Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Małgorzata Perdion-Kalicka
Protokolant –	st.sekr.sądowy Jadwiga Skrzyńska

po rozpoznaniu 25 lutego 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania Stowarzyszenia (...) w A.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 11 grudnia 2018 r. Nr (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że obniża kary nałożone na Stowarzyszenie (...) w A. w pkt. 1, 2, 3, 4 i 5 decyzji do kwot po 2.500 zł (dwa tysiące pięćset złotych) każdą z kar;

II.  znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania.

Sędzia SO Małgorzata Perdion-Kalicka

Sygn. akt XVII AmT 231/19

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej decyzją z 11 grudnia 2018 r., Nr (...), na podstawie art. 210 ust. 1 i 2 oraz art. 209 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1954 z późn. zm., dalej: Pt) w związku z art. 29 ust. 2 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2062 z późn. zm., dalej: ustawa o wruist), oraz na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2096 z późn. zm., dalej: kpa) w zw. z art. 206 ust. 1 Pt, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej na Stowarzyszenie (...) w A. w związku z niewypełnieniem obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za rok 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017, nałożył:

na Stowarzyszenie (...) kary pieniężne, płatne do budżetu państwa, za nieprzekazanie przez Stronę danych przewidzianych w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist, tj. nieprzekazanie Prezesowi UKE informacji dotyczących posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej, publicznych sieci telekomunikacyjnych, budynków umożliwiających kolokację, świadczonych usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych,

1.  według stanu na dzień 31 grudnia 2013 r. w wysokości 5 000 zł

2.  według stanu na dzień 31 grudnia 2014 r. w wysokości 5 000 zł

3.  według stanu na dzień 31 grudnia 2015 r. w wysokości 5 000 zł

4.  według stanu na dzień 31 grudnia 2016 r. w wysokości 5 000 zł

5.  według stanu na dzień 31 grudnia 2017 r. w wysokości 5 000 zł

(decyzja, k. 7-11v)

Od niniejszej decyzji powód – Stowarzyszenie (...) w A. złożył odwołanie, zaskarżając decyzję w całości i wniósł o jej zmianę poprzez obniżenie wysokości orzeczonej kary pieniężnej. Zaskarżonej decyzji powód zarzucił naruszenie:

-

art. 210 ust. 2 Pt poprzez nałożenie kary w wysokości niewspółmiernie wysokiej i nieadekwatnej do zakresu naruszenia obowiązku udzielenia informacji oraz możliwości finansowych Stowarzyszenia;

-

art. 77 kpa poprzez nieuwzględnienie ujemnego wyniku finansowego Stowarzyszenia za rok 2017 oraz niezarobkowego charakteru prowadzonej działalności.

(odwołanie k. 12-15).

Pozwany Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie w całości jako bezzasadnego, przeprowadzenie dowodu z dokumentów znajdujących się w aktach administracyjnych sprawy oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odpowiedź na odwołanie, k. 38- 41v)

Na rozprawie w dniu 25 lutego 2021r powód zmodyfikował żądanie pzowu w ten sposób, że wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez obniżenie nałożonych na niego kar pieniężnych do kwot po 2.500 zł (protokół rozprawy k.51)

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił i zważył co następuje:

Powód - Stowarzyszenie (...) jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym wpisanym do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych prowadzonego przez Prezesa UKE pod numerem (...). (okoliczności bezsporne). W ramach tej działalności powód świadczy usługi telewizji kablowej na rzecz członków stowarzyszenia oraz komercyjnie świadczy usługi na rzecz miasta A. (...) poprzez emisję programu o charakterze informacyjnym. Przychody powoda pochodzą więc głównie ze składek członkowskich (stanowią ponad 96 % przychodów) i pokrywają one koszty usługi telewizji kablowej, natomiast sprzedaż usług generuje niespełna 3% przychodu (informacje i objaśnienia do rachunku zysków i strat k.35 akt adm). Przychody powoda za rok 2017 z tytułu prowadzenia działalności wyniosły (...) zł. W 2017 roku powód odnotował stratę w kwocie 5 659,30 zł. (rachunek zysków i strat powoda za 2017, k. 30 akt adm).

W związku z wykonywaniem działalności telekomunikacyjnej powód był zobowiązany do wypełnienia obowiązków informacyjnych wobec Prezesa UKE.

Między innymi do obowiązków powoda należało przekazywanie Prezesowi UKE informacji określonych w ustawie z 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (dalej jako „wruist”), tj. wskazanych w art. 29 ust 2 ustawy wruist informacji o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, wg stanu na ostatni dzień roku. Informacja, w myśl powyższej regulacji, musiała być złożona do 31 marca kolejnego roku. Powód nie przekazał Prezesowi UKE danych za 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017 rok. (okoliczność bezsporna).

Wobec niewykonania przez powoda obowiązków Prezes UKE pismem z 26 października 2018 r., wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie nałożenia na powoda kary pieniężnej w związku z niewypełnieniem obowiązku udzielenia informacji, o którym mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za rok 2013, 2014, 2016, 2016 i 2017. Jednocześnie, Prezes UKE wezwał Przedsiębiorcę do przekazania danych dotyczących wielkości przychodu osiągniętego w 2017r., niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary, w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. Jednocześnie, Prezes UKE postanowił włączyć do akt sprawy kopię decyzji Prezesa UKE z 8 sierpnia 2017 r., znak (...), nakładającej na powoda kary pieniężne za niewywiązanie się z obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust. 2 Pt za rok sprawozdawczy 2014 i 2015 oraz umarzającej postępowanie za rok 2013. Ponadto Prezes UKE poinformował przedsiębiorcę zgodnie z art. 10 k.p.a. o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym w sprawie, a także prawie do ostatecznego wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. (zawiadomienie o wszczęciu postępowania, k. 1-4 akt adm.)

Pismem z 22 listopada 2018 r. powód wniósł o odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej w związku z niedopełnieniem obowiązku udzielenia informacji, o których mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za rok 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017. Ponadto na podstawie art. 189g § 1 kpa powód wniósł o umorzenie postępowania w zakresie niedopełnienia obowiązku w 2013 roku. Powód wskazał, iż w 2017 r. poniósł stratę w wysokości 5 659,30 zł. Podał, że sytuacja finansowa stowarzyszenia jest trudna. Ponadto Stowarzyszenie cechuje niezarobkowy charakter działalności, a prowadzona działalność ma bardzo ograniczony zakres, ograniczony jedynie do kilku osiedli mieszkaniowych w A., zaś przychody powoda pochodzą niemal wyłącznie ze składek członkowskich. (pismo powoda z 22 listopada 2018 r., k. 18-19 akt adm.)

Po rozpoznaniu sprawy Sąd doszedł do przekonania, że zaskarżona decyzja zasadniczo odpowiada prawu, a podniesione przez powoda w odwołaniu zarzuty nie mogą skutkować uchyleniem decyzji, a jedynie zmianą wysokości nałożonych kar administracyjnych.

Wstępnie zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 12 ustawy z 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1118), do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie Ustawy zmieniającej, dotyczących nałożenia przez Prezesa UKE kary pieniężnej za naruszenia, o których mowa w przepisie art. 209 ust. 1 pkt 1 prawa telekomunikacyjnego (dalej jako Pt), zastosowanie mają przepisy dotychczasowe.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o wruist (Dz. U. z 2017 r., poz. 2062 z poźn. zm) Prezes UKE sporządza dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na bieżąco, nie rzadziej niż raz na rok, weryfikuje i aktualizuje, w formie elektronicznej, inwentaryzację przedstawiającą:

1) informacje o usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych w oparciu o infrastrukturę telekomunikacyjną i publiczne sieci telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu;

2) pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu, z odrębnym zaznaczeniem łączy światłowodowych i sieci bezprzewodowych, oraz budynkami umożliwiającymi kolokację.

Natomiast stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy o wruist w celu wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1:

1) państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w art. 4 pkt 1, 2, 4, 5 i 8 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne,

2) podmioty wykonujące zadania z zakresu użyteczności publicznej,

3) przedsiębiorcy telekomunikacyjni

- przekazują aktualne, zgodne ze stanem faktycznym, kompletne oraz adekwatne do potrzeb wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, informacje o posiadanej infrastrukturze telekomunikacyjnej, publicznych sieciach telekomunikacyjnych, budynkach umożliwiających kolokację, świadczonych usługach telefonicznych, usługach transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usługach rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych oraz aktualizują je corocznie w terminie do dnia 31 marca, według stanu na dzień 31 grudnia poprzedniego roku.

Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 24 lutego 2014 r. w sprawie inwentaryzacji infrastruktury i usług telekomunikacyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 276) szczegółowo reguluje sposób realizacji omawianego obowiązku sprawozdawczego.

W szczególności rozporządzenie określa, że dokonywana przez Prezesa URE inwentaryzacja infrastruktury telekomunikacyjnej polega na gromadzeniu informacji dotyczących:

1) infrastruktury telekomunikacyjnej zapewniającej lub umożliwiającej zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu - wskazanie technologii i parametrów tej infrastruktury oraz jej lokalizacji;

2) publicznych sieci telekomunikacyjnych zapewniających lub umożliwiających zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu:

a) technologii i parametrów węzłów publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz ich lokalizacji,

b) technologii i parametrów systemów transmisyjnych publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz ich lokalizacji,

c) technologii i parametrów punktów styku publicznych sieci telekomunikacyjnych oraz ich lokalizacji;

3) parametrów budynków umożliwiających kolokację oraz ich lokalizacji;

4) usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu i usług rozprowadzania programów radiowych i telewizyjnych, świadczonych w oparciu o infrastrukturę telekomunikacyjną i publiczne sieci telekomunikacyjne zapewniające szerokopasmowy dostęp do Internetu (§ 4 rozporządzenia).

Inwentaryzacja jest prezentowana w Systemie Informacyjnym o Infrastrukturze Szerokopasmowej, zwanym dalej „(...)” (§ 5 ust 1 Rozporządzenia).

Informacje, o których mowa wyżej, są przekazywane Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej drogą elektroniczną za pomocą interfejsu internetowego (...) przy użyciu dokumentów elektronicznych, w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2013 r. poz. 235 oraz z 2014 r. poz. 183), zapisanych w formacie (...) lub (...) z uwzględnieniem wymogów dotyczących elektronicznego formatu przekazywania danych określonych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Informacje powyższe mogą być przekazane przy użyciu udostępnionego w systemie (...) formularza elektronicznego. Wzór formularza do przekazywania informacji o infrastrukturze telekomunikacyjnej, wraz z objaśnieniami co do sposobu jego wypełnienia, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Natomiast w art. 209 ust 1 pkt 1 prawa telekomunikacyjnego została przewidziana odpowiedzialność administracyjna za niewykonanie obowiązków informacyjnych wobec Prezesa UKE. W myśl tego przepisu kto nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych prawem telekomunikacyjnym lub ustawą o wruist lub udziela informacji niepełnych lub nieprawdziwych lub dostarcza dokumenty zawierające informacje niepełne lub nieprawdziwe, podlega karze pieniężnej.

O sposobie ustalenie wysokości kary administracyjnej traktuje z kolei przepis art. 210 ust. 1 Pt, w myśl którego, Prezes UKE nakłada karę, w drodze decyzji, w wysokości do 3% przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes UKE uwzględnia zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe.

Dokonując subsumpcji powyższego stanu faktycznego do przedstawionych regulacji prawnych Sąd doszedł do przekonania, że wydana decyzja odpowiada prawu, a jedynie ustalona w decyzji wysokość kary nie jest adekwatna do naruszenia przepisów prawa, jakiego dopuścił się powód oraz nie uwzględnia jego możliwości finansowych.

W sprawie niniejszej oczywistym jest, że powód nie przekazując informacji, o których mowa w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist za lata 2013, 2014, 2015, 2016 i 2017, w ustawowym terminie dopuścił się naruszenia, które podlegało karze na podstawie art. 209 ust. 1 pkt 1 pt. Przy czym informacje żądane od powoda nie są bagatelne dla organu. Niewypełnienie przedmiotowego obowiązku prowadzi do zaburzenia wykonywania zadań powierzonych Prezesowi UKE, przede wszystkim w zakresie tworzenia przez Prezesa UKE warunków rozwoju i wykorzystania istniejącej infrastruktury telekomunikacyjnej do zapewnienia użytkownikom końcowym usług telekomunikacyjnych. Brak informacji wymaganych na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy o wruist utrudnia prowadzenie przez Prezesa UKE inwentaryzacji usług i infrastruktury telekomunikacyjnej, a w konsekwencji opracowanie analizy dostępu do usług szerokopasmowych w celu zidentyfikowania obszarów wymagających udzielenia wsparcia na rozwój infrastruktury szerokopasmowej w ramach Programu Operacyjnego (...) na lata 2014-2020. Działania Prezesa UKE w tym zakresie mają na uwadze likwidowanie barier i wykluczenia cyfrowego na zgłoszonych obszarach. Informacje określone w art. 29 ust. 2 ustawy o wruist umożliwiają m. in. zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu. Z kolei nieprzekazywanie tych danych przez przedsiębiorców daje mylny obraz o stanie infrastruktury i rynku usług telekomunikacyjnych, co ma znaczenie w szczególności przy jego analizie, również pod kątem, czy występuje na nim skuteczna konkurencja w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych, a także zagwarantowanie świadczenia usług telekomunikacyjnych o najwyższej jakości użytkownikom końcowym. Zatem zakres naruszenia należy ocenić jako znaczny.

Reasumując, nieprzekazanie przez powoda ww. danych w terminie utrudniło Prezesowi UKE realizację nałożonych na niego obowiązków, opisanych powyżej.

W treści odwołania powód kwestionował w zasadzie tylko wysokość nałożonych kar pieniężnych. Zdaniem powoda kary były niewspółmiernie wysokie i nieadekwatne do możliwości finansowych Stowarzyszenia.

Zarzuty powoda odnośnie niewspółmierności kary okazały się zasadne. W szczególności Sąd wziął pod uwagę zakres działalności powoda. Przychody przedsiębiorcy za 2017 rok wyniosły wprawdzie aż (...) zł, niemniej jednak w 2017 roku powód odnotował stratę w wysokości 5 659,30 zł. Ponadto powód świadczy usługi telekomunikacyjne jedynie na kilku osiedlach w A.. Zasadnicze jednak znaczenie miał fakt, że działalność powoda nie jest nastawiona na zysk, a służy głównie zaspokajaniu potrzeb w zakresie kablowej telewizji satelitarnej członkom Stowarzyszenia, stąd też gros przychodów powoda jest generowane przez składki członkowskie, a nie z komercyjnego świadczenia usług telekomunikacyjnych. Tym samym odnosząc się do możliwości finansowych powoda Sąd doszedł do przekonania, że są one w znacznej mierze niższe niż przyjął to Prezes UKE.

W ocenie Sądu powyższe uzasadnia obniżenie nałożonych kar pieniężnych za każdy rok, w którym powód nie przedstawił organowi informacji, o jakiej mowa w art. 29 ust 2 ustawy wruist. W tym względzie należy zwrócić uwagę na linię orzecznictwa Sądu Najwyższego, w której Sąd ten wielokrotnie zwracał uwagę na konieczność zapewnienia proporcjonalności kary w stosunku do czynu poprzez odniesienia jej wysokości do skali przychodów uzyskiwanych z działalności, przy wykonywaniu której doszło do naruszenia (np. wyroki SN w sprawach sygn. akt III SK 24/14, III SK 25/16).

Ustalając ostateczną wysokość kary Sąd uwzględnił wagę naruszeń ustawy o wruist, która nie jest jednak znikoma. Z uwagi na niewypełnienie przez przedsiębiorcę przedmiotowego obowiązku, Prezes UKE nie był w posiadaniu informacji, które dają pełen obraz sytuacji na rynku telekomunikacyjnym. Regulacje zawarte w art. 29 wruist ustanawiają podstawę prawną do prowadzenia przez Prezesa UKE dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej inwentaryzacji przedstawiającej pokrycie istniejącą infrastrukturą telekomunikacyjną i publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi, zapewniającymi lub umożliwiającymi zapewnienie szerokopasmowego dostępu do Internetu z odrębnym znaczeniem pokrycia łączami światłowodowymi oraz sieciami bezprzewodowymi. Inwentaryzacje przestawiające aktualne pokrycie infrastrukturą szerokopasmową są podstawowym narzędziem zalecanym przez Komisję Europejską oraz stosowanym powszechnie w innych państwach Unii Europejskiej, jako punkt wyjścia do wszelkich interwencji publicznych w sektorze telekomunikacyjnym, w szczególności umożliwiającym zlokalizowanie tzw. obszarów białych, czarnych i szarych, a w konsekwencji przyczyniającym się do zapewnienia użytkownikom końcowym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej usług telekomunikacyjnych na najwyższym poziomie. Z punktu widzenia organu regulacyjnego, jakim jest Prezes UKE, wykonywanie przez podmioty wpisane do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązków informacyjnych o jakich mowa w art. 29 ustawą o wruist ma więc istotne znaczenie. Dlatego tak istotne jest, aby informacje i dokumenty, objęte ustawowym obowiązkiem ich złożenia, były dostarczane organowi regulacyjnemu w sposób kompletny i terminowy.

Po wtóre należy podkreślić, iż wprawdzie uchybienie obowiązkowi sprawozdawczemu nie miało charakteru incydentalnego, gdyż powód był już wcześniej karany przez Prezesa UKE za niewywiązanie się z obowiązku, o którym mowa w art. 7 ust. 2 Pt za rok sprawozdawczy 2014 i 2015. Niemniej należy zwrócić uwagę, że lata w jakich powód nie wykonał obowiązków sprawozdawczych wynikających z prawa telekomunikacyjnego pokrywają się z latami objętymi niniejszą decyzją, a ponadto egzekwowanie tych obowiązków nastąpiło dopiero w 2017r. Z powyższego wynika, że nie sposób powodowi przypisać, że stale, pomimo nakładania na niego kar administracyjnych, ignoruje obowiązki informacyjne, gdyż pierwsza kara została nałożone wiele lat po niewykonaniu obowiązków. Stąd nie można przyjąć, że powód celowo i notorycznie nie wykonywał obowiązków.

Kierując się przy ustalaniu ostatecznego wymiaru kary zasadą proporcjonalności Sąd uznał, że przedstawione powyżej okoliczności dają podstawę do ustalenia wysokości kary na poziomie 2.500 zł za każdy rok, w którym powód nie przedstawił Prezesowi URE stosownych informacji o posiadanej infrastrukturze. Kara w tej wysokości zdaniem Sądu uwzględnia możliwości finansowe powoda i nie stanowi nadmiernego obciążenia dla jego budżetu, a przede wszystkim jest adekwatna do okoliczności popełnienia przez stronę powodową deliktu administracyjnego, a także jest proporcjonalna do stopnia szkodliwości czynu.

Reasumując powyższe rozważania, Sąd uznał, że Prezes UKE co do zasady dokonał prawidłowej analizy stanu faktycznego sprawy, który uzasadniał nałożenie na stronę powodową kar pieniężnych. Odnośnie wymiaru tych kar, to Sąd dokonał ich korekty uwzględniając w pełni sytuację powoda, tj. prowadzenie działalności telekomunikacyjnej w zasadniczej części o charakterze niekomercyjnym, poniesienie straty w 2017 roku oraz działanie na bardzo ograniczonym obszarze .

Ustalenie kar w wysokości określonej w wyroku nastąpiło z uwzględnieniem wszystkich przesłanek, które należy wziąć pod uwagę zgodnie z treścią art. 210 ust. 2 Pt, w tym także mając na względzie, że kary pieniężne są instrumentem o charakterze prewencyjnym i dyscyplinującym, służącym wymuszaniu przestrzegania podstawowych obowiązków wynikających z przepisów ustawy, przy uwzględnieniu celów stawianych przez prawo telekomunikacyjne.

Z powyższych względów Sąd na podstawie art. 479 ⁶⁴ k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję poprzez obniżenie wysokości nałożonych na powoda kar do kwot po 2.500 zł. O kosztach postępowania postanowiono stosownie do treści art. 100 k.p.c., uznając, że skoro Sąd jedynie obniżył kary, a więc co do zasady nałożenie przez organ kar na powoda było właściwe, to zachodzą podstawy do wzajemnego zniesienia kosztów pomiędzy stronami.

SSO Małgorzata Perdion-Kalicka