Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Anna Gałas
Sędziowie: SO Paweł Kieta

SO Bolesław Wadowski (spr.)

Protokolant: protokolant sądowy Rafał Artymiuk

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2015 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy ze skargi (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

z udziałem:

zamawiającego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W.

i (...) spółki akcyjnej w W.

od postanowienia Krajowej Izby Odwoławczej w W.

z dnia 31 marca 2015 r., sygn. akt KIO 524/15

1.  oddala skargę,

2.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w W. 1200 zł (tysiąc dwieście) tytułem kosztów postępowania wywołanego skargą ,

3.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. na rzecz (...) spółki akcyjnej w W. 1200 zł (tysiąc dwieście) tytułem kosztów postępowania wywołanego skargą.

Sygn. akt XXIII Ga 864/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 31 marca 2015r. Krajowa Izba Odwoławcza odrzuciła odwołanie (...) sp. z o.o. w Z., w postępowaniu prowadzonym przez zamawiającego Zakład Ubezpieczeń Społecznych w W., przy udziale wykonawcy (...) S.A. w W.. Kosztami postępowania obciążono wykonawcę (...) sp. z o.o. w Z..

W uzasadnieniu KIO wskazała m.in., że w okolicznościach przedmiotowej sprawy oferta (...) sp. z o.o. w Z. została skutecznie i nieodwracalnie odrzucona na etapie czynności badania i oceny ofert, zakończonych wyborem najkorzystniejszej oferty w dniu 14 sierpnia 2014r. Wskazała, że (...) sp. z o.o. w Z. w dniu 25 sierpnia 2014r. wniosła odwołanie od tej czynności zamawiającego, a Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia 4 września 2014r. uwzględniła odwołanie, nakazując zamawiającemu unieważnienie, powtórzenie i wykonanie czynności, ale jednocześnie uznała, że nie potwierdził się zarzut nieuprawnionego odrzucenia oferty (...) sp. z o.o. w Z. z powodu niezgodności treści oferty z treścią SIWZ. Podkreśliła, że skarga (...) sp. z o.o. w Z. na orzeczenie KIO z dnia 4 września 2014r. została odrzucona przez Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z dnia 10 grudnia 2014r. Wskazała, że treść sentencji orzeczenia Sądu Okręgowego nie stanowiło zamiany wyroku Izby. Podniosła, że stanowisko Sądu Okręgowego przedstawione w uzasadnieniu orzeczenia, nie stanowi merytorycznego rozstrzygnięcia i nie może być podstawą powtórnego wniesienia odwołania - z zarzutem niewykonania przez zamawiającego wyroku KIO. Wskazała, że orzeczenie Izby z samego faktu sformułowania sentencji „uwzględnia odwołanie”, nie może być rozumiane, jako bezwzględne uwzględnienie w całości wszystkich zarzutów przedstawionych w odwołaniu. Reasumując izba rozpoznając aktualne odwołanie uznała, że wobec odrzucenia oferty odwołującego w dniu 14 sierpnia 2014r. i nie podważenia tej czynności w sposób prawnie skuteczny, odwołujący (...) sp. z o.o. w Z., utracił status wykonawcy w prowadzonym przez zamawiającego postępowaniu, dlatego odwołanie wniesione w dniu 16 marca 2015r. stanowiące w istocie próbę doprowadzenia do ponownego rozpoznania zarzutów będących już przedmiotem postępowania zakończonego wyrokiem Izby z dnia 4 września 2014r., zostało wniesione przez podmiot nieuprawniony. Wskazała, że przepis art. 189 ust.2 Pzp zobowiązuje Izbę do odrzucenia odwołania m.in., jeżeli odwołanie zostało wniesione przez podmiot nieuprawniony. Dodatkowo KIO wskazała, że sam fakt sformułowania przez odwołującego zarzutów opartych na tych samych okolicznościach, tj. niewykonaniu przez zamawiającego wyroku Izby z dnia 4 września 2014r., uzasadniania ziszczenie się także przesłanki odrzucenia odwołania, wskazanej w art. 189 ust. 2 pkt 4 Pzp.

Skargę na powyższe postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej wniósł (...) sp. z o.o. w Z., zaskarżając je w całości. Orzeczeniu zarzucił naruszenie:

- art. 189 ust.2 pkt 2 Pzp w zw. z art. 179 ust.1 Pzp poprzez uznanie, iż skarżącemu nie przysługują środki ochrony prawnej i nie posiada on statusu wykonawcy w rozumieniu art. 2 pkt 11 Pzp, co doprowadziło do bezzasadnego przyjęcia, że skarżący nie był uprawniony do wniesienia odwołania i do braku merytorycznego rozpoznania zarzutów w nim podniesionych, podczas gdy skarżący jest wykonawcą ubiegającym się o udzielenie przedmiotowego zamówienia publicznego, złożył ofertę w postępowaniu i w związku z postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie V Ca 3384/14, potwierdzającym, iż wyrok izby z dnia 4 września 2014r. jest rozstrzygnięciem korzystnym dla Skarżącego, jego oferta nie może zostać uznana za skutecznie i nieodwracalnie odrzuconą;

- art. 189 ust. 2 pkt 4 Pzp poprzez uznanie, iż odwołanie wniesione w dniu 16 marca 2015r. dotyczy wyłącznie tych samych okolicznością, które były przedmiotem rozstrzygnięcia przez Izbę w sprawie innego odwołania dotyczącego tego samego postępowania wniesionego przez tego samego odwołującego, a orzeczenie sądu drugiej instancji nie stanowi podstawy do powtórnego wniesienia odwołania z zarzutem niewykonania wyroku Izby podczas, gdy przedmiotem odwołania były nowe okoliczności, a postanowienie sądu drugiej instancji wydane w dniu 10 grudnia 2014r. VCa 3384/14 w wyniku wniesienia skargi na orzeczenie pierwszej instancji nie powinno zostać całkowicie pominięte jako nieistotne w sprawie, w szczególności, iż ww. postanowieniem Sąd stwierdził, iż wyrok Izby z dnia 4 września 2014r. jest korzystny dla (...) sp. z o.o. w Z., co z kolei powinno prowadzić do wykonania wyroku KIO z dnia 4 września 2014r. w sposób zgodny ze wszystkimi żądaniami i wnioskami Galaxy;

- art. 192 ust.1 i 2 Pzp poprzez jego błędną wykładnię i przyjęcie, ze na gruncie przedmiotowego przepisu Izba może wyłącznie uwzględnić albo oddalić odwołanie, co oznacza również, że w ocenie Izby, nie jest możliwe częściowe uwzględnienie odwołania wnoszonego do Izby oraz jego oddalenie w pozostałym zakresie, a KIO może rozstrzygać o uwzględnieniu (bądź oddaleniu) zarzutów w uzasadnieniu orzeczenia.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia lub jego zmianę poprzez uwzględnienie odwołania oraz obciążenie zamawiającego kosztami postepowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy uznał, że orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej jest słuszne.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że odwołanie (...) sp. z o.o. w Z. od czynności zamawiającego zostało już prawomocnie rozstrzygnięte wyrokiem KIO z dnia 4 września 2014r. (KIO 1748/15, KIO 1752/14). Wniosek odwołującego o uzupełnienie tego wyroku został oddalony, postanowieniem KIO z dnia 21 października 2014r., a skarga do Sądu Okręgowego na wyrok KIO z dnia 4 września 2014r. została odrzucona (postanowienie z dnia 10 grudnia 2014, sygn. akt V Ca 3384/14).

Zdaniem Sądu Okręgowego, w takich okolicznościach sprawy, próba doprowadzenia przez odwołującego do ponownego rozpoznania zarzutów względem czynności zamawiającego, które były już przedmiotem prawomocnego rozstrzygnięcia KIO nie może zasługiwać na aprobatę.

Należy podkreślić, iż oparcie przez (...) sp. z o.o. w Z. odwołania na wywodach Sądu Okręgowego, co do sposobu formułowania wyroków przez Krajową Izbę Odwoławczą, zawartych w uzasadnieniu postanowienia z dnia 10 grudnia 2014, sygn. akt V Ca 3384/14, które de facto poczynione zostały na marginesie rzeczywistego uzasadnienia orzeczenia Sądu Okręgowego w Warszawie (V Wydział Cywilny-Odwoławczy) o odrzucenia skargi, nie może prowadzić do podważenia prawomocnego rozstrzygnięcia KIO z dnia 4 września 2014r.

Dodać należy, iż skład Sądu Okręgowego w Warszawie rozpoznający przedmiotową sprawę, przychyla się do stanowiska, że Krajowa Izba Odwoławcza, w sytuacji złożonej konstrukcji odwołania, np. odnoszącej się do wielu czynności zamawiającego, już w sentencji orzeczenia winna ustosunkować się do prawidłowości poszczególnych czynności, a nie dopiero w uzasadnieniu orzeczenia.

Niemniej jednak, takie stanowisko Sądu Okręgowego, w zakresie sposobu formułowania wyroków KIO nie daje podstawy do podważenia zapadłego już ostatecznego rozstrzygnięcia z dnia 4 września 2014r.

W takim stanie rzeczy odrzucenie przez Krajową Izbę Odwoławczą ponownego odwołania (...) sp. z o.o. w Z., należy uznać za prawidłowe, albowiem oferta odwołującego została odrzucona w dniu 14 sierpnia 2014r., a odwołujący nie zdołał skutecznie podważyć tej czynności zamawiającego. Opieranie więc zarzutów kolejnego odwołania o okoliczności, które były już przedmiotem rozstrzygnięcia stanowi uzasadnioną podstawę odrzucenia odwołania (art. 189 ust.2 pkt 4 Pzp).

Wobec powyższego, na podstawie powołanych przepisów oraz art.198 f ust.2 ustawy Pzp orzeczono jak w sentencji.

Orzeczenie o kosztach postępowania ze skargi, uzasadnia treść art.198f ust. 5 ustawy prawo zamówień publicznych. Sąd Okręgowy uwzględnił okoliczność, że KIO orzekła o kosztach postępowania odwoławczego. Wysokości zasądzonych kosztów Sąd Okręgowy oparł o treść §10 ust.1 pkt.4 w zw. z §5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.