Treść orzeczenia XVII AmT 25/23 - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

XVII AmT 25/23 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Warszawie z 2024-02-26

Sygn. akt XVII AmT 25/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie – XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący – SSO Bogdan Gierzyński

Protokolant – starszy sekretarz sądowy Wioleta Banaszek

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 1 grudnia 2020 r., znak: (...)

I. oddala odwołanie;

II. zasądza od powoda J. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w S. na rzecz pozwanego Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 1.980 zł (jeden tysiąc dziewięćset osiemdziesiąt złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania za obie instancje, wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia SO Bogdan Gierzyński

Sygn. akt XVII AmT 25/23

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej decyzją z dnia 1 grudnia 2020 r., znak: (...), na podstawie art. 210 ust. 1 i 2 oraz art. 209 ust 1 pkt 4) i pkt 29a) w związku z art.201 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j.: Dz.U. z 2019 r., poz. 2460 ze zm.) oraz na podstawie art. 104 § 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 256, ze zm.) w związku z upoważnieniami Prezesa UKE nr (...) z 6 listopada 2020 r. oraz (...) z 18 listopada 2020 r., w związku z art. 206 ust. 1 i ust. 2 P.t., po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego wszczętego z urzędu zawiadomieniem z dnia 12 października 2020 r., w sprawie nałożenia kary pieniężnej na J. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) za niewypełnienie, w okresie od 3 lipca 2017 r. do 15 września 2020 r., obowiązków o których mowa:

1. W art. 56 ust. 3 pkt 2) P.t., poprzez nieokreślenie w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych, dalej zwanej Umową, świadczonych usług ze wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową.

2. W art. 56 ust. 3 pkt 3) P.t., poprzez nieokreślenie w Umowie terminu oczekiwania na przyłączenie do sieci lub terminu rozpoczęcia świadczenia usług.

3. W art. 56 ust. 3 pkt 4) P.t., poprzez nieokreślenie w Umowie okresu, na jaki została zawarta umowa, w tym minimalnego okres wymaganego do skorzystania z warunków promocyjnych.

4. W art. 56 ust. 3 pkt 9) P.t., poprzez nieokreślenie w Umowie trybu i warunków dokonywania zmian umowy oraz warunków jej przedłużenia i rozwiązania.

5. W art. 56 ust. 3 pkt 12) P.t., poprzez nieokreślenie w Umowie bądź regulaminie świadczenia usług telekomunikacyjnych, dalej zwanym Regulaminem, danych dotyczących jakości usług, w szczególności minimalnych oferowanych poziomów jakości usług, w tym czasu wstępnego przyłączenia.

6. W art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2120 z dnia 25 listopada 2015 r. ustanawiającego środki dotyczące dostępu do otwartego internetu oraz zmieniające dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, a także rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii, zwanego dalej Rozporządzeniem (UE) 2015/2120, poprzez niezawarcie w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu jasnego i zrozumiałego wyjaśnienia dotyczącego minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach usług dostępu do internetu w sieci stacjonarnej.

7. W art. 4 ust. 1 lit. e) Rozporządzenia (UE) 2015/2120, poprzez niezawarcie w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu jasnego i zrozumiałego wyjaśnienia, jakie środki ochrony prawnej przysługują konsumentowi zgodnie z prawem krajowym w przypadku jakichkolwiek stałych lub regularnie powtarzających się rozbieżności pomiędzy faktycznym wykonaniem usługi dostępu do internetu pod względem prędkości lub innych parametrów jakości usługi a wykonaniem opisanym w art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia (UE) 2015/2120.

8. W art. 56 ust. 3 pkt 16) P.t., poprzez nieokreślenie w Umowie bądź Regulaminie zasad, trybu i terminów składania oraz rozpatrywania reklamacji.

9. W art. 56 ust. 3 pkt 17) P.t., poprzez niezawarcie w Umowie bądź Regulaminie informacji o postępowaniach w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich.

10. W art. 56 ust. 3 pkt 20) P.t., poprzez nieokreślenie w Umowie bądź Regulaminie sposobu przekazywania abonentowi informacji o zagrożeniach związanych ze świadczoną usługą, w tym o sposobach ochrony bezpieczeństwa, prywatności i danych osobowych.

11. W art. 59 ust. 1 P.t., poprzez niepodanie Regulaminu do publicznej wiadomości przez publikację na swojej stronie internetowej.

12. W art. 63 ust. 1 P.t., poprzez niepublikowanie aktualnych informacji o jakości publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych.

13. W § 6 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie reklamacji usługi telekomunikacyjnej (Dz. U. z 2014 r. poz. 284), dalej zwanego Rozporządzeniem ws. reklamacji, poprzez niepotwierdzanie, w przypadku złożenia reklamacji w formie pisemnej przesyłką pocztową, telefonicznie albo w formie elektronicznej z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, jej przyjęcia, w terminie 14 dni od dnia złożenia reklamacji, ze wskazaniem dnia złożenia reklamacji, nazwy, adresu oraz numeru telefonu jednostki dostawcy usług rozpatrującej reklamację.

14. W § 7 ust. 1 Rozporządzenia ws. reklamacji, poprzez niezachowanie 30-dniowego terminu na udzielanie w formie pisemnej odpowiedzi na reklamację.

15. W § 7 ust. 2 pkt 5) Rozporządzenia ws. reklamacji, poprzez niezawieranie w pisemnej odpowiedzi na reklamację, pouczenia o wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego i prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym, a dodatkowo, w przypadku gdy reklamującym jest konsument, o prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniach, o których mowa w art. 109 P.t.

nałożył na J. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą
(...), z siedzibą w R., karę pieniężną

1. W wysokości 10 800,00 PLN (słownie: dziesięć tysięcy osiemset złotych, zero groszy), płatną do budżetu państwa,

1) za niewypełnienie określonego w art. 56 ust. 3 pkt 2) P.t. obowiązku określenia w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych, dalej zwanej Umową, świadczonych usług ze wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową;

2) za niewypełnienie określonego w art. 56 ust. 3 pkt 3) P.t. obowiązku, poprzez nieokreślenie w Umowie terminu oczekiwania na przyłączenie do sieci lub terminu rozpoczęcia świadczenia usług;

3) za niewypełnienie określonego w art. 56 ust. 3 pkt 4) P.t. obowiązku, poprzez nieokreślenie w Umowie okresu, na jaki została zawarta umowa, w tym minimalnego okres wymaganego do skorzystania z warunków promocyjnych;

4) za niewypełnienie określonego w art. 56 ust. 3 pkt 9) P.t. obowiązku, poprzez nieokreślenie w Umowie trybu i warunków dokonywania zmian umowy oraz warunków jej przedłużenia i rozwiązania;

5) za niewypełnienie określonego w art. 56 ust. 3 pkt 12) P.t. obowiązku, poprzez nieokreślenie w Umowie bądź regulaminie świadczenia usług telekomunikacyjnych, dalej zwanym Regulaminem, danych dotyczących jakości usług, w szczególności minimalnych oferowanych poziomów jakości usług, w tym czasu wstępnego przyłączenia;

6) za niewypełnienie określonego w art. 56 ust. 3 pkt 16) P.t. obowiązku, poprzez nieokreślenie w Umowie bądź Regulaminie zasad, trybu i terminów składania oraz rozpatrywania reklamacji;

7) za niewypełnienie określonego w art. 56 ust. 3 pkt 17) P.t. obowiązku, poprzez niezawarcie w Umowie bądź Regulaminie informacji o postępowaniach w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich;

8) za niewypełnienie określonego w art. 56 ust. 3 pkt 20) P.t. obowiązku, poprzez nieokreślenie w Umowie bądź Regulaminie sposobu przekazywania abonentowi informacji o zagrożeniach związanych ze świadczoną usługą, w tym o sposobach ochrony bezpieczeństwa, prywatności i danych osobowych;

9) za niewypełnienie określonego w art. 63 ust. 1 P.t. obowiązku, poprzez niepublikowanie aktualnych informacji o jakości publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych.

2. W wysokości 10 000,00 PLN (słownie: dziesięć tysięcy złotych, zero groszy), płatną do budżetu państwa,

1) za niewypełnienie określonego w art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia (UE) 2015/2120 obowiązku, poprzez niezawarcie w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu jasnego i zrozumiałego wyjaśnienia dotyczącego minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach usług dostępu do internetu w sieci stacjonarnej;

2) za niewypełnienie określonego w art. 4 ust. 1 lit. e) Rozporządzenia (UE) 2015/2120 obowiązku, poprzez niezawarcie w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu jasnego i zrozumiałego wyjaśnienia, jakie środki ochrony prawnej przysługują konsumentowi zgodnie z prawem krajowym w przypadku jakichkolwiek stałych lub regularnie powtarzających się rozbieżności pomiędzy faktycznym wykonaniem usługi dostępu do internetu pod względem prędkości lub innych parametrów jakości usługi a wykonaniem opisanym w art. 4 ust. 1 lit. d Rozporządzenia (UE) 2015/2120.

3. W wysokości 6 000 PLN (słownie: sześć tysięcy złotych, zero groszy), płatną do budżetu państwa,

1) za niewypełnienie określonego w § 6 ust. 2 i ust. 3 Rozporządzenia ws. reklamacji obowiązku, poprzez niepotwierdzanie, w przypadku złożenia reklamacji w formie pisemnej przesyłką pocztową, telefonicznie albo w formie elektronicznej z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, jej przyjęcia, w terminie 14 dni od dnia złożenia reklamacji, ze wskazaniem dnia złożenia reklamacji, nazwy, adresu oraz numeru telefonu jednostki dostawcy usług rozpatrującej reklamację;

2) za niewypełnienie określonego w § 7 ust. 1 Rozporządzenia ws. reklamacji obowiązku, poprzez niezachowanie 30-dniowego terminu na udzielanie w formie pisemnej odpowiedzi na reklamację;

3) za niewypełnienie określonego w § 7 ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia ws. reklamacji obowiązku, poprzez niezawieranie w pisemnej odpowiedzi na reklamację, pouczenia o wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego i prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym, a dodatkowo, w przypadku gdy reklamującym jest konsument, o prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniach, o których mowa w art. 109 P.t.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył J. K. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w S. zaskarżając ją w całości.

Odwołujący zarzucił zaskarżonej decyzji w szczególności naruszenie przepisów ustawy Prawo telekomunikacyjne, tj.:

a) art. 210 ustawy Prawo telekomunikacyjne poprzez błędną jego wykładnię wyrażającą się:

i) w nieuwzględnieniu przy nałożeniu kary pieniężnej rzeczywistego zakresu naruszenia prawa przez Skarżącego;

ii) w wadliwie dokonanej ocenie dotychczasowej działalności Skarżącego w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych, a w szczególności wywiązywania się przez Skarżącego z określonych przepisami prawa ustawowych obowiązków;

(...)) możliwości finansowych Skarżącego;

b) art. 201 ust. 1 w zw. z art. 199 ust. 1 ustawy Prawo telekomunikacyjne poprzez błędną jego zastosowanie i przyjęcie, iż Skarżący jako podmiot podlegający kontroli nie wypełnił obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz zaleceń pokontrolnych (...)

-: co skutkowało nałożeniem na Skarżącego rażąco wygórowanej kary pieniężnej, niewspółmiernej do zakresu naruszenia oraz nie znajdującej uzasadnienia w dotychczasowej działalności Skarżącego.

Mając powyższe na względzie Odwołujący wniósł o:

1) uchylenia zaskarżonej decyzji w całości lub zmianę decyzji poprzez uchylenie nałożonej zaskarżoną decyzją kary pieniężnej względnie jej obniżenie nałożonej kary pieniężnej;

2) zasądzenie do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Odwołujący wniósł ponadto o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z:

a) Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych;

b) OWU;

c) Cennika (...);

d) Wykazu zmian we wzorcach;

-: na okoliczność wprowadzenia w/w wzorców począwszy do dnia 21.12.2020 r. a tym samym wypełnienia obowiązków informacyjnych w stosunku do użytkowników końcowych.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wniósł o:

1. oddalenie odwołania w całości,

2. oddalenie wniosków dowodowych Powoda,

3. przeprowadzenie dowodów z dokumentów stanowiących akta administracyjne sprawy - na okoliczność przebiegu postępowania administracyjnego, ustalonego przez Prezesa UKE stanu faktycznego sprawy oraz treści zaskarżonej Decyzji Prezesa UKE,

4. zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrokiem z dnia 16 stycznia 2023 r. oddalił odwołanie oraz orzekł o kosztach postępowania.

Na skutek apelacji powoda Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z 27 października 2023 r., sygn. akt VII AGa 529/23 uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie, pozostawiając temu sadowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny m.in. wskazał, iż zaistniała w niniejszej sprawie sytuacja uniemożliwiająca de facto dokonania kontroli instancyjnej. Sąd odwoławczy nie mógł bowiem prześledzić toku rozumowania Sądu Okręgowego podejmującego decyzję o oddaleniu odwołania, skontrolować prawidłowości zarówno ustaleń faktycznych, jak i zastosowania odpowiednich przepisów, ich interpretacji, skoro argumentacja przeprowadzona w uzasadnieniu prowadziła ten Sąd do całkowicie odmiennego od sentencji wyroku wniosku. W tej sytuacji sprzeczność wyroku z zaprezentowanym uzasadnieniem musiała skutkować jego uchyleniem i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania z uwagi na nierozpoznanie istoty sprawy.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Prezes UKE dokonując sprawdzenia sposób wykonania przez (...) Zaleceń pokontrolnych (...) z dnia 29 czerwca 2017 r. (odebranych przez Stronę 3 lipca 2017 r.), w sprawie usunięcia nieprawidłowości w zakresie wypełniania przez (...), obowiązków wynikających z wykonywania gospodarczej działalności telekomunikacyjnej, w zakresie przepisów Działu III P.t. dotyczącego ochrony użytkowników końcowych w zakresie zapisów umów, cenników i regulaminów świadczenia usług telekomunikacyjnych, w tym obowiązków wynikających z art. 104 -106 P.t. oraz Rozporządzenia ws. reklamacji, dotyczących postępowania reklamacyjnego u dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych oraz Działu VII Pt dotyczącego tajemnicy telekomunikacyjnej i ochrony danych użytkowników końcowych, wzywał Stronę, pismami: z 26 września 2017 r., znak: (...), z 25 października 2017 r., znak: (...), z 28 marca 2018 r., znak: (...) z 5 lutego 2020 r., znak: (...) z 5 marca 2020 r., znak: (...) z 4 czerwca 2020 r., znak: (...), jak również z 30 czerwca 2020 r., znak: (...) o przedstawienie sposobu wykonania Zaleceń pokontrolnych, udostępnienie dokumentów i udzielenie informacji w zakresie stosowanych wzorców umownych, trybu postępowania reklamacyjnego oraz wykonania obowiązków informacyjnych w stosunku do użytkowników końcowych.

Ustalenia podjęte w wyniku przeprowadzonej przez Prezesa UKE analizy uzyskanych od (...) dokumentów oraz udzielonych informacji, wskazują, że w okresie od 3 lipca 2017 r. do 15 września 2020 r., tj. do dnia przekazania (...) do podpisania Protokołu kontroli o numerze(...), Strona dopuściła się m.in. naruszeń, o których mowa w art. 209 ust. 1 pkt 4) Pt i w art. 209 ust. 1 pkt 29a) Pt.

Prezes UKE zawiadomieniem z dnia 12 października 2020 r., znak: (...), zwanym dalej „Zawiadomieniem" (odebranym przez Stronę 15 października 2020 r.) poinformował (...) o wszczęciu z urzędu postępowania w przedmiocie nałożenia kary na Stronę za niewypełnienie, w okresie od 3 lipca 2017 r. do 15 września 2020 r., obowiązków o których mowa w sentencji niniejszej decyzji.

W piśmie tym Prezes UKE wezwał Stronę do przekazania danych dotyczących wielkości przychodu osiągniętego w 2019 r. niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. Jednocześnie Prezes UKE poinformował Stronę o możliwości ostatecznego wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 7 dni od daty otrzymania tego pisma oraz zgodnie z art. 73 k.p.a. w związku z art. 10 k.p.a. o możliwości przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek, kopii lub odpisów w każdym stadium postępowania.

Ponadto Prezes UKE na podstawie art. 123 § 1 w związku z art. 75 § 1 k.p.a. oraz art. 206 ust. 1 Pt postanowił włączyć do akt sprawy przedmiotowego postępowania administracyjnego następujący materiał dowodowy:

1. kopię zaleceń pokontrolnych z 29 czerwca 2017 r., znak: (...), odebranych przez Stronę 3 lipca 2017 r.;

2. kopię wezwania Prezesa UKE z 26 września 2017 r., znak: (...) odebranego przez Stronę 28 września 2018 r.;

3. kopię pisma Radcy Prawnego K. G. z 10 października 2017 r.;

4. kopię wezwania Prezesa UKE z 25 października 2017 r., znak: (...) odebranego przez Stronę 30 października 2017 r.;

5. kopię wezwania Prezesa UKE z 28 marca 2018 r., znak: (...) odebranego przez Stronę 30 marca 2018 r.;

6. kopię wezwania Prezesa UKE z 5 lutego 2020 r., znak: (...), odebranego przez Stronę 10 lutego 2020 r.;

7. kopię pisma Radcy Prawnego K. G. z 17 lutego 2020 r.;

8. kopię wezwania Prezesa UKE z 5 marca 2020 r., znak: (...), odebranego przez Stronę 23 marca 2020 r.;

9. kopię wezwania Prezesa UKE z 4 czerwca 2020 r., znak: (...) odebranego przez Stronę 09 czerwca 2020 r.;

10. kopię pisma Radcy Prawnego K. G. z 16 czerwca 2020 r.;

11. kopię wezwania Prezesa UKE z 30 czerwca 2020 r., znak: (...), odebranego przez Stronę 13 lipca 2020 r.;

12. kopię pisma Radcy Prawnego K. G. z 22 lipca 2020 r.;

13. kopię decyzji z 20 grudnia 2019 r., znak: (...) nakładającej karę pieniężną za nienależyte wypełnianie obowiązku na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Postanowieniem z dnia 21 października 2020 r., znak: (...) Prezes UKE włączył do akt sprawy przedmiotowego postępowania administracyjnego następujący materiał dowodowy:

1. kopię protokołu kontroli z 19 kwietnia 2017 r., znak: (...)

2. kopię protokołu kontroli z 14 września 2020 r., znak: (...)

Dodatkowo na podstawie art. 10 k.p.a., Prezes UKE poinformował Stronę w tym piśmie o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym w sprawie, a także prawie do ostatecznego wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 7 dni od daty otrzymania tego postanowienia.

Pismem z dnia 29 października 2020 r., znak: (...) Prezes UKE poinformował o oczywistej pomyłce pisarskiej w zawiadomieniu z dnia 12 października 2020 r. (znak: (...)) o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej, gdzie w treści pisma błędnie wskazano znaki dokumentów włączonych do materiału dowodowego, jako:

1. kopię zaleceń pokontrolnych z 29 czerwca 2017 r., znak: (...), odebranych przez Stronę 3 lipca 2017 r.;

2. kopię wezwania Prezesa UKE z 26 września 2017 r., znak: (...), odebranego przez Stronę 28 września 2018 r.;

3. kopię pisma Radcy Prawnego K. G. z 10 października 2017 r.;

4. kopię wezwania Prezesa UKE z 25 października 2017 r., znak: (...), odebranego przez Stronę 30 października 2017 r.;

5. kopię wezwania Prezesa UKE z 28 marca 2018 r., znak: (...) odebranego przez Stronę 30 marca 2018 r.

a powinno być:

1. kopię zaleceń pokontrolnych z 29 czerwca 2017 r., znak: (...), odebranych przez Stronę 3 lipca 2017 r.;

2. kopię wezwania Prezesa UKE z 26 września 2017 r., znak: (...) odebranego przez Stronę 28 września 2018 r.;

3. kopię pisma Radcy Prawnego K. G. z 10 października 2017 r.;

4. kopię wezwania Prezesa UKE z 25 października 2017 r., znak: (...) odebranego przez Stronę 30 października 2017 r.

Pismem z dnia 22 października 2020 r. pełnomocnik Strony (radca prawny K. G. z (...)) przedstawił swoje stanowisko w sprawie, jako reprezentujący Stronę. W stanowisku z dnia 22 października 2020 r. pełnomocnik Strony (radca prawny K. G.) wskazał za Stronę, że w zakresie:

Ad. pkt 1 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w art. 56 ust. 3 pkt 2) Pt poprzez nieokreślenie w Umowie, świadczonych usług ze wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową, Strona oświadczyła, iż zgodnie z zapisami i postanowieniami umów ich integralną częścią są również Regulaminy promocji, które w sposób szczegółowy określają wszystkie elementy składające się na opłaty abonamentowe. Na potwierdzenie powyższego Strona w załączeniu przedłożyła Regulamin promocji stosowany w przypadku jednego z abonentów, którego umowy były przedmiotem kontroli.

Ustalono w sprawie, że (...) w § 5 lit. i) Regulaminu, (...) określa: „Opłata abonamentowa obejmuje: i) stały dostęp do sieci (...); ii) korzystanie z Usługi odpowiadającej danej opłacie abonamentowej określonej w Cenniku; (...)) obsługę serwisową, z wyłączeniem dodatkowo płatnych napraw serwisowych, a także obsługi nieuzasadnionych wezwań" . Zgodnie natomiast z przywoływanymi przepisami prawa, wszystkie informacje dotyczące świadczonych usług, ze wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową, powinny zostać określone w Umowie. Jednocześnie (...) nie informuje w Umowie, że w nieuprawniony sposób przeniósł do Regulaminu opis elementów składających się na opłatę abonamentową.

Ad. Pkt 2 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w art. 56 ust. 3 pkt 3) Pt poprzez nieokreślenie w Umowie terminu oczekiwania na przyłączenie do sieci lub terminu rozpoczęcia świadczenia usług, Strona oświadczyła, że informację w zakresie terminu instalacji Urządzenia, a tym samym przyłączenia do sieci lub terminu rozpoczęcia świadczenia usług określa § 4 lit. i) oraz j) Regulaminu.

Ustalono w sprawie, że (...) nie określa w Umowie informacji o terminie oczekiwania na przyłączenie do sieci lub terminie rozpoczęcia świadczenia usług. Szczątkowe informacje w tym zakresie (...) zawarł w § 4 lit. i) Regulaminu: „JPKpo podpisaniu Umowy z Abonentem zainstaluje Urządzenie abonenckie w terminie do 45 dni roboczych licząc od dnia podpisania umowy. Po upływie tego okresu Umowa może, na pisemny wniosek Abonenta, zostać rozwiązana. Przy czym okres ten może ulec zwiększeniu przy niekorzystnych warunkach atmosferycznych lub propagacyjnych” , oraz w § 4 lit. j) Regulaminu: (...) zobowiązuje się do dokonania Instalacji w Lokalu Abonenta w terminie do 45 dni roboczych od daty podpisania Umowy, chyba że strony uzgodnią, w formie pisemnej pod rygorem nieważności, inny termin lnstalacji. (...)". Zgodnie z przywoływanymi powyżej przepisami prawa, wszystkie informacje dotyczące terminu oczekiwania na przyłączenie do sieci lub terminu rozpoczęcia świadczenia usług, powinny zostać określone w Umowie. Jednocześnie (...) nie informuje w Umowie, że w nieuprawniony sposób przeniósł do Regulaminu zapisy dotyczące terminu wykonania instalacji u abonenta lub instalacji u niego urządzenia abonenckiego.

Ad. Pkt 3 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w art. 56 ust. 3 pkt 4 Pt poprzez nieokreślenie w Umowie okresu, na jaki została zawarta umowa, w tym minimalnego okres wymaganego do skorzystania z warunków promocyjnych, Strona oświadczyła, że w stosowanych przez nią umowach znajduje się informacja określająca okres obowiązywania umowy. Na pierwszej stronie wzorca umowy znajduje się wyraźny zapis dotyczący okresu na jaki zawierana jest umowa. Według Strony, powyższy okres koreluje - w zakresie ceny i wartości świadczonych usług z danym Regulaminem promocji a pozostałe szczegółowe - powszechne warunki dotyczące obowiązywania i terminu umowy określone są w OWU (znajdujących się na drugiej stronie wzorca umowy).

Ustalono w sprawie, że (...) nie określa prawidłowo w Umowie okresu, na jaki została zawarta umowa, w tym minimalnego okres wymaganego do skorzystania z warunków promocyjnych. W Ogólnych warunkach umowy (dalej OWU), w § 6 lit. a i b (...) informuje o obowiązujących w Umowie terminach w następujący sposób: a) „Umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony , chyba że w treści umowy strony wyraźnie określą, iż została ona zawarta na czas określony. Po upływie terminu obowiązywania umowy terminowej, umowa ulega automatycznemu przekształceniu na umową na czas nieokreślony", b) „minimalny okres trwania Umowy jest określony w szczególnych warunkach umowy a w zamian Użytkownik dostaje upust w abonamencie oraz opłacie przyłączeniowej w stosunku do oferty ogólnej". Jednocześnie w Szczegółowych warunkach umowy, na pierwszej stronie wzorca umowy znajduje się zapis: „minimalny okres trwania Umowy określa się na (w tym miejscu umieszczono pole do wstawienia opisu) miesięcy/ące licząc od miesiąca następnego po miesiącu uruchomienia usługi".

Postanowienie art. 56 ust. 3 pkt 4) Pt ma zastosowanie w przypadku zawierania umów na warunkach promocyjnych, które odbiegają od standardowych warunków, przede wszystkim pod względem ceny usługi i czasu trwania umowy. W pozostałych przypadkach umowa powinna wskazywać, że zawierana jest na warunkach standardowych.

Okres obowiązywania Umowy, w tym minimalny okres wymagany do skorzystania z warunków promocyjnych, który (...) określa, jako „minimalny okres trwania Umowy", powinien być liczony od dnia zawarcia Umowy, który nie musi być dniem rozpoczęcia świadczenia usług. Moment zawarcia umowy rozumieć należy, jako moment połączenia stron stosunkiem prawnym wynikającym z umowy. W przypadku tak rozumianego momentu zawarcia umowy, od tego zdarzenia należy liczyć początkowy okres obowiązywania umowy, określony w umowie. W przypadku, gdy w umowie nie został określony moment jej zawarcia, należy odwołać się do treści art. 70 K.c. i przyjąć, że zawarta jest ona (i obowiązuje) w chwili otrzymania przez składającego ofertę oświadczenia o jej przyjęciu a więc de facto złożenia podpisu przez konsumenta na umowie (np. w przypadku umowy zawieranej w lokalu przedsiębiorstwa).

Okres obowiązywania umowy należy łączyć z terminem jej zawarcia. Nie należy natomiast okresu obowiązywania umowy łączyć z momentem rozpoczęcia świadczenia usług telekomunikacyjnych (innym niż termin jej zawarcia). Przy liczeniu terminu obowiązywania umowy, za jej początek należy przyjąć termin zawarcia umowy. „W umowie zawartej na warunkach promocyjnych nie można odsyłać w sprawie minimalnego okresu umowy do wzorca wykorzystanego przy zawarciu umowy (…) W przypadku umów oświadczenie usług telekomunikacyjnych zawartych z ulgą na czas określony, minimalny okres trwania umowy będzie pokrywał się z okresem trwania umowy” (S. Piątek, Prawo telekomunikacyjne – Komentarz, wyd. CH Beck, Warszawa 2019, wyd. 4). Przyjęcie, iż początkowy termin obowiązywania umowy można liczyć od momentu rozpoczęcia świadczenia usług telekomunikacyjnych(późniejszego od momentu zawarcia umowy), bądź nawet „od miesiąca następnego po miesiącu uruchomienia usługi”, jak określa (...), doprowadziłby do sytuacji, w której okres obowiązywania umowy przekraczałby okres 24 miesięcy, w przypadku „początkowego okresu obowiązywania umowy”, który zgodnie z art. 56 ust. 4a P.t. nie może być dłuższy niż 24 miesiące.

Ad. Pkt 4 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w art. 56 ust. 3 pkt 9 Pt poprzez nieokreślenie w Umowie trybu i warunków dokonywania zmian umowy oraz warunków jej przedłużenia i rozwiązania, Strona oświadczyła, że w stosowanych przez nią umowach znajdują się postanowienia określające tryb i warunki dokonywania zmian umowy oraz warunków jej przedłużania i rozwiązywania. Według Strony powyższe zasady zostały szczegółowo określone w treści § 5 oraz § 6 OWU, które znajdują się w aktach kontroli.

W sprawie ustalono, że (...) nie określa prawidłowo w Umowie trybu i warunków dokonywania zmian umowy oraz warunków jej przedłużenia i rozwiązania.

W zakresie ewentualnych zmian warunków umowy, w § 3 lit. c) OWU, (...) określa: „(...) wszelkie zmiany w zakresie warunków Umowy, Regulaminu, Cennika oraz Regulaminu (...) podaje do publicznej wiadomości bądź doręcza Abonentowi w formie pisemnej i drogą elektroniczną, zgodnie z art. 60a Ustawy PT’. Natomiast w § 9 OWU określa „Wszelkie zmiany umowy wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności."

Więcej informacji w zakresie zmiany umowy (...) zawarł w § 5 lit. a) OWU: (...) umożliwia Użytkownikowi zmianę warunków Umowy, w szczególności w zakresie możliwości wyboru nowego pakietu lub dodatkowych usług na zasadach określonych w Umowie lub Regulaminie. Zmiana warunków umowy możliwa jest za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość, w szczególności telefonicznie, za pośrednictwem poczty elektronicznej lub bezpośrednio w lokalu (...)."

Jednak nowelizacją Prawa Telekomunikacyjnego z 10 maja 2018 r. zmodyfikowano warunki dokonywania zmian w umowie z inicjatywy abonenta. Uchylone zostały przepisy art. 56 ust. 6-9 Pt określające warunki korzystania przez abonentów będących stronami umów zawartych w formie pisemnej lub elektronicznej z możliwości zmiany niektórych warunków tych umów za pomocą środków porozumiewania się na odległość, w szczególności telefonicznie lub przy użyciu poczty elektronicznej lub faksu. Po uchyleniu tych przepisów stosowana jest zasada wynikającą z art. 77 § 1 K.c., że uzupełnienie lub zmiana umowy wymaga zachowania takiej formy, jaką ustawa lub strony przewidziały w celu jej zawarcia, (por.: Piątek, Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019, Wyd. 4).

W § 5 lit. a) OWU (...) zawarł dodatkowo: „Użytkownik, który dokonał zmian warunków Umowy na zasadach określonych w ustępie poprzednim, może od powyższych zmian odstąpić w terminie 10 dni od dnia otrzymania pisemnego potwierdzenia zmian. Odstąpienie to powinno być dokonane wyłącznie w formie pisemnej." Po uchyleniu art. 56 ust. 6 Pt, zastosowanie w przypadkach odstąpienia od dokonanych zmian warunków umowy mają przepisy art. 27 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 134.). Zgodnie z tym przepisem konsument, który zawarł umowę na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa, może w terminie 14 dni odstąpić od niej bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem kosztów określonych tą ustawą. Warunki, sposób korzystania z tego prawa oraz skutki jego zastosowania określa Ustawa o prawach konsumenta w rozdziale 4.

Warunki przedłużenia Umowy (...) zawarł częściowo w OWU § 6, lit. a) „Umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony, chyba że w treści umowy strony wyraźnie określą, iż została ona zawarta na czas określony. Po upływie terminu obowiązywania umowy terminowej, umowa ulega automatycznemu przekształceniu na umową na czas nieokreślony” oraz § 6 lit. b): „minimalny okres trwania Umowy jest określony w szczególnych warunkach umowy a w zamian Użytkownik dostaje upust w abonamencie oraz opłacie przyłączeniowej w stosunku do oferty ogólnej". Tryb i warunki przedłużenia umowy odnoszą się do tego postanowienia umowy, które określa okres, na jaki umowa została zawarta (art. 56 ust. 3 pkt 4 Pt). Do przedłużenia umowy odnoszą się przepisy dotyczące jej zmiany. Dopuszczalne jest przekształcenie umowy zawartej na czas oznaczony w umowę na czas nieoznaczony, pod warunkiem, że konsument zostanie poinformowany we wzorcu umowy o warunkach umowy przedłużonej oraz że będzie miał możliwość złożenia oświadczenia o braku woli przedłużania umowy na czas nieoznaczony w odpowiednim terminie, (por.: Piątek, Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019, Wyd. 4). Ma to istotne znaczenie w sprawie bowiem stosowana przez (...) Umowa zawiera zapisy wprowadzające w błąd. Układ graficzny Umowy, tj. szczegółowe warunki umowy na pierwszej stronie wzorca umowy, nie przewidują możliwości zawarcia umowy na czas określony, natomiast w cytowanej powyżej treści OWU § 6, lit. a), (...) informuje „(...) Po upływie terminu obowiązywania umowy terminowej, umowa ulega automatycznemu przekształceniu na umową na czas nieokreślony", co wskazuje, że każda umowa zawarta z określonym minimalnym okresem trwania umowy, jest umową zawartą na czas określony. W odniesieniu natomiast do umów zawartych na czas określony, w § 6 lit. f) ppkt iv) OWU, (...) ustala, że „Umowa wygasa automatycznie po upływie okresu na który została zawarta, w przypadku umów na czas określony”. Uznać zatem należałoby, że każda umowa zawierana przez Stronę na szczególnych warunkach, tj. z „minimalnym okresem trwania Umowy” jest umową terminową, czyli zawartą na czas określony, która „wygasa automatycznie po upływie okresu na który została zawarta".

Ad. Pkt 5 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w art. 56 ust. 3 pkt 12 Pt poprzez nieokreślenie w Umowie bądź Regulaminie, danych dotyczących jakości usług, w szczególności minimalnych oferowanych poziomów jakości usług, w tym czasu wstępnego przyłączenia, Strona oświadczyła, że w stosowanych przez nią wzorcach Regulaminu tj. w § 6 Regulaminu w/w dane zostały wskazane. Dodatkowo (...) wskazał, że przedmiotowe dane publikuje na posiadanych przez siebie stronach internetowych, a brak ich odnotowania przez Prezesa UKE, jest następstwem chwilowo wadliwego działania systemu, co ma zostać niezwłocznie skorygowane.

W sprawie ustalono, że (...) nie określa prawidłowo w Umowie bądź w Regulaminie danych dotyczących jakości usług, w szczególności minimalnych oferowanych poziomów jakości usług, w tym czasu wstępnego przyłączenia i wprowadza w błąd co do zapisów Regulaminu w tej sprawie.

Poprawne określenie informacji odnoszących się do jakości usług ma istotne dla użytkownika usług znaczenie, bowiem naruszenie poziomu minimalnego powoduje odpowiedzialność odszkodowawczą przewidzianą w ust. 3 pkt 15 Pt.

W stanowisku z dnia 22 października 2020 r. pełnomocnik Strony (radca prawny K. G.) wskazał za Stronę, że „w stosowanych przez Operatora wzorcach Regulaminu tj. w §6 Regulaminu w/w dane zostały wskazane. Nadto, Operator przedmiotowe dane publikuje na posiadanych przez siebie stronach internetowych, a brak ich odnotowania przez tutejszych Organ, jest następstwem chwilowe wadliwego działania systemu. Powyższe zostanie niezwłocznie skorygowane".

Ustalenia podjęte w tej sprawie przez Prezesa UKE wskazują, że w § 6 Regulaminu (...) określił minimalne poziomy jakości dla Bezprzerwowego czasu dostępności / świadczenia Usług (od 90%), Czasu podłączenia Usług, w tym telekomunikacyjnych (na 14 dni) oraz Wskaźnik poprawności faktur z ostatnich 6 miesięcy w zakresie wysokości Opłaty Abonamentowej (na 99%). Ten ostatni wskaźnik budzi szczególne wątpliwości, gdyż jest to wartość wskaźnika za ostatnie 6 miesięcy poprzedzających wejście w życie Regulaminu, zatem jego zmiana wymusza na Przedsiębiorcy zmianę Regulaminu z zachowaniem wymogu art. 60a Pt. Zgodnie z informacją zamieszczoną w Regulaminie, obowiązuje on „od 20 lipca 2018". Dodatkowo § 6 Regulaminu, (...) wskazuje, że „Specyfikacja techniczna oraz dane o jakości Usług publikowane są dodatkowo na Stronie (...)" natomiast w § 14 lit. a) Regulaminu, (...) określa: „(...) stronie (...) co roku, do 31 stycznia publikować będzie wskaźniki jakości świadczonych przez siebie Usług za okres ostatnich 12 miesięcy, uwzględniający treść Załącznika III dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 07.03.2002 r. - dyrektywy o usłudze powszechnej (Dz.U.EU.L.02.108.51), a także stanowisko Prezesa UKE z dnia 22.04.2008 r."

Na podstawie podjętych ustaleń (ustalenia protokołu kontroli z 19 kwietnia 2017 r. oraz protokołu kontroli z 14 września 2020 r., wyjaśnienia strony), Prezes UKE stwierdza, że (...) nie publikował tych danych na prowadzonej przez siebie stronie internetowej w 2017 r. oraz w dalszym ciągu nie publikował ich do dnia wszczęcia niniejszego postępowania, czyli przez okres ponad trzech lat.

W zakresie naruszenia obowiązku określonego w art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia (UE) 2015/2120, poprzez niezawarcie w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu jasnego i zrozumiałego wyjaśnienia dotyczącego minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach usług dostępu do internetu w sieci stacjonarnej.

W sprawie ustalono, że (...) nie określa w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu w sieci stacjonarnej, wyjaśnienia dotyczącego minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach tej usługi.

Rozporządzenia (UE) 2015/2120 reguluje szereg zagadnień dotyczących prawa dostępu do otwartego internetu, m.in.: usługę dostępu do internetu, neutralność sieci, uczestników ekosystemu internetowego, środki zarządzania ruchem, przejrzystość warunków korzystania z usług oraz nakłada szereg obowiązków na dostawców usług dostępu do internetu. Należy przy tym zauważyć, że na podstawie art. 10 ust. 3 Rozporządzenia (UE) 2015/2120 Polska powiadomiła Komisję Europejską o skorzystaniu ze środka przysługującego na mocy przepisu Rozporządzenia (UE) 2015/2120 tj. utrzymania do dnia 31 grudnia 2016 r. środków krajowych, w tym systemów samoregulacyjnych, obowiązujących przed 29 listopada 2015 r. W związku z tym stosowanie Rozporządzenia w Polsce rozpoczęło się dnia 1 stycznia 2017 r.

Zatem począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r. dostawcy usług dostępu do internetu zobowiązani są stosować przepisy ww. Rozporządzenia, w tym przepisy art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Tym samym także od 1 stycznia 2017 r. przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu będącemu dostawcą usług dostępu do internetu można przypisać ewentualną odpowiedzialność za naruszenie przepisów Rozporządzenia (UE) 2015/2120 w ww. zakresie.

Zgodnie z treścią ww. przepisu art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia (UE) 2015/2120 dostawcy usług dostępu do internetu zapewniają, aby każda umowa, która obejmuje usługę dostępu do internetu zawierała następujące elementy: (...) d) jasne i zrozumiałe wyjaśnienie dotyczące minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach usług dostępu do internetu w przypadku sieci stacjonarnych lub dotyczących szacunkowych maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach usług dostępu do internetu w przypadku sieci ruchomych oraz tego, w jaki sposób znaczne odstępstwa od odpowiednich deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych mogłyby wpływać na korzystanie przez użytkowników końcowych z praw określonych w art. 3 ust. 1 Rozporządzenia (UE) 2015/2120.

Obowiązek, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. d), dotyczy każdej umowy o świadczenie usług dostępu do internetu. Został on nałożony na dostawców usług dostępu do internetu. Wymagania co do treści umowy o świadczeniu usług dostępu do internetu określone w art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia (UE) 2015/2120 dotyczą głównie funkcji informacyjnych tej umowy. Włączenie tych informacji do umowy ma zagwarantować potencjalnemu użytkownikowi końcowemu już w fazie przedkontraktowej odpowiednie warunki do podjęcia decyzji co do wyboru oferty i zawarcia umowy zgodnej z jego interesami i preferencjami. Informacyjny walor ustaleń w umowach dotyczących prędkości powiązać można ze wzmacnianiem pozycji użytkownika, tego potencjalnego jak i już korzystającego z usług, w związku z korzystaniem przez niego z usług dostępu do internetu. (porównaj S. Piątek, Rozporządzenie UE Nr 2015/2120 w zakresie dostępu do otwartego internetu. Komentarz, art. 4 ust. 1, Wyd. 1 2017, Legalis).

Jak wskazano powyżej, w Polsce stosowanie Rozporządzenia (UE) 2015/2120 rozpoczęło się 1 stycznia 2017 r. Określenie przez Stronę w umowach obejmujących usługę dostępu do internetu jasnego i zrozumiałego wyjaśnienia dotyczącego minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach usług dostępu do internetu w przypadku sieci stacjonarnych, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt d) Rozporządzenia (UE) 2015/2120, powinno było nastąpić zatem od dnia 1 stycznia 2017 r. O konieczności stosowania się do powyższych obowiązków Strona zostało powiadomiona przez Prezesa UKE w 2017 roku.

Naruszenie przepisów Rozporządzenia (UE) 2015/2120 dotyczących postanowień informacyjnych, które powinny być zawarte w umowach, obejmujących usługę dostępu do internetu, podlega karze pieniężnej na podstawie art. 209 ust. 1 pkt 29a) Pt. Zgodnie bowiem z art. 209 ust. 1 pkt 29a) Pt karze pieniężnej podlega, kto nie wypełnia obowiązków określonych m.in. w art. 4 Rozporządzenia (UE) 2015/2120.

Naruszenie art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia (UE) 2015/2120 ogranicza prawo obecnych i potencjalnych abonentów Strony do podjęcia decyzji co do wyboru oferty i zawarcia umowy obejmującej usługę dostępu do internetu zgodnej z ich interesami i preferencjami. Włączenie informacji dotyczących jasnego i zrozumiałego wyjaśnienia dotyczącego minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkościach pobierania i wysyłania danych w ramach usług dostępu do internetu w przypadku sieci stacjonarnych ma zagwarantować abonentom, już nawet w fazie przedkontraktowej, odpowiednie warunki do podjęcia decyzji co do wyboru oferty.

W zakresie naruszenia obowiązku określonego w art. 4 ust. 1 lit. e) Rozporządzenia (UE) 2015/2120, poprzez niezawarcie w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu jasnego i zrozumiałego wyjaśnienia, jakie środki ochrony prawnej przysługują konsumentowi zgodnie z prawem krajowym w przypadku jakichkolwiek stałych lub regularnie powtarzających się rozbieżności pomiędzy faktycznym wykonaniem usługi dostępu do internetu pod względem prędkości lub innych parametrów jakości usługi a wykonaniem opisanym w art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia (UE) 2015/2120.

W sprawie ustalono, że (...) nie określa w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu w sieci stacjonarnej, jakie środki ochrony prawnej przysługują konsumentowi zgodnie z prawem krajowym w przypadku jakichkolwiek stałych lub regularnie powtarzających się rozbieżności pomiędzy faktycznym wykonaniem usługi dostępu do internetu pod względem prędkości lub innych parametrów jakości usługi a ustalonymi parametrami w zakresie minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach tej usługi.

Wymóg umieszczenia w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu informacji określonych w art. 4 ust. 1 lit. e) Rozporządzenia (UE) 2015/2120, dotyczy szczególnego rodzaju użytkownika usług, jakim jest konsument. W związku z wymogami odnoszącymi się tylko do umów, (...) powinien przy zawieraniu umowy ustalać status abonenta. Umowa, w tej części, ma wyjaśniać jakie środki przysługują użytkownikowi końcowemu będącemu konsumentem zgodnie z prawem krajowym. Informacja taka powinna uwzględniać wszystkie środki prawne, jakie przysługują użytkownikom końcowym będącym konsumentami, a nie tylko środki przysługujące wyłącznie konsumentom. Wytyczne Organu Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej - BEREC, dotyczące wdrażania europejskich zasad neutralności sieci przez krajowych regulatorów ( dalej Wytyczne BEREC) wyjaśniają, jakie roszczenia przysługują konsumentowi i wskazują na takie przykłady roszczeń przysługujących konsumentowi, jak obniżenie ceny, wcześniejsze rozwiązanie umowy, odszkodowanie, usunięcie naruszenia umowy lub kombinacji takich roszczeń. W świetle przepisu art. 4 ust. 1 lit. e) Rozporządzenia (UE) 2015/2120, co najmniej równie ważne są kwestie proceduralne, dotyczące trybu dochodzenia roszczeń. Dobór właściwego roszczenia i trybu postępowania ma bardzo istotne znaczenie dla poziomu uciążliwości związanych z dochodzeniem uprawnień, szybkości i kosztów takiego postępowania. Konsument może wykorzystać różne środki prawne w celu dochodzenia tego samego roszczenia. Celem zawarcia tych informacji w umowie obejmującej usługę dostępu do internetu jest ułatwienie konsumentowi należytej reakcji na naruszenie jego uprawnień (wskazanych powyżej, wynikających z art. 4 ust. 1 lit. d) Rozporządzenia (UE) 2015/2120), co wymaga wyboru zarówno właściwej drogi dochodzenia tych uprawnień, jak i właściwego roszczenia, (porównaj: Wytyczne BEREC sierpień 2016, pkt 158).

Przepis art. 104 ust. 1 Pt odsyła w sprawie odpowiedzialności dostawcy za wykonanie usługi do postanowień K.c. Stosuje się w tych przypadkach przepisy dotyczące niewykonania lub nienależytego wykonania świadczenia, tj. art. 471-472 K.c. Przedsiębiorca jest obowiązany do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które nie ponosi on odpowiedzialności. Przedsiębiorca odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności. Ten zakres odpowiedzialności jest zazwyczaj ograniczany przez dostawcę usług telekomunikacyjnych w granicach swobody wynikającej z przepisów K.c. z uwzględnieniem bezwzględnie obowiązujących przepisów Prawa telekomunikacyjnego. Jednak zakazy dotyczące ograniczania odpowiedzialności wynikają również z Rozporządzenia (UE) 2015/2120, które nakazuje określenie niektórych cech jakościowych usługi w umowie i zapewnienie odpowiedzialności dostawcy usługi dostępu do internetu za realizację uzgodnionych parametrów jakościowych. W tym zakresie (...), jako dostawca usługi dostępu do internetu musi uwzględnić przepis art. 4 ust. 4 Rozporządzenia (UE) 2015/2120, który rozgranicza incydentalne przejściowe przypadki odstępstw od ustalonych parametrów jakościowych od stałych regularnie powtarzających się odstępstw pod względem prędkości lub innych parametrów jakości usługi. W celu umożliwienia konsumentom weryfikacji jakości usług dostępu do internetu Prezes UKE certyfikował na okres 24 miesięcy od dnia 1 grudnia 2018 r., aplikację stacjonarną na komputery z systemem operacyjnym (...). Kolejny mechanizmu monitorowania jakości dostępu do internetu jest w fazie testów i zastąpi obecny, którego okres certyfikacji upływa 30 listopada 2020 r. Jego zadaniem jest również zwiększania ochrony użytkowników i konkurencji między dostawcami w oparciu o jakość świadczonych usług^{(

+)}. W świetle art. 4 ust. 4 Rozporządzenia (UE) 2015/2120, przeznaczenie certyfikowanych mechanizmów monitorowania jakości jest związane z ustalaniem faktów istotnych dla oceny zgodności faktycznego wykonania usługi dostępu do internetu z wykonaniem należytym, określonym w umowie.

Ograniczanie odpowiedzialności dostawcy ustug telekomunikacyjnych jest powszechnie stosowane ze względu na szczególny charakter tych usług oraz rodzaje szkód jakie mogą wystąpić przy ich świadczeniu.

Postanowienia umów zawieranych ze wszystkimi abonentami, nie tylko z konsumentami koncentrują się głównie na ograniczeniu zakresu szkody, która może stanowić podstawę dochodzenia odpowiedzialności dostawcy oraz na określeniu zasad ustalania wysokości odszkodowania. Dostawcy tych usług, ograniczają w umowach swą odpowiedzialność do naruszeń polegających na przerwach w funkcjonowaniu usługi oraz do zapłaty związanego z tym odszkodowania. Wymaganie z art. 4 ust. 1 lit. e) Rozporządzenia (UE) 2015/2120 dotyczy wyjaśnienia konsumentowi, jakie środki prawne mu przysługują w razie stałych lub regularnie powtarzających się rozbieżności pomiędzy faktycznym wykonaniem usługi dostępu do Internetu pod względem prędkości lub innych parametrów jakości usługi a ustalonymi parametrami w zakresie minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach tej usługi. Dotyczy zatem odpowiedzialności dostawcy za naruszenie wszelkich postanowień umowy dotyczących jakości usługi.

Z omawianego przepisu wynika, że w umowie konieczne jest określenie wymagań jakościowych, ustalenie przypadków, w których za ich naruszenie dostawca ponosi odpowiedzialność oraz wskazanie sposobu dochodzenia tej odpowiedzialności, (porównaj S. Piątek, Rozporządzenie UE Nr 2015/2120 w zakresie dostępu do otwartego internetu. Komentarz, art. 4 ust. 1, Wyd. 1 2017, Legalis).

Ad. Pkt 8 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w art. 53 ust. 3 pkt 16 Pt poprzez nieokreślenie w Umowie bądź Regulaminie zasad, trybu i terminów składania oraz rozpatrywania reklamacji, Strona oświadczyła, że w stosowanych przez Operatora wzorcach, w szczególności § 13 Regulaminu znajdują się zapisy w sposób szczegółowy określające zasady, tryb i termin składania oraz rozpatrywania reklamacji, i że w ocenie (...) przedmiotowe regulacje są kompleksowe.

W sprawie ustalono, że Przedsiębiorca nie określa prawidłowo w Umowie bądź Regulaminie zasad, trybu i terminów składania oraz rozpatrywania reklamacji.

Wykonując obowiązek określony w art. 56 ust. 3 pkt 16) Pt, należy uwzględnić wszystkie elementy wynikające z obowiązującego prawa. Wykonanie tego obowiązku polega na przeniesieniu do umowy (regulaminu) postanowień obowiązujących przepisów o rozpatrywaniu reklamacji oraz uszczegółowieniu danych niezbędnych abonentowi do wykonania uprawnień reklamacyjnych (o ile jest to konieczne). Przeniesienie do Regulaminu postanowień wynikających z ustawy i Rozporządzenia ws. reklamacji, wynikającego z art. 106 ust. 4 Pt oraz wskazanie danych niezbędnych do wykonania uprawnienia przez abonenta, wyczerpuje obowiązki dostawcy usług w tej sprawie. Przedsiębiorca, jako dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych jest obowiązany do rozpatrywania reklamacji usług telekomunikacyjnych. Przepisy art. 106 Pt wprowadzają obowiązkowe postępowanie reklamacyjne po stronie dostawcy usług telekomunikacyjnych dla użytkowników końcowych wszystkich usług telekomunikacyjnych (porównaj art. 107 Pt).

Przedmiotowy zakres postępowania reklamacyjnego dotyczy wszelkich zarzutów związanych z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem usługi. Dodatkowo przepis art. 4 ust. 2 Rozporządzenia (UE) 2015/2120 nakazuje, aby dostawcy usługi dostępu do internetu stosowali przejrzyste, proste i efektywne procedury rozpatrywania skarg użytkowników końcowych w odniesieniu do praw i obowiązków użytkowników usługi dostępu do internetu, określonych w Rozporządzenia (UE) 2015/2120.

(...) nie określa konsekwencji wynikających z braku rozpatrzenia reklamacji w ustawowym terminie 30 dni, ustalonych w art. 106 Pt, co zostało przez (...) pominięte w zapisach Regulaminu. Narusza to obowiązek informacyjny w stosunku do użytkowników końcowych, w zakresie ich uprawnień do dochodzenia dalszych roszczeń.

Dodatkowo w § 13 lit. i) Regulaminu (...) zastrzega sobie uprawnienie o treści „(...) Jeżeli (...) we wskazanym terminie nie ma możliwości udzielenia odpowiedzi na reklamację, zobowiązany jest w terminie 30 dni do poinformowania Abonenta o niemożności udzielenia odpowiedzi na reklamację w tym terminie, podając przyczynę zwłoki oraz przewidywany termin udzielenia odpowiedzi na reklamację." Zapis o takiej treści jest nieuprawniony, gdyż stoi w sprzeczności z regulacją zawartą w art. 106 ust. 2 Pt, która określa, że „Jeżeli reklamacja usługi telekomunikacyjnej nie zostanie rozpatrzona w terminie 30 dni od dnia jej złożenia, uważa się, że została ona uwzględniona

Jednocześnie w zapisach Umowy i Regulaminu (...) pomija całkowicie informacje w zakresie uprawnień użytkowników usługi dostępu do internetu, w przypadku jakichkolwiek stałych lub regularnie powtarzających się rozbieżności pomiędzy faktycznym wykonaniem usługi dostępu do internetu pod względem prędkości lub innych parametrów jakości usługi a ustalonymi parametrami w zakresie minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach tej usługi. Obowiązek ten nałożony został na dostawcę usługi dostępu do internetu w art. 4 ust. 1 lit. e) Rozporządzenia (UE) 2015/2120.

Przepis art. 4 ust. 2 Rozporządzenia (UE) 2015/2120 wymaga przejrzystości, prostoty i efektywności procedur rozpatrywania skarg. Wytyczne BEREC formułują szereg zaleceń opartych na dobrych praktykach w zakresie rozpatrywania skarg. Zalicza się do nich wymóg poinformowania użytkownika końcowego w umowie oraz na stronie internetowej, w jasny sposób, jakie procedury skargowe są dostępne, w tym jaki jest maksymalny lub przeciętny okres rozpatrywania skargi. Procedura powinna wskazywać w jaki sposób skarga będzie załatwiana, jakie kroki podejmie dostawca usługi dostępu do internetu w celu zbadania skargi oraz w jaki sposób użytkownik końcowy będzie informowany o przebiegu postępowania i o jego wyniku. Wymagane jest ustanowienie jednego punktu do kontaktów w sprawie wszelkich skarg dotyczących art. 3 oraz 4 ust. 1 Rozporządzenia (UE) 2015/2120, niezależnie od przedmiotu skargi. Użytkownik końcowy powinien mieć możliwość uzyskania informacji o statusie złożonej przez niego skargi w taki sam sposób, w jaki złożył skargę. Dostawca powinien informować o wyniku postępowania w stosunkowo krótkim czasie, jednak czas ten musi uwzględniać złożoność sprawy a w prawie krajowym wymóg ten jest niewątpliwie spełniony poprzez ustalony w postępowaniu reklamacyjnym termin 30 dni na rozstrzygnięcie sprawy. W przypadku, gdy skarga została rozpatrzona w sposób, który nie kończy sporu pomiędzy użytkownikiem końcowym a dostawcą, użytkownik końcowy powinien być poinformowany o środkach prawnych, które mu przysługują zgodnie z prawem krajowym. Należy poinformować użytkownika o wszystkich możliwościach dalszego prowadzenia sprawy na drodze postępowania sądowego, administracyjnego czy w trybie pozasądowym, (porównaj: Wytyczne BEREC sierpień 2016, pkt 159).

Brak informacji o procedurze reklamacyjnej na stronie internetowej dostawca może usunąć samodzielnie bez konieczności wprowadzania w tym zakresie obowiązku prawnego w prawie krajowym.

Odpowiednie zastosowanie przez (...) obowiązujących obecnie przepisów dotyczących reklamacji usług telekomunikacyjnych powinno spełniać również wymagania dotyczące procedur skargowych w odniesieniu do usług dostępu do internetu.

Ad. Pkt 9 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w art. 56 ust. 3 pkt 17 Pt poprzez niezawarcie w Umowie bądź Regulaminie informacji o postępowaniach w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, Strona odniosła się do treści § 13 Regulaminu. Według Strony, w zakresie powyższego, każdy z Abonentów informowany jest o tym fakcie w przypadku uzyskiwania odpowiedzi w zakresie wniesionej przez niego reklamacji.

W sprawie ustalono, że (...) nie określa w Umowie bądź w Regulaminie informacji o postępowaniach w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich i wprowadza konsumentów w błąd co do zapisów Regulaminu w tej sprawie.

W zakresie informacji o polubownych sposobach rozwiązywania sporów, (...) w § 13 lit. I) Regulaminu określa: „Odpowiedź reklamacyjna jest ostatecznym rozstrzygnięciem w sprawie i wyczerpuje drogę wewnętrznego postępowania reklamacyjnego. Dalsze spory cywilnoprawne pomiędzy Abonentem a (...) mogą być skierowane na drogę mediacji prowadzonej przez Prezesa UKE, bądź poddane pod rozstrzygnięcie sądu polubownego przy Prezesie UKE”. Dodatkowo § 13 lit. ł) Regulaminu wskazuje: „Odpowiedź na reklamację powinna zawierać: ppkt vi) „pouczenie o wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego i prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym, a dodatkowo w przypadku, gdy reklamującym jest konsument, o prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniach, o których mowa w art. 109 i 110 Prawa Telekomunikacyjnego.".

Ustawa z dnia z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. z 2016 r., poz. 1823) w art. 52 wprowadziła zmiany do Prawa telekomunikacyjnego, nadając art. 56 w ust. 3 pkt 17) Pt nowe brzmienie, o treści: „informację o postępowaniach w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich i postępowaniach przed stałymi polubownymi sądami konsumenckimi przy Prezesie UKE". Podobnych zmian dokonano w art. 109 Pt.

Z uwagi na dokonane zmiany w Prawie telekomunikacyjnym, (...) zobowiązany był, wypełniając obowiązek informacyjny wynikający z przepisu art. 56 ust. 3 pkt 17) Pt, do uwzględnienia treści tego przepisu obowiązującej od 10 stycznia 2017 r. Następnie ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1118), z dniem 12 września 2018 r. został zniesiony stały polubowny sąd konsumencki działający przy Prezesie UKE. Nowelizacja Prawa telekomunikacyjnego wprowadziła likwidację sądu polubownego i zastąpiła go funkcjonującym już wówczas pozasądowym rozwiązywaniem sporów konsumenckich ( (...)) na mocy ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. z 2016 r. poz. 1823). Jednocześnie art. 110 Pt został uchylony.

W ramach realizacji obowiązku informacyjnego określonego w art. 56 ust. 3 pkt 17) Pt, (...), zawierając umowę z konsumentem musi poinformować o możliwości rozwiązania sporu polubownie w drodze postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich, prowadzonego przez Prezesa, które jest przewidziane w art. 109 Pt.

Stwierdza się , że (...) nie określa w Umowie bądź w Regulaminie informacji o postępowaniach w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich.

Ad. Pkt 10 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu z art, 56 ust. 3 pkt 20 Pt poprzez nieokreślenie w Umowie bądź Regulaminie sposobu przekazywania abonentowi informacji o zagrożeniach związanych ze świadczoną usługą, w tym o sposobach ochrony bezpieczeństwa, prywatności i danych osobowych, Strona oświadczyła, że w stosowanych przez nią wzorcach Regulaminu przedmiotowa informacja znajduje się w treści § 14 pkt b) Regulaminu. Dodatkowo (...) wskazał, że przedmiotowe dane publikuje na posiadanych przez siebie stronach internetowych, a brak ich odnotowania przez Prezesa UKE, jest następstwem chwilowo wadliwego działania systemu co ma zostać niezwłocznie skorygowane.

W sprawie ustalono, że (...) nie określa w Umowie bądź w Regulaminie sposobu przekazywania abonentowi informacji o zagrożeniach związanych ze świadczoną usługą, w tym o sposobach ochrony bezpieczeństwa, prywatności i danych osobowych.

Obowiązek wynikający z art. 56 ust. 3 pkt 20) Pt Przedsiębiorca powinien realizować na podstawie informacji publikowanych przez Prezesa UKE na podstawie art. 62 ust. 1 pkt 3) i 4) Pt w serwisie internetowym pod adresem: www.cik.uke.gov.pl. Do serwisu można przejść bezpośrednio ze strony głównej www.uke.gov.pl z zakładki Konsument. Publikacja tych treści wynika z obowiązku nałożonego na Prezesa UKE przepisem art. 62 Pt. Stosowne komunikaty wraz z poradnikami, których treść, w wymaganym zakresie wykorzystać może dostawca usług, zamieszczone są na stronie głównej serwisu internetowego UKE Centrum Informacji Konsumenckiej w zakładce Usługi telekomunikacyjne >Poradniki np. w artykule „Niezgodne z prawem sposoby wykorzystywania usług telekomunikacyjnych oraz sposoby ochrony bezpieczeństwa, prywatności i danych osobowych podczas korzystania z publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych" opublikowanym przez Prezesa UKE w sierpniu 2017 r. Publikatory Prezesa UKE zamieszczone w zakładce serwisu internetowego UKE http://cik.uke.gov.pl/ Usługi telekomunikacyjne > Poradniki, służyć mogą dostawcom usług telekomunikacyjnych, jako źródło informacji niezbędnych do wypełnienia obowiązku z art. 56 ust. 3 pkt 20) Pt. Przed sierpniem 2017 r. stosowne komunikaty wraz z poradnikami, zamieszczone były na stronie głównej serwisu internetowego UKE w zakładce Konsument > Poradniki > Prawa i obowiązki abonentów > np. w artykule „Bądź świadomy zagrożeń w sieci".

Zgodnie z art. 56 ust. 3 pkt 20) Pt, w związku z art. 56 ust. 3 Pt dostawca usług ma w jasnej, zrozumiałej i łatwo dostępnej formie określać informacje o zagrożeniach związanych ze świadczoną usługą, w tym o sposobach ochrony bezpieczeństwa, prywatności i danych osobowych. Sposobem tym może być publikacja odpowiedniego artykułu w serwisie internetowym prowadzonym pod adresem: (...)

W Regulaminie, należy wówczas wskazać miejsce publikacji tych informacji w serwisie internetowym (...).

W § 14 lit. b) Regulaminu Przedsiębiorca określa: (...) na (...) Przy próbie odczytania informacji ze strony (...) , na którym (...) prowadzi swój serwis internetowy odsyła do nieistniejącej strony i wyświetla komunikat błędu 404 „strona nie została odnaleziona".

Na podstawie podjętych ustaleń (ustalenia protokołu kontroli z 19 kwietnia 2017 r. oraz protokołu kontroli z 14 września 2020 r., wyjaśnienia strony), stwierdza się, że (...) nie publikował tych danych na prowadzonej przez siebie stronie internetowej w 2017 r. oraz w dalszym ciągu nie publikował ich do dnia wszczęcia niniejszego postępowania, czyli przez okres ponad trzech lat.

Ad. Pkt 11 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w art. 59 ust. 1 Pt poprzez niepodanie Regulaminu do publicznej wiadomości przez publikację na swojej stronie internetowej, Strona wyjaśnia, iż Regulamin stosowany przez Operatora był oraz jest powszechnie dostępny pod adresem:

(...)

W sprawie ustalono, że (...) nie podaje do publicznej wiadomości użytkowników lub potencjalnych użytkowników usług telekomunikacyjnych Regulaminu. Regulamin publikowany w serwisie internetowym (...) nie jest dostępny z ogólnego menu - list rozwijanych zagnieżdżonych na stronie głównej serwisu.

Jak wyjaśnił (...): „stosowany przez Operatora był oraz jest powszechnie dostępny pod adresem: (...)Regulamin faktycznie dostępny jest pod adresem (...)jednak wskazany adres dostępny jest jedynie dla osób, którym jest on znany. Do Regulaminu nie prowadzi ścieżka dostępu z zakładek/działów w serwisie (...) Na powyższe Prezes UKE zwracał uwagę Stronie już w 2017 r. (ustalenia protokołu kontroli z 19 kwietnia 2017 r., protokołu kontroli z 14 września 2020 r., zalecenia pokontrolne z dnia 29 czerwca 2017 r.). Do dnia wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie, (...) nie podjął żadnych działań w celu upublicznienia Regulaminu w miejscu dostępnym dla ogółu zainteresowanych.

Pod adresem (...) Przedsiębiorca publikuje również cennik oferty standardowej, ogólne warunki umowy oraz wykaz zmian wprowadzonych do Regulaminu w 2018 roku. Wszystkie te dokumenty nie są dostępne dla potencjalnego użytkownika usług telekomunikacyjnych.

Udostępnianie Regulaminu zawężonej grupie odbiorców, tj. jedynie tym znającym bezpośredni adres strony w serwisie internetowym (...), gdzie zamieszczony został Regulamin, nie stanowi w ocenie Prezesa UKE spełnienia warunku podania do publicznej wiadomości.

Naruszenie art. 59 ust. 1 Pt w zakresie publikacji Regulaminu na stronie internetowej, ogranicza prawo obecnych i potencjalnych abonentów Strony do podjęcia decyzji co do wyboru oferty i zawarcia umowy w zakresie usług świadczonych przez (...).

Ad. Pkt 12 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w art. 63 ust. 1 Pt poprzez niepublikowanie aktualnych informacji o jakości publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, Strona oświadczyła, że przedmiotowe dane są wyraźne wskazane w treści m.in. § 14 Regulaminu. Dodatkowo (...) wskazał, że przedmiotowe dane publikuje na posiadanych przez siebie stronach internetowych, a brak ich odnotowania przez Prezesa UKE, jest następstwem chwilowo wadliwego działania systemu co ma zostać niezwłocznie skorygowane.

W sprawie ustalono, że (...) nie publikuje informacji o jakości publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych.

Zgodnie z zapisami § 14 lit. a) Regulaminu, (...) powinien publikować cyklicznie, każdego roku, do 31 stycznia wskaźniki jakości świadczonych przez siebie usług, za okres ostatnich 12 miesięcy „uwzględniający treść Załącznika III dyrektywy 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 07.03.2002r. - dyrektywy o usłudze powszechnej (Dz.U.EU.L.02.108.51), a także stanowisko Prezesa UKE z dnia 22.04.2008r.”. Dodatkowo w zapisach OWU w § 1 lit. f) (...) określa :,,(...)

W Regulaminie znajdują się między innymi: f) dane dotyczące jakości usług , w szczególności minimalne oferowane poziomy jakości usług, w tym czas wstępnego przyłączenia, a także inne parametry jakości usług, jeżeli zostały określone przez Prezesa UKE na podstawie art. 63 ust. 2 Ustawy PT".

W pkt 5, w zakresie naruszenia art. 56 ust. 3 pkt 12) Pt, Przedsiębiorca w § 6 Regulaminu określił minimalne poziomy jakości dla: Bezprzerwowego czasu dostępności / świadczenia Usług (od 90%), Czasu podłączenia Usług, w tym telekomunikacyjnych (na 14 dni) oraz Wskaźnika poprawności faktur z ostatnich 6 miesięcy w zakresie wysokości Opłaty Abonamentowej (na 99%).

(...) nie zapewnia żadnych informacji dotyczących minimalnych, zwykle dostępnych, maksymalnych i deklarowanych prędkości pobierania i wysyłania danych w ramach usług dostępu do internetu w sieci stacjonarnej, wymaganej w art. 4 ust. 1 lit. d Rozporządzenia (UE) 2015/2120. (...) nie zawiera takich danych w Regulaminie, jak również nie publikuje żadnych wskaźników jakościowych w tym zakresie, pomimo wskazanie takiego działania w Regulaminie.

Na podstawie podjętych ustaleń (ustalenia protokołu kontroli z 19 kwietnia 2017 r. oraz protokołu kontroli z 14 września 2020 r., wyjaśnienia strony), ustalono, że (...) nie publikował tych danych na prowadzonej przez siebie stronie internetowej w 2017 r. oraz nie publikował ich do dnia wszczęcia niniejszego postępowania, czyli przez okres ponad trzech lat.

Ad. Pkt 13,14 i 15 zawiadomienia z dnia 12 października 2020 r., w odniesieniu do zarzutu Prezesa UKE dotyczącego naruszenia przez (...) wymogu określonego w § 6 ust. 2 i ust 3, § 7 ust. 1, § 7 ust. 2 pkt Rozporządzeniem ws. reklamacji, poprzez niepotwierdzanie, w prz ypadku złożenia reklamacji w formie pisemnej przesyłką pocztową, telefonicznie albo w formie elektronicznej z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, jej przyjęcia, w terminie 14 dni od dnia złożenia reklamacji, ze wskazaniem dnia złożenia reklamacji, nazwy, adresu oraz numeru telefonu jednostki dostawcy usług rozpatrującej reklamację, jak również poprzez niezachowanie 30- dniowego terminu na udzielanie w formie pisemnej odpowiedzi na reklamację oraz poprzez niezawieranie w pisemnej odpowiedzi na reklamację, pouczenia o wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego i prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym, a dodatkowo, w przypadku gdy reklamującym jest konsument, o prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniach, o których mowa w art. 109 Pt, Strona oświadczyła, że te zarzuty są nieprawdziwe a w zakresie postępowań reklamacyjnych (...) stosuje i respektuje przedłożoną, wraz ze stanowiskiem, procedurę.

- W zakresie naruszenia obowiązku określonego w § 6 ust. 2 i ust. 3 Rozporządzenia ws. reklamacji, poprzez niepotwierdzanie, w przypadku złożenia reklamacji w formie pisemnej przesyłką pocztową, telefonicznie albo w formie elektronicznej z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, jej przyjęcia, w terminie 14 dni od dnia złożenia reklamacji, ze wskazaniem dnia złożenia reklamacji, nazwy, adresu oraz numeru telefonu jednostki dostawcy usług rozpatrującej reklamację ustalono, że (...) nie potwierdza, w przypadku złożenia reklamacji w formie pisemnej przesyłką pocztową, telefonicznie albo w formie elektronicznej z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej, jej przyjęcia, w terminie 14 dni od dnia złożenia reklamacji.

Na wezwanie Prezesa UKE z 4 czerwca 2020 r., znak: (...) do przekazania zestawienia reklamacji usług telekomunikacyjnych złożonych w okresie od 1 stycznia 2019 r. do dnia 29 lutego 2020 r. przez użytkowników końcowych z podziałem na rodzaj reklamacji, tj. z tytułu: niedotrzymania z winy dostawcy usług określonego w umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych terminu rozpoczęcia świadczenia tych usług, niewykonania lub nienależytego wykonania usług telekomunikacyjnych, nieprawidłowego obliczenia należności z tytułu świadczenia usługi telekomunikacyjnej, jak również zestawienia zgłoszeń technicznych, zgłoszeń usterek, zgłoszeń zakłóceń w odbiorze usług, bądź innych zgłoszeń dotyczących nieprawidłowości w korzystaniu z usług telekomunikacyjnych oraz zgłoszeń dotyczących rozliczeń za usługi i zgłoszeń dotyczących korekt faktur wystawionych za świadczone usługi telekomunikacyjne, za okres od 1 stycznia 2019 r. do dnia 29 lutego 2020 r. „Przedsiębiorca przekazał zestawienie 10 reklamacji usług telekomunikacyjnych dotyczących niewykonania lub nienależytego wykonania usług telekomunikacyjnych lub nieprawidłowego obliczenia należności z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych. Uznać należy, że w tych dziesięciu przypadkach, na podstawie jasnych kryteriów przedstawionych przez Prezesa UKE w wezwaniu, (...) zakwalifikował te sprawy jako reklamacje usługi telekomunikacyjnej.

Na wezwanie Prezesa UKE z 30 czerwca 2020 r., znak: (...), do przekazania dokumentacji wszystkich 10 zgłoszeń, obejmującej, dla każdego zgłoszenia reklamacyjnego: zgłoszenie z treścią reklamacji, z datą wpływu reklamacji; sposób wniesienia reklamacji (ustnie do protokołu, telefonicznie, w formie pisemnej, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej); potwierdzenie przyjęcia reklamacji; odpowiedź na reklamację, rozstrzygająca o uznaniu bądź odmowie uznania reklamacji; sposób doręczenia odpowiedzi na reklamację; w przypadku odmowy uznania reklamacji w całości lub części, potwierdzenie doręczenia odpowiedzi przesyłka poleconą, (...) przekazał dokumenty jedynie 8 z 10 wskazanych wcześniej przez siebie spraw dotyczących postępowania reklamacyjnego. Uznać należy, że w 2 przypadkach (...) nie posiadał żadnych materiałów dokumentujących postępowanie reklamacyjne w tych przypadkach.

W żadnym z tych przypadków, Przedsiębiorca nie dokonał potwierdzenia przyjęcia reklamacji w terminie 14 dni od dnia jej złożenia.

- W zakresie naruszenia obowiązku określonego w § 7 ust. 1 Rozporządzenia ws. reklamacji, poprzez niezachowanie 30-dniowego terminu na udzielanie w formie pisemnej odpowiedzi na reklamację ustalono, że (...) nie udziela odpowiedzi na reklamacje z zachowaniem 30-dniowego terminu na jej udzielenie.

Przedsiębiorca przekazał Prezesowi UKE dokumenty jedynie 8 z 10 wskazanych wcześniej przez siebie spraw dotyczących postępowania reklamacyjnego. Tylko w jednym z przypadków (...) udzielił odpowiedzi na reklamację, w terminie 16 dni od dnia złożenia reklamacji, przesyłając ją listem poleconym, z uwagi na odmowę uznania roszczeń. W pozostałych przypadkach (...) nie udzielił odpowiedzi na reklamacje. W dokumentacji 5 przypadków udostępnionych Prezesowi UKE przez Przedsiębiorcę, zamiast zgłoszenia reklamacyjnego, zawarte są „Protokoły zdawczo- odbiorczo-serwisowe”. Z treści zawartej w protokołach można wywnioskować, że powinny być one rozpatrywane jako reklamacje ze względu na niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług telekomunikacyjnych, z uwagi na możliwość ograniczenia lub braku dostępu do usługi przez awarię urządzeń (...). We wszystkich tych przypadkach nie zostało dokonane przez Przedsiębiorcę żadne rozstrzygnięcie.

Z uwagi na to, że Przedsiębiorca przekazał zestawienie 10 reklamacji usług telekomunikacyjnych dotyczących niewykonania lub nienależytego wykonania usług telekomunikacyjnych lub nieprawidłowego obliczenia należności z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych, uznać należy, że w tych dziesięciu przypadkach, na podstawie jasnych kryteriów przedstawionych przez Prezesa UKE w wezwaniu, (...) zakwalifikował te sprawy jako reklamacje usługi telekomunikacyjnej. Tylko w jednym przypadku Przedsiębiorca udzielił odpowiedzi na reklamację.

- W zakresie naruszenia obowiązku określonego w § 7 ust. 2 pkt 5) Rozporządzenia ws. reklamacji, poprzez niezawieranie w pisemnej odpowiedzi na reklamację, pouczenia o wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego i prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym, a dodatkowo, w przypadku gdy reklamującym jest konsument, o prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniach, o których mowa w art. 109 Pt. w sprawie ustalono, że (...) nie zawiera w pisemnej odpowiedzi na reklamacje prawidłowego pouczenia o wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego i prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym, a dodatkowo, w przypadku gdy reklamującym jest konsument, o prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniach, o których mowa w art. 109 Pt.

W jednym z dziesięciu przypadków postępowania reklamacyjnego, w którym (...) udzielił odpowiedzi na reklamację, Przedsiębiorca zawarł pouczenie o następującej treści: „Niniejsza decyzja kończy drogę postępowania reklamacyjnego. Zgodnie z Rozporządzeniem, Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia z dnia 24 lutego 2014 w sprawie reklamacji usługi telekomunikacyjnej (Dz.U. 2014 poz. 284) oraz Ustawą „Prawo Telekomunikacyjne" (tj. Dz.U. z 2017, poz. 1907) dalszych roszczeń można dochodzić w postępowaniu sądowym przed sądem powszechnym właściwym dla miejsca podpisania umowy. Informujemy również, iż mogą Państwo dochodzić roszczeń w drodze pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich przed Prezesem UKE lub w postępowaniu przed stałym polubownym konsumenckim przy Prezesie UKE - na zasadach określonych w art. 109 i 110 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo Telekomunikacyjne.".

Jednocześnie przywoływana wcześniej treść § 13 lit. I) Regulaminu, która określa: „Odpowiedź reklamacyjna jest ostatecznym rozstrzygnięciem w sprawie i wyczerpuje drogę wewnętrznego postępowania reklamacyjnego. Dalsze spory cywilnoprawne pomiędzy Abonentem a (...) mogą być skierowane na drogę mediacji prowadzonej przez Prezesa UKE, bądź poddane pod rozstrzygnięcie sądu polubownego przy Prezesie UKE." oraz treść § 13 lit. ł) Regulaminu określająca, że: „Odpowiedź na reklamację powinna zawierać: ppkt vi) „pouczenie o wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego i prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym, a dodatkowo w przypadku, gdy reklamującym jest konsument, o prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniach, o których mowa w art. 109 i 110 Prawa Telekomunikacyjnego.” wskazują na brak prawidłowego informowania uczestników postępowania reklamacyjnego o innych drogach dochodzenia roszczeń.

Jak wykazano już powyżej, w pkt 9 niniejszej Decyzji, w zakresie naruszenia art. 56 ust. 3 pkt 17) Pt, Strona nie uwzględnia, że ustawą z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1118), z dniem 12 września 2018 r. został zniesiony stały polubowny sąd konsumencki działający przy Prezesie UKE. Nowelizacja Prawa telekomunikacyjnego wprowadziła likwidację sądu polubownego i zastąpiła go funkcjonującym już wówczas pozasądowym rozwiązywaniem sporów konsumenckich (ADR) na mocy ustawy z dnia 23 września 2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich (Dz. U. z 2016 r. poz. 1823). Uchylony został również art. 110 Pt.

Z 10 reklamacji, których zestawienie (...) przekazał na wezwanie Prezesa UKE, tylko w jednym przypadku zawarta została informacja, którą (...) uważał za wypełnienie obowiązku wynikającego z § 7 ust. 2 pkt 5) Rozporządzenia ws. reklamacji, jednak, jak wskazano powyżej, jest to informacja nieprawidłowa. W pozostałych przypadkach (...) nie udzielił odpowiedzi na reklamację, zatem uznać należy, że w 9 na 10 postępowań reklamacyjnych Strona nie pouczyła reklamującego o wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego i prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym, a dodatkowo, w przypadku gdy reklamującym jest konsument, o prawie dochodzenia roszczeń w postępowaniach, o których mowa w art. 109 Pt.

Strona nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku polegającego na: zawarciu w umowie wszystkich składników wymaganych przez art. 56 ust. 3 pkt 2, 3, 4, 9,12, 16,17, 20 Pt, informowaniu użytkowników końcowych stosownie do obowiązków określonych w art. 4 ust. 1 lit d) oraz lit e) Rozporządzenia (UE) 2015/2120, informowaniu użytkowników końcowych w trakcie postępowania reklamacyjnego zgodnie z wymogami § 6 ust. 2 i ust. 3, § 7 ust. 1, ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia w sprawie reklamacji, publikowaniu aktualnych informacji o jakości świadczonych usług, podawaniu Regulaminu do publicznej wiadomości.

Dodatkowo, w zakresie wezwania Przez Prezesa UKE do przedłożenia przez (...) danych dotyczących osiągniętych przychodów w latach 2017 - 2019, (...) wskazał, iż przedmiotowe dane w przewidzianym w przepisach prawa terminie zostały przekazane do UKE i nie uległy one zmianie.

Odnosząc się do prawa wglądu w akta sprawy, zgodnie z art. 73 k.p.a. w związku z art. 10 k.p.a. Strona zastrzegła, że wnosi o wyrażenie zgody na zapoznanie się z zebranym w sprawie materiale dowodowym w terminie do 7 dni od ustania aktualnej przeszkody polegającej na objęciu kwarantanną pełnomocnika (...), począwszy od dnia 21.10.2020r. ze względu na bezpośredni kontakt z osobą, u której potwierdzono wynik pozytywny na SARS-CoV-2 (małoletni domownik), co uniemożliwia w chwili obecnej realizację przez ustanowionego w niniejszej sprawie pełnomocnika uprawnień wynikających z treści dyspozycji art. 10 k.p.a.

Pismem z dnia 30 października 2020 r. Prezes UKE wezwał Stronę do przedłożenia w sprawie, w terminie 7 dni od dnia otrzymania pisma, oryginału udzielonego pełnomocnictwa lub urzędowo poświadczonego odpis pełnomocnictwa lub uwierzytelnionego odpisu udzielonego pełnomocnictwa przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego, a także doradcę podatkowego, którym takiego pełnomocnictwa udzielono, pod rygorem pozostawienia przesłanego pisma bez rozpoznania.

Na podstawie art. 123 § 1 w związku z art. 75 § 1 k.p.a. oraz art. 206 ust. 1 Pt, postanowieniem z dnia 5 listopada 2020 r., znak: (...) Prezes UKE włączył do akt sprawy przedmiotowego postępowania administracyjnego następujący materiał dowodowy:

1. Formularz F00 sprawozdania z art. 7 Pt za rok 2017.

2. Formularz F00 sprawozdania z art. 7 Pt za rok 2018.

3. Formularz F00 sprawozdania z art. 7 Pt za rok 2019.

Pismem z dnia 11 listopada 2020 r. radca prawny K. G. z (...) przedstawił potwierdzony za zgodność z oryginałem odpis pełnomocnictwa do reprezentowania J. K. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) wraz z potwierdzeniem uiszczenia opłaty od pełnomocnictwa.

Do dnia wydania niniejszej decyzji (...) nie skorzystał z przysługującego jemu prawa do czynnego udziału w przedmiotowym postępowaniu, tj. do zapoznania się z zebranym materiałem oraz do ostatecznego wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów. Pomimo wezwania Prezesa UKE Strona nie przedstawiła danych na temat przychodów za 2019 rok.

Prezesa UKE wydawał wcześniej wobec powoda w niniejszej sprawie decyzji w sprawie nałożenia kar pieniężnych (kopia decyzji nakładającej na Stronę kary pieniężnej została włączona do akt sprawy w postanowieniu z dnia 12 października 2020 r., znak: (...)). Przy dokonaniu oceny dotychczasowej działalności Strony Prezes UKE wziął zatem pod uwagę fakt nałożenia na Stronę kary pieniężnej:

- decyzją z 20 grudnia 2019 r., znak: (...)Kara nałożona ww. decyzją została nałożona za nienależyte wypełnienie obowiązku na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego, o którym mowa w art. 179 ust. 3 Pt, z uwagi na nieposiadanie świadectwa bezpieczeństwa przemysłowego, wskazanego w § 3 ust. 3 pkt 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 września 2005 r. w sprawie wypełnienia przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego (Dz. U. Nr 187, poz. 1568).

Pomimo, że ww. decyzja jest nieprawomocna, znajduje się w obrocie prawnym i zawiera określony zasób informacji o przestrzeganiu prawa przez dany podmiot. Nieprawomocność decyzji nie skutkuje wykluczeniem tej decyzji ze stanu faktycznego będącego podstawą oceny Prezesa UKE dokonywaną zgodnie z art. 210 ust. 2 Pt., jednakże została przez Prezesa UKE wzięta pod uwagę przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej, która byłaby wyższa, gdyby przedmiotowa kara była prawomocna. Ocena dotychczasowej działalności podmiotu karanego uwzględnia zatem wszystkie wcześniejsze decyzje nakładające kary pieniężne na ten podmiot oraz to, czy decyzje te są prawomocne.

Strona nie przedstawiła jakichkolwiek danych na temat swoich przychodów za w latach 2017 - 2019, które co do zasady uniemożliwiają także ustalenie możliwości finansowych.

Formularze sprawozdawcze złożone przez Stronę w ramach wypełnienia obowiązku przekazywania do Prezesa UKE danych dotyczących rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych informują jedynie o przychodzie uzyskanym wyłącznie z działalności telekomunikacyjnej.

Pomimo wezwania Prezesa UKE do dnia wydania niniejszej Decyzji Przedsiębiorca nie przesłał informacji o wielkości przychodu osiągniętego w 2019 r. Poinformował jedynie, że przedmiotowe dane, dotyczące osiągniętych przychodów w latach 2017 - 2019, w przewidzianym w przepisach prawa terminie zostały przekazane do UKE.

Wobec braku innych danych dotyczących wysokości przychodu Strony osiągniętego w 2019 r. Prezes UKE na podstawie art. 210 ust. 3 P.t. dokonał szacunkowego ustalenia podstawy wymiaru kary pieniężnej biorąc pod uwagę jedynie kwotę przychodów Strony z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej wskazanych w formularzach sprawozdawczych F00 za lata sprawozdawcze 2017-2019 złożonych Prezesowi UKE w wykonaniu obowiązku, o którym mowa w art. 7 P.t. Przychody z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej wynoszą:

1) (...)zł (słownie: (...)) za rok 2017,

2) (...) zł (słownie: (...)) za rok 2018,

3) (...) zł (słownie: (...)) za rok 2019.

Przy szacowaniu wysokości podstawy wymiaru kary, Prezes UKE uwzględnił średni przychód osiągnięty przez (...) z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej w trzech kolejnych latach kalendarzowych poprzedzających rok nałożenia kary pieniężnej, który wynosi: (...) zł, który może być mniejszy od sumy wszystkich przychodów ustalanych na podstawie przepisów podatkowych, uzyskanych przez Stronę z prowadzenia działalności gospodarczej w 2019 roku.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie niezaprzeczonych twierdzeń stron oraz wskazanych wyżej dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. Dokumenty nie były kwestionowane przez strony, dlatego też Sąd nie znalazł podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje.

Odwołanie nie jest zasadne.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że stan faktyczny w niniejszej sprawie nie był przez Odwołującego kwestionowany.

Wskazać należy, że przepis art. 56 ust. 3 P.t. określa niezbędne elementy umowy, natomiast art. 56 ust. 5 P.t. wskazuje, że dane, o których mowa w art. 56 ust. 3 pkt 6-8 i 10-21 P.t., na podstawie wyraźnego postanowienia umowy, mogą być zawarte w regulaminie świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, przepis art. 60 P.t. z kolei - elementy, jakie powinien w szczególności określać regulamin świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych niewymagających zawarcia umowy w formie pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej.

Przepis art. 56 ust. 3 P.t. wskazuje, jakie w szczególności postanowienia powinna określać umowa oświadczenie usług telekomunikacyjnych: „Umowa o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, wymagająca formy pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej, powinna, z zastrzeżeniem ust 5, w jasnej, zrozumiałej i łatwo dostępnej formie określać w szczególności:

1) strony umowy, w tym nazwę (firmę), adres i siedzibę dostawcy usług;

2) świadczone usługi ze wskazaniem elementów składających się na opłatę abonamentową;

3) termin oczekiwania na przyłączenie do sieci lub termin rozpoczęcia świadczenia usług;

4) okres, na jaki została zawarta umowa, w tym minimalny okres wymagany do skorzystania z warunków promocyjnych;

5) pakiet taryfowy, jeżeli na świadczone usługi obowiązują różne pakiety taryfowe;

6) sposób składania zamówień na pakiety taryfowe oraz dodatkowe opcje usługi;

7) sposoby dokonywania płatności;

8) okres rozliczeniowy;

9) tryb i warunki dokonywania zmian umowy oraz warunki jej przedłużenia i rozwiązania;

10) ograniczenia w zakresie korzystania z udostępnionych abonentowi przez dostawcę usług telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, o ile zostały one wprowadzone przez dostawcę usług lub na jego zlecenie;

11) dane dotyczące funkcjonalności świadczonej usługi obejmujące informacje:

a) czy zapewniane są połączenia z numerami alarmowymi,

b) czy gromadzone są dane o lokalizacji telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, z którego wykonywane jest połączenie,

c) o wszelkich ograniczeniach w kierowaniu połączeń do numerów alarmowych,

d) o wszelkich ograniczeniach w dostępie lub korzystaniu z usług i aplikacji,

e) o procedurach wprowadzonych przez dostawcę usług w celu pomiaru i organizacji ruchu w sieci, aby zapobiec osiągnięciu lub przekroczeniu pojemności łącza, wraz z informacją o ich wpływie na jakość świadczonych usług,

f) o działaniach, jakie dostawca usług jest uprawniony podejmować w związku z przypadkami naruszenia bezpieczeństwa lub integralności sieci i usług;

12) dane dotyczące jakości usług, w szczególności minimalne oferowane poziomy jakości usług, w tym czas wstępnego przyłączenia, a także inne parametry jakości usług, jeżeli zostały określone przez Prezesa UKE na podstawie art. 63 ust 2a;

13) sposoby informowania abonenta o wyczerpaniu pakietu transmisji danych w przypadku usługi dostępu do sieci internet świadczonej w ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz o możliwości bieżącej kontroli stanu takiego pakietu przez abonenta;

14) zakres usług serwisowych oraz sposoby kontaktowania się z podmiotami, które je świadczą;

15) zakres odpowiedzialności z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, wysokość odszkodowania oraz zasady i terminy jego wypłaty, w szczególności w przypadku, gdy nie został osiągnięty określony w umowie poziom jakości świadczonej usługi;

16) zasady, tryb i terminy składania oraz rozpatrywania reklamacji;

17) informację o postępowaniach w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich;

18) sposób uzyskania informacji o aktualnym cenniku usług oraz kosztach usług serwisowych;

19) zasady umieszczenia danych abonenta w spisie abonentów w przypadku umowy dotyczącej świadczenia usług głosowych;

20) sposób przekazywania abonentowi informacji o zagrożeniach związanych ze świadczoną usługą, w tym o sposobach ochrony bezpieczeństwa, prywatności i danych osobowych;

21) wszelkie opłaty należne w momencie rozwiązania umowy, w tym warunki zwrotu telekomunikacyjnych urządzeń końcowych ze wskazaniem, na czyj koszt zwrot ma nastąpić."

W przepisie tym zostały wymienione sprawy, które powinny być uregulowane w umowie. Brak rozstrzygnięć w kwestiach wymienionych w tym przepisie stanowi naruszenie ustawy (por.: Piątek, Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019, Wyd.4).

Z kolei zgodnie z art. 56 ust. 5 P.t., na podstawie wyraźnego postanowienia umowy informacje, o których mowa w art. 56 ust. 3 pkt 6-8 i 10-21 P.t., mogą być zawarte w regulaminie świadczenia usług telekomunikacyjnych. „Przedsiębiorca może w zależności od potrzeb przenieść do regulaminu wszystkie lub tylko niektóre postanowienia wymienione w ust 5 wskazanego przepisu. Niedopuszczalne jest natomiast odsyłanie w sprawach, które powinny być uregulowane w umowie do postanowień regulaminu. Ponadto zachowuje aktualność wyrażone w wyroku NSA z 27 maja 2009 r., sygn. II GSK 975/08, Legalis nr 231689 stanowisko, iż samo „odesłanie" w umowie do regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych zawierającego ustalenia wymagane w umowie, a także stwierdzenie w tym regulaminie, iż stanowi on integralną część umowy, nie może stanowić realizacji obowiązków wynikających z treści art 56 ust 3. Treść tego ostatniego przepisu jest jednoznaczna i niejako "wymusza " bezpośrednie uwzględnienie w umowie o świadczenie usług wszystkich informacji ważnych z punktu widzenia użytkownika tych usług (...) Umowa powinna wskazywać zawartość postanowień umieszczonych w regulaminie. Nie jest wystarczające odesłanie do odpowiednich oznaczeń w ustawie. W regulaminie można umieszczać dane ; o których mowa w ust. 3 pkt 6-8 i 10-21. Większość tych postanowień ma informacyjny charakter. Dotyczą uprawnień abonentów przesądzonych na poziomie ustawy lub przepisów wykonawczych, albo kwestii rozstrzygniętych jednolicie przez dostawcą usługi dla wszystkich abonentów" (S. Piątek, Prawo telekomunikacyjne - Komentarz, Wyd. CH Beck, Warszawa 2019, Wyd. 4).

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w okresie od 3 lipca 2017 r. do 15 września 2020 r., tj. do dnia przekazania (...) do podpisania Protokołu kontroli o numerze (...) Strona dopuściła się m.in. naruszeń, o których mowa w art. 209 ust. 1 pkt 4) P.t. i w art. 209 ust. 1 pkt 29a) P.t.

Zgodnie z art. 209 ust, 1 pkt 4) P.t., karze pieniężnej podlega ten kto narusza obowiązki informacyjne w stosunku do użytkowników końcowych, a zgodnie z art. 209 ust. 1 pkt 29a) P.t., karze pieniężnej podlega Len kio me wypełnia obowiązków określonych w art. 3, art. 4 i art. 5 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2120 z dnia 25 listopada 2015 r. ustanawiającego środki dotyczące dostępu do otwartego internetu oraz zmieniającego dyrektywę 2002/22/WE w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników, a także rozporządzenie (UE) nr 531/2012 w sprawie roamingu w publicznych sieciach łączności ruchomej wewnątrz Unii.

Stwierdzenie wyżej wskazanych naruszeń stosownie do treści art. 209 ust. 1 P.t. obligatoryjnie skutkuje nałożeniem na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego kary pieniężnej, Prezes UKE zawiadomieniem z dnia 12 października 2020 r., znak: (...) zwanym dalej „Zawiadomieniem" (odebranym przez Stronę 15 października 2020 r.) poinformował (...) o wszczęciu z urzędu postępowania w przedmiocie nałożenia kary na Stronę za niewypełnienie, w okresie od 3 lipca 2017 r. do 15 września 2020 r., obowiązków o których mowa w sentencji niniejszej decyzji.

Należy wskazać, że wszelkie tzw. wzorce umowne, do których należy także regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych, zgodnie z art. 384 k.c. ustalają treść umowy będącej podstawą stosunku zobowiązaniowego i umieszczenie odpowiednich postanowień w treści regulaminu, stanowi objęcie umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych wszystkich oświadczeń, które zostały zawarte w tym regulaminie.

Natomiast przepisy ustawy – Prawo telekomunikacyjne, jako źródło powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej, dotyczące niezbędnych elementów umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych, są normami powszechnymi, bezwzględnie obowiązującymi, tj. normami ius cogens. Ich stosowanie nie jest także zależne od faktu, czy przewidują bądź wprowadzają rozwiązania korzystne albo niekorzystne dla abonentów.

W niniejszej sprawie charakter naruszenia prawa, do którego doszło w związku z niewłaściwym zastosowaniem się przez (...) do dyspozycji art. 56 ust. 3 P.t., bezpośrednio wpływa na obniżenie stopnia poinformowania użytkowników końcowych o przysługujących im prawach. Informowanie abonentów na zasadach określonych w art. 56 ust. 3 P.t. ma polegać bowiem na zawarciu, wskazanych w tym przepisie postanowień wprost w podpisanej przez strony umowie o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że istnieje istotna różnica między zawarciem pewnych postanowień w treści samej umowy, a w treści regulaminu świadczenia usług. Tekst umowy jest kształtowany bezpośrednio przez strony zawierające umowę, co oznacza, że zgodnie z zasadą swobody umów mogą one, wszelkiego rodzaju postanowienia umowne, modyfikować, negocjować i dopasowywać do wzajemnych indywidualnych potrzeb i warunków. Natomiast ujęcie tych samych postanowień w treści regulaminu jest dokonywane faktycznie tylko przez jedną ze stron (dostawca usług) i podlega jedynie akceptacji drugiej strony (abonenta). Oznacza to, że abonent nie posiada faktycznego wpływu na treść postanowień regulaminu, ani też możliwości ustosunkowania się do nich. Wpisanie do treści umowy postanowień wymaganych przez art. 56 ust. 3 P.t. nie jest zatem jedynie powieleniem treści regulaminu, ale skutkuje nadaniem abonentowi określonych praw, które powinny być rozważone przez obie strony przy zawieraniu umowy.

Prawidłowe wypełnianie przez dostawców usług telekomunikacyjnych, ustanowionych prawem obowiązków informacyjnych w stosunku do użytkowników końcowych, obejmuje zgodne z tymi obowiązkami kształtowanie treści regulaminu usług telekomunikacyjnych. Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych stanowi bowiem jedno z podstawowych źródeł informacji dla użytkownika o przysługujących mu prawach oraz zasadach współpracy z dostawcą usług. Wymagania przepisów ustawy – Prawo telekomunikacyjne w zakresie treści regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych stosowanego przez dostawcę usług, statuują w szczególności art. 56 i art. 59 P.t.

Zgodnie z postanowieniami art. 56 ust. 5 P.t. „Dane, o których mowa w ust 3 pkt 6-8 i 10-21, na podstawie wyraźnego postanowienia umowy, mogą być zawarte w regulaminie świadczenia publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych”.

Zdaniem Sądu wymiar nałożonej kary pieniężnej, został ustalony z uwzględnieniem przesłanek określonych w art. 210 ust. l i 2 P.t., albowiem zarówno ustalenie stanu faktycznego, jak i rozważania prawne dotyczące tak ustalonego stanu faktycznego oraz wymiaru i przesłanek nałożonej kary pieniężnej, zostały omówione bardzo szczegółowo w uzasadnieniu skarżonej Decyzji. Ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego została przeprowadzona z zachowaniem zasady swobodnej oceny dowodów, jednakże nie w sposób dowolny.

W ocenie Sądu nie zasługują na uwzględnienie również zarzuty Powoda wskazujące, iż kara pieniężna nałożona Decyzją, została na niego nałożona przedwcześnie, z uwagi na to, iż podjął on działania na skutek wydania zaleceń pokontrolnych z 03 lipca 2017 r., być może nie do końca prawidłowe i skuteczne, co w tej sytuacji winno skutkować wydaniem w stosunku do niego, co najwyżej dalszych zaleceń pokontrolnych. W ocenie Pozwanego, takie stanowisko nie znajduje potwierdzenia w przepisach Pt, tym bardziej, że w jej ocenie, Powód działał bardzo opieszale -nie wykonał bowiem zaleceń z lipca 2017 r., w zakreślonym cyt. zaleceniami terminie 60 dni lub, to trwało to bardzo długo, łącznie ok. 3 lat, bowiem decyzja została wydana 1 grudnia 2020 r., a Powód wprowadził np. nowy Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych już po jej wydaniu, z mocą obowiązującą od 21 grudnia 2020 r.

Za nietrafny należy także uznać zarzut Powoda, iż nie może on ponosić odpowiedzialności (negatywnych konsekwencji ) za brak możliwości odczytania przez Prezesa UKE informacji dotyczących obowiązków Powoda wynikających z art, 56 ust.3 pkt 20 P.t., art.59 ust. l P.t., art.63 ust. 1 P.t.

Ponadto również, wbrew jego twierdzeniom, jest on zobowiązany jako przedsiębiorca telekomunikacyjny i profesjonalista, do zapewnienia takich rozwiązań technicznych/technologicznych i organizacyjnych, które zapewnią nie tylko Prezesowi UKE, ale także użytkownikom końcowym/abonentom/ konsumentom możliwość w każdym czasie, i w sposób nieskrępowany odczytywania informacji, do których udostępniania jest on zobowiązany na mocy ww. przepisów. Niezasadne są także zarzuty Skarżącego, iż pomimo tego, że zaniedbał/nie dopełnił obowiązków informacyjnych wobec abonentów/konsumentów, wynikających z Pt, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2015/2120 i Rozporządzenia MAiC, w zakresie rozpatrywania reklamacji użytkowników końcowych, to takie jego zaniechanie/zaniedbanie nie przyczyniło się jednak w żadnym zakresie do naruszenia ich interesów, gdyż w okresie objętym skarżoną Decyzją, jego użytkownicy końcowi i tak występowali do Prezesa UKE, czy do powiatowych rzeczników konsumentów wg ich miejsca zamieszkania. Zauważyć bowiem trzeba, że w toku postępowania zakończonego wydaniem Decyzji, Prezes UKE nie badał bowiem, czy owo naruszenie ww. obowiązków informacyjnych miało realne „przełożenie" na naruszenie interesów abonentów/użytkowników końcowych/ konsumentów w tym aspekcie, ale badał jedynie, czy taki obowiązek został dopełniony przez Skarżącego w sposób prawidłowy i zgodny zobowiązującym prawem (a w ocenie Prezesa UKE nie został on dopełniony).Wbrew twierdzeniom Powoda , niezasadne są także pozostałe jego zarzuty, w tym zarzuty dot. zasadności i wysokości nałożonej na niego kary pieniężnej.

Odnośnie natomiast wysokości kary pieniężnej, ustalając wysokość takiej kary, Prezes UKE uwzględnia łącznie trzy przesłanki tj. zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe.

Zakres naruszenia należy ustalać z uwzględnieniem podstawowych celów ustawy, biorąc pod uwagę głównie elementy szkodliwości o charakterze podmiotowym. Dotyczą one rodzaju naruszonych obowiązków, rodzaju naruszonych dóbr, intensywności naruszenia oraz wartości społecznych i ekonomicznych, następstw czynu objętego karą finansową, wysokości spowodowanej szkody, sposobu działania. Kary pieniężne są nakładane niezależnie od winy. Na ocenę zakresu naruszenia ma wpływ stwierdzony poziom nieprawidłowości, wad organizacyjnych, kompetencyjnych lub proceduralnych, sposób sprawowania nadzoru na tymi działaniami, które spowodowały naruszenie (S. Piątek, Prawo telekomunikacyjne). W doktrynie podnosi się, że zakres naruszenia należy ustalać z uwzględnieniem podstawowych celów ustawy, biorąc pod uwagę głównie elementy szkodliwości o charakterze podmiotowym. Dotyczą one rodzaju naruszonych obowiązków, rodzaju naruszonych dóbr, intensywności naruszenia oraz wartości społecznych i ekonomicznych, następstw czynu objętego karą finansową, wysokości spowodowanej szkody, sposobu działania (S. Piątek, Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, Warszawa 2005).

Przy określaniu wysokości kary Prezes UKE uwzględnił dyrektywy wymiaru kary pieniężnej określone w art. 210 ust. 2 P.t., tj.: zakres naruszenia, dotychczasową działalność Strony oraz jej możliwości finansowe. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, iż Prezes UKE uwzględnił wszystkie istotne okoliczności łagodzące wskazane w odwołaniu. Mimo uwzględnienia powyższych okoliczności nie mógł pominąć, iż Powód dopuścił się drastycznego naruszenia przepisów prawa telekomunikacyjnego. Zakres naruszenia należy rozważać w szczególności w odniesieniu do rodzaju naruszonych dóbr, uwzględniając jego intensywność oraz wartość społecznych i ekonomicznych następstw czynu objętego karą, szkody spowodowanej czynami jak również sposobu działania. W odniesieniu do możliwości finansowych podmiotu, niezasadne jest twierdzenie odwołującego o nałożeniu rażąco wygórowanej kary pieniężnej, wobec braku innych danych dotyczących wysokości przychodu Strony osiągniętego w 2019 r. Prezes UKE na podstawie art. 210 ust. 3 P.t. dokonał szacunkowego ustalenia podstawy wymiaru kary pieniężnej biorąc pod uwagę jedynie kwotę przychodów Strony z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej wskazanych w formularzach sprawozdawczych F00 za lata sprawozdawcze 2017-2019 złożonych Prezesowi UKE w wykonaniu obowiązku, o którym mowa w art. 7 P.t. Przychody z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej wynoszą: (...) zł za rok 2017; (...)zł za rok 2018; (...)zł za rok 2019. Wobec powyższego nałożona kara pieniężna w wysokości odpowiednio 10.800 zł, 10.000 zł oraz 6.000 zł za wyszczególnione w decyzji naruszenia, nie jest zdaniem Sądu kara wygórowaną i nieproporcjonalną do stwierdzonych naruszeń oraz możliwości finansowych podmiotu.

W tych okolicznościach nałożone na Powoda kary nie mogą być uznane jako nieproporcjonalne. Nie są ani nadmiernie surowe, ani również nadmiernie łagodne, ich wysokość można określić jako adekwatną do przypisanych Powodowi naruszeń.

Z powyższych względów, nie znajdując podstaw do uwzględnienia odwołania, na podstawie art. 479⁶⁴§ 1 k.p.c. podlegało ono oddaleniu.

O kosztach postępowania postanowiono stosownie do treści art. 98 i 99 k.p.c., zasądzając na rzecz strony wygrywającej proces - Prezesa UKE koszty niezbędne do celowej obrony, które w sprawie niniejszej ograniczały się do kosztów zastępstwa procesowego. Wynagrodzenie pełnomocnika ustalone zostało w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i § 1¹ w zw. z art. 99 k.p.c. Zasada odpowiedzialności za wynik procesu polega na obowiązku zwrotu kosztów procesu przez stronę przegrywającą sprawę, tj. powoda który przegrał sprawę w obu instancjach. W konsekwencji kosztami zastępstwa procesowego Prezesa Urzędu, określonymi na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) na 1980,00 zł, obciążono odwołującą spółkę, wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

SSO Bogdan Gierzyński

Dodano: 10 stycznia 2025, Opublikował(a): Sylwia Zdrojkowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Warszawie
Osoba, która wytworzyła informację: Bogdan Gierzyński
Data wytworzenia informacji: 26 lutego 2024