Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Agnieszka Baran
Protokolant:	Hanna Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego – (...) sp. z o.o. w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w W. kwotę 193 753,09 zł (sto dziewięćdziesiąt trzy tysiące siedemset pięćdziesiąt trzy złote dziewięć groszy) wraz odsetkami maksymalnymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, liczonymi:

a) od kwoty 98 633,11 zł od dnia 17 lipca 2012 roku do dnia zapłaty,

b) od kwoty 89 105,22 zł od dnia 1 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty,

c) od kwoty 6 014,76 zł od dnia 16 sierpnia 2012 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego – (...) sp. z o.o. w W. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w W. kwotę 13 305 zł (trzynaście tysięcy trzysta pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Agnieszka Baran

Sygn. akt XX GC 29/13

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (dalej jako: powód) pismem z dnia 28 listopada 2012 r. wniósł pozew przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o zapłatę 193.753,09 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 25 % od kwoty 98.633,11 zł od dnia 17 lipca 2012 r. do dnia zapłaty, od kwoty 89.105,22 zł od dnia 01 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty, od kwoty 6.014,76 zł od dnia 16 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że strony łączyła umowa na podstawie której powód wydał pozwanemu karty celem umożliwienia zakupów produktów w jego sieci sprzedaży. Każda transakcja była rejestrowana na karcie i odbywała się bezgotówkowo, po zakończeniu okresu rozliczeniowego powód wystawiał fakturę VAT dotyczącą należności z tytułu dokonanych zakupów. Pozwany zobowiązany był do uregulowania sumy wynikającej z faktury we wskazanym w niej terminie. W okresie czerwca do września 2012 r. na koncie pozwanego zarejestrowano zakupy paliwa na łączną kwotę 193.753,09 zł – powód na podstawie zestawienia dokonanych przez pozwanych tankowań wystawił 9 faktur VAT opiewających łącznie na wskazaną należność. Powód wskazał, że podstawą roszczenia odsetkowego jest treści § 9 umowy w związku z treścią art. 359 § 2 k.c. (pozew k. 3-5).

W piśmie z dnia 19 grudnia 2012 r. powód wskazał, że domaga się odsetek umownych w wysokości 25 % w skali roku. (pismo k. 32)

Pozwany (...) sp. z o.o. w W. (dalej jako: pozwana spółka) w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz obciążenie powoda kosztami procesu według norm przepisanych. Pozwany podniósł jedynie, że towar jaki nabył od powoda był wadliwy i nie spełniał norm specyfikacji, zaś pojazdy uruchamiane na tym oleju ulegały awariom odpowiedź na pozew k. 42-43).

Sąd Okręgowy ustalił, następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. złożyła wniosek o udostępnienie karty (...) wydawanej przez spółkę (...) sp. z o.o. w W.. Karta ta upoważniała użytkownika do dokonania zakupu produktów u powoda. Użycie tej karty wiązało się z uznaniem przez klienta transakcji sprzedaży i uprawniało do obciążenia rachunku klienta i wystawienia faktury. Za każdy okres rozliczeniowy klient miał otrzymywać osobną fakturę dla każdej sieci przyjmującej: jedną za transakcje dokonane w sieci (...), a drugą za transakcje dokonane w sieci (...). Z kolei każda z faktur miała obejmować szczegółowy wykaz transakcji. Strony ustaliły, że klient ponosi odpowiedzialność za wszystkie płatności zapisane jako obciążenie jego rachunku w ramach wykonania umowy i zobowiązuje się wypłacić w całości należne kwoty, z zachowaniem ustalonych terminów i warunków. Od każdej należności nieuregulowanej w terminie wskazanym na fakturze będą naliczane, z mocy prawa i bez konieczność wcześniejszego wezwania do zapłaty, umowne odsetki za zwłokę. Odsetki umowne będą naliczane począwszy od terminu płatności, w maksymalnej wysokości przewidzianej przepisami prawa. (wniosek o udostępnienie karty k. 13, ogólne warunki sprzedaży k. 14)

Przy użyciu przedmiotowej karty pozwana spółka zawierał transakcje zakupu oleju napędowego u powoda w okresie od czerwca 2012 r. do lipca 2012 r. Pozwany tankował na jednej stacji znajdującej się przy ul. (...), (...)-(...) O.. Spółka (...) sp. z o.o. w W. zgodnie z przyjętymi warunkami wystawiła na poczet tych transakcji faktury VAT z dnia 30 czerwca 2012 r. na kwotę 98.633,11 zł, z dnia z dnia 15 lipca 2012 r. na kwotę 89.105,22 zł, z dnia 31 lipca 2012 r. na kwotę 6.014,76 zł. (karta klienta k. 19, faktury VAT k. 20, 22, 24, zestawienia tankowań k. 21, 23, 25)

Należności ze wskazanych faktur nie zostały uiszczone przez powoda na rzecz pozwanej spółki.

Pismem z dnia 30 października 2012 r. powód wezwał spółkę (...) sp. z o.o. do zapłaty kwoty 193.753,09 zł wraz z odsetkami. (ostateczne przesądowe wezwanie do zapłaty k. 27)

Powyższy stan faktyczny został ustalony przez Sąd Okręgowy na podstawie wyżej powołanych kopii dokumentów. Strony nie kwestionowały autentyczności tych dokumentów, ani ich treści (w tym zgodności złożonych odpisów z istniejącymi oryginałami), a wobec tego nie budziły również wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje:

powództwo jako zasadne zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie poza sporem była okoliczności, iż powód prowadził stałą sprzedaż na rzecz pozwanej spółki, która dokonywał kilkukrotnie transakcji zakupu oleju napędowego u powoda. Okoliczność ta nie została zaprzeczona przez stronę pozwaną. Z uwagi na wskazany w odpowiedzi na pozew zarzut dotyczący jakości sprzedawnego przez powoda towaru, uznać należy, że pozwana spółka przyznała fakt dokonania jego zakupu. Przedmiotowe transakcje przeprowadzano bezgotówkowo. Pozwany posługiwał się kartą wydaną przez spółkę (...) sp. z o.o. w W.. Na koniec okresu rozliczeniowego wynikającego z karty, powód wystawiał faktury VAT na rzecz pozwanego.

Zgodnie z przepisem art. 535 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W niniejszej sprawie powód wykazał, że dokonał sprzedaży na rzecz pozwanej spółki i towar ten został pozwanej wydany. Jak to już zostało podniesione – okoliczność ta została w zasadzie przyznana przez stronę pozwaną. W tych okolicznościach – w świetle powołanego wyżej przepisu, pozwana spółka zobowiązana jest do zapłaty na rzecz powoda ceny za nabyty towar w kwotach wskazanych na załączonych do pozwu fakturach VAT.

Pozwana spółka w odpowiedzi na pozew zarzuciła powodowi złą jakość sprzedawanego oleju. Domyślać się należy, że intencją tego zarzutu, było żądanie obniżenia ceny za sprzedany towar. Omawiany zarzut podniesiony przez stronę pozwaną nie został jednak w żaden sposób udowodniony w toku postępowania w niniejszej sprawie. W samej odpowiedzi na pozew nie powołanego żadnego dowodu na okoliczność wadliwości sprzedanego przez powoda towaru, ani też na okoliczność zgłaszania tych wad powodowi.

Podkreślić w tym miejscu należy, że przy doręczeniu odpisu pozwu pozwana spółka została pouczona o treści art. 217 § 1 i 3 k.p.c., 229 k.p.c. i 230 k.p.c.. Oznacza to, że pozwanej spółce znany był obowiązek udowodnienia twierdzeń i zarzutów zgłaszanych w toku postępowania w sprawie. Pomimo tego pouczenia, w odpowiedzi na pozew, pomimo zgłoszenia (wprawdzie ogólnych) zarzutów co do jakości towaru, nie zostały zgłoszone żadne wnioski dowodowe na poparcie tych twierdzeń. Żadne wnioski dowodowe nie zostały zgłoszone przez pozwaną do czasu zamknięcia rozprawy w niniejszej sprawie (w imieniu strony pozwanej nikt nie stawił się na rozprawie). W ocenie Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy, w myśl reguły wskazanej w rat 6 k.c., to pozwana spółka winna udowodnić zgłaszane zarzuty. W tym miejscu wskazać należy, iż przepis art. 6 k.c. określa zasadę kontradyktoryjności (sporności), która decyduje o regule rozkładu ciężaru dowodu. Zasada wyrażona w tym przepisie ciężar udowodnienia faktu nakłada na osobę, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepisy te mają charakter materialnoprawny co oznacza, że określają skutki udowodnienia faktów. Jeżeli pewne okoliczności muszą być udowodnione przez określoną osobę, to ustalenie kto ma te fakty udowodnić należy do prawa materialnego.

Podkreślić należy, iż wspomniana reguła ciężaru dowodu - nie może być przyjmowana jednostronnie tzn. nie może być pojmowana w ten sposób, że ciąży ona zawsze tylko na powodzie. Zawsze pewne fakty ciążą na powodzie, a pewne na pozwanym, co wiąże się odrębnie z wysnutymi przez strony twierdzeniami.

Sąd Okręgowy stwierdził, iż pozwany w przedmiotowej sprawie nie udowodnił zarzutu wymienionego w odpowiedzi na pozew odnośnie wadliwości zakupionego oleju napędowego. W toku postępowania pozwany nie zarzucił prawdziwości dokumentów złożonych przez powoda, formy i zasadności ich wystawienia.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy uznał powództwo za zasadne i orzekł jak w punkcie 1 wyroku. O odsetkach umownych Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c., stanowiącego zgodnie z art. 359 k.c. formalne, źródło odsetek. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia choćby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności.

W przedmiotowej sprawie strony ustaliły w oparciu o przyjęte Ogólne Warunki Sprzedaży, że wysokość naliczonych odsetek za zwłokę dotyczy maksymalnej wysokości przewidzianej przepisami prawa. Sąd orzekł w oparciu o treść art. 359 § 2 ¹ k.c., który wskazuje że maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej nie może w stosunku rocznym przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego (odsetki maksymalne).

W punkcie 2 Sąd orzekł o kosztach procesu zgodnie z przepisem art. 98 § 1 k.p.c.. Na koszty procesu poniesione przez powoda i zasądzone od pozwanej spółki w kwocie 13.305 zł składają się: koszty sądowe w postaci opłaty sądowej w kwocie 9.688 zł oraz kwota 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (ustalona w oparciu o § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ) oraz kwotę 17 zł tytułem wydatku pełnomocnika w postaci opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

SSO Agnieszka Baran