Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 23 marca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Sobieszczański

po rozpoznaniu w dniu … marca 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy w uproszczonym postępowaniu restrukturyzacyjnym (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

w przedmiocie zatwierdzenia układu

na skutek zażalenia R. P.

na postanowienie Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 20 września 2021 r., sygn. akt XVIII GRz 64/21

postanawia:

zażalenie odrzucić.

SSO Andrzej Sobieszczański

Sygn. akt XXIII Gz 1458/21

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 20 września 2021 roku Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie zatwierdził układ zawarty w drodze samodzielnego zbierania głosów w uproszczonym postepowaniu o zatwierdzenie układu w grupach przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w W..

Zażalenia na powyższe postanowienie wniósł R. P..

Skarżący wyjaśnił, że jest wierzycielem z tytułu obligacji wyemitowanych przez (...) S.A. z siedzibą w W., a tym samym wierzycielem względem dłużnika (...) sp. z o.o. z uwagi na jego poręczenie zobowiązań z tych obligacji.

W odpowiedzi na zażalenie zarówno dłużnik jak i nadzorca układu wnieśli o oddalenie zażalenia w całości jako oczywiście bezzasadnego.

Zakwestionowali przy tym dopuszczalność złożenia przez skarżącego, z uwagi na utratę przez niego legitymacji do samodzielnego występowania w postepowaniu restrukturyzacyjnym dłużnika.

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jako niedopuszczalne podlegało odrzuceniu.

Wyjaśniając podstawy odrzucenia zażalenia zwrócić należy przede wszystkim uwagę (nie dostrzegł tego bowiem skarżący, a na pewno nie wyciągnął z tego właściwych wniosków), że dnia 9 kwietnia 2021 r. pomiędzy (...) S.A. w restrukturyzacji z siedzibą w W. a (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. zwarta została umowa o pełnienie funkcji administratora zabezpieczeń. Na podstawie tej umowy (...) sp. z o.o. ustanowiona została administratorem zabezpieczeń dla trwającej emisji obligacji imiennych między innymi serii AO i AP (umowa k. 228 – 231 akt).

Podstawą Ustanowienia administratora zabezpieczeń wierzytelności wynikających z obligacji był art. 29 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 454). Zgodnie z tym przepisem w przypadku ustanowienia zabezpieczenia innego niż hipoteka lub zastaw rejestrowy emitent może, przed rozpoczęciem emisji obligacji, zawrzeć w formie pisemnej pod rygorem nieważności umowę z administratorem zabezpieczeń, który wykonuje prawa i obowiązki wierzyciela z tytułu zabezpieczeń we własnym imieniu, lecz na rachunek obligatariuszy. Administratorem zabezpieczeń może być także bank pełniący funkcję banku-reprezentanta. Do administratora zabezpieczeń przepisy art. 80 ust. 2-5 stosuje się odpowiednio.

Charakter prawny funkcji administratora zabezpieczeń wyjaśniony został w „ Ustawa o obligacjach. Komentarz.”, red. prof. dr hab. Marek Wierzbowski (wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2019 r.) „ Jak wynika z komentowanej regulacji, administrator zabezpieczeń wykonuje prawa i obowiązki wierzyciela z tytułu zabezpieczeń we własnym imieniu, lecz na rachunek obligatariuszy. Administrator zabezpieczeń działa zatem jako zastępca pośredni, który tym różni się od zastępcy bezpośredniego (przedstawiciela), że działa we własnym imieniu, ale na cudzy (obligatariuszy) rachunek. Podstawą do tych działań nie jest jednak umowa zawarta z obligatariuszami, a umowa zawarta przez administratora z emitentem obligacji. Wobec tego wyróżnić należy dwa stosunki prawne. Pierwszy między obligatariuszami a administratorem, w którym administrator występuje jako zastępca pośredni obligatariuszy. Drugi stosunek prawny to stosunek między obligatariuszem a emitentem, w którym administrator występuje jako wierzyciel emitenta. Przy czym obydwa stosunki prawne powstają wskutek umowy zawartej przez emitenta z administratorem zabezpieczeń.”

„ Jako zastępca pośredni administrator zabezpieczeń uprawniony jest do składania oświadczeń woli, zaciągania zobowiązań oraz dokonywania innych czynności prawnych. W celu podejmowania poszczególnych działań administrator nie musi posiadać odrębnego pełnomocnictwa, a podejmowane przez niego czynności prawne będą wywoływać skutki prawne bezpośrednio dla obligatariuszy. Administrator jest jednak ograniczony w swoich działaniach zakresem uprawnień przyznanych mu w warunkach obligacji oraz na mocy umowy zawartej z emitentem.

Podkreślić również należy, że zgodnie z komentowaną regulacją administrator zabezpieczeń wykonuje prawa i obowiązki wierzyciela, wobec czego już na gruncie samej ObligU administrator jest uprawniony do podejmowania wszystkich tych czynności, których mogą dokonywać wierzyciele emitenta. Z drugiej natomiast strony powołanie przez emitenta administratora zabezpieczeń oznacza, że tylko on może wykonywać prawa i obowiązki wierzyciela, a działań tych nie mogą już podejmować we własnym imieniu sami wierzyciele.”

Z art. 29 ustawy o obligacjach, co zostało w sposób jasny i jednoznaczny potwierdzone przywołanej wypowiedzi, wynika, że w sytuacji kiedy ustanowiono administratora zabezpieczeń (a tak było w niniejszej sprawie), to administrator wykonuje wszelkie prawa wynikające z ustanowionego zabezpieczenia (tu poręczenia). Wierzyciel z tytułu obligacji – obligatariusz pozbawiony zaś zostaje możliwości wykonywania praw i obowiązków wierzyciela z tytułu zabezpieczenia, te może bowiem wykonywać wyłączenie administrator zabezpieczeń.

W okolicznościach rozpoznawanej sprawy oznacza to, że skarżący R. P. w wyniku ustanowienia administratora zabezpieczeń nie przestał być oczywiście uprawnionym z tytułu poręczenia ustanowionego przez dłużnika (...) sp. z o.o. na rzecz obligatariuszy (...) S.A. Niemniej jednak uprawnionym do podejmowania wszelkich działań w imieniu wierzycieli będących beneficjentami zabezpieczeń jest wyłącznie ich administrator. Tym samym tylko administrator mógł brać udział w postępowaniu restrukturyzacyjnym dłużnika, z wyłączeniem wierzycieli, na których rzecz ustanowiono poręczenie.

Zgodzić się zatem należało ze stanowiskiem dłużnika przedstawionym w odpowiedzi na zażalenie, że R. P. nie posiadał legitymacji do występowania w niniejszej sprawie charakterze uczestnika postepowania. Nie mógł też zatem być czynnie legitymowany do złożenia zażalenia na postanowienie z dnia 20 września 2021 r. Również w tym zakresie wyłącznie legitymowany był administrator zabezpieczeń i tyko on mógł skutecznie wnieść zażalenie na to postanowienie.

Zgodnie z art. 373 § 1 k.p.c. sąd drugiej instancji odrzuca apelację spóźnioną, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie usunęła w wyznaczonym terminie. Na podstawie art. 397 § 3 k.p.c. przepis ten znajduje odpowiednie zastosowanie do postępowania toczącego się na skutek zażalenia. Stosownie zaś do treści art. 209 ustawy Prawo restrukturyzacyjne przepisy te znajdują odpowiednie zastosowanie również w postępowaniu restrukturyzacyjnym.

W konsekwencji zażalenie wniesione przez R. P. na postanowienie z dnia 20 września 2021 r., jako wniesione przez osobę nieuprawnioną, na podstawie art. 373 w zw. z art. 397 § 3 k.p.c. oraz w związku z art. 209 pr.r., musiało zostać odrzucone.

SSO Andrzej Sobieszczański

.