Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 31 października 2013 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko (...) spółki akcyjnej w W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego (...) w Warszawie

z dnia 11 marca 2013 r., sygn. akt VII GC 647/12

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od J. S. na rzecz (...) spółki akcyjnej w W.
600 (sześćset) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt XXIII Ga 1215/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 31 października 2013 roku

Powódka J. S.domagała się w pozwie pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty, zasądzającego od niej na rzecz (...) kwotę 6 003, 69 zł z odsetkami i kosztami procesu, powołując się na „brak przesłanek do przyjęcia odpowiedzialności pozwanej w przedmiotowej sprawie". Z uzasadnienia pozwu wynika, że powódka kwestionuje swoją odpowiedzialność za zdarzenie leżące u podstaw roszczenia usankcjonowanego inkryminowanym nakazem.

Pozwana domagała się oddalenia powództwa na koszt powódki.

W wyroku z dnia 11 marca 2013 roku Sąd Rejonowy (...) w W.oddalił powództwo i rozstrzygnął o kosztach procesu, dochodząc do przekonania, że powódka nie wskazała ani nie udowodniła żadnej okoliczności mogącej stanowić przesłankę pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego. Sąd powołał się przy tym na art. 840 k.p.c.

W apelacji od tego rozstrzygnięcia powódka, zaskarżając wyrok w całości, zarzuca sądowi pierwszej instancji naruszenie art. 227 w zw. z art. 224 § 1 k.p.c. poprzez nieprzeprowadzenie dowodów wnioskowanych w pozwie oraz naruszenie art. 316 w zw. z art. 233 k.p.c.

poprzez „nierozpoznanie sprawy całościowo oraz rażące przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów polegającej na ustaleniu stanu faktycznego co do obowiązku zapłaty przez Powódkę na rzecz Pozwanego wierzytelności na podstawie tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty (...) bez przeprowadzenia wszechstronnego rozważenia zawnioskowanych przez stronę Powodową dowodów". W konkluzji powódka wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie zgodnie z roszczeniem określonym w pozwie, ewentualnie - o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o jej oddalenie na koszt powódki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest oczywiście bezzasadna. Jej tezy są wynikiem niezrozumienia istoty postępowania uregulowanego w art. 840 k.p.c.

Stawiając zarzut naruszenia przepisów regulujących postępowanie dowodowe, bo do tego sprowadzają się tezy apelacji, powódka nie uwzględnia tego, że przedmiotem dowodu są jedynie fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c). Żadna z okoliczności, które próbuje udowodnić powódka, nie ma znaczenia w świetle reguł rządzących postępowaniem przeciwegzekucyjnym. Rolą tego postępowania w odniesieniu do sądowych tytułów egzekucyjnych nie jest bowiem rozpoznanie sporu, w którym wygenerowano tytuł, ale korektura obowiązku objętego tytułem. Jeśli obowiązek ten uległ dezaktualizacji, z tego choćby powodu, że został zrealizowany albo zrealizowany z jakichś powodów być nie musi (np. wobec przedawnienia), to sąd pozbawia tytuł wykonawczy wykonalności

(art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c). Tym niemniej, żądanie zawarte w pozwie przeciwegzekucynym kieruje się nie przeciwko tytułowi, ale przeciwko możliwości jego realizacji. Od zasady tej ustawodawca przewidział wyjątki (art. 840 § 1 pkt 2 zd. 2 k.p.c), ale te z pewnością w sprawie niniejszej nie zachodzą. Powódka się zresztą na nie nie powołuje.

Z tych to powodów żądanie pozwu - oczywiście bezzasadne, uwzględnione być nie mogło, a apelacja, kwestionująca prawidłowe rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji, nie mogła wywrzeć zamierzonych skutków prawnych. Dlatego na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono, jak na wstępie.

O kosztach procesu przed sądem odwoławczym orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c w zw. z § 6 pkt 4 i § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349, ze zm.).