Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	St.sekr.sąd. Joanna Preizner – Offman

po rozpoznaniu 10 kwietnia 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) sp. z o.o. w P.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 20 grudnia 2019 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) sp. z o.o. w P. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmT 13/23

UZASADNIENIE

Decyzją z 20 grudnia 2019 roku NR (...) wydaną na podstawie art. 210 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 209 ust. 1 ^{( 1)} pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1954 z zm.) ( dalej: Pt) oraz na podstawie art. 104 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 z zm.) (dalej k.p.a.) w związku z art. 206 ust. 1 Pt, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej Prezes UKE) nałożył na (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (dalej powód, Spółka) karę pieniężną płatną do budżetu Państwa za niewypełnienie obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych w Pt, tj. obowiązku przedłożenia Prezesowi UKE danych, o których mowa w art. 7 ust. 1 Pt za 2018 r. w wysokości 25 000,00 zł.

Odwołanie od powyższej Decyzji złożył powód zaskarżając ją w całości i zarzucając:

1.  Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy na skutek naruszenia przepisów postępowania, a mianowicie art. 77 § 1 w zw. z art. 7 k.p.a. i art. 81 k.p.a. poprzez nie przeprowadzenie w sposób wszechstronny postępowania dowodowego, co miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, bowiem Prezes UKE zaniechał podjęcia na wniosek powoda czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy i nie zwrócił się do administratora platformy PUE o przedstawienie pisemnej informacji, czy w okresie od marca do sierpnia 2019 roku występowały problemy z funkcjonowaniem elektronicznego systemu obsługi sprawozdań finansowych z art. 7 Pt (w tym problemy z niektórymi funkcjonalnościami), które uniemożliwiały lub utrudniały złożenie wymaganych dokumentów poprzez ww. platformę;

2.  Naruszenie przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 7 ust. 1 Pt poprzez jego niezastosowanie tj. nieumorzenie postępowania w całości w sytuacji, gdy prowadzenie postępowanie stało się bezprzedmiotowe w całości z uwagi na zrealizowanie przez powoda obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust. 1 Pt;

3.  Naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 7 ust. 1 Pt, poprzez jego błędną wykładnię zakładającą, iż okoliczności, że odwołujący ostatecznie przedłożył wymagane tym przepisem dane, nie wypływa na kwalifikację prawną stanu faktycznego;

4.  Naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 209 ust. 1 ¹ pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 Pt, poprzez jego zastosowanie i nałożenie na powoda kary pieniężnej w wysokości 25 000,00 zł w sytuacji, gdy nie przemawiał za tym charakter ani zakres naruszenia, z uwagi na wypełnienie przez powoda obowiązku na nim spoczywającego, o którym mowa w art. 7 Pt.

W oparciu o powyższe zarzuty, Powód wniósł o:

1)  uchylenie zaskarżone Decyzji w całości, ewentualnie

2)  zmianę zaskarżonej Decyzji poprzez obniżenie nałożonej na powoda kary pieniężnej,

3)  zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na odwołanie Prezes UKE wniósł o:

1)  oddalenie odwołania w całości,

2)  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy- Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych prowadzonego przez Prezesa UKE pod numerem: (...) (okoliczność niesporna.).

W związku z tym, powód jak każdy przedsiębiorca telekomunikacyjny był zobowiązany, na podstawie art. 7 ust. 1 Pt do przedłożenia Prezesowi UKE danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych za 2018 r. do 31 marca 2019 roku.

Przedstawiciel powoda C. L. 1 kwietnia 2019 roku próbował umieścić ww. sprawozdanie na platformie PUE, jednak bezskutecznie. W związku z czym, tego samego dnia, przesłał pocztą mailową do Urzędu Komunikacji Elektronicznej wypełniony druk sprawozdania w formacie PDF informując jednocześnie, że „Poprzez PUA udało mi się wysłać kilka sprawozdań. Niestety (...)sp. z o.o. odmawia” ( e-mail k. 48 akt adm.).

W odpowiedzi pracownik UKE, poinformował C. L. o konieczności dodania swojego konta do listy przedstawicieli organizacji oraz przesłał link do instrukcji jak należy to zrobić, wyjaśniając jednocześnie, że brak możliwości wysłania sprawozdania za pomocą platformy PUE jest konsekwencją tego, że nie został dodany do listy przedstawicieli organizacji uprawnionych do składania tego typu sprawozdań (e-mail z 02/04/2019 r. k. 49 akt adm.).

Następnie 30 maja 2019 roku C. L. poinformował pracownika Urzędu, że nadal nie udało mu się wysłać sprawozdania w formie elektronicznej (e-mail z 30 maja 2019 r. k. 50 akt adm.).

W tej sytuacji, Prezes UKE uznał, że powód nie dopełnił w ustawowym terminie, przewidzianego w art. 7 ust. 1 Pt, obowiązku przedłożenia Prezesowi UKE danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych za 2018 r. (okoliczności bezsporne).

Zawiadomieniem z 11 czerwca 2019 r. Prezes UKE poinformował powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na powoda kary pieniężnej w związku z niewywiązaniem się z obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust. 1 Pt za rok sprawozdawczy 2018. W tymże piśmie, Prezes UKE wezwał przedsiębiorcę do przekazania, w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia, danych dotyczących wielkości przychodu osiągniętego w 2018 r. niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary. Jednocześnie Prezes UKE poinformował przedsiębiorcę o możliwości ostatecznego wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 30 dni od daty otrzymania tego pisma oraz o możliwości przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów w każdym stadium postępowania (k.2 akt adm.).

W odpowiedzi, powód przekazał dane dotyczące przychodu osiągniętego w roku 2018 oraz zaległe sprawozdania za 2018 r. w wersji papierowej. Strona przedstawiła swoje stanowisko w sprawie, w którym wskazała, że wypełniła w terminie wszystkie wymagane dokumenty sprawozdawcze. W ocenie powoda, z uwagi na niezależne od niego problemy techniczne z funkcjonowaniem platformy PUE, pomimo kilkakrotnych prób, nie było możliwe zatwierdzenie i wysłanie formularza. Strona wyjaśniła, iż opisany problem techniczny został zgłoszony działowi PUE Helpdesk. W kwietniu i maju 2019 r. Spółka podejmowała kolejne próby złożenia sprawozdań poprzez platformę PUE. Problem był sygnalizowany pracownikom UKE. Kolejne próby, również nieudane, zostały podjęte w dniach 4 i 5 sierpnia 2019 r. Powód stwierdził, że obowiązek wynikający z art. 7 ust. 1 Pt został wykonany, w sposób taki, jaki był możliwy – tzn., poprzez wysłanie formularza w pliku PDF w dniu 1 kwietnia 2019 r. a zatem nie może ponosić odpowiedzialności, w tym finansowej, za nieprawidłowe funkcjonowanie platformy do składania sprawozdań. Na koniec powód wniósł o umorzenie postępowania na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., albowiem postępowanie stało się bezprzedmiotowe wobec złożenia przez niego sprawozdania za 2018 r. (pismo powoda z 05/08/2019 r. k. 26-27).

Postanowieniem z 8 sierpnia 2019 roku, Prezes UKE przedłużył termin zakończenia postępowania administracyjnego, z uwagi na szczególnie skomplikowanych charakter sprawy, do dnia 30 września 2019 r. (postanowienie z 08/08/2019 r. k. 12 akt adm.).

W dniu 9 sierpnia 2019 r. wpłynęło pismo pełnomocnika powoda, który podtrzymał stanowisko wyrażone w piśmie z 5 sierpnia 2019 r. oraz wniósł o przeprowadzenie dowodu z dokumentu w postaci wydruku z platformy PUE, potwierdzającego wysłanie przez powoda 7 sierpnia 2019 r. sprawozdań, o których mowa w art. 7 Pt (pismo z 09/08/2019 r. k. 52 akt adm.).

Pismem z 13 września 2019 r., doręczonym pełnomocnikowi 17 września 2019 r., Prezes UKE poinformował powoda o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym w sprawie, a także o możliwości ostatecznego wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji, co do zebranych dowodów i materiałów, zgodnie z art. 10 k.p.a. (zawiadomienie k. 58 akt adm.).

W dniu 19 sierpnia 2019 r. powód skorzystał z prawa przeglądania akt spawy w siedzibie Delegatury UKE w P. (okoliczność niesporna).

Następnie powód złożył pismo, w którym wniósł o przedstawienie pisemnej informacji, czy w okresie od marca do sierpnia br. występowały problemy z funkcjonowaniem elektronicznego systemu obsługi sprawozdań finansowych z art.7 Pt, które uniemożliwiały lub utrudniały złożenie wymaganych dokumentów. Pełnomocnik powoda ponadto podniósł, że:

-

Spółka wykonała obowiązek sprawozdawczy 8 sierpnia 2019 r.,

-

Spółka wypełniła w przepisanym terminie wszystkie wymagane dokumenty, ale z uwagi na problemy techniczne nie udało się zatwierdzić i wysłać formularzy,

-

problem techniczny został zgłoszony 1 kwietnia 2019 r. działowi UKE Helpdesk,

-

plik pdf z formularzami został wysłany Prezesowi UKE 1 kwietnia 2019 na adres pue@uke.gov.pl,

-

w kwietniu, w maju i w sierpniu 2019 r. powód podejmował kolejne próby złożenia sprawozdań za pośrednictwem platformy PUE,

-

powód skorzystał z możliwości przejrzenia akt sprawy 19 września 2019 r. i stwierdził, że organ nie podjął działań w celu ustalenia istnienia i przyczyny problemów z niektórymi funkcjonalnościami platformy PUE. Ponadto podkreślił, iż powód nie może ponosić odpowiedzialności za nieprawidłowe działalnie platformy PUE, w sytuacji w której nie przyczynił się do utrudnienia realizacji obowiązków Prezesa UKE oraz zniekształcenia wyników analizy rynku. Ponowił wniosek o umorzenie postępowania na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. (pismo powoda z 26/09/2019 r. k. 60-64 akt adm.).

Pismem z 20 listopada 2019 r., Prezes UKE poinformował powoda o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym w sprawie, a także o możliwości ostatecznego wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji, co do zebranych dowodów i materiałów, zgodnie z art. 10 k.p.a. (zawiadomienie k. 78 akt adm.).

W dniu 27 listopada 2019 r, pełnomocnik Strony skorzystał z prawa przeglądania akt sprawy w siedzibie Delegatury UKE w P. (okoliczność niesporna).

W piśmie 29 listopada 2019 r., powód ponownie wniósł o zwrócenie się do administratora platformy PUE o przedstawienie pisemnej informacji, czy w okresie od marca do sierpnia br. występowały problemy z funkcjonowaniem elektronicznego systemu obsługi sprawozdań finansowych z art.7 Pt, w tym problemy z niektórymi funkcjonalnościami, które uniemożliwiały lub utrudniały złożenie wymaganych dokumentów przez ww. platformę (pismo powoda z 29/11/2019 r. k. 79-81 akt adm.).

W dniu 20 grudnia 2019 roku Prezes UKE wydał zaskarżoną Decyzję ( k. 84-90 akt adm.).

W roku 2018 powód osiągnął przychód w wysokości (...) zł (k.39 akt adm.).

Decyzją z 24 października 2016 r., Nr (...) Prezes UKE nałożył na powoda karę pieniężną w związku z niewywiązaniem się przez niego z obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust. 1 Pt, za rok sprawozdawczy 2010 w wysokości 4 000,00 zł (decyzja k.68-72 akt adm.).

Decyzją z 23 listopada 2017 r. Nr (...)Prezes UKE nałożył na powoda karę pieniężną w związku z niewywiązaniem się przez niego z obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust. 1 Pt, za rok sprawozdawczy:

- 2012 w wysokości 12 300,00 zł,

- 2014 w wysokości 12 300,00 zł ,

- 2015 w wysokości 12 300,00 zł ( decyzja k. 14-18 akt adm.).

Decyzją z 23 listopada 2017 r., Nr (...) Prezes UKE nałożył na powoda karę pieniężną w związku z niewywiązaniem się przez niego z obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust. 1Pt, za rok sprawozdawczy 2013 w wysokości 12 300,00 zł (decyzja k.20-24 akt adm.).

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o ww. dowody, których wiarygodność i moc dowodowa nie budziły zastrzeżeń stron oraz niekwestionowane twierdzenia stron.

Sąd pominął dowód z przesłuchania świadka C. L. na okoliczność działań podjętych przez Spółkę w celu wykonania obowiązku sprawozdawczego oraz przyczyn niemożności złożenia sprawozdania poprzez platformę PUE w wymaganym terminie, ponieważ fakt pierwszy, nie był sporny i został wykazany dokumentami prywatnymi, odnośnie zaś drugiego, to po pierwsze świadek nie ma informacji, dlaczego ewentualnie nie działała platforma PUE, a po drugie w sprawie przedstawiono dowody, z których wynikało, że platforma PUE działała prawidłowo w terminie, w którym należało złożyć omawiane sprawozdanie. Ponadto przesłuchaniu ww. osoby jako świadka sprzeciwiały się względy formalne, otóż w obecnej chwili C. L. jest prezesem powodowej spółki, a zatem co najwyżej mógłby być przesłuchany w charakterze strony, gdyby taka konieczność istniała.

Sąd Okręgowy – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie, albowiem zaskarżona Decyzja jest słuszna i ma oparcie w przepisach prawa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Pt, przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do przedkładania Prezesowi UKE danych za poprzedni rok kalendarzowy dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych w terminie do dnia 31 marca.

Przewidziany w przywołanym przepisie obowiązek informacyjny dotyczy każdego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, ma charakter stały i winien być realizowany przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego bez odrębnego wezwania. Obowiązek ten wynika bezpośrednio z przepisów prawa i nie wymaga konkretyzacji przez administrację telekomunikacyjną w formie decyzji administracyjnych, wobec czego przedsiębiorca samodzielnie ustala, jakim obowiązkom informacyjnym podlega (S. Piątek, Prawo Telekomunikacyjne. Komentarz, Warszawa 2013 r., System Informacji Prawnej Legalis).

Niedopełnienie przez przedsiębiorcę wskazanego obowiązku w ustawowo zakreślonym terminie powoduje natomiast narażenie się na sankcję administracyjną przewidzianą w art. 209 ust. 1 ¹ pkt 1 PT. W myśl tego przepisu Prezes UKE, jeżeli przemawia za tym charakter lub zakres naruszenia, może nałożyć karę pieniężną na podmiot, który nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą lub ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych lub udziela informacji niepełnych lub nieprawdziwych lub dostarcza dokumenty zawierające informacje niepełne lub nieprawdziwe.

Odnosząc powyższe, do okoliczności niniejszej sprawy Sąd stwierdził, iż nie budzi wątpliwości, że powód, wykonując działalność telekomunikacyjną jako przedsiębiorca telekomunikacyjny wpisany do rejestru tych przedsiębiorców, nie wypełnił w ustawowo określonym terminie obowiązku przedłożenia danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych za rok 2018 (art. 7 ust. 1 Pt).

Sposób wykonania ww. obowiązku został określony w Rozporządzeniu Ministra Cyfryzacji z dnia z dnia 7 grudnia 2018 r. w sprawie przekazywania danych dotyczących działalności telekomunikacyjnej, zgodnie z § 1 tego Rozporządzenia określa ono wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania, a także sposób i elektroniczny format przekazywania danych. Innymi słowy skuteczne zrealizowanie obowiązku z art. 7 ust. 1 Pt następuje wyłączenie w sposób wskazany w Rozporządzeniu.

W związku z powyższym, przesłanie przez powoda formularza w formacie PDF na adres mailowy urzędu, a nie za pomocą platformy PUE nie stanowiło prawidłowego wykonania obowiązku ustawowego.

Okolicznością sporną było to, czy powód nie wykonał obowiązku sprawozdawczego z przyczyn leżących po jego stronie, czy też po stronie pozwanego, który był odpowiedzialny za prawidłowe działanie platformy PUE.

Powód w odwołaniu wskazywał, że nie mógł umieścić sprawozdania na platformie PUE, ponieważ nie działała ona w sposób prawidłowy. Tymczasem pozwany wyjaśnił, iż problemy powoda wynikały z tego, iż Pan C. L., który chciał złożyć sprawozdanie w imieniu powoda, nie posiadał odpowiednich uprawnień. Powyższe stwierdzenie nie zostało przez powoda zakwestionowane w sposób skuteczny tj. powód w ogóle do tej kwestii się nie odniósł, jak również nie przedstawił dowodów na okoliczność, że stanowisko pozwanego jest niesłuszne.

Tymczasem ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci korespondencji mailowej, wynika, że 1 kwietnia 2019 roku C. L. próbował umieścić sprawozdanie na platformie PUE, jednak bezskutecznie. W związku z czym, tego samego dnia przesłał pocztą mailową do Urzędu Komunikacji Elektronicznej wypełniony druk sprawozdania w formacie PDF informując jednocześnie, że „Poprzez PUA udało mi się wysłać kilka sprawozdań. Niestety (...) sp. z o.o. odmawia” ( e-mail k. 48 akt adm.). W odpowiedzi, pracownik UKE, poinformował C. L. o konieczności dodania swojego konta do listy przedstawicieli organizacji oraz przesłał link do instrukcji jak należy to zrobić, wyjaśniając jednocześnie, że brak możliwości wysłania sprawozdania za pomocą platformy PUE jest konsekwencją tego, że nie został dodany do listy przedstawicieli organizacji uprawnionych do składania tego typu sprawozdań (e-mail z 02/04/2019 r. k. 49 akt adm.).

Z powyższego wynika, że platforma PUE działała prawidłowo, ponieważ C. L. mógł złożyć sprawozdania w imieniu innych podmiotów, jak również że został pouczony o tym, jakie są przyczyny trudności z którymi się mierzy. W toku postępowania nie przedstawiono dowodów, z których wynikałoby, że powód zastosował się do wskazówek pozwanego i aby okazały się one nieskuteczne. Innymi słowy, nie ma w sprawie dowodów, iż to z winy pozwanego lub osób trzecich powód nie mógł w sposób skuteczny złożyć sprawozdania o którym mowa w art. 7 ust. 1 Pt. Należy przy tym zauważyć, że odpowiedzialność przewidziana w przywołanym przepisie ma charakter obiektywny, tzn. jest ona niezależna od możliwości przypisania podmiotowi winy. Zarzucalność czynu związana jest bowiem z samym faktem popełnienia czynu o znamionach określonych we wskazanym przepisie prawa, chyba, że strona wykaże, iż podjęła wszystkie możliwe akty staranności, aby do naruszenia prawa nie dopuścić. W rozpoznawanej sprawie takich dowodów powód nie przedstawił.

Powyższe okoliczności wskazują zatem, że w niniejszej sprawie spełnione zostały przesłanki do nałożenia na powoda kary pieniężnej, o której mowa w art. 209 ust. 1 ¹ pkt 1 Pt. Zgodnie ze wspomnianym przepisem „Prezes UKE, jeżeli przemawia za tym charakter lub zakres naruszenia, może nałożyć karę pieniężną na podmiot, który nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą lub ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych lub udziela informacji niepełnych lub nieprawdziwych, lub dostarcza dokumenty zawierające informacje niepełne lub nieprawdziwe.”, a zgodnie z ust. 1a „Kara, o której mowa w ust. 1 i 1 ¹, może zostać nałożona także w przypadku, gdy podmiot zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę, jeżeli Prezes UKE uzna, że przemawiają za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia.”.

Innymi słowy Prezes UKE w ramach uznania administracyjnego może podjąć decyzję o nałożeniu kary pieniężnej również wtedy, gdy podmiot zaprzestał naruszenia prawa czyli tak jak w niniejszej sprawie, jeśli przemawiają za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia.

W uzasadnieniu zaskarżonej Decyzji pozwany wyjaśnił w sposób przekonywujący, dlaczego podjął decyzję o nałożeniu na powoda kary pieniężnej.

Jeśli chodzi o zakres naruszenia, podkreślenia wymaga, iż dane objęte przedmiotowym obowiązkiem mają zapewnić Prezesowi UKE, jako regulatorowi rynku telekomunikacyjnego, stały dostęp do informacji istotnych dla tego rynku. Brak tych informacji uniemożliwia z kolei Prezesowi Urzędu realizację jego kompetencji, w tym dokonanie oceny aktualnego stanu rynku, jego tendencji rozwojowych oraz potencjalnych zagrożeń, uniemożliwia też realizację celów regulacyjnych, w szczególności w zakresie nakładania, zmiany lub uchylania obowiązków regulacyjnych, stwarzania warunków dla wspierania konkurencji na rynku oraz zapewnienia użytkownikom korzyści w postaci różnorodności ceny i jakości usług telekomunikacyjnych. Z podanych względów obowiązek informacyjny musi być rygorystycznie przestrzegany przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Dane zawarte w składanych formularzach zapewniają bowiem ciągłość określonych zasadniczych informacji o rynku i przedsiębiorcach telekomunikacyjnych. Z kolei nieprzekazanie tych danych przez przedsiębiorcę daje mylny obraz stanu rynku, co ma znaczenie w szczególności przy jego analizie, również pod kątem czy występuje na nim skuteczna konkurencja. Ponadto przedmiotowe informacje są niezbędne dla stworzenia przez Prezesa UKE zgodnego ze stanem faktycznym raportu o stanie rynku telekomunikacyjnego ogłaszanego przez niego stosownie do treści art. 192 ust. 3 Pt w terminie do 30 czerwca za rok ubiegły. Tak więc zaniechanie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego wpływa na poprawność zgromadzonych i ujawnionych danych, tym samym przekładając się na adekwatność wskazanego raportu podawanego do informacji publicznej przez organ regulacyjny w wykonaniu obowiązku ustawowego nałożonego na ten organ, co nie może być bagatelizowane.

W rozpoznawanej sprawie, powód złożył wymagane sprawozdanie dopiero w sierpniu 2019 roku czyli już po opublikowaniu przez Prezesa UKE raportu o stanie rynku, a zatem dane przekazane przez powoda nie mogły być nim ujęte, tym samym raport był niepełny. Ponadto opóźnienie wyniosło ponad 4 miesiące.

Sąd w całości podzielił więc ocenę pozwanego co do zasadności orzeczenia wobec powoda kary pieniężnej, ale również odnośnie jej wysokości. Powód nie przedstawił przy tym okoliczności, które uzasadniałyby zmianę zakwestionowanej Decyzji poprzez zmniejszenie wysokości nałożonej na niego kary. Ustalając wysokość kary pieniężnej za naruszenie obowiązków określonych w art. 7 ust. 1 Pt, Prezes UKE prawidłowo uwzględnił wszystkie przesłanki wymienione w art. 210 ust. 2 Pt.

Ponadto na wysokość kary wpłynął fakt, iż powód w chwili wydani decyzji, był już prawomocnie ukarany za niezłożenie w terminie sprawozdania, o którym mowa w art. 7 ust. 1 Pt z 2010 rok, wówczas nałożono na niego karę w wysokości 4 000,00 zł.

Aczkolwiek pozostałe dwie decyzje, w których nałożono na powoda kary pieniężne w wysokości po 12 300,00 zł każda za niezrealizowanie tożsamych obowiązków za lata 2012, 2013, 2014 i 2015, były wówczas nieprawomocne, to pozwalały stwierdzić, że generalnie powód ma problem z realizacją obowiązków sprawozdawczych, a dotychczas nakładane kary okazały się nieskuteczne, stąd konieczność orzeczenia kary w wyżej, w rozpoznawanej sprawie.

Do ustalenia wysokości podstawy wymiaru kary przyjęta została kwota całkowitych przychodów powoda w kwocie (...) zł osiągniętych w 2018 r., gdyż przepis art. 210 Pt wprowadzający granicę maksymalnej kary nakładanej za naruszenie nie różnicuje rodzaju przychodów, w oparciu o które wyliczana jest kara pieniężna. Tym niemniej nie można pominąć informacji, że przychody uzyskane z działalności telekomunikacyjnej wyniosły (...) zł.

Sąd stanął na stanowisku, że stan faktyczny sprawy uzasadniał nałożenie na powoda kary pieniężnej oraz ustalenie jej wymiaru w wysokości określonej w zaskarżonej Decyzji, tj. w kwocie 25 000,00 zł.

Zgodnie z art. 210 ust. 1 PT, karę pieniężną, o której mowa w art. 209 ust. 1, Prezes UKE nakłada w wysokości do 3% przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę, że maksymalna kara, jaka mogłaby zostać nałożona na powoda za niewywiązanie się z obowiązku sprawozdawczego w 2018 r. wynosi (...) zł należy uznać, że kara w wysokości 25 000 zł nie jest nadmiernie wygórowana i mieści się w ustawowych granicach, a przy ustalaniu jej wysokości pozwany nie przekroczył ram uznania administracyjnego. Wysokość tej kary pozostaje we właściwej proporcji do stwierdzonego naruszenia, dotychczasowej działalności powoda oraz jego możliwości finansowych. Kara ta powinna spełnić funkcję represyjną, prewencyjną i wychowawczą, wpływając na zdyscyplinowanie powoda oraz innych przedsiębiorców w należytym wykonywaniu ich ustawowych obowiązków.

Z kolei podniesione przez powoda zarzuty odnośnie naruszenia przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nie mogły odnieść skutku, albowiem do kognicji Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie należy kontrola prawidłowości postępowania prowadzonego przed Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z 13/05/2004 r., sygn. akt III SK 44/04, Lex nr 137437),, jest to bowiem postępowanie sądowe pierwszoinstancyjne, w którym strona może przedstawić wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na potwierdzenie zasadności swojego stanowiska, tak więc co do zasady ewentualne uchybienia postępowania administracyjnego nie miały znaczenia dla rozpoznania sprawy przed tym Sądem.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił odwołanie na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c. wobec braku podstaw do jego uwzględnienia.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że powód jako przegrywający sprawę zobowiązany jest do zwrotu Prezesowi UKE kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik