Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SO Witold Rękosiewicz

Protokolant: sekretarz sądowy Magdalena Ratajczyk

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2023 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Transportu Kolejowego

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego

z dnia 24 grudnia 2019 r. nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego kwotę 1 440 zł (jeden tysiąc czterysta czterdzieści) tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.

Sygn. akt XVII AmK 37/22

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Transportu Kolejowego (Prezes UTK, pozwany) decyzją z dnia 24 grudnia 2019 r. nr (...), na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 z późn. zm., dalej: kpa), w związku z art. 13a ust. 1, art. 66 ust. 1 pkt 7 lit. a) w związku z art. 30e ust. 1 i 4 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 710 z późn. zm., dalej: u.t.k.), po przeprowadzeniu z urzędu postępowania administracyjnego, nałożył na (...) S.A. z siedzibą w W. ( (...), Spółka, powód) karę pieniężną w wysokości 258 109,51 zł za niepodanie do publicznej wiadomości zmiany rozkładu jazdy pociągów pasażerskich odjeżdżających ze stacji pasażerskich: M., K., P., C., B., K., K., K., W., S., W., K. oraz S., w formie ogłoszenia na swojej stronie internetowej ( (...) nie później niż w terminie 21 dni przed dniem jego wejścia w życie, co jest niezgodne z art. 30e ust. 1 w związku z ust. 4 u.t.k.

(...) S.A. z siedzibą w W. w złożonym odwołaniu zaskarżyła powyższą decyzję Prezesa UTK w całości.

Zaskarżonej decyzji powód zarzucił naruszenie:

1.  prawa procesowego, tj. art. 7 kpa w zw. z art. 77 § 1 kpa i art. 80 kpa oraz art. 107 § 3 kpa poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz dokonanie oceny materiału dowodowego w sposób dowolny, w wyniku czego doszło do poczynienia ustaleń, które nie wynikają z materiału dowodowego oraz pominięcia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w zakresie:

⚫

opublikowania w zmienionym rozkładzie jazdy pociągów z dnia 19.05.2019 r. nieprawidłowych informacji o faktycznym ruchu pociągów na odcinku M.-S. i utrzymania tego stanu nieprawidłowości przez 19 z 21 dni przed jego wejściem w życie;

⚫

nieprawidłowości w zakresie realizacji nadzoru inwestycyjnego nad prowadzoną modernizacją linii kolejowej nr (...);

⚫

posiadania przez (...) odpowiedniej wiedzy i czasu do podjęcia decyzji o konieczności wprowadzenia modyfikacji informacji na temat ruchu pociągów;

⚫

dobowej wymiany pasażerskiej na stacjach, w których występowały nieprawidłowości;

czego skutkiem było wyciągnięcie przez organ dowolnych wniosków mających wpływ na nałożenie kary, ocenę zachowania (...) oraz miarkowanie wysokości kary;

2.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i przyjęcie, że (...) nie podała do publicznej wiadomości zmiany rozkładu jazdy pociągów pasażerskich mającej obowiązywać od dnia 9.06.2019 r. w formie ogłoszenia na swojej stronie internetowej nie później niż w terminie 21 dni przed dniem jej wejścia w życie, gdyż uczyniła to dopiero w dniu 7.06.2019 r., podczas gdy zmiana rozkładu jazdy pociągów została opublikowana w dniu 19.05.2019 r., a w dniu 7.06.2019 r. doszło wyłącznie do koniecznej modyfikacji części informacji zawartych w już opublikowanej zmianie rozkładu jazdy pociągów;

3.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 66 ust. 1 pkt 7 lit. a) u.t.k. w zw. z art. 30e ust. 1 i 4 u.t.k. oraz art. 66 ust. 2 i 2b u.t.k. poprzez ich zastosowanie i nałożenie na (...) kary pieniężnej w kwocie 258 109,51 zł, podczas gdy:

⚫

dodatkowa modyfikacja zmiany rozkładu jazdy pociągów obowiązującego od 9.06.2019 r. nie naruszyła przepisu art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k., a w każdym razie została ona dokonana w stanie wyższej konieczności w celu zapewnienia pasażerom informacji o przedłużeniu obowiązywania zastępczej komunikacji autobusowej i nie była ona zawiniona przez (...);

⚫

w każdym przypadku wysokość nałożonej kary pieniężnej jest niewspółmierna do zakresu potencjalnego naruszenia, dotychczasowej działalności oraz winy (...), a tym samym jest rażąco zawyżona.

Na podstawie podniesionych zarzutów powód wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonej decyzji w całości,

ewentualnie na wypadek stwierdzenia braku podstaw do uwzględnienia wniosku o uchylenie decyzji,

2.  zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez obniżenie nałożonej kary pieniężnej,

3.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia Sądu Okręgowego zasądzającego te koszty w niniejszej sprawie do dnia zapłaty.

Powód nie zgodził się ze stanowiskiem pozwanego, że nie opublikował na stronie internetowej zmiany rozkładu jazdy pociągów pasażerskich odjeżdżających ze wskazanych w decyzji stacji w terminie 21 dni przed jego wejściem w życie. Wskazał, że dodatkowa modyfikacja opublikowanej z wyprzedzeniem 21 dni zmiany rozkładu jazdy wynikała z sytuacji nadzwyczajnej. W ocenie powoda ustalenia wynikające ze zgromadzonego materiału dowodowego nie uzasadniają nałożenia kary pieniężnej w wysokości określonej w decyzji.

W zakresie zarzutu błędnego ustalenia stanu faktycznego powód wskazał, iż na etapie opracowywania w lutym 2019 r. zmiany zastępczego rozkładu jazdy pociągów nie miał wiedzy, że od dnia 9 czerwca 2019 r., kiedy zmiana rozkładu miała obowiązywać, uruchomienie ruchu pociągów na wskazanym w decyzji odcinku nie będzie możliwe. Podkreślił, że w dniu publikacji 19 maja 2019 r. zmiany rozkładu jazdy pociągów Spółka była przekonana, że opublikowana zmiana rozkładu jazdy jest prawidłowa. Nie można twierdzić, że już w dniu publikacji zmiany rozkładu jazdy pociągów ogłoszone informacje były nieprawdziwe oraz, że od dnia opublikowania zmiana rozkładu jazdy wymagała dodatkowych modyfikacji. Na tej podstawie powód stwierdził, że opublikowana na stronie internetowej informacja przez 19 dni była prawidłowa. Dopiero w dniu 6 czerwca 2019 r. okazało się, że uruchomienie pociągów w planowanym terminie nie będzie możliwe i konieczna jest aktualizacja opublikowanego 19 maja 2019 r. rozkładu jazdy oraz wprowadzenia zastępczej komunikacji autobusowej.

Powód nie zgodził się z ustaleniem Prezesa UTK, że nadzór inwestycyjny Spółki nad realizowaną inwestycją był nieprawidłowy i można było wcześniej ustalić usterkę wykonywanych robót budowlanych, która doprowadziła do opóźnienia w opublikowaniu zmiany rozkładu jazdy pociągów. Podkreślił, że roboty budowlane oraz nadzór nad ich wykonaniem prowadzone były przez profesjonalne firmy i zostały zrealizowane w terminie. Brak możliwości wznowienia ruchu pociągów od 9 czerwca 2019 r. wynikał z usterek w branży torowej polegających na nieprzeprowadzeniu regulacji naprężeń w torze bezstykowym i odcinkowych niedoborach tłucznia, które miały wpływ na bezpieczeństwo ruchu pociągów. Prace te mogły być wykonane dopiero po zakończeniu wcześniejszych robót budowlanych, bezpośrednio przed odbiorami. Podkreślił, iż nieprawidłowości zostały zauważone w najszybszym terminie, podczas pracy komisji odbiorowych w dniu 6 czerwca 2019 r. Spółka nie miała wcześniej możliwości ustalenia wadliwości robót budowlanych i dopiero w tym dniu dowiedziała się, że wznowienie ruchu pociągów od 9 czerwca 2019 r. nie będzie możliwe. W związku z tym w dniu 7 czerwca 2019 r. (...) zaktualizowały zmianę rozkładu jazdy pociągów poprzez publikację tej informacji na stronie internetowej. Zdaniem powoda w świetle przedstawionych okoliczności Prezes UTK nieprawidłowo ustalił, że od kwietnia 2018 r. (...) miała odpowiedni czas i wiedzę, a publikację aktualizacji w dniu 7 czerwca 2019 r. należało uznać za niedbalstwo.

Powód wskazał, że mimo, iż zmiana rozkładu jazdy pociągów wystąpiła w 2019 r., Prezes UTK poczynił ustalenia w przedmiocie dobowej wymiany pasażerskiej na objętych decyzją stacjach na podstawie danych z 2017 r. Zdaniem powoda, w sytuacji gdy zmiana rozkładu jazdy wystąpiła w roku 2019, miarodajnym do ustalenia dobowej wymiany pasażerskiej na stacjach był dokument pod tytułem „Dobowa wymiana pasażerska na stacjach kolejowych w Polsce w 2018 r.”. Powód zaznaczył, że ilość pasażerów w roku 2018 była mniejsza o ponad 3 000 w stosunku do roku 2017. Stwierdził, że ta okoliczność przemawia na korzyść (...), powinna zostać uwzględniona przy wymiarze kary i mieć wpływ na jej obniżenie.

W ocenie powoda nie można zarzucić (...) naruszenia obowiązku wynikającego z art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. w postaci nieterminowego opublikowaniu zmian rozkładu jazdy pociągów na stronie internetowej. Powód powołał się na konkretne przepisy ustawy o transporcie kolejowym oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z 7 kwietnia 2017 r. w sprawie udostępniania infrastruktury kolejowej (Dz.U. z 2017 r. poz. 755, dalej: Rozporządzenie), zgodnie z którymi przez zmianę rozkładu jazdy pociągów, o której mowa w art. 30 ust. 12, art. 30e ust. 4 oraz § 11 Rozporządzenia należy rozumieć takie opracowanie, które w całości zastępuje dotychczasowy roczny rozkład jazdy pociągów na danym fragmencie sieci kolejowej w określonym przedziale czasowym. Skoro w przepisach Ustawy i Rozporządzenia pojęcie „zmiany rozkładu jazdy pociągów” odnosi się do zmian, które zostały przewidziane i zaplanowane przez zarządcę infrastruktury, powód stwierdził, że (...) wykonały ten obowiązek. Termin opublikowania na stronie internetowej ogłoszeń o zmianie jazdy pociągów ustalono na dzień 19 maja 2019 r. Zdaniem powoda art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. nakłada na zarządcę obowiązek publikacji w terminie 21 dni wyłącznie takiej zmiany rozkładu jazdy, którego opracowanie i termin wejścia w życie został zaplanowany przez zarządcę. Wobec tego zarządca infrastruktury ponosi odpowiedzialność wyłącznie za nieterminowe opublikowanie tych zaplanowanych zmian. Tylko po zaplanowaniu zarządca jest w stanie prawidłowo wykonać obowiązek publikacji z zachowaniem terminu. Nie chodzi więc o pojedyncze zmiany poszczególnych informacji zawartych w rozkładzie jazdy pociągu. Przepis art. 30e ust. 4 u.t.k. nie dotyczy takich modyfikacji rozkładu jazdy pociągów, które nie zostały zaplanowane przez zarządcę i wynikają z okoliczności szczególnych. Taka dodatkowa modyfikacja planu może wynikać z okoliczności, których zarządca nie miał możliwości uwzględnić w zaplanowanych terminach zmiany rozkładu jazdy pociągów, a jest konieczna dla zapewnienia aktualnej informacji o ruchu pociągów na stacji. Zdaniem powoda akceptacja stanowiska przyjętego w zaskarżonej decyzji oznaczałaby, że zaistnienie przeszkody uniemożliwiającej realizację opublikowanej zmiany rozkładu jazdy, a z obawy przed nałożeniem na niego kary, nie pozwalałoby zarządcy infrastruktury na natychmiastową aktualizację koniecznych modyfikacji, gdyż taka zmiana byłaby skuteczna dopiero po upływie 21 dni. W tym czasie pasażerowie nie mieliby aktualnej informacji o rozkładzie jazdy, co jest niezgodne z istotą rozwiązań ustawowych. Skarżący wskazał, że planowana zmiana rozkładu jazdy pociągów w rozumieniu art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. została opublikowana na stronie internetowej w dniu 19 maja 2019 r. z okresem obowiązywania od 9 czerwca 2019 r. Zdaniem powoda w dniu 7 czerwca 2019 r. nie doszło do kolejnej zmiany rozkładu jazdy pociągów w rozumieniu powołanych przepisów, lecz do aktualizacji ogłoszonej wcześniej zmiany rozkładu jazdy. Aktualizacja dotyczyła części informacji zawartych w opublikowanym rozkładzie jazdy i nie była nowym opracowaniem. Nie może więc być utożsamiana ze zmianą rozkładu jazdy pociągów w rozumieniu art. 30e u.t.k. ponieważ nie była zaplanowana przez zarządcę. Modyfikowała informację o już opublikowanej zmianie rozkładu jazdy w zakresie wprowadzenia Zastępczej Komunikacji Autobusowej.

Na podstawie powyższej argumentacji powód stwierdził, iż w wyniku działań (...) nie doszło do naruszenia art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. i nie ma podstaw do nałożenia na Spółkę kary pieniężnej z art. 66 ust. 1 pkt 7a u.t.k.

W odniesieniu do zawartych w decyzji zarzutów niezachowania należytej staranności i niedbalstwa powód wskazał, iż dla oceny zachowania i winy (...) oraz możliwości nałożenia kary pieniężnej nie bez znaczenia jest fakt, że wykonanie zadań budowlanych na linii nr (...)oraz prowadzenie nadzoru na tymi robotami Spółka zleciła profesjonalnym przedsiębiorcom. Prace były realizowane w tempie wskazującym, że wznowienie ruchu pociągów nastąpi zgodnie z zaplanowanym terminem, w dniu 9 czerwca 2019 r. Powód miał więc prawo polegać na pochodzących od tych przedsiębiorców informacjach. Nie było podstaw do przyjęcia, że wykonawca nie zakończy robót budowlanych w terminie umożliwiającym wznowienie ruchu pociągów w dniu 9 czerwca 2019 r. Dopiero w dniu 6 czerwca 2019 r. została stwierdzona okoliczność uniemożliwiająca planowane przywrócenie ruchu pociągów. W zw. z tym powód nie zgodził się z Prezesem UTK, że Spółka nie dołożyła należytej staranności w działaniach związanych z realizacją inwestycji. Stwierdził, że Spółka nie mogła z większym zapasem czasowym rozpocząć odbioru na modernizowanej linii. Wskazał, że z uwagi na szeroki zakres modernizacji roboty budowlane przewidziano na kilka lat. Ze względu na duże wyprzedzenie, zmiany procesu budowlanego i organizacji prac w trakcie realizacji, oraz sytuacje nadzwyczajne nie było możliwe szczegółowe przewidzenie i zaplanowanie terminów odbioru poszczególnych robót. Powód zauważył, że przy opracowywaniu zastępczego rozkładu jazdy w lutym 2019 r. uwzględniono plany robót i informacje przekazywane przez wykonawcę. Prace budowlane miały zostać oddane przed 9 czerwca 2019 r. i na ten dzień zaplanowano wznowienie ruchu pociągów. Po uzyskaniu w dniu 6 czerwca 2019 r. informacji o braku możliwości uruchomienia ruchu pociągów od 9 czerwca 2019 r. Spółka natychmiast zmodyfikowała ogłoszoną zmianę rozkładu jady pociągów poprzez publikację na stronie internetowej informacji o uruchomieniu zastępczej komunikacji autobusowej. Powód podkreślił, że dodatkowa modyfikacja zmiany rozkładu jazdy nie była zawiniona przez (...). Została wprowadzona natychmiast po uzyskaniu wiedzy o okoliczności uniemożliwiającej wznowienie ruchu, która miała charakter nadzwyczajny, więc nie można mówić o winie i stawiać Spółce zarzutu niedbalstwa. Podniósł, że modyfikacja zmiany rozkładu jazdy w dniu 7 czerwca 2019 r. została przeprowadzona dla dobra pasażerów w stanie wyższej konieczności.

Powód nie zgodził się również z zarzutem, że Spółka przez 19 dni dopuściła się zaniechania opublikowania z odpowiednim wyprzedzeniem rozkładu jazdy pociągów. Wskazał, że okresie od dnia publikacji 19 maja 2019 r. do 6 czerwca 2019 r. Spółka nie miała wiedzy, że część robót ma usterki, uniemożliwiające uruchomienie ruchu pociągów w dniu 9 czerwca 2019 r. i opublikowaną zmianę rozkładu jazdy pociągów trzeba będzie dodatkowo modyfikować. Powód wskazał, że wprowadzone zmiany były w interesie pasażerów i nie wszystkie rozkłady jazdy uległy zmianie. Część połączeń przewidzianych w opublikowanym 19 maja 2019 r. rozkładzie dla stacji M. i większość dla stacji S., zostało utrzymanych. Zarzucił, że nałożona decyzją kara pieniężna została ustalona z naruszeniem zasady proporcjonalności w rażąco zawyżonej wysokości. Zdaniem powoda przy ustalaniu wymiaru kary Prezes UTK nieprawidłowo uznał rzekome niedbalstwo Spółki i nie wziął pod uwagę rozmiaru programu inwestycyjnego realizowanego na terenie całego kraju. Za nieuzasadnione uznał powód zwiększenie kary pieniężnej ze względu na „bierną rolę (...) w wyjaśnianiu naruszeń”. W ocenie powoda wskazane okoliczności powinny mieć wpływ na uchylenie zaskarżonej decyzji, a brak winy powinien wpłynąć na zasadnicze obniżenie nałożonej kary pieniężnej.

Prezes Urzędu Transportu Kolejowego w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia SOKiK zasądzającego te koszty w niniejszej sprawie do dnia zapłaty.

Pozwany przedstawił ustalenia w zakresie stanu faktycznego, stanowiące podstawę do wydania zaskarżonej decyzji.

Odnosząc się do żądania uchylenia zaskarżonej decyzji Prezes UTK wskazał na istotne różnice w postępowaniu przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów (SOKiK) a sądami administracyjnymi i stwierdził, że w sprawie istniała podstawa prawna do wydania decyzji, więc żądanie jej uchylenia nie jest zasadne. W ten sam sposób pozwany ocenił wniosek o zmianę decyzji i obniżenie nałożonej kary pieniężnej. Wskazał, iż na skutek wniesienia odwołania SOKiK, w prowadzonym od nowa postępowaniu jest obowiązany do merytorycznego rozstrzygnięcia sporu w drodze zbadania okoliczności sprawy przy uwzględnieniu zasad ciężaru dowodu i obowiązków stron w postępowaniu dowodowym. Z tego względu uchybienia proceduralne, które nie dają podstaw do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji, nie mogą skutkować jej uchyleniem. Jedynie w przypadku ustalenia przez SOKiK, iż w sprawie brak było podstaw do wydania zaskarżonej decyzji, istniałaby możliwość wyeliminowania jej z obrotu prawnego.

Prezes UTK przywołał treść przepisów ustawy o transporcie kolejowym, które miały zastosowanie w sprawie.

Odnośnie zarzutu błędnego ustalenia stanu faktycznego i naruszenia art. 7, art. 77 ust.1, art. 80 i art.107 § 3 k.p.a. pozwany oświadczył, że w sposób niebudzący wątpliwości ustalił datę opublikowania przez zarządcę zmiany rozkładu jazdy i porównał tę informację z terminem, w którym zgodnie z dyspozycją art. 30e ust. 1 i 4 u.t.k. powód obowiązany był podać do publicznej wiadomości zaktualizowany rozkład jazdy, t.j. zgodnie z definicją zawartą w art. 4 pkt 23 u.t.k. plan, według którego mają się odbywać przejazdy pociągów na danej sieci kolejowej lub jej części w czasie, w którym on obowiązuje. Prezes UTK zaznaczył, że podanie do publicznej wiadomości zmiany rozkładu jazdy pociągów pasażerskich w terminach późniejszych stanowi podstawę do stwierdzenia naruszenia przepisów ustawy o transporcie kolejowym. Wskazał, że w rozkładach jazdy uwzględniających korektę obowiązującą od 9 czerwca 2019 r., zaktualizowanych w dniu 7 czerwca 2019 r. przewidziano funkcjonowanie autobusowej komunikacji zastępczej. Mimo braku możliwości wznowienia ruchu pociągów od 9 czerwca 2019 r. zarządca nie opublikował korekty rozkładu jazdy w ustawowym terminie 21 dni przed wejściem w życie planowanej aktualizacji, tj. w dniu 19 maja 2019 r. lecz dopiero w dniu 7 czerwca 2019 r., na dwa dni przed jej wejściem w życie. Na tej podstawie Prezes UTK stwierdził, że powód nie zachował terminu, o którym mowa w art. 30e ust. 1 u.t.k. Pozwany wskazał, iż w odwołaniu powód powoływał się na informacje zawarte w piśmie wykonawcy Trakcja (...) do Inżyniera Projektu (...) z 7 lutego 2019 r. oraz piśmie (...) z 8 lutego 2019 r. do Centrum (...) w W. Region (...)Wydział (...) o planowanym od 9 czerwca 2019 r. uruchomieniu ruchu pociągów na odcinku M.-S. i na tej podstawie wywodził, że skoro otrzymał tę informację od wykonawcy robót budowlanych, to oznacza, że przez 19 dni, od 19.05 do 7.06 2019 r. informacja zawarta w opublikowanej zmianie rozkładu jazdy była prawdziwa. Prezes UTK nie zgodził się z oceną powoda opartą na treści powołanych pism i przyjętym przez (...) założeniem, że informacje z początku lutego czyli na 4 miesiące przed planowanym wznowieniem ruchu pociągów nie mogą się zmienić. Zdaniem pozwanego od powoda, jako profesjonalisty, należy oczekiwać posiadania należytej wiedzy o pracach związanych z modernizacją sieci kolejowej. Zarządca powinien monitorować termin wykonania prac, których termin ukończenia na przestrzeni 4 miesięcy mógł ulec zmianie. Pozwany wskazał, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 u.t.k. utrzymywanie infrastruktury w stanie zapewniającym bezpieczny ruch kolejowy, budowa, rozwój i modernizacja sieci kolejowej należą do zadań zarządcy. W związku z powyższym uznał, że okoliczność zlecenia przez (...) prac remontowych innemu podmiotowi nie zwalnia powoda od odpowiedzialności za należyte wykonywanie ustawowych zadań zarządcy. Wskazał, że powód powinien tak zaplanować prace modernizacyjne i odbiory, żeby zostały ukończone przed upływem 21 dni przed wejściem w życie rozkładu jazdy. W ocenie Prezesa UTK w wyniku zaniedbań dezinformacja pasażerów polegała na przedstawieniu przez 19 dni nieprawdziwych informacji co do terminu zakończenia obowiązywania zastępczej komunikacji autobusowej i uruchomieniu połączeń kolejowych.

Odnosząc się do zarzutu dowolnego ustalenia w decyzji, że sprawowany przez zarządcę nadzór nad realizacją inwestycji był nieprawidłowy i powód powinien wcześniej stwierdzić usterkę robót, oraz zarzutu, iż pozwany nie zgromadził w aktach sprawy żadnych dowodów, które dotyczyłyby wykonywania przez (...) nadzoru, które byłyby miarodajne dla dokonania tych ustaleń Prezes UTK zaznaczył, iż kwestia realizacji nadzoru inwestycyjnego nad modernizacją linii kolejowej nie była przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego wydaniem zaskarżonej decyzji. Wskazał, że w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania z 2 lipca 2019 r. powiadomił (...) o zakresie i przedmiocie prowadzonego postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na powoda kary pieniężnej za niepodanie do publicznej wiadomości w formie ogłoszenia na stronie internetowej na 21 dni przed jego wejściem w życie zmiany rozkładu jazdy dla pociągów pasażerskich w okresie od 9 czerwca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r. Zaznaczył, że kwestia nadzoru nad wykonaniem prac modernizacyjnych nie miała wpływu na wysokość nałożonej na (...) kary pieniężnej. Była to okoliczność dodatkowa wiążąca się z możliwością wyłączenia ukarania, o którym mowa w art. 189e k.p.a. Prezes UTK, powołując się na fragment zaskarżonej decyzji stwierdził, iż w sprawie nie wystąpiła okoliczność siły wyższej uzasadniająca wyłączenie odpowiedzialności powoda. Pozwany nie zgodził się również z twierdzeniami powoda dotyczącymi braków w zgromadzonym materiale dowodowym. Wskazał, że w toku postępowania do materiału dowodowego został włączony protokół odbioru technicznego nr (...), w którym stwierdzono usterki prac w branży torowej. Zaznaczył, że okoliczność zlecenia nadzoru technicznego nad inwestycją profesjonalnemu podmiotowi z branży budowlanej nie zwalnia powoda z obowiązków nałożonych na niego w art. 5 ust. 1 u.t.k. Ostateczna odpowiedzialność za realizację inwestycji spoczywa na powodzie, który powinien mieć to na uwadze przy układaniu rozkładu jazdy i jego zmianach. Zdaniem pozwanego, w sytuacji gdy umowę z wykonawcą robót zawarto 26 maja 2017 r., umowę nadzoru inwestycyjnego w dniu 2 sierpnia 2017 r. a termin rozpoczęcia prac ustalono na 4 września 2017 r. było wystarczająco dużo czasu, aby zaplanować harmonogram prac i odbioru kluczowych dla ruchu pociągów branż z uwzględnieniem specyfiki robót torowych, aby kluczowe odbiory można było przeprowadzić odpowiednio wcześniej, co gwarantowałoby czas na usunięcie usterek stwierdzonych w ramach odbiorów prac torowych jako kluczowych dla ruchu pociągów. Podczas planowania prac inwestycyjnych i nadzorowania ich wykonania zarządca powinien mieć na uwadze, że w ramach zmiany rozkładu jazdy, która będzie podana do publicznej wiadomości w dniu 19 maja 2019 r., (...) zaplanowała wznowienie ruchu pociągów na linii nr (...). Odnośnie stanowiska, że powód dopiero 6 czerwca 2019 r. dowiedział się, że ruch pociągów nie może być wznowiony, Prezes UTK wskazał, że (...) jako profesjonalista, powinien założyć, iż mogą pojawić się usterki mogące wpłynąć na wydłużenie modernizacji i przesuniecie planowanego wznowienia ruchu pociągów. Zaznaczył, iż w odwołaniu przyznano, że występowały opóźnienia w realizacji poszczególnych robót. Ponadto pozwany powołał się na protokół odbioru z 6 czerwca 2019 r., w którego załączniku wykonawca zobowiązał się do usunięcia usterek w branży torowej do dnia 30 czerwca 2019 r., czyli usunięcie stwierdzonych usterek wymagało 24 dni a nie 3 dni, jakie pozostały do wejścia w życie rozkładu jazdy.

W ocenie Prezesa UTK powód miał wystarczającą wiedzę i czas, aby tak zaplanować harmonogram prac i odbiorów, przy uwzględnieniu specyfiki robót w branży torowej, żeby odbiory kluczowych dla ruchu pociągu robót, mogły być przeprowadzone odpowiednio wcześniej, a tym samym zostałby zagwarantowany czas na usunięcie ewentualnych usterek stwierdzonych w ramach odbiorów. Powód powinien mieć na uwadze, że 19 maja 2019 r. będzie musiał podać do publicznej wiadomości zmianę rozkładu jazdy.

Odnośnie twierdzenia powoda, że w postępowaniu administracyjnym należało wziąć pod uwagę bardziej miarodajny dokument opisujący dobową wymianę pasażerską na stacjach kolejowych w Polsce w 2018 r., zamiast w 2017 r., Prezes UTK wyjaśnił, że liczba pasażerów korzystających ze stacji była jedynie dodatkową okolicznością, pomocną przy ustalaniu przesłanki zakresu naruszenia przez (...) przepisu art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. Pozwany wyjaśnił, że suma pasażerów korzystających ze stacji M., K., P., C., B., K., K., K., W., S., W., K. oraz S. została oceniona przez organ na korzyść (...), co skutkowało obniżeniem wymiaru kary. Wskazał, że przy ustalaniu wysokości kary bierze pod uwagę wszystkie wymienione w art. 66 ust. 2b u.t.k. przesłanki i nie może przyznać jednej przesłance większej wagi od pozostałych. Najbardziej miarodajne byłyby dane za 2019 r., jednak w sytuacji, gdy w chwili wydania decyzji nie było danych za rok 2019 bez znaczenia w ocenie organu pozostaje okoliczność posłużenia się skorygowanymi danymi za 2017 r. zamiast nowych danych za rok 2018.

W odpowiedzi na twierdzenie powoda, że (...) nie popełniła deliktu administracyjnego w postaci nieterminowego opublikowania zmiany rozkładu jady pociągów na stronie internetowej, o której mowa w art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k., ale aktualizacji rozkładu jazdy ogłoszonej w dniu 19 maja 2019 r. zmiany rozkładu jazdy pociągów, która dotyczyła wyłącznie poszczególnych informacji z rozkładu jazdy danego pociągu Prezes UTK wskazał, iż w odwołaniu powód pominął wykładnię celowościową art. 30e ust. 1 u.t.k. oraz odpowiednio art. 30e ust. 4 tej ustawy. Zdaniem Prezesa UTK nadrzędnym celem art. 30e u.t.k. oraz art. 30 ust. 12 u.t.k. jest stabilność rozkładu jazdy, która leży w interesie pasażerów. Z tego względu, zgodnie z intencją ustawodawcy rozkład jazdy ustalany jest na cały rok oraz z góry ustala się terminy jego zmiany w ciągu roku. Ma to pozwalać pasażerom na planowanie podróży w dłuższej perspektywie oraz minimalizuje wystąpienie sytuacji, w których częste i nieprzewidziane zmiany rozkładu jazdy zakłócają normalne korzystanie z przejazdów koleją. Pozwany wskazał, że zgodnie z art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. zmiana rozkładu jazdy powinna zostać opublikowana 19 maja 2019 r. i zawierać prawdziwą informację o dalszym funkcjonowaniu zastępczej komunikacji autobusowej na odcinku M. - S.. Informacja ta została opublikowana na 2 dni przed wejściem w życie rozkładu jazdy, zamiast 21 dni przed wejściem życie. Powód nie wypełnił obowiązku ustawowego zgodnie z art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. Pozwany zauważył, że (...) jako zarządca, mimo posiadania odpowiednich narzędzi w zakresie tworzenia rozkładu jazdy i wiedzy o pracach budowlanych na infrastrukturze kolejowej, nie dochowały należytej staranności przy publikacji rozkładu jazdy. W rezultacie tych zaniedbań pasażerowie przez 19 dni otrzymywali nieaktualną informację o planowanym wznowieniu ruchu pociągów pomiędzy M. a S. i zakończeniu kursowania komunikacji zastępczej. Prezes UTK nie mógł takiego działania zakwalifikować jako wypełnienie obowiązku z art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. Z tej przyczyny prezentowane w odwołaniu stanowisko uznał pozwany za błędne.

W odpowiedzi na zarzuty naruszenia art. 66 ust. 1 pkt 7 lit. a) w zw. z art. 30e ust. 1 i 4 u.t.k. oraz art. 66 ust. 2 i 2b u.t.k. Prezes UTK stwierdził, że nałożenie na powoda kary pieniężnej oraz wysokość kary była prawidłowa. Wskazał, iż ze względu na obiektywny model odpowiedzialności przewidzianej z tytułu deliktów administracyjnych i obligatoryjny charakter sankcji finansowych wynikający z treści przepisu art. 66 ust. 1 u.t.k. po stwierdzeniu naruszenia przez podmiot zobowiązany ciążących na nim obowiązków organ administracyjny zobligowany jest do nałożenia stosownej kary administracyjnej bez względu na stopień winy i świadomość sprawcy co do obowiązywania naruszanych norm prawnych. Pozwany ponownie zauważył, że (...) ma ustawowy obowiązek udzielania pasażerom informacji o ruchu pociągów w zakresie ogłaszania i treści rozkładów jazdy dla przewozu osób. Z tego obowiązku nie zwalniało (...) zlecenie innym podmiotom na podstawie art. 5 ust. 2 u.t.k. zadań zarządcy w postaci prowadzenia prac modernizacyjnych i nadzoru nad inwestycją. Prezes UTK nie zgodził się z powodem, iż obiektywnie nie było możliwości zauważenia wcześniej błędów wykonawcy ze względu na fakt, iż prace te były wykonywane bezpośrednio przed odbiorami technicznymi. W ocenie pozwanego zarządca wiedząc, że bez odbioru robót branży torowej pociągi nie ruszą zmodernizowaną trasą, mógł i powinien tak ustalić harmonogram robót i odbiorów, żeby uwzględniały one czas na ewentualną poprawę błędów wykonawcy. Tym bardziej, że jeden i ten sam podmiot – (...) – był odpowiedzialny zarówno za opracowanie jak i publikację rozkładu jazdy i jego zmian oraz za modernizację infrastruktury kolejowej. Podobnie ocenił pozwany twierdzenie, że powód działał w stanie wyższej konieczności. Zdaniem pozwanego zaakceptowany przez powoda harmonogram odbiorów zleconych prac powinien gwarantować odpowiedni czas na usunięcie usterek po wykonawcy.

Odnośnie zarzutów dotyczących rażącego zawyżenia kary pieniężnej pozwany wskazał, iż nałożona sankcja stanowi 0,21% maksymalnej kary i odpowiada zaledwie (...) rocznego przychodu (...). W ocenie pozwanego wysokość kary jest współmierna do naruszenia przepisów, w związku z tym zarzut rażąco zawyżonej kary pieniężnej nie zasługiwał na uznanie.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 maja 2017 r. (...) jako zarządca infrastruktury, zawarł z Trakcja (...)S.A. z siedzibą w W. (PRKil) umowę nr (...) na zaprojektowanie i wykonanie robót budowlanych dla zadania inwestycyjnego „Rewitalizacja linii kolejowej nr(...)odcinek granica województwa-S.-U.” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...) na lata 2014-2020. (k. 46v-50 akt sąd.)

W dniu 2 sierpnia 2017 r. pomiędzy (...) a (...) S.A. z siedzibą w T. została podpisana umowa nr (...) na pełnienie nadzoru nad opracowaniem dokumentacji projektowej i robotami budowlanymi w ramach projektu pn. „Rewitalizacja linii kolejowej nr (...)odcinek granica województwa-S.-U.”. Zgodnie z § 2 ust. 2 umowy zakres zamówienia obejmował m.in. zarządzanie i pełnienie nadzoru nad realizacją kontraktu w czasie robót oraz w okresie zgłaszania wad. W załączniku nr 1 do umowy określony został opis przedmiotu zamówienia. (k. 61-79 akt sąd.)

W czasie realizacji zaplanowanej inwestycji w protokole z cotygodniowej rady budowy nr (...) z dnia 11 kwietnia 2019 r. zastępca Dyrektora Regionu Północnego odnotował, że: „żaden termin z przesłanego harmonogramu nie jest dotrzymany. W harmonogramie brak uwzględnionych terminów odbiorów oraz czasu na zapoznanie się maszynistów ze szlakiem”. Przypomniał wykonawcy, że „niemożliwe jest wprowadzenie komunikacji zastępczej na szlaku S.-U.. Polecił organizację narad koordynacyjnych w odstępach tygodniowych. Wykonawca powinien zgłaszać wszystkie problemy w trybie natychmiastowym. Należy przyspieszyć roboty. (…) Strategicznym elementem robót jest tor na szlaku wraz z siecią trakcyjną”. (k. 93-95 akt sąd.)

Z kolejnego wpisu do protokołu z cotygodniowej rady budowy nr (...) z dnia 18 kwietnia 2019 r. wynika, że inspektor nadzoru ocenił plany wykonawcy robót jako „bardzo ambitne”. Dyrektor kontraktu zauważył, iż wykonawca nie planuje realizacji przed czerwcem 2019 r. dwóch rozjazdów na szlaku S.-U.. Podczas omawiania spraw bieżących zaznaczono, iż zapoznanie się ze szlakiem maszynistów wymaga minimum 4 dni, co będzie niemożliwe bez odbioru eksploatacyjnego. Zamawiający z Inżynierem Projektu zwrócili uwagę, by odbiory były przeprowadzone szybciej. Termin zapoznania się ze szlakiem M.-S. wyznaczono na dzień 9 czerwca 2019 r. (k. 97-99 akt sąd.)

Okoliczność ta została potwierdzona w kolejnym protokole z cotygodniowej rady budowy nr (...) z 16 maja 2019 r., w którym zaprotokołowano pytanie inżyniera projektu, czy zapoznanie się maszynistów ze szlakiem może odbyć się pociągami spalinowymi, bez trakcji elektrycznej, na co naczelnik oświadczył, że zgodnie z przepisami nie ma takiej możliwości. Wobec tego inżynier projektu zauważył, że może być problem z dotrzymaniem terminów przez wykonawcę. Kierownik kontraktu wskazał, że na szlaku M.-S. stan robót od 14 maja 2019 r. pod względem robót torowych nie zmienił się, co wpływa na przesunięcia robót także w innych branżach i wykonanie dokumentacji powykonawczej. Oświadczył, że krytyczny moment zakończenia robót z branży sieci trakcyjnej to dopiero 14 czerwca 2019 r. (k. 100-104 akt sąd.)

Treść kolejnych protokołów z cotygodniowej rady budowy z 23 i 30 maja 2019 r. potwierdza występowanie opóźnień w trakcie realizacji inwestycji. (k. 90-92 i k.105-108 akt sąd.)

Zgodnie z załącznikiem nr 5.2 do obowiązującego w (...)Regulaminu Sieci 2018/2019, pn. Terminarz obowiązywania zmienionej organizacji ruchu pociągów oraz przygotowania i publikacji rozkładów jazdy pociągów 2018/2019 , stan na dzień 26 listopada 2018 r., data publikacji rozkładu jazdy została ustalona na dzień 19 maja 2019 r. z terminem obowiązywania od 9 czerwca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r. (k. 286-287 akt adm.)

W dniu 19 maja 2019 r. (...) zarządca infrastruktury opublikował zmianę rozkładu jazdy pociągów dla stacji M., K., P., C., B., K., K., K., W., S., W., K. oraz S.. (okoliczność bezsporna)

Z plakatowego rozkładu jazdy, obowiązującego od 9 czerwca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r. - zaktualizowanego na 31 maja 2019 r. dla stacji M., K., K., K., W., S., S. oraz zaktualizowanego na 1 czerwca 2019 r. dla stacji P., C., B., K., W., K. na odcinku S.- M. (linia kolejowa nr (...)) wynika, że dla wymienionych stacji zaplanowano realizowanie przewozów pasażerskich pociągami. (okoliczność bezsporna, dowód: rozkłady jazdy w aktach administracyjnych)

Ze sporządzonego w dniu 6 czerwca 2019 r. protokołu odbioru technicznego nr (...), wynika, że powołana przez Inżyniera Projektu komisja odbioru technicznego uznała za nieodebrane roboty z zakresu branży torowej dotyczące torów i rozjazdów na odcinku M.-S.. Stwierdzone usterki polegały na nieprzeprowadzeniu lokalnej regulacji naprężeń w torze bezstykowym, odcinkowych niedoborach tłucznia, brakach w ustawieniu wskaźników kolejowych, braku znaków drogowych na przejazdach, niezakończeniu wycinki krzewów i drzew w trójkątach widzialności na przejazdach, niezakończeniu robót drogowych na pojedynczych przejazdach, lokalnie niewłaściwym wykonaniu mineralizacji pasów przeciwpożarowych. Wykonawca zobowiązał się do usunięcia usterek do dnia 30 czerwca 2019 r. (k.143-144 akt sąd.)

W związku z brakiem odbioru eksploatacyjnego odcinka M.-S. na linii kolejowej nr (...), pismem z dnia 7 czerwca 2019 r. powód poinformował jednostki organizacyjne (...) oraz przewoźnika (tj. (...) sp. z o. o.) o konieczności wydłużenia zamknięcia przedmiotowego odcinka do 30 czerwca 2019 r., a także o przewidywanym wznowieniu ruchu pociągów rozkładowych od 5 lipca 2019 r oraz o konieczności zapewnienia zastępczej komunikacji autobusowej (k. 190 akt adm.).

Zaktualizowane w dniu 7 czerwca 2019 r. rozkłady jazdy dla korekty rozkładu jazdy obowiązującego od 9 czerwca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r. M., K., P., C., B., K., K., K., W., S., W., K. oraz S. zawierały informację o uruchomieniu na odcinku M. – S. zastępczej komunikacji autobusowej (ZKA). (okoliczność bezsporna, dowód: rozkłady jazdy w aktach administracyjnych)

Z porównania treści znajdujących się w aktach administracyjnych rozkładów jazdy, przedłożonych przez (...) wynika, że godziny odjazdów pociągów oraz zastępczej komunikacji autobusowej różnią się nie tylko środkiem transportu oraz położeniem przystanku, lecz również odmiennymi godzinami odjazdów. Ponadto z informacji w formie piktogramów zamieszczonych w rozkładach jazdy wynika, że pociągi, które miały kursować od dnia 9 czerwca 2019 r., miały prowadzić wagony dla osób na wózkach inwalidzkich z windą czy rampą oraz były przystosowane do przewozu rowerów, natomiast w autobusach kursujących zgodnie z aktualizacją rozkładu z dnia 7 czerwca 2019 r. nie było możliwości przewozu osób z niepełnosprawnością na wózkach inwalidzkich lub zabrania ze sobą roweru. Dobowa liczba pasażerów korzystających z odcinka linii (...) M.-S. (licząc bez S. oraz przyjmując górną wartość) wyniosła 768 osób w 2017 r. (k. 288-306 akt adm.)

Pismem z dnia 2 lipca 2019 r. (znak: (...)) Prezes UTK zawiadomił (...) o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie braku publikacji internetowych rozkładów jazdy dla stacji pasażerskich M., K., P., C., B., K., K., K., W., S., W., K. oraz S. w formie ogłoszenia na swojej stronie internetowej – (...) nie później niż w terminie 21 dni przed dniem jego wejścia w życie, w zw. ze zmianą rozkładu jazdy pociągów pasażerskich w okresie od 9 czerwca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r., co jest niezgodne z art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. Prezes UTK jednocześnie postanowił włączyć do materiału dowodowego m. in. Zeznania (...) o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2018. (k. 9-13 z załącznikami k.37-111 akt adm.)

W piśmie z dnia 14 lipca 2019 r. zarządca wyjaśnił, że w dniu 6 czerwca 2019 r. ze względu na stwierdzone usterki nie dokonano odbioru technicznego torów i rozjazdów na odcinku M. – S.. Zaistniała sytuacja nadzwyczajna wymagała wydłużenia utrudnień do dnia 4 lipca 2019 r. Według (...) brak informacji publicznej niezgodnie z ustawą o transporcie kolejowym wynikał z przyczyn niemożliwych do przewidzenia. W piśmie zaznaczono, że zmiana rozkładu jazdy oraz aktualizacja danych dla podróżnych została wprowadzona niezwłocznie po uzyskaniu wiedzy o braku możliwości otwarcia linii (...). Do pisma (...) dołączył Zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2018 (CIT-8), z którego wynika, że przychód powoda za rok 2018 z innych źródeł przychodu wyniósł (...)zł (w zaskarżonej decyzji przyjęto (...) zł). (k. 113-122 akt adm.)

Pismem z dnia 19 lipca 2019 r. Prezes UTK wezwał (...) do złożenia protokołu odbioru technicznego nr (...), w którym odnotowano brak odbioru technicznego torów i rozjazdów kolejowych na odcinku M.-S., pisma (...) z dnia 7 czerwca 2019 r. informującego o wydłużeniu utrudnień na odcinku M.-S. do 4 lipca 2019 r. oraz innych informacji i kopii dokumentów. (k. 145 akt adm.)

Przy piśmie z dnia 7 sierpnia 2019 r. zarządca złożył Protokół nr (...) z dn. 6 czerwca 2019 r. z załącznikami, kopię pisma z dnia 7 czerwca 2019 r. (...) skierowanego do innych jednostek organizacyjnych (...) oraz do przewoźnika (...)oraz pozostałe wymagane dokumenty. (k. 151, 190 – 266 akt adm.)

W piśmie z dnia 16 grudnia 2019 r. Prezes UTK zawiadomił (...) o włączeniu do materiału dowodowego pobranych ze strony internetowej zarządcy wymienionych dokumentów, w tym Terminarza obowiązywania zmienionej organizacji ruchu pociągów oraz przygotowania i publikacji rozkładów jazdy pociągów 2018/2019 , stan na dzień 26 listopada 2018 r. stanowiącego załącznik nr 5.2 do obowiązującego w(...)Regulaminu Sieci 2018/2019, dokumentu Dobowa wymiana pasażerska na stacjach kolejowych w Polsce w 2017 r. (korekta z 25 lutego 2019 r.) oraz o prawie zapoznania się z aktami sprawy, wypowiadania się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań w terminie trzech dni od otrzymania pisma. (k. 280 akt adm., załączniki k. 286-317 akt adm.)

W dniu 24 grudnia 2019 r. Prezes UTK wydał decyzję o nałożeniu na (...) kary pieniężnej. (zaskarżona decyzja)

Opisany stan faktyczny nie był między stronami sporny i został ustalony przez Sąd na podstawie informacji i dokumentów znajdujących się w aktach administracyjnych, oraz dokumentów złożonych przez strony w toku postępowania przed SOKiK i dopuszczonych przez Sąd w charakterze dowodów, których wiarygodność i moc dowodowa nie były przez strony kwestionowane.

Na podstawie dokonanych ustaleń Sąd Okręgowy zważył co następuje:

W sprawie bezsporne jest, że powód (...) jest zarządcą infrastruktury kolejowej obejmującej linię kolejową nr (...), na której prowadzone są przewozy pasażerskie dla stacji M., K., P., C., B., K., K., K., W., S., W., K. oraz S..

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w dniu 19 maja 2019 r. (...) S.A. opublikowała na swojej stronie internetowej zmianę rozkładu jazdy pociągów pasażerskich dla stacji M., K., P., C., B., K., K., K., W., S., W., K. oraz S., która miała obowiązywać w okresie od 9 czerwca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r. Zgodnie z treścią opublikowanego rozkładu jazdy przewozy pasażerów między wymienionymi stacjami miały być realizowanie pociągami. W dniu 7 czerwca 2019 r. powód opublikował zmianę rozkładu jazdy pociągów pasażerskich dla stacji M., K., P., C., B., K., K., K., W., S., W., K. oraz S., zgodnie w którą w okresie od dnia 9 czerwca 2019 r. pomiędzy wymienionymi stacjami nadal obowiązywała zastępcza komunikacja autobusowa, która została wprowadzona w związku z modernizacją linii kolejowej nr (...)na odcinku granica województwa – S. - U..

Z plakatowego rozkładu jazdy, obowiązującego od 9 czerwca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r., zaktualizowanego na 31 maja 2019 r. dla stacji M., K., K., K., W., S., S. oraz zaktualizowanego na 1 czerwca 2019 r. dla stacji P., C., B., K., W., K. na odcinku S.- M. (linia kolejowa nr (...)) wynikało, że przewozy pasażerskie dla wymienionych stacji będą realizowane pociągami. Natomiast opublikowana w dniu 7 czerwca 2019 r. zmiana rozkładu jazdy informowała o wprowadzeniu na tym odcinku zastępczej komunikacji autobusowej zamiast planowanego wykonywania przewozów pociągami, co skutkowało zmianą miejsca i godziny odjazdu środka transportu i było niekorzystne dla wszystkich pasażerów, szczególnie dla tych, którzy codziennie dojeżdżali tą linią do pracy lub szkoły i powracali do domu. Z powyższego wynika, że opublikowany w dniu 7 czerwca 2019 r. rozkład jazdy wprowadzał istotne dla pasażerów zmiany w zakresie organizacji przewozów pasażerskich na wskazanym odcinku linii kolejowej nr (...). Na tej podstawie stwierdzić należało, że w dniu 7 czerwca 2019 r. powód opublikował zmianę rozkładu jazdy pociągów pasażerskich na odcinku M.-S., która weszła w życie w dniu 9 czerwca 2019 r. W tym stanie nie można zgodzić się z powodem, że opublikowana w dniu 7 czerwca 2019 r. zmiana rozkładu jazdy pociągów stanowiła wyłącznie konieczną modyfikację części informacji zawartych w już opublikowanej zmianie rozkładu jazdy pociągów, a nie zmianą opublikowanego w dniu 19 maja 2019 r. na stronie internetowej (...) S.A. rozkładu jazdy pociągów pasażerskich dla stacji M., K., P., C., B., K., K., K., W., S., W., K. oraz S., która miała obowiązywać w okresie od 9 czerwca 2019 r. do 31 sierpnia 2019 r.

W art. 30e ust. 1 u.t.k. ustawodawca nałożył na zarządcę infrastruktury kolejowej obowiązek podania do publicznej wiadomości rozkładu jazdy pociągów pasażerskich w formie ogłoszenia na swojej stronie internetowej nie później niż w terminie 21 dni przed dniem jego wejścia w życie. W myśl art. 30e ust. 4 u.t.k. wynikający z tego przepisu obowiązek dochowania terminu publikacji ma zastosowanie odpowiednio do zmian rozkładu jazdy pociągów pasażerskich. Okoliczność, że na (...), jako zarządcy infrastruktury kolejowej, spoczywał określony w art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. obowiązek, nie była w odwołaniu kwestionowana. Skoro zmiana rozkładu jazdy, która obowiązywała od dnia 9 czerwca 2019 r. została opublikowana przez zarządcę w dniu 7 czerwca 2019 r., czyli później niż 21 dni przed jej wejściem w życie, stwierdzić należało, iż (...) S.A. nie dochowała wynikającego z art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. obowiązku publikacji zmian rozkładu jazdy w określonym w tych przepisach terminie.

W odwołaniu powód podnosił, że ogłoszenie w dniu 7 czerwca 2019 r. modyfikacji rozkładu jazdy pociągów opublikowanej 19 maja 2019 r. było usprawiedliwione ze względu na zaistnienie sytuacji nadzwyczajnej, polegającej na stwierdzeniu usterek robót torowych, które uniemożliwiały przywrócenie ruchu pociągów w planowanym terminie i miało na celu ochronę bezpieczeństwa pasażerów. Zdaniem powoda określony w wymienionych przepisach obowiązek publikacji rozkładu jazdy pociągów oraz zmian rozkładu jazdy w terminie 21 dni przed ich wejściem w życie nie ma zastosowania do modyfikacji (aktualizacji) rozkładu jazdy pociągów wprowadzonych w następstwie zaistnienia sytuacji szczególnych, wynikających z konieczności zabezpieczenia bezpieczeństwa przewozu pasażerów pociągów.

Zdaniem Sądu wyrażone w odwołaniu stanowisko i związana z nim argumentacja nie znajdują uzasadnienia w treści obowiązujących przepisów ustawy o transporcie kolejowym oraz przepisach powołanego w odwołaniu rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z 7 kwietnia 2017 r. w sprawie udostępniania infrastruktury kolejowej.

Z literalnego brzmienia przepisów ustawy o transporcie kolejowym nie wynika, że ustawodawca przewidział sytuacje wyjątkowe, których wystąpienie zwalnia zarządcę od realizacji obowiązku publikacji rozkładu jazdy i jego zmian w terminie ustalonym w art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. i upoważnia zarządcę do ogłoszenia modyfikacji rozkładu jazdy pociągów w sytuacji gdy ich wprowadzenie było konieczne ze względu na stwierdzenie usterek robót torowych lub innego rodzaju okoliczności stwarzających zagrożenie dla bezpieczeństwa przewozów. Gdyby ustawodawca uznał, iż określony w art. 30e ust. 1 u.t.k. obowiązek nie odnosi się do publikowania modyfikacji ogłoszonych już rozkładów jazdy z przyczyn nadzwyczajnych, wprowadziłby do ustawy odpowiednie wyłączenie. W odwołaniu powód nie powołał żadnego przepisu uzasadniającego stanowisko, że wymieniony w przepisach obowiązek publikacji rozkładu jazdy pociągów oraz zmian rozkładu jazdy w terminie 21 dni przed ich wejściem w życie nie ma zastosowania do modyfikacji (aktualizacji) rozkładu jazdy pociągów wprowadzonych w następstwie zaistnienia sytuacji szczególnych. Nie wskazał również przepisu, zgodnie z którym w przypadku zaistnienia sytuacji wyjątkowej, mającej wpływ na bezpieczeństwo podróżnych, zarządca infrastruktury zwolniony jest z obowiązku określonego w art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k.

Wobec niezamieszczenia w ustawie takiego wyłączenia brak podstaw do uznania, że w związku ze stwierdzeniem usterek robót torowych, uniemożliwiających przywrócenie kursowania pociągów na linii kolejowej nr (...), na odcinku M.-S. w zaplanowanym terminie od dnia 9 czerwca 2019 r. zaktualizowanie zmiany rozkładu jazdy pociągów poprzez opublikowanie jej na stronie internetowej (...) później niż 21 dni przed jego wejściem w życie było usprawiedliwione zaistnieniem sytuacji nadzwyczajnej i nie stanowiło naruszenia obowiązku, o którym mowa w art. 30e ust. 1 w zw. ust. 4 u.t.k. publikacji zmiany rozkładu jazdy w terminie 21 dni przed dniem jej wejścia w życie. Mając na uwadze, iż powód nie przedstawił przykładów z orzecznictwa ani poglądów doktryny, które przemawiałyby za trafnością prezentowanego w odwołaniu stanowiska, podnoszone przez powoda w tej kwestii twierdzenia oraz związana z nimi argumentacja jako nieudowodnione i nietrafne, nie zasługiwały na uwzględnienie. Zdaniem Sądu twierdzenie powoda, iż w dniu 7 czerwca 2019 r. doszło wyłącznie do koniecznej modyfikacji części informacji zawartych w już opublikowanej zmianie rozkładu jazdy pociągów było bezzasadne. W tym stanie podniesiony w odwołaniu zarzut naruszenia art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k., jako niezasadny, nie zasługiwał na uwzględnienie. Na powyższą ocenę nie ma wpływu podnoszone w odwołaniu stanowisko, że opublikowana na stronie internetowej informacja przez 19 dni była prawidłowa. Dopiero w dniu 6 czerwca 2019 r. okazało się, że uruchomienie pociągów w planowanym terminie nie będzie możliwe i konieczna jest aktualizacja opublikowanego 19 maja 2019 r. rozkładu jazdy oraz wprowadzenia zastępczej komunikacji autobusowej. Z okoliczności sprawy obiektywnie bowiem wynika, że powód opublikował rozkład jazdy pociągów na wskazanej linii kolejowej bez zachowania przewidzianego w art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. terminu 21 do jego wejścia w życie. W świetle powyższego także twierdzenie powoda, że w art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k. nie chodzi o pojedyncze zmiany poszczególnych informacji zawartych w rozkładzie jazdy pociągu również nie zasługiwało na uznanie.

Zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 7a) u.t.k. karze pieniężnej podlega zarządca, przewoźnik kolejowy lub operator stacji pasażerskiej lub zarządzający peronem, który nie podaje rozkładu jazdy dla przewozu osób lub jego zmiany do publicznej wiadomości w terminie i na zasadach, o których mowa w art. 30e u.t.k.

Wobec ustalenia, że powód opublikował w dniu 7 czerwca 2019 r. obowiązującą od dnia 9 czerwca 2019 r. na odcinku od stacji M. do stacji S. zmianę rozkładu jazdy dla przewozu osób i naruszył w ten sposób obowiązek publikacji zmiany rozkładu jazdy w terminie ustalonym w art. 30e u.t.k., Prezes UTK na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 7a) u.t.k. zobowiązany był do nałożenia na powoda kary pieniężnej w wysokości określonej w art. 66 ust. 2 u.t.k. nie przekraczającej 2% rocznego przychodu przedsiębiorcy, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym, z uwzględnieniem wymienionych w art. 66 ust. 2b u.t.k. okoliczności w postaci zakresu naruszenia przepisu, dotychczasowej działalności podmiotu oraz jego możliwości finansowych. W zaskarżonej decyzji na (...) została nałożona kara pieniężna w kwocie 258 109,51 zł. Wysokość nałożonej kary stanowi 0,21% maksymalnej kary i odpowiada zaledwie (...) rocznego przychodu (...).

W odwołaniu powód zarzucił pozwanemu naruszenie art. 66 ust. 1 pkt 7a) w zw. z art. 30e ust. 1 i 4 u.t.k. oraz art. 66 ust. 2 i 2b u.t.k. poprzez ich zastosowanie mimo działania powoda w stanie wyższej konieczności i nałożenie kary w wysokości zawyżonej, niewspółmiernej do zakresu naruszenia, dotychczasowej działalności oraz winy (...).

Jak już wyżej wskazano, w świetle przepisów ustawy o transporcie kolejowym brak podstaw do uznania, że z uwagi na występujące w sprawie okoliczności faktyczne zachowanie (...) stanowiło wyłącznie modyfikację ogłoszonej w dniu 19 maja 2019 r. zmiany rozkładu jazdy pociągów, które ze względu na istnienie stanu wyższej konieczności było usprawiedliwione i nie stanowiło naruszenia obowiązku wynikającego z art. 30e ust. 1 w zw. ust. 4 u.t.k. Dodać wypada, iż ze względu na obiektywny charakter odpowiedzialności z tytułu naruszenia przepisów ustawy do nałożenia przez organ regulacyjny kary pieniężnej wystarczające jest stwierdzenie naruszenia przepisów ustawy. Okoliczności, których zaistnienie doprowadziło do naruszenia mogą mieć jedynie wpływ na wymiar nałożonej kary. Wobec tego twierdzenie powoda, że działał w stanie wyższej konieczności, miało dla możliwości nałożenia kary znaczenie irrelewantne.

Wskazać wypada, że wprowadzona przez powoda zmiana rozkładu jazdy dotyczyła okresu letniego od 9 czerwca do 31 sierpnia 2019 r. W tym okresie obszar geograficzny, który obejmowała wprowadzona zmiana rozkładu jazdy, jest szczególnie atrakcyjny turystycznie. Może to się wiązać z planowaniem podróży przez zwiększoną liczbę podróżnych. Zakres stwierdzonego naruszenia mógł więc dotyczyć nieograniczonej liczby konsumentów, którzy mieli zamiar skorzystać z usług przewozów pasażerskich pociągami na odcinku wskazanym w zaskarżonej decyzji. Wskazać należy, iż planowanie przez pasażerów podróży do miejscowości nadmorskich na podstawie informacji wynikających z rozkładu jazdy opublikowanego przez zarządcę w dniu 19 maja 2019 r. było możliwe z dużym wyprzedzeniem. Zgodzić się więc należy z Prezesem UTK, że informacje podane w opublikowanym 19 maja 2019 r. rozkładzie jazdy, którego modyfikacja została opublikowana dopiero w dniu 7 czerwca 2019 r. mogły wprowadzić w błąd potencjalnych pasażerów i narazić ich na dodatkowe niedogodności w podróży, polegające na konieczności przesiadki i skorzystania z zastępczej komunikacji autobusowej na wskazanym w decyzji odcinku linii kolejowej nr (...). Dodać należy, że zgodnie z opublikowanym w dniu 19 maja 2019 r. rozkładem jazdy pociągi, które miały kursować od dnia 9 czerwca 2019 r. miały prowadzić wagony dla osób na wózkach inwalidzkich z windą czy rampą oraz były przystosowane do przewozu rowerów. Natomiast w autobusach kursujących zgodnie z aktualizacją rozkładu z dnia 7 czerwca 2019 r. nie było możliwości przewozu osób z niepełnosprawnością na wózkach inwalidzkich lub zabrania ze sobą roweru. W okresie od 19 maja 2019 r. do 7 czerwca 2019 r. na stronie internetowej (...) znajdowały się informacje niezgodne ze stanem faktycznym obowiązującym na podstawie rozkładu jazdy opublikowanego w dniu 7 czerwca 2019 r. Ponadto dla stwierdzenia, że działania powoda wprowadzały konsumentów w błąd wystarczające jest ustalenie, że publikowane informacje nie były zgodne ze stanem faktycznym a opublikowana informacja mogła dotrzeć do nieokreślonej liczby konsumentów, którzy potencjalnie mogli skorzystać z usług przewozu koleją na trasie z M. do S.. W tych okolicznościach bez znaczenia dla wymiaru kary była ilość pasażerów, którą Prezes UTK brał pod uwagę przy jego ustalaniu. W wyroku z dnia 31 grudnia 2014 r., sygn. akt XVII AmK 15/13, w odniesieniu do przesłanek wpływających na wysokość kary Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (SOKiK) wskazał, że w stosunku do pasażerów już wprowadzonych w błąd skutki materialne, ale też niematerialne w postaci niewygody, stresu i zbędnego wysiłku oraz straty czasu są nieodwracalne. Ponadto jak trafnie wskazał pozwany, (...) jako profesjonalista, na podstawie informacji wynikających z protokołów rady budowy nr (...) z dnia 11 kwietnia 2019 r. i nr (...) z 18 kwietnia 2019 r. powinien już w kwietniu 2019 r. mieć świadomość, że inwestycja nie zostanie zrealizowana w zaplanowanym terminie i publikacja zmiany rozkładu jazdy w dniu 19 maja 2019 r. będzie wprowadzać potencjalnych pasażerów w błąd co terminu jego wejścia w życie. Zdaniem Sądu, przy uwzględnieniu przedstawionych okoliczności za uzasadnione uznać należało przyjęte w decyzji stanowisko, że stopień i zakres stwierdzonego naruszenia oraz jego dolegliwość dla podróżnych były znaczne.

W odniesieniu do podnoszonej w odwołaniu konieczności należytego uwzględnienia przy ustalaniu wymiaru kary dotychczasowej działalności podmiotu należy wskazać, iż zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w powołanym wyżej wyroku SOKiK przesłankę dotychczasowej działalności z art. 66 ust. 2b u.t.k. należy wiązać wyłącznie z faktem uprzedniego prawomocnego ukarania przedsiębiorcy przez Prezesa UTK. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż na (...) nie została wcześniej nałożona prawomocną decyzją kara pieniężna z tytułu tego samego naruszenia. Wpływ tej przesłanki na wysokość kary ogranicza się do jej zaostrzenia w razie uprzedniego ukarania. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że przesłanka dotychczasowej działalności powoda miała wpływ na obniżenie nałożonej na (...) kary pieniężnej. Brak więc podstaw do uznania, że przesłanka ta nie została uwzględniona przez Prezesa UTK przy ustalaniu wymiaru nałożonej decyzją kary pieniężnej.

Podkreślenia wymaga, że w art. 66 ust. 2b u.t.k. przesłanka winy podmiotu nie została wymieniona. W zw. z tym podnoszony w odwołaniu zarzut nieuwzględnienia tej przesłanki przy ustalaniu wymiaru kary nie miał znaczenia w sprawie. Ponadto ze względu na obiektywny charakter odpowiedzialności ukształtowanej na gruncie przepisów ustawy wina podmiotu nie miała wpływu na możliwość nałożenia na zobowiązanego kary pieniężnej. Przy ustalaniu wymiaru kary Prezes UTK nie miał więc obowiązku rozpatrywania czy do zaistnienia naruszenia doszło z winy powoda oraz analizowania stopnia tej winy.

W odniesieniu do zarzutu nałożenia w decyzji na Spółkę znacząco zawyżonej kary pieniężnej, w świetle przedstawionej przez powoda informacji o poziomie osiągniętego przez (...) w 2018 r. przychodu Sąd stwierdził, że nałożona decyzją kara w wysokości 258 109,51 zł mieści się w określonych w art. 66 ust. 2 u.t.k. granicach ustawowych. Mając na uwadze, że wartość nałożonej decyzją kary pieniężnej stanowi zaledwie (...) % osiągniętego w 2018 r. przez (...) przychodu, oraz uwzględniając okoliczność, że nałożenie kary ma umożliwić realizację jej funkcji ustawowych, w tym funkcji prewencyjnej, uznać należało, iż ustalenie kary na niższym poziomie nie pozwoliłoby na realizację przewidzianych funkcji kary.

Wskazać ponadto należy, że podniesione w odwołaniu zarzuty i twierdzenia dotyczące naruszenia art. 66 ust. 2b u.t.k. poprzez nieuwzględnienie wymienionych w tym przepisie przesłanek wynikają jedynie z subiektywnej oceny powoda i nie zostały w odwołaniu wykazane i udowodnione. Ponadto powód wnosząc w odwołaniu o obniżenie nałożonej decyzją kary pieniężnej nie wskazał wysokości kary, jaka w jego ocenie byłaby adekwatna do stwierdzonego naruszenia. Przy rozpoznawaniu odwołania Sąd nie miał więc nawet możliwości oceny, czy w świetle wymienionych w art. 66 ust. 2b u.t.k. dyrektyw wymiaru kary akceptowana przez powoda wysokość kary pieniężnej była odpowiednia do stwierdzonego naruszenia przepisów ustawy.

Zdaniem Sądu z powyższych przyczyn w sprawie brak podstaw do uwzględnienia zarzutów naruszenia przez Prezesa UTK art. 66 ust. 1 pkt 7 lit. a) u.t.k. w zw. z art. 66 ust. 2 i 2b u.t.k. oraz żądania obniżenia nałożonej decyzją kary pieniężnej.

Odnośnie zarzutów powoda dotyczących naruszenia wymienionych w odwołaniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, oceny materiału dowodowego w sposób dowolny i poczynienia ustaleń, które nie wynikają z materiału dowodowego w zakresie określonym w odwołaniu wskazać należało, że już w protokole z cotygodniowej rady budowy nr (...) z dnia 11 kwietnia 2019 r. zaznaczono, iż żaden termin z ustalonego harmonogramu robót nie był dotrzymany. Mając przy tym na uwadze, że zapoznanie się maszynistów ze szlakiem wymaga minimum 4 dni – powód, jako profesjonalista, już w tym momencie powinien mieć świadomość, że na skutek stwierdzonych opóźnień w wykonywanych robotach w zaplanowanym terminie nie będzie możliwości przejazdu pociągów na trasie M.-S.. Negatywne informacje w zakresie opóźnień w realizacji inwestycji zostały potwierdzone w kolejnym protokole z cotygodniowej rady budowy nr (...) z 16 maja 2019 r., w którym kierownik kontraktu wskazał, że na szlaku M.-S. stan robót od 14 maja 2019 r. pod względem robót torowych nie zmienił się, co wpływa na przesunięcia robót także w innych branżach oraz wykonanie dokumentacji powykonawczej i oświadczył, że krytyczny moment zakończenia robót z branży sieci trakcyjnej to dopiero 14 czerwca 2019 r. Treść dalszych protokołów z cotygodniowej rady budowy potwierdzała fakt występowania opóźnień w realizacji robót, których istnienie uniemożliwiało przywrócenie przewozów pasażerskich pociągami od dnia 9 czerwca 2019 r. Z powyższego wynika, że już w dniu 11 kwietnia 2019 r. powód miał wiedzę, iż w planowanym terminie od 9 czerwca 2019 r. nie będzie możliwości wznowienia ruchu pociągów na trasie M.-S.. Mając ponadto na uwadze, że iż zapoznanie się maszynistów ze szlakiem powinno trwać co najmniej 4 dni, należy stwierdzić, że nawet gdyby w dniu 14 lub 15 czerwca 2019 r. doszło do odbioru robót w branży torowej, wznowienie przewozów pociągami pasażerskimi na trasie M. – S. byłoby możliwe najwcześniej w dniu 19 lub 20 czerwca 2019 r. Powód jako profesjonalista powinien mieć świadomość, że przed odbiorem prac w branży torowej przywrócenie przewozów pasażerskich pociągami na krytycznym odcinku nie będzie możliwe. Podkreślenia wymaga, iż ze względów bezpieczeństwa nie jest możliwe aby podczas zapoznawania się maszynistów ze szlakiem w pociągu byli pasażerowie. W świetle powyższego podniesione w odwołaniu twierdzenia, iż na skutek niewyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy Prezes UTK dokonał błędnej oceny w zakresie nieprawidłowego realizowania przez powoda nadzoru inwestycyjnego, posiadania przez (...) odpowiedniej wiedzy i czasu do podjęcia decyzji o konieczności wprowadzenia modyfikacji informacji o ruchu pociągów oraz opublikowania w zmienionym rozkładzie jazdy pociągów z dnia 19 maja 2019 r. nieprawdziwych informacji o faktycznym ruchu pociągów na odcinku M.-S. i utrzymywania tego stanu przez 19 z 21 dni przed jego wejściem w życie należało uznać za nietrafne. Dodać wypada, że wymienione wyżej okoliczności dotyczące prawidłowości realizowania przez (...) nadzoru inwestycyjnego nie mają wpływu na obiektywne ustalenie, iż powód nie dopełnił obowiązku podania do publicznej wiadomości informacji o zmianach w rozkładzie jazdy pociągów w terminie określonym w art. 30e ust. 1 w zw. z ust. 4 u.t.k.

Zdaniem Sądu Prezes UTK w sposób wszechstronny, wyczerpujący i wystarczający dla wydania rozstrzygnięcia zebrał i przeanalizował materiał dowodowy, przedstawiając istotne dla rozstrzygnięcia sprawy fakty i wyjaśniając przyczyny ich uwzględnienia bądź pominięcia. Z tych względów, w ocenie Sądu, przed wydaniem zaskarżonej decyzji nie doszło do naruszenia przepisów art. 7 kpa, art. 77 § 1 kpa i art. 80 kpa oraz art. 107 § 3 kpa. Ponadto w odniesieniu do zarzutów powoda dotyczących naruszenia przepisów postępowania administracyjnego wskazać należało, iż zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego, z uwagi na specyficzny charakter postępowania przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zarzuty dotyczące niewyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy nie mogą stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji. Rozpoznając sprawę na skutek wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu SOKiK nie może ograniczyć się jedynie do sprawdzenia prawidłowości postępowania administracyjnego, poprzedzającego wydanie zaskarżonej decyzji. Celem tego postępowania nie jest wyłącznie kontrola postępowania administracyjnego, jak to czynią sądy administracyjne, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór powstały między stronami dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. Postępowanie przed SOKiK jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał dowodowy zebrany w toku postępowania administracyjnego, co nie pozbawia jednak stron możliwości zgłoszenia nowych twierdzeń faktycznych i dowodów. Nawet jeżeli w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych, to jeżeli w świetle art. 156 kpa nie stanowią one podstaw do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji, nie mogą prowadzić do jej uchylenia. Po wniesieniu odwołania Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązków stron w postępowaniu dowodowym. (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 roku sygn. akt III CRN 120/91 OSNC 1992 Nr 5, poz. 87; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 roku sygn. akt I CKN 265/98 OSP 2000 Nr 5 poz. 68; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 roku sygn. akt 351/99 OSNC 2000 Nr 3 poz. 47; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001 roku sygn. akt I CKN 1036/98 LEX Nr 52708; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2005 roku, sygn. akt III SZP 2/05 OSNP 2006/19-20/312) Wobec tego zarzuty powoda, dotyczące uchybień zaistniałych w postępowaniu administracyjnym również nie zasługiwały na uwzględnienie i nie mogły stanowić podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji.

Przy rozpoznawaniu sprawy Sąd z urzędu uwzględnił dowody z dokumentów znajdujących się w aktach administracyjnych oraz dowody z dokumentów złożonych przez strony w odwołaniu i odpowiedzi na odwołanie.

Ze względu na dokonane na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego znajdującego się w aktach administracyjnych oraz w złożonych przez strony dokumentach ustalenia dotyczące stanu faktycznego Sąd, na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. pominął zgłoszone przez powoda dowody z zeznań świadków mając na uwadze, iż wnioski dowodowe powoda dotyczyły wykazania faktów niekwestionowanych przez stronę przeciwną lub wyjaśnionych na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, albo nieistotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto z uzasadnienia wniosku powoda o dopuszczenie dowodu z przesłuchania świadków wynika, że przeprowadzenie tych dowodów miało na celu wykazanie, że nadzór nad inwestycją był sprawowany przez (...) prawidłowo oraz, że powód nie miał możliwości zorientować się wcześniej, iż inwestycja nie zostanie zrealizowana w ustalonym terminie. Jak wskazano w doktrynie, we wniosku o przeprowadzenie dowodu strona powołująca się na dowód ze świadków obowiązana jest dokładnie oznaczyć fakty, które przy zastosowaniu wnioskowanych dowodów mają być zeznaniami poszczególnych świadków stwierdzone. Oznacza to, że dowód ze źródeł osobowych (przesłuchania świadka) może dotyczyć wyłącznie konkretnych faktów i zdarzeń - art. 271 § 1 k.p.c. Zeznanie świadka nie może obejmować oceny faktów, które były przedmiotem zeznania. Przedmiot dowodu z zeznania świadka nie może obejmować oceny świadka w zakresie prawidłowości sprawowania przez powoda nadzoru inwestycyjnego na realizowaną rewitalizacją linii kolejowej. Do oceny okoliczności faktycznych, których dotyczyło zeznanie świadka, uprawniony jest tylko Sąd. Ponadto wobec obiektywnego stwierdzenia, że (...) dopuściło się naruszenia obowiązku, o którym mowa w art. 30e ust. 1 w zw. ust. 4 u.t.k. okoliczności i ocena prawidłowości wykonywania przez powoda nadzoru inwestycyjnego mogła mieć wpływ jedynie na wymiar nałożonej zaskarżoną decyzją kary pieniężnej, lecz nie miała wpływu na ocenę zasadności zaskarżonej decyzji i wniesionego odwołania. Pozostałe okoliczności, których wykazaniu służyć miały wnioskowane przez powoda dowody, możliwe były do ustalenia na podstawie informacji znajdujących się dokumentach dopuszczonych w całości jako dowody w sprawie, w tym z cotygodniowych protokołów oraz protokołu z dnia 6 czerwca 2019 r. i nie wymagały przeprowadzenia dodatkowego dowodu z przesłuchania świadków. W ocenie Sądu uwzględnienie wniosku powoda o przeprowadzenie dowodów z przesłuchania świadków nie było więc konieczne, a z uwagi na okoliczności, których wykazaniu miały służyć, nie miało wpływu na treść wyroku w sprawie i przyczyniłoby się jedynie do przedłużenia postępowania. Mając powyższe na uwadze Sąd pominął wnioski powoda o przeprowadzenie dowodów z przesłuchania świadków uznając, że wobec dokonanych ustaleń ich dopuszczenie nie było konieczne.

W ocenie Sądu podniesione przez powoda zarzuty nie uzasadniały uwzględnienia odwołania i uchylenia zaskarżonej decyzji w całości lub zmiany zaskarżonej decyzji poprzez obniżenie nałożonej decyzją kary pieniężnej.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności Sąd Okręgowy, wobec braku podstaw do uwzględnienia, oddalił odwołanie jako bezzasadne – art. 479 ⁷⁵ § 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. stosownie do wyniku sporu, ustalając wysokość należnych pozwanemu kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 1 440 zł, na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia odwołania.

Sędzia SO Witold Rękosiewicz.