Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Magdalena Nałęcz

Sędziowie: SO Andrzej Sobieszczański (spr.)

SO Aneta Łazarska

Protokolant: Prot. sąd. Rafał Artymiuk

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś.

przeciwko (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W.

z dnia 28 kwietnia 2016 r., sygn. akt VIII GC 2943/15

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ś. na rzecz (...) spółki akcyjnej w W. 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Andrzej Sobieszczański

SSO Magdalena Nałęcz

SSO Aneta Łazarska

Transkrypcja ustnego uzasadnienia do wyroku Sądu Okręgowego wygłoszonego w dniu 07.12.2016 r. w sprawie o sygn. XXIII Ga 1309/16

Ponieważ Sąd II instancji nie prowadził postępowania dowodowego ani nie zmienił ustaleń faktycznych Sądu I instancji a w apelacji nie zgłoszono zarzutów dotyczących tych ustaleń Sąd Okręgowy na podstawie art. 387 § 2 ¹ kpc ograniczy się do przedstawienia jedynie wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i ocenę prawną w przedstawionym przez Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i przyjmuje je za własne.

Odnosząc się do podniesionych w apelacji zarzutów wskazać należy, że właściwe zastosowanie art. 381 § 2 Kodeksu cywilnego oznacza przyznanie odszkodowania w wysokości odpowiadającej pełnej poniesionej przez poszkodowanego szkody. Nie może to jednak oznaczać, że odszkodowanie z tytułu najmu samochodu zastępczego zawsze niezależnie od okoliczności konkretnej sprawy odpowiadało będzie całości kosztów najmu takiego samochodu wynikających z treści zawartej pomiędzy poszkodowanym i wynajmującym umowy najmu. Należy bowiem podkreślić, że odpowiedzialność sprawcy szkody, a co za tym idzie pozwanego towarzystwa ubezpieczeń, nie ma charakteru absolutnego, a limitowana jest wysokością poniesionej przez poszkodowanego szkody, która powinna zostać ustalona z uwzględnieniem właściwych przepisów Kodeksu cywilnego.

Na czoło wysuwa się tu art. 354 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem wierzyciel powinien współdziałać przy wykonywaniu zobowiązania w sposób określony w paragrafie 1 tego przepisu, to jest zgodnie z treścią zobowiązania i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadami współżycia społecznego a także w sposób odpowiadający ustalonym zwyczajom. W niniejszej sprawie tego współdziałania całkowicie zabrakło. Niewątpliwie bowiem podczas rozmowy telefonicznej z konsultantem pozwanego, kiedy poszkodowany zgłaszał szkodę, przedstawiona została mu propozycja najmu samochodu zastępczego w ramach likwidacji szkody, o ile byłby on poszkodowanemu konieczny. Poszkodowany zatem, o ile był zainteresowany najmem samochodu zastępczego w ramach współdziałania z pozwanym w likwidacji szkody, powinien przynajmniej podjąć próbę ustalenia szczegółów i dokładnych warunków najmu samochodu zastępczego. Dopiero po uzyskaniu informacji o warunkach najmu oferowanego przez pozwanego, gdyby warunki temu nie odpowiadały, poszkodowany mógł rozpocząć poszukiwania podmiotu oferującego najem na zasadach w pełni go satysfakcjonujących. Zaniechanie przez poszkodowanego jakiejkolwiek inicjatywy w celu sprawdzenia warunków najmu oferowanego przez pozwanego należy uznać za naruszenie wynikającego z art. 354 § 2 Kodeksu cywilnego o obowiązku współdziałania z dłużnikiem przy wykonywaniu zobowiązania, tym bardziej, że jak to zeznał poszkodowany, przedstawiciel pozwanego kilkakrotnie jeszcze dzwonił do niego z propozycją wynajmu samochodu zastępczego w ramach likwidacji szkody. Oczywistym jest zaś, że powód jako następca prawny poszkodowanego nie może wywodzić korzystnych dla siebie skutków prawnych w postaci żądania odszkodowania w zawyżonej wysokości, zaniechania przez poszkodowanego współdziałania przy wykonaniu zobowiązania i tym samym naruszenia obowiązku nałożonego w art. 354 § 2 Kodeksu cywilnego.

Wypada również wyjaśnić, że poszkodowanemu przysługuje oczywiście prawo wyboru podmiotu świadczącego usługi najmu samochodu zastępczego, wybór ten nie może być jednak dokonany dowolnie. Nie można dopuścić, by negatywne konsekwencje finansowe dokonanego przez poszkodowanego wyboru podmiotu wynajmującego samochody zastępcze przerzucać na pozwanego. W sytuacji kiedy ubezpieczyciel proponuje najem samochodu zastępczego na konkretnych warunkach przy określonych stawkach, wybór ten nie może być bowiem dokonany dowolnie. Jeżeli zaś wybrany przez poszkodowanego podmiot świadczy usługi według stawek wyższych niż te oferowane przez ubezpieczyciela, wybór ten powinien znajdować uzasadnienie w szczególnych korzystnych dla poszkodowanego warunkach najmu, tylko taki wybór podmiotu świadczącego usługi najmu nie narusza bowiem obowiązków poszkodowanego wynikających z art. 354 § 2 Kodeksu cywilnego oraz art. 362 Kodeksu cywilnego, przy czym te szczególne warunki najmu powinny być zgodnie z art. 6 Kodeksu cywilnego wykazane przez powoda jako następcę prawnego poszkodowanego.

Na uwzględnienie nie zasługuje również zarzut naruszenia wspomnianego art. 362 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody obowiązek jej naprawienia ulegał odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy. Miał rację Sąd I instancji oceniając, że w niniejszej sprawie poszkodowany swoim zachowaniem polegającym na nie podjęciu nawet próby ustalenia zasad i warunków najmu samochodu zastępczego oferowanego przez pozwanego w ramach likwidacji szkody przyczynił się do zwiększenia wysokości tej szkody. Niewątpliwie bowiem, gdyby poszkodowany wynajął samochód oferowany przez pozwanego, szkoda z tego tytułu byłaby mniejsza i ograniczyła się do kwoty 707,25 zł zrefundowanej przez pozwanego. Nie ma przy tym najmniejszych podstaw by przyjąć, że najem oferowany przez pozwanego był w jakimkolwiek zakresie mniej korzystny od tego który świadczył powód. Podkreślić przy tym należy, że możliwość zmniejszenia obowiązku naprawienia szkody wynikająca z art. 362 Kodeksu cywilnego nie jest uzależniona od winy poszkodowanego, w szczególności zaś, by była to wina umyślna.

Chybiony jest również zarzut naruszenia art. 233 § 1 kpc. Przywołać w tym miejscu należy utrwalony w orzecznictwie pogląd, zgodnie z którym skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez Sąd art. 233 § 1 kpc wymaga wykazania, że Sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu Sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął Sąd wadze doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej oceny niż ocena Sądu.

Biorąc pod uwagę materiał dowodowy niniejszej sprawy stwierdzić należy, że ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji spełnia wymogi prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz nie budzi wątpliwości w świetle reguł logicznego rozumowania. Należy podkreślić, że ze względu na w zasadzie pełną autonomię Sądów orzekających w zakresie oceny dowodów można ją podważyć wyjątkowo, tylko wówczas, gdy pozostaje w rażącej sprzeczności z wynikami postępowania dowodowego lub zasadami logiki albo doświadczenia życiowego. Przedstawiona w uzasadnieniu apelacja i argumentacja stanowi zaś jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji opartymi na wszechstronnie ocenionym materiale dowodowym sprawy.

Kluczowym dowodem, który w istocie przesądził o oddaleniu powództwa w niniejszej sprawie, były zeznania świadka - poszkodowanego J. P., który potwierdził, że pozwany proponował mu samochód zastępczy w ramach likwidacji szkody, a co więcej, propozycja ta była ponawiana. Wywody skarżącego, że poszkodowany nie musiał przedkładać interesu pozwanego nad swój własny i wynajmując samochód mógł kierować się własną wygodą, mógłby ewentualnie zasługiwać na aprobatę ale jedynie wtedy gdyby warunki najmu samochodu oferowanego przez pozwanego były gorsze od tych wynikających z umowy z powodem. Ponieważ jednak poszkodowany nie podjął nawet próby ustalenia warunków najmu u pozwanego ewentualne porównanie ofert i oceny, która z nich byłaby lepsza i dlaczego, nie jest możliwe.

Z przedstawionych względów uznając podniesione w apelacji powoda zarzuty i argumenty za bezzasadne Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc apelację tę oddalił.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc, obciążając zwrotu powoda, którego apelacja została w całości oddalona. Koszty te sprowadzają się do wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego ustalanego od wartości przedmiotu zaskarżenia na podstawie § 2 punkt 2 w zw. z § 10 ustęp 1 punkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w kwocie 180 zł, z uwzględnieniem okoliczności, iż pełnomocnik pozwanego prowadził sprawę przed Sądem I instancji to jest 50% stawki minimalnej.