Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Agnieszka Baran
Protokolant:	sekr. sądowy Hanna Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa T. R.

przeciwko (...) (...) Sp. z o.o. w W.

o zapłatę

orzeka:

1.  powództwo oddala w całości,

2.  zasądza od powoda T. R. na rzecz pozwanego (...) (...) sp. z o.o. w W. kwotę 3 617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  nakazuje pobrać od powoda T. R. na rzecz Skarbu Państwa – Kasa Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 96,26 zł (dziewięćdziesiąt sześć złotych dwadzieścia sześć groszy) tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

SSO Agnieszka Baran

Sygn. akt: XX GC 623/13

UZASADNIENIE

Pozwem z 28 czerwca 2013 roku powód – T. R. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej spółki (...)-press (...) sp. z o.o. w W. kwoty 161 452,89 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 9 lutego 2013 roku do dnia zapłaty. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że z pozwaną spółką łączyła go umowa agencyjna z 22 września 2011 roku. Powód wyjaśnił, że pozwana spółka w sposób rażący nie wypełniała obowiązków wynikających z przedmiotowej umowy (w uzasadnieniu pozwu powód powołał świadczące o tym okoliczności). Zdaniem powoda rażące naruszanie postanowień umowy przez pozwaną spółkę, uprawniało go do rozwiązania umowy, na mocy paragrafu (...) umowy. Rozwiązanie umowy we wskazanych okolicznościach uprawniało powoda do żądania odszkodowania, na mocy § (...) łączącej strony umowy, w kwocie 51 110,37 zł. Powód wyjaśnił, że poza wskazaną kwotą odszkodowania domaga się zasądzenia na jego rzecz kosztów, które poniósł inwestując we współpracę z pozwaną spółkę, w kwocie 110 342,52 zł (pozew k. 3-15).

W odpowiedzi na pozew pozwana spółka wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu. Pozwana zakwestionowała istnienie podnoszonych w pozwie i rozwiązaniu umowy okoliczności, które miałyby świadczyć o nienależytym wykonaniu przez nią umowy zawartej z powodem. Pozwana szczegółowo odniosła się do wskazanych przez powoda opóźnień w doręczeniu przesyłek, zaznaczając, że znaczna część wskazywanych przez powoda opóźnień miała miejsce w okresie świątecznym. Pozowana podniosła również, że złe wyniki sprzedaży powoda były związane brakiem systematycznej sprzedaży powoda (odpowiedź na pozew k. 365-374v).

Sąd ustalił, co następuje:

Powód prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług (...). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej powód współpracował z pozwaną spółką (okoliczność bezsporna).

22 września 2011 roku strony niniejszego postępowania zawarły umowę agencyjną, na podstawie której powodowi została udzielona niewyłączna licencja pozwanej spółki do prowadzenia usług (...). Działalność powoda jako agenta pozwanej spółki miała być przez niego prowadzona w lokalu przy ul. (...) w W.. Na mocy przedmiotowej umowy powód zobowiązał się, w ramach prowadzonej działalności m. in. do świadczenia usług oferowanych przez pozwaną spółkę, zgodnie z obowiązującym u pozwanej cennikiem. W myśl § 5 przedmiotowej umowy, pozwana spółka zobowiązała się do wyposażenia pierwszego punktu (...) S. przy ul. (...) i oznaczenia go, przy czym powód zobowiązał się do dzierżawienia i odkupu sprzętu i wyposażenia. Zgodnie z treścią § 8 ust. 1 umowy, strony w załączniku do umowy zawierającym wyszczególnienie obiektów, w których będzie prowadzona działalność agenta wynikająca z umowy, określą zasady wyłączności terytorialnej dla poszczególnego punktu usługowego ze szczegółowym określeniem obszaru działalności. W ustępie 2 powołanego § 8 umowy pozwana spółka zobowiązała się, że rozwijając system będzie przestrzegać zasady wyłączności terytorialnej i nie utworzy w bezpośrednim sąsiedztwie agenta (powoda) nowej jednostki agencyjnej przeznaczonej dla innego agenta lub franczyzobiorcy. W § 18 umowy zostały wyliczone okoliczności, których zaistnienie uprawniało powoda, jako agenta pozwanej spółki do wypowiedzenia umowy agencyjnej, bądź rozwiązania jej ze skutkiem natychmiastowym. W myśl § (...) umowy, w wypadku rozwiązania umowy z winy pozwanej spółki, agentowi przysługiwać będzie odszkodowanie za zerwanie umowy zgodnie z formułą ustalenia wysokości jak opisana w § 14 pkt 4,5 i 6 (umowa agencyjna k. 24-37 wraz z załącznikami k. 38-47).

W pozwanej spółce obowiązuje regulamin świadczenia usług, który obowiązuje klientów pozwanej, jej pracowników oraz osoby współpracujące z pozwaną. W paragrafie 1 regulaminu zostały ustalone wymogi dotyczące opakowania nadawanych u pozwanej przesyłek. W myśl paragrafu 10 ust. 7 regulaminu, prawidłowo wniesiona reklamacja winna zostać rozpoznana w trminie 2 miesięcy licząc od jej wniesienia (Regulamin k. 116- 118).

W ofercie przygotowanej przez pozwaną spółkę wskazany został jednodniowy termin rozpoznawania reklamacji zgłaszanych przez klientów (zeznania świadka M. K. k. 504-506).

Zgodnie z wymogami procedury stosowanej w pozwanej spółce prowadzony przez powoda punkt winien być otwarty w godzinach od 8.00 do 18.00. W okresie współpracy z pozwaną spółką powód zatrudniał jednego pracownika. Obowiązujące normy godzin pracy pracownika uniemożliwiały zapewnienie przez powoda wymaganych przez pozwaną spółkę godzin otwarcia punktu świadczenia usług (zeznania świadka J. M. k.506-507).

W okresie obowiązywania zawartej przez strony umowy agencyjnej powód uiszczał na rzecz pozwanej spółki składki farnczyzobiorców w kwocie 56 zł miesięcznie (noty księgowe załączone do pozwu k. 254, 260, 266,271,275,281,288,295,310,311, 316, 322, 327,331,348).

W okresie współpracy stron postępowania, pozwana spółka obciążała powoda częścią poniesionych kosztów w postaci np. materiałów – kopert, foli, materiałów, koszty usług (...), koszty kolokacji serwerów itp. Koszty te były refakturowane przez pozwaną spółkę, która następnie wystawiała z tego tytułu fakturę na rzecz powoda (faktury k. 255, 256,257,258, 261,262, 263-264, 267,268, 272, 273, 276, 277-278, 279, 282,283-284, 285, 289, 290,291,292-293, 297-300, 303-307, 309-310, 312-315, 317-320, 323-325, 328-329, 332-336, 346, )

Zgodnie z paragrafem 11 umowy agencyjnej powód zobowiązany był do zapłaty na rzecz pozwanej spółki opłaty licencyjnej w częściach wskazanych w umowie (faktura k. 253, 270, 296).

Niezależnie od powyżej wskazanych, w trakcie współpracy z pozwaną spółką powód ponosił koszty usług telekomunikacyjnych, na rzecz (...) sp. z o.o., związane z korzystaniem przez niego z usługi dostępu do Internetu w prowadzonym przez niego punkcie przy ul. (...) (faktury k. 259, 365, 265,269,272, 274, 286, 287, 294, 301-302, 308, 321, 326, 330, 337, 347).

W okresie współpracy stron postępowania, powód nie osiągał zadowalających wyników swojej działalności. Pozwana spółka miała zastrzeżenia do sposobu, w jaki powód prowadzi działalność w charakterze jej agenta. Pozwana spółka podejmowała działania, które miały na celu poprawienie wyników finansowych powoda; poproszono M. K. (osobę również współpracującą z pozwana spółką) o udzielenie powodowi pomocy w organizowaniu przez niego pracy. W czasie spotkań z M. K. powód dyskutował z nim na temat współpracy z pozwaną spółką (zeznania świadka M. K. k. 504-506, zeznania świadka J. M. k.506-507).

W okresie obowiązywania zawartej przez strony umowy agencyjnej, po stronie pozwanej spółki występowały nieprawidłowości w realizacji szeroko pojętych usług (...). Część przesyłek była dostarczana po czasie. Problemy w tym zakresie były związane z pojawiającymi się brakami w zakresie kadry kurierów. Występujące problemy były zgłaszane przez agentów pozwanej spółce, także na spotkaniach z zarządem pozwanej. Zarząd pozwanej spółki podejmował próby rozwiązania zgłaszanych uwag, np. poprzez kierowane do agentów prośby o zatrudnienie kurierów. Pojawiały się również błędy w sortowni przesyłek. Z uwagi na wskazane nieprawidłowości, a także z uwagi na pojawiające się opóźnienia w doręczaniu faktur, zdarzały się rezygnacje ze strony klientów z usług pozwanej spółki. Wskazane powyżej nieprawidłowości w działaniu pozwanej spółki w częściowo pozostawały w związku z wdrożeniem przez pozwaną spółkę nowego systemu , w którym pracownicy pozwanej i agencji pracowali. (zeznania świadków M. K. k. 504-506, M. L. (1) k. 487, M. L. (2) k. 488).

W okresie współpracy stron postępowania, po stronie pozwanej spółki zdarzały się opóźnienia w zapłacie należności na rzecz agentów. Na prośbę agenta pozwana spółka dokonywała zapłaty należności na jego rzecz przed terminem zapłaty wskazanym na fakturze wystawionej przez agenta. Po stronie pozwanej spółki miały również miejsce w opóźnieniu zapłaty należności czynszowych na rzecz wynajmującego lokal przy ul. (...) (zeznania świadka M. K. k. 504-506, przesłuchanie powoda T. R. k. 532-534).

W listopadzie 2011 (w dacie obowiązywania zawartej przez strony umowy) powód poniósł wydatki na zakup materiałów budowlanych i wykończeniowych (faktury VAT k. 338-345.

Pismem z 23 stycznia 2013 roku zatytułowanym (...), powód rozwiązał ze skutkiem natychmiastowym umowę łączącą go z pozwaną spółką, powołując się § (...) oraz ust. 2 lit c umowy. W piśmie wyliczył nieprawidłowości w działaniach pozwanej spółki i wezwał do zapłaty odszkodowania w postaci wszelkich kosztów poniesionych w związku z wykonywaniem umowy agencyjnej, wypłaty odszkodowania zgodnie z formułą z § 14 umowy agencyjnej (wypowiedzenie umowy k. 124-125).

W odpowiedzi na powyższe pismo powoda, w piśmie z 26 lutego 2013 roku pozwana spółka wskazała, że powołane przez powoda okoliczności nie spełniają przesłanek z § 18 ust 3 oraz § 18 ust. 2 lit c umowy stron. Pozwana wskazała również, że w okolicznościach sporawy nie zachodzą żadne do podstawy do kierowania wobec niej roszczeń finansowych (pismo pozwanej z 26 lutego 2013 roku k. 349-351).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych dowodów. W ocenie Sądu istotny dowód w niniejszej sprawie stanowią dowody w postaci dokumentów – w szczególności umowa łącząca strony niniejszego postępowania. Treść tej umowy nie była sporna między stronami i nie budziła wątpliwości Sądu.

W ocenie Sądu jedynie częściowo – co do okoliczności niespornych w niniejszej sprawie stanowi przesłuchanie powoda. W znacznej części przesłuchanie to, jako nie znajdujące potwierdzenia w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie, ocenić należy jako niewiarygodne. Jedynie z przesłuchania powoda wynika, że przychodził do niego wynajmujący i prosił by wpłynął na pozwaną spółkę aby zapłaciła za wynajem lokalu. Zdaniem Sądu wobec tego, że powód jest bezpośrednio zainteresowany wynikiem postępowania, jako słabą należy ocenić moc dowodową dowodu z przesłuchania powoda.

Zdaniem Sądu wiarygodnym dowodem w niniejszej sprawie są również zeznania przesłuchanych świadków. Zdaniem Sądu najbardziej wiarygodne w niniejszej sprawie są zeznania świadka M. K.. Świadek ten był pierwszym agentem pozwanej spółki i znał zasady współpracy z nią. Z uwagi na kontakty z powodem (jako kolegą – agentem, a także podjęte na prośbę zarządu pozwanej spółki) znał również pracę powoda. Na ocenę wiarygodności zeznań wskazanego świadka ma wpływ również ta okoliczność, że świadek nie współpracuje już z pozwaną spółką (umowa zawarta pomiędzy nim a pozwaną została rozwiązana za porozumieniem stron), zaś dowód z jego zeznań została zgłoszony przez powoda.

Zdaniem Sądu wiarygodny, choć nie wnoszący do sprawy istotnych okoliczności stanowią zeznania świadka M. L. (1). Świadek – pracownik podmiotu współpracującego z pozwaną spółką i korzystającego z usług powoda nie znała szczegółów współpracy stron postępowania. Z zezna ich tych nie można w ocenie Sądu wywieść, że podnoszone przez świadka występujące opóźnienia w doręczaniu przesyłek wynikają z okoliczności leżących wyłącznie po stronie pozwanej spółki.

Sąd nie przeprowadzał dowodu z zeznań świadka E. W., wobec tego że ten wniosek dowodowy został cofnięty przez pełnomocnika strony pozwanej na rozprawie

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest bezzasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 764 ² § 1 k.c., umowa agencyjna, chociażby była zawarta na czas oznaczony, może być wypowiedziana bez zachowania terminów wypowiedzenia z powodu niewykonania obowiązków przez jedną ze stron w całości lub znacznej części, a także w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności. W myśl § 2 powołanego artykułu, jeżeli wypowiedzenia dokonano na skutek okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność druga strona, jest ona zobowiązana do naprawienia szkody poniesionej przez wypowiadającego w następstwie rozwiązania umowy.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał okoliczności, które w jego ocenie świadczą o rażącym naruszaniu postanowień umowy agencyjnej przez pozwaną spółkę. Pomimo, że w wypowiedzeniu skierowanym do pozwanej spółki powód powołał się na konkretne dwa przepisy z tego paragrafu umowy, powołał się na szereg innych okoliczności wskazanych w § 18 umowy. W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie nie pozwala na ustalenie istnienia wszystkich podnoszonych w pozwie okoliczności, wskazanych jako świadczące o nienależytym wykonaniu umowy przez pozwaną spółkę. Ponadto, w ocenie Sądu, pomimo istnienia pewnych okoliczności świadczących o nienależytym wykonywaniu przez pozwaną spółkę zawartej z powodem umowy, nie zachodzą okoliczności uzasadniające zapłatę na rzecz powoda odszkodowania, o którym mowa w § (...) umowy agencyjnej.

Całkowicie niezasadny jest zarzut nieprzestrzegania przez pozwaną spółkę § 8 umowy, tj łamanie przez nią zasady wyłączności terytorialnej agenta. W ocenie Sądu ustanowioną w § 8 zawartej przez strony umowy zasadę wyłączności terytorialnej należy rozumieć w taki sposób jak to przedstawia pozwana spółka. Potwierdza to treść § 8 ust 1 umowy w powiązaniu z treścią załącznika do umowy, do którego przepis ten odsyła. Z analizy tych zapisów postanowień umowy wynika, że zasada wyłączności terytorialnej oznacza terytorium na którym może prowadzić działalność agent z danego punktu usługowego (zwanego (...)). Potwierdza to zapis ustępu 2 paragrafu 8 umowy, w którym pozwana spółka zobowiązała się nie otwierać w sąsiedztwie punktu przy K. innego punktu usługowego. Złamaniem zobowiązania z § 8 ust. 2 umowy ze strony pozwanej spółki byłoby zawarcie umowy z innym niż powód podmiotem, w konsekwencji czego powstałby nowy (...) w sąsiedztwie punktu usługowego powoda. Takie rozumienie powołanej przez powoda zasady wyłączności terytorialnej znajduje potwierdzenie w treści § 10 umowy agencyjnej. Zgodnie z jego treścią niezgodne z § 8 (ustanawiającym zasadę wyłączności terytorialnej) jest utworzenie w obszarze agenta nowej jednostki agencyjnej poprzez podpisanie umowy z innym podmiotem lub utworzenie przez pozwaną własnej jednostki. Na takie rozumienie zasady wyłączności terytorialnej wskazała w zeznaniach świadek J. M. (k.506). Z takimi zdarzeniami nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Powód w pozwie powołuje zupełnie inne okoliczności, które w jego ocenie dowodzą naruszania przez pozwaną § 8 ust. 2 umowy. Jednakże świetle powyżej wskazanych okoliczności argumentacja stanowisko powoda wynika z nieprawidłowego rozumienia zasady wyłączności terytorialnej i nie dowodzi naruszenia przez pozwaną spółkę § 8 ust. 2 umowy agencyjnej.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika, że pozwana spółka opóźniała się z doręczaniem przesyłek. Wynika to z przesłuchanych w sprawie świadków. Z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika natomiast, że opóźniania te miały taką skalę, jako to zostało podniesione w pozwie. W odpowiedzi na pozew pozwana przytoczyła szereg okoliczności, które potwierdzają dużo niższą skalę opóźnień, z których znaczna część przypadka na okres związany ze Świętami Bożego Narodzenia. Te twierdzenia pozwanej spółki zostały poparte wydrukami z systemu pozwanej spółki. Zaznaczyć należy, że do tego stanowiska pozwanej spółki powód nie odniósł się w żaden sposób, co pozwala na uznanie okoliczności podnoszonych przez pozwaną spółkę za przyznane.

Istnienie wskazanych opóźnień nie uzasadnia jednak żądania zasądzenia odszkodowania na rzecz powoda. Jak wynika bowiem z treści § (...) lit b. umowy, dla zasadności tego żądania należało wykazać, że opóźnienia po stronie pozwanej spółki były rażące i długotrwałe. Oznacza to – zdaniem Sądu – że np. wskazywane przez powoda opóźnienia dotyczyłyby bardzo długiego okresu. O uporczywości można byłoby mówić w sytuacji gdy pomimo zwrócenia przez powoda uwagi na nienależyte wykonywanie umowy przez pozwaną spółkę, w dalszym ciągu, całkowicie pomijając stanowisko powoda, w dalszym ciągu nieprawidłowo wykonywałaby obowiązki wynikające z umowy, bądź w ogóle by ich nie wykonywała. Takie okoliczności nie miały miejsca w niniejszej sprawie.

Kolejna podnoszona przez powoda okoliczność stanowi zarzut iż pozwana nie rozpoznawała oczywiście słusznych reklamacji klientów, bądź rozpoznawał je ze znacznym opóźnieniem. Powód powołał się przy tym na zapis oferty przygotowanej przez pozwaną spółkę, w którym termin rozpoznawania reklamacji wynosił 1 dzień. O ile ten termin z oferty został potwierdzony w zeznaniach świadka M. K., o tyle okoliczności niniejszej sprawy nie potwierdzają, że treść wskazanej oferty uchylała postanowienia obowiązującego u pozwanej regulaminu, zgodnie z którym prawidłowo wniesiona reklamacja jest rozpoznawana w terminie 2 miesięcy. Treść regulaminu obowiązującego w pozwanej spółce została przedstawiona przez samego powoda, który załączył regulamin do pozwu. Z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie nie wynika natomiast, aby pozwana spółka rozpoznawała reklamacje z uchybieniem dwumiesięcznego terminu. W ocenie Sądu, w toku postępowania w niniejszej sprawie nie zostało również udowodnione aby pozwana spóła nie uznała uzasadnionej reklamacji klienta. W toku postępowania w niniejszej sprawie potwierdzona została jedna nieuwzględniona przez pozwaną spółkę reklamacja – dotycząca potłuczonej szklanej przesyłki (okoliczność ta została potwierdzona przez pozwaną spółkę). Jednakże z okoliczności niniejszej sprawy wynika również, że omawiany uszkodzony przedmiot nie był prawidłowo zapakowany, tj. w sposób oznaczony w regulaminie obowiązującym u pozwanej.

Uzasadniając żądanie pozwu powód powołuje również niewypełnianie przez pozwana spółkę obowiązku wynikającego z treści art. 761 ⁵k.c.. Powód zarzuca, że w toku współpracy z pozwaną spółką nie były mu przedstawiane przejrzyste dane pozwalające na ustalenie podstaw wyliczonej prowizji. Na wstępie zaznaczyć należy, że taka okoliczność – w myśl § 18 umowy agencyjnej nie uprawnia powoda do żądania odszkodowania, o którym mowa w ust. 4 powołanego zapisu umowy. W ocenie Sądu sposób zredagowania przepisu § 18 umowy agencyjnej wskazuje na to, że intencją stron było powiązanie odszkodowania z rozwiązaniem umowy z winy pozwanej spółki, z przyczyn wymienionych we wcześniejszych ustępach paragrafu 18 umowy.

Niezależenie od powyższego, wskazać należy, że powód nie udowodnił, że pozwana spółka nie przedstawiała mu przejrzystych danych pozwalających na ustalenie sposobu wyliczenia jego prowizji. Z zeznań świadka M. K. wynika wprawdzie, że system działający w pozwanej spółce nie był zbyt czytelny, nie można tej okoliczności utożsamiać z niepodawaniem danych, czy odmową ich podania. Powód nie wykazał (a nawet tego nie podnosił), że zwracał się do pozwanej spółki o podanie omawianych danych. W ocenie Sądu nie można utożsamiać ze zwróceniem się do pozwanej spółki z korespondencją mailową prowadzoną z pracownikami pozwanej spółki, co do których nie wykazano, że byli osobami decyzyjnymi w tym zakresie.

Naruszenia z § 18 ust 1 lit c i ust. 2 lit c- nie regulował terminowo swoich zobowiązań wobec uczestników systemu. Przy ocenie tego zarzutu stawianego przez powoda pozwanej spółce należy zauważyć, że powód nie powołuje żadnych konkretnych opóźnień dotyczących konkretnych należności samego powoda, bądź innych agentów pozwanej spółki. Pamiętać przy tym należy, że nie każde opóźnienie w zapłacie należności wobec uczestników systemu stanowiło podstawę do rozwiązania umowy, lecz takie, które przekraczało 45 dni. Takie opóźnienia w zapłacie należności wobec niego (czy innych osób) powód nie wykazał w toku postępowania w niniejszej sprawie.

Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał również, że w sytuacji zmian procedur winny być dostarczone w terminie nie krótszym niż 30 dni od przed datą rozpoczęcia ich obwiązywania, czego pozwana spółka nie uczyniła. Zdaniem Sądu okoliczności niniejszej sprawy nie potwierdzają zasadności tego zarzutu. Z materiału dowodowego wynika jedynie ta okoliczność, że po wprowadzeniu nowego systemu w pozwanej spółce pojawiały się problemy i nieprawidłowości w jego działaniu.

Niezasadny jest również zarzut powoda, w którym powód wskazuje na nieregulowanie przez pozwaną spółkę zobowiązań, co może utrudniać pracę agenta (§ 18 ust 2 lit c ). Powód wskazuje na nieterminowe uiszczanie czynszu spółce (...) SA (wynajmującemu lokal przy ul. (...)).

Z korespondencji mailowej załączonej do pozwu (k. 222 i nast.) wynika, że kilka razy w okresie współpracy stron postępowania miała miejsce sytuacja nieuregulowania przez pozwaną spółkę czynszu najmu lokalu, w którym powód prowadził działalność, a ściślej rzecz ujmując – wynajmujący przesyłał powodowi informację na ten temat. Należy zauważyć, że wskazywane w informacjach wynajmującego opóźnienia nie były znaczące. W ocenie Sądu omawiana okoliczność nie świadczy o naruszeniu przez pozwaną spółkę wskazanego przez powoda postanowienia umowy. Zauważyć bowiem należy, że powód nie uzasadnia w jaki sposób taka informacja przekazana drogą mailową mogła wpłynąć negatywnie na jego pracę. Podkreślić należy, że w powołanym przepisie umowy jest mowa o tym, że nieregulowanie zobowiązań ma być dodatkowo połączone z negatywnym wpływem na pracę Agenta. Przedstawiona przez powoda korespondencja w tym przedmiocie w żadnym stopniu nie dowodzi twierdzenia pozwu, że „powód musiał przypominać pozwanemu o opłacanych należnościach a wręcz się o nie upominać”. Z treści korespondencji wynika, że powód tylko raz poinformował pozwaną spółkę o korespondencji od wynajmującego, przy czym w korespondencji tej powoła się na informację (a nie upomnienia) od administracji budynku (k. 222).

W odniesieniu do żądania zasądzenia na rzecz powoda kwoty 110 342,52 zł tytułem odszkodowania, wskazać należy, że żądanie to – zdaniem Sądu – również jest bezzasadne.

W okolicznościach niniejszej sprawy podstawę prawną tego żądania stanowi powołany wyżej przepis art. 764 ² § 2 k.c.. W świetle tego przepisu w związku z treścią § 1 art. 764 ² dla wykazania zasadności swojego żądania powód winien był wykazać, że wypowiedzenie umowy agencyjnej nastąpiło na skutek okoliczności, za które ponosi odpowiedzialność pozwana spółka, a które polegają na niewykonaniu przez nią obowiązków wynikających z umowy w całości lub w znacznej części. Niewykonywanie obowiązków w całości wyraża się w tym, że strona w ogóle ich nie realizuje, czyli nie podejmuje takich działań czy zaniechań, których wymaga wykonanie umowy agencyjnej. Natomiast niewykonywanie obowiązków w znacznej części można interpretować zarówno ilościowo, jak i jakościowo. Można więc przyjąć, że oznacza to niewykonywanie znacznej części obowiązków, co wyraża się w tym, że tylko nieliczne są przez stronę realizowane, a pozostałe - wcale. Ujęcie jakościowe polega zaś na przyjęciu, że wszystkie obowiązki są przez stronę wykonywane w nieznacznym zakresie, czyli każdy z obowiązków nie jest realizowany w znacznej części. Można wreszcie omawiany zwrot interpretować przy użyciu obu tych kryteriów łącznie, co oznacza, że niewykonywanie obowiązków w znacznej części może również polegać na tym, że strona niektórych obowiązków nie wykonuje wcale, a niektóre tylko częściowo (w nieznacznej części) (tak: Katarzyna Kopaczyńska-Pieczniak Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – cześć szczególna pod red. A. Kidyba, Lex 2010).

Z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika jedynie, że istniały pewne nieprawidłowości po stronie pozwanej spółki (np. opóźnienia w doręczaniu przesyłek). Nie wynika z niego natomiast, aby pozwana spółka któregoś z obowiązków wynikających z umowy w ogóle nie wykonywała, czy też że wszystkie jej obowiązki są wykonywane jedynie w nieznacznym zakresie.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że nie można uznać, że powód wykazał istnienie, a przede wszystkim – wysokość poniesionej szkody. Zdaniem Sądu nie można uznać, że szkodę powoda stanowi cała kwota uiszczona przez niego na rzecz pozwanej spółki w trakcie obowiązywania umowy agencyjnej. Należy pamiętać, że w połączeniu z wydatkami uiszczonymi na rzecz pozwanej spółki powód – ponosząc takie koszty – uzyskiwał zyski z działalności prowadzonej we współpracy z pozwaną spółką. Szkodą powoda byłyby takie wydatki powoda poniesione w ramach współpracy z pozwaną spółką (czy też w związku z tą współpracą), które nie znalazły pokrycia w zyskach uzyskanych w ramach współpracy z pozwaną spółką. W ocenie Sądu wykazanie wysokości poniesionej przez powoda szkody wymagało szerszego postępowania dowodowego. Samo wykazanie wysokości kwot uiszczonych na rzecz pozwanej spółki jest niewystarczające. W ocenie Sądu żądanie pozwu nie jest zasadne również w zakresie dotyczącym kosztów poniesionych na materiały budowlane i wykończeniowe. W pierwszej kolejności należy wskazać, że z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie nie wynika aby wydatki materiały te zostały zużyte na potrzeby lokalu przy ul. (...) (należy pamiętać, że powód jest właścicielem lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w W.). Ponadto, powód nie wykazał, że przedmiotowe materiały, których zapłaty dotyczą złożone przy pozwie faktury VAT, zostały przez niego zużyte na remont czy modernizacje lokalu przy ul. (...). Okoliczności poniesienia przez powoda szkody w omawianym zakresie nie można uznać za przyznaną w toku postępowania w niniejszej sprawie. Należy bowiem pamiętać, że pozwana spółka od początku konsekwentnie wnosiła o oddalenie powództwa w całości. Dodatkowo należy zauważyć, że przez znaczną część postępowania w niniejszej sprawie powód był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika. Zatem – zdaniem Sądu – możliwe było szersze wyjaśnienie i przedstawienie materiału dowodowego, który pozwoliłby na wyjaśnienie pełnego zakresu szkody, której naprawienia powód domaga się w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze powyższe, powództwo, jako bezzasadne podlegało oddaleniu w całości, o czym orzeczono w sentencji wyroku, na mocy powołanych przepisów.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 § 1 k.c.. Na kwotę zasądzoną z tego tytułu od powoda na rzecz pozwanej spółki składa się wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na podstawie obowiązującego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości (3 600 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). Nadto, Sąd nakazał pobrać od powoda, jako strony przegrywającej niniejszą sprawę kwotę 96,26 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

SSO Agnieszka Baran