Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia Sądu Okręgowego Ewa Malinowska
Protokolant –	Sekretarz sądowy Joanna Nande

po rozpoznaniu 26 września 2023 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o cofnięcie koncesji

na skutek odwołania Powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 31 marca 2021 r. Nr (...)

uchyla zaskarżoną decyzję;

zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. kwotę 1720 (tysiąc siedemset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Ewa Malinowska

Sygn. akt XVII AmE 248/21

UZASADNIENIE

Decyzją z 31 marca 2021 r., Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej jako: „Prezes URE”), na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 4 w związku z art. 33 ust. 3 pkt 3 i ust. 3a oraz art. 33 ust. 3 pkt 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 833, ze zm., dalej jako: „P.e.”) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, ze zm., dalej jako: „k.p.a.”), w związku z art. 30 ustawy - Prawo energetyczne, postanowił cofnąć z urzędu koncesję na obrót paliwami ciekłymi, udzieloną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 10 czerwca 2009 r. Nr (...), z późn. zm., przedsiębiorcy - (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., posiadającemu numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...), w związku z ujawnieniem okoliczności wskazujących na zaistnienia przesłanek określonych w art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy - Prawo energetyczne.

Strona powodowa zaskarżyła ww. rozstrzygnięcie w całości. Powód zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie:

art. 33 ust. 3 pkt 6 w zw. z art. 41 ust. 2 pkt 4 P.e. w zw. z art. 7 k.p.a. polegające na błędnym cofnięciu koncesji, w sytuacji w której na dzień wydawania zaskarżonej decyzji nie istniała przesłanka cofnięcia koncesji, tj. Pan D. M. nie posiadał wobec Spółki istotnego wpływu i nie sprawował nad nią kontroli lub współkontroli;

art. 7 oraz art. 77 k.p.a. w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. P.e. poprzez brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w szczególności w zakresie zbadania, czy Pan M. M. posiadał wobec spółki istotny wpływ lub sprawował nad nią kontrolę lub współkontrolę;

art. 10 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy z 6 marca 2018 r. - Prawo Przedsiębiorców, poprzez rozstrzygnięcie wątpliwości co do kwestii istotnego wpływu innego podmiotu na działalność Spółki na jej niekorzyść, poprzez przyjęcie, iż data uwidoczniona w KRS stanowi datę faktycznego wyzbycia się wpływu na Spółkę.

Wobec powyższego, Powód wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania oraz zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z 10 czerwca 2009 r. Nr (...), z późn. zm., Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, udzielił Przedsiębiorcy(...)sp. z o.o. z siedzibą w O., koncesji na obrót paliwami ciekłymi, na okres od 16 czerwca 2009 roku do 31 grudnia 2025 roku.

Dowód: Decyzja z 10 czerwca 2009 r. - k. 23 akt adm.,

Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku II Wydział Karny z 31 stycznia 2020 r., wydanego w sprawie o sygn. akt (...), Pan D. M. został skazany na karę łączną trzech lat i dziewięciu miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwa i przestępstwa skarbowe bezpośrednio związane z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą – Prawo energetyczne.

Wyrok ten stał się prawomocny 31 stycznia 2020 r.

Dowód: Pismo Prokuratury Okręgowej w Warszawie z 20 listopada 2020 r. - k. 1 akt adm., odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 31 stycznia 2020 r., sygn. akt (...) – k. 2 akt adm.,

Do 3 lutego 2020 r. Pan D. M. pełnił funkcję Prezesa Zarządu Przedsiębiorcy (zmiana danych w rejestrze – 22 kwietnia 2020 r.).

Dowód: Uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. z 3 lutego 2020 r. - k. 43 akt adm., Postanowienie z 22 kwietnia 2020 r. – k. 44 akt adm.

Do dnia 17 września 2020 r. Pan D. M. posiadał (...) udziałów w kapitale zakładowym Przedsiębiorcy (zmiana danych w rejestrze – 29 października 2020 r.). Wobec zbycia udziałów, od dnia 17 września 2020 r. całość udziałów w kapitale zakładowym Przedsiębiorcy posiadał przedsiębiorca - (...) Sp. z o.o.

Dowód: Umowa sprzedaży udziałów z 17 września 2020 r. – k. 53 akt adm.

Przy czym, do dnia 6 czerwca 2020 r. Pan D. M. pełnił funkcję Prezesa Zarządu przedsiębiorcy - (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O..

Zaś do dnia 16 października 2020 r. Pan D. M. posiadał całość udziałów w kapitale zakładowym przedsiębiorcy - (...) Sp. z o.o. (zmiana danych w rejestrze - 11 stycznia 2021 r.).

Dowód: Informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców KRS spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O., okoliczność bezsporna; Postanowienie z 6 czerwca 2020 r. – k. 59 akt adm., Uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z 16 października 2020 r. – k. 63 akt adm., Postanowienie z 11 stycznia 2021 r. – k. 68v akt adm.,

W przytoczonym wyżej orzeczeniu Sadu Apelacyjnego w Białymstoku, Sąd ten skazał Panią A. K. na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności za przestępstwa i przestępstwa skarbowe bezpośrednio związane z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą - Prawo energetyczne, tj. branie udziału w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnienie przestępstw skarbowych w związku z obrotem paliwami i gazem oraz dokonywanie pozaewidencyjnej - z pominięciem kasy rejestrującej - sprzedaż paliw i gazu na stacjach paliw.

Dowód: odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 31 stycznia 2020 r., sygn. akt (...) – k. 2 akt adm., okoliczność bezsporna;

Zgodnie z informacjami ujawnionymi w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, do dnia 4 czerwca 2020 roku, Pani A. K. figurowała jako wspólnik posiadający (...) udziałów w kapitale zakładowym Przedsiębiorcy(...) sp. z o.o. z siedzibie w O..

Dowód: Informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców KRS – k. 24 akt adm.

Ponadto, do dnia 15 lutego 2021 roku Pani A. K. figurowała w rejestrze przedsiębiorców KRS, jako prokurent samoistny, tj. osoba uprawniona do reprezentowania podmiotu (...) sp. z o.o. z siedzibą w O..

Dowód: Informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców KRS spółki (...), okoliczność bezsporna;

Wobec powyższego, pismem z 30 grudnia 2020 r. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie cofnięcia udzielonej koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Jednocześnie Przedsiębiorca został poinformowany, iż może złożyć - w terminie 7 dni licząc od dnia otrzymania zawiadomienia - wyjaśnienia w sprawie oraz przedstawić dokumenty mogące mieć wpływ na jej rozstrzygnięcie.

Dowód: Zawiadomienie o wszczęciu postępowania z 30 grudnia 2020 r. - k. 35 akt adm.

Przedsiębiorca zajął stanowisko w sprawie.

Dowód: Pismo z 22 stycznia 2021 r. - k. 38 akt adm.

Zawiadomieniem z 3 lutego 2021 r. Prezes URE poinformował Spółkę o zakończeniu postępowania dowodowego i pouczył Przedsiębiorcę, m.in. o prawie dostępu do akt sprawy, możliwości wypowiedzenia się co do zebranych materiałów i dowodów oraz zgłoszonych żądań.

Dowód: Zawiadomienie z 3 lutego 2021 r. – k. 86 akt adm.,

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Zaskarżona decyzja podlegała uchyleniu.

Stosownie do art. 41 ust. 2 pkt 4 ustawy – Prawo energetyczne (dalej jako: „P.e.”), Prezes Urzędu Regulacji Energetyki cofa koncesję w przypadkach niespełnienia któregokolwiek z warunków, o których mowa w art. 33 ust. 1, lub w przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 33 ust. 3 pkt 2-6 lub ust. 3a ustawy – Prawo energetyczne.

Zgodnie z art. 33 ust. 3 pkt 6 ustawy - Prawo energetyczne, nie może być wydana koncesja wnioskodawcy jeżeli inny podmiot posiadający wobec niego znaczący wpływ lub sprawujący nad nim kontrolę albo współkontrolę w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 34, 35 i pkt 36 lit. a, b, e i f ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, został w ciągu ostatnich 3 lat prawomocnie skazany za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe mające związek z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą.

Jak stanowi art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy – P.e. nie może być wydana koncesja wnioskodawcy skazanemu prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przypadku wnioskodawcy będącego osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo przedsiębiorcą zagranicznym lub przedsiębiorcą zagranicznym prowadzącym działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach oddziału z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej utworzonego na warunkach i zasadach określonych w ustawie z 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, warunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, dotyczy również osób uprawnionych do ich reprezentowania, a także członków rad nadzorczych (art. 33 ust. 3a ustawy – P.e.).

Sprawowanie kontroli nad inną jednostką, to zdolność jednostki do kierowania polityką finansową i operacyjną innej jednostki, w celu osiągania korzyści ekonomicznych z jej działalności. Natomiast przez sprawowanie wspołkontroli nad inną jednostką, rozumie się zdolność wspólnika jednostki współzależnej na równi z innymi wspólnikami, na zasadach określonych w zawartej pomiędzy nimi umowie, umowie spółki lub statucie do kierowania polityką finansową i operacyjną tej jednostki, w celu osiągania wspólnie korzyści ekonomicznych z jej działalności (art. 3 pkt 34 i 35 ustawy o rachunkowości).

W przedmiotowej sprawie, istota sporu sprowadzała się do kwestii, czy w dacie wydania zaskarżonej przez Powoda decyzji, istniała przesłanka wynikająca m.in. z przepisu art. 33 ust. 3 pkt 6 ustawy – Prawo energetyczne, na podstawie której Prezes URE oparł zakwestionowane przez Spółkę rozstrzygnięcie.

Zasadniczo, Sąd podzielił stanowisko Pozwanego i uznał, że okoliczności sprawy – istniejące w dacie wydawania przez organ decyzji administracyjnej – niewątpliwie uzasadniały cofnięcie powodowej spółce koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Uchylenie przez Sąd przedmiotowej decyzji wynikało natomiast z rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego zawartego w sentencji wyroku z 21 kwietnia 2022 r., sygn. akt I KK 173/20, do czego Sąd odniesie się w dalszej części uzasadnienia.

Dla uporządkowania, w pierwszej kolejności należy wskazać, że w dacie wydania przez organ zaskarżonej decyzji, w obrocie prawnym istniał wyrok skazujący wobec Pana D. M. i Pani A. K.. Jak bowiem ustalono, prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, II Wydział Karny z dnia 31 stycznia 2020 r., sygn. akt (...):

• Pan D. M. został skazany na karę łączną 3 lat i 9 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwa i przestępstwa skarbowe bezpośrednio związane z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą - Prawo energetyczne,

• Pani A. K. została skazana na karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, za przestępstwa i przestępstwa skarbowe bezpośrednio związane z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą - Prawo energetyczne.

Jak wynika z Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego, odpowiadającej odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców KRS, do dnia 3 lutego 2020 r. Pan D. M. pełnił funkcję Prezesa Zarządu Przedsiębiorcy (zmiana uwidoczniona w Centralnej Ewidencji KRS - 24 kwietnia 2020 r.). Do dnia 17 września 2020 r. posiadał on (...) udziałów w kapitale zakładowym Przedsiębiorcy (zmiana uwidoczniona w Centralnej Ewidencji KRS - 29 października 2020 r.). Kolejno, nastąpiło zbycie posiadanych udziałów i od 17 września 2020 r. całość udziałów w kapitale zakładowym Przedsiębiorcy posiadała spółka (...) sp. z o.o. Przy czym - do 6 czerwca 2020 r. Pan D. M. pełnił funkcję Prezesa Zarządu (...) sp. z o.o. (zmiana uwidoczniona w Centralnej Ewidencji KRS – 19 czerwca 2020 r.). Ustalono także, że do 16 października 2020 r. Pan D. M. posiadał całość udziałów w kapitale zakładowym tej spółki (zmiana uwidoczniona w Centralnej Ewidencji KRS – 11 stycznia 2021 r.).

Natomiast, Pani A. K. do 4 czerwca 2020 r. figurowała w rejestrze przedsiębiorców KRS, jako (...) Sp. z o.o., posiadający (...) udziałów w kapitale zakładowym Przedsiębiorcy.

Słusznie wówczas przyjął Pozwany, że Pani A. K. spełniała tym samym przesłanki posiadania wobec Przedsiębiorcy znaczącego wpływu lub sprawowania nad nim kontroli lub współkontroli, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 34, 35 i pkt 36 lit. a, b, e i f ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości. Trzeba też zauważyć, że do 15 lutego 2021 r. Pani A. K. była uwidoczniona w rejestrze jako prokurent samoistny, tj. jako osoba uprawniona do reprezentowania podmiotu (...) sp. z o.o.

Nie ulega również wątpliwości Sądu, że w okresie od uprawomocnienia się wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, tj. od 31 stycznia 2020 r. do dnia 16 października 2020 r. Pan D. M. sprawował kontrolę nad Powodem w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 34 ustawy o rachunkowości, czyli miał zdolność do kierowania polityką finansową i operacyjną przedsiębiorcy w celu osiągania korzyści ekonomicznych z jej działania. Wobec tego, nie mógł zostać uwzględniony pierwszy zarzut sformułowany w odwołaniu.

Również drugi zarzut powodowej spółki był nieuzasadniony. Sąd nie dopatrzył się błędów w ustaleniach faktycznych dokonanych przez organ.

Powtarzając poniekąd dokonane już wcześniej ustalenia faktyczne, warto tu wskazać, że dopiero po ponad ośmiu miesiącach od uprawomocnienia się ww. wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, Pan D. M. w dniu 17 września 2020 r., dokonał zbycia posiadanych udziałów w kapitale zakładowym Powoda na rzecz podmiotu (...) sp. z o.o. Należy zaakcentować, że w tej spółce (...) był Prezesem Zarządu (do 19 czerwca 2020 r.) i wspólnikiem. Następnie, 16 października 2020 r. zbył posiadane udziały w kapitale zakładowym (...). Prawidłowe było zatem stanowisko Pozwanego, który wskazał, że faktyczną datą wyzbycia się przez Pana D. M. wpływu nad spółką był dopiero dzień 16 października 2020 r. Trzeba dodać, że Pani A. K. przez 4 miesiące od uprawomocnienia się ww. wyroku posiadała (...) udziałów w kapitale zakładowym Powoda, a – jak już wyżej wskazano - do 15 lutego 2021 r. była prokurentem samoistnym Przedsiębiorcy (...) sp. z o.o.

Odnośnie do osoby Pana D. M., należy zatem zauważyć, że po sprzedaży udziałów, w dalszym ciągu posiadał znaczący wpływ wobec spółki jako posiadacz całościowych udziałów w kapitale zakładowym (...) sp. z o.o., przez kolejny miesiąc. Zaś przez pół roku od zbycia udziałów w powodowej spółce, funkcję prokurenta w (...) sp. z o.o. pełniła Pani A. K..

Na marginesie Sąd pragnie dodać, że strona powodowa, działająca w formie spółki kapitałowej z ograniczoną odpowiedzialnością, nigdy nie posiadała rozbudowanych struktur zarządu oraz udziałowców w kapitale zakładowym. Udziałowcami w kapitale zakładowym przedsiębiorstwa energetycznego, już po wydaniu prawomocnego wyroku karnego byli Pan D. M. ((...) udziałów) i Pani A. K. ((...) udziałów) – tj. wspólnicy, którzy w dacie wydania zaskarżonej decyzji, byli skazani prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa lub przestępstwa skarbowe mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz jednoczenie mające związek z przedmiotem działalności gospodarczej określonej ustawą.

Jednakże, w ocenie Sądu, okoliczności sprawy, które wystąpiły po wydaniu decyzji administracyjnej, uzasadniają jej uchylenie. Stanowisko to determinuje wyrok Sądu Najwyższego z 21 kwietnia 2022 r., wydany w sprawie o sygn. akt I KK 173/20. Na skutek wniesionych przez obrońców kasacji, Sąd ten uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku w zaskarżonej części, tj. „(…) co do D. M. (pkt I.8.b)-f), i) oraz II. i IV.), co do A. K. (pkt I.4.a) oraz II i IV (…)”.

Zdaniem Prezesa URE, zapadły przed Sądem Najwyższym ww. wyrok, nie ma znaczenia w toczącym się przed tut. Sądem postępowaniu, bowiem przepis art. 316 § 1 k.p.c., nie znajduje zastosowania w sprawach z zakresu regulacji energetyki. Biorąc jednak pod uwagę okoliczności tej sprawy, z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

W orzecznictwie znany jest też pogląd, zgodnie z którym stosowanie art. 316 § 1 k.p.c. konieczne jest wówczas, gdy zmiana stanu faktycznego i prawnego po wydaniu decyzji Prezesa Urzędu jest tak istotna, że bez jej uwzględnienia nie byłoby możliwe wydanie właściwego wyroku (Wyrok SN z 4.03.2014 r., III SK 35/13, System Informacji Prawnej LEX nr 1463898) a także, gdy dochodzi do uchylenia decyzji wcześniejszej z powodów rzutujących na dopuszczalność lub prawidłowość ukształtowania obowiązków regulacyjnych w tej decyzji wcześniejszej, na której zostały oparte decyzje późniejsze, które mają charakter wykonawczy w stosunku do decyzji wcześniejszej i przez to pozbawione są autonomicznego charakteru (Postanowienie SN z 13.08.2013 r., III SK 64/12, System Informacji Prawnej LEX nr 1380978).

Wprawdzie, zasadą jest, że na skutek wniesienia odwołania od decyzji organu administracji, przedmiotem oceny sądu jest zasadność wydanej przez ten organ decyzji administracyjnej w dacie jej wydania lecz w tym przypadku, okoliczności sprawy, które wystąpiły po wydaniu decyzji, poniekąd wymuszają stwierdzenie, że mamy do czynienia z wyjątkiem od tej reguły. Wobec tego, powinna zostać zastosowana zasada sformułowana w art. 316 § 1 k.p.c. dotycząca orzekania według stanu rzeczy z chwili zamknięcia rozprawy.

Sąd orzekający w niniejszym postępowaniu, stoi na stanowisku, iż stosowanie art. 316 § 1 k.p.c. w opisanym wyżej stanie faktycznym – tj. z uwzględnieniem rozstrzygnięcia zawartego w sentencji wyroku Sądu Najwyższego – służy zapewnieniu odpowiednich gwarancji proceduralnych podmiotowi, na którego została nałożona sankcja administracyjna w przedmiocie cofnięcia koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej, reglamentowanej przez Państwo.

W dacie wydania zaskarżonej decyzji, prawomocny wyrok karny Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, wydany wobec D. M. i A. K. stanowił podstawę do cofnięcia Powodowi koncesji, wobec uznania, iż wystąpiły okoliczności z art. 33 ust. 3 pkt 6 ustawy – Prawo energetyczne. Wyrok ten został jednak uchylony na mocy orzeczenia Sądu Najwyższego w części, tj. „(…) co do D. M. (pkt I.8.b)-f), i) oraz II. i IV.), co do A. K. (pkt I.4.a) oraz II i IV (…)”. Trzeba zatem uznać, że nie istnieje już w obrocie prawnym prawomocne orzeczenie, które w dacie wydania przez organ decyzji stanowiło podstawę do cofnięcia Przedsiębiorcy koncesji. Dlatego też, uchylenie przez Sąd Najwyższy wyroku skazującego wobec D. M. i A. K. należy potraktować jako szczególną okoliczność, uzasadniającą zastosowanie art. 316 § 1 k.p.c.

Choć zarzuty odwołania w istocie były bezzasadne, to zaskarżona decyzja została uchylona, z powodu zapadłego przed Sądem Najwyższym wyroku uchylającego prawomocne rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku wobec ww. osób. Okoliczność ta ma zasadniczy wpływ na rozstrzygnięcie przed tut. Sądem i winna prowadzić do uchylenia zaskarżonej przez spółkę decyzji administracyjnej.

W tych konkretnych okolicznościach, Sąd postanowił o uchyleniu zaskarżonej decyzji na podstawie art. 479 ⁵³ § 2 k.p.c.

O kosztach procesu rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, przyjmując, że Pozwany, jako strona przegrywająca sprawę, zobowiązany jest do zwrotu Powodowi kosztów procesu, które obejmowały wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł ustalone na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, a także opłatę sądową od odwołania w kwocie 1000 zł.

SSO Ewa Malinowska