Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący: Sędziowie:	Sędzia Arkadiusz Kucharski Andrzej Kubica Anna Janas
Protokolant:	Weronika Banach

po rozpoznaniu w dniu 8 października 2024 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

ze skargi: (...) sp. z o.o. w T.

z udziałem:

przeciwnika skargi: (...) sp. z o.o. w P.

zamawiającego: Zakład Ubezpieczeń Społecznych w W.

uczestników: (...) sp. z o.o. sp. k. w W., (...) Sp. z o.o. w B.

od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej w W.

z dnia 9.07.2024 r., sygn. akt KIO 2094/24

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt 1 i oddala odwołanie w zakresie zarzutu dotyczącego wymogów dotyczących pamięci masowej SSD,

II.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt 3-5 w ten sposób, że całością kosztów postępowania odwoławczego obciąża odwołującego i zasądza od odwołującego - (...) sp. z o.o. w P. na rzecz zamawiającego - Zakład Ubezpieczeń Społecznych w W. 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem kosztów postępowania odwoławczego,

III.  zasądza od (...) sp. z o.o. w P. na rzecz (...) sp. z o.o. w T. 48 617 zł (czterdzieści osiem tysięcy sześćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów postępowania skargowego,

IV.  zasądza od (...) sp. z o.o. w P. na rzecz Zakład Ubezpieczeń Społecznych w W. 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem kosztów postępowania skargowego.

Andrzej Kubica Arkadiusz Kucharski Anna Janas

Sygn. akt XXIII Zs 119/24

UZASADNIENIE

W wyroku z dnia 9 lipca 2024 r. (sygn. akt: KIO 2094/24), wydanym w prowadzonym przez zamawiającego – Zakład Ubezpieczeń Społecznych w W. postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem jest zakup i dostawa laptopów (część A – zakup i dostawa 4000 sztuk laptopów z wyposażeniem dodatkowym), Krajowa Izba Odwoławcza w punkcie 1 uwzględniła odwołanie w części, tj. w zakresie zarzutu dotyczącego wymogów dotyczących pamięci masowej SSD i nakazała zamawiającemu w zakresie części A zamówienia unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, powtórzenie czynności badania i oceny ofert, a w jej ramach odrzucenie oferty wykonawcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (zwanej dalej Pzp).

Powyższy wyrok został wydany w następstwie odwołania wykonawcy (...) Sp. z o.o. w P., w którym zarzucono zamawiającemu naruszenie:

1.  art. 16 w zw. z art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) sp. z o. o. jako niezgodnej z warunkami zamówienia podczas, gdy oferta (...) Sp. z o. o. jest niezgodna z warunkami zamówienia w zakresie wymogów dodatkowych dla laptopa z wyposażeniem (część A zamówienia) określonych w załączniku nr 8 do swz (specyfikacja techniczna) dla części A zamówienia, pkt 10 (wymagania dodatkowe), a co za tym idzie powinna zostać odrzucona. (...) sp. z o. o. wbrew wymogom pkt 10 załącznika nr 8 do SWZ nie wskazał linku do strony internetowej, na której dostępny jest komplet sterowników do systemu operacyjnego;

2.  art. 16 w zw. z art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) Sp. z o. o. jako niezgodnej z warunkami zamówienia podczas, gdy oferta (...) Sp. z o. o. jest niezgodna z warunkami zamówienia w zakresie wymogów dotyczących pamięci masowej SSD określonych dla części A zamówienia w pkt 3 załącznika nr 8 do SWZ (specyfikacja techniczna), a co za tym idzie oferta (...) powinna zostać odrzucona;

3.  art. 16 w zw. z art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. c) w zw. z art. 107 ust. 2 i 3 PZP poprzez zaniechanie odrzucenia oferty (...) mimo niezłożenia przez (...) przedmiotowego środka dowodowego – specyfikacji technicznej - załącznik nr 8 do SWZ (złożenia środka zawierającego informacje niezgodne z rzeczywistym stanem faktycznym co do parametru (...) oraz niezawierającego linku do strony internetowej ze sterownikami do systemu operacyjnego), przy czym dokument ten nie podlegał w przedmiotowym postępowaniu uzupełnieniu ani poprawieniu;

4.  [zarzut wynikowy] art. 16 w zw. z art. 239 ust. 1 i ust. 2 ustawy PZP poprzez wybór jako najkorzystniejszej w postępowaniu w części A zamówienia oferty złożonej przez (...) Sp. z o. o. podczas, gdy najkorzystniejszą ofertą w postępowaniu była oferta odwołującego, a co za tym idzie zamawiający powinien dokonać wyboru oferty odwołującego.

Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania oraz nakazanie zamawiającemu unieważnienia czynności wyboru oferty najkorzystniejszej, powtórzenia czynności badania i oceny ofert, a w jej ramach odrzucenie oferty wykonawcy (...).

W zakresie zarzutu dotyczącego pamięci masowej SSD (który ostatecznie został uwzględniony przez KIO i był przedmiotem postępowania skargowego) odwołujący argumentował, że w wierszu nr 3 załącznika nr 8 dla części A zamawiający opisał wymagania w zakresie pamięci masowej SSD. Zamawiający wskazał m. in. następujące wymaganie: (...) min 1 mln h. (...) zaoferował pamięć masową SSD producenta (...) - model: (...). Pamięć masowa zaoferowana przez (...) nie posiada określonego parametru (...). Dla pamięci masowej (...) model (...) został określony wyłącznie parametr (...). Wskaźnik (...) i wskaźnik (...) dotyczą odmiennych kwestii i informują o odmiennych parametrach. Różnice między (...) i (...) są zasadnicze. Pamięć masowa, dla której producent określa wyłącznie parametr (...) nie spełnia wskazanego powyższej wymogu specyfikacji technicznej. W zakresie wymogów dotyczących pamięci masowej oferta (...) nie odpowiada parametrom określonym przez zamawiającego w specyfikacji technicznej, a co za tym idzie powinna zostać odrzucona na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 PZP.

Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o jego oddalenie.

Takie samo stanowisko przed KIO zajęli dwaj przystępujący po stronie zamawiającego :

A.  wykonawca (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T.,

B.  wykonawca (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W..

Natomiast po stronie odwołującego przystąpił inny wykonawca - (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B., który wnosił o uwzględnienie odwołania.

Rozpoznając merytorycznie ten zarzut odwołania, które pozostał aktualny na poziomie postępowania skargowego (tj. dotyczący pamięci masowej SSD) KIO za wiarygodne uznała oświadczenie suportu firmy (...), z którego (zdaniem KIO) bezsprzecznie wynika, że dla dysków tego producenta w ogóle nie jest określany parametr (...), a co za tym idzie, nie ma możliwości by taki dysk spełniał wymaganie określone przez zamawiającego. Dalej Izba wskazał, że oświadczenie producenta ma również oparcie w pozostałym materiale dowodowym, t.j. w karcie katalogowej oferowanego dysku, w której podany jest tylko i wyłącznie parametr (...). Tym samym zdaniem KIO należy uznać, że odwołujący w sposób bezsprzeczny wykazał, że dla dysków producenta (...) w ogóle nie jest określany parametr (...), a co za tym idzie nie ma możliwości by taki dysk spełniał wymaganie określone przez zamawiającego. Powyższe, w ocenie KIO, nakazywało uznać, że oferta wykonawcy (...) Sp. z o.o. jest niezgodna z warunkami zamówienia i powinna zostać odrzucona na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp.

Skargę od powyższego orzeczenia wniósł wykonawca (...) Sp. z o.o. z w T., który wskazał, że zaskarża przedmiotowy wyrok KIO co do jego pkt 1 oraz kosztów postępowania odwoławczego.

Skarżący zarzucił wyrokowi KIO naruszenie:

1.  art. 554 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp poprzez uwzględnienie odwołania, mimo, iż w Postępowaniu nie doszło do naruszenia przepisów ustawy Pzp mających wpływ na wynik Postępowania;

2.  mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 542 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 538 ust. 1 ustawy Pzp i art. 534 ust. 1 ustawy Pzp poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny materiału dowodowego wyrażające się uznaniem, że Przeciwnik Skargi sprostał obowiązkowi udowodnienia okoliczności, z których wywodzi określone skutki prawne, mimo iż przedłożony materiał dowodowy nie wykazał, że zaoferowany nie spełnia parametru (...) na poziomie określonym przez Zamawiającego;

3.  mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 552 ust. 1 ustawy Pzp poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy i niedostateczne jej wyjaśnienie, w tym poprzez sprzeczność dokonanych przez Izbę istotnych ustaleń z treścią materiału dowodowego;

4.  art. 534 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 542 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 559 ust. 2 Pzp w zw. z art. 552 ust. 1 ustawy Pzp poprzez wybiórczą, sprzeczną z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym ocenę materiału dowodowego co skutkowało błędnym ustaleniem stanu faktycznego niezbędnego dla dokonania oceny wystąpienia podstaw do odrzucenia oferty Skarżącej, o której mowa w art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp, a w konsekwencji błędnym uznaniem, iż oferta skarżącej jest niezgodna z warunkami zamówienia;

5.  art. 542 ust. 1 ustawy Pzp w zw. z art. 534 ust. 1 ustawy Pzp (art. 229 oraz art. 233 § 1 k.p.c.) poprzez brak wszechstronnego rozważania zgromadzonego materiału dowodowego skutkującego ustaleniami stanu faktycznego sprzecznymi z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez pominięcia ustalenia i wyjaśnienie istotnych dla sprawy okoliczności, czyli nieprzeprowadzenie prawidłowego postępowania dowodowego i uznania za niewiarygodne oświadczenia producenta oferowanego przez Skarżącą komputera;

6.  mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 554 ust. 1 pkt. 1) w zw. z art. 505 ust. 1 w zw. z art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp w sytuacji, gdy Izba w sposób bezpodstawny uznała, że zasadne jest odrzucenie oferty Skarżącej jako sprzecznej z warunkami zamówienia.

W oparciu o powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie w całości odwołania oraz zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania skargowego.

Przeciwnik skargi wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania skargowego.

Zamawiający wniósł o uwzględnienie skargi i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania odwoławczego oraz skargowego.

Uczestnicy : (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. nie zajęli żadnego stanowiska w ramach postępowania skargowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Skarga była zasadna.

Poniżej Sąd odniesie się do zarzutów skargi z uwzględnieniem uwag niżej przedstawionych. Jak już wcześniej to przywołano skarga składa się z zarzutów ujętych w kilku punktach. W istocie jednak zarzuty te dotyczą w całości tylko jednej kwestii, tj. oceny dowodów dokonanej przez KIO. Dlatego zdaniem Sądu nie ma potrzeby, aby literalnie odnosić się do każdego punktu zawierającego zarzuty skargi, wystarczające jest skomentowanie zasadniczej tezy skarżącego, czyli jego przekonania o błędnej ocenie dowodów dokonanej przez KIO.

Tę, generalną tezę skargi, Sąd podziela, co determinowało wynik postępowania skargowego.

Dla skomentowania powyższej kwestii konieczne jest uprzednie wyraźne zaznaczenie, iż co do spornego wskaźnika (...) to zamawiający wymagał jedynie od wykonawców, aby wraz z ofertą złożyli odpowiednie oświadczenie zgodne ze stanem rzeczywistym oferowanego urządzenia, polegające na potwierdzeniu lub zanegowaniu spełnienia wymogu we wskazanym miejscu w Załączniku nr 8 do SWZ - co pozwalało zamawiającemu potwierdzić spełnienie wymaganych parametrów, w tym co do (...).

Zamawiający nie wymagał od wykonawców, aby do oferty załączano dokumenty potwierdzające zgodność oferowanego przedmiotu zamówienia (kart katalogowych bądź innych dokumentów). Wystarczającym było - w świetle wymagań SWZ - złożenie odpowiedniego oświadczenia, wypełniając w stosownej rubryce Załącznik nr 8 - potwierdzając wymagane parametry (w tym (...)).

W tym temacie Sąd Okręgowy podziela stanowisko zamawiającego, który trafnie odwołał się do orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2022 r. (II CKN 10095/99), gdzie wskazano, że oświadczenie mające charakter wyraźnie zobowiązaniowy nie może być traktowane jako informacja o istniejącej rzeczywistości (oświadczenie wiedzy). Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż we wszystkich tych przypadkach pojęcie "prawda" rozumiane jest tak, jak w języku potocznym, a więc jako zgodność (adekwatność) myśli (wypowiedzi - w znaczeniu logicznym) z rzeczywistością (z "faktami" i "danymi"), co odpowiada - na gruncie filozoficznym - tzw. klasycznej koncepcji prawdy i w tym sensie - zdaniem Sądu Najwyższego - wypowiedź o rzeczywistości jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, jak jest w rzeczywistości. Sąd uznał, że zobowiązanie to natomiast deklaracja wykonania opisanego świadczenia, zatem nie sposób go utożsamiać z podaniem informacji i przyrównywać do istniejącej rzeczywistości celem zweryfikowania zgodności z prawdą (z wyjątkiem sytuacji zobowiązania do świadczenia niemożliwego). Złożenie zatem oświadczenia co do wymaganych parametrów oferowanego sprzętu (zgodnie z wymaganiami Zamawiającego) - nie może w tym stanie faktycznym prowadzić do uznania złożonego oświadczenia za nieprawdziwe.

Przenosząc to na realia niniejszej sprawy należy zgodzić się z zamawiającym, iż skoro wykonawca (...) wypełnił Załącznik nr 8 zgodnie z SWZ i potwierdził złożonym tam oświadczeniem, że oferowany przez niego sprzęt spełnia wymagania zamawiającego to na poziomie formalnym zrealizował on warunki wynikające z SWZ w omawianym zakresie.

W tym kontekście, aby zamawiający mógł był odrzucić ofertę (...) to zamawiający musiałby mieć pewność, że oferta ta faktycznie jest niezgodną z SWZ.

Na poziomie postępowania odwoławczego oznaczało to, że powyższa okoliczność, czyli wykazanie, że oferowane przez (...) urządzenie nie spełnia wymagań SWZ w zakresie wskaźnika (...), powinna była zostać udowodniona przez odwołującego - (...).

Znamiennym jest to, iż powyższa kwestia, czyli rozkład ciężaru dowodu w ramach postępowania odwoławczego nie była sporna i została wprost potwierdzona przez KIO, która na str. 6 uzasadnienia swojego wyroku ujęta to w następujący sposób: „W zakresie zarzutu uwzględnionego Izba w pierwszej kolejności pragnie wskazać, że oczywiście Zamawiający na etapie postępowania nie wymagał od wykonawców nic
poza stosownym oświadczeniem w zakresie spełniania parametru (...), co jednak nie pozbawia Odwołującego prawa do wykazywania, że złożone oświadczenie nie ma oparcia w rzeczywistości, a dysk oferowany przez wykonawcę (...) Sp. z o.o. nie spełnia wymagań postawionych w SWZ.”

Z powyższego cytatu jasno wynika, że KIO nie miała wątpliwości co do tego, iż to odwołujący - (...) miał obowiązek udowodnić, że oferowane przez (...) urządzenie nie spełnia wymagań SWZ w zakresie wskaźnika (...).

KIO, zdaniem Sądu błędnie, przyjęła, że powyższa okoliczność została przez odwołującego wykazana.

Poniżej Sąd odniesie się do tych dowodów, które odwołujący przedstawił przed KIO na sporną okoliczność.

Z uzasadnienia wyroku KIO wynika, że za kluczowy został uznany dowód w postaci oświadczenia supportu firmy (...) i karty katalogowej spornego dysku SSD z tej firmy.

Oceniając ten dowód KIO wskazała, że : bezsprzecznie z niego wynika, że dla dysków tego producenta w ogóle nie jest określany parametr (...), a co za tym idzie, nie ma możliwości by taki dysk spełniał wymaganie określone przez zamawiającego.

Zdaniem Sądu powyższe wnioskowanie KIO jest błędne.

To, że (...) przy charakterystyce żywotności swojego dysku nie posługuje się wskaźnikiem (...) samo w sobie nie może przesądzać, że ten dysk nie ma żywotności, która mierzona wg. wskaźnika (...) byłaby zgodna z wymogami SWZ, czyli była na poziomie minimum 1 milion godzin.

W konsekwencji Sąd nie zgadza się z konkluzją KIO jakoby odwołujący, poprzez omawiany dowód (oświadczenia supportu firmy (...)) w sposób „bezsprzeczny” wykazał, że dysk tego producenta nie spełniał wymaganie określone przez zamawiającego.

Jedyna okoliczność jaka wynika z tego dowodu to fakt, iż (...) dla opisu żywotności swojego dysku nie posługuje się wskaźnikiem (...), nie jest to jednak równoznaczne z tym, że (...) w ogóle nie charakteryzuje tej cechy dysku. Przeciwnie, (...) oznacza tę cechę stosując tylko inny wskaźnik : (...).

Znamienne i bezsporne jest przy tym, iż powyższy wskaźnik - (...) w odniesieniu do dysku (...) ma bardzo wysoki współczynnik : minimum 1,5 miliona godzin.

Bezsporne było także to, że ów wskaźnik, czyli (...) (ang. (...)) oznacza średni czas do wystąpienia awarii. Skoro (...) co do spornego dysku deklaruje, że (...) wynosi minimum 1,5 miliona godzin, to przekładając godziny na lata oznacza to, że pierwsza awaria tego urządzenia średnio występuje po przeszło 150 latach (1 milion godzin to około 114 lat).

Natomiast wskaźnik (...) (ang. (...)) określa czas między awariami.

Skoro (...) żywotność swojego dysku określa (poprzez (...)) na ponad 150 lat to logicznym wydaje się to, iż (...) nie używa już wskaźnika (...), gdyż byłoby to bezprzedmiotowe. Wątpliwym jest bowiem, ażeby nabywca dysku firmy (...), która deklaruje (poprzez (...)), że średni czas do wystąpienia awarii tego urządzenia to minimum 1,5 miliona godzin (czyli przeszło 150 lat) planował tak długie wykorzystywanie i późniejszą ewentualną naprawę tego dysku.

Należy przy tym wyraźnie zaznaczyć, że poczynione wyżej przez Sąd uwagi nie oznaczają, iż Sąd przesądza o tym, iż sporny dysk spełnia wymagania SWZ mierzone wg. wskaźnika (...).

Te uwagi miały jedynie na celu uwypuklić, że błędne było wnioskowanie KIO, co do tego, że sam fakt, iż (...) nie posługuje się wskaźnikiem (...) miałby (rzekomo) definitywnie przesądzać o tym, że urządzenie oferowane przez (...) nie ma żywotności, która mierzona wg. (...) byłaby zgodna z wymaganiami SWZ. Sąd, z przyczyn wyżej podanych, takiej prostej zależności nie odnajduje.

Skoro bowiem dysk (...) ma żywotność mierzoną wg. (...) na poziomie 1,5 mln h, to jest zupełnie możliwe, iż ta żywotność mierzona wg. (...) jest zgodna z SWZ : 1 mln h.

Jeśli odwołujący twierdził, że tak nie jest, to zgodnie z opisaną już kwestią rozkładu ciężaru dowodu to właśnie on winien był ten fakt wykazać.

Omówiony wyżej dowód w postaci oświadczenia supportu firmy (...) nie jest wystarczającym dowodem w tym zakresie, dlatego zarzuty skargi tego tematu dotyczące były zasadne.

Tym bardziej niewystarczające były pozostałe dowody jakie odwołujący przedstawił przed KIO, gdyż były to jedynie wydruki z interentu wskazujące, że (...) i (...) to dwa różne wskaźniki i że dyski SSD można naprawiać. Te okoliczności nie były sporne, ale nie wniosły nic do sprawy, gdyż nie przesadzają o tym, ażeby urządzenie oferowane przez (...) nie miało żywotności, która mierzona wg. (...) byłaby zgodna z wymaganiami SWZ.

Zdaniem Sądy w istocie jedynym miarodajnym (rodzajowo) dowodem, który mógłby przesadzić o prawdziwości tezy odwołującego, czyli to tym, że urządzenie oferowane przez (...) nie ma żywotności, która mierzona wg. (...) byłaby zgodna z wymaganiami SWZ byłby dowód z opinii biegłego sądowego, względnie przynajmniej prywatna ekspertyza osoby posiadającej wiedzę specjalną w aspekcie technicznym adekwatnym do przedmiotu niniejszego sporu. Takie dowody w tej sprawie jednak nie powstały ani na poziomie postępowania odwoławczego, ani na poziomie postępowania skargowego.

W konsekwencji Sąd uznał, że odwołujący nie wykazał, ażeby urządzenie oferowane przez (...) nie miało żywotności, która mierzona wg. (...) byłaby zgodna z wymaganiami SWZ.

Oznacza to, iż zarzuty skargi co do błędnej oceny przez KIO opisanych wyżej dowodów były trafne, co determinowało rozstrzygniecie Sądu.

Dodać należy, iż dla wyniku sprawy nie mogło mieć znaczenia to, iż powoływane przez (...) pismo z firmy (...) było mało precyzyjne, a sama firma (...) mogła nie być obiektywna w ocenie spornego tematu.

Przypomnieć bowiem należy, że to pismo z (...) było dowodem przedstawionym przed KIO przed (...), a nie przez odwołującego.

Tymczasem, jak już wielokrotnie to zaznaczono, ciężar dowodu w postępowaniu odwoławczym, co do wykazania, że urządzenie oferowane przez (...) nie miało żywotności, która mierzona wg. (...) byłaby zgodna z wymaganiami SWZ, obciążał odwołującego, a nie (...).

W konsekwencji mankamenty pisma z (...) w żaden sposób nie polepszały sytuacji procesowej odwołującego. Nadal nie wykazał on twierdzonego przez siebie faktu.

Na wynik sprawy nie mogły mieć też wpływu nowe dowody zgłoszone przez przeciwnika skargi ( (...)) na etapie postępowania skargowego.

Dowody z odpowiedzi na skargę Sąd pominął jako spóźnione (art. 381 k.p.c. w zw. z 579 ust. 2 Pzp). Z treści pisma firmy (...) z 2.09.2024 r. jasno bowiem wynika (k.95), że to, iż powstało ono we wrześniu 2024 r. było spowodowane tym, że dopiero wówczas ta firma otrzymała zapytanie od (...). Zdaniem Sądu nie było żadnych przeszkód, ażeby takie zapytanie (...) wystosował przed złożeniem odwołania, co oznacza, że dowód z pisma firmy (...) mógł był zostać zgłoszony już na etapie postępowania przed KIO, dlatego obecnie uznać go należy za spóźniony. Analogiczne uwagi dotyczą pomocniczego względem tego pisma wydruku z pkt II.b. odpowiedzi na skargę (k.86).

Na marginesie Sąd wskazuje, że pominięty dowód, czyli wyżej wskazane pismo firmy (...) z 2.09.2024 r. nie wnosiło nic nowego do sprawy. Stanowiło ono bowiem jedynie powielenie informacji, która wynikała już z wcześniej opisanego przez Sąd dowodu w postaci oświadczenia supportu firmy (...).

Bez znaczenia dla treści orzeczenia Sądu był też załącznik pisma przeciwnika skargi z 1.10.2024 r., czyli wyrok i uzasadnienie KIO w innej sprawie - KIO 3023/24.

Sąd potraktował ten dokument wyłącznie jako informację, że KIO w ramach postępowania dotyczącego kolejnej części (B) spornego zamówienia powieliła sposób wnioskowania Izby zaprezentowany uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

Dla Sądu to wnioskowanie KIO, z przyczyn już wcześniej przedstawionych, nie jest prawidłowe, a wyrok KIO w sprawie KIO 3023/24 nie jest dla Sądu wiążący, dlatego nie mógł on wpłynąć na treść rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Na marginesie tylko Sąd zwraca uwagę, że jak wynika z treści wyroku w sprawie KIO 3023/24 (k.124) konfiguracja stron tamtego postępowania była inna niż w niniejszej sprawie, a tym samym inaczej wyglądała tam także kwestia rozkładu ciężaru dowodu. W konsekwencji, mimo, iż oba postępowania (na poziomie faktycznym) dotyczyły zbliżonych okoliczności, to nie ma między nimi prostego przełożenia procesowego.

Z przyczyn wyżej wskazanych Sąd, na podstawie art. 588 ust. 2 Pzp, orzekł jak w pkt I uzasadnianego wyroku.

Dokonana przez Sąd zmiana pkt 1 wyroku KIO determinowała zmianę rozstrzygnięcia co do kosztów postępowania odwoławczego, o czym orzeczono w pkt II na podstawie art. 589 ust. 2 Pzp. Po wyroku Sądu zamawiający jest w całości wygrywającym postępowanie odwoławcze, dlatego należą mu się pełne koszty tamtego postępowania, tj. 3 600 zł wynagrodzenia pełnomocnika (art. 575 Pzp w zw. z § 5 pkt 2 lit. b rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania).

W pkt III uzasadnianego wyroku Sąd zasądził koszty postępowania skargowego na rzecz skarżącego : opłata od skargi - 45 000 zł, wynagrodzenie pełnomocnika - 3 600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł. Podstawą prawną był w tym zakresie art. 589 ust. 1 Pzp w zw. z § 14 ust. 2a pkt. 1 Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

W pkt IV uzasadnianego wyroku Sąd zasądził koszty postępowania skargowego na rzecz zamawiającego : wynagrodzenie pełnomocnika - 3 600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł. Podstawą prawną był w tym zakresie art. 589 ust. 1 Pzp w zw. z § 14 ust. 2a pkt. 1 Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Andrzej Kubica Arkadiusz Kucharski Anna Janas