Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 23 kwietnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący:sędzia Bernard Litwiniec (spr.)

Sędziowie: Alicja Dziekańska

Anna Janas

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2021 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi zamawiającego Skarbu Państwa – Komendy (...) Policji w
P.

z udziałem przeciwnika skargi (...) Serwis spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w
P.

przy udziale wykonawcy Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Usługowego (...) spółka jawna w P. zgłaszającego swoje przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego

na postanowienie o kosztach postępowania odwoławczego zawarte w pkt 2 wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 18 stycznia 2021 r. sygn. akt KIO 3443/20

oddala skargę

Alicja Dziekańska Bernard Litwiniec Anna Janas

Sygn. akt XXIII Zs 19/21

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 stycznia 2021 r. Krajowa Izba Odwoławcza w W. po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez wykonawcę (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w P. w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonym przez Skarb Państwa – Komendę Wojewódzką Policji w P. przy udziale wykonawcy Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowego (...) spółki jawnej w P. w pkt 1 oddaliła odwołanie, a w pkt 2 kosztami postępowania obciążyła wykonawcę i zaliczyła w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15 000 zł uiszczoną przez wykonawcę tytułem wpisu od odwołania.

W uzasadnieniu pkt 2 wyroku Izba wskazała, że nie uwzględniła wniosku zamawiającego o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego z uwagi na nieprzedłożenie rachunku, co jest warunkiem przyznania tychże kosztów zgodnie z § 3 pkt 2 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. 2018, poz. 972). Krajowa Izba Odwoławcza wskazała również, że o kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 191 ust. 6 i 7 ustawy Pzp, czyli stosownie do wyniku postępowania.

Skargę na pkt 2 wyroku wniósł zamawiający Skarb Państwa – Komenda (...) Policji w P., zaskarżając go w części dotyczącej orzeczenia o kosztach, tj. co do pkt 2. Wyrokowi skarżący zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 192 ust. 9 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1843 ze zm.) oraz § 8ust. 2 pkt 1 w zw. z § 5 pkt 2 lit. a i b Rozporządzenia z dnia 31 grudnia 2020 r. (Dz.U. z 2020 r., poz. 2437) które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez orzeczenie w wyroku oddalającym odwołanie o kosztach postępowania w sposób naruszający powyższe przepisy poprzez ich nieuwzględnienie i obciążenie wykonawcy jedynie kosztami wpisu od odwołania i nieuwzględnienie – mimo zgłoszenia przez zamawiającego na rozprawie w dniu 18 stycznia 2021 r. wniosku o zasądzenie od wykonawcy na rzecz zamawiającego kosztów zastępstwa procesowego i nie obciążenie wbrew tym przepisom wykonawcy kosztami przypadającymi zamawiającemu.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego także w części dotyczącej kosztów przypadających od wykonawcy na rzecz zamawiającego tj. poprzez zasądzenie od wykonawcy na rzecz zamawiającego kwoty 3600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwoty 285,28 zł tytułem poniesionych kosztów związanych z dojazdem na rozprawę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

Na wstępie analizy niniejszej sprawy należy wskazać na zmiany i zakres obowiązywania przepisów „Prawa zamówień publicznych”. Stosownie do art. 89 ustawy z dnia 11 września 2019 r. (Dz. U. z 2019 r., poz. 2020) – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych, z dniem 1 stycznia 2021 r. utraciła moc ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (dalej: dPzp), która zastąpiona została ustawą z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. 2019 r., poz. 2019) (dalej: nPzp). W przedmiotowej sprawie skarga wniesiona została po wejściu w życie ustawy Prawo Zamówień Publicznych z dnia 11 września 2019 r., a co za tym idzie podlega ona rozpoznaniu na podstawie przepisów tej ustawy. Wynika to wprost z treści art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo zamówień publicznych. Sąd Okręgowy uznał jednak, że zasadność zarzutów skargi oceniona musi być przy uwzględnieniu przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2020 r., tj. przepisów ustawy Prawo zamówień publicznych z dnia 29 stycznia 2004 r. i Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania. Należało bowiem uwzględnić, że postępowanie odwoławcze zostało wszczęte i niezakończone przed dniem 1 stycznia 2021 r. tj. zanim w życie weszła nowa ustawa (art. 98 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych).

Będąca przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie skarga dotyczy wyłącznie rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego zawartego w pkt 2 wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 18 stycznia 2021 r. Skarga ta bliższa jest zatem zażaleniu, nie apelacji (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. akt III CZP 23/12), co za tym idzie celowym było jej rozpoznanie na posiedzeniu niejawnym, bez angażowania stron i uczestników postępowania.

Jako podstawę rozstrzygnięcia o kosztach postępowania Krajowa Izba Odwoławcza wskazała art. 191 ust. 6 i 7 ustawy Pzp, W jej ocenie brak było podstaw do uwzględniania wniosku zamawiającego o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego z uwagi na nieprzedłożenie rachunku (§ 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania).

Skarżący, kwestionując powyższe rozstrzygniecie, podnosił że w sprawie niniejszej KIO winna zastosować art. 192 ust. 9 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. dPzp oraz § 8 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 5 pkt 2 lit. a i b Rozporządzenia z dnia 31 grudnia 2020 r. (Dz.U. z 2020 r., poz. 2437).

Zgodnie z powoływanym w skardze art. 192 ust. 9 dPzp w wyroku oraz w postanowieniu kończącym postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Sąd Okręgowy uznał, z uwagi na treść przepisów wprowadzających ustawę – prawo zamówień publicznych, że zasadność skargi należało ocenić z uwzględnieniem przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2020 r. Prawo zamówień publicznych z dnia 29 stycznia 2004 r. oraz Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. 2018, poz. 972). Skarżący bezzasadnie powołuje się zatem na przepisy Rozporządzenia z dnia 31 grudnia 2020 r. (Dz.U. z 2020 r., poz. 2437), które w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie mogły znaleźć zastosowania. Raz jeszcze podkreślenia bowiem wymaga, że stosownie do treści art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych, do postępowań odwoławczych, wszczętych i niezakończonych przed dniem 1 stycznia 2021r., stosuje się przepisy dotychczasowe.

W ocenie Sądu Okręgowego prawidłowo zatem wywiodła Izba, że mając na względzie treść § 3 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz.U. 2018, poz. 972) zamawiający, aby móc domagać się zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym, obowiązany był do przedłożenia stosownego rachunku, czego w niniejszej sprawie nie uczynił. Tym samym brak było podstaw do zasądzenia w wyroku oddalającym odwołanie od wykonawcy na rzecz zamawiającego. zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i dojazdu. Powyższe zaś stanowiło o bezzasadności skargi, co było podstawą jej oddalenia w oparciu o art. 588 ust.1 nPZP.

Alicja Dziekańska Bernard Litwiniec Anna Janas