Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lutego 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	Starszy sekretarz sądowy Joanna Preizner

po rozpoznaniu 24 lutego 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. O.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 9 listopada 2018 roku Nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że odstępuje od wymierzenia powodowi kar pieniężnych;

2.  oddala odwołanie w pozostałej części;

3.  znosi wzajemnie między stronami koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmT 53/19

UZASADNIENIE

Decyzją z 9 listopada 2018 r. Nr (...), wydaną na podstawie art. 210 ust. 1- 2 oraz art. 209 ust. 1 pkt 1 ustawy z 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1954 ze zm.) ( dalej: PT) w związku z art. 29 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2062 ze zm.) (dalej: ustawa o wruist) oraz na podstawie art. 104 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096) (dalej k.p.a.) w związku z art. 206 ust. 1 PT, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej Prezes UKE) nałożył na A. O. wspólnika spółki (...) s.c. A. O., J. K. (dalej powód) kary pieniężne, płatne do budżetu państwa, za nieprzekazanie danych przewidzianych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, tj. nieprzekazanie Prezesowi UKE informacji dotyczących posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków umożliwiających kolokację, świadczonych usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych:

1.  według stanu na dzień 31 grudnia 2014 r. w wysokości 2 500,00 zł,

2.  według stanu na dzień 31 grudnia 2015 r. w wysokości 2 500,00 zł,

3.  według stanu na dzień 31 grudnia 2016 r. w wysokości 2 500,00 zł,

4.  według stanu na dzień 31 grudnia 2017 r. w wysokości 2 500,00 zł.

Odwołanie od powyższej Decyzji złożył powód, wnosząc o uchylenie Decyzji w całości, oraz o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Zaskarżonej Decyzji zarzucił naruszenie przepisów prawa mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, tj.:

1)  art. 2 pkt 27 PT w zw. z art. 29 ust. 2 pkt 2 ustawy o wruist w zw. z art. 43 ¹ k.c.- poprzez błędną wykładnię i w konsekwencji błędne zastosowanie, z uwagi na przyjęcie, iż powód będący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym nie złożył organowi e przewidzianym ustawą terminie informacji, o której mowa w art. 29 ust. 2 pkt 3 ustawy o wruist, podczas gdy w rzeczywistości zrealizował spoczywający na nim obowiązek w zakresie złożenia stosownej informacji organowi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji powyższego

2)  art. 209 ust. 1 pkt 1 PT w zw. z art. 210 ust. 1 PT – przez zastosowanie i nałożenie na powoda kary pieniężnej, podczas gdy powód nie dopuścił się zarzucanego zaskarżoną decyzją naruszenia obowiązku informacyjnego wobec organu;

3)  art. 209 ust.1a PT poprzez jego zastosowanie w sytuacji, gdy powód zaprzestał naruszeń obowiązku informacyjnego, o którym mowa w art.29 ust.2 ustawy o wruist przed wydaniem zaskarżonej decyzji, zaś zakres i skutki naruszenia są znikome;

ewentualnie z daleko posuniętej ostrożności procesowej, w przypadku przyjęcia przez Sąd, że istniały podstawy do nałożenia kary:

4)  art. 210 ust. 2 PT poprzez błędną wykładnię i w konsekwencji błędne zastosowanie w związku z wymierzeniem kary pieniężnej w wygórowanej wysokości w oparciu o błędną analizę dyrektyw wymiaru kary, z pominięciem należytej oceny zakresu naruszenia i dotychczasowej działalności powoda, które uzasadniały ustalenie kary w znacznie niższej wysokości.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o: oddalenie odwołania w całości; przeprowadzenie dowodów z dokumentów stanowiących akta administracyjne sprawy na okoliczność przebiegu postępowania administracyjnego, ustalonego przez Prezesa UKE stanu faktycznego sprawy oraz treści zaskarżonej Decyzji; zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy- Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

A. O. wspólnik spółki Przedsiębiorstwo (...) s.c. A. O., J. K. jest wpisany do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych ( (...)) prowadzonego przez Prezesa UKE pod numerem (...) , do którego jest również wpisany pod numerem (...) jako wspólnik Przedsiębiorstwa (...) S.C. (...), J. K., K. O. (okoliczność niesporna).

Powód jako wspólnik Przedsiębiorstwa (...) s.c. A. O., J. K. nie przekazał w terminie Prezesowi UKE do Systemu Informacji o Infrastrukturze Szerokopasmowej (SIIS) przewidzianych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, informacji dotyczących posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków umożliwiających kolokację, świadczonych usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, za 2014, 2015, 2016 i 2017 rok, uczynił to dopiero 17 października 2018 roku ( okoliczność niesporna).

Wobec tego, zawiadomieniem z 18 października 2018 r. Prezes UKE poinformował powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na niego kary pieniężnej w związku z niewypełnieniem obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za rok 2014, 2015, 2016 i 2017. W tymże piśmie Prezes UKE wezwał powoda do przekazania danych dotyczących wielkości jego przychodu osiągniętego w 2017 r. niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. Jednocześnie Prezes UKE poinformował o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym, o prawie ostatecznego wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 30 dni od daty otrzymania tego pisma oraz o możliwości przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów w każdym stadium postępowania. Ponadto Prezes UKE powiadomił o możliwości przedłożenia zaległych informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego (k. 1- 7 akt adm.).

Powód udzielił odpowiedzi w piśmie z 24 października 2018 r. wyjaśniając, że Przedsiębiorstwo (...) S.C. A. O., J. K. nie posiada własnej infrastruktury telekomunikacyjnej, ta bowiem stanowi własność Przedsiębiorstwa (...) S.C. (...), J. K., K. O. i jest ona zgłaszana w inwentaryzacji infrastruktury i usług telekomunikacyjnych SIIS. Jednocześnie poinformował, że zaległa deklaracja SIIS została już złożona. Do pisma dołączył PIT 36L za 2017 rok (pismo k.13 akt adm., PIT 36 L k. 14-19 akt adm.).

W dniu 9 listopada 2018 r. Prezes UKE wydał zaskarżoną Decyzję, którą nałożył na powoda kary pieniężne (Decyzja k.21-26 akt adm.).

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o ww. dowody z dokumentów, których wiarygodność i moc dowodowa nie budziły zastrzeżeń oraz o niekwestionowane twierdzenia stron.

Natomiast Sąd oddalił wniosek dowodowy powoda o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka A. K. na okoliczność: braku kwestionowania przez pozwanego nieprzekazywania danych przez powoda aż do czasu rozpoczęcia postępowania w sprawie, zaprzestania zarzucanych naruszeń przed dniem wydania decyzji w sprawie, braku własnej infrastruktury telekomunikacyjnej będącej składnikiem majątkowym Przedsiębiorstwa (...) S.C. A. O., J. K., korzystania przez ww. spółkę cywilną z infrastruktury posiadanej przez powoda w ramach innej spółki cywilnej ujętej w informacjach składanych przez powoda w terminie przewidzianym ustawą oraz przesłuchania na te same okoliczności powoda oraz dodatkowo na okoliczność braku wpływu informacji udzielonej przez powoda na zakres dotychczas ujawnionych przez organ urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej, braku rzeczywistych negatywnych skutków złożenia informacji za okres 2014-2017 przez powoda w terminie ich złożenia. Większość z wyżej wymienionych okoliczności nie była bowiem kwestionowana przez Prezesa np.: fakt złożenia sprawozdań w SIIS przez Przedsiębiorstwo (...) S.C. (...), J. K., K. O., inne zaś takie jak ocena wpływu niezłożenia sprawozdań w terminie, nie należą do zakresu stanu faktycznego, ale stanowią element oceny dokonywanej przez Prezesa UKE i Sąd.

Sąd Okręgowy- Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie jedynie w zakresie żądania uchylenia nałożonej na powoda kary pieniężnej, aczkolwiek nie z powodów przedstawionych w jego uzasadnieniu. Sąd nie przychylił się natomiast do wniosku powoda o uchylenie zaskarżonej Decyzji w całości, ponieważ stan faktyczny sprawy wskazuje, że powód nie wypełnił obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, co stwierdzono w sentencji Decyzji.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o wruist Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na bieżąco, nie rzadziej niż raz na rok, weryfikuje i aktualizuje, w formie elektronicznej, inwentaryzację przedstawiającą informacje o usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych w oparciu o infrastrukturę telekomunikacyjną i publiczne sieci telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, z odrębnym zaznaczeniem łączy światłowodowych i sieci bezprzewodowych, oraz budynkami umożliwiającymi kolokację.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, w celu wykonania powyższego obowiązku państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej oraz przedsiębiorcy telekomunikacyjni przekazują aktualne, zgodne ze stanem faktycznym, kompletne oraz adekwatne do potrzeb wykonania powyższego obowiązku informacyjnego, informacje o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych oraz aktualizują je corocznie w terminie do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku.

Przy czym co istotne, stosownie do zawartej w art. 29 ust. 7 ustawy o wruist delegacji ustawowej Minister Administracji i Cyfryzacji wydał rozporządzenie z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie inwentaryzacji infrastruktury i usług telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2014, poz. 276, zwane dalej „Rozporządzeniem”), w którym w myśl regulacji ustawowej określił:

- rodzaj infrastruktury oraz informacje o świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, podlegających inwentaryzacji i skalę map, na których dokonuje się inwentaryzacji,

- elektroniczny format przekazywania danych,

- szczegółowy zakres i sposób prezentowania informacji w inwentaryzacji,

- wzory formularzy służących do przekazywania Prezesowi UKE informacji, wraz z objaśnieniami co do sposobu ich wypełniania.

Jednocześnie jak wynika z przedmiotowego Rozporządzenia oznaczone informacje przekazuje się Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej drogą elektroniczną przy użyciu dokumentów elektronicznych za pomocą interfejsu internetowego SIIS, czyli Systemu Informacyjnego o Infrastrukturze Szerokopasmowej służącego do gromadzenia, przetwarzania, prezentowania i udostępniania informacji o infrastrukturze komunikacyjnej i publicznych sieciach telekomunikacyjnych zapewniających lub umożliwiających zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu oraz budynkach umożliwiających kolokację, usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych w oparciu o infrastrukturę telekomunikacyjną i publiczne sieci telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu.

Powyższe oznacza, iż przekazanie danych wymienionych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist ma nastąpić w opisany sposób, na odpowiednich formularzach, w formie elektronicznej do systemu SIIS i ciąży na każdym przedsiębiorcy telekomunikacyjnym w terminie do dnia 31 marca za rok poprzedni, według stanu na 31 grudnia.

Przewidziany w przywołanym przepisie obowiązek ma charakter stały i winien być realizowany przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego bez odrębnego wezwania. Obowiązek ten wynika bezpośrednio z przepisów prawa i nie wymaga konkretyzacji przez administrację telekomunikacyjną w formie decyzji administracyjnych, wobec czego przedsiębiorca samodzielnie ustala, jakim obowiązkom informacyjnym podlega.

Odnosząc powyższe do okoliczności niniejszej sprawy Sąd stwierdził, że powód jako przedsiębiorca telekomunikacyjny wpisany do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych w latach 2014- 2017 pod numerem 390, nie wypełnił w ustawowo określonym terminie obowiązku przedłożenia aktualnych, zgodnych ze stanem faktycznym, kompletnych oraz adekwatnych do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o wruist, informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych.

Przepis art. 29 ust. 2 ustawy o wruist nakłada bowiem na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego obowiązek przekazania informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, bez względu na jego aktywność, rozmiar prowadzonej działalności i posiadanie lub nie infrastruktury telekomunikacyjnej. Realizacja przedmiotowego obowiązku polega więc na udzieleniu zgodnej ze stanem faktycznym i pełnej informacji niezależnie od tego, czy przedsiębiorca posiada określoną infrastrukturę i świadczy usługi objęte tym przepisem. Dla Prezesa UKE jako organu zbierającego informacje na temat działalności podmiotów w kontekście prowadzonej przez niego inwentaryzacji istotny jest wszak również brak infrastruktury i nieświadczenie konkretnych usług. Natomiast samo nieprzedłożenie informacji zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist nie świadczy, iż powód danej infrastruktury nie ma a usług nie prowadzi, gdyż zaniechanie to może być wynikiem zaniedbania, dlatego organ powinien otrzymać również precyzyjną wiadomość o zerowych zasobach, usługach.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż skoro przekazanie informacji zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist powinno odbyć się w sposób uregulowany w wyżej przywołanym rozporządzeniu Ministra Administracji i Cyfryzacji w sprawie inwentaryzacji infrastruktury i usług telekomunikacyjnych, za pośrednictwem SIIS i dedykowanego formularza stanowiącego załącznik do ww. rozporządzenia, a sama informacja powinna dokładnie odpowiadać treści konkretnego obowiązku z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, tak więc tylko zachowanie opisanego w szczegółowych wytycznych modelu lokowania informacji, i to informacji, o których mowa w wymienionym przepisie oznacza wypełnienie danego obowiązku. Tym samym niezłożenie w specjalnym trybie adekwatnych informacji pod kątem inwentaryzacji infrastruktury i usług telekomunikacyjnych świadczy zatem o niewypełnieniu przez powoda obowiązku z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist.

Z kolei niedopełnienie przez przedsiębiorcę wskazanego obowiązku w ustawowo zakreślonym terminie powodowało narażenie się na sankcję administracyjną przewidzianą w art. 209 ust. 1 pkt 1 PT. W myśl bowiem tego przepisu, karze pieniężnej podlega ten, kto nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą lub ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych lub udziela informacji niepełnych lub nieprawdziwych lub dostarcza dokumenty zawierające informacje niepełne lub nieprawdziwe.

Jednakże, w przeciwieństwie do pozwanego, Sąd stoi na stanowisku, że w sprawie powinien znaleźć zastosowanie przepis art. 209 ust. 1a PT. Zgodnie z tym przepisem, kara, o której mowa w ust. 1, może zostać nałożona także w przypadku, gdy podmiot zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę, jeżeli Prezes UKE uzna, że przemawiają za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia.

Jeśli chodzi o zakres naruszenia, to w ocenie Sądu, konsekwencje niewywiązania się przez powoda z obowiązku sprawozdawczego w terminie nie są daleko idące.

Rację ma pozwany twierdząc, że dane objęte przedmiotowym obowiązkiem mają mu zapewnić, jako regulatorowi rynku telekomunikacyjnego, stały dostęp do informacji istotnych dla tego rynku. Brak tych informacji uniemożliwia z kolei realizację jego kompetencji, w tym dokonanie oceny aktualnego stanu rynku, jego tendencji rozwojowych oraz potencjalnych zagrożeń, uniemożliwia też realizację celów regulacyjnych, w szczególności w zakresie nakładania, zmiany lub uchylania obowiązków regulacyjnych, stwarzania warunków dla wspierania konkurencji na rynku oraz zapewnienia użytkownikom korzyści w postaci różnorodności ceny i jakości usług telekomunikacyjnych.

Jednakże w rozpoznawanej sprawie, poza sporem było, że powód w ramach spółki cywilnej Przedsiębiorstwo (...) s.c. (...), J. K.” nie posiadał infrastruktury telekomunikacyjnej, ta bowiem stanowi składnik majątkowy „Przedsiębiorstwa (...) s.c. (...), J. K., K. O.”, który został w terminie ujawniony w systemie SIIS. Zatem Prezes UKE posiadał przez wszystkie lata pełną informację o infrastrukturze telekomunikacyjnej posiadanej przez powoda, a skoro tak, to nie doszło do powstania uszczerbku dla interesu publicznego w postaci nieuzyskania przez Prezesa UKE pełnego obrazu sytuacji rynkowej, jaki miałby, gdyby przedmiotowy obowiązek został należycie zrealizowany. Tym samym należy zgodzić się z powodem, że zaistniała sytuacja nie mogła doprowadzić do utrudnień w realizacji obowiązków Prezesa UKE, a w szczególności do zaburzeń w zakresie tworzenia warunków rozwoju i wykorzystania istniejącej infrastruktury w celu zapewnienia użytkownikom końcowym usług telekomunikacyjnych, jak również typowania obszarów, na których istnieje zapotrzebowanie na udzielenie wsparcia ze środków pochodzących z (...).

Za odstąpieniem od wymierzenia kary przemawia również fakt, iż powód w zakresie działalności telekomunikacyjnej prowadzonej w ramach Przedsiębiorstwa (...) s.c. A. O., J. K. złożył zaległe sprawozdania w systemie SIIS 17 października 2018 roku czyli przed wszczęciem postępowania administracyjnego, co miało miejsce 18 października 2018 roku.

Reasumując, okoliczności sprawy uzasadniały skorzystanie przez Prezesa UKE z instytucji odstąpienia od wymierzenia kary pieniężnej, dlatego też Sąd zmienił zaskrzoną Decyzję uchylając nałożone na powoda kary pieniężne. Co jednocześnie nie wyklucza pozostawienia Decyzji w obrocie prawnym w pozostałym zakresie z uwagi na jej prawidłowość stwierdzenia niedopełnienia przez powoda obowiązków sprawozdawczych z art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za lata 2014- 2017.

Mając powyższe na uwadze Sąd zmienił zaskarżoną Decyzję na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 2 k.p.c. w ten tylko sposób, że uchylił kary pieniężne nałożone w punktach od 1 do 4, w związku z czym oddalił odwołanie w pozostałej części na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. zgodnie z którym w razie tylko częściowego uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Mając na uwadze fakt, iż powód zaskarżył decyzję w całości, a Sąd uznał zasadność odwołania jedynie co do kary, to należało uznać, że każda ze stron w równym stopniu wygrała jak i przegrała sprawę.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik