Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie – XVII Wydział, Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący – SSO Bogdan Gierzyński

Protokolant: sekretarz sądowy Wioleta Donoch

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego

o nałożenie kary pieniężnej

od decyzji Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego z dnia 9 października 2015 r., znak (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Bogdan Gierzyński

Sygn. akt XVII AmK 5/16

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Transportu Kolejowego decyzją z dnia 9 października 22015 r., znak: (...), na podstawie art. 104 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) oraz art. 66 ust. 2 w zw. z art. 66 ust. 1 pkt 5 lit. b i art. 14b ust. 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (tj. Dz.U. z 2013 r., poz. 1594 ze zm.), po przeprowadzeniu z urzędu postępowania administracyjnego, nałożył na (...) karę pieniężną w wysokości 78.112,67 zł (słownie: siedemdziesiąt osiem tysięcy sto dwanaście złotych sześćdziesiąt siedem groszy) płatną do budżetu państwa za naruszenie zakazu stosowania bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym polegających na braku zapewnienia podróżnym należytej obsługi w zakresie systemu sprzedaży i rezerwacji miejsc w pociągach, co jest niezgodne z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (tj. Dz.U. z 2015 r. poz. 915 ze zm.).

Organ stwierdził stosowanie przez (...) bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym polegających na niezapewnieniu podróżnym należytej obsługi w zakresie systemu sprzedaży i rezerwacji miejsc w pociągach. Jednocześnie Organ nakazał usunięcie stwierdzonych w decyzji nieprawidłowości w terminie 60 dni od dnia doręczenia decyzji. Na podstawie art. 108 § 1 k.p.a. Organ nadał ww. decyzji rygor natychmiastowej wykonalności. Decyzja z 9 grudnia 2013 r. została następnie utrzymana w mocy decyzją Prezesa z 3 marca 2015 r. (znak: (...)Także decyzja utrzymująca w mocy, została włączona w poczet niniejszego postępowania, na podstawie postanowienia z 2 kwietnia 2015 r. (znak: (...)). Zgonie z ustaleniami Organu, popartymi skargami pasażerów, system sprzedaży i rezerwacji miejsc stosowany przez (...), wbrew wyraźnym dyspozycjom podróżnych do obycia wspólnej podróży, przydzielał im miejsca w osobnych przedziałach, innych wagonach lub znacznie od siebie oddalone. Natomiast pasażerowie podróżujący na podstawie biletów okresowych, musieli każdorazowo przed odjazdem pociągu, pobierać w kasie bilet dodatkowy ze wskazaniem miejsca do siedzenia.

Prezes UTK stwierdził istnienia przedmiotowej praktyki poprzez spełnienie dwóch przesłanek: kwestionowane działanie musi jest bezprawne oraz godzi w zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym.

W przedmiotowej sprawie bezprawność, jak wskazał Prezes UTK, wiąże się z niezapewnieniem podróżnym należytej obsługi w zakresie systemu sprzedaży i rezerwacji miejsc w pociągach. Obowiązki te zostały wskazane w przepisie art. 14 ust. 1 Prawa przewozowego. W ocenie Prezesa UTK stwierdzone w niniejszej decyzji zaniechania stanowią naruszenie tych powszechnie obowiązujących przepisów prawa, w związku z czym są bezprawne.

Zaś jeśli idzie o kwestę godzenia w zbiorowe interesy konsumentów organ stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie doszło do naruszenia przepisów art. 14 ust. 1 Prawa przewozowego. Bezprawne działania (...) dotyczyły bardzo szerokiego kręgu pasażerów, którzy skorzystali lub mogli skorzystać z usług tego przewoźnika, co przesądza w ocenie Prezesa UTK o tym, że spółka naruszyła zbiorowe interesy pasażerów. O tym, że czyn spółki nie miał charakteru indywidulanego i był rozłożony w czasie świadczą m.in. zgromadzone w postępowaniu skargi, w których pasażerowie wyrażali swoje niezadowolenie na przestrzeni niemal całego roku 2013. Jak zostało to powyżej wskazane, zaistnienie przesłanki naruszenia zbiorowego interesu pasażerów nie jest bezpośrednio uzależnione od liczby pasażerów, których interesy zostały rzeczywiście naruszone wskutek działania przedsiębiorcy [przewoźnika kolejowego]. Istotne jest to, że przedmiotowe działanie może zagrozić, przynajmniej potencjalnie, interesom szerokiego kręgu nieprofesjonalnych uczestników rynku, czyli pasażerom. Tego typu sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, ponieważ skargi podróżnych dotyczące nieprawidłowości w zakresie systemu sprzedaży i rezerwacji miejsc, pochodziły od osób w różnym wieku, o różnej sprawności ruchowej, o różnym celu podróży, podróżujących z opiekunem lub sprawujących pieczę nad dzieckiem oraz dotyczyły rezerwacji miejsc w różnych konfiguracjach, w różnych pociągach i na różnych trasach.

Jeśli zaś chodzi o nałożoną karę pieniężną, Prezees UTK stwierdził m.in. , że z uwagi na fakt, że niewykonanie przez (...) obowiązków wynikających z art. 14 ust. 1 Prawa przewozowego dotyczy tak elementarnej dla podróżnego kwestii jak możliwość bezproblemowego zakupu biletu na wskazane przez pasażera miejsce w pociągu, Prezes UTK ocenił naruszenie jako zasadnicze. Z uwagi na zakres terytorialny naruszenia Prezes UTK ocenił stopień zagrożenia dla dóbr prawem chronionych jako znaczny, co wpływa na podwyższenie kary. W celu określenia podstawy wymiaru kary, Prezes UTK wziął pod uwagę także intensywność naruszeń, których dopuściła się spółka. Naruszenia wielokrotne i w dużym rozmiarze mogą przyczynić się do zwiększenia wymiaru kary. Wskazane powyżej uchybienia, z uwagi na ich liczbę i szeroki krąg adresatów, do których były kierowane bilety, należy ocenić jako intensywne, co znalazło swoje odbicie w podniesieniu wysokości nałożonej na przewoźnika kary. Długość okresu bezprawnego działania lub zaniechania podmiotu dotyczy 2013 r. Ponadto skutki czynu spółki nie ograniczyły się jedynie do pewnego wąskiego obszaru, gdyż nieprawidłowości dotyczyły jedynego systemu używanego wówczas przez (...) do sprzedaży i rezerwacji miejsc oraz biletów okresowych na różne połączenia. Oznacza to, że zachowanie spółki objęło swoimi skutkami szerokie grono pasażerów z różnych rejonów kraju i w wystarczający sposób potwierdza to naruszenie przez nią opisanego zakazu. Oceniając dotychczasową działalność spółki, Prezes UTK za okoliczność zwiększającą wysokość kary uznał fakt, że (...) dopuszczało się wcześniej naruszenia zakazu stosowania bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym. Wymierzona kara, w ocenie organu, realizuje konstytucyjną zasadę proporcjonalności, stanowi bowiem dla spółki dotkliwość niezbędną dla skutecznej ochrony nadrzędnego dobra prawnego, w postaci należytej obsługi polegającej m.in. na zapewnieniu przez przewoźnika możliwości bezproblemowego zakupu biletu na wskazane przez pasażera miejsce w pociągu.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył na (...) S.A. z siedzibą w W., zaskarżając ją w całości.

Zaskarżonej Decyzji zarzucił naruszenie:

1. Art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 915, dalej jako „prawo przewozowe") prawo przewozowe poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i błędne uznanie, iż Spółka nie zapewniła podróżnym należytej obsługi w zakresie systemu sprzedaży i rezerwacji miejsc w pociągach.

2. Art. 66 ust. 2 w zw. z art. 66 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1594, z późn.zm.; dalej jako „utk.") poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i wszczęcie postępowania administracyjnego w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w ww. przepisie, mimo że nie zostało jeszcze zakończone postępowanie w przedmiocie stwierdzenia stosowania przez Spółkę bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym.

Ponadto z ostrożności procesowej zarzucił decyzji naruszenie:

3. Art. 66 ust. 2b utk poprzez ustalenie kary w nadmiernej wysokości poprzez niewłaściwe uwzględnienie przesłanek mających wpływ na wysokość orzeczonej kary.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 479 ⁷¹ k.p.c. odwołujący wniósł o:

1. Uchylenie Decyzji w całości, ewentualnie - zmianę Decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy.

2. Zasądzenie od Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

3. Przeprowadzenie rozprawy również pod nieobecność Powoda.

W uzasadnieniu wskazano m.in., że decyzja wydana w postępowaniu odwoławczym została zaskarżona przez Spółkę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Postępowanie sądowoadministracyjne w I instancji zakończyło się wydaniem wyroku oddalającego skargę. Obecnie Spółka oczekuje na doręczenie wyroku z uzasadnieniem, aby móc zaskarżyć wydane rozstrzygnięcie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdyż nie podziela stanowiska wyrażonego przez Prezesa UTK wyrażonego w decyzji stwierdzającej naruszenie, ani stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który oddalił skargę (...). Jak wskazał, podstawą decyzji nakładającej karę pieniężną na podstawie art. 66 ust. 1 utk jest wydanie przez Prezesa UTK decyzji stwierdzającej naruszenie na podstawie art. 14b ust. 2 w zw. z art. 13 ust. 6 utk. Dopiero stwierdzenie naruszenia stosowania bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy praw pasażerów poprzez wydanie ostatecznej, prawomocnej decyzji może stanowić przesłankę wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary za stosowanie bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy praw pasażerów. Okoliczność dokonania naruszenia przez Spółkę nie może budzić wątpliwości. Zatem Prezes UTK powinien podjąć wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy tj. powinien ustalić wszelkie istotne okoliczności sprawy mające wpływ na wysokość kary pieniężnej z art. 66 ust. 1 pkt 5 lit. b utk. W ocenie Spółki takie okoliczności nie zostały ustalone w sposób prawidłowy.

Przy ustalaniu wysokości nałożonej kary Prezes UTK pominął skalę bezprawnej działalności Spółki, która w przedmiotowej sprawie w ogóle nie nastąpiła. Spółka zaprzecza, iż prowadziła jakiekolwiek działania mogące stanowić bezprawne praktyki naruszające zbiorowe interesy praw pasażerów. Decyzja w sprawie naruszenia została wydana w oparciu o skargi pasażerów bez dokonania analizy prawdziwości twierdzeń w nich zawartych i stanu faktycznego. Organ nie odniósł w żaden sposób liczby skarg pasażerów do zakresu działalności przewozowej Spółki. Organ w zupełności pominął, zdaniem odwołującego, w sprawie aspekt technicznych możliwości Spółki w zakresie możliwości przydzielania tylko określonej liczbie podróżnych miejsc siedzących. Prezes UTK dokonał oceny stanu zarezerwowanych miejsc w pociągu jedynie na podstawie obserwacji pasażerów, nie przeprowadził rzetelnej i obiektywnej oceny sytuacji podróżnych w pociągach Skarżącej. Zazwyczaj miejsca wolne zostają zajęte w trakcie podróży bądź zwalniają się w związku z opuszczeniem przez podróżnego pociągu, który miał wcześniej wykupioną miejscówkę. Z kolei z uwagi na okoliczność, iż zdaniem Spółki, Prezes UTK nie wykazał w dostateczny sposób, iż (...) dopuściło się naruszenia zbiorowych interesów praw pasażerów, gdyż orzeczenie zapadłe przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie, wydanym w sprawie nie jest prawomocne, decyzję w sprawie nałożenia kary uznał za przedwczesną i niezasadną.

W odpowiedzi na odwołanie Prezes Urzędu Transportu Kolejowego wniósł o jego oddalenie w całości, jak również o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z dokumentów — poszczególnych pism załączonych do niniejszej odpowiedzi oraz składających się na akta administracyjne sprawy, w szczególności wskazanych w uzasadnieniu poniżej, tj. wyroku WSA w Warszawie z 7 sierpnia 2015 r. sygn. VII SA/Wa 1008/15; wyroku WSA w Warszawie z 13 maja 2015 r. sygn. VII SA/Wa 194/15; wyroku WSA w Warszawie z 18 listopada 2014 r. sygn. VII SA/Wa 1423/15; Oceny funkcjonowania tynku przewozów kolejowych w Polsce w 2014 r., przekazanych do Sądu Okręgowego Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów — na okoliczności wskazane poniżej w uzasadnieniu oraz o zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych z uwzględnieniem nakładu pracy radcy prawnego, charakteru i stopnia zawiłości sprawy.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Spółka została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego pod nr (...) przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy, XII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego. /k. 19-39 akt adm./

Zdolność spółki do prowadzenia działalności polegającej na kolejowym przewozie osób potwierdzono licencją na wykonywanie przewozów kolejowych osób nr (...), udzieloną przez Prezesa UTK 27 lutego 2004 r., zmienioną 10 lutego 2012 r. /k. 323-327 akt adm./

Prezes UTK wszczął z urzędu i przeprowadził postępowanie administracyjne w sprawie nałożenia kary pieniężnej, w związku z niezapewnieniem podróżnym należytej obsługi w zakresie systemu sprzedaży i rezerwacji miejsc w pociągach. /k. 179-183 akt adm./

Decyzją z 9 grudnia 2013 r., znak: (...) stwierdzono stosowanie przez (...) bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym polegających na niezapewnieniu podróżnym należytej obsługi w zakresie systemu sprzedaży i rezerwacji miejsc w pociągach.

System sprzedaży i rezerwacji miejsc wykorzystywany przez spółkę był niewydolny i nie spełniał należycie swojej funkcji. System w sposób niezgodny z oczekiwaniami pasażerów, rezerwował im miejsca w pociągu, rozdzielając pasażerów podróżujących wspólnie. Dochodziło między innymi do sytuacji, w których system przydzielał osobie niepełnosprawnej, np. osobie niewidomej, miejsce w innym przedziale niż jej opiekunowi. Jak w swoich skargach podnosili sami pasażerowie, tego typu zdarzenia były dla nich szczególnie uciążliwe, ponieważ wiązały się z koniecznością odszukania konduktora, wyjaśnienia całej sytuacji, następnie w miarę możliwości szukaniem innych wolnych miejsc i wreszcie z przesiadką. System stosowany przez (...) przydzielał także matce i dziecku miejsca w dwóch różnych wagonach. W rezultacie, pomimo uprzednio wykupionych biletów, rodzice nie chcąc zostawiać dziecka samego w przydzielonym mu przez system miejscu w innym wagonie, decydowali się na odbycie podróży razem z dzieckiem na korytarzu. Inni rodzicie, których dzieciom przydzielono odległe od nich miejsca do siedzenia, zmuszeni byli do przechodzenia przez skład w celu sprawowania opieki nad swoimi podopiecznymi. Ponadto pasażerowie podróżujący na biletach okresowych zmuszeni byli do każdorazowego pobierania biletu dodatkowego ze wskazaniem miejsca do siedzenia, co wiązało się z każdorazową wizytą w kasie przed odjazdem pociągu. Niejednokrotnie pasażerowie nie mogli stać w kolejce po dodatkowy bilet, tzw. „miejscówkę", ponieważ kasy biletowe były zamknięte lub z uwagi na długą kolejkę ryzykowali oni spóźnienie na pociąg. W rezultacie pasażerowie, pomimo zakupionego uprzednio biletu okresowego, byli zmuszeni zwalniać zajęte miejsca osobom z pobranym biletem dodatkowym, a sami stali na korytarzu lub nie byli w stanie dostać się na pokład pociągu z uwagi na jego zatłoczenie. /okoliczność niesporna/

Przychód roczny przedsiębiorcy osiągnięty w 2014 r. wyniósł (...) zł. /k. 995-1042 akt adm./

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył co następuje.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2015, poz. 915), przewoźnik jest obowiązany do zapewnienia podróżnym odpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny oraz wygody i należytej obsługi.

Pozwany nie kwestionuje, że , stosowany przez niego system sprzedaży i rezerwacji miejsc stosowany, wbrew wyraźnym dyspozycjom podróżnych do obycia wspólnej podróży, przydzielał im miejsca w osobnych przedziałach, innych wagonach lub znacznie od siebie oddalone. Natomiast pasażerowie podróżujący na podstawie biletów okresowych, musieli każdorazowo przed odjazdem pociągu, pobierać w kasie bilet dodatkowy ze wskazaniem miejsca do siedzenia. Działania te stanowiły istotę zarzucanej w zaskarżonej decyzji praktyki i podstawę dla nałożenia kary pieniężnej. Fakt powyższego naruszenia został stwierdzony Decyzją Prezesa UTK z dnia 9.12.2013 r. (znak (...)Decyzja ta jest prawomocna (wyrok z dnia 7.08.2015 r. sygn. XVI SA/Wa1008/15 oddalił skargą powoda , a skarga kasacyjna od tego wyroku została oddalona wyrokiem NSA z dnia 14.12.2017 r. sygn. II GSK 1091/16).

Zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 5 lit b ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) karze pieniężnej podlega zarządca, przewoźnik kolejowy lub właściciel dworca albo zarządzający dworcem, który naruszył zakaz stosowania bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym, o którym mowa w art. 14b ust. 1 (tj. stosowanie bezprawnych praktyk naruszających zbiorowe interesy pasażerów w transporcie kolejowym, w szczególności naruszających przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 915) w zakresie wymogu podawania do publicznej wiadomości rozkładu jazdy dla przewozu osób, taryf i cenników, wykonywania umowy przewozu z uwzględnieniem obowiązku zapewnienia podróżnym odpowiednich warunków bezpieczeństwa i higieny oraz użycia środków transportowych odpowiednich do danego przewozu). Istniała zatem podstawa do nałożenia na powoda przez Prezesa UTK kary pieniężnej.

Wbrew zarzutom powoda zgodnie z powyższym przepisem warunkiem nałożenia kary nie jest zakończone postępowanie administracyjne stwierdzająca naruszenie zakazu stosowania bezprawnych praktyk. Ustawa prawo przewozowe wyraźnie rozdziela środki służące pozwanemu do wyegzekwowania naruszeń przepisów. Prezes UTK w drodze decyzji, nakazuje usunięcie nieprawidłowości w określonym terminie i nakłada karę pieniężną. Ponieważ zgodnie z w art.66 ust. 2a ustawy o transporcie kolejowym Prezes UTK może odstąpić od nałożenia kary, o której mowa w ust. 2, jeżeli skutki naruszenia przez przedsiębiorcę przepisu ust. 1 zostały przez niego usunięte w terminie określonym w decyzji wydanej na podstawie art. 13 ust. 6, należy wyprowadzić wniosek, że nałożenie kary nie może nastąpić przed upływem terminu określonego w decyzji na usunięcie skutków naruszenia. Termin ten zgodnie z Decyzją Prezesa UTK z dnia 9.12.2013 r. (znak (...) (k-385 akt admin) upływał 60 dnia po doręczeniu tej decyzji, a więc przed wydaniem decyzji stanowiącej przedmiot niniejszej sprawy.

W myśl art.66 ust. 2 ustawy o transporcie kolejowym za naruszanie przez przedsiębiorcę każdego z przepisów ust. 1 Prezes UTK nakłada, w drodze decyzji, karę pieniężną w wysokości do 2% rocznego przychodu przedsiębiorcy, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zgodnie zaś z 2b tego przepisu ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes UTK uwzględnia zakres naruszenia przepisu, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe.

Bezspornym jest, że nałożona kara stanowi (...) jej maksymalnego wymiaru, a więc została wymierzona w jej dolnych granicach. W ocenie Sądu, jej wymiar w sposób dostateczny uwzględnia okoliczność, że stosowanie praktyki nie osiągała a sposób bezpośredni żadnych korzyści. Nie ma natomiast znaczenia dla ustalania wymiaru kary liczba skarg pasażerów w odniesieniu do skali działalności powodowego przedsiębiorstwa. Praktyka dotyczyła ogółu pasażerów, którzy mieli wolę podróżowania wspólnie z inną osobą, a także wszystkich posiadających bilety okresowe, niezależnie od tego czy zdecydowali się złożyć skargę. Złożenie skargi jest jedynie formą wyrażenia przez pasażera swojego niezadowolenia. Opierając się na doświadczeniu życiowym należy domniemywać, że zarówno bezzasadne uniemożliwienie podróżowania w wybranym towarzystwie (szczególnie u osób niepełnosprawnych lub starszych) lub konieczność dodatkowego udania się do kasy przez osoby posiadające bilety okresowe , powodowało uzasadnione niezadowolenie u wielokrotnie większej liczby osób niż tych, które zdecydowały się na złożenie pisemnej skargi. Złożenie pisemnej skargi wiąże się z poświęceniem czasu na jej napisanie i wysłanie dlatego jedynie część niezadowolonych osób podejmuje się takiego działania, zwłaszcza, że wiąże się to z koniecznością pokrycia kosztów korespondencji.

Trafna zatem była ocena Prezesa, że stopień zagrożenia dla dóbr chronionych był znaczny, zarówno w aspekcie przedmiotowym (dolegliwości) jak i skali. Brak jest zatem podstaw do uznania, że nałożona kara jest nadmiernej wysokości oraz, że Prezes UTK niewłaściwie uwzględnił przesłanki mające wpływ na jej wysokość.

Mając powyższe na względzie, odwołanie należało oddalić jako bezzasadne (art.479 ⁷⁵ 1 k.p.c.).

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sporu, zasądzając na rzecz powoda koszty postępowania w tym koszty zastępstwa procesowego według norm przepisanych (art. 98 k.p.c.).

SSO Bogdan Gierzyński