Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 listopada 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	Starszy sekretarz sądowy Joanna Preizner - Offman

po rozpoznaniu 10 listopada 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powódki od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 13 listopada 2019 r. Nr (...) (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że odstępuje od wymierzenia kary;

2.  oddala odwołanie w pozostałej części;

3.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmT 27/20

UZASADNIENIE

Decyzją z 13 listopada 2019 r. Nr (...) (...) wydaną na podstawie art. 210 ust. 1 i 2 oraz art. 209 ust. 1 ^{( 1)} pkt 1 ustawy z 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1907 ze zm.) ( dalej: PT) w związku z art. 29 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2062 ze zm.) (dalej: ustawa o wruist) oraz na podstawie art. 104 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.) (dalej k.p.a.) w związku z art. 206 ust. 1 PT, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej Prezes UKE) nałożył na (...) S.A. (dalej powódka) karę pieniężną, płatną do budżetu państwa, za nieprzekazanie w ustawowym terminie danych przewidzianych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, tj. nieprzekazanie Prezesowi UKE informacji dotyczących posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków umożliwiających kolokację, świadczonych usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych według stanu na dzień 31 grudnia 2018 r. w wysokości 22 000,00 zł (dwudziestu dwóch tysięcy złotych).

Odwołanie od powyższej Decyzji złożyła powódka. Zaskarżając Decyzję w całości na zarzuciła Prezesowi UKE naruszenie:

1.  art. 29 ust. 2 pkt 3 ustawy wruist poprzez uznanie, że powódka jest zobowiązana do wypełnienia obowiązku sprawozdawczego wobec Prezesa UKE, podczas gdy powódka wykazała, że pomimo, iż jest podmiotem figurującym w rejestrze przedsiębiorców telekomunikacyjnych, to nie posiada informacji adekwatnych na potrzeby wykonywania obowiązku o którym mowa art. 29 ust. 2 pkt 3 ustawy wruist, gdyż nie świadczy usług publicznych w obszarze dostępu do usług teleinformatycznych, a ponadto świadczy usługi tylko dla dedykowanych klientów w oparciu o infrastrukturę i łącza Operatora (...) S.A. a usługi te nie powinny być objęte obowiązkiem sprawozdawczym powódki ze względu na świadczenie ich dla pojedynczego klienta oraz fakt, iż są one wykazane do Prezesa UKE przez głównego dostawcę usług dla powódki tj. firmę (...) S.A.;

2.  art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a. poprzez jego błędną zastosowanie, które skutkowało nałożeniem na powódkę karę pieniężnych, podczas gdy powódka wykazał, że wobec nieposiadania przez powódkę informacji adekwatnych na potrzeby wykonywania obowiązku, o którym mowa w art. 29 ust. 2 pkt 3 ustawy o wruist, czy też przekazania takich informacji przez firmę (...) S.A. waga naruszenia art. 29 ust. 2 pkt 3 ustawy o wruist jest znikoma, a strona zaprzestała naruszania prawa.

Wskazując na powyższe zarzuty powódka wniosła o:

I.  uchylenie Decyzji w całości lub ewentualnie;

II.  zmianę Decyzji polegająca na odstąpieniu od wymierzenia kary pieniężnej za naruszenie lub obniżenie wysokości kary pieniężnej przy zachowaniu zasady odpowiedniości i proporcjonalności, do kwoty 409,99 zł wg. Stanu na dzień 31 grudnia 2018 roku;

III.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów sądowych.

Sąd Okręgowy - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) S.A. w W. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych prowadzonego przez Prezesa UKE pod numerem (...) (okoliczność niesporna).

Powódka nie przekazała Prezesowi UKE do Systemu Informacji o Infrastrukturze Szerokopasmowej (SIIS) w ustawowym terminie, przewidzianych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, informacji dotyczących posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków umożliwiających kolokację, świadczonych usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do internetu i usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, za 2018 rok (okoliczność niesporna).

Zawiadomieniem z 4 września 2019 r. (k. 1-2 akt adm.) Prezes UKE poinformował powódkę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na nią kary pieniężnej w związku z niewypełnieniem obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za 2018 rok. W tymże piśmie Prezes UKE wezwał powódkę do przekazania danych dotyczących wielkości przychodu osiągniętego w 2018 r. niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. Jednocześnie Prezes UKE poinformował powódkę o możliwości udziału strony w każdym stadium postępowania oraz o możliwości wypowiedzenia się przed wydaniem decyzji co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, a także o możliwości przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów w każdym stadium postępowania. Prezes UKE powiadomił również powoda o włączeniu do akt sprawy materiału dowodowego w postaci kopii decyzji Prezesa UKE z 30 listopada 2018 r. nr nakładającej karę pieniężną na powódkę za niewykonanie ww. obowiązku w latach 2016-2017 (k. 4 verte-9 akt adm.).

W odpowiedzi na zawiadomienie powódka stwierdziła, że nie posiada informacji adekwatnych na potrzeby wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 29 ust.2 pkt 3 ustawy o wruist, gdyż nie świadczy usług publicznych w obszarze dostępu do usług telekomunikacyjnych. Nie świadczy również na rynkach lokalnych usług szerokopasmowej transmisji danych, telefonicznych lub przesyłania sygnału zawierającego programy radiofoniczne i telewizyjne w sieciach telekomunikacyjnych zapewniających lub umożliwiających zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu. Oświadczyła, że świadczy usługi tylko dla dedykowanych klientów w oparciu o infrastrukturę i łącza operatora (...) S.A. Według niej usługi te nie powinny być objęte obowiązkiem sprawozdawczym ze względu na świadczenie ich dla pojedynczego klienta oraz fakt, iż powinny być wykazane do UKE przez głównego dostawcę usług dla powódki, tj. firmę (...) S.A. Podkreśliła, że stoi na stanowisku, iż na podstawie art. 29 ust l ¹, pkt 1 Prawa telekomunikacyjnego prezes UKE może (fakultatywnie) nałożyć karę pieniężną na podmiot, który nie wypełnił obowiązku udzielenia informacji lub dostarczenia dokumentów przewidzianych ustawą o wruist w tym art. 29 ust.2 tej ustawy, jeżeli przemawia za tym charakter lub zakres naruszenia. Podkreśliła, że nigdy nie przekazywała danych mających nawet choćby hipotetycznie wpływ na realizację celu określonego art. 29 ust. l ustawy o wruist, dlatego uważa, że w związku z zaniechaniem przez nią wypełnienia obowiązku ustawowego, nie doszło do wystąpienia żadnych, choćby potencjalnych negatywnych skutków systemowych (pismo z 13/09/2019 r. k.10-12 akt adm.).

Do pisma powódka dołączyła dowód złożenia zaległej informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego dostępnego pod adresem: (...) za 2018 rok ( potwierdzenie przekazania danych archiwalnych k.33-34 akt adm.).

Pismem z 25 października 2019 roku Prezes UKE zawiadomił powódkę o zakończeniu postępowania dowodowego oraz pouczył o możliwości zapoznania się a następnie wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań (zawiadomienie k.36 akt adm.).

Prezes UKE 13 listopada 2019 r. wydał zaskarżoną Decyzję ( k. 37-43 akt adm.).

W 2018 r. powódka osiągnęła przychód całkowity w wysokości (...) zł, zaś przychód z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej wyniósł w 2017 r. – (...) zł (k. 32 akt adm.).

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o ww. dowody z dokumentów, których wiarygodność i moc dowodowa nie budziły zastrzeżeń oraz o niekwestionowane twierdzenia stron.

Sąd Okręgowy Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie w zakresie uchylenia nałożonej na powódkę kary pieniężnej, natomiast Sąd nie przychylił się do wniosku powódki o uchylenie zaskarżonej Decyzji w całości, ponieważ nie ulega wątpliwości, iż powódka nie wypełniła obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o wruist Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na bieżąco, nie rzadziej niż raz na rok, weryfikuje i aktualizuje, w formie elektronicznej, inwentaryzację przedstawiającą informacje o usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych w oparciu o infrastrukturę telekomunikacyjną i publiczne sieci telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, z odrębnym zaznaczeniem łączy światłowodowych i sieci bezprzewodowych, oraz budynkami umożliwiającymi kolokację.

Natomiast stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, w celu wykonania powyższego obowiązku państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej oraz przedsiębiorcy telekomunikacyjni przekazują aktualne, zgodne ze stanem faktycznym, kompletne oraz adekwatne do potrzeb wykonania powyższego obowiązku informacyjnego, informacje o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych oraz aktualizują je corocznie w terminie do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku.

Przy czym co istotne, stosownie do zawartej w art. 29 ust. 7 ustawy o wruist delegacji ustawowej Minister Administracji i Cyfryzacji wydał rozporządzenie z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie inwentaryzacji infrastruktury i usług telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2014, poz. 276, zwane dalej „Rozporządzeniem”), w którym w myśl regulacji ustawowej określił:

- rodzaj infrastruktury oraz informacje o świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, podlegających inwentaryzacji i skalę map, na których dokonuje się inwentaryzacji,

- elektroniczny format przekazywania danych,

- szczegółowy zakres i sposób prezentowania informacji w inwentaryzacji,

- wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi UKE informacji, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania.

Jednocześnie jak wynika z przedmiotowego Rozporządzenia oznaczone informacje przekazuje się Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej drogą elektroniczną przy użyciu dokumentów elektronicznych za pomocą interfejsu internetowego SIIS, czyli Systemu Informacyjnego o Infrastrukturze Szerokopasmowej służącego do gromadzenia, przetwarzania, prezentowania i udostępniania informacji o infrastrukturze komunikacyjnej i publicznych sieciach telekomunikacyjnych zapewniających lub umożliwiających zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu oraz budynkach umożliwiających kolokację, usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych w oparciu o infrastrukturę telekomunikacyjną i publiczne sieci telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu.

Powyższe oznacza, iż przekazanie danych wymienionych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist ma nastąpić w formie elektronicznej do systemu SIIS i ciąży na każdym przedsiębiorcy telekomunikacyjnym w terminie do dnia 31 marca za rok poprzedni, według stanu na 31 grudnia.

Przewidziany w przywołanym przepisie obowiązek ma charakter stały i winien być realizowany przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego bez odrębnego wezwania. Obowiązek ten wynika bezpośrednio z przepisów prawa i nie wymaga konkretyzacji przez administrację telekomunikacyjną w formie decyzji administracyjnych, wobec czego przedsiębiorca samodzielnie ustala, jakim obowiązkom informacyjnym podlega.

Niedopełnienie przez przedsiębiorcę wskazanego obowiązku w ustawowo zakreślonym terminie powoduje natomiast możliwość narażenia się na sankcję administracyjną przewidzianą w art. 209 ust. 1 ¹ pkt 1 PT.

Odnosząc powyższe, do okoliczności niniejszej sprawy Sąd stwierdził, że nie budzi wątpliwości, iż w 2018 r. powódka wykonując działalność telekomunikacyjną jako przedsiębiorca telekomunikacyjny wpisany do rejestru tych przedsiębiorców pod numerem (...), nie wypełniła w ustawowo określonym terminie obowiązku przedłożenia aktualnych, zgodnych ze stanem faktycznym, kompletnych oraz adekwatnych do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o wruist, informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych.

Powódka nie przesłała ww. informacji pomimo, iż już w 2018 roku została ukarana przez Prezesa UKE za nie wypełnienie obowiązku przekazania informacji o których mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za lata 2016-2017.

Nadmienić w tym miejscu trzeba, że przedsiębiorca telekomunikacyjny sam musi monitorować regulacje kształtujące prowadzoną przez niego działalność, w tym sprawdzać jakim obowiązkom podlega. Posiadanie na ten temat wiedzy i postępowanie zgodnie z wymogami jakie prawo nakłada na przedsiębiorców telekomunikacyjnych stanowi o minimum należytej staranności takiego przedsiębiorcy. Powód powinien zatem posiadać wiedzę na temat przepisów regulujących prowadzoną przez niego działalność i stosować się do ciążących na nim z tego tytułu obowiązków, zwłaszcza skoro z przepisów ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych jasno wynika jakie dane ma przekazać przedsiębiorca telekomunikacyjny i w jakim terminie.

Reasumując, powódka była zobowiązana do wypełnienia obowiązku określonego w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist nawet jeśli nie posiadała infrastruktury telekomunikacyjnej.

Istniały jednak podstawy do odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej.

Przede wszystkim, rację ma powódka twierdząc w odwołaniu, że stosownie do przepisu art. 209 ust. 1 ¹ pkt 1 PT Prezes UKE może nałożyć karę pieniężną na podmiot, który nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą lub ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych lub udziela informacji niepełnych lub nieprawdziwych, lub dostarcza dokumenty zawierające informacje niepełne lub nieprawdziwe, jeśli przemawia za tym charakter lub zakres naruszenia.

Oznacza to, że sam ustawodawca uznał, iż nie jest konieczne nakładanie kary pieniężnej na wszystkie podmioty nierealizujące obowiązku z ustawy wruist, dlatego też zmienił brzmienie przepisu art. 209 PT, który przed 12 grudnia 2018 roku przewidywał obligatoryjne nałożenie kary pieniężnej na podmiot, który nie wypełnił obowiązku z art. 29 ust. 2 ustawy wruist. W uzasadnieniu do nowelizacji PT wskazano, że naruszenie obowiązków informacyjnych bardzo często dotyczy podmiotów, które są wpisane do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, ale faktycznie nie wykonują działalności telekomunikacyjnej i w związku z tym brak przekazania danych przez takie podmioty nie musi mieć skutku negatywnego w stopniu, który uzasadniłby nałożenie kary.

W ocenie Sądu, powyższe okoliczności powinny znaleźć zastosowanie właśnie w przypadku powódki, która nie prowadzi działalności telekomunikacyjnej w zakresie, który rzutowałby na realizację zadań Prezesa UKE określonych w ustawie o wruist. Do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych jest wpisana tylko dlatego, że świadczy usługi telekomunikacyjne, ale jedynie dla jednego dedykowanego podmiotu tj. MSWiA.

Dodatkowo należy zauważyć, że powyższy przepis znajduje zastosowanie wtedy, gdy podmiot nie wykonana w ogóle obowiązku z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, tymczasem powódka obowiązek ten wykonała choć po terminie. W takim przypadku zgodnie z przepisem art. 209 ust. 1a „Kara, o której mowa w ust. 1 i 1 ¹, może zostać nałożona także w przypadku, gdy podmiot zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę, jeżeli Prezes UKE uzna, że przemawiają za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia.” (art. 209 ust 1a). Zatem zasadą jest, że nie powinno karać się przedsiębiorców, którzy zaprzestali naruszania prawa, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za nałożeniem kary.

W ocenie Sądu nałożenie na powódkę kary pieniężnej nie było uzasadnione, bowiem nie przemawiały za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia.

Przede wszystkim, powódka nie posiada własnej infrastruktury telekomunikacyjnej, gdyż korzysta z tej należącej do (...) S.A. Ponadto świadczy usługi telekomunikacyjne tylko i wyłączenie dla podmiotów publicznych – Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Jak również udostępnia sicie (...) wykorzystywanej do elektronicznej transmisji danych pomiędzy Systemami Pojazd i Kierowca i SI (...) z wykorzystaniem (...)_ (...) oraz pomiędzy Systemami Pojazd i Kierowca i SI (...) z wykorzystaniem (...). Usługi te świadczone są również na bazie łączy operatora (...) S.A. i w każdym przypadku są one dostępne wyłącznie dla Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w lokalizacjach określonych umową, tym samym wykorzystanie tych łączy przez inne podmioty nie jest możliwe.

W tym stanie rzeczy rację ma powódka twierdząc, że dane przekazywane przez nią w zakresie art. 29 ust. 2 ustawy o wruist są danymi tożsamymi z danymi przekazywanymi przez (...) S.A. Zatem nie doszło do powstania sytuacji nawet hipotetycznie utrudniającej Prezesowi UKE realizację obowiązków, posiadał bowiem aktualne dane o stanie infrastruktury obszaru objętego sprawozdaniem składanym przez powódkę.

Sąd nie może zgodzić się z twierdzeniami Prezesa UKE, że za nałożeniem kary pieniężnej na powódkę przemawia sam czas trwania naruszenia. Faktem jest, że dane na dzień 31 grudnia 2018 r. powinny być przekazane do 31 marca 2019 roku, a powódka uczyniła to 13 września 2019 r. Czas trwania naruszenia prawa nie jest więc znaczny. Dodatkowo należy podkreślić, że powódka wypełniła spoczywający na niej obowiązek niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania administracyjnego w przedmiocie nałożenia kary, co miało miejsce 10 września 2019 roku. W okolicznościach niniejszej sprawy sam czas naruszenia nie może być okolicznością przemawiającą za nałożenie kary, jeżeli pozostałe elementy czyli zakres i charakter naruszenia przemawiają przeciwko jej nałożeniu.

W uzasadnieniu Decyzji Prezes UKE podkreślił, że przekazywanie mu danych dotyczących infrastruktury telekomunikacyjnej, o której mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist w tym punktów adresowych ma zapewnić stworzenie warunków rozwoju i wykorzystania nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej, w tym poprzez likwidację barier, poprawę dostępu do gruntów, budynków w procesie inwestycyjnym, poprawę dostępu do gruntów, budynków i ich części na potrzeby inwestycji telekomunikacyjnych oraz wykorzystanie istniejącej infrastruktury, w tym należącej do podmiotów wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej, przyczyniając się w konsekwencji do wspierania równoprawnej i skutecznej konkurencji w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz zapewnienia użytkownikom końcowym w tym niepełnosprawnym usług telekomunikacyjnych o najwyższej jakości. Dane przekazywane Prezesowi UKE na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy o wruist wykorzystywane są także m. in. do: przygotowania raportu o stanie rynku telekomunikacyjnego, analizy związanej z wdrażaniem sieci 5G, upubliczniania danych w Atlasie szerokopasmowym dla jednostek samorządu terytorialnego czy możliwości identyfikacji obszarów zagrożonych wykluczeniem cyfrowym oraz barier w rozwoju usług szerokopasmowych. Jak również wypełnienie przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązku sprawozdawczego wynikającego z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist jest niezbędne m.in. w celu realizacji zadań powierzonych UKE w ramach Programu Operacyjnego (...) na lata 2014-2020 (zwanego dalej (...)). W ramach prowadzonej przez Prezesa UKE inwentaryzacji usług i infrastruktury telekomunikacyjnej oraz opracowanej na jej podstawie analizy dostępu do usług szerokopasmowych połączonej z wieloaspektową oceną ekonomiczną opłacalności rozpoczęcia inwestycji identyfikowane są obszary wymagające udzielenia wsparcia na rozwój infrastruktury szerokopasmowej w ramach (...). Pomoc w budowie sieci dostępowej (...) przyznaje się wyłącznie na obszarach, na których sieć tego rodzaju nie istnieje i najprawdopodobniej nie powstanie na zasadach komercyjnych w ciągu trzech lat od daty decyzji o przyznaniu pomocy. Dla celów prawidłowego przeprowadzenia inwentaryzacji infrastruktury telekomunikacyjnej Prezes UKE udostępnił i administruje systemem teleinformatycznym SIIS, którego funkcjonalności mają za zadanie usprawnić proces przesyłania danych o których mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, w tym ograniczyć możliwość występowania błędów lub ich ilość w raportach składanych przez podmioty do tego zobowiązane.

Odnosząc powyższe rozważania Prezesa UKE na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że działanie powódki polegające na niewypełnieniu w terminie obowiązków z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist nie mogło doprowadzić do zaburzenia w zakresie tworzenia przez Prezesa UKE warunków rozwoju i wykorzystania istniejącej, nowoczesnej infrastruktury telekomunikacyjnej w celu zapewnienia użytkownikom końcowym, w tym wykluczonym cyfrowo, usług telekomunikacyjnych. Należy bowiem podkreślić, że powódka nie ma własnej infrastruktury telekomunikacyjnej korzysta z tej będącej we władaniu innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego (...) S.A. a usługi świadczy jedynie na rzecz jednego podmiotu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. W tej sytuacji nie wypełnienie przez powódkę obowiązku informacyjnego z art. 29 ust. 2 ustawy wruist nie mogło wpłynąć na zafałszowanie czy też zniekształcenie danych gromadzonych w systemie SIIS a tym samym nie mogło mieć wpływu na realizację zadań Prezesa UKE określonych w ustawie o wruist, w tym zlokalizowanie obszarów, w którym sieć szerokopasmowa nie istnieje lub istnieje w bardzo ograniczonym zakresie.

Odnośnie zarzutu naruszenia przepisu art. 189f pkt 1 k.p.a., to Sąd stoi na stanowisku, że skoro przepisy ustawy Prawo telekomunikacyjne zawierają własne regulacje w przedmiocie możliwości odstąpienia od wymierzenia kary, to należy uznać je za przepisy szczególne w stosunku do przepisów k.p.a., a tym samym niemające zastosowania w niniejszej sprawie.

Reasumując, Sąd uznał, że okoliczności sprawy przemawiają na odstąpieniem od wymierzenia powódce kary pieniężnej i z tej przyczyny, na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną Decyzję.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie tylko częściowego uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Mając na uwadze fakt, iż powódka wnosił o uchylenie Decyzji, a Sąd zmienił ją jedynie co do kary, to należało uznać, że każda ze stron w równym stopniu wygrała jak i przegrała sprawę.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

(...)

(...)