód miał świadomość braku możliwości przedłużenia poprzedniej koncesji. Pozwany wskazał, że po upływie terminu obowiązywania koncesji umorzenie postepowania jest formalnością. Nie ma znaczenia, kiedy wydane zostanie postanowienie o umorzeniu bezprzedmiotowego postępowania. Spółka otrzymała nową koncesję z dniem 11 kwietnia 2017 r. Z tego względu brak podstaw do uznania, że z przyczyn zachowania pozwanego doszło do przewlekłości postepowania i narażenia Spółki na straty finansowe. Prezes URE wskazał ponadto, że zgodnie z art. 38a ust. 6 Pe, w przypadku ograniczenia terminem końcowym zabezpieczenia majątkowego przedsiębiorstwo energetyczne ma obowiązek do przedstawienia zabezpieczenia na kolejny okres wykonywania działalności, nie krótszy niż 12 miesięcy, na miesiąc przed upływem terminu wygaśnięcia tego zabezpieczenia. Ze materiału dowodowego w sprawie wynika, że powód dopiero pismem z dnia 6 marca 2017 r. przekazał organowi skarbowemu aneks do gwarancji bankowej. Zdaniem pozwanego, wobec wykazanej niemożności pozytywnej reakcji Prezesa URE przed wygaśnięciem koncesji kwestia ostateczności postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia z dnia 17 marca 2017 r., miała znaczenie wtórne.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia w toku postępowania administracyjnego art. 9 k.p.a. Prezes URE stwierdził, że postępowanie przeprowadzone było rzetelnie. Wskazał, że to złożenie przez Spółkę postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia majątkowego dopiero w dniu 17 marca 2017r. po południu uniemożliwiło Prezesowi URE poinformowanie powoda przed upływem terminu ważności koncesji o skutkach takiego działania. Pozwany zauważył, że z uwagi na specyfikę postępowania sądowego, prowadzonego w następstwie zaskarżenia decyzji zarzut naruszenia przepisów proceduralnych nie ma wpływu na ocenę zasadności wniosków zawartych w odwołaniu.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 23 stycznia 2015 r. nr (...), zmienioną decyzją z dnia 7 października 2016 r. nr (...), Prezes URE udzielił (...) S.A. z siedzibą w W. koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą na okres od 26 stycznia 2015 r. do 19 marca 2017 r.

Dnia 15 września 2015 r. do Urzędu Regulacji Energetyki wpłynął wniosek przedsiębiorcy o przedłużenie ważności koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą. (k.1-23 akt. adm.)

W dniu 19 października 2015 r. do URE wpłynął wniosek powoda o zawieszenie postępowania administracyjnego. Powód we wniosku wskazał, że potrzebuje czasu do uzyskania przedłużenia ważności aktualnego lub pozyskania nowego zabezpieczenia majątkowego na okres, który został określony we wniosku o przedłużenie koncesji z dnia 14 września 2015r. (k.24 akt adm.)

Postępowanie zastało zawieszone postanowieniem Prezesa URE z dnia 30 października 2015 r. (...). (k.35 akt adm.)

Dnia 22 grudnia 2016 r. Spółka wniosła o wznowienie (podjęcie) zawieszonego postępowania administracyjnego w sprawie przedłużenia koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą. (k.36 akt adm.)

Postanowieniem z dnia 29 grudnia 2016 r. Nr (...) Prezes URE podjął postępowanie. (k.39 akt adm.)

W dniu 17 marca 2017 r. Spółka uzupełniła wniosek o przedłużenie koncesji poprzez przedłożenie do URE postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (...) o przedłużeniu ważności zabezpieczenia. W złożonym w związku z tym piśmie powód dokonał korekty wniosku i wniósł o przedłużenie ważności koncesji do dnia 6 września 2026 r. obejmującej hurtowy i detaliczny obrót olejami napędowymi, olejami opałowymi, gazem płynnym z zagranicą. We wniosku powód wskazał także, że w dniu 9 marca 2017 r. złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego W. (...) Aneks Nr (...) z dnia 9 marca 2017 r. do Gwarancji Bankowej Nr (...) z dnia 19 września 2014r., zgodnie z którymi termin ważności Gwarancji stanowiącej zabezpieczenie majątkowe został wydłużony do 6 września 2026 r. Pomimo upływu 7 dni od złożenia Aneksu w Urzędzie Skarbowym, powód nie otrzymał od Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (...) postanowienia o przedłużeniu ważności zabezpieczenia, mimo iż zgodnie z art.28e ust.1 Pe postanowienie powinno być wydane nie później niż w ciągu 7 dni. Wskazane postanowienie wydane zostało dopiero 17 marca 2017 r. Kopię nieprawomocnego postanowienia poświadczonego za zgodność z oryginałem powód dołączył do wniosku.(k.41-54 akt adm.)

Decyzją z dnia 19 maja 2017 r. Prezes URE umorzył postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że Spółka w toku postępowania w sprawie przedłużenia ważności koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą nie przedstawiła, pomimo, że zgodnie z art. 35 ust. 1c pkt 8 Pe była do tego zobowiązana, ostatecznego postanowienia w sprawie przyjęcia zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 38e ust. Pe. Poświadczona przez notariusza kopia nieprawomocnego postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia wpłynęła do Urzędu Regulacji Energetyki w piątek 17 marca 2017 r. Natomiast z dniem 19 marca 2017 r. udzielona Przedsiębiorcy koncesja na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą z dnia 23 stycznia 2015 r. wygasła z upływem terminu ważności.(k.59-60 akt adm.)

W dniu 17 marca 2017 r. powód złożył również do Prezesa URE wniosek o udzielenie nowej koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą w przypadku, gdyby nie przedłużono wnioskodawcy dotychczasowej koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą.

Decyzją z dnia 11 kwietnia 2017r. nr (...)Prezes URE udzielił powodowi nowej koncesji na obrót paliwami ciekłymi na okres od 11 kwietnia 2017r. do 6 września 2026r. (k.33 akt sądowych)

W ustalonym stanie faktycznym sprawy Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie nie mogło być uwzględnione, ponieważ wydana w sprawie decyzja jest prawidłowa.

Zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie ma fakt wygaśnięcia z końcem dnia 19 marca 2017 r. udzielonej powodowi 23 stycznia 2015 r. koncesji. Do wygaśnięcia tej koncesji doszło w wyniku upływu terminu jej obowiązywania, w momencie, kiedy nie został jeszcze rozpoznany przez Prezesa URE wniosek powoda z dnia 14 września 2015 r. o przedłużenie koncesji udzielonej decyzją z dnia 23 stycznia 2015 r. nr (...). Zdaniem Sądu zgodzić się należy z Prezesem URE, że po wygaśnięciu koncesji postępowanie w sprawie wniosku o jej przedłużenie stało się bezprzedmiotowe.

W myśl art. 105 § 1 k.p.a., gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części. W zaistniałej sytuacji Prezes URE nie mógł dalej prowadzić postępowania w sprawie wniosku Spółki o przedłużenie koncesji i obowiązany był umorzyć trwające postępowanie w oparciu o przepis art. 105 § 1 k.p.a. Termin, na jaki udzielono powodowi koncesji (...), miał charakter terminu materialnego, ponieważ w czasie jej trwania koncesjonariusz posiadał prawa i obowiązki przyznane mu na podstawie prawa materialnego decydującego o prawach i obowiązkach podmiotu prawa. Upływ terminu ważności koncesji w sytuacji jej nieprzedłużenia powoduje jej wygaśnięcie z powodu utraty z mocy samego prawa uprawnień i obowiązków koncesjonariusza, przyznanych w decyzji o udzieleniu koncesji. Utrata bytu prawnego koncesji w wyniku jej wygaśnięcia powoduje odpadnięcie przedmiotu wszczętego postępowania administracyjnego w sprawie z wniosku o jej przedłużenie. Wygaśnięcie koncesji nie może być w żaden sposób sanowane w tym rozumieniu, że jej byt nie może już zostać przywrócony.

Dla dalszego prowadzenia przez powoda działalności koncesjonowanej niezbędne więc było wydanie nowej koncesji, do czego doszło w dniu 11 kwietnia 2017 r. Z uwagi na to, że wygaśnięcie koncesji jest jedną z przyczyn, które skutkują bezprzedmiotowością trwającego postępowania administracyjnego o przedłużenie koncesji, prowadzone przez Prezesa URE postępowanie musiało zostać umorzone.

Wbrew stanowisku powoda przyczyny, które doprowadziły do wygaśnięcia koncesji nie mogą być brane pod uwagę przy ocenie czy zachodziła podstawa faktyczna do umorzenia postępowania. W szczególności w przedmiotowej sprawie nie może być dokonana ocena należytej staranności działania Prezesa URE w czasie trwania postępowania administracyjnego. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostają zatem zarzuty naruszenia art. 9 k.p.a. oraz art. 35 ust.1c pkt.8 w zw. z art.38e Pe.

Bez względu na powyższe w prowadzonym przez Prezesa URE postępowaniu administracyjnym Sąd nie dopatrzył się żadnych uchybień i zaniedbań organu. Powód zarzucił Prezesowi URE naruszenie art. 35 ust.1c pkt.8 Pe w zw. z art.38e ust. 1Pe poprzez niewłaściwą wykładnię i przyjęcie, że powód zobowiązany był w toku postępowania o przedłużenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi przedstawić ostateczne postanowienie w sprawie przyjęcia zabezpieczenia majątkowego. Odnosząc się do tego zarzutu, zdaniem Sądu wskazać należało, że zgodnie z art.38a ust. 1 Pe, który miał zastosowanie w przypadku powoda, udzielenie koncesji na wytwarzanie paliw ciekłych oraz koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą wymaga złożenia przez wnioskodawcę zabezpieczenia majątkowego w wysokości 10 000 000 złotych, w celu zabezpieczenia powstałych albo mogących powstać należności związanych z wykonywaną działalnością koncesjonowaną. Natomiast w myśl art. 38a ust.6 Pe, w przypadku ograniczenia terminem końcowym zabezpieczenia majątkowego, przedsiębiorstwo energetyczne obowiązane jest każdorazowo, na miesiąc przed upływem terminu wygaśnięcia tego zabezpieczenia, do przedstawienia zabezpieczenia na kolejny okres wykonywania działalności, nie krótszy niż 12 miesięcy. Zgodnie z art. 36 ust.1c pkt.8 Pe, wniosek o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą zawierać powinien m. in. postanowienie w sprawie przyjęcia zabezpieczenia majątkowego, o którym mowa w art. 38e ust. 1 Pe. Powód w odwołaniu nie kwestionował obowiązków wynikających z powyższych przepisów. Natomiast podnoszona przez powoda kwestia nie złożenia ostatecznego postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego o przyjęciu zabezpieczenia, a jedynie notarialnie poświadczonej kopii nie ostatecznego postanowienia, w żadnym stopniu nie zaważyła na wydaniu decyzji o umorzeniu postępowania, gdyż nawet kopia wskazanego postanowienia została doręczona do URE zbyt późno, w piątek 17 marca 2017 r., aby możliwe było przedłużenie obowiązującej koncesji, której termin obowiązywania wygasał w niedzielę dnia 19 marca 2017 r.

Po analizie działań podejmowanych przez powoda w postępowaniu administracyjnym, wskazać należało, iż do wydania decyzji o umorzeniu postępowania z wniosku Spółki o przedłużenie koncesji udzielonej w dniu23 stycznia 2015 r. doszło wyłącznie na skutek działania samego powoda, który nie przedłożył Prezesowi URE z należytym wyprzedzeniem, przed wygaśnięciem udzielonej mu koncesji, dokumentu wymienionego w art. 36 ust.1c pkt.8 Pe. Wskazać należy, że przez ponad rok, od 30 października 2015 r. do 29 grudnia 2016 r. postępowanie było zawieszone na wniosek powoda. Natomiast wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego o wydanie postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia majątkowego powód złożył dopiero w dniu 9 marca 2017 r., zatem na 10 dni przed wygaśnięciem koncesji. Notarialnie poświadczoną kopię nie ostatecznego postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego o przyjęciu zabezpieczenia powód przedstawił w piątek 17 marca 2017 r. w godzinach popołudniowych. Koncesja, o której przedłużenie powód wnosił, wygasła w niedzielę 19 marca 2017 r. Takie działanie powoda uniemożliwiło Prezesowi URE podjęcie odpowiedniej decyzji o przedłużeniu koncesji udzielonej decyzją z dnia 23 stycznia 2015 r. nr (...)przed upływem okresu na jaki udzielono koncesji.

W konsekwencji również podnoszona w odwołaniu okoliczność, że Prezes URE nie poinformował powoda o uznaniu, że przedstawione postanowienie nie jest wiążące w sprawie, nie miała znaczenia i wpływu na treść wydanej przez Prezesa URE decyzji o umorzeniu postępowania w sprawie przedłużenia ważności udzielonej powodowi koncesji z dnia 23 stycznia 2015 r. W zaistniałych okolicznościach ani treść, ani brak przymiotu ostateczności przedłożonego przez powoda w dniu 17 marca 2017 r. postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego o przyjęciu zabezpieczeni na decyzji o umorzeniu postępowania nie miały żadnego wpływu na treść zaskarżonej decyzji. Wyłączną przesłanką do umorzenia postępowania ze względu na jego bezprzedmiotowość był upływ terminu na który udzielono koncesji, co uniemożliwiało jej przedłużenie, a skutkowało koniecznością wydania nowej koncesji. W tym stanie również zarzut powoda dotyczący naruszenia art. 9 k.p.a. nie zasługiwał na uwzględnienie i nie mógł być uznany za podstawę do zmiany zaskarżonej decyzji lub jej uchylenia. Dodać wypada, że nawet gdyby odwołanie było uzasadnione, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie jest, w świetle przepisu art. 479 ⁵³ k.p.c. uprawniony do wydania decyzji o przedłużeniu koncesji. Zgodnie z przepisami ustawy Prawo energetyczne, takie uprawnienie przysługuje wyłącznie regulatorowi rynku, jakim jest Prezes URE.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, wobec braku podstaw do jego uwzględnienia, oddalił odwołanie jako bezzasadne - art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku sporu, ustalając wysokość należnych pozwanemu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 720 zł, na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym po 27 października 2016 r.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.