Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia SO Dariusz Dąbrowski
Protokolant:	st. sekretarz sądowy Iwona Hutnik

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) S.A. w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 22 września 2023 roku nr (...)

1.  oddala odwołanie,

2.  zasądza od (...) S.A. w S. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Dariusz Dąbrowski

Sygn. akt XVII AmT 8/24

UZASADNIENIE

Decyzją z 22 września 2023 r. Nr (...) Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, na podstawie art. 210 ust. 1 oraz art. 209 ust. 1 pkt 16 w związku z art. 74 ust. 3 pkt 2 oraz art. 206 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j.: Dz.U. z 2022 r. poz. 1648, z późn. zm ., dalej pt), oraz na podstawie art. 104 § 1 k.p.a. po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej na (...) S.A. z siedzibą w S. w związku z naruszeniem polegającym na uniemożliwianiu korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, o których mowa w art. 71 ust. 1 Pt, co miało miejsce w odniesieniu do realizacji przedmiotowych uprawnień dla numerów: (...), (...), należących do (...) sp. z o.o. na wniosek (...) sp. z o.o. nałożył na (...) S.A. z siedzibą w W. karę pieniężną w wysokości: 12 500 zł za uniemożliwianie korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru przy zmianie dostawcy usług, o których mowa wart. 71 pt, co polegało na nierealizowaniu uprawnień do przeniesienia numerów: (...), (...) należących do (...) sp. z o.o. w związku z wnioskiem (...) sp. z o.o. z dnia 23 kwietnia 2020 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył powód - (...) S.A. z siedzibą w S., zaskarżając ją w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

1.  art. 7 w zw. z art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 i art. 209 ust. 1 pkt 16) pt polegające na nieprzeprowadzeniu postępowania dowodowego na okoliczność wystąpienia przesłanek uzasadniających nałożenie kary finansowej na spółkę, co miało istotny wpływ na wydaną decyzję;

2.  art. 7 w zw. z art. 107 ust. 3 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 i art. 210 ust. 2 pt polegające na nieprzedstawieniu w skarżonej decyzji uzasadnienia wskazującego zastosowany mechanizm ustalania wysokości kary finansowej nałożonej na spółkę;

3.  art. 8 i art. 9 k.p.a. polegające na naruszeniu zasady budzenia zaufania obywateli do organów administracji publicznej, poprzez dowolność w prowadzeniu postępowania dowodowego, bezzasadne różnicowanie mocy dowodowej środków dowodowych oraz uzależnianie treści rozstrzygnięcia ujętego w decyzji od interpretacji przepisów prawa nieznajdującej oparcie w realiach rynkowych;

4.  art. 105 § 1 k.p.a. oraz art.. 206 ust. 1 pt poprzez odstąpienie od umorzenia niniejszego postępowania, w sytuacji gdy zaistniały przesłanki do umorzenia postępowania po dokonaniu przeniesienia numerów przez powoda na rzecz (...);

5.  art. 74 ust. 3 pkt. 2 pt stanowiącego, że Prezes UKE może nałożyć karę, o której mowa w art. 209 ust. 1 pkt 16, na dostawcę oraz na operatora, jeżeli nie realizują uprawnień abonentów, gdy istnieją możliwości ich realizacji, w sytuacji gdy w realiach niniejszej sprawy nie było formalnych podstaw do realizacji obowiązku przeniesienia numerów na rzecz (...);

6.  art. 209 ust. 1 pkt. 16) pt poprzez nałożenie na powoda kary pieniężnej w sytuacji gdy nie doszło do bezprawnego uniemożliwienia korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, o których mowa w art. 70 i art. 71 pt;

7.  art. 210 ust. 2 pt poprzez jego zastosowanie niezgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w art. 8 k.p.a. prowadzące do nałożenia na Spółkę kary znacząco niewspółmiernej do dokonanego naruszenia prawa;

ewentualnie

8.  art. 189f ust. 1 i 2 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie, w sytuacji gdy w okolicznościach niniejszej sprawy organ administracji publicznej, w drodze decyzji, mógł odstąpić od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestać na pouczeniu, zakładając, że waga naruszenia prawa powoda mogłaby być uznana za znikoma, a powód zaprzestał naruszania prawa;

ewentualnie

9.  art. 7 w zw. z art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 i art. 210 ust. 2 pt poprzez nieprzeprowadzenie niezbędnego postępowania dowodowego na okoliczność ustalenia zakresu i istotności naruszenia, dotychczasowej działalności powoda oraz jego możliwości finansowych, co doprowadziło do nałożenia niewspółmiernie wysokiej kary finansowej na spółkę.

W związku z powyższym powód wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonej decyzji w całości ze względu na brak podstaw do nałożenia kary na powoda;

ewentualnie

2.  odstąpienie od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej i poprzestanie na pouczeniu;

ewentualnie

3.  zmniejszenie administracyjnej kary pieniężnej do kwoty jeden złoty.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej wraz z odsetkami ustawowymi, za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Na rozprawie w dniu 24 marca 2025 r. strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) S.A. jest spółką prawa handlowego, wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego. Przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy jest działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej. (KRS aktualny powoda na dzień 19.02.2021 r. k. 100-108 akt adm.)

Decyzją o przydziale numeracji dla (...) S.A. z dnia 29 września 2005 r. nr (...) (...) i decyzją o przydziale numeracji z dnia 13 listopada 2006 r. nr (...) (...), wskazane numery zostały przydzielone przedsiębiorcy przez Prezesa UKE na podstawie art. 126 ust. 1 Pt zgodnie z Planem Numeracji Krajowej Dla Publicznych Sieci Telefonicznych (Załącznik do rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telefonicznych z dnia 14 lipca 2005 r., Dz. U. Nr 145, poz. 1215) oraz rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 30 czerwca 2005 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących gospodarowania numeracją w publicznych sieciach telefonicznych (Dz. U. Nr 129, poz. 1082). Przydzielone (...) przez przedsiębiorcę na podstawie Umowy numery: (...), (...) są zatem numerami z planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych.

(decyzje z dnia 29 września 2005 i 13 listopada 2006, k. 43- 46 akt admin.)

Powód w dniu 17 września 2015 r. zawarł umowę o świadczenie usługi telefonicznej (...) nr (...) z (...). W umowie znalazły się m.in. takie postanowienia jak:

⚫

§ 1 ust. 1: „ Przedmiotem niniejszej Umowy jest świadczenie usługi telefonicznej (...) (zwana dalej „ usługa (...)”) przez Operatora na rzecz Abonenta zachowując parametry jakościowe zgodnie z europejskimi standardami telekomunikacyjnymi na zasadach ustalonych poniżej oraz w Regulaminie Świadczenia Usług Telekomunikacyjnych przez (...) Spółka Akcyjna, stanowiącym Załącznik NR 1 do niniejszej Umowy (zwany dalej „Regulaminem”), jak również w pozostałych Załącznikach do Umowy;

⚫

§ 1 ust. 2: „Przez usługę (...) Strony rozumieją, skierowanie numeracji Abonenta tj. (...), (...) ((...)), udostępnionej przez Operatora jako (...) tzn. jest to usługa umożliwiająca transportowanie dużej ilości jednoczesnych połączeń głosowych, gdzie w przypadku zamykania się transmisji w sieci Operatora używany jest jako sieć transportu tylko szkielet (...), zaś w przypadku zamykania się transmisji poza siecią Operatora używany jest jako sieć transportu szkielet sieci (...) oraz sieć Internet, a jako technologię sygnalizacji protokół (...) na adres publiczny (...) podany przez Abonenta wraz z usługami dodatkowymi, określonymi w Cenniku usług (...) stanowiącym Załącznik nr 2 do niniejszej UMOWY (zwany dalej „Cennik”) przy wykorzystaniu protokołu (...);

⚫

§ 1 ust. 6: „ Usługa (...) świadczona przez Operatora obejmuje:

a.  aktywację usługi (...);

b.  przyznanie numeru abonenckiego lub numerów abonenckich;

c.  realizowanie połączeń głosowych strefowych, międzystrefowych, międzynarodowych, połączeń do sieci komórkowych;

d.  realizowanie innych połączeń lub usługi (...), usług dodatkowych, określonych w Cenniku;

e.  inne świadczenia określone w Cenniku (na wniosek Abonenta);

⚫

§ 3 ust. 1 : „ Usługa (...), o której mowa w § 1 niniejszej umowy, obejmuje świadczenie usługi telefonicznej (...), poprzez:

a.  Uruchomienie 30 (słownie: trzydziestu) szczelin głosowych na dedykowanej usłudze (...) doprowadzonej do lokalizacji wskazanej przez Abonenta,

b.  Udostępnienie i obsługę dwóch „złotych” numerów tj. (...), (...) ((...));

⚫

§ 3 ust. 3: „ Operator udostępnia Abonentowi następujące numery (...), (...) ((...)), z adresem zakończenia sieci wskazanym przez Abonenta w ust. 1 powyżej, przy czym Abonent przyjmuje do wiadomości i akceptuje, że ww. numery nie podlegają przenośności”.

(umowa o świadczenie usługi telefonicznej (...) z dnia 17.09.2015 r. wraz z załącznikami k. 16-38 akt adm.)

(...) dnia 23 kwietnia 2020 r. złożyła do powoda wniosek o przeniesienie numerów (...) oraz (...). (okoliczności bezsporne, pismo (...) z dnia 19.08.2020 r. k. 8-9 akt adm.)

Powód odrzucił wniosek i wskazał, że przyczyną odrzucenia były „niezgodne dane rejestracyjne”. Wskazał również, że zgodnie z zawartą przez strony umową, numery zostały udostępnione klientowi na czas trwania ww. umowy i nie podlegają one przenośności. (okoliczności bezsporne, pismo (...) z dnia 19.08.2020 r k. 8-9 akt adm.)

Dnia 6 maja 2020 r. (...) złożyła reklamację w zakresie odrzucenia wniosku o przeniesienie numerów: (...), (...). (pismo (...) z dnia 6.05.2020 r. k. 10-12 akt adm.)

W odpowiedzi na pismo (...), powód podtrzymał dotychczas przedstawiane stanowisko i wskazał, że numery (...), (...) zostały udostępnione (...) na czas trwania umowy i nie podlegają przenośności, o czym (...) został poinformowany i wyraził na to zgodę. (pismo powoda z dnia 8.06.2020 r. k. 13-14 akt adm.)

Pismem z dnia 16 października 2020 r. Prezes UKE zawiadomił powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej na spółkę w związku z naruszeniem polegającym na uniemożliwianiu korzystania z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, o których mowa w art. 71 ust. 1 pt, co miało miejsce w odniesieniu do realizacji przedmiotowych uprawnień dla numerów: (...), (...), należących do (...) na wniosek (...) sp. z o.o. (pismo Prezesa UKE z dnia 16.10.2020 r. k. 1-3 akt adm.)

Spółka, pismem z dnia 19 listopada 2020 r. wyjaśniła, iż odrzuciła wniosek (...) wskazując, że zgodnie z łączącą ją umową z abonentem numery (...), (...) zostały udostępnione klientowi na okres trwania umowy i nie podlegają przenośności, na co klient wyraził zgodę. Jednocześnie, powód wskazał, że ww. numery zostały udostępnione (a nie przydzielone) abonentowi na czas trwania umowy i nie podlegają przenośności. Dodał, że abonent zrzekł się (akceptując treść umowy) możliwości przeniesienia udostępnianych mu numerów. (pismo powoda z dnia 19.11.2020 r. k. 74-75 akt adm.)

Powód, w celu polubownego rozstrzygnięcia sprawy zaproponował (...) powtórne złożenie wniosku o przeniesienie numerów (...), (...) do sieci innego operatora, z którego to rozwiązania abonent skorzystał. (pismo powoda z dnia 22.02.2021 r. wraz z załącznikiem k. 95-98 akt adm., pismo powoda z dnia 10.06.2021 r. k. 145 akt adm., pismo powoda z dnia 19.12.2022 r. k. 195 akt adm.)

W związku z polubownym rozstrzygnięciem sprawy, powód wniósł o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, zaś w przypadku nie uwzględnienia powyższego wniosku wniósł o odstąpienie od nałożenia na spółkę jakiejkolwiek sankcji administracyjnej i poprzestanie na pouczeniu. (pismo powoda z dnia 22.02.2021 r. k. 95-97 akt adm., pismo powoda z dnia 10.06.2021 r. k. 145 akt adm.)

Przychody osiągnięte przez powoda w doku 2022 wyniosły (...) zł. (okoliczność bezsporna)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o ww. dowody z dokumentów, których wiarygodność i moc dowodowa nie budziły zastrzeżeń oraz o niekwestionowane twierdzenia stron.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie jest bezzasadne, zarzuty stawiane skarżonej Decyzji nie maja oparcia w obowiązujących przepisach, wobec czego Sąd uznał je za bezskuteczne.

Zgodnie z treścią art. 71 pt:

„1. Abonent będący stroną umowy z dostawcą usług, w której przydzielany jest abonentowi numer z planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych, może żądać przy zmianie dostawcy usług przeniesienia przydzielonego numeru do istniejącej sieci operatora na:

1) obszarze geograficznym - w przypadku numerów geograficznych;

2) terenie całego kraju - w przypadku numerów niegeograficznych.

1a. (uchylony)

1b. Abonent zachowuje prawo do przeniesienia dotychczasowego numeru przez okres nie krótszy niż 1 miesiąc od daty rozwiązania umowy. Abonent może zrzec się tego prawa.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do przenoszenia numerów pomiędzy stacjonarnymi i ruchomymi publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi.

2a. Wymiana informacji pomiędzy dostawcami usług w zakresie obsługi wniosków o przeniesienie numeru odbywa się drogą elektroniczną za pośrednictwem systemu, o którym mowa w art. 78 ust. 4.

3. Za przeniesienie przydzielonego numeru nie pobiera się opłat od abonenta.

4. Prezes UKE prowadzi bazę danych zawierającą przeniesione numery, o których mowa w ust. 1. Baza danych jest częścią systemu, o którym mowa w art. 78 ust. 4.

5. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej posiadający przydział numeracji z planu numeracji krajowej oraz operator, któremu udostępniono numerację na podstawie umowy, o której mowa w art. 128, jest obowiązany połączyć tę sieć bezpośrednio lub za pośrednictwem publicznej sieci telekomunikacyjnej innego operatora z bazą danych, o której mowa w ust. 4. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej posiadający przydział numeracji z planu numeracji krajowej oraz operator, któremu udostępniono numerację na podstawie umowy, o której mowa w art. 128, jest obowiązany dokonywać na bieżąco aktualizacji danych w bazie, o której mowa w ust. 4.

6. Prezes UKE, na podstawie danych zawartych w bazie danych, o której mowa w ust. 4, może umożliwić, na stronie internetowej UKE, identyfikację dostawcy usług dla danego numeru publicznej sieci telekomunikacyjnej.”.

Ze wskazanymi powyżej uprawnieniami abonenta korelują obowiązki operatora co wynika z treści art. 74 ust. 1 pt: „Dostawca usług telekomunikacyjnych będący stroną umowy, w której przydzielany jest abonentowi numer z planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych i operator umożliwiający odbieranie połączeń za pomocą tego numeru, są obowiązani zapewnić możliwości do realizacji uprawnień abonenta, o których mowa w art. 69-72, polegające na stworzeniu odpowiednich warunków technicznych lub zawarciu umowy, o której mowa w art. 31 albo art. 128, a jeżeli możliwości takie istnieją - zapewnić ich realizację.”.

Natomiast zgodnie z treścią art. 209 ust. 1 pkt 19 pt: „Kto uniemożliwia korzystanie z uprawnień do przeniesienia przydzielonego numeru, o których mowa w art. 70 i art. 71 - podlega karze pieniężnej.”.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że abonent ((...)) prawidłowo zwrócił się do powoda o przeniesienie nr telefonu do innego operatora, czego powód nie uczynił, za co został prawidłowo ukarany przez Prezesa UKE kara pieniężną na podstawie art. 209 ust. 1 pkt 16 pt.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że pomiędzy powodem a (...) została zawarta umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Sąd w pełni podziela w tym względzie stanowisko Prezesa UKE zawarte w skarżonej Decyzji, który stwierdził, że „Przedmiotem Umowy jest (…) świadczenie usługi telekomunikacyjnej, polegającej na skierowaniu numeracji abonenta do tzw. Usługi (...), umożliwiającej transportowanie dużej ilości jednoczesnych połączeń głosowych (§ 1 Umowy).”. Umowa zawiera elementy charakterystyczne dla umowy o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej - wskazuje na adres zakończenia sieci (§ 3 ust. 1 lit a oraz ust. 3 Umowy) oraz na numery przydzielone Abonentowi (§ 1 ust. 6 Umowy). Ponadto w Regulaminie i Cenniku (Załącznik nr 1 i 2 do Umowy) mowa jest ulgach z tytułu zawarcia umowy, w Cenniku figuruje szereg ulg określonych kwotowo, a te, na co wskazuje art. 57 ust. 6 pt, przysługują wyłącznie abonentowi. Umowa nie zawiera również żadnych postanowień odnośnie warunków wykorzystywania numeracji, o których mowa w art. 128 ust. 3a pt, co także potwierdza, że jest to zwykła umowa o świadczeniu usług telekomunikacyjnych (pomiędzy abonentem a przedsiębiorcą telekomunikacyjnym), o której mowa w art. 56 pt. Słusznie wskazał także Organ, że (...) nie jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, nie figuruje w Rejestrze Podmiotów Telekomunikacyjnych, jak również nie wykorzystuje „udostępnionej" numeracji do świadczenia usług telekomunikacyjnych. Zatem, skoro (...) nie figuruje w Rejestrze, nie należy do kręgu podmiotów, z którymi może zostać zawarta umowa o udostępnieniu numeracji, z której zawarciem z kolei nie łączy się uprawnienie z art. 71 pt.

Dlatego też mimo wykorzystywania w umowie takich terminów jak: „numerację udostępnioną", „numery przyznane" to z analizy postanowień Umowy i jej wyników, jak również celu, w jakim (...) wykorzystywała przyznane numery jasno wynika, że pod wszystkimi pojęciami, użytymi przez strony w odniesieniu do numeracji, należy je rozumieć jako „przydzielenie numerów”, o którym mowa w art. 56 ust. 4 pt.

Umowa między stronami, która niewątpliwie jest umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych, określała numery przydzielone Abonentowi - niezależnie od tego czy „przydzielenie" zostało nazwane „udostępnieniem". Do przydzielonych numerów znajdowały zastosowanie przepisy pt w szczególności uprawnienie, przy zmianie dostawcy usług, do przeniesienia numeru przydzielonego abonentowi z planu numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych zawarte w art. 71 pt.

Mając zaś na uwadze fakt, że strony łączyła umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, to należy stwierdzić, że zapis §3 ust. 3 umowy dotyczący nie przenoszalności wskazanych przydzielonych numerów jest bezskuteczny. Jak wyżej wskazano uprawnienie do przeniesienia numeru może być zawieszone lub ograniczone decyzją Prezesa UKE na podstawie art. 74 ust. 2 pt, jeżeli techniczne możliwości sieci wnioskodawcy nie pozwalają na realizację uprawnienia. Przepisy art. 71 pt są konsekwencją postanowień art. 30 dyrektywy o usłudze powszechnej, które zobowiązują państwa członkowskie UE do zapewnienia wszystkim abonentom posiadającym numery należące do krajowego planu numeracji telefonicznej prawa do zachowania numeru niezależnie od tego, które przedsiębiorstwo świadczy im usługę. (Prawo telekomunikacyjne. Komentarz pod red. Stanisława Piątka, Wydawnictwo C.H. Beck). Tym samym brak jest jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, aby strony umowy mogły wyłączyć umownie możliwość złożenia oświadczenia woli przez abonenta o chęci przeniesienia numeru po zakończeniu umowy. Z całą pewnością nie wynika to z treści art. 71 ust. 1b pt, co zdaje się sugerować powód. Regulacja ta została dodana ustawą z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirus (...)2. (Dz. U. 2020, poz. 875). W uzasadnieniu tej poprawki czytamy, że: „Zdecydowano o wprowadzeniu uprawnienia wynikającego z art. 106 ust. 3 EKŁE gwarantującego abonentowi zachowanie prawa do przeniesienia numeru przez okres nie krótszy niż 1 miesiąc od daty rozwiązania umowy. Abonent może zrzec się tego prawa.” (Druk nr 344 z 28 kwietnia 2020 r.). Mając powyższe na uwadze, Sąd stoi na stanowisku, że powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że abonent otrzymał prawo do złożenia wniosku o przeniesienie numeru przez okres nie krótszy niż 1 miesiąc od zakończenia umowy i ma prawo zrzec się prawa w zakresie właśnie tego 1 miesiąca. Zapis ten nie oznacza zaś, jak chce powód, w ogóle umownej możliwości zrzeczenia się prawa do przeniesienia numeru. Zdaniem Sądu jest to przepis bezwzględnie obowiązujący i zasada wyrażona w art. 353 ^{( 1)} k.c. zostaje w tym wypadku wyłączona.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że na Spółce spoczywał obowiązek zapewnienia możliwości do realizacji uprawnień abonenta wynikających z art. 71 ust. 1 pt. Sąd w tej mierze w całości podziela wywody Prezesa UKE zawarte w uzasadnieniu skarżonej Decyzji na stronach 11-14.

Podobnie nie ma racji skarżący co do niemożliwości przeniesienia wskazanych numerów z uwagi na to, że zostały one oznaczone zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Cyfryzacji z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie warunków korzystania z uprawnień w publicznych sieciach telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2324) jako numery (...).

Zgodnie z §5 Rozporządzenia: „W przypadku zakresów numeracji służących do bezpośredniego połączenia z abonentem sieci wewnętrznej, zwanych dalej ,, (...)'', zmianie podlega zakres 10 numerów lub wielokrotność takiego zakresu, z zachowaniem ciągłości ostatnich cyfr od 0 do 9.”. Natomiast z §14 Rozporządzenia wynika, że: „W przypadku zakresów numeracji (...) przeniesieniu podlega zakres 10 numerów lub wielokrotność takiego zakresu, z zachowaniem ciągłości ostatnich cyfr od 0 do 9.”.

Zgodnie z ustalonym stanem faktycznym sprawa dotyczy nr (...) i (...), a więc nie może ich dotyczyć legalna definicja numerów (...). Jedynie sama strona stała na stanowisko, że numery te są numerami (...), nie wskazała jednak na żadne okoliczności faktyczne takie twierdzenia uzasadniające. Definicja legalna (...) jest jasna i mówi o zakresie numeracji służącej do bezpośredniego połączenia z abonentem sieci wewnętrznej. Powód nie przedstawił żadnych rozwiązań umownych lub technologicznych na jakich wskazane dwa numery stanowić podstawę ich zakwalifikowania jako (...). Co więcej na pytanie Prezesa URE zadane w piśmie z dnia 30 listopada 2022 r. (k. 173-174 akt admin.) a dotyczące podstaw uznania wskazanych numerów jako (...), Spółka w zasadzie odpowiedzi nie udzieliła (pismo z dnia 19 grudnia 2022 r. k. 195 akt admin.).

Nadto wskazać należy, że także z treści umowy nie wynika, aby wskazane numery stanowiły (...), gdyż jak wynika z jej treści (§1 i 3 umowy) połącznia były realizowane z wykorzystaniem dwóch przydzielonych numerów i poprzez uruchomienie 30 szczelin głosowych na dedykowanej usłudze (...) z jednoczesnym zestawieniem 30 połączeń z abonentami sieci wewnętrznej.

Wobec powyższego nie znajdują potwierdzenia w stanie faktycznym twierdzenia powoda o niemożliwości dokonania przeniesienia wskazanych numerów z uwagi na to, że są to numery (...), albowiem Spółka nie udowodniła, że nr (...) i (...) stanowią (...) wobec definicji legalnej wynikającej ze wskazanego Rozporządzenia. Co więcej powód nie wykazał, aby zgłaszał wskazane numery w systemie (...), jako numery (...), stąd dywagacje skarżącego dotyczące nieprawidłowo działającej platformy (...) nie mają żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Mając powyższe na uwadze barka jest podstaw do uznania za prawidłowe zarzuty wskazane w pkt 5 i 6 odwołania.

Co do pkt 1 odwołania wskazać należy, że Sąd przeprowadził w sprawie postepowanie dowodowe i doszedł do identycznych konkluzji jak Prezes UKE w skarżonej decyzji. Co więcej powód nie przedstawił w odwołaniu żadnych dowodów, z których mogłyby wynikać inne fakty niż te przedstawione w stanie faktycznym Decyzji z dnia 22 września 2023 r. Także w trakcie postępowania administracyjnego Spółka, mimo wezwań kierowanych przez Organ, nie przedstawiła żadnych dowodów, które Urząd pominąłby w trakcie postępowania. Stąd zarzut dotyczący nieprzeprowadzenia postepowania dowodowego przez Organ w jakimkolwiek zakresie jest nieuzasadniony.

Wskazać przy tym należy, że utrwalone w judykaturze stanowisko, że zarzuty dotyczące naruszenia przepisów k.p.a. są nieskuteczne przez Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Sąd ten nie może ograniczyć sprawy wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowania sądowe. Celem postępowania nie jest przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór między stronami powstający dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest sądem cywilnym i prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu, w tym wypadku Urzędu Komunikacji Elektronicznej, według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Tylko takie odczytanie relacji pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowym może uzasadniać dokonany przez racjonalnego ustawodawcę wybór między drogą postępowania cywilnego i drogą postępowania sądowo-administracyjnego dla wyjaśnienia istoty sprawy (por. np.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 r., sygn. akt III CRN 120/91; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 r., sygn. akt I CKN 265/98; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt I CKN 351/99; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001 r., sygn. akt I CKN 1036/98; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2005 r., sygn. akt III SZP 2/05).

Nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych, to zarzuty w tym zakresie nie mogą być skuteczne, o ile uchybienia te mogą być sanowane w toku postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem tutejszy Sąd zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym. Stąd brak jest podstaw do uwzględnienia 3 zarzutu.

Podobnie Sąd podziela w pełni stanowisko Prezesa UKE, że brak było podstaw do umorzenia postepowania wobec przeniesienia numerów na rzecz (...). (zarzut 4). Naruszenie art. 71 ust. 1 pt w przedmiotowej sprawie nastąpiło, a wykonanie obowiązku po okresie ponad roku nie spowodowało usunięcia naruszenia.

Podobnie nie prawidłowe są także zarzuty co do wysokości wymierzonej kary (zarzut 2 i 7, 2 zarzut ewentualny) oraz braku odstąpienia od niej (1 zarzut ewentualny).

Co do możliwości odstąpienia od wymierzenia kary to podstawę do tego pozwany posiada na podstawie art. 209 ust. 1a pt. Sąd zgadza się jednak z Organem, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki do zastosowania możliwości odstąpienia. Podstawę do nałożenia kary pieniężnej stanowi fakt stwierdzenia wystąpienia naruszeń, bez względu na późniejsze usunięcia ich naruszeń. (tak: Sąd Apelacyjny w Warszawie VI ACa 779/09 i Sąd Najwyższy w sprawie III SK 8/10). W tym wypadku jak już wskazano naruszenie trwało przeszło rok, a więc niewątpliwie było to naruszenie długotrwałe. Sam ten fakt stanowi brak przesłanki do odstąpienia od wymierzenia kary Spółce.

Co do zaś wysokości kary to Sąd nie dopatrzył się również naruszenia przepisów przez Organ. Ustalona kara mieści się w granicach wysokości kary oznaczonych w art. 210 ust. 1 pt. i stanowi niewielki ułamek przychodu wykazanego przez powoda. Organ wymierzając karę wziął pod uwagę dotychczasową działalność strony. Na wymiar kary wpływ miało też to, że Spółka dokonała w końcu przeniesienia numeru, mimo, że od złożonego wniosku upłyną ponad rok. Należy pamiętać, że uwzględniając dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 210 pt Prezes UKE wymierza karę według uznania. Prezes UKE nakładając kary pieniężne powinien stosować jednolitą politykę karania, a Spółka nie wykazała, aby nałożona na nią kara była nieproporcjonalna w stosunku do kar wymierzanych innym przedsiębiorcom za podobne czyny. Należy także zwrócić uwagę, że powód nie wyjaśnił dlaczego uważa, że waga naruszenia przez niego prawa była znikoma. Przeniesienie finalnie numeru po roku od złożenia wniosku jak wyżej wskazano jest naruszeniem długotrwałym. W tym okresie (...) nie mógł korzystać ze wskazanych numerów telefonów, a jeżeli po ponad roku od odmowy przyjął te numeru, oznacza to tylko, że była to dla tej Spółki sprawa ważna. Nie ma znaczenia przy tym, że (...) nie wystąpiła z roszczeniem odszkodowawczym od powoda. Złożyła skargę do Prezesa UKE i sprawa została rozpoznana, brak wystąpienia o odszkodowanie nie stanowi okoliczności łagodzącej w niniejszej sprawie. Podobnie brak jest możliwości uznania, że brak korzyści ze strony powoda może stanowić okoliczność łagodzącą w sprawie, jedynie zaistnienie korzyści po jego stronie mogłoby prowadzić do podwyższenia wobec niego kary.

Ma rację również Prezes UKE wskazując na funkcję prewencyjną kary. Kara powinna podważać racjonalność ekonomiczną łamania prawa, a kara niższa niż wymierzona takiej funkcji na pewno by nie spełniała. Każde utrudnienie w przenoszeniu numeru jest szkodliwe dla abonenta. Dlatego też szczególnie uchybienie w sferze, która może dotknąć każdego musi być odpowiednio ukarane. Stąd zdaniem Sądu wymiar kary w przedmiotowej sprawie jest sprawiedliwy i odpowiada funkcjom kary oraz jej dyrektywom wynikającym z przepisów Prawa telekomunikacyjnego.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że na koszty należne Prezesowi UKE złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Dariusz Dąbrowski