Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Kisiel

Protokolant: Wioleta Kowalczyk

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko B. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego B. P. na rzecz strony powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.
kwotę 79.261,87 zł ( słownie: siedemdziesiąt dziewięć tysięcy dwieście sześćdziesiąt jeden złotych osiemdziesiąt siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami
w wysokości obowiązującej przed wejściem w życie Ustawy
z dnia 9 października 2015r . o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2015r., poz. 1830) od dnia 23 lutego 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego B. P. rzecz strony powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 8.236,39 zł ( słownie: osiem tysięcy dwieście trzydzieści sześć złotych trzydzieści dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł ( słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

IV.  nakazuje zwrócić stronie powodowej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. ze środków Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego
w W. kwotę 44,61 zł ( słownie: czterdzieści cztery złote sześćdziesiąt jeden groszy) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego,

V.  nakazuje zwrócić pozwanemu B. P. ze środków Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 12,65 zł ( słownie: dwanaście złotych sześćdziesiąt pięć groszy) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego.

SSO Katarzyna Kisiel

Sygn. akt XX GC 441/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 stycznia 2015 r. (koperta – k.23), strona powodowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej: (...) sp. z o.o. w W.) wniosła o wydanie nakazu zapłaty
w postępowaniu upominawczym i orzeczenie nim, że pozwany B. P. ma zapłacić na rzecz powódki kwotę 79.261,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi
od dnia 13 maja 2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości,
tj. w kwocie 7.200 zł, w ciągu 14 dni od dna doręczenia nakazu zapłaty.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 25 marca 2014 r. pozwany zlecił powódce naprawę pojazdu marki P. (...) o nr rejestracyjnym (...) oraz przechowywanie i wymianę opon w przedmiotowym pojeździe. Pojazd ten stanowił przedmiot umowy leasingu. Naprawa miała być rozliczona w formie bezgotówkowej za pośrednictwem ubezpieczyciela, jednocześnie pozwany zobowiązał się, w przypadku
gdy ubezpieczyciel nie wypłaci odszkodowania za naprawy ww. pojazdu, lub wypłaci odszkodowanie w niepełnej wysokości, do uregulowania pozostałej kwoty na rzecz powódki. Pozwany nie posiadał ważnego badania technicznego samochodu, w związku z czym powódka poinformowała go, że z tego powodu ubezpieczyciel może odmówić wypłaty odszkodowania za ww. naprawę. Pomimo tego pozwany zlecił wykonanie naprawy.

Po wykonaniu ww. prac powódka wystawiła pozwanemu faktury VAT opiewające
na kwoty: 4.948,24 zł oraz 79.261,87 zł. Pozwany odebrał pojazd w dniu 25 kwietnia 2014 r. oraz zapłacił w całości fakturę opiewająca na kwotę 4.948,24 zł, nie zgłaszając żadnych zastrzeżeń ani co do jakości wykonanych napraw ani należnego powódce wynagrodzenia.

Decyzją z dnia 29 lipca 2014 r. ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania
z uwagi na nieposiadanie w dniu szkody ważnego badania technicznego pojazdu.

Pomimo upływu terminu płatności wskazanego na fakturze VAT nr (...) z dnia 5 maja 2014 r. pozwany nie dokonał płatności kwoty 79.261,87 zł ( pozew – k.2-5).

Sąd uwzględnił roszczenie powódki w całości i w dniu 15 kwietnia 2015 roku wydał
w postępowaniu upominawczym nakaz zapłaty nakazując pozwanemu,
aby zapłacił powódce kwotę 79.261,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami
od dnia 13 maja 2014 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 4.608 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w terminie dwóch tygodni, albo wniósł w tym terminie sprzeciw (nakaz zapłaty – k.33).

W sprzeciwie z dnia 11 maja 2015 r. (koperta – k.63) od nakazu zapłaty pozwany B. P. zaskarżył w całości nakaz zapłaty i wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, że zlecając powódce przeprowadzanie naprawy kilkukrotnie podkreślał, że rozpoczęcie prac naprawczych ma się rozpocząć dopiero w momencie, gdy powódka będzie miała wiedzę, iż zapłata za wykonane usługi nastąpi
w ramach zawartej polisy AC. W przypadku, gdyby ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania, powódka miała nie wykonywać żadnych napraw. Pomimo wykonanych napraw, pozwany zgłaszał jeszcze kilkukrotnie zastrzeżenia do wykonanych prac.

Ponadto pozwany podniósł, iż faktura VAT nr (...) z dnia 5 maja 2014 r. nie została doręczona pozwanemu, a sam dokument faktury otrzymał dopiero w momencie doręczenia odpisu pozwu, tj. w dniu 14 stycznia 2015 r.( sprzeciw – k.38-46).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały wyżej zaprezentowane stanowiska.

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 marca 2014 r. doszło do uszkodzenia pojazdu marki P. (...) o nr rejestracyjnym (...), który to pojazd nie posiadał ważnego badania technicznego. Pojazd ten stanowił przedmiot umowy leasingu. W tym samym dniu pozwany B. P. dokonał zgłoszenia szkody majątkowej w związku z zawartym ubezpieczeniem Autocasco, a także zlecił powódce (...) sp. z o.o.
w W. naprawę przedmiotowego pojazdu oraz przechowywanie i wymianę opon
w tym pojeździe.

Dowód: okoliczności potwierdzone dowodami z dokumentów
w postaci: protokołu szkody nr (...) – k.56-57, zlecenia naprawy
nr (...) – k.6, kalkulacji naprawy nr (...) – k.58-61, korespondencji e-mail – k.50-52 i k.54-55 oraz dowodem z zeznań świadka: K. G. – protokół z rozprawy z dnia 21 października 2015 r. – k.114-116, 00:10:46, a także dowodem z przesłuchania pozwanego B. P. - protokół z rozprawy
z dnia 17 lutego 2016 r.– k.130-132, 00:07:24.

Naprawa miała być rozliczona w formie bezgotówkowej za pośrednictwem ubezpieczyciela, jednocześnie pozwany zobowiązał się, w przypadku gdy ubezpieczyciel
nie wypłaci odszkodowania za naprawy ww. pojazdu, lub wypłaci odszkodowanie w niepełnej wysokości, do uregulowania pozostałej kwoty na rzecz powódki. W związku
z nieposiadaniem ważnego badania technicznego, powódka poinformowała pozwanego,
że ubezpieczyciel może odmówić wypłaty odszkodowania za ww. naprawę. Pomimo tego pozwany zlecił powódce wykonanie naprawy.

Dowód: okoliczności potwierdzone dowodami z dokumentów w postaci: warunków wykonania naprawy – k.7, upoważnienia do odbioru odszkodowania
z dnia 28 marca 2014 r. – k.8, wniosku o wystawienie upoważnienia do likwidacji szkody
i odbioru odszkodowania – k.53 oraz dowodem z zeznań świadka: K. G. – protokół z rozprawy z dnia 21 października 2015 r. – k.114-116, 00:10:46 i 00:17:44.

Po wykonaniu prac naprawczych pojazdu powódka wystawiła pozwanemu fakturę
VAT nr(...) (...) opiewającą na kwotę 4.948,24 zł obejmującą wynagrodzenie za przechowywanie i wymianę opon oraz fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę 79.261,87 zł obejmującą wynagrodzenie za wykonanie naprawy pojazdu.

Pozwany odebrał pojazd w dniu 25 kwietnia 2014 r. oraz zapłacił w całości fakturę opiewająca na kwotę 4.948,24 zł, nie zgłaszając w danej chwili żadnych zastrzeżeń ani co do jakości wykonanych napraw ani należnego powódce wynagrodzenia.

Dowód: okoliczności bezsporne potwierdzone dowodami z dokumentów
w postaci: faktur VAT – k.9-11 oraz dowodem z zeznań świadka: K. G. – protokół z rozprawy z dnia 21 października 2015 r. – k.114-116, 00:10:46, a także dowodem z przesłuchania pozwanego B. P. - protokół z rozprawy
z dnia 17 lutego 2016 r.– k.130-132, 00:10:11.

Decyzją z dnia 29 lipca 2014 r. ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania
z uwagi na nieposiadanie w dniu szkody ważnego badania technicznego pojazdu.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu
w postaci: decyzji z dnia 29 lipca 2014 r. – k.12, a także dowodem z przesłuchania pozwanego B. P. - protokół z rozprawy
z dnia 17 lutego 2016 r.– k.130-132, 00:09:15.

Pomimo upływu terminu płatności wskazanego na fakturze VAT nr (...) z dnia 5 maja 2014 r. pozwany nie dokonał płatności kwoty 79.261,87 zł.

Dnia 4 grudnia 2014 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 79.261,87 zł
z tytułu nieuregulowania należności wynikającej z faktury VAT nr (...).

Dowód: okoliczności bezsporne potwierdzone dowodem z dokumentu
w postaci: pisma z dnia 4 grudnia 2014 r. – k.13-15.

Pozwany kilkakrotnie zgłaszał powódce zastrzeżenia, usterki do wykonanych napraw po odebraniu pojazdu, które powódka niwelowała na bieżąco.

Dowód: okoliczności bezsporne potwierdzone dowodem z dokumentów
w postaci: zleceń k.62 i k.103-106 oraz dowodem z zeznań świadka: K. G. – protokół z rozprawy z dnia 21 października 2015 r. – k.114-116, 00:17:44,
a także dowodem z przesłuchania pozwanego B. P. - protokół z rozprawy
z dnia 17 lutego 2016 r.– k.130-132, 00:10:11.

W dniu 23 lutego 2015 r. B. P. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 79.261,87 zł, która to odmówiła przyjęcia odpowiedzialności odszkodowawczej za naprawę pojazdu P. (...) o nr rejestracyjnym (...). Sprawa ta została przyjęta
i rozpoznana przez Sąd Okręgowy w Warszawie, XVI Wydział Gospodarczy,
pod sygn. akt XVI GC 165/15.

Dowód: okoliczności bezsporne potwierdzone dowodem z dokumentu
w postaci: uzasadnienia wyroku z dnia 20 maja 2016 r. – k.246-254.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o twierdzenia stron wyraźnie przyznane, bądź niezaprzeczone przez przeciwnika (art. 229 k.p.c. i art. 230 k.p.c.) oraz dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, których prawdziwość nie była przez strony kwestionowana.

Sąd dopuścił dowód z zeznań świadka K. G., z tym zastrzeżeniem, że zeznania świadka zostały uzupełnione dodatkowo złożonymi do sprawy dokumentami.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. G. w zakresie dotyczącym zlecenia przez pozwanego powódce naprawy pojazdu, rozliczenia umowy w formie bezgotówkowej za pośrednictwem ubezpieczyciela, poinformowania przez powódkę pozwanego, iż z powodu braku ważnego badania technicznego ubezpieczyciel może odmówić wypłaty odszkodowania i zlecenia pomimo tego powódce naprawy pojazdu, wystawienia przez powódkę faktur VAT za naprawę pojazdu i niekwestionowania przez pozwanego ich wysokości oraz jakości naprawy w dniu odbioru, zgłaszania przez pozwanego powódce zastrzeżeń co do wykonanych prac naprawczych po dniu odbioru pojazdu i ich naprawa przez powódkę.

Sąd dopuścił także dowód z przesłuchania stron w trybie art. 299, 302
i art. 304 k.p.c., ograniczając jego przeprowadzenie do przesłuchania pozwanego B. P., dając wiarę jego twierdzeniom, bowiem korelowały one z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.

Celem uzyskania wiadomości specjalnych, Sąd dopuścił w niniejszej sprawie dowód
z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i wyceny napraw.

W sporządzonej opinii, biegły sądowy T. K. wyjaśnił, że zakres i koszt naprawy pojazdu został ustalony prawidłowo przez powódkę, a naprawa pojazdu została należycie wykonana.

Z uwagi na zarzuty do opinii biegłego, zgłoszone przez pozwanego, Sąd dopuścił dowód z ustnych wyjaśnień biegłego sądowego, w trybie art. 286 k.p.c.

Na rozprawie w dniu 28 września 2016 r. biegły T. K. , poparł sporządzoną przez siebie opinię (protokół – k.231-232).

Opinię biegłego T. K., zarówno pisemną jak i ustną uzupełniającą, Sąd uznał za rzetelną, kompletną. W ocenie Sądu, opinia powyższa, wydana przez biegłego specjalistę posiadającego wieloletnią praktykę zawodową, jest jasna i spójna, wnioski w niej zawarte logiczne i przekonywująco uzasadnione, a rzetelność i fachowość powyższych ustaleń nie budzi żadnych wątpliwości i pozwala na uznanie ich za
w pełni wiarygodne.

Sąd nie prowadził postępowania dowodowego z urzędu, gdyż przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego w gestii Sądu nie leży zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest też zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle ustalonych okoliczności faktycznych powództwo zasługiwało
na uwzględnienie w przeważającym zakresie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zawartą przez strony umowę zakwalifikować należało jako umowę o dzieło. Zgodnie z przepisem art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Umowę tą charakteryzuje konieczność osiągnięcia określonego, konkretnego i zindywidualizowanego rezultatu. Jej przedmiot może mieć tak charakter materialny, jak i niematerialny. Dziełem jest więc stworzenie czegoś lub przetworzenie do postaci, w jakiej dotychczas nie istniało. Cechą konstytutywną dzieła jest również samoistność rezultatu, która wyraża się niezależnością powstałego rezultatu od dalszego działania twórcy oraz od osoby twórcy. Z chwilą ukończenia dzieło staje się niezależną od twórcy, autonomiczną wartością w obrocie. Umowa o dzieło zaliczana jest do umów, z których wynika zobowiązanie rezultatu. Oznacza to, iż koniecznym jest w przypadku umowy o dzieło, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu. Rezultat określony w umowie o dzieło powinien być obiektywnie osiągalny i w konkretnych warunkach pewny.

W przedmiotowej sprawie powódka w ramach umowy zawartej z pozwanym, zobowiązała się do naprawy pojazdu marki P. (...) o nr rejestracyjnym (...) oraz przechowywanie i wymianę opon w przedmiotowym pojeździe. Niesporne jest, że powódka dokonała tej naprawy wystawiając faktury VAT za wykonane prace.

Zarzuty jakie podniósł pozwany dotyczyły zlecenia prac powódce o charakterze warunkowym, tj. naprawa miała nastąpić po uzyskaniu decyzji ubezpieczyciela dotyczącej wypłaty odszkodowania, nienależytego wykonania naprawy samochodu przez powódkę oraz nieotrzymania przez pozwanego faktury VAT nr (...) z dnia 5 maja 2014 r.

W ocenie Sądu Okręgowego wszystkie zarzuty pozwanego są bezzasadne.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, jednoznacznie potwierdza, że zlecenie przez pozwanego naprawy samochodu powódce nie zawierało zastrzeżenia dotyczącego terminu rozpoczęcia prac, o powyższym świadczy zlecenie nr (...), a także zeznania świadka K. G., który na rozprawie w dniu 21 października 2015 r., zeznał, cyt. „Pytałem,
czy dokonujemy naprawy i otrzymałem informację, że tak, gdyż samochód jest potrzebny. Pan B. miał też udostępniony samochód zastępczy.”

Na ww. zleceniu brak jest adnotacji, że termin rozpoczęcia prac nastąpić
ma po uzyskaniu informacji od ubezpieczyciela, dotyczącej wypłaty odszkodowania,
co więcej w zleceniu wskazany jest orientacyjny termin wykonania prac określony
na dzień 24 kwietnia 2014 r., co świadczyć może o tym, że prace miały być przeprowadzone niezwłocznie, tak aby możliwe było dotrzymanie tego terminu. O tym, że naprawa miała rozpocząć się bezzwłocznie świadczyć także może udostepnienie samochodu zastępczego pozwanemu. Zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego, udostępnianie przez zakład samochodowy, salon, serwis naprawczy pojazdu zastępczego, następuje w sytuacji,
gdy pojazd oddany jest do naprawy, a prace naprawcze są w toku realizacji. Za mało prawdopodobne uznać należy, że udostępniono pozwanemu pojazd zastępczy na czas,
gdy samochód oczekiwał na decyzję ubezpieczyciela dotyczącą wypłaty odszkodowania, gdyby przyjąć za możliwe twierdzenia pozwanego, de facto za garażowanie pojazdu.

W związku z zarzutem pozwanego dotyczącym nienależytego wykonania naprawy pojazdu przez powódkę, Sąd poddał szczegółowej analizie jakość wykonanych prac przez powódkę. Powyższe Sąd ustalił w oparciu o sporządzoną opinię biegłego sądowego
z zakresu techniki samochodowej, wyceny wartości, kosztów i jakości naprawy pojazdów samochodowych oraz likwidacji szkód komunikacyjnych. Zgodnie z opinią biegłego zarówno zakres naprawy pojazdu, jak i wycena i ustalenie kosztów naprawy zostały ustalone prawidłowo. Ponadto biegły jednoznacznie wskazał, że naprawa pojazdu została należycie wykonana przez powódkę, tzn. nie stwierdzono uchybień dotyczących jej jakości. Sąd uznał za prawidłowe ustalenia biegłego.

Odnosząc się do zarzutu pozwanego dotyczącego nie otrzymania przez niego faktury VAT nr (...) z dnia 5 maja 2014 r., wskazać należy, że w aktach sprawy znajduje się przedsądowe wezwanie do zapłaty (k.13), wśród załączników wymieniona jest właśnie przedmiotowa faktura, jednakże w aktach sprawy brak jest dowodu,
który wskazywałby na datę odbioru przez pozwanego przesyłki zawierającej przedmiotowe wezwanie. Z uwagi na powyższe mając na uwadze, że pozwany wystąpił z powództwem przeciwko ubezpieczycielowi w dniu 23 lutego 2015 r. (data wpływu do Sądu Okręgowego
w Warszawie, XVI Wydziału Gospodarczego pozwu), w którym to postępowaniu dochodzi zapłaty kwoty 79.261,87 zł wynikającej z przedmiotowej faktury, nie zasługuje
na uwzględnienie argument pozwanego, że nie otrzymał on tejże faktury aż do chwili otrzymania pozwu wniesionego w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 481 k.c., orzekł o zasądzeniu odsetek ustawowych właśnie od dnia 23 lutego 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty.

Z tych wszystkich względów powództwo w pozostałym zakresie zasługiwało
na oddalenie, o czym Sąd orzekł w pkt II sentencji wyroku.

W pkt III sentencji wyroku orzeczono o kosztach postępowania na zasadach odpowiedzialności za wynik procesu i kosztów celowych - art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw.
z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. zasądzając od powódki na rzecz
pozwanej kwotę 8.236,39 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę w wysokości 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, bowiem Sąd Okręgowy w Warszawie
nie znalazł podstaw do przyznania stronie powodowej kosztów zastępstwa procesowego
w podwójnej wysokości.

W pkt IV i V sentencji wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy
z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zgodnie z którym Sąd
z urzędu zwraca stronie wszelkie należności z tytułu wydatków, stanowiące różnicę między kosztami pobranymi od strony, a kosztami należnymi.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji wyroku.

SSO Katarzyna Kisiel

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)