Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXI Wydział Pracy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Małgorzata Kosicka
Sędziowie:	SO Monika Sawa (spr.) SO Anita Górecka
Protokolant:	st.sekr.sądowy Renata Socha

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2018 r. w Warszawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko (...) Bank Spółce Akcyjnej w W.

o odszkodowanie

na skutek apelacji wniesionej przez powódkę

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie

z dnia 27 września 2017 roku sygn. akt VII P 1580/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądza od (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. na rzecz M. P. kwotę 11749,94 (jedenaście tysięcy siedemset czterdzieści dziewięć 94/100) złotych tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi od 13 września 2013 roku do 31 grudnia 2015 roku i z odsetkami za opóźnienie w wysokości ustawowej od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego, a także nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie kwotę 587 (pięćset osiemdziesiąt siedem) złotych tytułem opłaty od pozwu, której powódka nie miała obowiązku uiścić;

2.  zasądza od (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. na rzecz M. P. kwotę 1380 (tysiąc trzysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w instancji odwoławczej, w tym kwotę 1350 (tysiąc trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Monika Sawa Małgorzata Kosicka Anita Górecka

Sygn.akt XXI Pa 8/18

UZASADNIENIE

Powódka M. P. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Bank S.A. w W. kwoty 11.794,94 zł z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanemu pozwu do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za nie zawarcie przyrzeczonej umowy o pracę, na podstawie art. 390 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. Swoje żądania powódka uzasadniła tym, że uczestniczyła w procesie rekrutacyjnym u pozwanego, który pierwotnie obiecał jej zatrudnienie, skierował nawet na szkolenia przeznaczone wyłączenie dla pracowników, ostatecznie zaś nie zawarł z nią umowy o pracę. Storna powodowa wnosiła też o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powoda kosztami postępowania w tym kosztami zastępstwa procesowego, wskazał, że powódka nie wykazała zasadności swych roszczeń, między stronami nie doszło do zawarcia umowy przedwstępnej, prowadzone były tylko nieformalne umowy, zaś P. D. (1) nie miał prawa do zawierania w imieniu pozwanego umów z zakresu prawa pracy.

Sąd Rejonowy dla Miasta Stołecznego Warszawy wyrokiem z dnia 27 września 2017 r. oddalił powództwo oraz odstąpił od obciążania powódki M. P. kosztami zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka M. P. pracowała w Banku (...) S.A. w W., na stanowisku menadżera bankowości (...), od 2012r., początkowo na podstawie umowy na okres próbny, potem na czas określony, z wynagrodzeniem 4.500 zł brutto miesięcznie.

Powódka zgłosiła się do rekrutacji w pozwanym banku (...) i w dniu 5 maja 2013r. P. D. - Dyrektor Regionu Wschód Departamentu Sprzedaży Sieci Mobilnej pozwanego banku zaoferował jej umowę o pracę na stanowisku doradcy ds. klientów korporacyjnych, z miejscem pracy w W., na ul. (...), i wynagrodzeniem 4000 zł brutto plus premia, oraz (co było istotne dla powódki) z możliwością ustalenia czasu pracy przez powódkę od 8.00 do 16.00 lub od 9.00 do 17.00, z rozpoczęciem pracy od 2.05.2013r. - miała to być umowa na zastępstwo.

Dnia 8 kwietnia 2013r. powódka w rozmowie telefonicznej z P. D. (1) zaakceptowała w/w warunki i P. D. (1) poprosił ją o rozwiązanie umowy o pracę z dotychczasowym pracodawcą powódki, powódka zaś tego samego dnia złożyła wniosek o rozwiązanie umowy o pracę z dotychczasowym pracodawcą - pracodawca wyraził w dniu 10 kwietnia zgodę na rozwiązanie umowy o pracę.

W dniu 24 kwietnia 2013r. powódka dowiedziała się telefonicznie od P. D. (1), że termin rozpoczęcia pracy jest przesunięty na 10 maja 2013r.

W dniu 9 maja 2013r. powódka nie była w stanie skontaktować się z P. D. (1) telefonicznie, wysłała więc do niego wiadomość e-mail, z wnioskiem potwierdzenia stawienia się do pracy w dniu 10 maja 2013r - telefonicznie odpowiedział jej J. J. (zastępujący chorego P. D. (1)), wskazując, że ma się stawić 14 maja 2013r.

W dniu 10 maja 2013r. P. D. (1) powiadomił powódkę w drodze wiadomości e-mail, że jest na zwolnieniu lekarskim, jednak zatrudnienie powódki ma się rozpocząć 20 maja 2013r. i zatrudnienie powódki zostało potwierdzone z przełożonym P. M. Ż..

Następnie powódka skontaktowała się ponownie z P. J., który powiedział, że skoro przełożony powiedział, że zatrudnienie ma być od 20 maja 2013r. to tak powinno być, jednak 14 maja 2013r. powódka ma zaznajomić się z miejscem pracy - w tym dniu powódka stawiła się w miejscu przyszłej pracy, poznała ze współpracownikami, wręczono jej też instrukcję kredytową do zapoznania. Powódka została tez skierowana na 2 -dniowe szkolenie wyjazdowe w S. w dniach 20 - 21 maja 2013r., które odbyła -szkolenie to było zorganizowane dla pracowników pozwanego.

W dniu 22 maja 2013r. powódka stawiła się u pozwanego w miejscu w którym miała pracować, jednak została powiadomiona, że brak jest wniosku o jej zatrudnienie, więc nie może być skierowana na badania lekarskie i nie mogą być jej nadane uprawnienia do systemów bankowych.

W dniu 30 maja 2013r. powódka został telefonicznie powiadomiona, że M. Ż. (1) nie wyraził zgody na zatrudnienie powódki.

W okresie negocjowania zatrudnienia powódki ani P. D. (1), ani M. Ż. (1) ani też J. J. nie byli uprawnieni do zawierania w imieniu pozwanego banku

umów z zakresu prawa pracy, jednak P. D. (1) i M. Ż. (1) brali udział w procesie rekrutowania pracowników (choć nie zawierali umów - zajmowały się tym kadry).

Sąd Rejonowy ustaleń dokonał na podstawie dokumentów, których wiarygodności strony nie kwestionowały, a także na podstawie zeznań świadków J. J., P. D. (1), B. F. (1) i M. Ż. (1) i powódki, które w zakresie objętym ustaleniami faktycznymi istotnymi dla rozstrzygnięcia sprawy w istocie potwierdzały się nawzajem i w ocenie Sądu są wiarygodne z wyjątkiem tej części zeznań P. D. (1) w której wskazuje on, że był uprawniony do zawierania umów z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanego - przeczą temu jednak jego zakres obowiązków i zeznania jego przełożonego M. Ż. (1), co więcej - sam P. D. (1) wskazywał, że wnioski o zatrudnienie kierowane były do kadr.

Sąd Rejonowy uznał, że roszczenie było niezasadne.

Wskazał, że w myśl art. 38 k.c. w zw. z art. 300 k.p. osoba prawna działa przez swoje organy w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na niej statucie.

Jak stanowi art. 389 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Zgodnie 300 k.p. w zw. z art. 390 § 1 k.c. jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej. Strony mogą w umowie przedwstępnej odmiennie określić zakres odszkodowania.

W ocenie Sądu Rejonowego powódka nie wykazała by zawarła umowę przedwstępną z jakąkolwiek osoba uprawnioną do zawierania umów z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanego banku, w związku z tym roszczenie o odszkodowanie za niedotrzymanie umowy przedwstępnej było niezasadne.

O kosztach rozstrzygnięto na zasadzie art. 102 k.p.c, mając na względzie, że do sporu między stronami i w konsekwencji procesu niniejszego doszło ze względu na postępowania pracowników pozwanego, którzy prowadzili daleko zaawansowany proces rekrutacji powódki nie mając jednak prawa do jej samodzielnego zatrudnienia.

Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka zaskarżając wyrok w części, dotyczącej pkt I.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono :

• naruszenie prawa materialnego poprzez błędną ich wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie, a w szczególności również brak zastosowania :

1. naruszenie art. 390 § 1 k.c. w związku z art. 300 k. p., poprzez przyjęcie, iż pozwana nie jest zobowiązana do naprawienia szkody w skutek braku uchylenia się od zawarcia umowy przyrzeczonej, ponieważ nie doszło do zawarcia umowy o pracę o charakterze przedwstępnym;

2. naruszenie art. 120 § 1 k. p. poprzez brak zastosowania danego przepisu wskazującego na odpowiedzialność pozwanej za szkody dokonane przez jej pracownika P. D. (1) w stosunku do powódki;

• naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik postępowania, a w szczególności:

1. naruszenie art. 227 k.p.c. poprzez brak poczynienia właściwych ustaleń faktycznych w realnych czynnościach dokonywanych przez świadka P. D. (1) w stosunku do powódki w zakresie uprawnień do zawierania umów z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanej;

2. naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż pracownik pozwanej P. D. (1) nie miał uprawnień do zawierania wiążących przedwstępnych umów o pracę, gdy z jego zeznań wynika, iż ustalenie ustne były wiążące dla stron co oznacza, że miały charakter umowy wskazanej w art. 389 § 1 k.c.;

3. naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, iż procedura u pozwanej uniemożliwiała zatrudnienie powódki przez P. D. (1) i M. Ż. (1), gdy na podstawie dowodów, w tym zeznań świadków wyłania się obraz bezzasadnego, złośliwego podejścia do powódki dyrektora M. Ż. (1), które doprowadziło do braku zawarcia przyrzeczonej umowy o pracę;

4. naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przyjęcie, że z powódką nie zawarto umowy o prace o charakterze przedwstępnym mimo, że traktowano ją jako przyszłego pracownika zaznajamiając ją ze strategią biznesową pozwanej w dniu 14 maja 2013 r. oraz dokonując szkolenia pracowniczego w dniach 20-21 maja 2013 r. w S.;

5. pominięcie faktu, iż pracownicy pozwanej M. Ż. (1) oraz J. J. nie oponowali w maju 2013 r. w zakresie zawarcia przyrzeczonej umowy o pracę z powódką;

6. naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. poprzez nieprecyzyjne wskazanie oraz brak wskazań i ustalenie w uzasadnieniu wyroku faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił mocy dowodowej, w szczególności poprzez zupełne pominięcie faktów co do których strona pozwana nie oponowała, iż powódka była traktowana jak przyszły pracownik i zaznajamiana z aspektami funkcjonowania pozwanej, co stanowi tajemnicę przedsiębiorcy i jest udostępniane wyłącznie osobom związanym stosunkiem pracy lub umową cywilno - prawną z przedsiębiorcą.

Wskazując na powyższe zarzuty powódka wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego poprzez:

- wydanie orzeczenia ustalającego, iż pracownik pozwanej (...) Bank SA zaoferował na spotkaniu z powódką nawiązanie stosunku pracy na stanowisku doradcy ds. klientów korporacyjnych, z miejscem jej wykonywania na ulicy (...) w W. z wynagrodzeniem zasadniczym wynoszącym podstawa 4.000 zł brutto + premia miesięczna w zależności od zrealizowanego planu sprzedażowego. Wymiar czasu określono jako zadaniowy, do ustalenia na początku pracy z dowolnością ze strony pracownika w wymiarze 8-16.00 lub 9-17.00, z umową na zastępstwo za pracownika przebywającego od dłuższego czasu na zwolnieniu lekarskim, z terminem rozpoczęcia sprecyzowanym na dzień 02.05.2013 r., zaś powódka w dniu 08.04.2014 r. wyraziła zgodę i w konsekwencji doszło do zawarcia przedwstępnej umowy o pracę;

- zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na przyrzeczone zatrudnienie, w granicach ujemnego interesu umownego, polegającego na utracie zarobków u poprzedniego pracodawcy z którym powódka rozwiązała stosunek pracy, do której to doprowadził pracownik pozwanej P. D. (1), realizujący swoje obowiązki pracownicze, w związku z czym powódka utraciła wynagrodzenie zasadnicze za okres od 1.05.2013 do 14.07.2013 r. w wysokości 11.032,25 zł, oraz dodatkowo przysługujące jej dofinansowaniu do przedszkola w kwocie 717,69 zł., w wysokości 11.749,94 zł. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia otrzymania odpisu pozwu pozwanej do dnia zapłaty;

- ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w części zaskarżonej przedmiotowym pismem procesowym i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania;

Ponadto wniosła o zasądzenie kosztów w tym kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję według norm przepisanych.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 8 marca 2018 r. pełnomocnik powoda sprecyzował wnioski apelacji wskazując, że nie wnosi o zmianę wyroku poprzez wydanie orzeczenia ustalającego.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXI Wydział Pracy zważył, co następuje:

apelacja jako uzasadniona podlegała uwzględnieniu.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy ustalając w większości prawidłowo stan faktyczny dokonał błędnej jego subsumpcji. Zarzuty naruszenia prawa procesowego tj. art. 233 § 1 k.p.c. oraz prawa materialnego tj. art. 390 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p. oraz art. 120 k.p. okazały się uzasadnione.

Sąd Rejonowy prawidłowo w niniejszej sprawie ustalił, że powódka zgłosiła się do rekrutacji w pozwanym banku (...) i w dniu 5 maja 2013r. P. D. - Dyrektor Regiony Wschód Departamentu Sprzedaży Sieci Mobilnej pozwanego banku zaoferował jej umowę o pracę na stanowisku doradcy ds. klientów korporacyjnych, z miejscem pracy w W., na ul. (...), i wynagrodzeniem 4000 zł brutto plus premia, oraz (co było istotne dla powódki) z możliwością ustalenia czasu pracy przez powódkę od 8.00 do 16.00 lub od 9.00 do 17.00, z rozpoczęciem pracy od 2.05.2013r. - miała to być umowa na zastępstwo. Ponadto Sąd Rejonowy prawidłowo również ustalił, że w dniu 8 kwietnia 2013r. powódka w rozmowie telefonicznej z P. D. (1) zaakceptowała w/w warunki i P. D. poprosił ją o rozwiązanie umowy o pracę z dotychczasowym pracodawcą powódki, powódka zaś tego samego dnia złożyła wniosek o rozwiązanie umowy o pracę z dotychczasowym pracodawcą a pracodawca wyraził w dniu 10 kwietnia 2013 r. zgodę na rozwiązanie umowy o pracę. Oparcie w materiale dowodowym w postaci zeznań powódki i świadków oraz korespondencji mailowej mają również pozostałe ustalenia Sądu Rejonowego. Z tym, że w ocenie Sądu Okręgowego ustalenia Sądu I instancji należało uzupełnić. O ile bowiem z Regulaminu Pracy (k.42) obowiązującego w pozwanym banku wynikało, że czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanego banku dokonuje: zarząd, Dyrektor Biura Kadr i Płac banku i w zakresie odrębnie udzielonych pełnomocnictw, inna upoważniona osoba, to jednak na podstawie zeznań powódki, świadków: P. D. (1), M. Ż. (1) oraz korespondencji mailowej k. 12 – 19 należało poczynić ustalenie, że P. D. (1) był upoważniony do przeprowadzania rekrutacji pracowników, przedstawienia warunków zatrudnienia, zaś w przypadku powódki P. D. (1) przedstawił nie tylko warunki przyszłego zatrudnienia, ale również wskazał termin rozpoczęcia pracy najpierw 2 maja 2013 r , następnie przesunął ten termin na 10 maja 2013 r., 20 maja 2013 r. P. D. (4) w wiadomości e – mail z dnia 10 maja 2013 r. potwierdził powódce, że rozpocznie pracę od 20 maja 2013 r., wskazując że jej zatrudnienie potwierdził ze swoim szefem i problemy wynikają jedynie z kwestii formalnych (wytyczne z kadr) – (korespondencja mailowa k. 13 – 18).

W ocenie Sądu Okręgowego na etapie procesu rekrutacyjnego strony w myśl art. 389 k.c. uzgodniły istotne postanowienia ostatecznej umowy o pracę zawarte w art. 29 § 1 k.p. takie jak : rodzaj pracy, miejsce wykonywania pracy, wynagrodzenie za pracę, wymiar czasu pracy, termin rozpoczęcia pracy a zatem doszło do zawarcia przedwstępnej umowy o pracę.

Stanowisko strony pozwanej wyrażone w odpowiedzi na pozew, że „P. D. (1) nie złożył powódce oferty zawarcia umowy o pracę” oraz że” celem rozmów prowadzonych przez tego pracownika z powódką było nie tyle składanie formalnych deklaracji, ale uzyskanie nieformalnego potwierdzenia, że powódka jest zainteresowana zatrudnieniem w banku na opisanych warunkach” nie znajduje potwierdzenia w materiale dowodowym, w tym zeznaniach powódki, świadka P. D. (4), M. Ż. (1). Świadek M. Ż. (1) w swoich zeznaniach wskazując na sformalizowany proces zawierania umów w banku jednocześnie przyznał, że w przypadku powódki mogło dojść do złożenia powódce wiążącej oferty o zawarciu umowy o pracę o uzgodnionych warunkach (zeznania k. 327 – 328). Nadto należy zauważyć, że powódka w dniu 14 maja 2013 r. zaznajomiła się z miejscem przyszłej pracy, poznała ze współpracownikami, wręczono jej instrukcję kredytową do zapoznania, powódka została też skierowana na 2 dniowe szkolenie wyjazdowe w S. w dniach 20 – 21 maja 2013 r. które odbyła, a które zorganizowane zostało dla pracowników oddziału, w którym zatrudniona miała zostać powódka (zeznanie świadka B. F. (2) k. 258 v).

W ocenie Sądu Okręgowego, o ile P. D. (1) istotnie nie był uprawniony do zawarcia z powódką umowy o pracę z uwagi na sformalizowany sposób zawierania umów w pozwanym banku, to jednak z zeznań P. D. (1) i M. Ż. (1) wynikało, że decyzja merytoryczna o zatrudnieniu następowała na ich szczeblu. Z zeznań P. D. (4) wynikało również, że nie było praktykowane sporządzanie pisemnych umów przedwstępnych, ustalenia ustne były wiążące między stronami (zeznania k. 129). Jednocześnie zwrócić należy uwagę, że pracodawca zaakceptował udział powódki na szkoleniu dla pracowników. W ocenie Sądu Okręgowego w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego trudno również wymagać, aby podczas rozmowy rekrutacyjnej kandydat na pracownika prosił osobę prowadzącą rekrutację ze strony pracodawcy o wykazanie, że jest on osobą upoważnioną do reprezentowania pracodawcy w sprawach z zakresu prawa pracy i aby wskazywał jaki jest zakres tego upoważnienia.

Zgodnie z art. 390 § 1 k.p.c. jeżeli strona zobowiązana do zawarcia umowy przyrzeczonej uchyla się od jej zawarcia, druga strona może żądać naprawienia szkody, którą poniosła przez to, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej. Strony mogą w umowie przedwstępnej odmiennie określić zakres odszkodowania.

W ocenie Sądu Okręgowego powódka wykazała zarówno szkodę jak i jej wysokość. Powódka rozwiązała stosunek pracy z dotychczasowym pracodawcą z dniem 30 kwietnia 2013 r. (k. 10,11) licząc na zawarcie przyrzeczonej umowy o pracę z dniem 2 maja 2013 r. Jak wynika z umowy o pracę z byłym pracodawcą Bankiem (...) S.A. powódka otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 4500 zł. Ponadto powódka pozostając nadal w ramach zatrudnienia u tego pracodawcy byłaby uprawniona do otrzymania dofinansowania do przedszkola w kwocie 717,69 zł brutto. W wyroku z dnia 6 stycznia 2009 r. (sygn. akt I PK 117/08, OSNAPiUS 2010 nr 13-14, poz. 157, str. 542, Legalis) na podstawie art. 390 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p., jeżeli strona zobowiązana do zawarcia przyrzeczonej umowy o pracę (pracodawca) uchyla się od jej zawarcia, druga strona (pracownik) może żądać naprawienia szkody polegającej na utracie wynagrodzenia uzyskiwanego w stosunku pracy, który został przez nią rozwiązany dlatego, że liczyła na zawarcie umowy przyrzeczonej, a nie szkody polegającej na utracie wynagrodzenia, które miała otrzymywać według ustaleń umowy przyrzeczonej.

Powódka w niniejszej sprawie wykazała, że utraciła wynagrodzenie zasadnicze za okres od 1 maja 2013 r. do 14 lipca 2013 r. w wysokości 11032,25 zł oraz dodatkowo przysługujące jej dofinansowanie do przedszkola w kwocie 717,69 zł.

W ocenie Sądu Okręgowego nawet jeżeli w niniejszej sprawie przyjąć, że P. D. (1) nie był uprawniony do reprezentowania pracodawcy w sprawach pracowniczych, w tym do zawarcia umowy przestępnej o pracę z powódką - co jak wskazano powyżej nie zostało wykazane przez pozwanego w sposób jednoznaczny, że roszczenie powódki podlegałoby uwzględnieniu ze względu na art. 120 k.p. zgodnie z którym w razie wyrządzenia przez pracownika, przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych, szkody osobie trzeciej, zobowiązany do naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca (§ 1 ). Kwestia odpowiedzialności regresowej pracodawcy wobec pracownika reguluje § 2 powyższego przepisu zgodnie z którym wobec pracodawcy, który naprawił szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, pracownik ponosi odpowiedzialność przewidzianą w przepisach niniejszych.

Należy zauważyć, że art. 103 § 1 k.c. wskazuje, że jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta. Druga strona może wyznaczyć osobie, w której imieniu umowa została zawarta, odpowiedni termin do potwierdzenia umowy; staje się wolna po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu (§ 2). W braku potwierdzenia ten, kto zawarł umowę w cudzym imieniu, obowiązany jest do zwrotu tego, co otrzymał od drugiej strony w wykonaniu umowy, oraz do naprawienia szkody, którą druga strona poniosła przez to, że zawarła umowę nie wiedząc o braku umocowania lub o przekroczeniu jego zakresu (§ 3 k.p.).

W ocenie Sądu Okręgowego materiał dowodowy w postaci zeznań powódki, świadka P. D. (1), M. Ż. (2) oraz korespondencja mailowa (k. 12 – 19) wskazuje, że P. D. (1) wykonując swoje obowiązki pracownicze związane z rekrutacją pracowników, będąc przekonanym, że był upoważniony do reprezentowania pozwanego banku w zakresie spraw pracowniczych, zawarł z powódką przedwstępną umowę o pracę, następnie utwierdzał ją w przekonaniu, że umowa o pracę zostanie zawarta. Bezspornie do zawarcia przyrzeczonej umowy o pracę nie doszło. W zaistniałej sytuacji wobec wykazania związku przyczynowego pomiędzy działaniem P. D. (1) – pracownika pozwanego banku a zaistniałą szkodę przepis art. 120 § 1 k.p uprawniał powódkę do żądania naprawienia szkody przez pozwanego.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził od (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. na rzecz M. P. kwotę 11749,94 zł tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi od 13 września 2013 roku do 31 grudnia 2015 roku i z odsetkami za opóźnienie w wysokości ustawowej od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. O odsetkach Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. przyjmując jako datę wymagalności datę doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu. Wobec powyższego konieczna była również zmiana rozstrzygnięcia w zakresie kosztów procesu. Zgodnie z art. 98 §1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W świetle art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Wynagrodzenie pełnomocnika powódki ustalono na podstawie § 6 pkt 5 w zw. § 11 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 25 lutego 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 490). Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. Sąd Okręgowy obciążył stronę pozwaną opłatą od pozwu, której powódka nie miała obowiązku uiścić (5% z 11 749,94 zł). Sąd Okręgowy podziela uchwałę Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 5 marca 2007 r.I PZP 1/07, że Sąd w orzeczeniu kończącym w instancji sprawę z zakresu prawa pracy, w której wartość przedmiotu sporu nie przewyższa kwoty 50 000 zł obciąży pozwanego pracodawcę na zasadach określonych w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) kosztami sądowymi, których nie miał obowiązku uiścić pracownik wnoszący powództwo lub odwołanie do sądu (art. 96 ust. 1 pkt 4 tej ustawy) z wyłączeniem opłat od pism wymienionych w art. 35 ust. 1 zdanie pierwsze tej ustawy (OSNAPiUS 2007 nr 19-20, poz. 269, str. 794, , Legalis).

O kosztach procesu w postępowaniu apelacyjnym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 108 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, wskazaną w art. 98 § 1 k.p.c. Na koszty procesu poniesione przez powódkę składała się opłata od apelacji (30 zł) oraz koszty zastępstwa procesowego profesjonalnego pełnomocnika. Wynagrodzenie pełnomocnika powoda, ustalono na podstawie na podstawie §2 ust. 1 pkt 5 w zw. z § 9 ust. 1 pkt. 2 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804).

Monika Sawa Małgorzata Kosicka Anita Górecka

(...)