Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Renata Puchalska (spr.)
Sędziowie:	SO Alicja Dziekańska SO Bernard Litwiniec
Protokolant:	Prot. sąd. Rafał Artymiuk

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2016 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko Towarzystwu (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 5 maja 2016 r., sygn. akt XVI GC 769/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt 2 i zasądza od Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. 1076,25 zł (tysiąc siedemdziesiąt pięć złotych, dwadzieścia piec groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 lipca 2012 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz w pkt 3 i ustala, że powód ponosi koszty procesu w 45%, a pozwany w 55%, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie,

II.  oddala apelację w pozostałym zakresie,

III.  ustala, że powód ponosi koszty postępowania apelacyjnego w 65%, a pozwany w 35%, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie.

SSO Alicja Dziekańska

SSO Renata Puchalska

SSO Bernard Litwiniec

Sygn. akt XXIII Ga 1502/16

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z o.o. w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 4 326,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28 lipca 2012 r. do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w pkt I zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 312,50 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 13 sierpnia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty; w pkt II w pozostałej części oddalił powództwo; w pkt III ustalił, że koszty procesu ponosi powód w 69,66% a pozwany w 30,34% pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu. Jak wynika z uzasadnienia tego rozstrzygnięcia, wyrok sankcjonuje roszczenie dochodzone przez cesjonariusza z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego przez podmiot zajmujący się najmem pojazdów zastępczych. Najem pojazdu był konsekwencją kolizji drogowej, której sprawcą była osoba ubezpieczona w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń.

Sąd pierwszej instancji uznając, że sporządzona w sprawie opinia biegłego - w której biegły wskazywał na 10 dniowy okres uzasadnionego przestoju pojazdu w naprawie - jest wiarygodna, przyjął ten okres za uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego. Sąd Rejonowy uznał, że zastosowana przez powoda dzienna stawka najmu jest stawką rynkową.

Apelację od tego rozstrzygnięcia wywiódł powód, zaskarżając wyrok w części, w zakresie pkt II, w jakim Sąd Rejonowy oddalił powództwo w pkt II i w zakresie pkt III, co do kosztów procesu. Wyrokowi zarzucił naruszenie art. 233 k.p.c. :

-

poprzez dowolne twierdzenie, iż serwis dokonujący naprawy, winien dysponować częściami zamiennymi w magazynie, wskazując jakoby była to kwestia dbałości o klienta, co Sąd ustalił na podstawie nieadekwatnej opinii biegłego, pomijając kluczowe zeznania świadka K. W., potwierdzające brak niezbędnych części w magazynie, co miało istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, gdyż Sąd zaniżył uzasadniony okres naprawy, nie uwzględniając czasu dostawy części zamiennych;

-

poprzez dowolne uznanie, że serwis naprawczy był w zwłoce z wysłaniem kosztorysu naprawy po przeprowadzonych oględzinach przednaprawczych, pomijając zasady logiki i doświadczenia życiowego, iż czynności bezpośrednio je poprzedzające wymagają pewnego czasu i nie dzieją się natychmiastowo, a nadto pominięcie okoliczności, iż umowa łącząca pozwanego z serwisem nie zobowiązywała warsztat do naprawy pojazdu objętego niniejszym postępowaniem w pierwszej kolejności, toteż należało uwzględnić naturalne czynniki towarzyszące naprawie oraz kolejki i obłożenie pracą w momencie wstawienia pojazdu do serwisu;

-

poprzez nieuwzględnienie okoliczności faktycznych sprawy, iż poszkodowany z uwagi na nienormowany czas pracy nie miał realnej możliwości odebrania pojazdu w dniu ukończenia naprawy, a nadto nie uwzględnienie samego czasu organizacyjnego potrzebnego na zwrot pojazdu zastępczego i odbiór pojazdu z warsztatu, m.in. zatankowanie pojazdu zastępczego, umycie go i przeniesienie rzeczy z jednego pojazdu do drugiego;

- poprzez uznanie, że czas technologiczny określony przez biegłego jest wystarczający do naprawy uszkodzonego w kolizji z dnia 9 czerwca 2012 r. pojazdu, w sytuacji gdy wyliczony przez biegłego czas technologiczny to wielkość teoretyczna, oderwana od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.

Ponadto zarzucił naruszenie:

- art. 233 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez dowolne uznanie, że opinia biegłego sądowego sporządzona w niniejszej sprawie przesądza o uzasadnionym czasie naprawy, podczas gdy biegły ją sporządzający nie posiada zweryfikowanej adekwatnej wiedzy specjalnej w zakresie przyjętej racjonalnej praktyki pracy w serwisie, procesu organizacji naprawy, dlatego brak jest podstaw do przyjęcia, iż jego ustalenia w zakresie uzasadnionego czasu naprawy, w tym czasu niezbędnego do przeprowadzenia oględzin przednaprawczych i sporządzenia kosztorysu naprawy, przy uwzględnieniu realnych warunków pracy, są rzetelne i poparte fachową wiedzą, co miało istotny wpływ na treść wyroku, bowiem Sąd Rejonowy uznał, iż uzasadniony okres naprawy w niniejszej sprawie, wyniósł 10 dni;

- art. 361 § 2 k.c. w zw. z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez ich niezastosowanie i zasądzenie roszczenia w kwocie sprzecznej z zasadą pełnej kompensacji szkody na skutek uznania, że w związku przyczynowym z kolizją z dnia 9 czerwca 2012 r. pozostaje szkoda w postaci kosztów najmu pojazdu zastępczego w wymiarze 10 dni, podczas gdy powód wykazał pełną wysokość szkody, sposób jej obliczenia oraz związek przyczynowy ze zdarzeniem.

Powód wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonym zakresie i uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji w całości i zasądzenie kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Sąd Okręgowy, co do zasady podziela ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy, jednak nie zgadza się z przyjęciem przez Sąd Rejonowy jedynie 10 dniowego okresu, jako uzasadnionego czasu naprawy pojazdu i najmu pojazdu zastępczego.

W świetle całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie należy stwierdzić, iż zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 233 k.p.c. jest zasadny.

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd pierwszej instancji w świetle zeznań świadka K. W., niewłaściwe ocenił sporządzoną w sprawie opinię biegłego sądowego w zakresie konieczności sprowadzenia potrzebnych części zamiennych.

Zasady logiki i doświadczenia życiowego nie pozwalają na bezkrytyczne przyjęcia twierdzenia biegłego, iż autoryzowany serwis pojazdów zajmujący się sprzedażą części winien posiadać wszystkie części „od ręki”, bez konieczności ich sprowadzania.

Należy wskazać, iż części potrzebne do naprawy karoserii pojazdu nie są częściami eksploatacyjnymi, które zmienia się okresowo, a jedynie w sytuacji nieprzewidzianego zdarzenia drogowego. W takiej sytuacji trudno wymagać od serwisu, nawet autoryzowanego, aby posiadał wszystkie części do wszystkich oferowanych przez siebie modeli pojazdów na miejscu. Taki wniosek jest tym bardziej nieuzasadniony, iż w przedmiotowej sprawie przeprowadzono dowód z zeznań pracownika serwisu (k.198), który w sposób jasny i klarowny wskazał, iż w przedmiotowej sprawie była konieczność sprowadzenia części zamiennych z magazynu z Belgii, na które oczekiwano 4 dni.

Ponadto, w ocenie Sądu Okręgowego, należało doliczyć także dodatkowy jeden dzień na tzw. czynności organizacyjne jak przyjęcie do serwisu, zorganizowanie procesu naprawy i odebranie pojazdu z serwisu.

W takim stanie rzeczy, zdaniem Sądu Okręgowego, należało do czasu naprawy uwzględnionego przez Sąd Rejonowy w wymiarze 10 dni doliczyć okres dodatkowych 5 dni, uznając, iż całościowy okres 15 dni był uzasadnionym czasem naprawy i tym samym uzasadnionym okresem najmu pojazdu zastępczego.

Przyjmując zatem ustaloną przez strony w cenniku stawkę najmu (która nie była zaskarżona) w wysokości 215,25 zł brutto należało zasądzić na rzecz powoda dodatkowo kwotę 1076, 25 zł (5 dni x 215,25 zł = 1076,25 zł).

Mając powyższe na uwadze należało na podstawie art. 386 §1 k.p.c. zmienić zaskarżony wyrok w pkt 2 oraz 3 i zasadzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1076,25 zł wraz ustawowymi odsetkami od dnia 28 lipca 2012 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty, ustalając, że powoda obciążają koszty postępowania w 45%, a pozwanego w 55% pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie.

W pozostałym zakresie apelację należało oddalić na podstawie art. 385 k.p.c.

Sąd Okręgowy ustalił, że koszty postępowania apelacyjnego obciążają powoda w wysokości 65 %, a pozwanego w wysokości 35 %, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie.

O kosztach postępowania przed sądem I i II instancji orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c.

SSO Alicja Dziekańska SSO Renata Puchalska SSO Bernard Litwiniec