Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2025 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	SSO Monika Pawłowska
Protokolant –	st. sekr. sądowy Joanna Preizner-Offman

po rozpoznaniu 3 czerwca 2025 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania D. D.

od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzeniu kary pieniężnej

1.  uchyla decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 19 października 2023 r., numer (...);

2.  zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz D. D. kwotę 1000 zł (tysiąc złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

SSO Monika Pawłowska

Sygn. akt XVII AmE 269/23

UZASADNIENIE

Decyzją (k. 6-15) z dnia 19 października 2023 r. znak: (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, działając na podstawie art. 56 ust. 2 i art. 56 ust. 1 pkt 48, w związku z art. 23 ust. 2 pkt 13 i art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 1385 z późn.zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775 z późn.zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, wszczętego w dniu 25 lipca 2023 r., orzekł:

1.  że przedsiębiorca: Pani D. D., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą: (...) w miejscowości M., naruszyła obowiązek wynikający z art. 43e ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne w ten sposób, że przekazała Prezesowi URE Informację o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności z dnia 15 marca 2019 r., która zawierała nieprawdziwe (niepełne) informacje o wykorzystywanej w działalności infrastrukturze technicznej – czym wypełniła dyspozycję przepisu art. 56 ust. 1 pkt 48 ustawy – Prawo energetyczne;

2.  że przedsiębiorca: Pani D. D., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą: (...) w miejscowości M., naruszyła obowiązek wynikający z art. 43e ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne w ten sposób, że przekazała Prezesowi URE Informację o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności z dnia 21 lutego 2020 r., która zawierała nieprawdziwe (niepełne) informacje o wykorzystywanej w działalności infrastrukturze technicznej – czym wypełniła dyspozycję przepisu art. 56 ust. 1 pkt 48 ustawy – Prawo energetyczne;

3.  że przedsiębiorca: Pani D. D., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą: (...) w miejscowości M., naruszyła obowiązek wynikający z art. 43e ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne w ten sposób, że przekazała Prezesowi URE Informację o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności z dnia 2 marca 2020 r., która zawierała nieprawdziwe (niepełne) informacje o wykorzystywanej w działalności infrastrukturze technicznej – czym wypełniła dyspozycję przepisu art. 56 ust. 1 pkt 48 ustawy – Prawo energetyczne;

4.  że przedsiębiorca: Pani D. D., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą: (...) w miejscowości M., naruszyła obowiązek wynikający z art. 43e ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne w ten sposób, że przekazała Prezesowi URE Informację o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności z dnia 3 lutego 2021 r., która zawierała nieprawdziwe (niepełne) informacje o wykorzystywanej w działalności infrastrukturze technicznej – czym wypełniła dyspozycję przepisu art. 56 ust. 1 pkt 48 ustawy – Prawo energetyczne;

Za naruszenia opisane w pkt od 1 do 4, Prezes URE wymierzył przedsiębiorcy karę pieniężną w łącznej wysokości 40.000 zł (słownie: czterdzieści tysięcy złotych), na którą składają się za każde z naruszeń opisanych w pkt od 1 do 4 kwoty po 10.000 zł.

U podstaw wydania przedmiotowej decyzji leżało niewymienienie przez powódkę w czterech kolejnych informacjach o wykorzystywanej w działalności infrastrukturze technicznej, ośmiu środków transportu - cystern drogowych.

D. D. wniosła odwołanie od przedmiotowej decyzji (k. 16-22), zarzucając jej naruszenie:

1.  art. 43 e ust. 1 Ustawy Prawo Energetyczne (UPE), poprzez błąd w jego zastosowaniu oraz niewłaściwą wykładnię i uznanie, że złożone przez Skarżącą informacje o infrastrukturze zawierały nieprawdziwe lub błędne dane, podczas gdy okoliczność ta winna być zinterpretowania jako złożenie niepełnej informacji bądź jako niezłożenie informacji dot. infrastruktury – cystern;

2.  art. 64 par. 2 kodeksu postępowania administracyjnego, poprzez uznanie, że przepis ten nie ma zastosowania w przypadku niewłaściwej/niepełnej formy poinformowania Prezesa URE o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności w zakresie rozpoczęcia eksploatacji środków transportu paliw ciekłych;

3.  art. 56 ust. 6 UPE poprzez nieuwzględnienie stopnia zawinienia oraz dotychczasowego zachowania Skarżącej i jej możliwości finansowych, a to w zw. z art. 56 ust. 3 powoływanej Ustawy, a mianowicie wymierzenia kary pieniężnej w wysokości przekraczającej możliwości finansowe Skarżącej;

4.  art. 56 ust. 3 UPE poprzez błędne wyliczenie kary pieniężnej oraz nieprawidłowe ustalenie wysokości przychodu ukaranego przedsiębiorcy, wynikającego z działalności koncesjonowanej, osiągniętego w poprzednim roku podatkowym;

5.  art. 15zzzzzn2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2021r. poz. 2095 z późn. Zm.), poprzez niezastosowanie tegoż przepisu w odniesieniu do złożonych informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności, w zakresie zgłoszeń z dni: 21 lutego 2020 roku, 2 marca 2020 roku oraz 3 lutego 2021 roku;

6.  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na bezpodstawnym i niemającym oparcia w zebranym materiale dowodowym ustaleniu, iż Skarżąca nie podejmowała działań mających na celu właściwe wypełnienie obowiązków informacyjnych, a przez to dopuściła się zawinionego naruszenia warunków koncesji przy wykonywaniu działalności i uznaniu, iż stopień zawinienia oraz stopień zawinienia Skarżącej był duży;

7.  przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i w konsekwencji całkowicie dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, co doprowadziło do uznania, iż działania Skarżącej nie miały znikomego stopnia zawinienia i szkodliwości, a także do uznania, że wymierzona kara pieniężna jest adekwatna do naruszenia, pomimo, iż okoliczności sprawy uprawniały nawet Prezesa URE do zastosowania normy art. 56 ust, 6a URE i odstąpienia od wymierzenia kary, a przynajmniej zmniejszenia jej wymiaru;

8.  niepodjęcie wszystkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a w szczególności nieuwzględnienie żadnych wyjaśnień i okoliczności wskazywanych przez Skarżącą w trakcie dotychczasowego postępowania;

oraz wnosząc o:

- uchylenie Decyzji w całości, ewentualnie jej zmianę i zmniejszenie kary pieniężnej do kwoty10 000 zł oraz zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania.

W uzasadnieniu odwołania Powódka podniosła m.in. następujące okoliczności:

- Prezes URE przyjął błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że skarżąca czterokrotnie złożyła nieprawdziwą (niepełną) informację o infrastrukturze wykorzystywanej w obrocie paliwami;

- Prezes URE nie uwzględnił żadnych wyjaśnień i okoliczności sprawy oraz nie wyjaśniał wątpliwości interpretacyjnych;

- od momentu uzyskania koncesji powódka korzystała z tych samych ośmiu pojazdów drogowych, które zostały wskazane już we wniosku koncesyjnym;

- w dniach 15 marca 2019, 21 lutego 2020 r., 2 marca 2020 r., 3 lutego 2021 r. powódka składała informacje aktualizacyjne obejmujące stacje paliw, środków transportu nie ujęto przez przeoczenie; nie wynikało to z chęci zatajenia, gdyż wszystkie pojazdy zostały wymienione we wniosku o koncesję;

- Prezes URE z całości dokumentacji oraz z systemu (...) ma pełną wiedzę o posiadanej infrastrukturze, gdyby zwrócił uwagę na błąd przy pierwszej informacji, powódka miałaby szansę go wyeliminować, tymczasem Prezes URE przyjął wykładnię najmniej korzystną dla powódki;

- Prezes URE nie wzywał powódki do uzupełnienia informacji;

- nawet gdyby doszło do naruszenia warunków koncesji (czemu powódka przeczy) to kara w kwocie 40 000 zł narusza zasady proporcjonalności i sprawiedliwości;

- logika obowiązków informacyjnych nakazuje ocenić każdą informację pod kątem celu jej złożenia,;

- przy wymiarze kary naruszono dyrektywy jej wymiaru, w tym arbitralnie oceniono stopień szkodliwości i zawinienia.

W odpowiedzi na odwołanie (k. 28-35) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o jego oddalenie i zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów postępowania.

Pozwany uznał, że brak jest podstaw do uchylenia lub zmiany zaskarżonej decyzji. Pozwany przypomniał, że w okresie posiadania koncesji udzielonej 1 marca 2018 r. powódka złożyła cztery aktualizacje Informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności, które zawierały nieprawdziwe (niepełne) informacje, bowiem nie uwidoczniały faktu eksploatowania przez przedsiębiorcę ośmiu środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych, które przedsiębiorca eksploatuje w sposób ciągły od dnia 2 marca 2018 r. Prezes URE wzywał przedsiębiorcę pismem z 21 lutego 2023 r. do nadesłania aktualizacji informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych, jednak powódka zignorowała to wezwanie. Pozwany przywołał stosowne przepisy i podtrzymał argumentację przedstawioną w uzasadnieniu decyzji. Podniósł także, że wysokość kary została ustalona przez ustawodawcę sztywno i wynosi 10 000 zł oddzielnie dla każdego rodzaju i lokalizacji infrastruktury, a okoliczności sprawy nie uzasadniają odstąpienia od wymierzenia kary.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny.

D. D., prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą: (...)w miejscowości M. (dalej: „ Przedsiębiorca”) posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi udzieloną decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej „ Prezesa URE”) z dnia 1 marca 2018 r., Nr (...) na okres od 2 marca 2018 r. do 31 grudnia 2030 r.

Koncesja powyższa daje Przedsiębiorcy uprawnienie do prowadzenia obrotu szczegółowo wskazanymi w jej treści paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu stacji paliw ciekłych oraz z wykorzystaniem środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych (decyzja: k. 18 -21 akt adm).

Przedsiębiorca posiadał już wcześniej koncesję na obrót paliwami ciekłymi z dnia
27 lutego 2008 r., Nr (...) udzieloną na okres od 1 marca 2008 r. do 1 marca 2018 r. (decyzja: k. 5-7 akt adm).

29 grudnia 2016 r. powódka przesłała do URE pismo, w którym wskazała 4 naczepy wykorzystywane do transportu paliw, wskazując, że są one wynajmowane od (...) (pismo - k. 10 akt adm.).

W okresie posiadania pierwszej koncesji, w wykonaniu dyspozycji przepisu
art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy - Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1165, z późn. zm.) Przedsiębiorca przekazał Prezesowi URE pierwszą Informację o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności w dniu 7 lipca 2017 r., na obowiązującym formularzu, z zaznaczeniem rubryki „złożenie informacji”, w której wskazał pięć eksploatowanych przez siebie stacji paliw, zaś w zakresie środków transportu wskazał wyłącznie, że firmą świadczącą usługi transportu paliw jest (...) (informacja – k. 12 akt adm.)

Była to jedyna w okresie prowadzenia działalności informacja, oznaczona jako „złożenie informacji”. Powódka nie została wezwana do uzupełnienia składanej informacji.

Dla potrzeb uzyskania nowej koncesji powódka złożyła kolejne dokumenty: w styczniu 2018 r. – wniosek z wyszczególnieniem stacji paliw oraz wykaz środków transportu przeznaczonych do przewozu paliw w ramach prowadzonej działalności: 4 ciągniki siodłowe, 5 naczep ciężarowych - cystern oraz 3 autocysterny o oznaczonych w piśmie numerach.

27 lutego 2018 r. powódka skorygowała wniosek o udzielenie koncesji, wyszczególniając m.in. co będzie przewozić każdy z pojazdów.

(pisma powódki – k. 13-17 akt adm).

W okresie posiadania koncesji przyznanej decyzją z dnia 1 marca 2018 r., Nr (...) Przedsiębiorca złożył Prezesowi URE cztery aktualizacje Informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności z dni odpowiednio: 15 marca 2019 r., 21 lutego 2020 r., 2 marca 2020 r. i 3 lutego 2021 r.. W każdym z tych dokumentów, jako cel złożenia zaznaczona była rubryka „aktualizacja informacji”, a zmiany obejmowały wyłącznie liczbę lokalizacji stacji paliw (informacje – k. 22-29 akt adm.).

W trakcie czynności monitorująco - sprawdzających prowadzonych pod numerem (...) ustalono, że Przedsiębiorca w okresie od dnia 2 marca 2018 r. w sposób ciągły eksploatuje osiem następujących środków transportu paliw ciekłych w celu sprzedaży paliw bezpośrednio odbiorcom końcowym:

a)  autocysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...),

b)  autocysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...),

c)  autocysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...),

d)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...),

e)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...),

f)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...),

g)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...),

h)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...).

Żaden z powyższych środków transportu paliw nie został do czasu wszczęcia postępowania administracyjnego zgłoszony Prezesowi URE w ramach dokumentu: Informacja o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności.

Pismem z dnia 23 stycznia 2023 r. Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do: przesłania w terminie 10 dni m.in. Wykazu wszystkich środków transportu wykorzystywanych od dnia 2 marca 2018 r. do dnia odpowiedzi z podaniem numerów rejestracyjnych, numerów VIN oraz dat dziennych rozpoczęcia/zakończenia eksploatacji. W piśmie wskazano, że przedsiębiorca wzywany jest „ponownie”, choć było to pierwsze wezwanie (wezwanie – k. 32 akt adm).

Powódka przesłała 6 lutego 2023 r. wykaz ośmiu pojazdów z numerami rejestracyjnymi i VIN oraz wskazała, że auta oraz naczepy były w ciągłej eksploatacji. W piśmie jest też mowa o przesłaniu faktur, jednak brak jest ich w aktach administracyjnych (pismo z załącznikiem – k. 33-34 akt adm).

Pismem z dnia 21 lutego 2023 r. (skutecznie doręczonym w dniu 24 lutego 2023 r.) Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do przedłożenia w terminie 10 dni m.in. wyjaśnienia, które z przesłanych faktur dotyczą zakupu oleju napędowego w zakresie stacji w miejscowości B. przy ul. (...), wyjaśnienia przyczyn niezłożenia w terminie aktualizacji Informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności w związku z rozpoczęciem eksploatacji pojazdów oraz nadesłania aktualizacji Informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności na aktualnym formularzu. Wezwanie zostało przez Prezesa URE powtórzone w dniu 6 kwietnia 2023 r. (skutecznie doręczone w dniu 11 kwietnia 2023 r.). Oba wezwania pozostały ze strony Przedsiębiorcy bez odpowiedzi, pomimo wyraźnego pouczenia o karach jakie wiążą się z niewykonywaniem lub nienależytym wykonywaniem obowiązku określonego w art. 43e ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne (wezwania i potwierdzenia odbioru – k. 35-38 akt adm.).

Pismem z dnia 25 lipca 2023 r., znak: (...) Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, za naruszenia wskazane w art. 56 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne. Jednocześnie zgodnie z art. 50, art. 77 §1 i art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej „ Kpa”), Przedsiębiorca został wezwany do złożenia ewentualnych wyjaśnień w sprawie oraz złożenia ewentualnych dodatkowych wniosków dowodowych mających związek z ujawnionymi naruszeniami, a także wskazania aktualnej sytuacji finansowej oraz przesłania kopii dokumentów finansowych za 2022 rok. Ponadto stosownie do treści art. 77 §4 Kpa Przedsiębiorcę powiadomiono o zakresie materiałów włączonych do postępowania (zawiadomienie – k. 1-3 akt adm.).

W dniu 17 sierpnia 2023 r. do Prezesa URE wpłynęło wyjaśnienie Przedsiębiorcy, niezawierające jednakże danych ani dokumentów finansowych, do nadesłania których wzywał Prezes URE. Powódka wyjaśniła m.in., że o użytkowaniu pojazdów poinformowała Prezesa URE we wniosku o koncesję, przedstawiła świadectwa (...) i inne wymagane dokumenty dotyczące pojazdów. Zgodnie z pouczeniem – po każdej zmianie w infrastrukturze składała stosowne aktualizacje, co świadczy o jej staranności (pismo – k. 40 akt adm.)

Po analizie zgromadzonego materiału dowodowego, pismem z dnia 25 sierpnia 2023 r., znak: (...) w trybie art. 10 §1 kpa zawiadomiono Stronę o zakończeniu postępowania dowodowego w przedmiotowej sprawie oraz wyznaczono 14-dniowy termin na zapoznanie się z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i wniesienie co do niego ewentualnych uwag. Jednocześnie pouczono Przedsiębiorcę, że niezapoznanie się w terminie z materiałem dowodowym zostanie uznane za rezygnację z możliwości wypowiedzenia się w sprawie zgromadzonego materiału dowodowego. Ponadto z uwagi na fakt, że Przedsiębiorca nie wskazał swojej sytuacji aktualnej finansowej ani nie przedłożył żadnych dokumentów finansowych, stosownie do treści art. 77 §4 kpa Przedsiębiorcę powiadomiono o włączeniu do materiału dowodowego niniejszego postępowania najbardziej aktualnego dokumentu jakim dysponuje Prezes URE w zakresie sytuacji finansowej Przedsiębiorcy – tj. rachunku zysków i strat Przedsiębiorcy za rok 2020.

Powyższe pismo zostało skutecznie doręczone w dniu 30 sierpnia 2023 r., wobec czego termin na zapoznanie się z materiałem dowodowym upłynął z dniem 13 września 2023 r. Z powyższego uprawnienia Przedsiębiorca nie skorzystał, tym samym nie wniesiono żadnych dodatkowych uwag do zebranego materiału dowodowego ( zawiadomienie i potwierdzenie odbioru – k. 43-44 akt adm.).

30 sierpnia 2023 r. Przedsiębiorca nadał do Prezesa URE aktualizację „Informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności” z dnia 1 sierpnia 2023 r., w której wskazano m.in. na fakt eksploatowania wspomnianych wcześniej ośmiu środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych. Informacja wpłynęła do Prezesa URE w dniu 1 września 2023 r. (informacja – k. 45-46 akt adm.)

Powyższy stan faktyczny nie był między stronami sporny, a Sąd ustalił go na podstawie niekwestionowanych przez strony dokumentów złożonych do akt sprawy i znajdujących się w nadesłanych przez pozwanego aktach administracyjnych.

Sąd zważył, co następuje.

Decyzja jako wadliwa, musiała zostać uchylona.

Stosownie do art. 43e ust. 1 ustawy – Prawo energetyczne (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2023 r.) przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność polegającą na wytwarzaniu paliw ciekłych, magazynowaniu lub przeładunku paliw ciekłych, przesyłaniu lub dystrybucji paliw ciekłych, obrocie paliwami ciekłymi, w tym obrocie nimi z zagranicą, a także podmiot przywożący, przekazują do Prezesa URE informacje o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności w terminie 7 dni od dnia rozpoczęcia eksploatacji infrastruktury lub trwałego zaprzestania eksploatacji tej infrastruktury.

Zgodnie z art. 3 pkt 10d ustawy – Prawo energetyczne, przez infrastrukturę paliw ciekłych należy rozumieć między innymi środki transportu paliw ciekłych. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 4 pkt 10j ustawy – Prawo energetyczne, przez środek transportu paliw ciekłych należy rozumieć między innymi cysternę drogową przystosowaną do załadunku, transportu i rozładunku paliw ciekłych, wykorzystywaną do sprzedaży paliw ciekłych bezpośrednio odbiorcom końcowym na podstawie m.in. koncesji na obrót paliwami ciekłymi.

Zgodnie natomiast z treścią art. 56 ust. 1 pkt 48 ustawy – Prawo energetyczne, karze pieniężnej podlega ten, kto nie przekazuje w terminie informacji, lub przekazuje nieprawdziwe informacje, o których mowa w art. 43e.

Prezes URE uznał, że informacje niepełne podpadają pod definicję informacji nieprawdziwych.

Jednocześnie, w myśl art. 56 ust. 2h pkt 8 ustawy – Prawo energetyczne, wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1 pkt 48 wynosi 10 000 zł oddzielnie dla każdego rodzaju i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych.

Nie ulega wątpliwości, że co najmniej od dnia 2 marca 2018 r. Przedsiębiorca w sposób ciągły eksploatuje osiem następujących środków transportu paliw ciekłych w celu sprzedaży paliw bezpośrednio odbiorcom końcowym:

a)  autocysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...) ,

b)  autocysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...),

c)  autocysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...), (aktualny nr rej. (...))

d)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...) (aktualny nr rej. (...)),

e)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...) (aktualny nr rej. (...)),

f)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...) (aktualny nr rej. (...)),

g)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...) (aktualny nr rej. (...)),

h)  naczepa-cysterna o nr rej. (...) i nr VIN: (...).

Zgodnie z art. 43e ust. 2 ustawy – Prawo energetyczne (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2023 r.), minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie zaś z treścią załącznika do rozporządzenia Ministra Energii z dnia 17 maja 2019 r. (Dz. U. 2019, poz. 974) w sprawie wzoru informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności, formularz w części odnoszącej się do środków transportu paliw ciekłych wskazuje niezbędne informacje, które należy na nim zawrzeć, tj. między innymi: numer VIN, numer rejestracyjny, rodzaj cysterny oraz okoliczność ich włączenia lub wyłączenia z użytkowania.

Zgodnie z wzorem stanowiącym załącznik do rozporządzenia Ministra Energii z dnia 17 maja 2019 r. w przypadku składania informacji, zaznacza się jako cel rubrykę: „złożenie informacji” albo „aktualizacja informacji”.

Powódka każdy z przedkładanych dokumentów wymienionych w decyzji oznaczała, jako „aktualizacja informacji”. Zgodnie z objaśnieniami dla przedsiębiorców, znajdującymi się pod wzorem formularza – załączniku do rozporządzenia: „w przypadku składania aktualizacji informacji do tabel wprowadza się wyłącznie dane dotyczące infrastruktury, która została włączona do eksploatacji lub z niej wyłączona. Niewypełnienie pozostałych tabel będzie równoznaczne z oświadczeniem, że stan posiadania przedsiębiorstwa energetycznego lub podmiotu przywożącego w zakresie tego typu infrastruktury paliw ciekłych nie zmienił się.”

Przekazane Prezesowi URE przez Przedsiębiorcę aktualizacje Informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności, o których mowa w powołanym przepisie z dni odpowiednio: 15 marca 2019 r., 21 lutego 2020 r., 2 marca 2020 r. i 3 lutego 2021 r. nie zawierały żadnych danych o jakichkolwiek środkach transportu paliw eksploatowanych przez Przedsiębiorcę.

Jednakże, ponieważ dokumenty te były „aktualizacjami” zostały one wypełnione prawidłowo, a nawet zawierały więcej informacji, niż wynika to z pouczenia. Wszystkie złożone aktualizacje dotyczą tylko zmian w zakresie ilości stacji paliw – czasami jest to 5, czasami 6 stacji, więc zgodnie z pouczeniem zasadne było wyłącznie wskazanie stacji włączonej do eksploatacji lub z niej wyłączonej, bez konieczności podawania wszystkich pozostałych stacji.

Pojazdy wykorzystywane w działalności winny były być wymienione w pierwszym dokumencie z dnia 7 lipca 2017 r., złożonym na formularzu, z zaznaczeniem rubryki „złożenie informacji”, w której powódka wskazała pięć eksploatowanych przez siebie stacji paliw, zaś w zakresie środków transportu wskazała wyłącznie, że firmą świadczącą usługi transportu paliw jest (...).

Informacje zawarte w tym dokumencie można uznać za niepełne i w zakresie tej informacji, faktycznie zasadne by mogło być wymierzenie przedsiębiorcy kary. Natomiast ta pierwsza informacja nie została wymieniona w zaskarżonej decyzji.

Kompletny wykaz pojazdów został natomiast wymieniony we wniosku o koncesję z 2018 r. Jeżeli regulator uważał, że po jej udzieleniu konieczne jest ponowne „złożenie informacji” z wykazaniem pełnej infrastruktury, winien dać temu wyraz w wezwaniach. Jednak do 21 lutego 2023 r. Prezes URE nie wzywał do złożenia takiej informacji. Skupił się na analizie przedkładanych, począwszy od marca 2019 r. „aktualizacjach”, a te, jak wskazano powyżej, zostały wypełnione poprawnie. Informacji było w nich nawet więcej, niż było wymagane, a nie mniej, nie było tam informacji nieprawdziwych. Co więcej, 21 lutego 2023 r. Prezes URE wezwał powódkę do nadesłania aktualizacji.

Pismem z dnia 21 lutego 2023 r. (skutecznie doręczonym w dniu 24 lutego 2023 r.) Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do przedłożenia w terminie 10 dni m.in. aktualizacji Informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzonej działalności na aktualnym formularzu. Jednak skoro organ domagał się aktualizacji, to winna być ona wypełniona zgodnie z pouczeniami, czyli zawierać informację, co się w składnikach infrastruktury zmieniło, a w przypadku powódki nie zmieniło się nic.

Mimo to 30 sierpnia 2023 r. Przedsiębiorca nadał do Prezesa URE aktualizację „ Informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności” z dnia 1 sierpnia 2023 r., w której wskazano m.in. na fakt eksploatowania wspomnianych wcześniej ośmiu środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych.

Powódka zarzuciła pozwanemu ogólnie naruszenie art. 43e ust. 1 Ustawy Prawo Energetyczne (UPE), poprzez błąd w jego zastosowaniu oraz niewłaściwą wykładnię i zarzut ten należy podzielić.

W ślad za tym, za zasadne należy uznać zarzuty:

- błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na bezpodstawnym i niemającym oparcia w zebranym materiale dowodowym ustaleniu, iż Skarżąca nie podejmowała działań mających na celu właściwe wypełnienie obowiązków informacyjnych, a przez to dopuściła się zawinionego naruszenia warunków koncesji przy wykonywaniu działalności (…);

- przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i w konsekwencji całkowicie dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego.

Rozwinięcie i uzasadnienie tych zarzutów jest drugorzędne dla sądu wobec okoliczności, że dokonana przez pozwanego wykładnia faktycznie była wadliwa.

Sąd podziela przedstawione w decyzji i odpowiedzi na odwołanie twierdzenia pozwanego, co do istoty i roli obowiązku informacyjnego, oczekiwanej podwyższonej staranności przedsiębiorcy, natomiast nie podziela stanowiska, że składając aktualizacje Informacji o rodzajach i lokalizacji infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności, o których mowa w powołanym przepisie z dni odpowiednio: 15 marca 2019 r., 21 lutego 2020 r., 2 marca 2020 r. i 3 lutego 2021 r. powódka naruszyła przepis art. 43 e ust. 1 Ustawy Prawo Energetyczne.

Wykładnia przywołanych wyżej przepisów, w tym zwłaszcza rozporządzenia Ministra Energii z dnia 17 maja 2019 r. i dołączonego doń pouczenia, co winno się zawierać w składanej informacji, a co w – w aktualizacji informacji, przekonuje, że o ile stan infrastruktury przedsiębiorcy przez cały okres się nie zmieniał, to do naruszenia w postaci nieprawdziwej/niepełnej informacji mogło dojść tylko jeden raz, przy składaniu pierwszej informacji, oznaczonej jako „złożenie informacji”. Skoro rozporządzenie nie wymagało, aby przy aktualizacjach wskazywać za każdym razem pełen stan wykorzystywanej infrastruktury, nie mogło dojść do czterokrotnego naruszenia normy art. 43 e ust. 1.

Na marginesie należy wskazać, że nieścisły w analizowanym stanie faktycznym jest fragment odpowiedzi na odwołanie, gdzie organ wskazuje, że powódka zignorowała pierwsze wezwanie do przedstawienia informacji o posiadanych pojazdach. Pierwsze wezwanie jest z 23 stycznia 2023 r. Powódka odpowiedziała na nie pismem z 7 lutego 2023 r., choć nie na obowiązującym formularzu. Bez odpowiedzi (aż do 30 sierpnia 2023 r.) pozostały kolejne wezwania.

Reasumując – żadna z przywołanych przez pozwanego w decyzji aktualizacji informacji złożonych przez powódkę nie narusza przepisu art. 43 e ust. 1 Ustawy Prawo Energetyczne, gdyż jako aktualizacja zawierała wszystkie wymagane rozporządzeniem informacje, a nawet więcej. Zarzuty co do niekompletności danych można czynić, co do pierwszej informacji złożonej 7 lipca 2017 r. Można też czynić zarzuty, co do informacji złożonej 30 sierpnia 2023 r., jako złożonej po terminie, ale tylko wówczas jeżeli po każdym uzyskaniu koncesji (wskutek rozpoznania wniosku o koncesję, w którym wymieniona jest przecież cała infrastruktura) konieczne było ponowne „złożenie” pełnej informacji. Ponieważ decyzja nie dotyczyła tych dokumentów, niemożliwa była jakakolwiek ingerencja w treść decyzji prowadząca do jej zmiany, a konieczne było jej uchylenie.

Stwierdzając brak naruszenia w zakresie zarzucanym przez Prezesa URE w decyzji, sąd nie analizował już zasadności pozostałych zarzutów powódki dotyczących stopnia szkodliwości, stopnia zawinienia, czy niewspółmierności wymierzonej kary.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 479 (53) par. 2 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji wyroku. O zawrocie kosztów powstępowania orzeczono na podstawi art. 98 par. 1 oraz part. 1 ¹ k.p.c.

SSO Monika Pawłowska

(...)