Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2017 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XVIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:SSO Andrzej Krasnodębski

Ławnicy: Roman Rolf

Lilianna Młynarska

Protokolant: Katarzyna Zawadka

z udziałem prokuratora: Mariusza Placka

oraz oskarżyciela posiłkowego G. Ł.

po rozpoznaniu w dniach 7 i 24 marca 2017 roku

sprawy

J. N., s. L. i M. z d. S., urodzonego (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

1. w dniu 8 lipca 2016 roku około godziny 19.00 w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. B., grożąc M. N. natychmiastowym użyciem przemocy w postaci pałki oraz stosując przemoc polegającą m.in. na szarpaniu i przytrzymywaniu pokrzywdzonego, pryskaniu mu gazem pieprzowym w twarz oraz uderzeniu i kopaniu go w twarz i głowę, zabrał w celu przywłaszczenia dwa telefony komórkowe maki: N. (...) o numerze abonenckim (...), (...), wartości ok. 1.500,00 zł i A. o numerze abonenckim (...), (...), wartości około 600,00 zł,

tj. o czyn z art. 280 § 2 kk,

2. w dniu 19 maja 2016 roku w W. w tramwaju linii 33 na trasie przejazdu od przystanku S. do przystanku „Plac (...)” przy użyciu noża działając publicznie i bez powodu okazując rażące lekceważenie porządku prawnego wypowiadał w kierunku K. K. (1) groźby karalne pozbawienia życia, które wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadniona obawę, że zostaną spełnione,

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57A § 1 kk,

3. w dniu 08 lipca 2016 roku przy ul. (...) w W. działając wspólnie i w porozumieniu z M. G. i Ł. B. dokonał kradzieży torby termicznej z zawartością 4 sztuk pizzy o łącznej wartości 570,00 złotych na szkodę (...) poprzez użycie środka obezwładniającego wobec G. Ł. w postaci spryskania w/w ręcznym miotaczem gazu w oczy oraz użyciem innego niebezpiecznego narzędzia w postaci pałki i zadanie nią ciosów w plecy,

tj. o czyn z art. 280 § 2 kk,

Ł. B. , s. J. i R. z d. D., urodzonego (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

4.  w dniu 8 lipca 2016 roku około godziny 19.00 w W. przy ul. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z J. N., grożąc M. N. natychmiastowym użyciem przemocy w postaci pałki teleskopowej oraz stosując przemoc polegającą m.in. na szarpaniu i przytrzymywaniu pokrzywdzonego, pryskaniu mu gazem pieprzowym w twarz oraz uderzeniu i kopaniu go w twarz i głowę, zabrał w celu przywłaszczenia dwa telefony komórkowe maki: N. (...) o numerze abonenckim (...), (...), wartości ok. 1.500,00 zł i A. o numerze abonenckim (...), (...), wartości około 600,00 zł,

tj. o czyn z art. 280 § 2 kk,

5. w dniu 08 lipca 2016 roku przy ul. (...) w W. działając wspólnie i w porozumieniu z M. G. i J. N. dokonał kradzieży torby termicznej z zawartością 4 sztuk pizzy o łącznej wartości 570,00 złotych na szkodę (...) poprzez użycie środka obezwładniającego wobec G. Ł. w postaci spryskania w/w ręcznym miotaczem gazu w oczy oraz użyciem innego niebezpiecznego narzędzia w postaci pałki i zadanie nią ciosów w plecy,

tj. o czyn z art. 280 § 2 kk,

D. W. (1) , s. S. i B. z d. K., urodzonego (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

6. w dniu 19 maja 2016 roku w W. w tramwaju nr (...) na trasie przejazdu od przystanku (...) do przystanku „Plac (...)” przy użyciu noża działając publicznie i bez powodu okazując rażące lekceważenie porządku prawnego wypowiadał w kierunku K. K. (1) groźby karalne pozbawienia życia, które wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadniona obawę, że zostaną spełnione,

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57A § 1 kk,

7. w dniu 19 maja 2016 roku w W. w tramwaju nr (...) na trasie przejazdu od przystanku (...) do przystanku „Plac (...)” publicznie i bez powodu okazując rażące lekceważenie porządku prawnego spowodował naruszenie czynności narządu ciała K. K. (1) w ten sposób, iż uderzył w/w pięścią w twarz w okolicę oka lewego oraz ugryzł w lewe przedramię, czym spowodował rozstrój zdrowia w postaci zaczerwienienia pod lewym okiem oraz zasinienia i otarcia naskórka na lewym przedramieniu trwający poniżej 7 dni,

tj. o czyn z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57A § 1 kk,

M. G. , c. S. i A. z d. K., urodzonej (...) w W.,

oskarżonej o to, że:

8. w dniu 08 lipca 2016 roku przy ul. (...) w W. działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. B. i J. N. dokonała kradzieży torby termicznej z zawartością 4 sztuk pizzy o łącznej wartości 570,00 złotych na szkodę (...) poprzez użycie środka obezwładniającego wobec G. Ł. w postaci spryskania w/w ręcznym miotaczem gazu w oczy oraz użycia innego niebezpiecznego narzędzia w postaci pałki i zadanie nią ciosów w plecy,

tj. o czyn z art. 280 § 2 kk.

orzeka

J. N. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów:

- za czyn z pkt 1 , przy przyjęciu iż wyczerpuje on znamiona przestępstwa z art. 280 § 1 kk , na podstawie art. 280 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 3 (trzy) lat pozbawienia wolności,

- za czyn z pkt 2 na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57A § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

- w ramach zarzucanego mu w pkt 3 czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 08 lipca 2016 roku przy ul. (...) w W. działając wspólnie i w porozumieniu z M. G. i Ł. B. używając wobec G. Ł. przemocy w postaci pryskania mu gazem w oczy oraz zadawania ciosów w plecy pałką, zabrał w celu przywłaszczenia torbę termiczną z zawartością 4 sztuk pizzy o łącznej wartości 570,00 złotych na szkodę (...), to jest przestępstwa z art. 280 § 1 kk i za to na podstawie art. 280 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 3 (trzy) lat pozbawienia wolności,

na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk wymierza mu karę łączną 4 (cztery) lat pozbawienia wolności;

Ł. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów:

- za czyn z pkt 4 , przy przyjęciu iż wyczerpuje on znamiona przestępstwa z art. 280 § 1 kk , na podstawie art. 280 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 3 (trzy) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

- w ramach zarzucanego mu w pkt 5 czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 08 lipca 2016 roku przy ul. (...) w W. działając wspólnie i w porozumieniu z M. G. i J. N. używając wobec G. Ł. przemocy w postaci pryskania mu gazem w oczy oraz zadawania ciosów w plecy pałką, zabrał w celu przywłaszczenia torbę termiczną z zawartością 4 sztuk pizzy o łącznej wartości 570,00 złotych na szkodę (...), to jest przestępstwa z art. 280 § 1 kk i za to na podstawie art. 280 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 3 (trzy) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk wymierza mu karę łączną 4 (cztery) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności;

D. W. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów:

- za czyn z pkt 6 na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57A § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda,

- za czyn z pkt 7 na podstawie art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57A § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda,

na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 i 2 kk wymierza mu karę łączną grzywny w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda;

M. G. - w ramach zarzucanego jej w pkt 8 czynu uznaje za winną tego, że w dniu 08 lipca 2016 roku przy ul. (...) w W. działając wspólnie i w porozumieniu z Ł. B. i J. N. używając wobec G. Ł. przemocy w postaci pryskania mu gazem w oczy oraz zadawania ciosów w plecy pałką, zabrała w celu przywłaszczenia torbę termiczną z zawartością 4 sztuk pizzy o łącznej wartości 570,00 złotych na szkodę (...), to jest przestępstwa z art. 280 § 1 kk i za to na podstawie art. 280 § 1 kk skazuje ją a na podstawie art. 280 § 1 kk przy zastosowaniu art. 60 § 1 i § 6 pkt 3 kk wymierza jej karę 1 (jeden) roku pozbawienia wolności,

na podstawie art. 69 kk i art. 70 § 2 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawiesza warunkowo na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat,

na podstawie art. 73 § 2 kk oddaje oskarżoną na okres próby pod dozór kuratora sądowego,

na podstawie art. 72 § 1 pkt 6b kk zobowiązuje oskarżoną w okresie próby do uczestnictwa w oddziaływaniach terapeutycznych;

na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę solidarnie:

- przez J. N. i Ł. B. na rzecz M. N. kwoty 150 (sto pięćdziesiąt) złotych,

- przez J. N., Ł. B. i M. G. na rzecz (...) kwoty 570 (pięćset siedemdziesiąt) złotych;

na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka zadośćuczynienie za doznaną krzywdę poprzez zapłatę:

- na rzecz M. N. przez J. N. i Ł. B. po 1000 (jeden tysiąc) złotych,

- na rzecz K. K. (1) przez J. N. i D. W. (1) po 1000 (jeden tysiąc) złotych,

- na rzecz G. Ł. przez M. G., J. N. i Ł. B. po 1000 (jeden tysiąc) złotych;

na podstawie art. 83 § 1 kk na poczet orzeczonych łącznych kar pozbawienia wolności zalicza okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie:

J. N. od dnia 19.05.2016 r. godz. 13.50 do dnia 4.07.2016 r. godz. 16.15, od dnia 11.07. 2016 r. godz. 6.45 do dnia 19.01.2017 r. godz. 6.45, od dnia 24.01.2017 r. godz. 6.45. do dnia 1.03.2017 r. godz. 6.45, od dnia 3.03.2017 r. godz. 6.45 do dnia 3.04.2017 r.,

Ł. B. od dnia 11.07. 2016 r. godz. 6.30 do dnia 26.10.2016 r godz. 6.30;

na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazuje zwrot D. W. (1), jako zbędnych dla postępowania , dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych DRZ I/312/16/P pod pozycjami 1 i 2;

na podstawie art. 44 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych DRZ I/312/16/P pod pozycjami 3 – 5;

na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądza od Skarbu Państwa tytułem nieopłaconej obrony z urzędu na rzecz kancelarii adwokackich adwokatów: R. P., D. U. i K. W. (1) kwoty po 1020 (jeden tysiąc dwadzieścia) złotych plus VAT;

na podstawie art. 627 kpk zasądza na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu kosztów sądowych: od M. G. kwotę 100 (sto) złotych plus 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty a od D. W. (1) kwotę 1512,27 (jeden tysiąc pięćset dwanaście 27/100) złotych plus 400 (czterysta) złotych tytułem opłaty,

na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia J. N. i Ł. B. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygnatura akt XVIII K 263/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 19 maja 2016 roku J. N. i D. W. (1) wsiedli na przystanku przy ul. (...) do tramwaju nr (...), jadącego w kierunku M.. W tramwaju zachowywali się głośno i wulgarnie, uszkadzali wnętrze pojazdu, kopiąc w siedzenia i kasowniki oraz uderzając w nie nożem. Zaczepiali także pasażerów: K. K. (1) i R. W., którzy zajmowali miejsca w tyle tramwaju. K. K. (1) i R. W. z obawy przed nimi, gdyż uderzali oni w ich siedzenia nożem, przeszli się bliżej środka pojazdu. J. N. i D. W. (1) przeszli za nimi na środek tramwaju. Tam doszło między nimi do szarpaniny. Po stronie zaatakowanych K. K. (1) i R. W. stanęli inni pasażerowie oraz T. G., jadący wagonem jako patrol motorniczy. D. W. (1) uderzył K. K. (1) pięścią w twarz oraz kopnął w udo. Wobec pokrzywdzonego sprawcy wykrzykiwali również, że go pobiją, oraz krzycząc, że „ujebią mu łeb”, „wbiją tę kosę w plecy”, „zajebiemy was poloniści” oraz wymachiwali nożem krzycząc nadal, że „wszystkich zajebią”. Gdy pasażerowie i K. K. (1) w pewnym momencie przytrzymali D. W. (1), ten ugryzł K. K. (1) w przedramię a J. N. rozciął mu marynarkę nożem. Gdy motorniczy P. G. zatrzymał tramwaj na przystanku „Plac (...)”, sprawcy otworzyli drzwi i J. N. wybiegł z tramwaju, a D. W. (1) pobiegł za nim po uwolnieniu się od trzymających go pasażerów ściągając z siebie bluzę i gubiąc but. Sprawcy wsiedli następnie do tramwaju jadącego w przeciwnym kierunku, do którego na kolejnym przystanku wsiadł również policjant. J. N. wysiadł z tramwaju koło CH (...)i zaczął uciekać, po czym został zatrzymany przez policję, D. W. (1) natomiast wysiadł i wrócił do domu.

W dniu 8 lipca 2016 roku około godz. 19:00 przy sklepie (...) przy ul. (...) w W., M. N. został zaczepiony przez J. N., Ł. B., M. C. (1) i M. G., którzy chcieli, by pokrzywdzony dał im pieniądze, a gdy ten się nie zgodził, żądali, by oddał pieniądze za kurs taksówką Ł. B., co także spotkało się z odmową ze strony pokrzywdzonego. Sprawcy ostatecznie zaproponowali, by pokrzywdzony kupił im alkohol, na co ten również się nie zgodził. Gdy w pewnym momencie M. C. (1) i M. G. odeszli spod sklepu, J. N. i Ł. B. zaczęli szarpać i przytrzymywać M. N., J. N. prysnął mu w twarz gazem pieprzowym, a Ł. B. uderzył i kopał go w twarz i głowę, sprawcy grozili też pokrzywdzonemu użyciem pałki teleskopowej, zerwali mu saszetkę i zabrali dwa telefony komórkowe marki N. (...) oraz A., a także saszetkę ze znajdującymi się w niej dokumentami. Telefony miały wartość odpowiednio 1500,00 złotych i 600,00 złotych, a saszetka 150,00 złotych. Następnego dnia po zdarzeniu, za pośrednictwem K. K. (2), sprawcy zwrócili skradzione telefony.

Tego samego dnia, 8 lipca 2016 roku około godz. 23:30 G. Ł. dostarczał pizzę z Restauracji (...) przed blok przy ul. (...) w W., którą zamawiał J. N.. Przed blokiem czekali J. N. i Ł. B., którzy chcieli zapłacić kartą, co nie zostało wcześniej zgłoszone w zamówieniu. J. N. zadzwonił do osoby, która miała przynieść gotówkę. Po chwili na miejscu pojawiła się M. G.. Podchodząc do G. Ł. sięgnęła ręką do torebki, jakby chcąc wyjąć z niej pieniądze, ale gdy podeszła bliżej, wyjęła z torebki pojemnik z gazem i psiknęła mu w twarz. G. Ł. broniąc się kopnął M. G. w okolice brzucha i w tym samym momencie Ł. B. uderzył go w plecy pałką. J. N. zabrał z samochodu dostawcy torbę termiczną, w której znajdowały się cztery pizze. Łączna wartość zabranych rzeczy wynosiła 570,00 złotych. Uczestnicy zdarzenia uciekli w stronę F. K..

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie zeznań świadków: M. N. (t. VI k. 1146-1150; t. I k. 6-8); K. K. (3) (t. I k. 33-34); K. K. (1) (t. VI k. 1072-1075; t. I k. 171-172); R. W. (t. VI k. 1140-1142; t. I k. 178-179); K. P. (t. VI k. 1142-1143; t. I k. 186-187); M. L. (t. VI k. 1142; t. I k. 189-190); P. P. (t. VI k. 1145-1146; t. I k. 192-193); P. G. (t. VI k. 1143-1144; t. I k. 195-196); M. C. (2) (t. I k. 198-199); T. G. (t. VI k. 1144-1145; t. II k. 204-205); G. Ł. (t. VI k. 1075-1079; t. III k. 383-385); A. B. (t. VI k. 1079-1081; t. III k. 431); K. W. (2) (t. VI k. 1150-1152; t. III k. 443-444); A. T. (t. VI k. 1152-1153; t. III k. 489-490), częściowo wyjaśnień oskarżonych J. N. (t. VI k. 1067-1070; t. I k. 65-70, 100-101; t. II 222-224, 228-321; t. IV k. 583-585), Ł. B. (t. VI k. 1070-1071; t. I k. 74-79, 97-98; t. IV 588-590), D. W. (1) (t.II k. 304-306, 309-312), M. G. (t. VI k. 1062-1067; t. III k. 523-526); oraz zgromadzonych w toku całego postępowania dokumentów procesowych i źródłowych: k. 3 protokół użycia alkomatu; k. 11- 13 protokół oględzin osoby wraz z zestawem zdjęć fotograficznych; k. 21-22, 24-25 protokół oględzin osób; k. 27-29 protokół zatrzymania rzeczy; k. 30-31 protokół oględzin rzeczy; k. 32 pokwitowanie; k. 37 protokół zatrzymania osoby; k. 40- 41 protokół przeszukania; k. 42-43 protokół przeszukania osoby; k. 45 protokół zatrzymana rzeczy; k. 47-48 protokół przeszukania osoby; k. 164 protokół zatrzymania osoby; k. 167 protokół użycia alkomatu; k. 175- 177 protokół oględzin osoby wraz z materiałem poglądowym; k. 182- 184 protokół zatrzymania rzeczy; k. 201 zestawienie kosztów naprawy; k. 202-203 dokumentacja fotograficzna; k. 210-212 protokół zatrzymania rzeczy; k. 215- 216, 217-219 protokół oględzin rzeczy; k. 253-254 protokół oględzin rzeczy; k. 255- 256 dokumentacja fotograficzna; k. 262 karta informacyjna szpitalnego oddziału ratunkowego; k. 264 opinia sądowo- lekarska; k. 290 protokół zatrzymania osoby; k. 297- 298, 299- 300 protokół oględzin rzeczy; k. 327- 338 dokumentacja medyczna; k. 349 dokumentacja medyczna; k. 386 dowód sprzedaży- paragon; k. 389- 390 protokół oględzin; k. 400-407 protokół oględzin osoby; k. 402-404 dokumentacja fotograficzna; k. 409 karta informacyjna SOR; k. 415 protokół zatrzymana osoby; k. 446- 448 protokół oględzin osoby; k. 449-451 dokumentacja fotograficzną; k. 453- 480, 481-484 protokół oględzin rzeczy; k. 486 protokół zatrzymania osoby; k. 492- 494 protokół oględzin osoby; k. 495-498 dokumentacja fotograficzna; k. 503-505 protokół okazania osoby; k. 506-507 protokół oględzin osoby; k. 508-510 dokumentacja fotograficzna.

Oskarżony J. N. w toku postępowania przed sądem przyznał się jedynie do rozboju na pokrzywdzonym M. N. oraz do gróźb karalnych kierowanych w tramwaju wobec pokrzywdzonego K. K. (1), któremu to czynowi zaprzeczał w toku postępowania przygotowawczego.

Oskarżony wyjaśniał, że w dniu 19 maja 2016 roku spotkał się z D. W. (1) przy ul. (...), wypili razem wódkę i postanowili, że przejadą się tramwajem. Na Rondzie (...) wsiedli do tramwaju nr (...) jadącego w kierunku M.. Oskarżony miał przy sobie nóż myśliwski. W tramwaju z D. W. (1) przeklinali, niszczyli kasowniki i siedzenia. Pokrzywdzony K. K. (1) siedział z kolegą przed oskarżonym i D. W. (1). Zaczęła się szarpanina między oskarżonym i D. W. (1) a K. K. (1). Jeden z pasażerów złapał D. W. (1), wtedy oskarżony wyjął nóż i wypowiadał w stronę pokrzywdzonego groźby karalne. Gdy D. W. (1) udało się uwolnić, uciekli do tramwaju na pl. (...) i odjechali w stronę A.. Na przystanku przy Rondzie (...) do tramwaju wbiegła policja i oskarżony zaczął uciekać. Nóż wyrzucił w żywopłot. Tego dnia został zatrzymany.

Oskarżony wyjaśniał także, że w dniu 8 lipca 2016 roku spotkał się z Ł. B., M. C. (3) i M. G.. W sklepie (...) rozpoznał mężczyznę – M. N. – który był mu winien pieniądze za kurs taksówką. Rozmawiali z nim dość długo, chcąc, by oddał pieniądze. M. N. nie chciał oddać pieniędzy. W trakcie rozmowy M. C. (3) i M. G. odeszli nieco dalej. Oskarżony zniecierpliwiony sytuacją psiknął M. N. gazem w twarz. Sprawcy zabrali mu dwa telefony i uciekli. Na przystanku tramwajowym spotkali M. C. (3) i M. G.. Kiedy oskarżony z Ł. B. jechali tramwajem, oskarżony namawiał Ł. B., do zwrotu telefonów. Następnego dnia zadzwoniła do Ł. B. K. K. (3), której ojciec znał pokrzywdzonego. Oskarżony przekonał Ł. B. do zwrotu telefonów, oddali je K. K. (3). Oskarżony podał, że miał przy sobie pałkę teleskopową, którą pożyczył od Ł. B., ale nie została użyta w tym zdarzeniu, a jedynie okazana pokrzywdzonemu (t. VI k. 1067-1070; t. I k. 65-70, 100-101; t. II 222-224, 228-321; t. IV k. 583-585).

Oskarżony Ł. B. w toku postępowania przed sądem przyznał się do obu zarzucanych mu czynów, inaczej niż w postępowaniu przygotowawczym, kiedy to nie przyznawał się do rozboju na G. Ł.. Wskazał przy tym, że napadu na M. N. nie dokonał z użyciem pałki teleskopowej.

Oskarżony wyjaśniał, że w dniu 8 lipca 2016 roku był z M. C. (3), J. N. i M. G. w sklepie na B., gdzie spotkał M. N., który był mu winien pieniądze. Zaczęli z nim rozmawiać, ale M. N. nie chciał oddać pieniędzy. M. C. (3) i M. G. odeszli z tego miejsca. J. N. i oskarżony dalej przekonywali M. N., by oddał pieniądze. Gdy J. N. psiknął M. N. gazem w twarz, oskarżony uderzył go kolanem w twarz i zabrał mu dwa telefony. Nie używali wobec pokrzywdzonego pałki teleskopowej, J. N. oddał ją oskarżonemu, jak tylko spotkali M. N.. Następnie sprawcy uciekli z miejsca zdarzenia w stronę pętli tramwajowej i odjechali do domu oskarżonego. Następnego dnia do oskarżonego zadzwoniła K. K. (3) i prosiła, żeby oddać telefony pokrzywdzonemu. Oskarżony spotkał się z nią na osiedlu (...) i przekazał jej telefony zabrane M. N. (t. VI k. 1070-1071; t. I k. 74-79, 97-98; t. IV 588-590).

Oskarżony D. W. (1) przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał się do popełnienia obu zarzucanych mu czynów.

D. W. (1) wyjaśniał, że w dniu 19 maja 2016 roku od samego rana przebywał z J. N. i wspólnie spożywali alkohol. Na przystanku S. wsiedli to tramwaju nr (...) i na wysokości CH (...) zaczęli uszkadzać wnętrze tramwaju. Oskarżony wskazał, że w czasie jazdy miał w rękach nóż myśliwski, który wziął ze sobą J. N.. Obaj zaczepiali siedzących przed nimi mężczyzn. D. W. (1) uderzył jednego z nich pięścią w twarz. Gdy pasażerowie przytrzymywali oskarżonego uniemożliwiając mu dalsze uderzenia, J. N. próbował go uwolnić, wymachując nożem i próbując nim trafić w któregoś z mężczyzn. D. W. (1) szarpiąc się, ugryzł jednego z nich. Gdy na przystanku przy pl. (...) otworzyły się drzwi tramwaju, J. N. wybiegł, a D. W. (1) uwolnił się zostawiając w rękach trzymających go mężczyzn swoją bluzę oraz gubiąc jeden but. Wsiedli do tramwaju jadącego w przeciwnym kierunku, ale wsiadł do niego także policjant. J. N. zaczął uciekać, policjant wybiegł za nim. D. W. (1) nie wiedział, co działo się dalej, sam wrócił do domu (t. II k. 304-306, 309-312).

Oskarżona M. G. przyznała się częściowo do zarzucanego jej czynu – podała, że psikała gazem w pokrzywdzonego G. Ł., ale nie zrobiła tego umyślnie. Wskazała także, że nie dokonała rozboju.

Oskarżona wyjaśniała, że w dniu zdarzenia około godz. 15:00 spotkała się z J. N. i Ł. B.. Była z nimi na ul. (...) przy sklepie (...), ale odeszła z tamtego miejsca, bo przebywali tam dłuższy czas i zaczęła się nudzić. Jej koledzy spotkali kogoś, kogo ona nie znała i dość długo rozmawiali z tą osobą. Później spotkała J. N. i Ł. B. w tramwaju i razem pojechali na O.. Byli tam około 17:00/19:00, chodzili po ulicach i spożywali alkohol (wódkę). Następnie spotkali się z K. W. (2) i A. T. na ławce przy ul. (...), gdzie między chłopakami doszło do kłótni, przez co rozeszli się i oskarżona z J. N. oraz Ł. B. usiedli kilka ławek dalej. Wtedy też J. N. poprosił ją o telefon, a ona pozwoliła mu zadzwonić ze swojej komórki. J. N. zamawiał pizzę, a oskarżona w tym czasie wróciła do dwójki znajomych. Po pewnym czasie, gdy chciała odzyskać telefon, J. N. poinformował ją, że będzie na niego dzwonił dostawca pizzy. Oskarżona bez telefonu ponownie wróciła do znajomych. Widziała, jak J. N. i Ł. B. idą odebrać pizzę, ale nie wiedziała, gdzie. Ł. B. wrócił, oddał oskarżonej telefon i powiedział, że dostawca nie chce dać im pizzy. Oskarżona poszła sprawdzić o co chodzi. Dostawca był zdenerwowany, krzyczał, gestykulował i przeklinał. Oskarżona wystraszyła się, bo została kiedyś uderzona na przystanku autobusowym przez obcego mężczyznę, dlatego też użyła w stosunku do dostawcy gazu. Wtedy poczuła, że została przez niego kopnięta w okolice brzucha i zaczęła uciekać w stronę domu. Koledzy w jej obronie ruszyli w stronę dostawcy. Później spotkali się przy F. K.. Jej koledzy przynieśli torbę z pizzą. Oskarżona wskazała, że gdyby całe zdarzenie było zaplanowane, jej na pewno nie byłoby na miejscu. Gaz, którego użyła, dostała od Ł. N., by mogła użyć go w celach obronnych (t. VI k. 1062-1067; t. III k. 523-526).

W ocenie Sądu, zeznania złożone przez oskarżonych nie są w pełni wiarygodne. Przedstawione przez nich wersje zdarzeń mających miejsce w dniu 19 maja 2016 roku oraz 8 lipca 2016 roku nie są rzetelne, a także nie pozostały potwierdzone przez pokrzywdzonych i innych świadków oraz pozostały zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Oskarżeni składając wyjaśnienia podawali co prawda relacje o ich przebiegu potwierdzoną następnie w toku sprawy, jednak motywacja sprawców i sposób działania odbiegają od dokonanych przez Sąd ustaleń. Z tych powodów Sąd nie mógł dać oskarżonym J. N., Ł. B., D. W. (1) oraz M. G. wiary w zakresie składanych przez nich wyjaśnień, w szczególności co do potrzeby wyegzekwowania od spotkanego przypadkiem M. N. zaległej kwoty pieniędzy należnej Ł. B., czy agresywnego zachowania dostawcy pizzy, wobec którego konieczne było użycie gazu łzawiącego oraz przemocy.

Na okoliczności zdarzenia, mającego miejsce w dniu 19 maja 2016 roku, zeznawali w charakterze świadków: pokrzywdzony K. K. (1) oraz R. W., K. P., M. L., P. P., T. G., P. G., M. C. (2). Na okoliczność przebiegu zdarzenia, zachowania sprawców – niszczenia wnętrza tramwaju, używanych przez nich słów, agresywnej postawy wobec pozostałych pasażerów w tym pokrzywdzonego, zeznawali K. K. (1), R. W. – bezpośredni uczestnicy zajścia, T. G. – jadący tramwajem jako patrol motorniczy, P. G. – motorniczy tramwaju oraz P. P., który obserwował zajście stojąc przy budynku poczty na ul. (...). O przebiegu zdarzenia po opuszczeniu przez sprawców tramwaju, pościgu za J. N., relacji pasażerów na temat zdarzenia oraz obrażeniach, jakie posiadał pokrzywdzony K. K. (1) zeznawali funkcjonariusze Policji K. P. i M. L.. M. C. (4) jako upoważniony pracownik (...) składał zawiadomienie odnośnie szkód w mieniu oraz składał wniosek o ściganie w związku z powstałymi po zdarzeniu szkodami w kwocie 56,75 złotego.

Na okoliczności zdarzenia, mającego miejsce w dniu 8 lipca 2016 roku przy sklepie (...) przy ul. (...) w W., zeznawali w charakterze świadków: pokrzywdzony M. N. oraz K. K. (3). M. N. w swoich zeznaniach zrelacjonował przebieg zdarzenia, rozmowę ze sprawcami oraz sposób, w jaki został zaatakowany, a także podał, jakie przedmioty zostały mu zabrane oraz ich wartość, natomiast K. K. (3) podała informacje na temat okoliczności zwrotu telefonów, zabranych przez sprawców M. N..

Na okoliczności zdarzenia, mającego miejsce w dniu 8 lipca 2016 roku przed blokiem przy ul. (...) w W., zeznawali w charakterze świadków: pokrzywdzony G. Ł. oraz A. B., K. W. (2), A. T.. G. Ł. w swoich zeznaniach zrelacjonował przebieg zdarzenia, opisał swoje zachowanie i zachowanie napastników, wskazał, że nie miał powodów, by zachowywać się nerwowo, czy tym bardziej agresywnie wobec sprawców. K. W. (2) i A. T. zeznawali na okoliczność spotkania tego wieczoru ze sprawcami zdarzenia. A. B., matka oskarżonej M. G., zeznawała na okoliczność zachowania córki i swojej relacji z córką, a także relacji córki o zdarzeniu, w którym brała udział.

Czyny 1. i 4. przypisane (...) N. Ł. B. wyczerpują znamiona art. 280 § 1 kk. J. N. i Ł. B. działając wspólnie i w porozumieniu w dniu 8 lipca 2016 r., w W., grozili M. N. natychmiastowym użyciem przemocy w postaci pałki oraz stosowali przemoc polegającą m.in. na szarpaniu i przytrzymywaniu pokrzywdzonego, pryskaniu mu gazem pieprzowym w twarz oraz uderzeniu i kopaniu go w twarz i głowę, a także zabrali w celu przywłaszczenia dwa telefonu komórkowe marki N. (...), o wartości 1 500,00 złotych oraz A. o wartości 600,00 złotych, a także saszetkę z dokumentami, o wartości 150,00 złotych. J. N. i Ł. B. dopuścili się zatem przestępstwa z art. 280 § 1 k.k., ze względu na to, że dokonali zaboru mienia pokrzywdzonego w postaci dwóch telefonów oraz saszetki z dokumentami, grożąc mu użyciem posiadanej pałki oraz używając wobec niego przemocy, w ten sposób, że J. N. prysnął mu gazem w twarz a Ł. B. uderzył pokrzywdzonego pięścią w twarz i kopnął w twarz, o czym zeznał pokrzywdzony, wskazując, że doznał obrażeń w postaci rozległego zasinienia okolicy oczodołu prawego na powiece, odczuwał ból nosa, miał mgłę przed oczami, nie dosłyszał na prawe ucho, miał w nim szumy i bolała go głowa.

W ocenie Sądu zeznania świadka M. N. pozostają w pełni wiarygodne. Świadek przedstawił przebieg zdarzenia mającego miejsce w dniu 8 lipca 2016 roku wskazując, że sprawcy nie mieli realnych powodów, by żądać od niego zwrotu jakiejkolwiek sumy pieniędzy. Świadek przyznał, że skorzystał kiedyś z usług świadczonych przez Ł. B., ale nie zalegał mu w związku z tym z płatnością. W czasie zdarzenia z udziałem M. N. nie miało zatem miejsca uzasadnione żądanie zwrotu należnych Ł. B. pieniędzy, gdyż M. N. żadnych pieniędzy nie był mu winien. Zeznania pokrzywdzonego co do tej kwestii są jednoznaczne i nie pozostawiają żadnych wątpliwości. Wyartykułowanie takiego żądania przez oskarżonego Ł. B. miało na celu jedynie zaczepienie pokrzywdzonego, by najpierw „prośbą”, a potem przemocą otrzymać od niego pieniądze na zakup alkoholu. Z relacji świadka wynika, że groźba użycia pałki posiadanej przez sprawców rodziła w świadku uzasadnione ubawy, że sprawcy rzeczywiście jej użyją, a zastosowana przez sprawców przemoc przyniosła skutki w postaci wskazanych wyżej obrażeń ciała.

Sąd dał wiarę także zeznaniom świadka K. K. (3), która pośredniczyła w zwrocie telefonów skradzionych pokrzywdzonemu M. N.. Jej relacja pozostaje w pełni spójna z zeznaniami pokrzywdzonego oraz materiałem zebranym w toku sprawy.

Kwestia zwrotu zabranych telefonów pokrzywdzonemu, nie miały jednak wpływu na kwalifikację czynu, gdyż sprawcy po zabraniu telefonów, rozporządzali nimi, jak swoimi, zanim zostały oddane.

Sąd zakwalifikował wskazane czyny jako wyczerpujące znamiona art. 280 § 1 kk. W ocenie Sądu, pałka teleskopowa oraz gaz nie są niebezpiecznym przedmiotem w rozumieniu art. 280 § 2 kk, zgodnie z orzecznictwem za inny podobnie niebezpieczny przedmiot można bowiem uznać tylko taki, który ze względu na swój kształt, wymiary, masę, powierzchnię tnącą, ostrość albo zawarty w nim materiał wybuchowy lub łatwopalny, użyty w sposób zwyczajny, zagraża bezpośrednim niebezpieczeństwem spowodowania śmierci lub ciężkiego uszkodzenia ciała (postanowienie SN z dnia 29 maja 2003 r., I KZP 13/03, OSNKW 2003, nr 7-8, poz. 69), stąd należało przyjąć kwalifikację z art. 280 § 1 kk.

Czyn 2. i 6. przypisane (...) (...) W. wyczerpują znamiona art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57A § 1 kk. J. N. i D. W. (1) w dniu 19 maja 2016 roku w W., w tramwaju nr (...) na trasie przejazdu od przystanku S. do przystanku Plac (...), używając noża i działając publicznie, wypowiadali wobec K. K. (1) groźby karalne pozbawienia życia, które wzbudziły u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę spełnienia. J. N. i D. W. (1) dopuścili się zatem przestępstwa z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57A § 1 kk, przez użycie wobec K. K. (1) m.in. słów „ujebię ci łeb”, czy „wbiję tę kosę w plecy”, co stanowiło dla pokrzywdzonego bezpośrednią groźbę pozbawienia życia, o czym świadczyło defensywne zachowanie pokrzywdzonego, który zmienił miejsce w tramwaju oddalając się od oskarżonych z obawy o swoje życie.

Czyn 7. przypisany (...) W. wyczerpuje znamiona art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57A § 1 kk. D. W. (1) w dniu 19 maja 2016 roku w W., w tramwaju nr (...) na trasie przejazdu od przystanku S. do przystanku Plac (...), spowodował naruszenie czynności narządu ciała K. K. (1) przez uderzenie go pięścią w twarz w okolice lewego oka oraz ugryzienie w lewe przedramię. D. W. (1) dopuścił się zatem przestępstwa z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57A § 1 kk, powodując u poszkodowanego przez ugryzienie i uderzenie rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni, co zostało potwierdzone przez zeznania samego pokrzywdzonego, który wskazał, że miał opuchnięte przedramię, otarcia i zaczerwienienia naskórka oraz odczuwał ból ręki, jak i opinię sądowo-lekarską, w której stwierdzono zasinienie i otarcie naskórka na lewym przedramieniu oraz wskazano, że obrażenia te mogły powstać w wyniku okoliczności wskazanych przez pokrzywdzonego.

W dniu 19 maja 2016 roku J. N. i D. W. (2) działali publicznie i bez powodu przy jednoczesnym okazaniu rażącego lekceważenia porządku prawnego przez wtargnięcie po spożyciu alkoholu do tramwaju, będącego publicznym środkiem transportu, jadącego zgodnie z rozkładem jazdy i przewożącego pasażerów, gdzie wymachiwali posiadanym nożem, niszczyli wnętrze pojazdu oraz zachowywali się agresywnie wobec pasażerów, nie zważając na ich bezpieczeństwo, co stanowi czyn o charakterze chuligańskim.

W ocenie Sądu, zeznania świadków relacjonujących to zdarzenie K. K. (1), R. W., K. P., M. L., P. P., T. G., P. G., M. C. (2) pozostają w pełni wiarygodne. Świadkowie będący bądź bezpośrednimi uczestnikami zdarzenia, bądź obserwujący je z zewnątrz, zgodnie podali jego przebieg oraz szczegóły pozwalające na ustalenie sprawców oraz postawienie im zarzutów. Także opinia lekarska

Postanowieniem z dnia 1 lipca 2016 roku prokurator zdecydował na podstawie art. 60 § 1 k.p.k. o objęciu ściganiem z urzędu czynu prywatnoskargowego określonego w art. 157 § 2 k.k. z uwagi na interes społeczny (t. II k. 322).

Czyny 3., 5. i 8. przypisane (...) N., Ł. (...) G. wyczerpują znamiona art. 280 § 1 kk. J. N., Ł. B. i M. G. w dniu 8 lipca 2016 r., w W., działając wspólnie i w porozumieniu, dokonali kradzieży torby termicznej z zawartością czterech sztuk pizzy o łącznej wartości 570,00 złotych na szkodę (...), używając przy tym środka obezwładniającego w postaci spryskania ręcznym miotaczem gazu w oczy G. Ł. oraz uderzając poszkodowanego pałką w plecy. J. N., Ł. B. i M. G. dopuścili się zatem przestępstwa z art. 280 § 1 k.k., ze względu na to, że dokonali zaboru mienia w postaci torby termicznej z zawartością czterech pizz z samochodu pokrzywdzonego o łącznej wartości 570,00 złotych, używając wobec niego gazu oraz uderzając pałką w plecy, o czym zeznał pokrzywdzony jako świadek.

W ocenie Sądu zeznania świadków G. Ł., K. W. (2), A. T. oraz A. B. należy uznać za wiarygodne. Sąd miał na względzie jedynie, że A. B. jako matka oskarżonej M. G. relacjonuje zdarzenie w sposób przedstawiony jej przez córkę, a nie jako naoczny świadek zdarzenia. Zeznania świadka G. Ł. miały zdaniem Sądu największe znaczenie i pozwoliły w najpełniejszy sposób odtworzyć rzeczywisty przebieg zdarzenia oraz określić jego skutki. Świadek zeznał bowiem o tym, że miał posiniaczone plecy po lewej stronie i problemy z widzeniem i oddychaniem oraz łzawiły mu oczy. Świadek podał także, że po tym zdarzeniu zmienił pracę, obawiał się bowiem ponownej sytuacji, jak opisana wyżej. Bał się także wychodzenia wieczorami z domu i unikał grup młodzieży. Przez jakiś czas świadek odczuwał również bóle pleców i miał problemy z chwytaniem przedmiotów lewą ręką. Zeznania świadka zostały potwierdzone przez dokumentację medyczną SOR oraz opinię sądowo-lekarską. U pokrzywdzonego rozpoznano uraz kręgosłupa piersiowego S 30 (k. 409 t. III).

Sąd zakwalifikował wskazane czyny jako wyczerpujące znamiona art. 280 § 1 kk, a nie jak zostało przyjęte w akcie oskarżenia art. 280 § 2 kk. W ocenie Sądu, pałka teleskopowa oraz gaz nie są niebezpiecznym przedmiotem w rozumieniu art. 280 § 2 kk, jak wskazane zostało także wyżej, stąd należało przyjąć kwalifikację z art. 280 § 1 kk.

Wymierzając oskarżonym J. N., Ł. B., D. W. (1) oraz M. G., zarówno jednostkowe za poszczególne przestępstwa a oskarżonym J. N., Ł. B. i D. W. (1) także kary łączne, Sąd kierował się zasadami sędziowskiego wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k. Sąd brał zatem pod uwagę stopień winy oskarżonych, stopień społecznej szkodliwości czynów, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do sprawców, jak i cele związane z kształtowaniem świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając kary oskarżonym J. N., Ł. B., D. W. (1) oraz M. G., Sąd uwzględniał także ich motywacje, sposób działania, role, jakie odgrywali w przestępstwach popełnianych wspólnie z innymi osobami, skutki tych przestępstw a także warunki osobiste oskarżonych, ich sposób życia przed popełnieniem przestępstwa, jak również ich zachowanie po jego popełnieniu, w tym przyjętą postawę procesową. Oskarżeni w poszczególnych zdarzeniach kierowali się chęcią zdobycia gotówki na zakup alkoholu bądź nie mając gotówki z góry zakładali, że zabiorą zamówioną pizzę dostawcy, a także pod wpływem alkoholu w miejscu publicznym, jakim jest środek komunikacji publicznej, stosowali wobec pasażerów groźby oraz przemoc fizyczną i niszczyli jego wnętrze. Działania sprawców przynosiły skutki w postaci strat materialnych, jak przy zaborze mienia pokrzywdzonemu M. N. oraz G. Ł., fizycznych, jak przy pobiciu M. N., G. Ł. oraz K. K. (1) oraz społecznej szkodliwości czynów ze względu na sposób i okoliczności popełnionych czynów oraz rodzaj i charakter naruszonych dóbr.

Mając na uwadze warunki osobiste oskarżonych należy wskazać, że J. N., Ł. B. oraz D. W. (1) byli wcześniej karani. Jedynie M. G., nie była jak dotąd karana. Ponadto wszyscy oskarżeni, posiadali co najwyżej średnie wykształcenie (D. W. (1)) i nikt z nich nie podejmował pracy zarobkowej, poza D. W. (1), z tym, że była to praca dorywcza, pozostali oskarżeni pozostawali na utrzymaniu rodziców. M. G. w czasie popełnienia zarzucanych jej czynów była uczennicą technikum.

Wymierzając oskarżonemu J. N. i Ł. B. za przestępstwo określone w art. 280 § 1 kk (czyny 1. i 4.) odpowiednio karę 3 lat pozbawienia wolności oraz karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd wziął pod uwagę społeczną szkodliwość dokonanego czynu, która wyraża się w bezzasadności żądania zwrotu pieniędzy od pokrzywdzonego, a także dokonaniu przestępstwa w miejscu publicznym, przez grożenie użyciem wobec pokrzywdzonego pałki teleskopowej, stosowanie przemocy przez uderzenie pokrzywdzonego pięścią w twarz oraz kopnięcie w twarz oraz zabór mienia o wartości łącznie 2250,00 złotych, z którego części – w postaci saszetki z dokumentami nie udało się pokrzywdzonemu odzyskać.

Sprawcy dokonując przestępstwa działali wspólnie, ich zachowania były podobne, a różnice wynikały jedynie z przyjętego podziału ról. Orzekając wobec Ł. B. karę w wyższym wymiarze niż wobec J. N., Sąd miał na uwadze uprzednią czterokrotną karalność Ł. B. (t. VI k. 1022-1023 karta karna), a jednokrotną J. N. (t. VI k. 1027-1029).

Wymierzając oskarżonym J. N. i D. W. (1) za przestępstwo określone w art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57A § 1 kk (czyn 2. i 6.) odpowiednio karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 złotych każda, Sąd wziął pod uwagę, społeczną szkodliwość, chuligański charakter dokonanego czynu i popełnienie go w miejscu publicznym oraz fakt, że groźby wypowiadane przez oskarżonego były skonkretyzowane i ukierunkowane do pokrzywdzonego, co nie budzi wątpliwości tak, co do ich treści, jak i tego, iż powodowały uzasadnioną obawę ich realizacji.

Wymierzając oskarżonemu D. W. (1) za przestępstwo określone w art. 157 § 1 kk w zw. z art. 57A § 1 kk karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 20 złotych każda, Sąd wziął pod uwagę, społeczną szkodliwość, chuligański charakter dokonanego czynu i popełnienie go w miejscu publicznym oraz fakt, że wobec pokrzywdzonego użyta została bezzasadnie przemoc, w wyniku czego doszło do rozstroju jego zdrowia na czas trwający nie dłużej niż 7 dni.

W ocenie Sądu, zachowania obu sprawców były podobne. Orzekając wobec oskarżonych kary, Sąd miał na uwadze, że przestępstwo popełnione przez J. N. pozostaje w pewnym ciągu zdarzeń z pozostałymi jego czynami, mającymi miejsce niecałe dwa miesiące później, natomiast przestępstwa popełnione przez D. W. (1) są czynami niejako odosobnionymi. Dodatkowo Sąd orzekał wobec J. N. za pozostałe zarzucane mu czyny karę bezwzględnego pozbawienia wolności, a zatem orzeczenie w tym przypadku innej kary nie spełniłoby wobec niego ani celów zapobiegawczych, ani wychowawczych, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, zgodnie z art. 53 § 1 kk. Natomiast wobec D. W. (1) właśnie kara o charakterze wolnościowym, nawet najłagodniejszego rodzaju, jaką jest kara grzywny, może spełnić wskazane cele, również z uwagi na to, że kara w postaci grzywny będzie bezpośrednio obciążać oskarżonego, pozostającego już w stosunku pracy, w przeciwieństwie do pozostałych oskarżonych.

Wymierzając oskarżonym J. N., Ł. B. i M. G. za przestępstwo określone w art. 280 § 1 kk (czyn 3., 5. i 8.) odpowiednio karę 3 lat pozbawienia wolności, karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 1 roku pozbawienia wolności zawieszając warunkowo orzeczoną karę na okres próby wynoszący 5 lat, Sąd wziął pod uwagę, społeczną szkodliwość dokonanego czynu, publiczne miejsce jego dokonania oraz fakt, że czyn dokonany został zupełnie bezpodstawnie, pokrzywdzony nie przejawiał bowiem żadnych zachowań, które uzasadniałyby choćby użycie gazy bądź przemocy w ramach obrony, a celem sprawców od samego początku był zabór mienia w postaci pizzy.

Sąd wziął pod uwagę, że rola sprawców w dokonanym przestępstwie była podobna, jednak orzekając o wysokości poszczególnych kar, Sąd miał także na względzie uprzednią czterokrotną karalność Ł. B. (t. VI k. 1022-1023 karta karna), a jednokrotną J. N. (t. VI k. 1027-1029), a w stosunku do M. G., jako osoby młodocianej, niekaranej uprzednio i w chwili popełnienia zarzucanego czynu będącej uczennicą szkoły średniej, cechującej się dużym zaangażowaniem w życie szkolne oraz społeczne (t. VI k. 1048-1058 dokumentacja dot. oskarżonej w postaci świadectw, dyplomów z konkursów plastycznych, językowych, historycznych, opinii, listu pochwalnego, itp.), Sąd kierował się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować, zgodnie z art. 54 § 1 kk. Wobec tego Sąd uznał, że nawet kara jednego roku bezwzględnego pozbawienia wolności, byłaby w tym przypadku zbyt surowa. Sąd natomiast oznaczył odpowiednio długi – pięcioletni – okres próby i obligatoryjny w tym przypadku nadzór kuratora (art. 73 § 2 kk), co w połączeniu ze zobowiązaniem oskarżonej w okresie próby do uczestnictwa w oddziaływaniach terapeutycznych (art. 72 § 1 pkt 6b kk) ma na celu pomoc w ukształtowaniu postawy prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie, bez popełniania kolejnych przestępstw.

Wymierzając J. N. i Ł. B. kary łączne za dokonane czyny w wymiarze odpowiednio 4 lat pozbawienia wolności oraz 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd wziął pod uwagę wszystkie wskazane powyżej okoliczności odnoszące się do kar cząstkowych. Sąd zastosował przy tym wobec oskarżonych J. N. i Ł. B. zasadę częściowej absorpcji z uwagi na jednorodność dokonanych przez nich czynów, podobną motywację oraz względnie krótki okres czasu, w którym czyny zostały dokonane. W tym przypadku wybór zasady pełnej absorpcji, jak również zasady kumulacji mógłby prowadzić do orzeczenia skrajnych wymiarów kary, a zatem zbyt łagodnych lub zbyt surowych.

Wymierzając D. W. (1) karę łączną za dokonane czyny w wymiarze grzywny w wysokości 200 stawek dziennych po 20 złotych każda, Sąd wziął pod uwagę wszystkie wskazane powyżej okoliczności odnoszące się do kar cząstkowych. Sąd zastosował przy tym wobec oskarżonego D. W. (1) zasadę kumulacji. W tym przypadku wybór zasady kumulacji, pozwolił na wymierzenie odpowiednio surowej kary, choćby była to jedynie kara najłagodniejszego rodzaju tj. kara grzywny.

Na poczet orzeczonych w wyroku kar pozbawienia wolności na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczono oskarżonym okresy faktycznego pozbawienia wolności w sprawie:

-J. N. od dnia 19.05.2016 r. godz. 13.50 (postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania t. II k. 240-241) do dnia 4.07.2016 r. godz. 16.15 (postanowienie o uchyleniu tymczasowego aresztowania t. II k. 316-317; zawiadomienie o zwolnieniu t. II k. 346), od dnia 11.07. 2016 r. godz. 6.45 (protokół zatrzymania t. I k. 37-38) do dnia 19.01.2017 r. godz. 6.45 (wprowadzenie do wykonania kary orzeczonej przez Sąd Rejonowy Warszawa Ż. t. V k. 915), od dnia 24.01.2017 r. godz. 6.45 (zakończenie wykonywania kary orzeczonej przez Sąd Rejonowy Warszawa Ż. t. V k. 915) do dnia 1.03.2017 r. godz. 6.45 (wprowadzenie do wykonania kary orzeczonej przez Sąd Rejonowy Warszawa Ż. t. VI k. 1046), od dnia 3.03.2017 r. godz. 6.45 (zakończenie wykonywania kary orzeczonej przez Sąd Rejonowy Warszawa Ż. t. VI k. 1046) do dnia 3.04.2017 r. (data wyroku),

-Ł. B. od dnia 11.07. 2016 r. godz. 6.30 (protokół zatrzymania t. I k. 45-46) do dnia 26.10.2016 r. godz. 6.30 (wprowadzenie do wykonania kary orzeczonej przez Sąd Rejonowy w Wołominie t. IV k. 745).

Na podstawie art. 230 § 2 kpk Sąd nakazał zwrot D. W. (1), jako zbędnych dla postępowania, dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych DRZ I/312/16/P pod pozycjami 1 i 2.

Na podstawie art. 44 kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych wymienionych w wykazie dowodów rzeczowych DRZ I/312/16/P pod pozycjami 3 – 5.

Dowody rzeczowe w postaci bluzy oraz buta sportowego należało zwrócić oskarżonemu D. W. (1), gdyż stanowią jego własność, natomiast o pozostawieniu w aktach sprawy Sąd orzekł co do płyt DVD z nagraniami zdarzeń, stanowiących dowód dokonania przez sprawców czynów, objętych aktem oskarżenia.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł od oskarżonych obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych kwot wynikających z wartości szkody.

I tak na rzecz M. N. kwoty 150 złotych solidarnie przez J. N. i Ł. B..

Na rzecz (...) kwoty 570 złotych solidarnie przez J. N., Ł. B. i M. G..

Wskazana przez Sąd kwota 150,00 złotych odpowiada wartości saszetki utraconej przez pokrzywdzonego, zaboru której dokonali sprawcy. Natomiast kwota 570,00 złotych stanowi wartość torby termicznej oraz znajdujących się w niej czterech pizz, których zaboru dokonali sprawcy, a która została wskazana przez (...)

Sąd orzekł zapłatę wskazanych kwot solidarnie przez sprawców, jako uczestników każdego ze zdarzeń, działających wspólnie i w porozumieniu, przy równorzędnej ich roli.

Również na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł zadośćuczynienie za doznaną krzywdę poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych.

Na rzecz M. N. przez J. N. i Ł. B. po 1000 złotych.

Na rzecz K. K. (1) przez J. N. i D. W. (1) po 1000 złotych.

Na rzecz G. Ł. przez M. G., J. N. i Ł. B. po 1000 złotych.

Określając kwoty orzeczone tytułem zadośćuczynienia, Sąd miał na względzie krzywdy doznane przez pokrzywdzonych. Wobec M. N. sprawcy użyli gazu łzawiącego, a także odniósł on obrażenia w postaci rozległego zasinienia okolicy oczodołu prawego na powiece, bólu nosa, bólu głowy, mgły przed oczami, nie dosłyszał na prawe ucho, miał w nim szumy. Wobec K. K. (1) sprawcy kierowali groźby rodzące uzasadnioną obawę utraty życia, a także stosowali przemoc uderzając go pięścią w twarz oraz gryząc w przedramię, co spowodowało u pokrzywdzonego opuchnięte przedramię, otarcia i zaczerwienienia naskórka oraz ból ręki. Wobec G. Ł. sprawcy użyli gazu łzawiącego oraz został on uderzony pałką teleskopową w plecy, co spowodowało, że miał posiniaczone plecy po lewej stronie i problemy z widzeniem i oddychaniem oraz łzawiły mu oczy. Pokrzywdzony G. Ł. w wyniku przedmiotowego zdarzenia zmienił także pracę z obawy o możliwość kolejnych zajść podobnych do opisanego wyżej.

Zadośćuczynienie ma odpowiadać wielkości krzywdy wynikającej z charakteru czynów i jej odczucia przez pokrzywdzonych, jako mające charakter kompensacyjny niezależne od możliwości materialnych sprawców. W ocenie Sądu wskazane wyżej kwoty sąd adekwatne do popełnionych przez sprawców czynów i krzywdy, jakiej doznali pokrzywdzeni. Zasądzenie od M. G. na rzecz G. Ł. kwoty 20 000,00 zł wykraczałoby natomiast poza tę krzywdę i stanowiłoby bezpodstawne wzbogacenie pokrzywdzonego.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądził od Skarbu Państwa tytułem nieopłaconej obrony z urzędu na rzecz kancelarii adwokackich adwokatów: R. P. /za obronę J. N./, D. U. /za obronę Ł. B./ i K. W. (1) /za obronę D. W. (1)/ kwoty po 1020 złotych plus VAT.

Sąd obliczył wskazaną kwotę na podstawie § 17 pkt. 2 ust 5, § 20 oraz § 17 pkt. 1 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 18 października 2016 r.), przyjmując jako stawkę podstawową kwotę 600,00 złotych za udział w rozprawie w toku postępowania sądowego oraz kwotę 300,00 złotych tytułem wynagrodzenia za postępowanie przygotowawcze. Wskazane wysokości stawek uwzględniają stopień skomplikowania sprawy oraz zaangażowanie obrońców.

Sąd omyłkowo nie orzekł o zasądzeniu od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej urzędu oskarżycielowi posiłkowemu G. Ł. na rzecz kancelarii adwokackiej (...), których wysokość winna być ustalona według powyżej wskazanych zasad.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu kosztów sądowych: od M. G. kwotę 100 złotych plus 180 złotych tytułem opłaty, a od D. W. (1) kwotę 1512,27 złotych plus 400 złotych tytułem opłaty.

Na wskazane wyżej kwoty, będące przypadającymi na poszczególnych oskarżonych kosztami poniesionymi przez Skarb Państwa, zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem, składają się:

-koszty dotyczące D. W. (1): dwóch kart karnych (2 x 30,00zł); doręczeń przesyłek sądowych w postępowaniu przygotowawczym (ryczałt 5,00 zł); doręczeń przesyłek sądowych w postępowaniu sądowym (ryczałt 5,00 zł); opinii sądowo-psychiatrycznej t. IV k. 647-650 (189,36 zł oraz 232,91 zł);

-koszty dotyczące M. G.: karty karnej (30,00zł); doręczeń przesyłek sądowych w postępowaniu przygotowawczym (ryczałt 5,00 zł); doręczeń przesyłek sądowych w postępowaniu sądowym (ryczałt 5,00 zł); opinii sądowo-lekarskiej t. III k. 545 (30,00 zł).

Sąd omyłkowo wskazał w wyroku, że oskarżona M. G. powinna zwrócić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100,00 złotych, gdy tymczasem kwota ta wynosi 70,00 złotych.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia J. N. i Ł. B. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Oskarżeni J. N. i Ł. B. skazani zostali na bezwzględną karę pozbawienia wolności, wobec czego nieuzasadnione byłoby obciążanie ich kosztami sądowymi.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.