Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Joanna Sieradz

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym - w trybie art. 15 zzs ² ustawy z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz.U. 2020 r. poz. 875)

sprawy z powództwa: Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W.

przeciwko: M. W. (1)

o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego

1.  pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy w postaci aktu notarialnego z dnia 25 maja 2009 r. zawartego przed E. B. – notariuszem w G. za Rep. A nr (...), zaopatrzonego w klauzulę wykonalności nadaną postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 01 września 2009 r. w sprawie o sygn. akt I Co 864/09 w całości;

2.  szczegółowe rozliczenie kosztów sądowych oraz kosztów postępowania poniesionych między stronami pozostawia referendarzowi sądowemu ustalając, że powód wygrał proces w całości.

SSO Joanna Sieradz

sygn. akt XX GC 1077/12

UZASADNIENIE

Dnia 03 grudnia 2012 r. powód Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w W. wniósł przeciwko pozwanemu M. W. (1) pozew o pozbawienie w całości wykonalności tytułu wykonawczego wydanego na rzecz pozwanego w postaci aktu notarialnego Rep A nr (...) z dnia 25 maja 2009 r. zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego Warszawy – M. w W. w dniu 01 września 2009 r. w sprawie I Co 864/09 oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 15 grudnia 2011 roku powód zawarł z pozwanym porozumienie w zakresie spłaty zadłużenia, co do którego spółdzielnia poddała się egzekucji w akcie notarialnym z dnia 25 maja 2009 roku. Wykonanie porozumienia wyczerpywało wszystkie roszczenia strony pozwanej. W pewnym momencie pozwany kilkukrotnie wypowiedział realizowane porozumienie celem sztucznego wykreowania podstawy prawnej do uzyskania przeciwko powodowi tytułu wykonawczego. Wypowiedzenia dokonane przez pozwanego zdaniem powoda były nieskuteczne, ponieważ Spółdzielnia w całości realizowała łączące strony porozumienie. Powód podnosi również, że należność objęta porozumieniem została już pozwanemu wypłacona. W związku z czym na skutek nieistnienia roszczenia objętego aktem notarialnym pozew o pozbawienie tego tytułu wykonalności jest zasadny i konieczny.

W dniu 05 stycznia 2013 r. pozwany złożył odpowiedź na pozew wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu (odpowiedź na pozew – k.430).

Pozwany zaprzeczył twierdzeniom powoda co do tego, że nie miało miejsca skuteczne wypowiedzenie łączącego strony porozumienia. Porozumienie pozwalało pozwanemu dokonać jego wypowiedzenia w przypadku uzyskania informacji o wymagalnych i niespłaconych długach spółdzielni wobec innych podmiotów oraz zgłoszenia wniosku o upadłość. Ponieważ warunki te miały miejsce, to wypowiedzenie porozumienia jest skuteczne. Pozwany zaprzecza także, aby powód spłacił objętą porozumieniem wierzytelność, a dokonywane przez powoda potrącenia dotyczyły roszczeń których pozwany nie uznawał, i które nie były wymagalne.

Powód w dni 10 lutego 2016 r. zgłosił żądanie ewentualne wnosząc o pozbawienie tytułu wykonawczego w części ponad kwotę 19.565.005,00 zł wraz z ograniczeniem wykonalności tytułu wykonawczego w części dotyczącej kwoty 19.565.005,00 zł do egzekucji z nieruchomości powoda do wskazanych w piśmie nieruchomości objętych księgami wieczystymi (pismo – k.1834 tom X).

W dniu 19 maja 2016 r. Sąd uwzględnił opozycję pozwanego przeciwko zgłoszonym interwencjom ubocznym przez interwenientów: K. P. (1), A. L., i P. P. (1) (postanowienie – k.2259-2261, interwencja uboczna K. P. – k.1329, interwencja uboczna A. L. – k.1388, interwencja uboczna P. P. – k.1447).

W dniu 02 marca 2017 r. Sąd uwzględnił opozycję pozwanego przeciwko zgłoszonej interwencji ubocznej przez interwenienta K. M. (1) (postanowienie – k.2494, interwencja uboczna K. M. – k.1739).

Zarządzeniem z dnia 25 października 2017 r. Przewodniczący dokonał zwrotu pisma stanowiącego interwencję uboczną złożoną przez G. G. (1) na skutek braku uiszczenia w wyznaczonym terminie wymaganej opłaty od interwencji (zarządzenie – k.2694, interwencja G. G. – k.1701).

W dniu 09 marca 2020 r. Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego sporządzonej w dniu 20 czerwca 2017 r. znajdującą się w aktach sprawy XX GC 1059/12 jako dowód w niniejszej sprawie na podstawie art. 278 ¹ k.p.c. (postanowienie – k.2870).

Przed zamknięcie rozprawy po uprzednim zobowiązaniu stron do zajęcia ostatecznego stanowiska procesowego na piśmie, strony podtrzymały dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 września 2008 r. pozwany M. W. (2) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) zarejestrowaną w CEDiG pod numerem NIP (...) jako cesjonariuszem zawarł z (...) (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty jako cedentem umowę przelewu wierzytelności wobec powoda Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. (dalej: SM (...)) w łącznej wysokości 109.961.206,93 zł (porozumienie – k.29, okoliczność bezsporna).

Dnia 25 maja 2009 r. powód (w imieniu którego działał A. Ś. oraz S. T. będący członkami zarządu spółdzielni) dokonał przed notariuszem E. B. prowadzącą Kancelarię Notarialną w G. złożenia oświadczenia o poddaniu się rygorowi egzekucji w formie aktu notarialnego zarejestrowanego pod Rep. A o nr (...) (akt notarialny – k.27, okoliczność bezsporna).

W treści oświadczenia powód wskazał, że w związku z niewykonaniem ugody z dnia 01.12.2008 r. przez SM (...) posiada dług wobec pozwanego w wysokości 19.565.005,00 zł (§1 oświadczenia). Zgodnie z §2 oświadczenia powód zobowiązał się spłacać zadłużenie w miesięcznych ratach, w ten sposób że:

1.  kwotę 500.000,00 zł zapłaci do dnia 15 czerwca 2009 r.;

2.  kwotę 500.000,00 zł zapłaci do dnia 30 czerwca 2009 r.;

3.  kwotę 500.000,00 zł zapłaci do dnia 15 lipca 2009 r.;

4.  kwotę 500.000,00 zł zapłaci do dnia 31 lipca 2009 r.;

5.  kwotę 229.405,00 zł zapłaci do dnia 15 sierpnia 2009 r.;

oraz kolejne raty w kwocie 228.100,00 zł do 15-go dnia każdego miesiąca począwszy od dnia 15 września 2009 r. do dnia 15 grudnia 2015 r. , i co do tego obowiązku wraz z należnymi odsetkami w razie zwłoki w wskazanych terminach poddaje się egzekucji wprost na mocy art. 777§ 1 pkt 4 k.p.c., a brak zapłaty jakiejkolwiek z rat w całości lub w części większej niż 50% jej wartości powoduje wymagalność całej kwoty do zapłaty.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. w dniu 01 września 2009 r. w postępowaniu o sygn. akt I Co 864/09 nadał aktowi notarialnemu sporządzonemu przed notariusze E. B. zarejestrowanemu Rep A nr (...) klauzulę wykonalności (zawiadomienie – k.208, okoliczność bezsporna).

W dniu 31 grudnia 2010 roku powód oraz pozwany podpisali umowę przelewu wierzytelności (umowa – k.43, okoliczność bezsporna).

Zgodnie § 2 umowy SM (...) w ramach realizacji porozumienia z dnia 08 grudnia 2010 roku przelewa na rzecz pozwanego wierzytelności z tytułu roszczeń przysługujących Spółdzielni wobec osób trzecich, które nie uzupełniły wkładu budowlanego w wymaganej wysokości. Łączna kwota roszczeń objętych umową przelewu wynosiła: 10.312.740,15 zł., 3.245.196,42 zł, 2.438.525,61 zł, 29.819,84 zł, 7.067.543,73 zł, 63.870,67 zł, 6.743,74 zł, 883.405,21 zł, 65.857,02 zł oraz 3.121.930,82 zł. (załącznik – k.46, załącznik - k.51, załącznik – k.54, załącznik – k.55, załącznik – k.56, załącznik – k.58, załącznik – k.59, załącznik – k.60, załącznik – k.61, okoliczność bezsporna).

W dniu 17 sierpnia 2011 r. pomiędzy (...), a L. S. (1) zostało podpisane porozumienie. W treści porozumienia L. S. (1) oświadczył, że w dniu 20 maja 2011 nabył od (...) S.A. wierzytelności w stosunku do SM (...). Jednocześnie na podstawie przedmiotowego porozumienia M. W. (1) dokonał przelewu na rzecz L. S. (1) kwoty 1.802.371,61 zł a L. S. (1) dokonał przelewu na rzecz M. W. (1) kwoty 1.802.371,61 zł., po czym pozwany oraz L. S. (1) wzajemnie potrącili sobie ceny sprzedaży (porozumienie – k.64, okoliczność bezsporna).

Następnie w celu umożliwienia powodowi efektywnego podjęcia spłaty istniejącego zadłużenia pozwany zawarł z powodem w dniu 15 grudnia 2011 r. porozumienie (dalej: porozumienie) (porozumienie – k.29, okoliczność bezsporna).

W ramach tej czynności strony potwierdziły, że M. W. (2) przysługuje od SM (...) wierzytelność, którą pozwany nabył od (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty oraz od L. S. (2) wynikającą z kredytów zaciągniętych przez powoda w Banku (...) S.A. na podstawie zawartych przez pozwanego umów przelewu wierzytelności z dnia 27 września 2008 r., i 17 sierpnia 2011 r. (pkt 1 preambuły porozumienia). W dacie podpisania porozumienia łączna wysokość przysługującej pozwanemu od powoda wierzytelności wynosiła 29.634.019,04 złotych (pkt 2 preambuły porozumienia).

Zgodnie z §1 powód zobowiązał się spłacić pozwanemu istniejące zadłużenie wskazane w treści preambuły na warunkach określonych w porozumieniu. Jednocześnie z chwilą zawarcia porozumienia pozwany umorzył powodowi część zadłużenia w wysokości 2.000.000,00 zł (§1 pkt 2 porozumienia). Strony uzgodniły, że na poczet spłaty zadłużenia po umorzeniu części zadłużenia, o którym mowa w §1 pkt 2 porozumienia, pozwany zalicza kwotę 1.791.700,00 zł z tytułu przejęcia na własność przedmiotu zastawu rejestrowego w postaci (...) udziałów w spółce (...) sp. z.o.o. (§2 pkt 1 porozumienia). W przypadku gdyby na skutek wyceny wartości udziałów, okazało się że ich wartość jest wyższa niż wartość dokonanego zaliczenia, różnica ta zostanie zaliczona na poczet dokonanego zaliczenia (§2 pkt 2 i 3 porozumienia). W przypadku gdyby wycena była niższa niż kwota zaliczenia, pozwany uprawniony był do dalszego prowadzenie egzekucji z nieruchomości powoda położonej w P. przy ul. (...) (§3 pkt 1 i 2 porozumienia). W przypadku bezskuteczności egzekucji, nie będzie to miało wpływu na realizację niniejszego porozumienia (§3 pkt 3 porozumienia).

Dodatkowo, niezależnie od rozliczeń ustalonych w treści §2 i 3 porozumienia SM (...) zobowiązało się do spłaty na rzecz pozwanego kwoty 4.000.000,00 złotych, w ten sposób że w okresie od stycznia 2012 r. do kwietnia 2013 r. powód będzie dokonywał na rzecz pozwanego spłat wartości nie mniejszej niż 250.000,00 zł miesięcznie, w drodze rozliczenia przez strony odzyskanych wierzytelności z tytułu dopłat do wkładów budowlanych dotyczących inwestycji przy Al. (...) w W., na warunkach określonych w zawartej przez strony umowie przelewu wierzytelności z dnia 31 grudnia 2010 r. oraz powierniczego przelewu wierzytelności z dnia 15 grudnia 2011 r. (§4 pkt 1 porozumienia). W celu spłaty określonej w §4 pkt 1 porozumienia kwoty powód mógł dokonywać spłat, także z innych źródeł (§4 pkt 2 porozumienia). W okresie realizacji porozumienia pozwany zobowiązał się nie kierować egzekucji do innych składników majątku powoda (§5 pkt 1 porozumienia).

Wykonanie przez powoda zawartego przez strony porozumienia w całości wyczerpywało wierzytelność M. W. (2) wobec SM (...) wskazaną w pkt 1 preambuły porozumienia (§7 pkt 1 porozumienia). Strony jednocześnie zastrzegły, że w sytuacji nie wywiązania się przez powoda z obowiązku dokonywania miesięcznych spłat zadłużenia w wysokości opisanego w §4 porozumienia, pozwany będzie uprawniony do wypowiedzenie niniejszego porozumienia z skutkiem natychmiastowym (§7 pkt 3 porozumienia). Dodatkowo w §7 pkt 4 porozumienia strony ustaliły, że pozwany mógł dokonać wypowiedzenia porozumienia z skutkiem natychmiastowym, w każdym przypadku:

- gdy na skutek jakiegokolwiek zdarzenia faktycznego lub prawnego dojdzie do pogorszenia się sytuacji finansowej SM (...) w porównaniu z sytuacją istniejącą na dzień podpisania niniejszego porozumienia,

- a także w przypadku złożenia przez kogokolwiek wniosku o ogłoszenie upadłości spółdzielni, który będzie dawał uzasadnione podstawy do ogłoszenia upadłości.

W przypadku dokonanie skutecznego wypowiedzenia przez stronę pozwaną zawartego porozumienia, cała niespłacona wierzytelność o której mowa w pkt 1 preambuły porozumienia staje się natychmiast wymagalna wraz z wszystkimi należnościami ubocznymi, w tym ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności (§7 pkt 5 porozumienia).

Celem oraz zgodnym zamiarem stron w ramach podpisanego porozumienia było przejęcie działki gruntu w P., przejęcie spółki (...) oraz spłata 4.000.000,00 zł tytułem istniejącego względem pozwanego zadłużenia. Były to warunki ustalone przez strony w celu spłaty istniejącej po stronie powoda na rzecz pozwanego wierzytelności (zeznania świadka A. J. na rozprawie w dniu 04 listopada 2016 r. czas 00:10:00, zeznania świadka T. S. na rozprawie w dniu 02 marca 2017 r. czas 00:07:00).

Zgodnie z zawartym porozumienie, w dniu 10 lutego 2012 r. podczas nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników spółki (...) spółki z o.o. podjęto jednogłośnie uchwałę o wyrażeniu zgody na sprzedaż udziałów przez wspólnika Spółdzielnię Mieszkaniową (...) na rzecz pozwanego M. W. (1) (okoliczność bezsporna).

Dnia 31 marca 2012 r. strony dokonały uzgodnienia wzajemnych rozliczeń finansowych pomiędzy SM (...), a M. W. (1) (uzgodnienie – k.42, potwierdzenie salda – k.493, odcinek salda A i B – k.155-156, zeznania A. J. – protokół k.638).

W oparciu o dokonane uzgodnienia strony potwierdziły, że w okresie od 1 stycznia 2012 do 31 marca 2012 r., powód dokonał spłat i kompensat na łączną kwotę 1.843.736,63 zł, a łączne saldo należności względem powoda na dzień 31 marca 2012 r. wynosi 19.656.683,55 zł (pkt 1 i pkt 5 uzgodnienia). Dodatkowo strony potwierdziły, że pozwanemu przysługuje wierzytelność z tytułu umowy o przelew wierzytelności z dnia 17 sierpnia 2011 roku w wysokości 1.802.371,61 zł wraz z należnymi odsetkami (tj. 1.903.510,52 zł) (pkt 4 uzgodnienia).

W dniu 04 kwietnia 2012 r. pozwany M. W. (3) pomimo tego, że powód realizował porozumienie w zakresie spłaty zadłużenia oświadczył, że wypowiada zawarte porozumienie. Pozwany wskazał, że uzyskał informację o wymagalnych i niespłaconych długach SM (...) wobec spółki (...) sp. z.o.o. oraz zarządcy nieruchomości – Spółki (...) sp. z.o.o. (wypowiedzenie nr 1 – k.126, okoliczność bezsporna).

Dnia 22 czerwca 2012 r. powód i pozwany zawarli umowę przeniesienia autorskich praw majątkowych do projektu koncepcyjnego budynku mieszkalnego z podziemnym garażem wielostanowiskowym w P. przy ul. (...) za kwotę 107.802,50 zł. Jednocześnie tego samego dnia SM (...) wyraziła zgodę na przeniesienie na rzecz spółki Centrum Handlowe (...) spółki z o.o. decyzji nr (...) dnia 25 lutego 2010 dotyczącą warunków zabudowy dla inwestycji budowlanej obejmującej części działki numer (...). (umowa – k.111, zgoda – k.113).

Następnie pozwany przelał na posiadane przez siebie spółki część przysługującej jemu od powoda wierzytelności o łącznej wartości nomianalnej 1.070.000,00 zł (zawiadomienie – k.177).

Pismem z dnia 17 października 2012 r. pozwany ponownie podjął próbę wypowiedzenia porozumienia z dnia 15 grudnia 2011 r., tym razem wskazując na to, że miało miejsce pogorszenie się sytuacji finansowej SM (...), co do której istnieje zobowiązanie dodatkowej zapłaty kwoty 1.092.350,99 zł, nie objętej łączącym strony porozumieniem (wypowiedzenie nr 2 – k.179).

W odpowiedzi powód zakwestionował skuteczność wypowiedzenia wskazując, że nie doszło do złożenia uzasadnionego wniosku o ogłoszenie upadłości, a także nie doszło do sytuacji w której sytuacja spółdzielni uległa pogorszeniu, na co wskazuje choćby fakt realizowania spłat zgodnie z porozumieniem (pismo powoda – k.180).

W międzyczasie dnia 17 października 2012 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ M. B. zawiadomił powoda o wszczęciu postepowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego w postaci aktu notarialnego sporządzonego przed notariuszem E. B. Rep A nr (...) z dnia 25-05-2009, któremu w dniu 01 września 2009 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w W. w sprawie I Co 864/09 nadał klauzulę wykonalności. Postępowanie egzekucyjne zarejestrowaną pod sygnaturą (...). W wyniku wszczętego postępowania egzekucyjnego doszło do zajęcia rachunków bankowych i zakazie wypłat, i zajęcie wierzytelności powoda od osób trzecich (zawiadomienie – k.208, zajęcie komornicze – k.378-397, okoliczność bezsporna).

Pismem z dnia 02 listopada 2012 r. powód poinformował pozwanego, że dokonuje potrącenia wzajemnych wierzytelności tytułem odszkodowania za niewykonanie umowy przelewu wierzytelności z dnia 31 grudnia 2010 r. z pozostałym do zapłaty zadłużeniem z wynikającym z porozumienia z dnia 15 grudnia 2011 r. (pismo pozwanego – k.448, pismo powoda – k.449).

W dniu 06 i 07 listopada 2012 r. pozwany kolejny raz oświadczył powodowi, że dokonuje wypowiedzenia łączącego strony porozumienia wskazują, że uzyskał informację o złożeniu do Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ wniosku o ogłoszenie upadłości. W odpowiedzi na dokonane wypowiedzenia powód wskazał, że złożone zostały po wykonaniu przez SM (...) łączącego strony porozumienia (wypowiedzenie nr 3 i 4 – k.196-197, pismo powoda – k.198).

W okresie od 2011 r. do lutego 2013 r. powód prowadził działalność w dużym rozmiarze. Tymczasowy nadzorca sądowy ustalił, że sytuacja SM (...) w porównaniu z rokiem 2010 i 2009 r. w roku 2011 uległa poprawie. Przez cały ten okres powód regulował i spłacał swoje zobowiązania, a wartość jego majątku przewyższała w sposób wielokrotny wartość zobowiązań. W czasie obowiązywania między stronami porozumienia z dnia 15 grudnia 2011 r. sytuacja finansowa powoda nie uległa pogorszeniu, w porównaniu do stanu na dzień jego zawarcia (sprawozdanie tymczasowego nadzorcy sądowego z dnia 04 lutego 2013 r. – k.499, zeznania A. J. – protokół k.638).

W okresie od dnia 15 grudnia 2011 r. do 02 listopada 2012 r. powód dokonał spłat na rzecz M. W. (1) objętej porozumieniem kwoty, w wysokości 4.020.734,23 złotych. Rozliczenie zadłużenia powoda przez pozwanego odbywało się na zasadzie kompensat i wzajemnych potrąceń. Na skutek wzajemnych rozliczeń oraz potrąceń, zadłużenie powoda stwierdzone w porozumieniu z dnia 15 grudnia 2011 r. zostało w całości zaspokojone (opinia biegłego z akt sprawy XX GC 1059/12, zeznania A. J. – protokół k.638, zeznania świadka A. J. na rozprawie w dniu 04 listopada 2016 r. czas 00:10:00).

W dniu 11 grudnia 2013 roku Sąd Okręgowy w Warszawie w postępowaniu o sygn. akt XXVI GC 930/12 z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) przeciwko (...) spółce z o.o. o częściowe pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności, wydał wyrok w którym pozbawił wykonalności co do kwoty 788 822,25 zł tytuł wykonawczy w postaci aktu notarialnego z dnia 25 maja 2009 roku sporządzony przez notariusza E. B. zarejestrowany w Rep. A nr (...), zaopatrzony postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 08 października 2012 r. w sprawie o sygnaturze I Co 1619/12 w klauzulę wykonalności na rzecz pozwanej (...) spółki z o.o. w W..

Sąd Okręgowy ustalił, że spółka (...) (której właścicielem był pozwany) nie nabyła od pozwanego M. W. (1) przedmiotowej wierzytelności oraz nie została skutecznie wpisana do księgi wieczystej jako wierzyciel hipoteczny spółdzielni (wyrok – k.584-598).

W dniu 11 grudnia 2017 r. Sąd Okręgowy w Warszawie w postępowaniu XX GC 1059/12 z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) przeciwko (...) spółce z o.o. o częściowe pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności, wydał wyrok w którym pozbawił wykonalności co do kwoty 347.511,42 zł tytuł wykonawczy w postaci aktu notarialnego z dnia 25 maja 2009 roku sporządzony przez notariusza E. B. zarejestrowany w Rep. A nr (...), zaopatrzony postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. z dnia 09 października 2012 r. w sprawie o sygnaturze I Co 1617/12 w klauzulę wykonalności na rzecz pozwanej (...) spółki z o.o. w W..

Sąd Okręgowy ustalił, że brak było podstaw do dokonania wypowiedzenia porozumienia łączącego strony z dnia 15 grudnia 2011 r. oraz, że SM (...) do dnia 02 listopada 2012 r. zrealizowało w całości zobowiązanie z §4 porozumienia w zakresie spłaty kwoty 4.000.000,00 zł (wyrok – k.2791-2807).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o twierdzenia stron wyraźnie przyznane bądź niezaprzeczone przez przeciwnika (art. 229 i 230 k.p.c.), w tym znajdujących się w aktach dokumenty oraz stanowiska stron zaprezentowane w toku niniejszego postępowania. Wnioskowane przez strony dowody z dokumentów w przeważającej większości zostały złożone w poświadczonych przez pełnomocników odpisach, jednak pozostaje to bez znaczenia dla oceny przez Sąd ich wiarygodności. W ocenie Sądu nie zachodzą okoliczności mogące budzić uzasadnione wątpliwości co do wiarygodności przedstawionych przez strony dowodów z dokumentów, w oparciu o które poczyniono ustalenia faktyczne.

Ustalenia Sądu w zakresie w jakim opierały się na zeznaniach świadków pozostają wiarygodnym źródłem dowodowym. Przesłuchani świadkowi brali udział w procesie realizowania łączącego strony porozumienia jak również w ramach dokonywania przez strony wzajemnych rozliczeń.

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się także na sporządzonej w postępowaniu o sygn. akt XX GC 1059/12 opinii biegłego sądowego U. P.. Opinia ta została wydana w toczącej się oddzielnie sprawie w tożsamym stanie faktycznym. W postępowaniu tym Sąd analizował skuteczność dokonanych przez M. W. (1) wypowiedzeń porozumienia, a także na potrzeby wydania orzeczenia kończącego postępowanie dopuścił dowód z opinii biegłego na okoliczność ustalenia poprzez zasięgnięcia wiedzy specjalistycznej, czy w okresie od 15 grudnia 2011 r. do 02 listopada 2012 r. doszło do spłaty przez powoda na rzecz pozwanego kwoty 4.000.000,00 zł. Okoliczność ta, tak samo jak na gruncie niniejszej sprawy ma znaczenie kluczowe, gdyż wpływa na ocenę zasadności powództwa przeciwegzekucyjnego wytoczonego przez powoda.

W tym miejscu należy również wskazać, że opinia sporządzona w innym postępowaniu podlega ocenie przez sąd meriti na zasadach analogicznych do opinii sporządzonej w ramach postępowania cywilnego. Sąd dokonuje oceny opinii sporządzonej w innym postępowaniu jak każdy inny środek dowody zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c. Sąd powinien dokonać oceny opinii pod kątem takich cech jak logika wywodu, zupełność, staranność, kategoryczność, jasność czy rzeczowość (pot. wyr. Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 12.4.2019 r., I ACa 996/16). W przypadku omawianej opinii Sąd dokonując jej oceny powinien odwołać się do mierników właściwych dla przedmiotu konkretnej opinii, w tym m.in. wiedzy powszechnej, podstaw teoretycznych opinii wskazujących na wiedzę biegłego, sposobu formułowania opinii i jej wniosków, także ze względu na ich jednoznaczność i zgodność z postawionymi biegłemu pytaniami (postanowienie Sądu Najwyższego z 10.8.2017 r., I CSK 328/17,). Sąd powinien antycypować cel opinii pozostający w związku z rodzajem postępowania na potrzeby, którego opinia została sporządzona. Przy tym Sąd powinien poddać analizie, czy zakres wiadomości specjalnych zawartych w opinii jest wystarczający na potrzeby postępowania cywilnego.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy zdaniem Sądu opinia sporządzona przez biegłego sądowego U. P. jest opinią kompletną. Analiza akt sprawy oraz treści opinii wskazuje na dokładne zapoznanie się biegłego z przedstawioną tezą dowodową. Biegły dokonując wyliczeń spłaty dokonanej przez powoda na rzecz pozwanego posłużył się dwoma wariantami wyliczeń. W każdym z dwóch przyjętych przez biegłego wariantów, po stronie pozwanego istnieje zaspokojenie jego należności ponad kwotę 4.000.000,00 złotych. Biegły sądowy sporządzając opinię analizował tożsamy materiał dowodowy zebrany w sprawie XX GC 1059/12, jak ten znajdujący się w niniejszej sprawie prowadzonej pod sygn. akt XX GC 1077/12.

W ocenie Sądu opinia jest w swej treści kompletna i rzeczowa, a co najważniejsze pozwalająca na jednoznaczne stwierdzenie okoliczności faktycznych, do jakich ustalenia dowód ten miał się przyczynić. Zebrany w sprawie materiał dowodowy stanowi wystarczającą podstawę do ustalenia przez Sąd szczegółowo stanu faktycznego oraz wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w całości.

Na wstępie należy wskazać, że w świetle art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c. dopuszczalne jest żądanie sformułowane w sposób ewentualny, przy czym Sąd orzeka o żądaniu ewentualnym tylko wtedy, gdy oddali żądanie zgłoszone na pierwszym miejscu, jeśli natomiast uwzględni żądanie postawione w pierwszej kolejności, to o żądaniu ewentualnym nie orzeka w ogóle. W przypadku oddalenia obu żądań należy natomiast odnieść się do każdego z nich. Tym samym uwzględniając w całości żądanie główne powoda wyrażone w pozwie, Sąd nie badał ani nie rozstrzygał w zakresie roszczenia ewentualnego zgłoszonego w piśmie powoda z dnia 10 lutego 2016 r.

Przed przystąpieniem do merytorycznej oceny zasadności powództwa należy także podkreślić, że pomiędzy stronami okoliczności faktyczne w niniejszej sprawie, co do nabycia przez pozwanego wierzytelności objętej oświadczeniem o poddaniu się egzekucji w formie aktu notarialnego, zawarcia w dniu 15 grudnia 2011 r. porozumienia w zakresie spłaty zadłużenia powoda względem pozwanego nie były sporne. Spór między stronami dotyczył tego, czy w świetle dokonywanych wzajemnych rozliczeń między stronami porozumienie z dnia 15 grudnia 2011 r. zostało przez powoda wykonane, a jeżeli tak to czy po stronie pozwanego przestała istnieć wierzytelność objęte tytułem wykonawczym co do którego powód żąda pozbawienia wykonalności.

Przechodząc zatem do rozważań odnoszących się do dochodzonego przez powoda roszczenie w pierwszej kolejności wskazać trzeba, że w oparciu o reguły postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Na podstawie całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ocenił, że strona powodowa udowodniła zasadność dochodzonego pozwem roszczenia o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego.

Roszczenie powoda wynika z art. 840 § 1 pkt. 2 k.p.c. zgodnie z którym dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że powództwo z art. 840 k.p.c., jako środek merytorycznej obrony dłużnika, pozwala na zakwestionowanie wykonalności tytułu wykonawczego w drodze badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tym tytułem i w konsekwencji musi być oparte na przyczynach materialnoprawnych - podstawach wymienionych w pkt 1-3 omawianego przepisu (por. też uchwała SN z dnia 17 kwietnia 1985 r., III CZP 14/85, wyrok SN z dnia 21 lipca 1972 r., II CR 193/72, postanowienie SN z dnia 24 sierpnia 1973 r. II PZ 34/73, postanowienie SN z dnia 18 marca 1971 r. I CZ 110/70).

Norma artykułu 840 § 1 pkt 2 k.p.c. stwarza zatem podstawę do zwalczania tytułu wykonawczego w przypadku, gdy już po powstaniu tytułu egzekucyjnego zaszły zdarzenia prowadzące do wygaśnięcia zobowiązania lub zdarzenia, wskutek których zobowiązanie nie może być egzekwowane. Przy czym wytoczenie powództwa opozycyjnego może nastąpić po nadaniu przeciwko dłużnikowi klauzuli wykonalności, tj. w momencie kiedy objęta tytułem egzekucyjnym wierzytelność jest wymagalna. Powództwo może być wniesione niezależnie od tego, czy przeciwko dłużnikowi została już wszczęta egzekucja, istotne jest jedynie by zobowiązanie objęte tytułem wykonawczym było wymagalne. Dopiero wówczas dłużnik może żądać pozbawienia bądź ograniczenia wykonalności tytułu wykonawczego tak długo, jak długo zachodzi możliwość wykonania tego tytułu.

W doktrynie zasadnie wskazuje się, że już samo istnienie możności wykonania tytułu wykonawczego, czyli zdolności do egzekucji, pozwala na wystąpienie z powództwem zmierzającym do uniemożliwienia przeprowadzenia egzekucji z tego tytułu wykonawczego. Wytoczenie powództwa opozycyjnego jest natomiast niedopuszczalne, w sytuacji gdy wygasła wykonalność tytułu wykonawczego na skutek wyegzekwowania całego świadczenia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należało zatem ustalić, czy pozwany skutecznie dokonał wypowiedzenia łączącego strony porozumienia oraz czy powód wywiązał się z zobowiązania spłaty kwoty 4.000.000,00 zł określonej §4 porozumienia, co z kolei w oparciu o łączące strony porozumienia w całości wyczerpywało istniejące po stronie pozwanego względem SM (...) wierzytelność stwierdzoną tytułem wykonawczym w postaci aktu notarialnego Rep A nr (...) z dnia 25 maja 2009 r. zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego Warszawy – M. w W. w dniu 01 września 2009 r. w sprawie I Co 864/09.

Zdaniem Sądu podejmowane przez pozwanego M. W. (1) próby wypowiedzenie porozumienia z dnia 15 grudnia 2011 r., w oparciu o oświadczenia składane powodowi należało ocenić jako nieskuteczne, co zostanie szczegółowo uzasadnione poniżej.

Odnośnie wypowiedzenia z dnia 04 kwietnia 2012 r. to w świetle ustalonego przez stanu faktycznego oraz zebranego w toku postępowania materiału dowodowego, Sąd stwierdził brak podstaw do jego skutecznego dokonania.

Jak wynika z dokumentu w którym pozwany dokonuje wypowiedzenia porozumienia z dnia 15 grudnia 2011 r. to jego podstawę miało stanowić uzyskanie przez pozwanego informacji o wymagalnych i niespłaconych w żadnym zakresie długów SM (...) względem innych podmiotów, tj. względem kontrolowanej przez pozwanego spółki (...) sp. z.o.o. oraz względem zarządcy nieruchomości spółdzielni, tj. Spółki (...) sp. z.o.o. (wypowiedzenie – k.126).

Ustalony stan faktyczny nie pozwala jednak na stwierdzenie, że powód nie wywiązywał się terminowo z swoich zobowiązań. Powyższe wynika z treści opinii biegłego sądowego U. P. sporządzonej w postępowaniu o sygn. akt XX GC 1059/12 zaliczonej do materiału dowodowego w niniejszej sprawie, ale także jest potwierdzone w oparciu o sporządzony przez powoda i pozwanego dokument w postaci uzgodnienia wzajemnych rozliczeń sporządzonego z dnia 31 marca 2012 r. (por. k.42). Zgodnie z treścią tego dokumentu strony, w tym również pozwany potwierdzili dokonanie przez powoda spłat w okresie od 01 stycznia 2012 r. do 31 marca 2012 r. na kwotę 1.843.736,63 zł, na które składały się wpłaty gotówkowe (1.365.227,93 zł) i spłaty w formie kompensat i rozliczeń bezgotówkowych (478.508,70 zł).

Tymczasem zgodnie z porozumieniem powód miał co miesiąc uiszczeń na rzecz pozwanego kwotę 250.000,00 zł. Mając na względzie miesiąc styczeń, luty, i marzec 2012 roku, to po stronie powoda powinno zostać wpłacone 750.000,00 zł. Wobec czego należało stwierdzić, że strona powodowa realizowała z nadwyżką zobowiązanie określone w §4 porozumienia.

Sąd nie podziela również stanowiska pozwanego co do tego, że wypowiedzenie to mogło być skuteczne i wywołujące określone skutki prawne z uwagi na to, że po stronie spółdzielni doszło do powstania zadłużenia, o którym mowa w treści oświadczenia o wypowiedzeniu. Zgodzić należało się z powodem, że sam fakt powstania długów nie oznacza pogorszenia się sytuacji finansowej powoda w porównaniu z jego sytuacją finansową mającą miejsce w dniu zawarcia porozumienia, tj. 15 grudnia 2011 r. W oparciu o zaoferowane dowody przez stronę pozwaną nie jest możliwe stwierdzenie, że taka okoliczność miała miejsce. Skoro sytuacja powoda miała ulec pogorszeniu, to wydaje się także naturalną koleją rzeczy, że nie jest on w stanie regulować na rzecz pozwanego spłat do których się zobowiązał. Tymczasem podpisane przez pozwanego w dniu 31 marca 2012 r. uzgodnienie wzajemnych rozliczeń wskazuje, że powód dokonywał spłat. Powyższe znajduje też odzwierciedlenie w dowodach z zeznań świadków, którzy zeznali że w tym okresie sytuacja finansowa powoda w porównaniu z tym co miało miejsce na dzień zawarcia porozumienia nie uległo pogorszeniu.

Jednocześnie brak jest jakiegokolwiek innego dowodu na to, że w dacie 04 kwietnia 2012 r. sytuacja powoda mogła być gorsza, aniżeli ta w której znajdował się w dniu 15 grudnia 2011 r. Ciężar udowodnienia tego faktu spoczywał na pozwanym, który nie zaoferował Sądowi żadnego dowodu mogącego jego stanowisko w tym zakresie potwierdzić.

Jako nieskuteczne należało ocenić także kolejną próbę dokonania wypowiedzenia podejmowaną przez M. W. (1) w dniu 17 października 2012 r

W tym przypadku pozwany uzasadniał wypowiedzenie tym, że po stronie powoda na skutek wypowiedzenia umowy przelewu wierzytelności z dnia 17 sierpnia 2011 r. po stronie powoda doszło do powstania zobowiązania nieobjętej porozumieniem kwoty 1.092.350,99 zł. Także i w tym zakresie Sąd w całości podziela argumentację powoda co do tego, że nie jest możliwe stwierdzenie, aby spółdzielnia znajdowała się w gorszej sytuacji finansowej niż w dacie zawarcia porozumienia. Zgodzić także należy się z stanowiskiem powoda, że brak jest możliwości stwierdzenia, aby na dzień wypowiedzenia kwota 1.092.350,99 zł była wymagalna. Słuszne w tym zakresie wskazuje strona powodowa, że na skutek odstąpienia od umowy na gruncie art. 496 k.c. strony zwracają sobie wzajemnie to co sobie świadczyły, a do czasu braku zaoferowania zwrotu otrzymanego świadczenia istnieje możliwość zatrzymania. W tym zakresie strona pozwana również nie udowodniła, że w dacie tej istniały przewidziane porozumieniem warunki do skutecznego wypowiedzenia.

Również kolejne próby wypowiedzenia porozumienia mające miejsce w dniach 06 i 07 listopada 2012 r. Sąd ocenił jako nieskuteczne.

W oświadczeniach złożonych w tych dniach pozwany argumentuje wypowiedzenie pogorszającą się sytuacją finansowa powoda i złożeniem wobec powoda wniosku o ogłoszenie upadłości. Okoliczności te nie uzasadniały już jednak na ten moment wypowiedzenia porozumienia, gdyż po pierwsze zostało ona w tej dacie przez powoda zrealizowane w całości. Potwierdzeniem tego faktu jest opinia biegłego sądowego U. P., zgodnie z którą na dzień 02 listopada 2012 r. po stronie dokonanych przez powoda na rzecz pozwanego spłat było już ponad 4.000.000,00 zł.

W związku z wykonaniem zobowiązania opisanego w §4 porozumienia, po stronie pozwanego nie było już należności co do której przysługiwało jemu skuteczne uprawnienie do żądania wobec spółdzielni. Porozumienie z dnia 15 grudnia 2011 r. w treści §7 pkt 1 stanowiło, że „Wykonanie przez Dłużnika niniejszego Porozumienia wyczerpuje wszelkie roszczenia Wierzyciela o zapłatę wierzytelności opisanej w ust. 1 Preambuły, a tym samym, wszelkie wierzytelności Wierzyciela w stosunku do Dłużnika ponad kwotę spłaconą na mocy niniejszego porozumienia wygasają z chwilą wykonania przez Dłużnika niniejszego porozumienia w całości (…)”. Oznacza to, że zobowiązanie powoda stwierdzone tytułem wykonawczym objęte przedmiotowym powództwem wygasło. Potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest dowód z opinii biegłego sporządzonej w postępowaniu o sygn. akt XX GC 1059/12. Na podstawie sporządzonej opinii Sąd w niniejszej sprawie stwierdził, że począwszy od 02 listopada 2012 r. strona powodowa jak dłużnik zrealizowała w całości porozumienie z dnia 15 grudnia 2011 r. oraz, że pozwany przed 02 listopada 2012 r. nie dokonał skutecznego wypowiedzenia łączącego strony porozumienia. Tym samym kolejne próby już w dniach 06 i 07 listopada 2012 r. nie mogły odnieść zamierzonego celu, gdyż na dzień 02 listopada 2012 r. powód już spłacił pozwanemu 4.000.000,00 zł. Skoro porozumienie zostało wykonane, to pozwany nie mógł dokonać jego skutecznego wypowiedzenia po tym, gdy powód już je wykonał.

Nawet jednak gdyby stwierdzić, że w dacie tej nie zostało porozumienie wykonane, to i tak w ocenie Sądu brak przesłanek uzasadniających skuteczne wypowiedzenie porozumienia.

W treści tych pism pozwany jako podstawę wskazuje złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości Spółdzielni. Tymczasem jak wynika z treści porozumienia, istotne było nie to czy złożono wniosek o upadłość, ale to czy ten wniosek dawał uzasadnione podstawy do ogłoszenia upadłości spółdzielni. Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych nie wynika natomiast, aby któremukolwiek z przywołanych przez pozwanego wniosków, tj. złożonych przez Spółdzielnię, (...) sp. z o.o., czy J. K., Sąd upadłościowy nadał bieg. Wnioski te były albo zwracane, albo też cofane tak jak chociażby uczynił pozwany, lub też odrzucane. Brak zatem było wymaganych przez łączące strony porozumienie przesłanek do wypowiedzenia, które pozwany próbował przeprowadzić w dniach 06 i 07 listopada 2012 r.

Pozostając przy ocenie braku skutecznego wypowiedzenia porozumienia z dnia 15 grudnia 2011 r. Sąd jako chybione ocenia stanowisko pozwanego co do wykładaniu § 4 porozumienia dotyczącego sposobu rozliczenia kwoty 4.000.000,00 zł.

Strona pozwana wywodziła, że celem porozumienia jako ugody było odzyskanie środków pieniężnych pozwalających na zachowanie płynności finansowej prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, na co wskazywać by miała treść §4 pkt 1 i 2 porozumienia. Tego typu wykładnia jest jednak błędna. Zgodnie z § 4 pkt 1 porozumienia wskazano, że niezależnie od rozliczeń, o których mowa w § 2 i § 3 dłużnik tytułem spłaty zadłużenia zobowiązuje się zapłacić na rzecz wierzyciela łączną kwotę 4.000.000,00 zł. Dalej strony ustaliły, że kwota ta zostanie zapłacona w okresie od stycznia 2012 do kwietnia 2013 r. w postaci spłat o wartości nie mniejszej niż 250.000,00 zł miesięcznie w drodze rozliczenia przez strony odzyskanych wierzytelności z tytułu dopłat do wkładów budowlanych dotyczących inwestycji przy Al. (...) w W., na warunkach określonych w zawartych przez strony umowie przelewu wierzytelności z dnia 31 grudnia 2010 oraz umowie powierniczego przelewu wierzytelności z dnia 15 grudnia 2011. Dodatkowo w §4 pkt 2 porozumienia strony ustaliły, że powód może dokonywać miesięcznych wpłat również z innych źródeł. Wobec czego niezrozumiałe jest stanowisko pozwanego, sprowadzające się do tego, że dla utrzymania płynności finansowej liczyło się dla niego jedynie realizować spłat w formie gotówkowej, skoro w świetle zasad doświadczenia życiowego znacznie szerszą gwarancję utrzymania płynności finansowej zapewniało pozwanemu uzyskiwanie spłat także z innych źródeł.

Z tych względów należało ocenić, że zobowiązanie objęte tytułem wykonawczym w postaci aktu notarialnego z dnia 25 maja 2009 r. wygasło.

Sąd ocenił natomiast jako nieuzasadnione dalej idący zarzut podniesiony przez powoda w pozwie w zakresie roszczenia głównego, tj. co do naruszenia zasad współżycia społecznego opartego o normie z art. 5 k.c. Zgodnie z dominującym poglądem w orzecznictwie , nie jest dopuszczalne oparcie powództwa przeciwegzekucyjnego na dyspozycji art. 5 k.c. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 05 czerwca 2002 r. sygn. akt II CKN 943/00, wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 10 lipca 2015 r. sygn. akt I ACa 108/15, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 04 września 2014 r. sygn. akt I ACa 325/14).

Na marginesie należało wskazać - aczkolwiek nie miało to decydującego wpływu na ocenę Sądu w niniejszej sprawie - że do tożsamych wniosków w zakresie braku skuteczności dokonania przez pozwanego wypowiedzenia porozumienia z dnia 15 grudnia 2011 r. oraz co do faktu wpłaty przez powoda na rzecz pozwanego kwoty ponad 4.000.000,00 zł doszedł również Sąd Okręgowy w Warszawie orzekający w postępowaniu o sygn. akt XX GC 1059/12.

Podkreślenia jednocześnie wymaga, że zgodnie z dyspozycją art. 365 § 1 k.p.c., orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Zasadą jest również, że orzeczenie prawomocne nie wywołuje skutków erga omnes, jednakże art. 365 § 1 in fine wyraźnie stanowi, że wyjątkowo, na mocy szczególnych przepisów, skuteczne jest wobec innych osób niż strony procesu oraz organy państwowe i organy administracji publicznej. W tym wypadku w nauce mówi się o rozszerzonej prawomocności (materialnej) orzeczeń.

Sąd Najwyższy uznał, że unormowana w art. 365 § 1 k.p.c. moc wiążąca prawomocnego wyroku dotyczy związania treścią sentencji, a nie uzasadnienia, zawierającego prezentację przeprowadzonych dowodów i ocenę ich wiarygodności. Należy podkreślić, że wszelkie wyłączenia i wyjątki od zawartej w art. 233 § 1 k.p.c. zasady samodzielności i niezawisłości sądu w dokonywaniu ocen materiału dowodowego należy interpretować ścieśniająco (por. wyrok Sądu Najwyższego z 23 maja 2002 r., sygn. akt IV CKN 1073/00). W tym zakresie tut. Sąd w pełni podziela pogląd prawny, że przewidziane w art. 365 k.p.c. związanie innych sądów prawomocnym orzeczeniem dotyczy tylko samej treści sentencji orzeczenia, a nie poglądów prawnych wyrażonych w jego uzasadnieniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z 13 marca 2008 r., sygn. akt III CSK 284/07). Przy czym przedmiotowy zasięg prawomocności materialnej w sensie pozytywnym odnosi się jedynie do samego rozstrzygnięcia, nie zaś do jego motywów i zawartych w nim ustaleń faktycznych (por. wyroki Sądu Najwyższego z: 15.11.2007 r., II CSK 347/07, 5.7.2011 r., I PK 198/10, 12.5.2011 r., I PK 193/10, 3.10.2012 r., II CSK 321/12, niepubl.; 19.10.2012 r., V CSK 485/11).

Z powyższego należy więc wyprowadzić wniosek, że na gruncie niniejszej sprawy tut. Sąd zobowiązany był do przeprowadzenia i dokonania własnej oceny - bez względu na ocenę Sądu w postępowaniu XX GC 1059/12 – stwierdzonych faktów i przedstawionych przez strony na ich poparcie dowodów, co też zostało uczynione. Zarówno bowiem w postępowaniu XX GC 1059/12 jak i na gruncie niniejszej sprawy kluczowe dla uwzględnienia dochodzonego przez powoda roszczenia przeciwegzekucyjnego okazało się ustalenie i stwierdzenie, że pozwany nie wypowiedział skutecznie łączącego strony porozumienia, a także to że na skutek dokonywanych przez strony rozliczeń i kompensat powód spłacił na dzień 02 listopada 2012 r. pozwanemu kwotę wskazaną w porozumieniu, czym jednocześnie zaspokoił w całości istniejącą względem pozwanego wierzytelność objętą tytułem wykonawczym w postaci aktu notarialnego z dnia 25 maja 2009 roku.

Reasumując, z uwagi na to iż objęte tytułem wykonawczym zobowiązanie powoda wygasło i nie może być dalej dochodzone w związku z wykonaniem przez powoda postanowień porozumienia z dnia 15 grudnia 2011 r. łączącego strony, to powództwo główne o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci aktu notarialnego zarejestrowanego w Rep A nr (...) z dnia 25 maja 2009 r. zaopatrzonego w klauzulę w dniu 01 września 2009 r. podlegało uwzględnieniu w całości, o czym orzeczono jak w pkt 1 sentencji na podstawie art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.

W związku z uwzględnieniem w całości roszczenia głównego dochodzonego pozwem Sąd nie badał zasadności i słuszności zgłoszonego przez powoda w dniu 10 lutego 2016 r. roszczenia ewentualnego.

Rozstrzygając o kosztach poniesionych między stronami, Sąd nie zawarł szczegółowego ich rozliczenia lecz uznając, że powód wygrał proces w całości, to na mocy art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 100 k.p.c., w pkt 2 sentencji pozostawił ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

SSO Joanna Sieradz

(...)