Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:

SSO Rafał Młyński

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2020 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym sprawy R. P.

przeciwko Dyrektorowi Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W.

na skutek odwołania R. P.

od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W.

z dnia 1 października 2019 r. nr (...)

o rozliczenie roczne i miesięczne emerytury policyjnej

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. na rzecz P. R. 180 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 października 2019 r. o rozliczeniu rocznym policyjnej emerytury Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2018 r., poz. 132 z późn. zm.), ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie rozliczenia rocznego i miesięcznego wypłaconych kwot emerytur lub rent inwalidzkich oraz sposobu ich zmniejszania (Dz. U. Nr 180, poz. 1866 z późn. zm.), a także w związku z nadesłanymi w dniu 12 października 2018 r. zaświadczeniem płatnika składek o łącznej kwocie przychodu osiągniętego w 2018 r. dokonał rozliczenia świadczenia emerytalnego R. P. w następujący sposób.

W roku 2018 łączna kwota przychodu osiągniętego przez ubezpieczonego wyniosła 51 164,57 zł i przekroczyła niższą kwotę graniczną przychodu ustaloną dla tego roku tj. kwotę 37 851,70 zł. Kwota przekroczenia niższej kwoty granicznej przychodu wyniosła 13 312,87 zł. Kwota zmniejszenia emerytury nie może być wyższa od kwoty 4 188, zł. tj. od łącznej kwoty maksymalnego zmniejszenia z uwzględnieniem jej ograniczenia do 25% świadczenia w poszczególnych miesiącach rozliczanego roku.

Zatem osiągnięta kwota przychodu uzasadniała zmniejszenie emerytury w roku 2017 o kwotę 4 188,97 zł, tj. o łączną kwotę maksymalnego zmniejszenia z uwzględnieniem jej ograniczenia do 25% świadczenia w poszczególnych miesiącach rozliczanego roku.

W roku 2018 suma kwot emerytury ubezpieczonego, w wysokości przed dokonaniem zmniejszeń, potrąceń i egzekucji, stanowiła kwotę 169 755,80 zł.

W roku 2018 kwota należnego świadczenia wyniosła kwotę 12 566,83 zł. Do obliczenia kwoty należnego świadczenia przyjęto różnicę kwoty wykazanej w pkt. II. tj. kwoty emerytury i kwoty wykazanej w pkt. 1. niniejszej decyzji tj. kwoty, o którą zmniejszone winno być świadczenie. W roku 2018 świadczenie było wypłacone w łącznej kwocie 16 755,80 zł.

Z zestawienia kwot obliczonych w pkt. III. decyzji, i IV. decyzji wynika, że ubezpieczony pobrał nienależne świadczenie w kwocie 4 188,97 zł. [tj. w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy wypłaconą (pkt. IV. decyzji) a należną (pkt. III. decyzji) kwotą świadczenia], które będzie potrącane z bieżącej emerytury, po uprawomocnieniu się decyzji, aż do wyczerpania salda zadłużenia. (decyzja w a.r.)

Od powyższej decyzji odwołanie złożył R. P. wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości nie zgadzając się z rozstrzygnięciem organu emerytalnego.

Organ emerytalny w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wskazując. (k. 12 -13 a.s.)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

R. P., ur. (...), został zwolniony ze służby w Milicji Obywatelskiej 31 marca 1990 r., a organ emerytalny ustalił mu prawo do emerytury milicyjnej decyzją z 1 kwietnia 1990. (zaświadczenie – k. 2 a.r. t. I, decyzja – k. 10)

Decyzją z 3 lipca 2018 r. organ emerytalny ustalił, od 1 sierpnia 2018 r. wysokość miesięcznego świadczenia wraz z przysługującymi wzrostami i dodatkami w wysokości 1 424,19 zł. (decyzja k. 434 a.r.)

Odwołujący w roku 2018 był zatrudniony w (...) sp. z o.o. w K. oparciu o umowę o pracę i z tego tytułu osiągnął dochód w kwocie (...) zł i na podstawie umowy zlecenia osiągając w 2018 r. dochód w wysokości 8 514 zł. Nadto R. P. osiągnął w 2018 r. dochód z tytułu zawartej z (...) sp. z o.o. w P. w wysokości (...) zł (zaświadczenia k. 461-462, 467 a.r.)

Wobec powyższego, zaskarżoną decyzją z 1 października 2019 r. o rozliczeniu rocznym policyjnej emerytury w 2017 r. pozwany organ dokonał rozliczenia świadczenia emerytalnego odwołującego, w którym stwierdził, iż odwołujący pobrał nienależne świadczenie w kwocie 4 188,97 zł. (decyzja k. 472 a.r.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach emerytalnych. W ocenie Sądu treść dokumentów nie budzi wątpliwości. Według Sądu ten materiał dowodowy jest przekonujący oraz rzetelny i uznać go należało za wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie R. P. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do ustalenia czy osiągnięty przez odwołującego w 2018 r. przychód uzasadniał zmniejszenie emerytury za te lata.

Na podstawie art. 41 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2018 r., poz. 132 z późn. zm.) w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, emerytura lub renta inwalidzka ulega zmniejszeniu na zasadach określonych w przepisach art. 104 ust. 1a-6, ust. 8 pkt 1 i 2 oraz ust. 9 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, nie więcej jednak niż o 25% wysokości tej emerytury lub renty inwalidzkiej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Przepisy art. 104 ust. 8 pkt 1 ustawy, o której mowa w ust. 1, stosuje się również do renty inwalidzkiej. W razie osiągania przychodu w kwocie przekraczającej 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, nie wyżej jednak niż 130% tej kwoty, świadczenie ulega zmniejszeniu o kwotę przekroczenia, nie większą jednak niż kwota maksymalnego zmniejszenia obowiązująca w dniu 31 grudnia 1998 r. w wysokości 24% kwoty bazowej obowiązującej przy ostatniej waloryzacji w 1998 r. - dla emerytury lub renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Kwoty maksymalnych zmniejszeń, o których mowa w ust. 8, podlegają podwyższeniu, przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w kolejnych terminach waloryzacji.

Kwoty graniczne przychodu (uzasadniające zmniejszenie świadczenia): niższa (70% przeciętnego wynagrodzenia) i górna (130% przeciętnego wynagrodzenia), obowiązujące w danym miesiącu, jak również roczne dla mijającego roku, a także kwoty maksymalnych zmniejszeń są ogłaszane w formie komunikatów Prezesa ZUS w „Monitorze Polskim".

Mając na względzie powyższe – organ emerytalny ustalił zatem słusznie, iż łączna kwota przychodu osiągniętego przez odwołującego w 2018 r. przekroczyła niższą kwotę graniczną przychodu (37 851,70 zł) o kwotę 13 312,87 zł. Kwota zmniejszenia emerytury odwołującego się nie może być wyższa niż 4 188,97 zł., stanowiącej łączną kwotę maksymalnego zmniejszenia z uwzględnieniem jej ograniczenia do 25% świadczenia w poszczególnych miesiącach rozliczanego roku. Wobec powyższego Odwołujący się pobrał nienależne świadczenie w kwocie 4 188,97 zł, stanowiące różnicę między wypłaconą kwotą (16 755,80 zł) a należną (12 566,83 zł).

W świetle poczynionych przez Sąd ustaleń przyjąć należy, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa, albowiem organ rentowy uwzględnił w nich przedstawiony wyżej stan faktyczny oraz przychód osiągnięty przez skarżącego w spornym okresie. W ocenie Sądu, odwołujący nie przedstawił żadnych nowych dowodów ani okoliczności, które miałyby wpływ na treść rozstrzygnięcia w sprawie, gdyż fakt, iż w spornym okresie wstrzymana została wypłata jego świadczenia emerytalnego, a on sam podjął aktywność zarobkową nie stanowi przesłanki wyłączającej rozliczenie jego emerytury w sytuacji, gdy wypłata ta została ponownie podjęta. Wobec powyższego uzasadnione jest przyjęcie, że skarżący pobrał nienależne świadczenie w wysokości określonej w tej decyzji. Stąd rozliczenie roczne policyjnej emerytury odwołującego za 2018 r. dokonane w zaskarżonej decyzji przez organ jest właściwe.

Dlatego też, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzeczono, jak w pkt 1 sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu uzasadnia treść art. 98 w zw. z art. 99 k.p.c.

Stosownie do przepisu art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem lub radcą prawnym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdów i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata wykonującego zawód w siedzibie sądu procesowego (§ 2 art. 98 k.p.c.). Do niezbędnych zaś kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (§ 3 art. 98 k.p.c.). Stosownie natomiast do przepisu art. 99 k.p.c. stronom reprezentowanym przez radcę prawnego zwraca się natomiast koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata.

Zgodnie z § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.) stawki minimalne wynoszą 180 zł w sprawach o świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego i zaopatrzenia emerytalnego oraz w sprawach dotyczących podlegania ubezpieczeniom społecznym.

Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, od odwołującego się należało zasądzić na rzecz organu emerytalnego kwotę 180 zł, jak w pkt 2 sentencji wyroku.