Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

Formularz UWO

Sygnatura akt

XVIII Ko 12/21

WNIOSKODAWCA

T. Ś.

ZWIĘZŁE PRZEDSTAWIENIE ZGŁOSZONEGO ŻĄDANIA

1.

Odszkodowanie (kwota główna)

Odsetki

1.

150.000 zł. łącznie z zadośćuczynieniem, przy czym żądanie odszkodowania zostało cofnięte na rozprawie w dniu 29 czerwca 2021 r. - k. 76

Nie zgłoszono żądania w tym zakresie.

2.

Zadośćuczynienie (kwota główna)

Odsetki

1.

150.000 zł. (żądanie sprecyzowane na rozprawie w dniu 29 czerwca 2021 r. - k. 76)

Nie zgłoszono żądania w tym zakresie.

3.

Inne

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

3.1.1.

Wnioskodawca T. Ś. został zatrzymany w dniu 27 maja 2008 r., w sprawie Prokuratury Rejonowej W.-Ż., sygn. 3 Ds.(...).

Protokół zatrzymania osoby

k. 8, t. I akt IV K 24/15

3.1.2.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w Warszawie z dnia 30 maja 2008 r., sygn. III Kp 674/08 zastosowano wobec T. Ś. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy od dnia zatrzymania, tj. od dnia 27 maja 2008 r. do dnia 26 sierpnia 2008 r.

Postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w W. z dnia 30 maja 2008 r., sygn. III Kp 674/08

k. 115-117, t. I akt IV K 24/15

3.1.3.

Następnie stosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania było w stosunku do wnioskodawcy dwukrotnie przedłużane w postępowaniu przygotowawczym:

1. postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2008 r., sygn. III Kp 977/08, o dalsze 3 miesiące, tj. do dnia 26 listopada 2008 r.;

2. postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. III Kp 1295/08, o dalsze 3 miesiące, tj. do dnia 26 lutego 2009 r.

Postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2008 r., sygn. III Kp 977/08

k. 199, t. I akt IV K 24/15

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w Warszawie z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. III Kp 1295/08

k. 273, t. II akt IV K 24/15

3.1.4.

Aktem oskarżenia wniesionym w dniu 12 lutego 2009 r. T. Ś. oskarżono o to, że w okresie od dnia 12 maja 2008 r. do dnia 28 maja 2008 r. w W. działając z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej działajac wspólnie i w porozumieniu z M. B., grożąc F. J. pozbawieniem życia, wywiezieniem do lasu i zakopaniem go żywcem doprowadzili w/w do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 10.000 zł. jako rzekomą należność za naprawę samochodu marki C. (...) o nr rej. (...), należącego do M. B. oraz w dniu 21 maja 2008 r. działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma nieustalonymi mężczyznami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadzić F. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 50.000 zł. jako rzekomy zwrot kosztów związanych z transakcją zakupu mieszkania znajdującego się w W. przy ul. (...), do której to transakcji miało nie dojść z winy pokrzywdzonego nakłaniając go do sprzedaży własnego mieszkania, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez policję, przy czym czynu tego dopuścił się po odbyciu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, będąc poprzednio karanym za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 282 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Sprawa została zarejestrowana za numerem IV K 103/09.

Akt oskarżenia

k. 370-374, t. II akt IV K 24/15

k. 369, t. II akt IV K 24/15

3.1.5.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w Warszawie z dnia 17 lutego 2009 r., sygn. IV K 103/09 utrzymano w mocy stosowany wobec T. Ś. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania i przedłużono jego stosowanie na dalsze 2 miesiące, tj. do dnia 26 kwietnia 2009 r., a następnie postanowieniem z dnia 18 maja 2009 r., sygn. IV K 103/09 przedłużono stosowanie tymczasowego aresztowania na okres dalszych 3 miesięcy, tj. do dnia 26 sierpnia 2009 r.

Postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza w Warszawie z dnia 17 lutego 2009 r., sygn. IV K 103/09

k. 390-391, t. II akt IV K 24/15

Postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza z dnia 18 maja 2009 r., sygn. IV K 103/09

k. 535, t. III akt IV K 24/15

3.1.6.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza z dnia 17 lipca 2009 r., sygn. IV K 103/09 uchylono środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania stosowany wobec T. Ś. i tego samego dnia wnioskodawca został zwolniony z AŚ W.-B..

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Żoliborza z dnia 17 lipca 2009 r., sygn. IV K 103/09

k. 613, t. IV akt IV K 24/15

Nakaz zwolnienia

k. 616, t. IV akt IV K 24/15

Zawiadomienie o zwolnieniu ze sprawy

k. 645, t. IV akt IV K 24/15

3.1.7.

W toku postępowania jurysdykcyjnego były udzielane zgody na widzenia z wnioskodawcą T. Ś. konkubinie - A. Ż.

Zarządzenia o zgodzie na widzenia

k. 828,

k. 831,

k. 834,

k. 841,

k. 855

t. V akt IV K 24/15

3.1.8.

Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 12 września 2011 r., sygn. IV K 103/09 T. Ś. został uniewinniony od popełnienia zarzuconego mu czynu.

Na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora, Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 21 lutego 2012 r., sygn IX Ka 1008/11 uchylił wyżej wymieniony wyrok Sądu I Instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Żoliborza w Warszawie.

Sprawa została zarejestrowana za numerem IV K 361/12.

Wyrok Sądu Rejonowego z dnia 12 września 2011 r., sygn. IV K 103/09

k. 1005-1007, t. VI akt IV K 24/15

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 21 lutego 2012 r., sygn IX Ka 1008/11

k. 1051, t. VI akt IV K 24/15

k. 1058, t. VI akt IV K 24/15

3.1.9.

Po wydaniu wyroku w sprawie sygn. IV K 103/09 T. Ś. został tymczasowo aresztowany do sprawy Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie, sygn. V Ds. (...).

Notatka urzędowa

k. 1109, t. VI akt IV K 24/15

Wydruk NOE-SAD

k. 41

3.1.10.

Na rozprawie w dniu 22 października 2012 r., w sprawie IV K 361/12 T. Ś. podał, że pozostaje na utrzymaniu narzeczonej i ma dziecko w wieku 9 miesięcy.

Protokół rozprawy głównej z dnia 22 października 2012 r., sygn. IV K 361/12.

k. 1215, t. VII, akt sprawy IV K 24/15

3.1.11.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 26 marca 2014r., sygn. IV K 361/12 T. Ś. został skazany za czyn z art. 282 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności i karę grzywny 100 stawek dziennych, każda stawka po 20 zł. Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 27 maja 2008 r. do dnia 17 lipca 2009 r.

Na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę T. Ś., Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 1 grudnia 2014r., sygn. IX Ka 618/14 uchylił wyżej wymieniony wyrok Sądu I Instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Żoliborza w Warszawie.

Sprawa została zarejestrowana za numerem IV K 24/15.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 26 marca 2014r., sygn. IV K 361/12

k. 1837-1840, t. X akt IV K 24/15

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2014r., sygn. IX Ka 618/14

k. 2068, t. X akt IV K 24/15

k. 2091, t. XI akt IV K 24/15

3.1.12.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 5 lutego 2020 r., sygn. IV K 24/15 T. Ś. został uniewinniony od popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyrok uprawomocnił się z dniem 17 czerwca 2020 r.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 5 lutego 2020 r., sygn. IV K 24/15

k. 3473-3475, t. XVII akt IV K 24/15

Odpis wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 5 lutego 2020 r., sygn. IV K 24/15

k. 5-6

3.1.13.

T. Ś. urodził się (...) W dniu zatrzymania w sprawie 3 Ds. (...) miał 23 lata. Z wykształcenia był stolarzem i utrzymywał się z prac dorywczych, osiągając dochody ok 1.500 zł. miesięcznie. Nie miał nikogo na utrzymaniu. Leczył się z powodu zaostrzonej astmy oraz zaburzeń osobowości.

Przed zatrzymaniem w wyżej wymienionej sprawie T. Ś. był czterokrotnie karany:

1. wyrokiem Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 25 sierpnia 2003 r., sygn. II K 357/03 za czyny: z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 281 k.k.; z art. 288 § 1 k.k. i art. 235 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 1.500 zł.;

2. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia z dnia 16 marca 2004 r., sygn. VII K 2421/03 za czyn z art. 280 § 1 k.k. na karę 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 5 października 2003 r. do dnia 16 marca 2004 r.;

3. wyrokiem Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 5 grudnia 2005 r. , sygn. II K 113/04 za czyn z art. 190 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

4. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie z dnia 19 maja 2006 r., sygn. IV K 1188/06 za czyn z art. 278 § 1 k.k. na karę 30 stawek dziennych grzywny, po 10 zł. każda stawka.

Wnioskodawca był tymczasowo aresztowany w sprawie II K 357/03 w okresie od 11 stycznia 2003 r. do 25 sierpnia 2003 r. i odbywał karę orzeczoną w tej sprawie w okresie od 15 marca 2004 r. do 1 lutego 2006 r. oraz zastępczą karę pozbawienia wolności w zamian za nieuiszczoną grzywnę w okresie od 1 lutego 2006 r. do 21 marca 2006 r.

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 30 sierpnia 2006 r., sygn. II K 430/06 połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach SR dla Warszawy Śródmieścia, sygn. VII K 2421/03 i SR w Pruszkowie, sygn. II K 113/04 i wymierzono karę łączna 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą to karę wnioskodawca odbywał w okresie od 21 marca 2006 r. do 12 kwietnia 2008 r.

Protokół przesłuchania podejrzanego z dnia 28 maja 2008 r. w sprawie 3 Ds (...)

k. 80-82, t. I akt IV K 24/15

KRK

k. 124-125, t. I akt IV K 24/15

Wydruki NOE-SAD

k. 42-51

Informacja o pobytach i orzeczeniach

k. 1097, t. VI akt IV K 24/15

Odpis wyroku Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 25 sierpnia 2003 r., sygn. II K 357/03

k. 141-142 t. I akt IV K 24/15

3.1.14.

W czasie pozbawienia wolności w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem uniewinniającym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 5 lutego 2020 r., sygn. IV K 24/15 T. Ś. został osadzony w Areszcie Śledczym W.-B., w pawilonie IV, gdzie znajdowały się cele dla osadzonych niebezpiecznych. Wiązało się to z codziennymi przeszukiwaniami cel, po których osadzeni musieli porządkować swoje rzeczy. W małej celi przebywało 6 osadzonych, kącik sanitarny wewnątrz celi nie był zamykany, a jedynie zasłonięty prześcieradłami zawieszonymi na stelażu. Drewniana podłoga była w bardzo złym stanie, musiała być naprawiana przez ekipę remontową. Nie można było podejść do okna, ani go otworzyć. Na spacery wychodziło jednocześnie około 20-30 mężczyzn. Szyli za sobą gęsiego, przez co ci, którzy znajdowali się na końcu musieli wdychać dym papierosowy. Stanowiło to dyskomfort dla wnioskodawcy, który był astmatykiem.

Częściowo zeznania wnioskodawcy T. Ś.

k. 77-78

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

3.2.1.

Utrudnianie T. Ś. kontaktów z ciężarną narzeczoną w związku z tymczasowym aresztowaniem w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 5 lutego 2020 r., sygn. IV K 24/15.

Częściowo zeznania wnioskodawcy T. Ś.

k. 77-78

Protokół rozprawy głównej z dnia 22 października 2012 r., sygn. IV K 361/12.

k. 1215, t. VII, akt sprawy IV K 24/15

ocena DOWODów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 3.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

3.1.14

3.2.1

Częściowo zeznania wnioskodawcy T. Ś.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania wnioskodawcy T. Ś. w zakresie, w jakim odtworzył swoje przeżycia związane z faktem zatrzymania i tymczasowego aresztowania oraz warunków panujących w jednostce penitencjarnej, w której przebywał. Zeznania wnioskodawcy w tym zakresie były logiczne i spójne i nie ma podstaw, aby pozbawić je wartości dowodowej.

3.1.1-3.1.13

3.2.1

Dokumenty wymienione w częściach 3.1 i 3.2 uzasadnienia

Sąd podzielił wnioski zawarte w dokumentach wskazanych w części 3.1 uzasadnienia. dokumenty zostały sporządzone w sposób prawidłowy, przez uprawnione osoby, ich treść była jasna, nie były kwestionowane przez strony postępowania, a Sąd nie znalazł podstaw, aby pozbawić ich wartości dowodowej.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 3.1 albo 3.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.2.1

Częściowo zeznania wnioskodawcy T. Ś.

Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawcy, w zakresie, w jakim podał, że w związku z tymczasowym aresztowaniem utrudnione zostały jego kontakty z ciężarną narzeczoną, co następnie wpłynęło na jego relacje z córką. W dacie zatrzymania w sprawie 3 Ds. (...) (2008 r.) wnioskodawca nie miał narzeczonej, która byłaby w ciąży, ani dziecka. Informacji takiej nie podał do protokołu przesłuchania, zaś pierwsza informacja o tym, że T. Ś. ma narzeczoną i 9 miesięczne dziecko została podana przez wnioskodawcę do protokołu rozprawy głównej w dniu 22 października 2012 r., kiedy wnioskodawca nie był tymczasowo aresztowany do tej sprawy, a do sprawy Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie, sygn. V Ds. (...). Z uwagi na fakt, że postępowania w tych sprawach toczyły się jednocześnie i to przed wieloma laty twierdzenia wnioskodawcy o utrudnionych kontaktach z narzeczoną podczas tymczasowego aresztowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem sygn. IV K 24/15 mogły być efektem jego pomyłki.

PODSTAWA PRAWNA

Odszkodowanie

1.

Kwota główna

Odsetki

1.

-------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zadośćuczynienie

2.

Kwota główna

Odsetki

1.

70.000 zł.

Od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

W stosunku do wnioskodawcy T. Ś. znajduje zastosowanie przepis art. 552 § 4 k.p.k., z którego treści wynika możliwość zasądzenia zadośćuczynienia w przypadku niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania. T. Ś. był tymczasowo aresztowany w okresie od dnia 27 maja 2008 r. do dnia 17 lipca 2019 r., w sprawie która została zakończona prawomocnym wyrokiem uniewinniającym Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w W. z dnia 5 lutego 2020 r., sygn. IV K 24/15.

Inne

3.

1.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU W PRZEDMIOCIE ŻĄDANIA

Zwięźle o powodach rozstrzygnięcia

Odszkodowanie

1.

Kwota główna

Odsetki

1.

-------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

Zadośćuczynienie

2.

Kwota główna

Odsetki

1.

70.000 zł.

Od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty

Inne

3.

1.

Zadośćuczynienie za doznaną krzywdę to odszkodowanie za szkodę niematerialną wynikłą m.in. tymczasowego aresztowania, o której stanowią negatywne przeżycia psychiczne wiążące się nie tylko z faktem pozbawienia wolności (tj. izolacją więzienną, przebywaniem z innymi osobami pozbawionymi wolności, dolegliwymi warunki odbywania kary), ale również z tym, że osoba taka w okresie odbywania kary utraciła to, co nazywa się dobrym imieniem /SA w Krakowie II AKa 17/11, KZS 2011, z. 5, poz. 56; SA w Katowicach II AKa 320/10, KZS 2011, z. 5, poz. 105/. Dla wykładni pojęcia "zadośćuczynienia", o którym mowa w art. 552, miarodajne są przepisy prawa cywilnego, a zwłaszcza art. 445 § 2 k.p.c., z którego wynika, że zadośćuczynienie powinno być odpowiednie; suma odpowiednia to taka, która co najmniej równoważy przeżycia związane z niesłusznym tymczasowym aresztowaniem; uwzględnić należy całokształt okoliczności towarzyszących tymczasowemu aresztowaniu, takich jak: okres jego stosowania, wiek osoby aresztowanej, jej stan zdrowia, uprzednią karalność, wykonywany zawód, a także skutki, jakie niesłusznie stosowane tymczasowe aresztowanie wywarło na osobę uprawnioną w środowisku, w którym funkcjonuje (SA w Lublinie II AKa 268/11, KZS 2012, z. 9, poz. 74).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy i odnosząc się do oceny subiektywnych przeżyć T. Ś. i rozmiarów krzywdy doznanej przez niego w związku z niesłusznym zastosowaniem środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, należy zauważyć, że wnioskodawca w chwili zatrzymania w sprawie Prokuratury Rejonowej W. Ż. w W., sygn. 3 Ds. (...) był osobą młodą (miał 23 lata), jednak już wcześniej kilkukrotnie karaną, w tym na bezwzględne kary pozbawienia wolności. Przed zatrzymaniem w niniejszej sprawie wnioskodawca przez znaczną część swojego dorosłego życia przebywał w jednostkach penitencjarnych. Jeśli zatem chodzi o negatywne przeżycia wnioskodawcy związane z faktem tymczasowego aresztowania w postaci świadomości izolacji więziennej, konieczności przebywania w wieloosobowej celi i niedogodnościami z tym związanymi, jak chociażby konieczność korzystania z toalety w obecności innych osób, a także stres związany z zatrzymaniem i zastosowaniem środka zapobiegawczego o charakterze izolacyjnym mają niewątpliwie mniejsze natężenie w przypadku osoby, która wcześniej weszła w konflikt z prawem i była wcześniej pozbawiona wolności, niż w przypadku osoby, która nigdy nie miała do czynienia z podobnymi ograniczeniami wolności osobistej. Oczywiście fakt pozbawienia wolności przez okres prawie 14 miesięcy musiał być dla wnioskodawcy negatywnym przeżyciem, jednak poza niedogodnościami związanymi z osadzeniem w wieloosobowej celi, w pawilonie, w którym znajdowały się cele dla osadzonych szczególnie niebezpiecznych, z zeznań samego wnioskodawcy nie wynika, żeby w trakcie pozbawienia wolności wnioskodawca doświadczył szczególnych incydentów, które potęgowałyby jego cierpienie. Naturalną konsekwencją tymczasowego aresztowania były utrudnione kontakty wnioskodawcy T. Ś. z rodziną, jednak w okolicznościach sprawy nie znalazły potwierdzenia twierdzenia wnioskodawcy, jakby w tym czasie, przez tymczasowe aresztowanie w tej sprawie, miał utrudnione kontakty z ciężarną narzeczoną, co negatywnie odbiło się na jego związku i późniejszych relacjach z dzieckiem. Wnioskodawca został zatrzymany w dniu 27 maja 2008 r. Do żadnego z protokołów przesłuchania nie podawał informacji o narzeczonej, czy też dziecku. Informację taką wnioskodawca przekazał dopiero, po uchyleniu sprawy do ponownego rozpoznania, na rozprawie głównej w dniu 22 października 2012 r., kiedy nie był już tymczasowo aresztowany do tej sprawy, a do postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Apelacyjną w Warszawie, sygn. V Ds. (...). Wówczas T. Ś. podał, że pozostaje na utrzymaniu narzeczonej i ma dziecko w wieku 9 miesięcy. W związku z powyższym nie jest możliwe, aby już w 2008 r. narzeczona wnioskodawcy była w ciąży, zaś twierdzenia wnioskodawcy w tym zakresie mogły być efektem jego pomyłki w związku z tym, że obydwa postępowania toczyły się wobec niego równocześnie. Odnośnie twierdzeń wnioskodawcy, że tymczasowe aresztowanie w sprawie IV K 24/15 spowodowało, że poznał osoby ze świata przestępczego i w związku z tym po opuszczeniu zakładu karnego poszedł złą drogą, podnieść należy, że wnioskodawca już wcześniej popadał w konflikty z prawem, a jego tryb życia przed zatrzymaniem w tej sprawie, świadczy o tym, że był wówczas osobą zdemoralizowaną. Pozbawienie wolności w tej sprawie mogło zatem przyczynić się do tego, że wnioskodawca nawiązał nowe kontakty w świecie przestępczym, jednak z całą pewnością nie był to jedyny czynnik, który zdecydował o jego zachowaniu po uchyleniu tymczasowego aresztowania.

Nadto oceniając uciążliwości związane z pozbawieniem wolności, to jak je odczuwa wnioskodawca należy zwrócić uwagę, że wnioskodawca, pouczony o możliwości zaliczenia okresu tymczasowego aresztowania na poczet odbywanej obecnie kary na podstawie art.417 k.p.k., podtrzymał wniosek o zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego, co wyklucza możliwość skorzystania z zaliczenia okresu niesłusznego pozbawienia wolności na poczet innej kary pozbawienia wolności. Świadczy to o tym, że wnioskodawca jest przystosowany do pobytu w jednostce penitencjarnej i preferuje możliwość finansowego zrekompensowania krzywdy związanej z niesłusznym pozbawieniem wolności w stosunku do możliwości skrócenia okresu pozbawienia wolności.

Z wyżej opisanych względów Sąd uznał, że żądana przez wnioskodawcę kwota 150.000 zł. tytułem zadośćuczynienia jest kwotą wygórowaną. Natomiast odpowiednią będzie kwota 70.000 zł. (5.000 zł. za każdy miesiąc stosowania wobec wnioskodawcy środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania). Zadośćuczynienie w tej wysokości powinno zrekompensować wnioskodawcy niematerialną szkodę w postaci cierpień psychicznych związanych z niewątpliwie niesłusznym zastosowaniem wobec niego środka zapobiegawczego o charakterze izolacyjnym, dlatego też w pozostałym zakresie Sąd oddalił wniosek o zadośćuczynienie.

Sąd zasądził nadto odsetki od kwoty zadośćuczynienia od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, albowiem odsetki od sumy pieniężnej stanowiącej zadośćuczynienie za niesłuszne skazanie są wynagrodzeniem za opóźnienie w zapłacie sumy pieniężnej, która jest już wymagalna, i dlatego należy uznać, że za czas do wydania przez sąd prawomocnego orzeczenia odszkodowawczego odsetki nie przysługują (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 29 kwietnia 1991r.V KRN 475/90, publ. OSNKW 1991/10-12/52). Powyższe znajduje zastosowanie również w sprawach o zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Kosztami postępowania obciążono Skarb Państwa, albowiem zgodnie z art. 554 § 4 k.p.k. postępowanie w niniejszym przypadku jest wolne od kosztów sądowych.

PODPIS