Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 października 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	Starszy sekretarz sądowy Joanna Preizner – Offman

po rozpoznaniu 13 października 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa „(...)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 25 listopada 2019 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od „(...)” spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) w S. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmT 14/20

UZASADNIENIE

Decyzją z 25 listopada 2019 r. nr (...)Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej: Prezes UKE, pozwany), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego na podstawie art. 210 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 oraz art. 209 ust. 1 pkt 22b ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1954 z późn. zm.) (dalej: Pt) oraz na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 z późn. zm.) (dalej: k.p.a.) w związku z art. 206 ust. 1 Pt, nałożył na (...) sp. z o.o. (...) z siedzibą w S. (dalej powód) karę pieniężną płatną do budżetu państwa w wysokości: 30 000 PLN (słownie: trzydzieści tysięcy złotych) za niewypełnienie warunków wynikających z decyzji Prezesa UKE z 21 czerwca 2018 r., znak: (...), poprzez naruszenie § 4 ust. 3 tej decyzji, polegające na uniemożliwieniu przez (...) sp. z o.o. (...) z siedzibą w S. Operatorowi dostępu do budynków posadowionych na nieruchomościach położonych w S., dla których Sąd Rejonowy w Szczytnie, V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste o numerach:

1.  (...) – w tym do budynku przy ul. (...),

2.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

3.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

4.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

5.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

6.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

7.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

8.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

9.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

10.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

11.  (...) – w tym do budynku przy ul. (...),

12.  (...) i (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

13.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

14.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

15.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

16.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

17.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

18.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

19.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

20.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

21.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

22.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

23.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

24.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

25.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

26.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

27.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

28.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

29.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

30.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

31.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

32.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

33.  (...) i (...) -w tym do budynku przy ul. (...),

34.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

35.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

36.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

37.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

38.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

39.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

40.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

41.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

42.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

43.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

44.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

45.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

46.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

47.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

48.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

49.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

50.  (...) - w tym do budynku przy ul. (...),

(zwanych dalej (...)), zarządzanych przez Udostępniającego, celem zebrania informacji koniecznych do zaprojektowania, wykonania, utrzymania i eksploatacji przyłączy telekomunikacyjnych, w sytuacji nieposiadania lub nieudostępnienia znajdującej się w posiadaniu (...) sp. z o.o. (...) w S. dokumentacji technicznej Budynków, w wymaganym terminie 7 dni od daty wystąpienia przez (...) z wnioskiem z dnia 18 stycznia 2019 r.

Na podstawie art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. art. 209 ust. 1 pkt 22b Pt i art. 206 ust. 1 Pt

odstąpił od nałożenia kary, o której mowa w art. 209 ust. 1 pkt 22b Pt za niewypełnianie warunków wynikających z decyzji Prezesa UKE z dnia 21 czerwca 2018 r., znak: (...), poprzez naruszenie § 4 ust. 3 tej decyzji, polegające na uniemożliwieniu w terminie 7 dni od daty złożenia wniosku przez Operatora dostępu do budynków posadowionych na nieruchomościach położonych w S. przy:

1. ul. (...);

2. ul. (...).

Na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 oraz art. 209 ust. 1 pkt 22b Pt,

umorzył postępowanie w przedmiocie nałożenia na Udostępniającego kary pieniężnej za niewypełnianie warunków wynikających z decyzji Prezesa UKE z dnia 21 czerwca 2018 r., znak: (...), poprzez naruszenie § 4 ust. 3 tej decyzji, polegające na uniemożliwieniu w terminie 7 dni od daty złożenia wniosku przez Operatora dostępu do budynków posadowionych na nieruchomościach położonych w S. przy ul. (...).

Odwołanie od powyższej Decyzji złożył powód. Zaskarżając Decyzję w całości, jak podał powód, zwłaszcza w zakresie pkt I, w którym nałożono na niego karę pieniężną, wniósł o jej uchylenie w tej części lub w całości z urzędu jako nieważnej oraz zasądzenie od Prezesa UKE na rzecz powoda kosztów procesowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Zaskarżonej Decyzji powód zarzucił:

1.  naruszenie prawa materialnego przez błędne, niewłaściwe zastosowanie lub pominięcie przepisów prawa materialnego, w szczególności art. 6 ustanawiającego odrębną jednostkę prawną określonej nieruchomości, która „może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana”, art. 20 ust. 1 ustalającego obligatoryjny wybór zarządu wspólnoty, art. 21, art. 22 ustalającego obligatoryjny zakres uprawnień zarządu wspólnoty i uchwał wspólnoty np. obciążenia hipoteką, ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 737);

2.  bezprawne zastosowanie przepisu art. 30 ust. 1 ustawy o wruist i błędne posłużenie się w stosunku do powoda określeniem „zarządca nieruchomości”, o którym mowa w ww. przepisie, wbrew prawu materialnemu, gdyż (...) jest odrębną osobą prawną, tak jak odrębnymi jednostkami prawnymi są poszczególne wspólnoty mieszkaniowe wymienione w decyzjach w kategorii- właściciel, a nie „zarządca nieruchomości”.

Powód wskazał, że zaskarżona Decyzja, jak też powołana w niej decyzja odnoszą się wyłącznie do nieruchomości będących własnością jednostek organizacyjnych- wspólnot mieszkaniowych niebiorących udziału w przedmiotowym postępowaniu, toteż wywiódł, że nie ma żadnych podstaw faktycznych ani prawnych do nakładania kary w stosunku do (...) będącego odrębnym podmiotem prawnym. Ponadto powód zaznaczył, że w świetle prawa nie jest zarządcą nieruchomości wskazanych w zaskarżonej Decyzji, jak i decyzji z 21 czerwca 2018 r. Świadczy o tym, zdaniem powoda, orzecznictwo sądowe, załączona do odwołania uchwała SN z 18 października 2013 r. o sygn. III CZP 42/13 wyjaśniająca zagadnienie zarządzania, jak również publikacja Zwykły zarząd i „nie-zwykły”, zaświadczenie o numerze REGON wspólnoty mieszkaniowej przy ul. (...).

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o: oddalenie odwołania w całości; oddalenie lub pominięcie wniosków dowodowych powoda, o ile uznać że zostały złożone w uzasadnieniu odwołania; przeprowadzenie dowodów z dokumentów stanowiących akta administracyjne sprawy w celu wykazania przebiegu postępowania administracyjnego, ustalonego przez Prezesa UKE w Decyzji stanu faktycznego sprawy oraz treści zaskarżonej Decyzji Prezesa UKE oraz w celu udowodnienia faktu, iż powód dopuścił się naruszenia wskazanego w zaskarżonej Decyzji; zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy- Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z 21 czerwca 2018 r., nr (...), wydaną w trybie art. 30 ust. 1 ustawy o wruist Prezes UKE ustalił warunki dostępu Operatora, czyli M. Z. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) do Nieruchomości, w tym do Budynków, w celu zapewnienia telekomunikacji w Budynkach (lista budynków będących przedmiotem tej decyzji obejmuje wszystkie Budynki wymienione w pkt I sentencji zaskarżonej Decyzji). Do zapewnienia dostępu Operatorowi zostało zobowiązane (...) sp. z o.o. (...) w S. jako zarządca Nieruchomości (decyzja k. 3- 12 akt adm.). Decyzja z dnia 21 czerwca 2018 r. została doręczona Udostępniającemu oraz Operatorowi w dniu 27 czerwca 2018 r. (z.p.o. k. 41v- 42, 44v- 45 akt adm.).

Pismem z 18 lutego 2019 r. Operator zgłosił do Prezesa UKE, że Udostępniający nie wykonuje postanowień Decyzji. Operator podniósł, iż po drugiej próbie porozumienia się Udostępniającym, w dalszym ciągu zarządca odmawia mu współpracy. Operator wskazał także że „pomimo wydania zgody na wybudowanie infrastruktury dla (...) przez część Wspólnot Mieszkaniowych: sieci nie zostały jeszcze wybudowane, budowane przez firmę (...) sieci pracują w innej technologii i uniemożliwiają nam korzystanie, przez co musimy wybudować własną infrastrukturę wewnątrzbudynkową” (pismo z 18 lutego 2019 r. k. 12v akt adm.). Do ww. pisma Operator załączył: kopię wniosku z 18 stycznia 2019 r. złożonego do Udostępniającego z prośbą „udostępnienia w ciągu 7 dni dokumentacji technicznej budynków z załączonej listy w S. w zakresie koniecznym do zaprojektowania, wykonania, utrzymania i eksploatacji Infrastruktury. W sytuacji nie posiadania dokumentacji technicznej budynku z załączonej listy w S. proszę o umożliwienie dostępu celem zebrania informacji koniecznych do zaprojektowania, wykonania, utrzymania i eksploatacji Infrastruktury” (wniosek z 18 stycznia 2019 r. k. 13 akt adm.) oraz kopię odpowiedzi Udostępniającego na ww. wniosek - pismo z dnia 25 stycznia 2019 r. W przedmiotowej odpowiedzi Udostępniający wskazał:

- w których Budynkach nie ma Wspólnoty Mieszkaniowej;

- w których Budynkach została już wykonana instalacja światłowodowa;

- które Wspólnoty Mieszkaniowe „podjęły decyzję w formie prawomocnych uchwał o odmowie udostępnienia firmie (...) części wspólnych swoich nieruchomości do wykonania wnioskowanych instalacji” i nie udzieliły zgody na dostęp do swoich nieruchomości;

- iż pozostałe Wspólnoty Mieszkaniowe podjęły uchwały wyrażające zgodę firmie (...) na zawarcie umowy dot. dostępu do części wspólnych nieruchomości w celu wykonania instalacji światłowodowej.

Udostępniający w ww. odpowiedzi poinformował, że jako zarządzający nieruchomościami na zlecenie nie otrzymał od żadnej Wspólnoty Mieszkaniowej uprawnień samodzielnego rozporządzenia cudzą własnością, gdyż taki atrybut mają wyłącznie prawowici właściciele (pismo z 25 stycznia 2019 r. k. 14 akt adm.).

Prezes UKE pismem z 6 marca 2019 r. wezwał powoda do wyjaśnienia czy zrealizował postanowienia decyzji nr (...)z 21 czerwca 2018 r., wskazując na jego obowiązki jako Udostępniającego w zakresie zapewnienia Operatorowi możliwości wykonania uprawnień związanych z budową przyłącza i instalacji telekomunikacyjnej Budynków, a także na potrzebę współdziałania z Operatorem w zakresie niezbędnym do należytego i prawidłowego wykonywania Decyzji (pismo z 6 marca 2019 r. k. 15v- 16 akt adm.).

Powód pismem z 22 marca 2019 r. przekazał Prezesowi UKE wyjaśnienia, w których wskazał, że żadna z zarządzanych przez niego wspólnot mieszkaniowych nie przekazała mu uprawnień i upoważnień do samodzielnego decydowania o przeznaczeniu części wspólnych nieruchomości. Ponadto większość wspólnot zajęła w tym względzie negatywne stanowisko, odmawiając dostępu do nieruchomości Operatorowi w formie prawomocnych uchwał, natomiast kilka wspólnot zaakceptowało ten zamiar i na tej podstawie zostały zawarte umowy z Operatorem. Powód podniósł także, że uprzywilejowana pozycja operatorów telekomunikacyjnych pozwalająca na nieskrępowany dostęp do nieruchomości, nawet kilku operatorom, jest w ocenie właścicieli rażącym naruszeniem ich niezbywalnych praw, a właściciele nie mogą zaakceptować sytuacji, że w ich własności operatorzy telekomunikacyjni, prowadzący komercyjną działalność gospodarczą, będą montowali instalacje na przebiegach w korytarzach piwnicznych i klatkach schodowych, w rurach lub listwach instalacyjnych powodując destrukcję i niewątpliwie pogorszenie estetyki w miejscach codziennego użytku. Powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko, że nie mając uprawnień właścicielskich, przynależnych właścicielom poszczególnych nieruchomości wspólnot mieszkaniowych, nie może być obciążony obowiązkami niemożliwymi do wypełnienia (pismo z 22 marca 2019 r. k. 18 akt adm.).

Prezes UKE zawiadomieniem z 8 lipca 2019 r., doręczonym powodowi w 15 lipca 2019 r. (zawiadomienie k. 1- 2 akt adm., z.p.o. k. 21 akt adm.), poinformował powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na niego kary pieniężnej w związku z niewypełnieniem warunków wynikających z decyzji Prezesa UKE z dnia 21 czerwca 2018 r., nr (...), wydanej w trybie art. 30 ust. 1 ustawy o wruist, poprzez naruszenie § 4 ust. 3 tej decyzji polegające na nieumożliwieniu w terminie 7 dni od daty złożenia wniosku przez (...) dostępu do budynków posadowionych na nieruchomościach położonych w S. (budynki wyliczone na wstępie Decyzji w pkt 1-20) celem zebrania informacji koniecznych do zaprojektowania i wykonania przyłącza telekomunikacyjnego do budynków w sytuacji nieposiadania lub nieudostępnienia znajdującej się w posiadaniu powoda dokumentacji technicznej Budynków w zakresie koniecznym do zaprojektowania, wykonania, utrzymania i eksploatacji Infrastruktury.

W piśmie tym Prezes UKE wezwał powoda do przekazania danych dotyczących wielkości przychodu osiągniętego w 2018 r., niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary, w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. Jednocześnie Prezes UKE poinformował powoda o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem oraz o możliwości ostatecznego wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 30 dni od daty otrzymania tego pisma, jak również o możliwości przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów w każdym stadium postępowania.

W piśmie z 12 sierpnia 2019 r. powód podniósł „zarzut bezprawnego wszczęcia postępowania z urzędu przeciwko (...), ponieważ przedmiot postępowania merytorycznie i formalnie nie dotyczy TB5 (jako osoby prawnej), lecz innych niezależnych jednostek organizacyjnych, to jest wspólnot mieszkaniowych, które działają samodzielnie”. Ponadto w ww. piśmie powód oświadczył: „1) (...) z mocy prawa ani umownie w świetle art. 18 ust. 1 ustawy o własności lokali, w formie aktu notarialnego nie sprawuje funkcji zarządu żadnej ze wspólnot mieszkaniowych wskazanych w postępowaniu. 2) ewentualne postępowanie administracyjne może być wszczęte i toczyć się tylko w stosunku do konkretnej wspólnoty i tylko przy udziale wspólnoty jako strony”. Powód wniósł również o umorzenie postępowania w stosunku do niego jako bezprzedmiotowego, powołał się przy tym na oświadczenie złożone w piśmie z dnia 28 grudnia 2018 r. znak (...) oraz wyjaśnienie w piśmie (...) z dnia 22 marca 2019 r. (pismo z 12 sierpnia 2019 r. k. 22 akt adm., pismo z 28 grudnia 2018 r. k. 23 akt adm., pismo z 22 marca 2019 r. k. 24 akt adm.).

Jednocześnie pismem z 16 października 2019 r. Prezes UKE poinformował powoda o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym w sprawie, a także o prawie do ostatecznego wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 7 dni od daty otrzymania zawiadomienia (pismo z 16 października 2019 r. karta akt adm. bez numeru).

Dnia 25 listopada 2019 r. Prezes UKE wydał zaskarżoną Decyzję.

Powód uzyskał w 2018 r. przychód z prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości (...)zł (k. 31- 35 akt adm.).

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o ww. dowody z dokumentów zgromadzonych w trakcie postępowania administracyjnego, których wiarygodność i moc dowodowa nie budziły zastrzeżeń.

Sąd Okręgowy- Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona Decyzja jest słuszna i ma oparcie w przepisach prawa a podnoszone przez powoda zarzuty nie są trafne, stąd nie mogą skutkować uchyleniem tej Decyzji.

Przede wszystkim należy podnieść, że powód w odwołaniu koncentruje się na kwestionowaniu okoliczności, iż jest zarządcą nieruchomości a w konsekwencji wskazuje na brak podstaw do wydania wobec niego przez Prezesa UKE decyzji z 21 czerwca 2018 r. nr (...) opartej m.in. na art. 30 ust. 1 ustawy o wruist statuującym obowiązek właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy nieruchomości, niebędącego przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, do zapewnienia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostępu do nieruchomości, w tym do budynku oraz punktu styku, na podstawie którego przyjęto w tejże decyzji, że powód jako zarządca nieruchomości ma zapewnić Operatorowi dostęp do Nieruchomości i do Budynków oznaczonych w decyzji dla umożliwienia Operatorowi wykonania odpowiednich prac w celu zapewnienia telekomunikacji w Budynkach.

W tym kontekście należy więc stwierdzić, że dane zarzuty mogły być kierowane przeciwko decyzji Prezesa UKE z 21 czerwca 2018 r., w odwołaniu od tej decyzji, albowiem w niniejszym postępowaniu rozstrzygana jest wyłącznie kwestia zasadności nałożenia powoda kary pieniężnej za niewypełnianie postanowień ww. decyzji dostępowej, a dodatkowo kwestia częściowego odstąpienia od nałożenia kary na powoda z tego powodu, czy też częściowego umorzenia postępowania w przedmiocie nałożenia na powoda kary.

Sąd musiał jednocześnie uwzględnić, że wymieniona decyzja dostępowa na mocy art. 206 ust. 2aa w zw. z art. 206 ust. 2 pkt 6 Pt podlegała natychmiastowemu wykonaniu a obecnie jest prawomocna, bowiem odwołanie od niej zostało odrzucone przez Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z 24 kwietnia 2019 r. o sygn. XVII AmT 82/19, zaś postanowieniem z 6 listopada 2019 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił zażalenie powoda na powyższe postanowienie pod sygn. akt VII AGz 635/19, a zatem powód jako adresat tejże decyzji musi ją respektować, podobnie jak Sąd, który jest związany prawomocną decyzją administracyjną. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 21 września 2018 r. (sygn. akt IV CSK 589/17, Legalis) związanie sądu w postępowaniu cywilnym decyzją administracyjną ma podstawę przede wszystkim w treści art. 16 k.p.a. Sąd ten nie jest związany jedynie decyzją "bezwzględnie nieważną", co nie jest równoznaczne z nieważnością decyzji w rozumieniu art. 156 k.p.a. Za decyzję
bezwzględnie nieważną, która nie wiąże sądu w postępowaniu cywilnym, uważa się
zaś tylko decyzję dotkniętą taką wadą, która dyskwalifikuje ją, jako akt
administracyjny. Decyzją taką jest decyzja wydana przez organ oczywiście
niewłaściwy lub bez zachowania jakiejkolwiek procedury. Za decyzję taką niekiedy
uznaje się także decyzję wydaną bez jakiejkolwiek podstawy prawnej.

Natomiast zgodnie z treścią § 2 ust. 1 wspomnianej decyzji Operator jest uprawniony do wykonania instalacji telekomunikacyjnych Budynków oznaczonych w decyzji, wykonania przyłączy telekomunikacyjnych do tych Budynków w szczególności poprzez doprowadzenie do punktów styku linii kablowych światłowodowych, jak też wstępu lub wjazdu na teren Nieruchomości i do Budynków w celu wykonania wymienionych czynności. Przy czym w myśl § 3 ust. 1 tej decyzji Udostępniający, czyli powód jest zobowiązany do zapewnienia Operatorowi, czyli M. Z. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...), możliwości wykonywania uprawnień określonych w § 2 ust. 1, a także do współdziałania z Operatorem w zakresie niezbędnym do należytego i prawidłowego wykonania decyzji.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że z treści decyzji wynika, że przedmiotowe zobowiązanie Operatora poprzedzone zostało ustaleniem, że Udostępniający jest zarządcą, zgodnie z postanowieniami umów o zarządzanie zawartych ze wspólnotami mieszkaniowymi Nieruchomości i był umocowany do negocjowania umowy o dostęp w imieniu wspólnot mieszkaniowych Nieruchomości, toteż został w decyzji objęty obowiązkiem z art. 30 ust. 1 pkt 2 i 3 lit.b ustawy o wruist zapewnienia przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostępu do nieruchomości, w tym do budynku oraz punktu styku, polegającym w szczególności na umożliwieniu doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego aż do punktu styku, jak również umożliwieniu wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, ciążącym w myśl tego przepisu m.in. właśnie na zarządcy nieruchomości. Sąd w niniejszym postępowaniu nie może zaś badać poprawności ustaleń poczynionych w postępowaniu zakończonym wydaniem decyzji dostępowej, a w dalszej kolejności prawidłowości nałożenia na powoda obowiązku udzielenia dostępu, zwłaszcza, że nie dysponuje materiałem dowodowym zgromadzonym na potrzeby innej sprawy.

Biorąc zatem pod uwagę, że Operator wystąpił do powoda pismem z 18 stycznia 2019 r. z prośbą „udostępnienia w ciągu 7 dni dokumentacji technicznej budynków z załączonej listy w S. w zakresie koniecznym do zaprojektowania, wykonania, utrzymania i eksploatacji Infrastruktury. W sytuacji nie posiadania dokumentacji technicznej budynku z załączonej listy w S. proszę o umożliwienie dostępu celem zebrania informacji koniecznych do zaprojektowania, wykonania, utrzymania i eksploatacji Infrastruktury”, która miała oparcie w § 4 ust. 2 i 3 decyzji dostępowej o treści:

„2. W celu sporządzenia Projektu Udostępniający na wniosek Operatora, nieodpłatnie i bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku, udostępni Operatorowi znajdującą się w jego posiadaniu dokumentację techniczną Budynków w zakresie koniecznym do zaprojektowania, wykonania, utrzymania i eksploatacji infrastruktury.

3. W sytuacji, gdyby Udostępniający nie posiadał dokumentacji technicznej Budynków, o której mowa w ust. 2, lub jej nie przekazał w terminie, o którym mowa w ust. 2, Udostępniający jest zobowiązany, bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 7 dni od dnia wystąpienia przez Operatora z wnioskiem, umożliwić Operatorowi dostęp do Nieruchomości i do Budynków, celem zebrania informacji koniecznych do zaprojektowania, wykonania, utrzymania i eksploatacji infrastruktury.”,

powód był zobligowany do przedłożenia Operatorowi odpowiedniej dokumentacji technicznej lub też udzielenia mu rzeczonego dostępu celem zebrania potrzebnych informacji. Tymczasem powód nie zrealizował wniosku Operatora w ogóle, podnosząc w kierowanym do niego piśmie z 25 stycznia 2019 r. w szczególności, iż określone wspólnoty mieszkaniowe „podjęły decyzję w formie prawomocnych uchwał o odmowie udostępnienia firmie (...) części wspólnych swoich nieruchomości do wykonania wnioskowanych instalacji” i nie udzieliły zgody na dostęp do swoich nieruchomości; pozostałe wspólnoty mieszkaniowe podjęły uchwały wyrażające zgodę firmie (...) na zawarcie umowy dot. dostępu do części wspólnych nieruchomości w celu wykonania instalacji światłowodowej. Powód w ww. odpowiedzi poinformował też, że jako zarządzający nieruchomościami na zlecenie nie otrzymał od żadnej wspólnoty mieszkaniowej uprawnień samodzielnego rozporządzenia cudzą własnością, gdyż taki atrybut mają wyłącznie prawowici właściciele.

Takie stanowisko, skutkujące niewypełnieniem warunków decyzji dostępowej, powód podtrzymał również w toku postępowania administracyjnego, mimo, że ww. uchwały wspólnot pozostawały bez znaczenia w kontekście obowiązku zapewnienia dostępu nałożonego konkretnie na powoda w ramach decyzji administracyjnej organu regulacyjnego, do której powód powinien się zastosować. Trzeba bowiem podkreślić, że uchwały Wspólnot Mieszkaniowych na które powołuje się powód są nieskuteczne jako sprzeczne z prawem – przepisami ustawy wruist, które w art. 30 nakładają na właścicieli nieruchomości, użytkowników wieczystych i zarządców określone obowiązki, a tym samym stanowią ustawowe ograniczenie prawa właściciela do swobodnego dysponowania nieruchomością. Dodatkowo należy zauważyć, że pomimo iż przepisy ustawy wruist obowiązują już kilka lat, Trybunał Konstytucyjny nie stwierdził ich sprzeczności z przepisami Konstytucji RP dotyczącymi ochrony własności.

Zaniechanie polegające na niewypełnieniu warunków decyzji dostępowej stanowi natomiast delikt administracyjny, którego popełnienie sankcjonowane jest karą pieniężną. Zgodnie bowiem z treścią art. 209 ust. 1 pkt 22b Pt kto nie wypełnia warunków wynikających z decyzji wydawanych w trybie art. 30 ust. 1 i 3 wruist podlega karze pieniężnej. Stosownie do art. 210 ust. 1 Pt karę pieniężną nakłada Prezes UKE w drodze decyzji.

Biorąc więc pod uwagę całość powyższych rozważań należało uznać, że Prezes UKE słusznie nałożył na powoda karę na podstawie art. 209 ust. 1 pkt 22b Pt za naruszenie postanowień § 4 ust. 3 decyzji poprzez uniemożliwienie Operatorowi dostępu do budynków posadowionych na nieruchomościach, dla których prowadzone są wyliczone w pkt I Decyzji księgi wieczyste.

Wysokość kary pieniężnej, o której mowa w art. 209 ust. 1 Pt wynosi do 3% przychodu osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym, przy czym Prezes UKE, ustalając dokładną wysokość kary pieniężnej, zgodnie z art. 210 ust. 2 Pt, uwzględnia zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe.

Prezes UKE wziął pod uwagę wszystkie wymienione dyrektywy wymiaru kary, ustalając wysokość kary na odpowiednim poziomie.

W kwestii zakresu naruszenia trzeba podnieść, że powodowa Spółka nie wykonała obowiązku pozwalającego na zaprojektowanie przyłączy telekomunikacyjnych do Budynków zlokalizowanych aż pod 94 adresami, czym uniemożliwiła realizację inwestycji telekomunikacyjnej opartej na sieci szerokopasmowej na tak dużą skalę, co wpłynęło na zaostrzenie wymiaru kary. Uniemożliwienie Operatorowi dostępu do Budynków w celu zebrania informacji koniecznych do zaprojektowania i wykonania przyłączy telekomunikacyjnych do Budynków nie pozwoliło na osiągnięcie celu decyzji dostępowej, którym jest „zapewnienie telekomunikacji w Budynkach”. Bierna postawa powoda przejawiająca się w nieprzekazaniu dokumentacji technicznej Budynków lub informacji umożliwiających dostęp do Budynków bądź podjęciu innych działań pozwalających Operatorowi zaprojektować przyłącza w Budynkach uniemożliwia realizację projektowanej inwestycji i w konsekwencji wykonanie decyzji. Z powodu opisanego braku współdziałania powodowej Spółki, Operator nie mógł sporządzić projektu wykonawczego przyłączy, a w konsekwencji wykonać przyłączy do Budynków. Skutkiem tego jest ostatecznie uniemożliwienie zaoferowania osobom posiadającym tytuł prawny do lokali w Budynkach nowoczesnych usług telekomunikacyjnych świadczonych w oparciu o światłowodowe przyłącze Operatora.

Należało jednak uwzględnić, iż powód nie był dotychczas karany przez Prezesa UKE, co stanowi okoliczność łagodzącą.

W kontekście możliwości finansowych powoda wskazać trzeba, że z informacji zebranych przez organ wynika, że powód uzyskał łączne przychody za 2018 r. w wysokości (...) zł. Toteż maksymalna kara, jaką Prezes UKE mógłby nałożyć na powoda, zgodnie z art. 210 ust. 1 PT, wynosiła (...)zł, co stanowi 3% podstawy wymiaru kary.

Sąd przyjął więc, że stan faktyczny sprawy uzasadniał ustalenie kary pieniężnej w wysokości określonej w pkt I zaskarżonej Decyzji, tj. w kwocie 30 000 zł, ponieważ powód nie przedstawił żadnych okoliczności przemawiających za jej obniżeniem.

Wysokość tejże kary pozostaje we właściwej proporcji do stwierdzonego naruszenia, dotychczasowej działalności powoda oraz jego możliwości finansowych. Kara ta powinna spełnić funkcję represyjną, prewencyjną i wychowawczą, wpływając na zdyscyplinowanie powoda oraz innych przedsiębiorców w należytym wykonywaniu ich ustawowych obowiązków. Jak zauważył zaś słusznie Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z 24 kwietnia 2018 r. o sygn. VII AGa 750/18 (Legalis) „Kary wymierzane na podstawie art. 209 i 210 ustawy prawo telekomunikacyjne powinny mieć charakter zarówno represyjny, jak i prewencyjny. Powinny przyczynić się do zapewnienia trwałego zaprzestania w przyszłości naruszania obowiązków nałożonych na przedsiębiorcę. Aby zaś skutecznie zapobiegać próbom pojawienia się w przyszłości sprzecznych z ustawą zachowań, muszą być ustalone w wysokości odczuwalnej dla każdego z przedsiębiorców.”

Sąd uznał za trafne również rozstrzygnięcia Prezesa UKE zawarte w pkt II i III zaskarżonej Decyzji.

Mianowicie Sąd zgodził się, że zasadne jest odstąpienie przez Prezesa UKE na zasadzie art. 189f § 1 k.p.a. od nałożenia na powoda kary, o której mowa w art. 209 ust. 1 pkt 22b Pt za niewypełnianie warunków wynikających z Decyzji, poprzez naruszenie § 4 ust. 3 decyzji, polegające na uniemożliwieniu w terminie 7 dni od daty złożenia wniosku przez Operatora dostępu do budynków posadowionych na nieruchomościach położonych w S. przy: ul. (...) i ul. (...), albowiem Operator zawarł z odpowiednimi wspólnotami mieszkaniowymi umowy dostępu do nieruchomości zlokalizowanych pod wymienionymi adresami, a dzięki temu w budynkach przy ul. (...) i ul. (...) powód wykonał instalację światłowodową, co oznacza, iż faktycznie doszło do udostępnienia tych budynków Operatorowi, a zatem zakończyło się naruszenie w tym zakresie, którego wagę należało ocenić jako znikomą z tego powodu.

Z kolei w przypadku budynków przy ul. (...) w S., które nie były objęte zakresem obowiązków wynikających z decyzji dostępowej, powód nie mógł uniemożliwiać Operatorowi dostępu do ww. budynków celem zebrania informacji koniecznych do zaprojektowania, wykonania, utrzymania i eksploatacji przyłączy telekomunikacyjnych, naruszając § 4 ust. 3 Decyzji. W związku z tym przedmiotowe postępowanie w zakresie odnoszącym się do ww. budynków było bezprzedmiotowe i jako takie należało umorzyć na podstawie art. 105 § 1 k.p.a., co też Prezes UKE uczynił w pkt III zaskarżonej Decyzji.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił odwołanie w całości na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c. wobec braku podstaw do jego uwzględnienia.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na nieuwzględnienie odwołania, powoda należało uznać za stronę, która przegrała proces i zasądzić od niego na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720,00 zł ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265).

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

(...)

(...)