Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 21 września 2012 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Gospodarczy XX Wydział Gospodarczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Agata Saryusz Szarska

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2012 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku uprawnionego (...) Sp. z o.o. w W.

z udziałem obowiązanego Przedsiębiorstwo Państwowe (...) w W.

o udzielenie zabezpieczenia

na skutek wniosku obowiązanego o uzależnienie wykonania postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia od złożenia przez uprawnionego kaucji

postanawia:

oddalić wniosek.

SSO Agata Saryusz Szarska

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2012 r. Sąd udzielił zabezpieczenia roszczenia uprawnionego o pozbawienie wykonalności tytułów wykonawczych, poprzez zawieszenie postępowań egzekucyjnych prowadzonych na podstawie tych tytułów.

W dniu 24 sierpnia 2012 r. obowiązany złożył wniosek o uzależnienie wykonania postanowienia z dnia 25 maja 2012 r. od złożenia kaucji na zabezpieczenie przez uprawnionego. W uzasadnieniu podniósł, że zawieszenie postępowania komorniczego pozbawia obowiązanego na czas trwania procesu możliwości odzyskania przedmiotu swojej własności, nie nakładając jednocześnie jakichkolwiek obowiązków na uprawnionego, który nie realizuje jakichkolwiek płatności na rzecz obowiązanego z tytułu czynszu najmu w wysokości 27 094, 21 zł miesięcznie. W ocenie obowiązanego wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu spowoduje, że uprawniony będzie mógł nieodpłatnie korzystać z wynajętych powierzchni. Obowiązany poniesie w związku z tym uszczerbek majątkowy. Nadto wobec złej sytuacji finansowej uprawnionego istnieją poważne wątpliwości, czy po zakończeniu postępowania uprawniony będzie w stanie zaspokoić roszczenia odszkodowawcze obowiązanego.

W odpowiedzi na powyższy wniosek uprawniony wniósł o jego oddalenie podnosząc m. in., że obowiązany odmówił wydania pokwitowania, wobec czego uprawniony zgodnie z prawem wstrzymuje się ze spełnieniem świadczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 739 § 1 k.p.c. wykonanie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia sąd może uzależnić od złożenia przez uprawnionego kaucji na zabezpieczenie roszczeń obowiązanego powstałych w wyniku wykonania postanowienia o zabezpieczeniu. Z kaucji tej będzie przysługiwało obowiązanemu pierwszeństwo zaspokojenia przed innymi należnościami zaraz po kosztach egzekucyjnych.

Jak słusznie zauważają przedstawiciele doktryny, uzależnienie wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia od złożenia kaucji dopuszczalne jest we wszystkich przypadkach, gdy wykonanie zabezpieczenia może wyrządzić obowiązanemu szkodę. Jeśli w chwili orzekania o udzieleniu zabezpieczenia nie występują okoliczności, z których wynikałoby, że na skutek udzielenia zabezpieczenia obowiązany poniesie szkodę, sąd nie powinien z urzędu stosować wskazanej instytucji, a jeśli tego żąda obowiązany, winien odmówić jej stosowania. (por. Z. Woźniak, „Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego”, Lex Omega 2012). Ponadto Sąd, oceniając potrzebę zabezpieczenia jego roszczeń odszkodowawczych, powinien rozważyć istnienie przesłanki przewidzianej dla udzielenia zabezpieczenia, w postaci groźby uniemożliwienie lub poważnego utrudnienia wykonania wyroku zasądzającego odszkodowanie.

W ocenie Sądu obowiązany nie uprawdopodobnił, iż wykonanie zabezpieczenia spowoduje szkodę w jego majątku. Brak podstaw do uznania za wiarygodne twierdzeń obowiązanego, że uprawniony bezprawnie uchyla się od zapłaty należności czynszowych bądź odpowiadającego im comiesięcznego odszkodowania za bezumowne korzystanie z przedmiotu najmu. Jak bowiem wynika z pisma uprawnionego, stanowiącego odpowiedź na niniejszy wniosek, w dniu 29 lutego 2012 r. uprawniony zadeklarował gotowość uiszczenia tych świadczeń na rzecz obowiązanego, za pokwitowaniem, a więc na zasadzie art. 462 § 1 k.c. Uprawniony uprawdopodobnił przy tym dostatecznie, że obowiązany zapoznał się z treścią tego pisma. Z kolei obowiązany nie wykazał, że istnieje podstawa prawna uzasadniająca odmowę wydania pokwitowania. Stąd uzasadniony jest wniosek, że uprawniony zgodnie z prawem tj. na podstawie art. 463 k.c., wstrzymuje się ze spełnieniem świadczeń na rzecz obowiązanego.

Zatem obowiązany nie może podnosić, że uprawniony bezprawnie uchyla się od zapłaty należności z tytułu korzystania z pomieszczeń użytkowych. Jedynie od woli obowiązanego zależy, czy świadczenie uprawnionego trafi do jego rąk. Tym samym brak podstawy do uznania, że zachowanie uprawnionego skutkuje powstaniem szkody lub groźbą jej powstania w najbliższej przyszłości. Uzależnienie wykonania tego postanowienia od złożenia od uprawnionego kaucji jest więc niezasadne.

Z uwagi na powyższe zbędne było dokonanie oceny, czy sytuacja majątkowa uprawnionego budzi poważne wątpliwości co do tego, czy naprawi on wyrządzoną szkodę.

Na marginesie wskazać można, że w hipotetycznym przypadku zaistnienia szkody, obowiązanemu służyć będzie roszczenie z art. 746 § 1 k.p.c. o naprawienie tej szkody.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 739 § 1 a contrario k.p.c.

SSO Agata Saryusz Szarska

(...)