Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 grudnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	St. Sekr. Sąd. Joanna Preizner - Offman

po rozpoznaniu 14 grudnia 2022 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa S. Z.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

1.  na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 20 września 2021 r. Nr (...) ((...))

3.  uchyla zaskarżoną decyzję;

4.  zasądza od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na rzecz S. Z. kwotę 1 737,00 zł (jeden tysiąc siedemset trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmE 276/21

UZASADNIENIE

Decyzją z 20 września 2021 r. Nr (...) ( (...)) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej Prezes URE, Pozwany), na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 56 ust. 2, 3, i 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 755, 650, 685 i 771) (dalej p.e.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.) (dalej k.p.a.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, orzekł, że:

1)  S. Z. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) w miejscowości J. , posiadający numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...) ( dalej: Powód), naruszył warunek 1, określający przedmiot i zakres działalności, koncesji na obrót paliwami ciekłymi z dnia 17 kwietnia 2003 r. Nr (...), w brzmieniu nadanym decyzją z dnia 25 stycznia 2021 r. znak(...) w ten sposób, że w okresie od dnia 1 stycznia 2018 roku do dnia 20 maja 2020 roku wykonywał działalność koncesjonowaną w zakresie obrotu paliwami ciekłymi niezgodnie z brzmieniem warunku 1 powołanej koncesji na obrót paliwami ciekłymi;

2)  za działania opisane w pkt 1 wymierzył S. Z. karę pieniężną w łącznej wysokości 53 000 złotych (słownie: pięćdziesiąt trzy tysięcy złotych).

Od powyższej Decyzji Powód złożył odwołanie, zaskarżając ją w całości i zarzucając naruszenie:

1.  art. 6 k.p.a., art. 7 k.p.a. poprzez nieuprawnione dokonanie interpretacji rozszerzającej treści warunku 1 określającego przedmiot i zakres działalności w decyzji (...)z 29 września 2017 roku w odniesieniu do wykorzystania środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych;

2.  art. 6, art. 7 w zw. z art. 107 § 1 pkt. 5 k.p.a. poprzez uznanie, że Koncesjonariusz winien domniemywać, że Prezes URE określając przedmiot i zakres działalności w decyzji (...)z 29 września 2017 roku w odniesieniu do wykorzystania środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych, miał na myśli inny zakres niż sam wskazał;

3.  art. 8 k.p.a. i art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. poprzez uznanie, że wystarczającą przesłanka do wymierzenia kary pieniężnej jest przypisanie Koncesjonariuszowi odpowiedzialności za dokonanie przez Prezesa URE interpretacji własnej decyzji administracyjnej w oparciu bliżej nieokreślone zasady interpretacji aktu prawnego.

W oparciu o powyższe zarzuty, Powód wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania.

Pozwany wniósł o oddalenie odwołania oraz zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na rozprawie 14 grudnia 2022 roku pełnomocnik Powoda wniósł także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją Nr (...) z 17 kwietnia 2003 roku Prezes URE udzielił S. Z. koncesji na obrót paliwami ciekłymi na okres od 25 kwietnia 2003 roku do 25 kwietnia 2013 roku, w punkcie pierwszym „Przedmiot i zakres działalności” stwierdził, że „Przedmiot działalności objętej niniejszą koncesją stanowi wykonywana przez Koncesjonariusza zawodowo, we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły zarobkowa działalność gospodarcza polegająca na obrocie następującymi paliwami ciekłymi:

- olejami napędowymi,

- olejami opałowymi.” (Koncesja z 17/04/2003 r. k.90-94 akt sąd.).

Pismem z 13 stycznia 2017 r. Powód wystąpił z wnioskiem o dostosowanie posiadanej koncesji do treści definicji paliw ciekłych zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Energii z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie i dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących (Dz. U. z 2016 r. poz. 2039). W piśmie tym oświadczył, iż ,, Odbiór oleju opałowego przez (...)następuje z miejsca wskazanego przez dostawcę paliwa, a następnie (...) realizuje dowóz paliwa do miejsca wskazanego przez kupującego/kupujących. Całość operacji ,,odbiór paliw - dowóz paliw" odbywa się środkiem transportu należącym do (...)Dla odbiorców oleju opałowego wykorzystujących to paliwo do celów opałowych. (...) Przedsiębiorca podjął decyzję o wejściu ze swoją działalnością koncesjonowaną również w obszar obrotu ON, na co pozwala mu zapis w posiadanej koncesji. Pierwsze dostawy tego paliwa do zainteresowanych dostawami podmiotów są w trakcie realizacji. Odbiór ON przez (...) następuje z miejsca wskazanego przez dostawcę paliwa, a następnie przedsiębiorca realizuje dowóz tego paliwa do miejsca wskazanego przez kupującego. Całość operacji „odbiór paliw-dowóz paliw" odbywa się środkiem transportu należącym do przedsiębiorcy”. Ponadto do wniosku załączył oświadczenie o spełnieniu wymogów prawa odnoszących się do obcych środków transportu, które stanowiło załącznik nr (...) do wniosku (Wniosek z 13/01/2017 r. k. 95-96 akt sąd.).

W następstwie rozpoznania powyższego wniosku, decyzją z 29 września 2017 r. Nr (...)ustalony został tekst jednolity udzielonej Powodowi koncesji na obrót paliwami ciekłymi Nr (...). Zgodnie z brzmieniem warunku 1, Powód był uprawniony do obrotu paliwami ciekłymi (o kodach CN wskazanych w treści decyzji) przy wykorzystaniu środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych w okresie od 25 kwietnia 2003 roku do 31 grudnia 2030 roku (Decyzja z 29/09/2017 r. k. 97-101 akt sąd). Ponadto w pkt 2.2.9. zaznaczono, że „W przypadku powierzenia, na podstawie zawieranych umów, transportu paliw ciekłych innym podmiotom, Koncesjonariusz zobowiązany jest do każdorazowego ustalenia, czy środki transportu, którymi dokonywany będzie przewóz tych paliw, spełniają wymagania określone obowiązującymi przepisami, w szczególności wymagania metrologiczne oraz wymagania dotyczące przewozu drogowego towarów niebezpiecznych.” (k.98 verte akt sąd.).

Pismem z 11 września 2020 r. Nr (...) Szef Krajowej Administracji Skarbowej przekazał Prezesowi URE informacje pochodzące z systemu monitorowania drogowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi, z których wynikało, iż w okresie od 1 stycznia 2018 r. do 20 maja 2020 r. Powód 344 razy nadawcą paliw ciekłych w ilości łącznej przekraczającej 1.000.000 litrów, przy czym transakcje te były realizowane bez wykorzystywania eksploatowanych przez Powoda środków transportu paliw ciekłych (okoliczność niesporna).

Wobec powyższego, Prezes URE uznał, iż Powód wykonywał działalność koncesjonowaną na zasadzie pośrednictwa handlowego - bez wykorzystania środków transportu, do czego nie był uprawniony i pismem z 25 maja 2021 r. Nr (...) zawiadomił Powoda o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z możliwością naruszenia warunku 1, określającego przedmiot i zakres działalności, koncesji na obrót paliwami ciekłymi z 17 kwietnia 2003 r. Nr (...), w brzmieniu nadanym decyzją z 25 stycznia 2021 r. Nr(...). z późn. zm., udzielonej Przedsiębiorcy na okres od 25 kwietnia 2003 roku do 31 grudnia 2030 roku. Równocześnie, mając na uwadze dyspozycję art. 50, art. 77 § 1 i art. 78 k.p.a., wezwał Powoda do złożenia szczegółowych wyjaśnień w tej sprawie oraz przesłanie uwierzytelnionych kopii dokumentów mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowego postępowania (Zawiadomienie k.1-3 akt adm.).

W międzyczasie tj. 25 stycznia 2021 roku Prezes URE wydał decyzję nr (...) zmieniającą pkt 1 Koncesji w następujący sposób „Przedmiot działalności objętej niniejszą koncesją stanowi działalność gospodarcza polegająca na obrocie następującymi paliwami ciekłymi:

I.

- olejami napędowymi o kodach CN: 2710 19 43, 2710 20 11;

- lekkimi olejami opałowymi o kodach CN: 2710 19 46, 2710 19 47, 2710 19 48,

przy wykorzystaniu środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych.

Koncesjonariusz może dokonywać załadunku i rozładunku zbiorników cystern drogowych oraz przetaczania paliw ciekłych pomiędzy zbiornikami cystern drogowych jedynie na terenach do tego przeznaczonych i przystosowanych zgodnie z obowiązującymi przepisami, przy wykorzystaniu urządzeń do napełniania i opróżniania zbiorników transportowych, spełniających wymagania przepisów określających warunki, jakim urządzenia te powinny odpowiadać.” ( Decyzja z 25/01/2021 r. k. 102-105 akt sąd.). Jednocześnie w decyzji tej znalazł pkt 2.2.9. o treści identycznej jak w decyzji z 29/09/2017 r. (k.103 verte akt adm.).

Pismem, które wpłynęło do Urzędu Regulacji Energetyki 14 czerwca 2021 r. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców zawiadomił Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o wstąpieniu do przedmiotowego postępowania administracyjnego, na podstawie art. 9 ust 1 pkt 8 w związku z art. 1 ust 1 i art. 10 ust 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r. poz. 648) oraz w związku z art. 183 § 1 k.p.a. ( Pismo z 09/06/2021 r. k. 5-6 akt adm.).

Niezależnie od powyższego, pismem, które wpłynęło do Urzędu Regulacji Energetyki 16 czerwca 2021 r. Powód wniósł o „ wyjaśnienie powodów uznania że Koncesjonariusz naruszył warunek 1, określający przedmiot i zakres działalności koncesji na obrót paliwami ciekłymi z dnia 170kwietnia 2003 r. Nr (...) znak (...) , skoro z zapisów decyzji nr (...)z dnia 29 września 2003 r. zmieniającej decyzję Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 17 kwietnia 2003 r. Nr (...) wynika; że Koncesjonariusz ma prawo prowadzić działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu środków transportu paliw ciekłych - cystern drogowych zarówno należących jak i nienależących do Przedsiębiorcy. W przypadku niemożności wyjaśnienia, na jakiej podstawie Prezes Urzędu Regulacji Energetyki udziela koncesji na obrót paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu środków transportu – cystern drogowych, zarówno należących jak i nienależących do Przedsiębiorcy, a następnie uznaje, że prowadzenie działalności w zgodzie z udzieloną koncesją stanowi jej naruszenie, na zasadzie art 105 § 1 KPA, wnoszę o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego" (pismo z 11/06/2021 r. k. 9-10 akt adm.).

Pismem z 24 czerwca 2021 r. Nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki poinformował Przedsiębiorcę: „informuję, iż zgodnie z treścią pkt 1. „Przedmiotu zakresu działalności" określonego w koncesji na obrót paliwami ciekłymi z dnia 17 kwietnia 2003 r. Nr (...) w brzmieniu nadanym decyzją z dnia 13 września 2017 r. znak (...), Przedsiębiorca uprawniony jest do wykonywania działalności w zakresie obrotu olejami napędowymi o kodach CN: 2710 19 43, 2710 20 11 oraz lekkimi olejami opałowymi o kodach CN: 2710 19 46, 2710 19 47, 2710 19 48, przy wykorzystaniu środków transportu paliw ciekłych - cystern drogowych, zgłoszonych przez Przedsiębiorcę w toku postępowania administracyjnego zakończonego powołaną decyzją z dnia 13 września 2017 r. oraz zgłoszonych do infrastruktury paliw ciekłych wykorzystywanej do prowadzenia działalności koncesjonowanej. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki powziął informację z której wynika, iż Przedsiębiorca prowadził również działalność na zasadzie pośrednictwa handlowego - bez wykorzystania infrastruktury technicznej tj. był nadawcą paliw ciekłych gdzie zlecenie transportu wykonywał odrębny podmiot" (pismo z 24/06/2021 r. k.20 akt adm.). Ponadto wezwał Strony postępowania do nadesłania dodatkowych wyjaśnień w sprawie oraz wniosków dowodowych (pismo k. 23 akt adm.).

W odpowiedzi, pismem, które wpłynęło do Urzędu Regulacji Energetyki 8 lipca 2021 r. Powód poinformował, że „Na podstawie art 105 pkt 1 ustawy z dnia 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity DZ U. z 2020 r. poz. 256)powołanej w skrócie jako KPA, wnoszę o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego" (pismo k.24 akt adm.).

Pismem z 16 lipca 2021 r. Nr (...) Strony postępowania zostały zawiadomione o zakończeniu postępowania dowodowego w sprawie oraz poinformowane o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym w terminie 7 dni licząc od dnia otrzymania niniejszego zawiadomienia (pismo k. 26-27 akt adm.). Powyższe zawiadomienie zostało poprawnie doręczone Powodowi (z.p.o. k.28 akt adm.), jednakże nie skorzystał on z uprawnienia do zapoznania się z materiałem dowodowym w sprawie ( okoliczność niesporna).

Prezes URE 29 kwietnia 2021 roku wydał zaskarżoną Decyzję (Decyzja k.30-39 akt adm.).

Powód w 2020 r. osiągnął obrót z tytułu prowadzenia działalności koncesjonowanej – (...) (Rachunek zysków i strat k. 11 akt adm.).

W tym stanie faktycznym, Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zarzuty podniesione w odwołaniu okazały się zasadne.

Stosownie do treści art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. karze pieniężnej podlega ten, kto nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji. Należy przy tym zaznaczyć, że naruszenie któregokolwiek z obowiązków określonych w koncesji jest wystarczającą przesłanką do zastosowania przepisu art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. i wymierzenia na tej podstawie, w oparciu o art. 56 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy, kary pieniężnej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Przepis art. 56 ust. 1 pkt 12 p.e. stanowi więc samodzielną podstawę do wymierzenia kary przedsiębiorcy za niedochowanie obowiązków udzielonej koncesji i nie wymaga wykazania zawinionego działania lub zaniechania przedsiębiorcy.

W tym miejscu należy stwierdzić, że Powód akceptując warunki koncesji na obrót paliwami ciekłymi zaaprobował oznaczony przez organ przedmiot i zakres działalności w ramach koncesji na zasadzie art. 37 ust. 1 pkt 2 p.e., który stanowi, że koncesja powinna określać przedmiot oraz zakres działalności objętej koncesją. Punkt 1 otrzymanej przez Powoda koncesji określa więc przedmiot i zakres koncesji, czyli rodzaj paliw będących przedmiotem obrotu oraz środki przyjęte do wykonywania czynności obrotu paliwami ciekłymi, czyli infrastrukturę stosowaną do prowadzenia obrotu.

Podkreślenia wymaga, że wszelkie działanie wychodzące poza granice uprawnień przyznanych koncesjonariuszowi stanowi naruszenie zasad koncesji. Skoro bowiem koncesja wyznacza ramy działalności koncesjonowanej jaką koncesjonariusz może podjąć, każde działanie podlegające koncesjonowaniu niemieszczące się w ramach uprawnień wynikających z koncesji należy ocenić jako sprzeczne z warunkami koncesji. Toteż treść koncesji powinna w sposób jednoznaczny określać do jakich działań koncesjonariusz jest uprawniony na jej podstawie.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że w pierwotnym brzmieniu Koncesja uprawniała Powoda do prowadzenia obrotu paliwami ciekłymi: olejami napędowymi i olejami opałowymi. Dopiero w decyzji z 29 września 2017 roku, Prezes URE określił przedmiot dozwolonej Koncesją działalności gospodarczej jako obrót paliwami ciekłymi o oznaczonych kodach CN przy wykorzystaniu środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych (k.97 verte akt sąd.). Podobnie określono przedmiot działalności Powoda w decyzji z 25 stycznia 2021 roku (k. 102 verte akt sąd.).

Wbrew twierdzeniom Pozwanego, z treści pkt 1 wcale nie wynika, że Powód powinien wykonywać obrót paliwami ciekłymi przy użyciu środków transportu posiadanych przez Powoda, bowiem w decyzji z 29 września 2017 roku, jak i z 25 stycznia 2021 roku jest mowa o wykorzystaniu do obrotu paliwami ciekłymi „środków transportu paliw ciekłych – cystern drogowych.” Bez żadnego dodatkowego uszczegółowienia np.: poprzez wskazanie, że mają to być środki transportu należące do Koncesjonariusza, czy też stanowiące jego własność. Zatem interpretacja językowa prowadzi do wniosków odmiennych od tych wysuniętych w uzasadnieniu zaskarżonej Decyzji.

Dodatkowo o tym, iż zamiarem Pozwanego było udzielenie Powodowi koncesji na obrót paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu również środków transportu nie należących do Powoda świadczy również wynik interpretacji systemowej. Otóż w obu Decyzjach z 2017 i 2021 roku znajduje się pkt 2.2.9. o następującej treści „W przypadku powierzenia, na podstawie zawieranych umów, transportu paliw ciekłych innym podmiotom , Koncesjonariusz zobowiązany jest do każdorazowego ustalenia , czy środki transportu, którymi dokonywany będzie przewóz tych paliw, spełniają wymagania określone obowiązującymi przepisami, w szczególności wymagania metrologiczne oraz wymagania dotyczące przewozu drogowego towarów niebezpiecznych.” (k.98 verte i k. 102 verte akt sąd.).

Innymi słowy Pozwany dopuszczał możliwość obrotu paliwami ciekłymi przez Powoda przy użyciu środków transportu paliw ciekłych niebędących w posiadaniu Powoda, gdyby bowiem Powód był zobowiązany do wykonywania obrotu jedynie środkami transportu należącymi do niego, wówczas omawiany punkt byłby zbędny. Co więcej Powód we wniosku z 13 stycznia 2017 roku o zmianę Koncesji, oświadczył że dołącza do niego „Stosowne oświadczenie o spełnianiu wymogów prawa odnoszących się do obcych środków transportu ” (k.95 verte akt sąd.), a zatem zakładał możliwość ich wykorzystania w przyszłości. Treść Decyzji z 29 września 2017 roku jest zatem w pełni skorelowana z wnioskiem Koncesjonariusza. Późniejsza zmiana stanowiska Pozwanego w tym zakresie nie mogła być skuteczna, a tym samym prowadzić do nałożenia na Powoda kary pieniężnej.

Jeszcze raz należy podkreślić, że gdyby zamiarem Pozwanego było ograniczenie obrotu paliwami ciekłymi do środków transportu będących w posiadaniu Koncesjonariusza, powinien to jednoznacznie wskazać w sentencji Decyzji. Koncesjonariusz przede wszystkim powinien kierować się treścią zapisów Koncesji, a nie domyślać się co organ administracji miał na myśli. To na Prezesie URE jako centralnym organie administracji państwowej ciąży obowiązek precyzyjnego formułowania decyzji, tak aby nie budziła ona wątpliwości interpretacyjnych.

Rozstrzygnięcie, zwane także osnową lub sentencją decyzji, powinno być sformułowane jasno i precyzyjnie, tak aby było zrozumiałe dla stron bez uzasadnienia, które nie zawsze musi być składnikiem decyzji ( tak A. Wróbel [w:] M. Jaśkowska, M. Wilbrandt-Gotowicz, A. Wróbel, Komentarz aktualizowany do Kodeksu postępowania administracyjnego, LEX/el. 2022, art. 107). „Decyzja organu administracji państwowej, nakładająca na stronę postępowania administracyjnego obowiązek określonego zachowania, powinna obowiązek ten wyrażać precyzyjnie, bez niedomówień i możliwości różnej interpretacji” (Wyrok NSA w Gdańsku z 30.12.1987 r., SA/Gd 1045/87, ONSA 1987, nr 2, poz. 94).

W orzecznictwie podkreśla się również, że nie jest dopuszczalne rozstrzyganie o części uprawnień lub obowiązków stron w osnowie decyzji, a o pozostałej części w uzasadnieniu, bowiem rozstrzygnięcie jest jednym z najważniejszych, immanentnych składników decyzji (postanowienia) i nie jest możliwe zastąpienie go uzasadnieniem decyzji (tak NSA w wyroku z 10.01.2017 r., II OSK 910/15, LEX nr 2248150).

Reasumując, Sąd nie miał żadnych wątpliwości co do tego, że z treści Koncesji jednoznacznie wynika, iż Powód był uprawniony do obrotu paliwami ciekłymi o kodach wskazanych w treści Koncesji przy użyciu wszelkich środków transportu pod warunkiem, że spełniały one wymagania, o których mowa w pkt 2.2.9. Koncesji. Tymczasem Pozwany w uzasadnieniu Decyzji nie wykazał, aby środki transportu paliw ciekłych wykorzystywane przez Powoda w okresie od 1 stycznia 2018 roku do 20 maja 2020 roku nie spełniały wymagań przepisanych prawem, a jedynie zarzucił, że Powód nie był uprawniony do obrotu paliwami ciekłymi przy wykorzystaniu „obcych środków transportu”. Konsekwencją powyższych ustaleń jest stwierdzenie, że Powód nie naruszył warunku nr 1 Koncesji, a skoro tak, to nie było podstaw do nałożenia na niego kary pieniężnej.

Biorąc powyższe względy pod uwagę, Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uznając odwołanie za w pełni uzasadnione, na podstawie art. 479 ⁵³ § 2 k.p.c., uchylił zaskarżoną Decyzję w całości.

O kosztach procesu, Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na uwzględnienie odwołania, Powoda należało uznać za stronę, która wygrała proces i zasądzić od Pozwanego na jego rzecz zwrot kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720,00 zł ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015, poz. 1804 ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00 zł oraz opłata sądowa od odwołania – 1 000,00 zł, łącznie 1 737,00 zł.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Zarządzenie: (...)

Sędzia SO Anna Maria Kowalik