Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie :

Przewodniczący:SSO Anna Gałas

Protokolant: Weronika Żołdak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2022 r. w Warszawie

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego

z udziałem:

zamawiającego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

wykonawcy (odwołującego) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

na skutek skargi zamawiającego

od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 10 listopada 2021 r., sygn. akt KIO 2827/21

1.  oddala skargę;

2.  zasądza od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. 12.500 zł (dwanaście tysięcy pięćset złotych) tytułem kosztów postępowania skargowego.

Sędzia Anna Gałas

Sygn. akt: XXIII Zs 147/21

UZASADNIENIE

Zamawiający Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w W. (dalej też: zamawiający) prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego na wyłonienie beneficjenta poddziałania 1.1. „Wsparcie dla działań w zakresie kształcenia zawodowego i nabywania umiejętności” w ramach działania „Transfer wiedzy i działalność informacyjna” (...) (znak postępowania:
(...)). Ogłoszenie o zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 14 września 2021 r. pod numerem (...).

W dniu 24 września 2021 r. wykonawca (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej też: odwołujący, przeciwnik skargi) wniósł odwołanie zarzucając zamawiającemu naruszenie:

1. art. 112 ust. 1 i 2 w zw. z art. 114 pkt 1-3 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (dalej jako: ustawa PZP ) oraz art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP przez poprzez sformułowanie warunków udziału w postępowaniu dotyczących uprawnień do prowadzenia działalności niezgodnie z przepisami ustawy, co w konsekwencji utrudnia uczciwą konkurencję i bezzasadnie zawęża krąg potencjalnych wykonawców, mogących złożyć oferty w przedmiotowym postępowaniu udzielenie zamówienia publicznego;

2. art. 112 ust. 1 w zw. z art. 116 ust. 1, oraz art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP przez poprzez sformułowanie warunków udziału w postępowaniu dotyczących doświadczenia wykonawcy poprzez ograniczenie kręgu potencjalnych wykonawców do podmiotów, które realizowały usługi transferu wiedzy dla rolników, co utrudnia uczciwą konkurencję i bezzasadnie zawęża krąg potencjalnych wykonawców, mogących złożyć oferty w przedmiotowym postępowaniu
o udzielenie zamówienia publicznego;

3. art. 108 i 109 w zw. z art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP poprzez wprowadzenia dodatkowych, nieznanych ustawie przesłanek wykluczenia wykonawców;

4. art. 239 ust. 2, art. 240 ust. 1 i 2, 241 ust. 1 i 3 ustawy PZP, art. 242 ust. 2 i 247 ust. 1 i 2
w zw. z art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP poprzez sformułowanie kryteriów oceny ofert opartych na właściwości wykonawcy, bez wskazania rozpiętości maksymalnej - liczby osób, które będą brane pod uwagę w kryterium liczba osób skierowanych do realizacji zamówienia;

5. art. 16 pkt 1 i 3 § 2 i § 9 rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia
23 grudnia 2020 r. w sprawie podmiotowych środków dowodowych oraz innych dokumentów lub oświadczeń, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy (Dz. U. z 2020 r., poz. 2415, dalej jako: rozporządzenie w sprawie podmiotowych środków dowodowych) poprzez zażądanie dokumentów niezgodnych z zapisami rozporządzenia na potwierdzenie spełniania warunków udziału w postępowaniu.

Powołując się na te zarzuty odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie zamawiającemu:

1. wykreślenia warunku udziału w części dotyczącej uprawnień o treści wskazanej
w specyfikacji,

2. usunięcia z warunku udziału w postępowaniu w Sekcji III pkt III.1.1. ppkt 1.3.2. lit. a) Ogłoszenia o zamówieniu oraz w Rozdz. III pkt III.2 ppkt 1.3.2. SWZ sformułowania,
„z których każde polegało na doskonaleniu zawodowym rolników”,

3. wykreślenia lub zmiany kryterium oceny ofert „liczba dodatkowych wykładowców” lub zobowiązanie do określenia maksymalnej liczby jaka będzie brana pod uwagę przy ocenie ofert wraz z podaniem liczby punktów za konkretną liczbę wykładowców,

4. wykreślenia przesłanek wykluczenia wykonawców, które nie wynikają z ustawy,

5. wykreślenia dokumentów i oświadczeń żądanych niezgodnie z przepisami rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych.

W odpowiedzi na odwołanie zamawiający wniósł o oddalenie odwołania.

Wyrokiem z dnia 10 listopada 2021 r. Krajowa Izba Odwoławcza w pkt 1. uwzględniła odwołanie i nakazała zamawiającemu modyfikację postanowień specyfikacji warunków zamówienia poprzez:

a) usunięcie punktu III.2 ppkt 1.1 oraz ppkt 1.3.1 lit. a), b) i c), a także punktu IV.3 ppkt 3.1 oraz ppkt 3.2 SWZ;

b) usunięcie z punktu III.2 ppkt 1.3.2 lit. a) SWZ określenia „z których każde polegało na doskonaleniu zawodowym rolników”

c) wprowadzenie w punkcie XI ppkt 1.2 SWZ dotyczącym kryterium oceny ofert -„dodatkowi wykładowcy” liczby osób, która będzie brana pod uwagę w ramach oceny ofert wraz z podaniem liczby punktów za oferowaną przez wykonawcę liczbę dodatkowych wykładowców

oraz odpowiednią modyfikację postanowień ogłoszenia o zamówieniu w ww. zakresie;

w pkt 2. kosztami postępowania obciąża zamawiającego i: zaliczyła w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15.000 zł uiszczoną przez odwołującego tytułem wpisu od odwołania oraz zasądziła od zamawiającego na rzecz odwołującego 19.445,60 zł stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania, wynagrodzenia pełnomocnika, dojazdu pełnomocnika na rozprawę oraz noclegu.

Podstawą do tego wyroku były następujące ustalenia i ocena prawna Krajowej Izby Odwoławczej, która ustaliła i zważyła, co następuje:

Na wstępie Izba ustaliła, że nie została wypełniona żadna z przesłanek, o których stanowi art. 528 ustawy PZP, skutkujących odrzuceniem odwołania.

Izba oceniła, że odwołujący posiada interes w uzyskaniu zamówienia oraz możliwość poniesienia szkody w związku z ewentualnym naruszeniem przez zamawiającego przepisów ustawy PZP, czym wypełnił materialnoprawną przesłankę dopuszczalności odwołania,
o której mowa w art. 505 ust. 1 ustawy PZP. Izba nie podzieliła stanowiska zamawiającego jakoby odwołujący nie wykazał przesłanek określonych art. 505 ust. 1 ustawy PZP, gdyż nie spełnia obecnie i nie spełniałby przed zawarciem umowy w sprawie zamówienia publicznego wymogów postawionych przez zamawiającego określonych przepisami prawa, w szczególności przepisami ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (t. j. Dz. U.
z 2021 r. poz. 2137, dalej jako: ustawa PROW) wraz z aktami wykonawczymi, jak również Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (PROW 2014-2020). Izba w tym zakresie oceniła, że w przypadku odwołań wnoszonych na etapie specyfikacji warunków zamówienia każdy wykonawca deklarujący zainteresowanie uzyskaniem danego zamówienia posiada interes w jego uzyskaniu.

Przy rozpoznawaniu przedmiotowej sprawy Izba uwzględniła dokumentację postępowania o udzielenie zamówienia przekazaną przez zamawiającego, w szczególności ogłoszenie o zamówieniu, specyfikację warunków zamówienia wraz z załącznikami oraz wyjaśnieniami i modyfikacjami i na jej podstawie ustaliła, że zgodnie z puntem 1 opisu przedmiotu zamówienia (załącznik nr 1 do SWZ), przedmiotem zamówienia jest usługa kompleksowej organizacji i przeprowadzenia bezpłatnych szkoleń dla 7 320 osób uczestniczących w szkoleniach. Zamówienie podzielone jest na 2 części, w następującym zakresie tematycznym:

1)  Część nr 1 zamówienia ‒ Krótkie łańcuchy dostaw żywności

2)  Część nr 2 zamówienia ‒ Nowoczesna technologia uprawy ziemniaka.

Zgodnie z punktem 2 opisu przedmiotu zamówienia, uczestnikami szkolenia, jako ostateczni odbiorcy, mogą być: rolnicy, domownicy rolników, małżonkowie rolników, osoby zatrudnione w rolnictwie, właściciele lasów, wnioskodawcy lub beneficjenci operacji typu „Premie dla młodych rolników” w ramach poddziałania „Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020.

Celem zamówienia jest nieodpłatna realizacja szkoleń dla 7 320 ostatecznych odbiorców uczestniczących w tych szkoleniach, w zakresie tematów wymienionych w puncie 1. W opisie przedmiotu zamówienia zamawiający opisał zakres zadań i obowiązków wykonawcy.

Zgodnie z punktem III. 2: Warunki udziału w postępowaniu

1. O niniejsze zamówienie mogą ubiegać się Wykonawcy spełniający warunki udziału
w postępowaniu, którzy:

1.1. Nie podlegają wykluczeniu na podstawie art. 35 ust. 5 oraz ust. 6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz. Urz. UE L 181 z 20.06.2014, str. 48, ze zm.);

1.2. Nie podlegają wykluczeniu z postępowania na podstawie art. 108 ust. 1 oraz art. 109 ust. 1 pkt. 1-10 ustawy;

1.3. Spełniają warunki udziału w postępowaniu w zakresie:

1.3.1 Uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej. Zamawiający uzna, że Wykonawca spełnia warunek udziału we wskazanym zakresie, jeżeli Wykonawca wykaże, że:

a) prowadzi działalność szkoleniową tj.:

• prowadzi działalność gospodarczą oznaczoną jednym z następujących kodów (...):

Dział Grupa Nazwa grupowania

85 85.3 Gimnazja i szkoły ponadgimnazjalne, z wyłączeniem szkół policealnych

85 85.4 Szkoły policealne oraz wyższe

85 85.5 Pozaszkolne formy edukacji

85 85.6 Działalność wspomagająca edukację

lub

• prowadzi działalność szkoleniową w oparciu o przepisy ustawy z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. z 2020 r. poz. 721)

lub

• prowadzi działalność szkoleniową w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r. poz. 478 j.t.)

lub

• prowadzi działalność szkoleniową w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r.
o instytutach badawczych (Dz.U. z 2020 poz. 1383 ze zm.)

lub

• prowadzi działalność szkoleniową w oparciu o powszechnie obowiązujące przepisy prawa obowiązujące w miejscu zamieszkania lub siedziby Wykonawcy;

b) nie jest podmiotem, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji lub obrotu maszynami, urządzeniami, materiałami lub środkami przeznaczonymi dla rolnictwa, leśnictwa i przemysłu rolnospożywczego, z wyjątkiem Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe oraz jednostek doradztwa rolniczego w rozumieniu ustawy z dnia
22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego (Dz. U. z 2020 r. poz. 721) oraz instytutów badawczych w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r.
o instytutach badawczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1383 oraz z 2021 r. poz. 1192);

c) posiada numer identyfikacyjny nadany w trybie przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 2013 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2021 r. poz. 699 ze zm.) lub wystąpił
o wpis do ewidencji producentów i nadanie numeru identyfikacyjnego.

Zgodnie z punktem III.2 ppkt 1.3.2 lit. a) SWZ, o niniejsze zamówienie mogą ubiegać się Wykonawcy spełniający warunki udziału w postępowaniu, którzy spełniają warunki udziału w postępowaniu w zakresie zdolności technicznej lub zawodowej. Zamawiający uzna, że Wykonawca spełnia warunek udziału we wskazanym zakresie, jeżeli Wykonawca wykaże, że: a) w okresie ostatnich trzech (3) lat przed upływem terminu składania ofert,
a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy – w tym okresie, zorganizował, tj. przygotował i przeprowadził, co najmniej 6 działań transferu wiedzy (w szczególności szkolenia, warsztaty, kursy, demonstracje, konferencje, seminaria lub studia podyplomowe), dla co najmniej 750 osób łącznie, z których każde polegało na doskonaleniu zawodowym rolników.

Stosownie do punktu IV.3 ppkt 3.1 oraz ppkt 3.2 SWZ w celu potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu dotyczących uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej Zamawiający żądał od wykonawców:

- 3.1. dokumentu potwierdzającego prowadzenie działalności szkoleniowej zgodnie
z wytycznymi określonymi w rozdz. III.2 pkt 1 ppkt 1.3.1) lit. a) SWZ właściwymi dla podmiotu składającego ofertę;

- 3.2. oświadczenia wykonawcy o posiadaniu numeru identyfikacyjnego producenta lub wystąpienia o wpis do ewidencji producentów i nadania numeru identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2021 r. poz. 699). W oświadczeniu należy wskazać nazwę i adres podmiotu posiadającego numer identyfikacyjny producenta oraz numer identyfikacyjny producenta.

Zgodnie z punktem XI SWZ, kryteriami oceny ofert były: cena o wadze 40% oraz dodatkowi wykładowcy o wadze 60%.

Stosownie do punktu XI ppkt 1.2 SWZ: ocenie w ramach kryterium „dodatkowi wykładowcy” podlegać będą wykładowcy, którzy będą brali udział w realizacji zamówienia, jako wykładowcy wskazani ponad wymaganą minimalną liczbę wykładowców określoną
w warunku udziału w postępowaniu dla danej części zamówienia.

Zamawiający dopuszcza możliwość powołania się przez Wykonawcę na zdolności podmiotów udostępniających zasoby w odniesieniu do przedmiotowego kryterium oceny ofert.

Wykonawca w ramach kryterium oceny ofert „dodatkowi wykładowcy” wskaże dodatkowy skład wykładowców, którzy będą brali udział w realizacji operacji. Wykładowcy, wskazani w ramach kryterium oceny ofert „dodatkowi wykładowcy”, muszą spełniać wymagania określone w SWZ w rozdz. III.2 pkt 1 ppkt 1.3.2 lit. b 2.1) w zakresie części 1 zamówienia i/lub lit. b 2.2) w zakresie części 2 zamówienia.

Liczba wykładowców ponad wymagania minimalne określone dla danej części zamówienia, wskazana w ramach kryterium będzie podlegała porównaniu w stosunku do oferty, w której wykonawca deklaruje wykonanie operacji przy największej liczbie wykładowców ponad wymagania minimalne.

Dodatkowi wykładowcy muszą spełniać wymagania określone w SWZ dla wykładowców wskazywanych w ramach warunków udziału w postępowaniu.

Opierając się na wskazanych dokumentach zamówienia, stanowiskach stron Izba zważyła, że odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Odnośnie do zarzut naruszenia art. 112 ust. 1 i 2 w zw. z art. 114 pkt 1-3 ustawy PZP oraz art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP - warunki udziału w postępowaniu dotyczące uprawnień do prowadzenia działalności, zarzut naruszenia art. 108 i 109 ustawy PZP w zw. z art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP oraz zarzut naruszenia art. 16 pkt 1 i 3 § 2 i § 9 rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych Izba sprecyzowała, że sprowadzały się one do oceny, czy sformułowane przez zamawiającego warunki udziału w postępowaniu, w tym dotyczące uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej oraz żądane na potwierdzenie ich spełniania dokumenty są zgodne z przepisami ustawy PZP oraz rozporządzenia w sprawie przedmiotowych środków dowodowych.

Przed analizą zarzutów, Izba wstępnie wskazała, że w ramach niniejszego postępowania wykonawcy ubiegają się o uzyskanie pomocy finansowej przyznanej na realizację operacji z publicznych środków krajowych i unijnych, tj. EFRROW. Natomiast zgodnie z art. 34 ust. 5 ustawy PROW pomoc w ramach działań, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, jest przyznawana beneficjentowi wyłonionemu zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych, z wyłączeniem przepisów dotyczących umów w sprawach zamówień publicznych, z tym że umowę o przyznaniu pomocy w ramach tych działań zawiera się zgodnie z art. 264, art. 308 ust. 2 i 3, art. 577 i art. 578 tej ustawy.

W ocenie Izby, z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, iż wyłonienie beneficjenta pomocy następuje zgodnie z przepisami ustawy PZP, z wyłączeniem przepisów dotyczących umów w sprawie zamówień publicznych (poza wyjątkami określonymi tym przepisem). Z kolei jak wskazano, zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 kwietnia 2017 r. w sprawie szczegółowych warunków przyznawania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie dla działań w zakresie kształcenia zawodowego i nabywania umiejętności” oraz poddziałania „Wsparcie dla projektów demonstracyjnych i działań informacyjnych” w ramach działania „Transfer wiedzy i działalność informacyjna” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 – 2020 oraz warunków i trybu jej wypłaty (Dz. U. z 2019 r. poz. 1688), (dalej jako: „rozporządzenie w sprawie warunków przyznawania pomocy”), pomoc jest przyznawana osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, która spełnia następujące warunki: 1) przedmiotem lub celem prowadzonej przez nią działalności jest prowadzenie działalności szkoleniowej; 2) posiada odpowiednie doświadczenie w organizacji działań transferu wiedzy dla rolników lub właścicieli lasów; 3) dysponuje odpowiednią kadrą dydaktyczną na potrzeby realizacji operacji, która posiada kwalifikacje odpowiednie do zakresu operacji oraz regularnie je podnosi; 4) dysponuje odpowiednią bazą dydaktyczno-lokalową na potrzeby realizacji operacji, wyposażoną w sprzęt niezbędny do realizacji operacji, oraz miejscami, w których będą odbywać się zajęcia praktyczne, jeżeli program działań szkoleniowych lub demonstracji, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 9, przewiduje realizację takich zajęć; 5) dysponuje odpowiednią osobą posiadającą doświadczenie w kierowaniu projektem szkoleniowym; 6) posiada prawo dysponowania nieruchomością do celów realizacji operacji; 7) nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie produkcji lub obrotu maszynami, urządzeniami, materiałami lub środkami przeznaczonymi dla rolnictwa, leśnictwa i przemysłu rolno-spożywczego; 8) posiada numer identyfikacyjny nadany w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, zwany dalej „numerem identyfikacyjnym”. Wedle Izby, tym samym dla przyznania pomocy finansowej w ramach ww. Programu konieczne jest spełnienie dodatkowych warunków wynikających z ww. przepisów oraz programu PROW.

Izba powołała treść art. 16 ustawy PZP, art. 112 ust. 1 ustawy PZP, a także art. 114 ustawy PZP, z którym w odniesieniu do uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej koresponduje rozporządzenie w sprawie podmiotowych środków dowodowych. Zgodnie natomiast z § 7 ust. 1 tego rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych, w celu potwierdzenia spełniania przez wykonawcę warunków udziału w postępowaniu dotyczących wymaganych uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej, zamawiający może żądać zezwolenia, licencji, koncesji lub wpisu do rejestru działalności regulowanej. Z kolei w ustępie 2 ww. przepisu wskazano, że w przypadku zamówień na usługi, w celu potwierdzenia spełniania przez wykonawcę warunków udziału w postępowaniu dotyczących wymaganych uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej, zamawiający może żądać: 1) odpowiedniego zezwolenia, licencji, koncesji lub potwierdzenia wpisu do rejestru działalności regulowanej, jeżeli ich posiadanie jest niezbędne do świadczenia określonych usług w kraju, w którym wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania; 2) dokumentu potwierdzającego status członka danej organizacji, jeżeli członkostwo w tej organizacji jest niezbędne do świadczenia określonych usług w kraju, w którym wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania.

Izba wskazała, że celem skonkretyzowania warunków udziału w postępowaniu jest dopuszczenie do udziału w postępowaniu wykonawców dających rękojmię należytego wykonania zamówienia. Aby prawidłowo ten cel zrealizować zamawiający musi mieć na uwadze zasady postępowania, o których mowa w art. 16 ustawy PZP, a ponadto może poruszać się w ramach zakreślonych przepisem art. 112 ust. 1 i 2 ustawy PZP. Wymienione tam obszary, jakich mogą dotyczyć warunki udziału w postępowaniu stanowią katalog zamknięty, tym samym warunki udziału w postępowaniu nie mogą dotyczyć innych zakresów, niż wskazane w omawianej regulacji. Innymi słowy, w ocenie Izby kwalifikacja podmiotowa wykonawców w ramach warunków udziału w postępowaniu wykraczająca poza powyższe wyliczenie, stanowi naruszenie ustawy PZP. Izba podkreśliła przy tym, że celem przepisu art. 114 ustawy PZP jest natomiast weryfikacja, czy wykonawca jest uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wykonywania zawodu objętych zamówieniem.

Jednocześnie wskazano, że w art. 108 i 109 ustawy PZP ustawodawca określił katalog obligatoryjnych oraz fakultatywnych przesłanek wykluczenia wykonawcy z postępowania
o udzielenie zamówienia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy Izba wskazała, że sformułowane przez zamawiającego w punkcie III.2 ppkt 1.1 oraz ppkt 1.3.1 lit. a), b) i c) SWZ warunki udziału w postępowaniu, w tym dotyczące uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej oraz żądane na potwierdzenie ich spełniania dokumenty wskazane w punkcie IV.3 ppkt 3.1 oraz ppkt 3.2 SWZ są niezgodne
z przepisami ustawy PZP oraz rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych. Izba wskazała przy tym, że okolicznością bezsporną miedzy stronami było to, że sformułowany przez zamawiającego warunek udziału w postępowaniu dotyczący uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej (pkt III.2 ppkt 1.3.1 lit. a), b) i c) SWZ) nie dotyczył posiadania zezwolenia, licencji, koncesji lub wpisu do działalności regulowanej. W konsekwencji w ocenie Izby, żądanie przez zamawiającego w celu wykazania omawianego warunku udziału w postępowaniu dokumentów potwierdzających prowadzenie działalności szkoleniowej zgodnie z wytycznymi określonymi w rozdz. III.2 pkt 1 ppkt 1.3.1) lit. a) SWZ oraz oświadczenia wykonawcy o posiadaniu numeru identyfikacyjnego producenta lub wystąpienia o wpis do ewidencji producentów i nadania numeru identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 12 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków
o przyznanie płatności (Dz. U. z 2021 r. poz. 699) naruszało art. 114 ustawy PZP w zw. z § 7 rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych.

W ocenie Izby nie zasługiwała na aprobatę argumentacja zamawiającego, który podnosił, iż żądanie od wykonawców oświadczenia o posiadaniu numeru identyfikacyjnego producenta lub wystąpienia o wpis do ewidencji producentów i nadania numeru identyfikacyjnego wpisywało się w treść § 10 rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych, ponieważ ten przepis rozporządzenia nie daje podstawy żądania od wykonawców dowolnego oświadczenia niedotyczącego w istocie spełniania warunku udziału w postępowaniu w rozumieniu art. 112 ust. 2 ustawy PZP.

Dalej, Izba wskazała, że w ramach warunków udziału w postępowaniu zamawiający postawił wymóg ograniczający możliwość wzięcia udziału w postępowaniu przez wykonawców, którzy nie podlegają wykluczeniu na podstawie art. 35 ust. 5 ustawy PROW oraz ust. 6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz. Urz. UE L 181 z 20.06.2014, str. 48, ze zm.) - pkt III.2 ppkt 1.1 SWZ, co również w ocenie Izby nie mieści się w kategorii warunków udziału w postępowaniu określonych art. 112 ust. 2 ustawy PZP, czy też przesłanek wykluczenia wynikających z art. 108 i 109 ustawy PZP.

Izba wskazała, że okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie jest to, że podstawą opisania warunków udziału w postępowaniu, w tym dotyczących uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej i związanego z nim żądania dokumentów nie były przepisy prawa nakładające na wykonawców obowiązek uzyskania stosownych uprawnień (koncesja, licencja, zezwolenie lub wpis do rejestru działalności regulowanej) lecz wymogi wynikające z przepisów ustawy PROW, aktów wykonawczych do tejże ustawy oraz PROW 2014 – 2020 ustanawiających szereg warunków uzyskania pomocy finansowej. Jakkolwiek Izba dostrzegła specyfikę niniejszego zamówienia publicznego,
to jej zdaniem przyjęcie argumentacji prezentowanej przez zamawiającego w rzeczywistości sprowadzałoby się do uznania, że przy wyborze beneficjenta poddziałania stosowne przepisy ustawy PZP doznają wyłączenia, co nie znajduje uzasadnienia w treści samej ustawy PZP, jak i art. 34 ust. 5 ustawy PROW. W ocenie Izby nie ma jednak przeszkód, aby zamawiający osiągnął założone niniejszym postępowaniem o udzielenie zamówienie cele łącząc konieczność stosowania przepisów ustawy PZP, które znajdują zastosowanie do wyboru beneficjenta pomocy oraz przepisów ustawy PROW i programu PROW 2014 – 2020, które
z kolei określają warunki przyznania pomocy, żądając od wykonawcy (beneficjenta) stosownych oświadczeń/dokumentów, czy też potwierdzenia spełnienia określonych wymogów warunkujących uzyskanie pomocy, po wyborze oferty najkorzystniejszej a przed zawarciem umowy. Dodatkowo Izba wskazała, że zamawiający na gruncie ustawy PZP dysponuje narzędziami chroniącymi go przed nierzetelnymi wykonawcami choćby w postaci instytucji wadium, z której zamawiający może skutecznie skorzystać m.in. w przypadkach określonych art. 98 ust. 6 pkt 2 i 3 ustawy PZP.

Mając na uwadze powyższe Izba uznała, że ww. zarzuty potwierdziły się i nakazała zamawiający dokonanie modyfikacji postanowień SWZ poprzez usunięcie punktu III.2 ppkt 1.1 oraz ppkt 1.3.1 lit. a), b) i c), a także punktu IV.3 ppkt 3.1 oraz ppkt 3.2 SWZ wraz
z odpowiednią zmianą postanowień ogłoszenia o zamówieniu.

Odnośnie do zarzutu naruszenia art. 112 ust. 1 w zw. z art. 116 ust. 1 oraz art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP – warunek udziału w postępowaniu dotyczący zdolności technicznej lub zawodowej, to Izba sprecyzowała, że jego istota sprowadzała się do oceny, czy sformułowany przez zamawiającego warunek udziału w postępowaniu dotyczący doświadczenia wykonawcy skonkretyzowany w punkcie III.2 ppkt 1.3.2 lit. a) SWZ w sposób nieuprawniony
zawężał krąg wykonawców zdolnych do realizacji niniejszego zamówienia oraz sporządzony został w sposób proporcjonalny do przedmiotu zamówienia.

Wskazano, że w ramach kwestionowanego warunku udziału w postępowaniu zamawiający wymagał, aby potencjalny wykonawca zamówienia legitymował się stosownym doświadczeniem przy organizacji co najmniej 6 działań transferu wiedzy (w szczególności szkolenia, warsztaty, kursy, demonstracje, konferencje, seminaria lub studia podyplomowe) dla co najmniej 750 osób łącznie, z których każde polegało na doskonaleniu zawodowym rolników.

Odnośnie oceny prawnej, to na wstępie Izba wskazała, że aktualne pozostają przywołane wyżej przepisy prawa wraz z argumentacją prawną, tym samym niezasadne jest ich powielanie.

Odnosząc się do podniesionego zarzutu po pierwsze Izba stwierdziła, że warunek udziału w postępowaniu dotyczący doświadczenia wykonawcy sporządzony został w sposób nieproporcjonalny do przedmiotu zamówienia. Zdaniem Izby słusznie podniósł odwołujący, że krąg odbiorców usług szkoleniowych podany w specyfikacji był znacznie szerszy niż określony
w ramach warunku udziału w postępowaniu. Jak wynika bowiem z punktu 2 opisu przedmiotu zamówienia stanowiącego załącznik nr 1 do SWZ, grupę docelową szkoleń stanowili rolnicy, domownicy rolników, małżonkowie rolników, osoby zatrudnione w rolnictwie, właściciele lasów, wnioskodawcy lub beneficjenci operacji typu „Premie dla młodych rolników” w ramach poddziałania „Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020. Zdaniem Izby, z powyższego wynika zatem, że zamawiający nie zachował odpowiedniej proporcji pomiędzy warunkiem udziału w postępowaniu – ograniczając dostęp do zamówienia wyłącznie dla wykonawców posiadających doświadczenie w doskonaleniu zawodowym rolników, a opisem przedmiotu zamówienia, w ramach którego przewidział znacznie szerszy krąg odbiorców usług objętych zamówieniem. Ponadto, Izba wskazała, że zamawiający nie przeprowadził żadnej analizy opisu przedmiotu i postawionego warunku udziału w postępowaniu pod kątem zasady proporcjonalności.

Po drugie, zdaniem Izby rację miał również odwołujący, że sformułowany przez zamawiającego warunek udziału w postępowaniu eliminuje z postępowania firmy szkoleniowe, posiadające doświadczenie w organizacji szkoleń, warsztatów, seminariów itd. dla uczestników niebędących rolnikami. W ocenie Izby zamawiający nie wszedł w polemikę z odwołującym i nie wyjaśnił, dlaczego ograniczył dostęp do zamówienia do podmiotów posiadających doświadczenie wyłącznie w doskonaleniu zawodowym rolników. Inaczej rzecz ujmując, jak wskazała Izba zamawiający nie podał żadnych argumentów pozwalających przesądzić, że podmiot, który nie posiada wymaganego przez zamawiającego doświadczenia (w doskonaleniu zawodowym rolników), nie daje rękojmi należytego wykonania niniejszego zamówienia. Izba wskazała przy tym, że zamawiający ograniczył swoje stanowisko w istocie do realizacji wynikającego z § 3 ust. 1 pkt 2) rozporządzenia warunku przyznania pomocy finansowej w ramach poddziałania „Wsparcie dla działań w zakresie kształcenia zawodowego i nabywania umiejętności” oraz poddziałania „Wsparcie dla projektów demonstracyjnych i działań informacyjnych” w ramach działania „Transfer wiedzy i działalność informacyjna” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 – 2020. Zgodnie z tym przepisem, pomoc jest przyznawana osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, która m.in. posiada odpowiednie doświadczenie w organizacji działań transferu wiedzy dla rolników lub właścicieli lasów. W tym zakresie Izba zauważyła, że zamawiający uzasadniając opisanie kwestionowanego warunku udziału w postępowaniu realizacją dyspozycji § 3 ust. 1 pkt 2) rozporządzenia, skonstruował warunek w sposób węższy niż wynikający z ww. przepisu, ograniczając jego treść do doskonalenia zawodowego rolników, a zatem z pominięciem właścicieli lasów.

Podsumowując powyższe Izba stwierdziła, że ww. warunek udziału w postępowaniu został sformułowany w sposób zawężający do podmiotów posiadających doświadczenie
w doskonaleniu zawodowym rolników, przy wykluczeniu podmiotów legitymujących się doświadczeniem w organizacji doskonalenia zawodowego innych grup odbiorców, co narusza zasady uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców, a także w sposób nieproporcjonalny do przedmiotu niniejszego zamówienia. Z uwagi na powyższe Izba stwierdziła, że ww. zarzut potwierdził się i nakazała zamawiającemu usunięcie z punktu III.2 ppkt 1.3.2 lit. a) SWZ określenia „z których każde polegało na doskonaleniu zawodowym rolników” wraz z odpowiednią modyfikacją ogłoszenia o zamówieniu w ww. zakresie.

Odnośnie do zarzut naruszenia art. 239 ust. 2, art. 240 ust. 1 i 2, 241 ust. 1 i 3 ustawy ZP, art. 242 ust. 2 i 247 ust. 1 i 2 w zw. z art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP – kryterium oceny ofert pn. „dodatkowi wykładowcy”, to Izba sprecyzowała, że osią sporu między stronami postępowania odwoławczego był przede wszystkim brak określenia górnego limitu dodatkowych wykładowców podlegających ocenie w ramach pozacenowego kryterium oceny ofert, co zdaniem odwołującego powodowało, że przewidziane kryterium nie miało charakteru jakościowego, lecz dotyczyło właściwości wykonawcy (wielkości kadry), jak również mogło prowadzić do wyboru oferty niebędącej najkorzystniejszą z punktu widzenia jakości do ceny.

Izba przywołała art. 239 ust. 2 ustawy PZP oraz art. 240 ust. 1 ustawy PZP i wskazała, że kryteria oceny ofert i ich opis nie mogą pozostawiać zamawiającemu nieograniczonej swobody wyboru najkorzystniejszej oferty oraz umożliwiają weryfikację i porównanie poziomu oferowanego wykonania przedmiotu zamówienia na podstawie informacji przedstawianych w ofertach. Powołując art. 241 ust. 1 i 3 ustawy PZP, Izba zwróciła uwagę, że w kolejnym art. 242 ust. 2 ustawy PZP, ustawodawca unormował otwarty katalog jakościowych kryteriów oceny ofert. Jednocześnie zgodnie z art. 247 ust. 1 i 2 ustawy PZP, w ogłoszeniu o zamówieniu lub dokumentach zamówienia zamawiający określa wagę, jaką przypisuje każdemu z kryteriów wybranych do celów ustalenia oferty najkorzystniejszej, z wyjątkiem sytuacji, gdy najkorzystniejszą ofertę określa się wyłącznie na podstawie ceny. Wagi przypisane każdemu z kryteriów mogą być wyrażone za pomocą przedziału z odpowiednią rozpiętością maksymalną.

Powołując się na powyższe przepisy Izba wskazała, że celem kryteriów oceny ofert, dobieranych przez zamawiającego dla konkretnego postępowania o udzielenie zamówienia, jest wybór oferty najkorzystniejszej, a kryteria oceny ofert powinny preferować rzeczy istotne dla zamawiającego, związane z przedmiotem zamówienia. Ustalone przez zamawiającego kryteria pozacenowe winny być uzasadnione nie tylko z punktu widzenia preferencji zamawiającego, ale także jego uzasadnionych potrzeb. Powyższe zdaniem Izby oznacza, że wybrany w oparciu o ustalone kryteria oceny ofert wykonawca, oferuje dla zamawiającego lepsze wykonanie przedmiotu zamówienia w odróżnieniu od innych wykonawców. Ponadto jak wynika z przywołanego przez Izbę orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wybór kryteriów oceny ofert podlega pewnym ograniczeniom, tj. po pierwsze, kryterium musi być związane z przedmiotem zamówienia, celem stosowania kryterium oceny ofert jest wybór oferty najkorzystniejszej, zatem wszystkie kryteria muszą być nakierowane na identyfikację tej oferty, która jest najlepsza, po drugie, wybierając najkorzystniejszą ofertę, zamawiający musi opierać swoją decyzję na obiektywnych przesłankach i niedozwolone byłoby takie kryterium, które dawałoby zamawiającemu nieograniczoną swobodę (arbitralnego) wyboru (patrz wyrok Trybunału z dnia 17 września 2002 r. C-513/99 C. (...)). Z kolei w wyroku z dnia
27 października 2005 r. (C-234/03) Trybunał wskazał, że kryteria jakościowe nie mogą być stosowane w sposób dyskryminujący, muszą być uzasadnione względami interesu publicznego, muszą być odpowiednie dla zagwarantowania realizacji celu, któremu służą
i nie mogą wykraczać poza to, co jest konieczne dla jego osiągnięcia.

Zdaniem Izby w rozpoznawanej sprawie zamawiający w części sprostał ciężarowi wykazania, że kryterium pozacenowe „dodatkowi wykładowcy” będzie służyło wyborowi oferty najkorzystniejszej w postępowaniu, ponieważ nie zostało podważone przez odwołującego stanowisko zamawiającego, który akcentował, że wielość wykładowców w sposób oczywisty przekłada się w szczególności na wieloaspektowość i atrakcyjność prezentowanej w trakcie szkoleń wiedzy oraz że każdy wykładowca dysponuje zróżnicowaną wiedzą, doświadczeniem, wypracowanymi metodami przekazywania wiedzy, co pozytywnie wpływa na jakość i wieloaspektowość spojrzeń na dane zagadnienie przekazywanych uczestnikom, pozostając tym samym w bezpośrednim związku z przedmiotem zamówienia. Z uwagi na powyższe Izba nie znalazła podstaw do nakazania zamawiającemu usunięcia omawianego kryterium.

W ocenie Izby zamawiający nie wyjaśnił jednak, w jaki sposób nieograniczona liczba dodatkowych wykładowców zobowiązanych do udziału w realizacji zamówienia w sposób faktyczny będzie przekładała się na wybór oferty najkorzystniejszej w świetle wszystkich ustanowionych w specyfikacji kryteriów oceny ofert. Izba zgodziła się z odwołującym, że nieokreślenie górnego limitu dodatkowych wykładowców podlegających punktacji w ramach kryterium oceny ofert powodowało, że omawiane kryterium oceny ofert nie miało charakteru jakościowego. Brak przewidzenia przez zamawiającego punktu odniesienia w zakresie liczby dodatkowych wykładowców, która w sposób realny przekładałaby się na wybór oferty najlepszej, a w następstwie na jakość realizacji zamówienia, w ocenie Izby powodował, że w istocie premiowane były właściwości wykonawcy dotyczące wielkości kadry, co jest sprzeczne z art. 241 ust. 1 i 3 ustawy PZP. W ocenie Izby ustalone przez zamawiającego kryterium oceny ofert o zasadniczej wadze (60%) nie służyło weryfikacji poziomu jakości oferowanego świadczenia, co godzi w art. 240 ust. 2 ustawy PZP.

Wobec powyższego Izba uznała ww. zarzut za zasadny i nakazała zamawiającemu wprowadzenie w punkcie XI ppkt 1.2 SWZ dotyczącym kryterium oceny ofert „dodatkowi wykładowcy” liczby osób, która będzie brana pod uwagę w ramach oceny ofert wraz z podaniem liczby punktów za oferowaną przez wykonawcę liczbę dodatkowych wykładowców wraz z odpowiednią modyfikacją ogłoszenia o zamówieniu w ww. zakresie.

O kosztach postępowania odwoławczego Izba orzekła na podstawie art. 557 i 575 ustawy PZP w zw. z § 5 pkt 1 i 2 lit. a), b) oraz d) oraz § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania
z dnia 30 grudnia 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 2437). Wobec powyższego Izba zasądziła od zamawiającego na rzecz odwołującego kwotę 19.445,60 zł stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione z tytułu wpisu od odwołania, wynagrodzenia pełnomocnika, dojazdu pełnomocnika na rozprawę oraz noclegu.

Od tego wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 10 listopada 2021 r. (sygn. akt KIO 2827/21) skargę wywiódł zamawiający, zaskarżając wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów:

1. postępowania, w postaci art. 554 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 552 ust. 1 ustawy PZP, poprzez zaniechanie wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału procesowego, a w konsekwencji wydanie wyroku sprzecznego w sferze istotnych dla rozstrzygnięcia ustaleń ze stanem faktycznym ustalonym w toku postępowania odwoławczego, co miało istotny wpływ na wynik sprawy;

2. prawa materialnego, w szczególności w postaci:

a) art. 505 ust. 1 ustawy PZP w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy PROW poprzez dokonanie oceny, że odwołujący wykazał ziszczenie się przesłanek określonych w tym przepisie, podczas gdy pierwotnego źródła potencjalnej szkody odwołującego w postaci niemożliwości uzyskania przedmiotowego zamówienie, nie może stanowić ukształtowanie postanowień SWZ przez zamawiającego, lecz regulacja materialnoprawna określająca warunki przyznania pomocy, jakie musi spełnić jej beneficjent pomocy finansowej,

b) art. 112 ust. 1 i 2 w zw. z art. 114 pkt 1-3, oraz art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP oraz art.108 i 109 ustawy PZP w zw. z art. 16 pkt 1 i 3 oraz § 2 i § 9 rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy PROW w zw. z jej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit b), art. 45 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 35 ust. 5 i ust. 6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz. Urz. UE L 181 z 20.06.2014, str. 48 ze zm., dalej jako: „rozporządzenie delegowane nr 640/2014") w zw. z § 3 ust. 1 pkt 1), pkt 7) oraz pkt 8) rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków przyznawania pomocy finansowej poprzez uznanie, że sformułowanie warunków udziału w postępowaniu ujętych w pkt III.2 ppkt 1 oraz ppkt 1.3.1 lit a), b) i c) SWZ nastąpiło niezgodnie z przepisami PZP, co utrudnia uczciwą konkurencję i bezzasadnie zawęża krąg potencjalnych wykonawców, mogących złożyć oferty w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, a żądane na potwierdzenie ich spełniania dokumenty wskazane w pkt IV.3 ppkt 3.1 oraz ppkt 3.2 SWZ są niezgodne z przepisami PZP oraz rozporządzenia w sprawie środków dowodowych,

c) art. 112 ust. 1 w zw. z art. 116 ust. 1 oraz art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy PROW w zw. z jej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit b), art. 45 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 3 ust. 1 pkt 2) rozporządzenia MinRol w sprawie szczegółowych warunków przyznawania pomocy przez ocenę, że skarżący, formułując warunki udziału w postępowaniu, dotyczące doświadczenia wykonawcy poprzez ograniczenie kręgu potencjalnych wykonawców do podmiotów, które realizowały usługi transferu wiedzy dla rolników, utrudnił uczciwą konkurencję i bezzasadnie zawęził krąg potencjalnych wykonawców, mogących złożyć oferty w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego,

d) art. 239 ust. 2, art. 240 ust. 1 i 2, 241. ust. 1 i 3, 242 ust. 2 i 247 ust. 1 i 2 w zw. z art. 16 pkt 1 i 3 w zw. z art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP poprzez ocenę, że sformułowanie kryteriów oceny ofert opartych na właściwości wykonawcy, bez wskazania rozpiętości maksymalnej liczby osób, które będą brane pod uwagę w kryterium liczba osób skierowanych do realizacji zamówienia, nie jest kryterium jakościowym, nie służy weryfikacji poziomu jakości oferowanego świadczenia i może prowadzić do wyboru oferty, która nie będzie najkorzystniejszą z punktu widzenia stosunku jakości do ceny.

Powołując się na wskazane zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez oddalenie odwołania w całości, zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez obciążenie odwołującego kosztami postępowania odwoławczego, zasądzenie od przeciwnika skargi na rzecz skarżącego kosztów postępowania skargowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wedle norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę przeciwnik skargi (odwołujący) w stanowisku ustnym na terminie rozprawy powołując się na wnioski w piśmie, które wpłynęło do sądu w dniu rozprawy, wniósł o oddalenie skargi i zasądzenie od skarżącego na swoją rzecz kosztów postępowania skargowego w kwocie 49.200,00 zł tytułem zastępstwa procesowego wskazując, że żądana kwota wynika z oświadczenia o wysokości kosztów obciążających stronę z tytułu wynagrodzenia radcy prawnego.

Sąd Okręgowy – Sąd Zamówień Publicznych zważył, co następuje:

Skarga okazała się niezasadna, co musiało skutkować jej oddaleniem.

Przed przystąpieniem do oceny poszczególnych zarzutów skargi należy wskazać, że Krajowa Izba Odwoławcza w zakresie objętym zaskarżeniem dokonała prawidłowych ustaleń faktycznych, które dotyczą treści postanowień Szczególnych Warunków Zamówienia. Natomiast, skarżący nie sformułował skutecznych zarzutów procesowych tj. naruszenia przepisów proceduralnych odnoszących się do błędnej oceny dowodów i błędów w ustaleniach faktycznych mających swoją podstawę prawną tak w przepisach ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 2019 ze zm. – ustawa PZP), jak i w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego (art. 579 ust. 2 PZP w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.). Trzeba też wskazać, że choć skarga zawiera zarzut (oznaczony jako pierwszy) o zaniechaniu wszechstronnego rozważenia materiału procesowego, to w istocie zarzut nie poddaje się żadnej ocenie w ramach trybu apelacyjnego obowiązującego w postępowaniu skargowym w konkretnej sprawie. Sąd podkreśla, że Krajowa Izba Odwoławcza przy wydawaniu zaskarżonego wyroku, odnośnie do okoliczności istotnych w zakresie obecnie zarzutów skargi opierała się na dowodach z dokumentów, w tym w wersji elektronicznej wytworzonych w trakcie postępowania o udzielenie zamówienia, a podstawą dla ustaleń faktycznych była część oznaczonych dowodów z dokumentów ze wskazaniem na postanowienia Szczegółowych Warunków Zamówienia i treść Ogłoszenia o zamówieniu, skarżący natomiast nie podważył skutecznie oceny tych dowodów, nie wskazał na żadne błędy interpretacyjne czy logiczne mające też związek z dalszą subsumpcją stanu faktycznego do oznaczonego przepisu prawa materialnego. Tym samym zarzut dotyczący naruszenia przepisów postępowania, w postaci art. 554 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 552 ust. 1 ustawy PZP nie mógł być uwzględniony.

Sąd Okręgowy nie podziela zarzutu naruszenia art. 505 ust. 1 ustawy PZP w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy PROW poprzez dokonanie przez KIO oceny, że odwołujący wykazał ziszczenie się przesłanek określonych w tym przepisie. Wskazany zarzut opierał się na założeniu skarżącego, że pierwotnego źródła potencjalnej szkody odwołującego w postaci niemożliwości uzyskania przedmiotowego zamówienie, nie może stanowić ukształtowanie postanowień SWZ przez zamawiającego, lecz regulacja materialnoprawna określająca warunki przyznania pomocy, jakie musi spełnić jej beneficjent pomocy finansowej.

Stanowisko Izby w tej sprawie odnośnie do braku podstaw do odrzucenia odwołania jest zasadne. Odwołanie dotyczy treści specyfikacji warunków zamówienia, a zdaniem Sądu na tym etapie każdy wykonawca deklarujący zainteresowanie uzyskaniem danego zamówienia posiada interes w jego uzyskaniu, jeżeli zachodzi adekwatny związek przyczynowy pomiędzy kwestionowaną treścią specyfikacji a w takiej sytuacji koniecznością złożenia oferty w warunkach niezgodnych z ustawą PZP i utrudnieniem w dostępie do zamówienia. Odwołujący taki związek wykazał, ponieważ kwestionowana wadliwość prawna SWZ stanowiąca o naruszeniu ustawy PZP w istocie nakazuje złożenie oferty w warunkach nie objętych regulacją tej ustawy a przepisami ustawy PROW, która nie znajduje zastosowania.

Dla rzetelnej analizy kolejnych zarzutów skarżącego istotne jest w kontekście podstawy faktycznej i materialnej tych zarzutów, wstępne odwołanie się do tego, że postępowanie prowadzone jest w związku z wdrażaniem przez zamawiającego (skarżącego) Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa poddziałania 1.1 „Wsparcie dla działań w zakresie kształcenia zawodowego i umiejętności” w ramach działania „Transfer wiedzy i działalność informacyjna” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 (zgodnie z art. 6 ust. 2 oraz art. 34 ust. 5 ustawy PROW). To oznacza, że w ramach ogłaszanego postępowania potencjalni wykonawcy ubiegają się o uzyskanie pomocy finansowej przyznanej na realizację operacji z publicznych środków krajowych i unijnych, tj. EFRROW.

Jak wskazał zamawiający w powyższym kontekście, co w żaden sposób nie jest kwestionowane i co więcej znajduje oparcie w obowiązujących regulacjach prawnych krajowych i europejskich, to Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (PROW 2014-2020) został opracowany na podstawie przepisów Unii Europejskiej, w szczególności rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 oraz aktów delegowanych i wykonawczych Komisji Europejskiej. Zgodnie z przepisami Unii Europejskiej, ów program jest wkomponowany w całościowy system polityki rozwoju kraju, w szczególności poprzez mechanizm Umowy Partnerstwa, która określa strategię wykorzystania środków unijnych na rzecz realizacji wspólnych dla UE celów określonych w unijnej strategii wzrostu „Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” z uwzględnieniem potrzeb rozwojowych danego państwa członkowskiego. Sąd Okręgowy stwierdza, że także uzasadnienie legislacyjne do ustawy PROW (druk sejmowy nr 3130) wskazuje, że celem głównym PROW 2014 – 2020 jest poprawa konkurencyjności rolnictwa, zrównoważone zarządzanie zasobami naturalnymi i działania w dziedzinie klimatu oraz zrównoważony rozwój terytorialny obszarów wiejskich. Program będzie realizował wszystkie sześć priorytetów wyznaczonych dla unijnej polityki rozwoju obszarów wiejskich na lata 2014 – 2020, w tym w szczególności ułatwianie transferu wiedzy i innowacji w rolnictwie, leśnictwie i na obszarach wiejskich. Cel regulacji prawnych nastawiony jest na realne wsparcie podmiotów działających w sektorze rolnictwa.

Skarżący wskazując na powyższe kwestionuje stanowisko Izby, która jak uzasadnia dostrzega specyfikę niniejszego zamówienia, ale uznała za wadliwe stanowisko zamawiającego, że przy wyborze beneficjenta poddziałania stosowne przepisy ustawy PZP o warunkach udziału w postępowaniu doznają wyłączenia, co nie znajduje uzasadnienie w treści ustawy PZP, jak i art. 34 ust. 5 ustawy PROW. W ocenie Sądu Okręgowego skarżący w tym kontekście niezasadnie podważył dokonaną przez Izbę ocenę zakresu stosowania przepisów ustawy PZP w zw. z art. 34 ust. 5 ustawy PROW i w konsekwencji niezasadne były wszystkie zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego z tym związane a to dotyczące warunków udziału w postępowaniu, dowodzenia spełnienia tych warunków i także kryteriów oceny ofert.

Istota zasadniczego problemu w tej sprawie sprowadza się do interpretacji przepisu art. 34 ust. 5 ustawy PROW, który stanowi, że pomoc w ramach działań, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2, jest przyznawana beneficjentowi wyłonionemu zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz.U. poz. 2021 r. poz. 1129 i 1598), z wyłączeniem przepisów dotyczących umów w sprawach zamówień publicznych, z tym że umowę o przyznaniu pomocy w ramach tych działań zawiera się zgodnie z art. 264, art. 308 ust. 2 i 3, art. 577 i art. 578 tej ustawy.

Sąd Okręgowy podziela interpretację Izby w zakresie tego przepisu. Interpretacja ta sprowadza się zasadniczo do stanowiska, że ze wskazanego przepisu wynika, iż wyłonienie beneficjenta pomocy następuje zgodnie z przepisami ustawy PZP z wyłączeniem tylko przepisów dotyczących umów w sprawie zamówienia publicznego. W ocenie skarżącego natomiast stanowisko to oparte tylko na językowej wykładni jest błędne, ponieważ nie odnosi się do całego zakresu regulacji przyznawania beneficjentom pomocy finansowej. Zdaniem skarżącego istotny jest cel nadrzędny postępowania, gdyż do przyznania tej pomocy dochodzi poprzez zawarcie stosownej umowy o przyznaniu pomocy. Zamawiający ma obowiązek zawarcie umowy o przyznanie pomocy tylko z podmiotem wyłonionym jako beneficjent pomocy a więc spełniających kryteria ustawy PROW oraz rozporządzenia MinRol w sprawie szczegółowych warunków przyznawania pomocy finansowej.

Odnosząc się do tych argumentów, należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy PROW (zakres przedmiotowy) określa ona zadania oraz właściwość organów i jednostek organizacyjnych w zakresie dotyczącym wspierania rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, zwanego dalej „programem”, określonym m. in. (litera c) w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającym wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającym przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającym rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 320), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1303/2013”, oraz w przepisach wydanych w trybie tego rozporządzenia.

Ustawa określa też warunki i tryb przyznawania, wypłaty i zwrotu pomocy finansowej (art. 1 pkt 2). Pomoc finansowa, która może zostać udzielona zgodnie z warunkami ustawy PROW jest określona przedmiotowo i podmiotowo. Jeżeli chodzi o zagadnienia istotne w tej sprawie a związane z podmiotem, któremu może być udzielona pomoc czyli beneficjentem pomocy, to ustawa w swojej treści nie zawiera jego istotnej definicji a odsyła do rozporządzenia nr 1303/2013, i tak zgodnie z art. 2 pkt 2) ustawy PROW użyte w ustawie pojęcie: beneficjent oznacza - beneficjenta w rozumieniu art. 2 pkt 10 rozporządzenia nr 1303/2013. Wskazane rozporządzenie nr 1303/2013 stanowi natomiast, że pojęcie "beneficjent" oznacza podmiot publiczny lub prywatny lub osobę fizyczną, odpowiedzialne za inicjowanie lub zarówno inicjowanie, jak i wdrażanie operacji, oraz w kontekście pomocy państwa – podmiot, który otrzymuje pomoc, z wyjątkiem przypadku gdy kwota pomocy dla poszczególnych przedsiębiorstw jest niższa niż 200 000 EUR, w którym to przypadku dane państwo członkowskie może zadecydować, że beneficjentem jest podmiot udzielający pomocy, bez uszczerbku dla rozporządzeń Komisji (UE) nr 1407/2013, (UE) nr 1408/2013 i (UE) nr 717/2014.

W ocenie Sądu Okręgowego, poza wskazanym w art. 2 pkt 10) rozporządzenia nr 1303/2013 wyjątkiem, który nie ma zastosowania w ocenianym zamówieniu tylko podmiot, który otrzymuje pomoc mieści się w tej kategorii „beneficjent”. Podmiot, który otrzymuje pomoc, to strona umowy o udzielenie pomocy. Natomiast nie mieści się w tej kategorii podmiot, który aspiruje do ewentualnego zawarcia umowy o udzielenie pomocy. Jeżeli zatem przedmiotem ocenianego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego jest „wyłonienie beneficjenta”, to nie „beneficjent” winien być w roli kryterium zastosowania przepisów ustawy PZP w rozumieniu przepisu art. 34 ust. 5 ustawy PROW lecz czynność wyłaniania owego przyszłego beneficjenta pomocy. Wyłanianie winno nastąpić z zastosowaniem ustawy PZP. Zawarcie umowy o udzielenie pomocy, do której przepisy PZP nie mają zastosowania następuje z beneficjentem tej pomocy zgodnie z ustawą PROW. W ocenie Sądu Okręgowego to, że treść art. 34 ust. 5 ustawy PROW, zawiera podmiot oznaczony, jako „beneficjent”, samo w sobie nie determinuje przebiegu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w taki sposób, że pozwala na jeszcze inne wyłączenia regulacji ustawy PZP poza tymi, które są tam wskazane. Z przepis tego bowiem wprost wynika, że czynność wyłonienia beneficjenta musi być przeprowadzona zgodnie z przepisami ustawy PZP. Wobec tego argumenty skarżącego dotyczące błędów w interpretacji powołanego przepisu, która miałaby polegać wyłącznie na posłużeniu się wykładnią literalną nie zasługują na uznanie. Zastosowanie innych metod wykładni niż wykładnia literalna jest uzasadnione wówczas, gdy brzmienie przepisu budzi wątpliwości. Tymczasem w omawianym zakresie takie wątpliwości nie mogą mieć miejsca, ponieważ w art. 34 ust. 5 ustawy PROW ustawodawca konkretnie wskazał, którą część przepisów ustawy PZP wyłącza od stosowania tj. przepisy dotyczące umów. Jest to logiczne i spójne z całą regulacją PROW, ponieważ akurat umowa o przyznanie pomocy jest w tej ustawie kompleksowo uregulowana. Zasadniczy cel i konkretny kierunek wyłączenia stosowania przepisów ustawy PZP wyznacza też powołany w skardze art. 14 ustawy PROW stanowiący o tym, że pomoc może być przyznana wyłącznie podmiotom spełniającym warunki jej przyznania. Przyznanie pomocy jest utożsamiane z kolei z zawarciem umowy o przyznaniu tej pomocy, która podlega ścisłej regulacji ustawy PROW, zgodnie z wyłączeniem zawartym w art. 34 ust. 5 ustawy PROW. Wobec tego nie tylko nielogiczna ale i wprost sprzeczna z regulacją byłaby interpretacja tego przepisu w taki sposób, że oprócz konkretnie wyłączonych z zastosowania przepisów ustawy PZP, to ulegają wyłączeniu także inne, w tym przypadku nieznane przepisy ustawy PZP a formułowane zgodnie z intencją zamawiającego w konkretnym wypadku np. częściowo regulujące warunki udziału w postępowaniu.

Odnosząc się w dalszym ciągu do argumentacji skarżącego, że to nie ustawa PZP lecz wszystkie przepisy pomocowe, w tym przepisy wykonawcze do ustawy PROW mają regulować kompleksowo postępowanie w trybie zamówienia publicznego takie jak w tej sprawie, należy ponownie podkreślić, że wedle jednoznacznego brzmienia przepisu art. 34 ust. 5 ustawy PROW, wyłonienie beneficjenta pomocy następuje zgodnie z przepisami ustawy PZP, z wyłączeniem przepisów dotyczących umów w sprawie zamówień publicznych (poza wyjątkami określonymi tym przepisem). Natomiast wedle § 3 ust. 1 rozporządzenia MinRol w sprawie szczegółowych warunków przyznawania pomocy finansowej (wydanego na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1) ustawy PROW), pomoc jest przyznawana osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, która spełnia następujące warunki: 1) przedmiotem lub celem prowadzonej przez nią działalności jest prowadzenie działalności szkoleniowej; 2) posiada odpowiednie doświadczenie w organizacji działań transferu wiedzy dla rolników lub właścicieli lasów; 3) dysponuje odpowiednią kadrą dydaktyczną na potrzeby realizacji operacji, która posiada kwalifikacje odpowiednie do zakresu operacji oraz regularnie je podnosi; 4) dysponuje odpowiednią bazą dydaktyczno-lokalową na potrzeby realizacji operacji, wyposażoną w sprzęt niezbędny do realizacji operacji, oraz miejscami, w których będą odbywać się zajęcia praktyczne, jeżeli program działań szkoleniowych lub demonstracji, o którym mowa w § 5 ust. 1 pkt 9, przewiduje realizację takich zajęć; 5) dysponuje odpowiednią osobą posiadającą doświadczenie w kierowaniu projektem szkoleniowym; 6) posiada prawo dysponowania nieruchomością do celów realizacji operacji; 7) nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie produkcji lub obrotu maszynami, urządzeniami, materiałami lub środkami przeznaczonymi dla rolnictwa, leśnictwa i przemysłu rolno-spożywczego; 8) posiada numer identyfikacyjny nadany w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, zwany dalej „numerem identyfikacyjnym”. W ten sposób zostały określone dodatkowe warunki konieczne do spełnienia dla przyznania potencjalnemu beneficjentowi pomocy finansowej w ramach programu określonego w ustawie PROW. To oznacza, że warunki owe musi spełnić beneficjent pomocy czyli strona, z którą zamawiający zawiera umowę o udzieleniu pomocy, o której mowa w ustawie PROW w trybie tej ustawy. Warunki te z pewnością nie mogą być kwalifikowane, jako warunki udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, gdyż nie spełniają żadnych wymogów ustawy PZP.

Sąd Okręgowy oceniając prawidłowość kwestionowanych postanowień SWZ w kontekście warunków udziału w postępowaniu w związku z zarzutami naruszenia art. 112 ust. 1 i 2 i art. 16 ustawy PZP wskazuje, że zgodnie z art. 16 ustawy PZP, zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców, przejrzysty oraz proporcjonalny. Natomiast zgodnie z art. 112 ust. 1 ustawy PZP, zamawiający określa warunki udziału w postępowaniu w sposób proporcjonalny do przedmiotu zamówienia oraz umożliwiający ocenę zdolności wykonawcy do należytego wykonania zamówienia, w szczególności wyrażając je jako minimalne poziomy zdolności. Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, warunki udziału w postępowaniu mogą dotyczyć: 1) zdolności do występowania w obrocie gospodarczym; 2) uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej, o ile wynika to z odrębnych przepisów; 3) sytuacji ekonomicznej lub finansowej; 4) zdolności technicznej lub zawodowej.

Jak wynika ze stanowiska skarżącego, to podstawą opisania warunków udziału w postępowaniu, w tym dotyczących uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej i związanego z nim żądania dokumentów nie były przepisy prawa nakładające na wykonawców obowiązek uzyskania stosownych uprawnień (koncesja, licencja, zezwolenie lub wpis do rejestru działalności regulowanej), co mogłoby wskazywać na zakres z art. 114 ust. 2 pkt 2) ustawy PZP, lecz wymogi wynikające z przepisów ustawy PROW i całokształt regulacji dotyczącej przyznania pomocy. Sąd podziela stanowisko Izby, że przyjęcie słuszności takiej argumentacji w rzeczywistości sprowadzałoby się do uznania, że przy wyłanianiu beneficjenta poddziałania stosowne przepisy ustawy PZP doznają wyłączenia, co nie znajduje uzasadnienia w ustawie PZP, jak i art. 34 ust. 5 ustawy PROW.

W ocenie Sądu Okręgowego zamawiający ma uprawnienie do żądania spełnienia wymogów przepisów ustawy PROW i aktów wykonawczych do niej tylko od wybranego wykonawcy – wyłonionego w postępowaniu (ustawa PZP nie przewiduje uczestnika postępowania – beneficjenta) w momencie podpisywania umowy o przyznanie pomocy a stosowne wymogi zawrzeć w warunkach zamówienia w ramach istotnych postanowień umowy o przyznaniu pomocy. Oczywistym jest bowiem, że legitymację do zawarcia tej umowy będzie miał tylko podmiot spełniający warunki ustawy PROW pod rygorem nieważności tej umowy (art. 36 ust. 2 ustawy PROW). Regulacje dotyczące umowy o przyznaniu pomocy są bowiem w tym wypadku poza przepisami PZP. Żądanie od wykonawców ubiegających się o udzielenie zamówienia oświadczeń i dokumentów, które nie są niezbędne do przeprowadzenia postępowania do etapu wyłonienia beneficjenta pomocy nie znajduje uzasadnienia w ustawie PZP. Znaczenie normatywne art. 36 ust. 2 ustawy PROW, że nieważnością byłaby dotknięta umowa zawarta z podmiotem niespełniającym warunków przyznania pomocy jest w tym kontekście takie, że to postanowienia umowy o przyznaniu pomocy nie mogą się sprzeciwiać przepisom, o których mowa w art. 1 pkt 1 i przepisom wydanym na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy PROW, a nie warunki udziału w postępowaniu o udzieleniu zamówienia publicznego.

Zgodnie z art. 114 ustawy PZP, który zawiera regulację odnośnie do uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej, zamawiający może w postępowaniu o udzielenie zamówienia wymagać udowodnienia posiadania: 1) odpowiedniego zezwolenia, licencji, koncesji lub wpisu do rejestru działalności regulowanej lub 2) odpowiedniego zezwolenia, licencji, koncesji lub wpisu do rejestru działalności regulowanej, jeżeli ich posiadanie jest niezbędne do świadczenia określonych usług w kraju, w którym wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, lub 3) statusu członka danej organizacji, jeżeli członkostwo w tej organizacji jest niezbędne do świadczenia określonych usług w kraju, w którym wykonawca ma siedzibę lub miejsce zamieszkania.

Zamawiający w punkcie III.2 ppkt 1.1 oraz ppkt 1.3.1 lit. a), b) i c) SWZ o treści prawidłowo ustalonej przez Izbę wskazał warunki udziału w postępowaniu, w tym dotyczące uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej oraz żądane na potwierdzenie ich spełniania dokumenty wskazane w punkcie IV.3 ppkt 3.1 oraz ppkt 3.2 SWZ, które są niezgodne z przepisami ustawy PZP. Żądanie to jest także niezgodne z zakresem środków dowodowy i dokumentów, o których stanowi § 7 rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych. Warunek udziału w postępowaniu dotyczący uprawnień do prowadzenia określonej działalności gospodarczej lub zawodowej (pkt III.2 ppkt 1.3.1 lit. a), b) i c) SWZ) nie dotyczy posiadania zezwolenia, licencji, koncesji lub wpisu do działalności regulowanej. Warunek ten natomiast jest ściśle związany z wymogami określonymi w § 3 pkt 1, 2, 7, 8 rozporządzenia MinRol w sprawie szczegółowych warunków przyznawania pomocy finansowej, wydanego w oparciu o delegację w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy PROW i dotyczy przyznania pomocy czyli realizacji zobowiązania zawartego w umowie o przyznaniu pomocy.

W konsekwencji żądanie przez zamawiającego w celu wykazania warunku udziału w postępowaniu dokumentów potwierdzających prowadzenie działalności szkoleniowej zgodnie z treścią rozdz. III.2 pkt 1 ppkt 1.3.1) lit. a) SWZ oraz oświadczenia wykonawcy o posiadaniu numeru identyfikacyjnego producenta lub wystąpienia o wpis do ewidencji producentów i nadania numeru identyfikacyjnego naruszało art. 114 ustawy PZP w zw. z § 7 rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych. Żądanie takie nie może być też uzasadnione treścią § 10 rozporządzenia w sprawie podmiotowych środków dowodowych, ponieważ nie dotyczyłoby spełniania warunku udziału w postępowaniu w rozumieniu art. 112 ust. 2 ustawy PZP. Z tych samych powodów wymóg ograniczający możliwość wzięcia udziału w postępowaniu przez wykonawców, którzy nie podlegają wykluczeniu na podstawie art. 35 ust. 5 oraz ust. 6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz. Urz. UE L 181 z 20.06.2014, str. 48, ze zm.) - pkt III.2 ppkt 1.1 SWZ, nie może być uznany, jako warunek udziału w postępowaniu w rozumieniu art. 112 ust. 2 ustawy PZP. W tym kontekście skarżący nawet nie poczynił próby wykazania, że miałyby zaistnieć podstawy do obligatoryjnego lub fakultatywnego wykluczenia z postępowania w związku z naruszeniem oznaczonych warunków udziału w postępowaniu kwalifikowanych zgodnie z ustawą PZP. Tym samym nie potwierdziły się zarzuty naruszenia art. 108 i art. 109 ustawy PZP.

Mając to na uwadze, w ocenie Sądu Okręgowego prawidłowo Izba nakazała zamawiającemu dokonanie modyfikacji postanowień SWZ poprzez usunięcie punktu III.2 ppkt 1.1 oraz ppkt 1.3.1 lit. a), b) i c), a także punktu IV.3 ppkt 3.1 oraz ppkt 3.2 SWZ wraz
z odpowiednią zmianą postanowień ogłoszenia o zamówieniu.

Odnośnie do zarzutów naruszenia art. 112 ust. 1 w zw. z art. 116 ust. 1 oraz art. 16 pkt 1 i 3 ustawy PZP w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy PROW zw. z jej art. 1 ust. 1 pkt 1 lit b), art. 45 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 3 ust. 1 pkt 2) rozporządzenia MinRol w sprawie szczegółowych warunków przyznawania pomocy, to także okazały się niezasadne.

Skarżący podnosił, że Izba wadliwie oceniła, iż formułując warunki udziału w postępowaniu, dotyczące doświadczenia wykonawcy poprzez ograniczenie kręgu potencjalnych wykonawców do podmiotów, które realizowały usługi transferu wiedzy dla rolników, utrudnił uczciwą konkurencję i bezzasadnie zawęził krąg potencjalnych wykonawców, mogących złożyć oferty w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego.

Jak wynika z niekwestionowanych ustaleń, to zamawiający w SWZ w pkt III.2. ppkt 1.3.2 lit. a) zawarł treść dotyczącą zdolności technicznej i zawodowej i wymagał, aby wykonawca zamówienia wykazał, że w okresie ostatnich 3 lat przed upływem terminu składania ofert, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy, w tym okresie, zorganizował, tj. przygotował i przeprowadził, co najmniej 6 działań transferu wiedzy (w szczególności szkolenia, warsztaty, kursy, demonstracje, konferencje, seminaria lub studia podyplomowe) dla co najmniej 750 osób łącznie, z których każde polegało na doskonaleniu zawodowym rolników. Odwołanie, jak słusznie wskazała Izba dotyczyło tego ostatniego sformułowania, a konkretnie stwierdzenia, że każde z działań polegało na doskonaleniu zawodowym rolników. Tymczasem krąg odbiorców był znacznie szerszy niż rolnicy.

W ocenie Sądu Okręgowego skarżący nieskutecznie podważył ocenę, że krąg odbiorców usług szkoleniowych podany w specyfikacji był znacznie szerszy niż określony
w ramach warunku udziału w postępowaniu. Po pierwsze, bez wątpienia rozporządzenie MinRol w sprawie szczegółowych warunków przyznawania pomocy (§ 3 ust. 1 pkt 2), jako akt prawny niższej rangi nie może być podstawą do kreowania warunków udziału w postępowaniu o zamówienie publiczne z pominięciem przepisów ustawy PZP, a właśnie wskazany przepis rozporządzenia MinRol zamawiający powołuje jako podstawę ustanowienia wymienionego warunku udziału w postępowaniu. Po drugie, także przepis art. 14 ust. 1 ustawy PROW, który stanowi, że pomoc jest przyznawana osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, jeżeli są spełnione warunki przyznania pomocy określone w przepisach, o których mowa w art. 1 pkt 1, w przepisach ustawy oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1, nie może być samodzielną podstawą do ustanowionego warunku udziału w postępowaniu, ponieważ stanowi on o warunkach przyznania pomocy a nie warunkach udziału w postępowaniu w trybie zamówienia publicznego.

Należy podkreślić, że źródłem materialnym kreowania warunków udziału w tym postępowaniu są przepisy ustawy PZP, które nie zostały przedmiotowo wyłączone w art. 34 ust. 5 ustawy PROW w przeciwieństwie do przepisów dotyczących zawierania umowy o czym była mowa wyżej. Po trzecie, jak wynika z punktu 2 opisu przedmiotu zamówienia stanowiącego załącznik nr 1 do SWZ, grupę docelową szkoleń stanowią rolnicy, domownicy rolników, małżonkowie rolników, osoby zatrudnione w rolnictwie, właściciele lasów, wnioskodawcy lub beneficjenci operacji typu „Premie dla młodych rolników” w ramach poddziałania „Pomoc w rozpoczęciu działalności gospodarczej na rzecz młodych rolników” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020. Po czwarte wreszcie, umknęło skarżącemu to, że wskazany w art. 1 pkt 1 ustawy PROW akt prawny – rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w art. 14 (Transfer wiedzy i działalność informacyjna) zawiera szeroki zakres adresatów, czy grupy docelowej, a konkretnie w ust. 2 stanowi, że wsparcia w ramach tego działania udziela się na rzecz osób działających w sektorach rolnym, spożywczym i leśnym, zarządców gruntów i innych podmiotów gospodarczych będących MŚP prowadzącymi działalność na obszarach wiejskich.

Z powyższego wynika zatem bez wątpliwości, że zamawiający nie zachował odpowiedniej proporcji pomiędzy warunkiem udziału w postępowaniu – ograniczając dostęp do zamówienia wyłącznie dla wykonawców posiadających doświadczenie w doskonaleniu zawodowym rolników, a opisem przedmiotu zamówienia, w ramach którego przewidział znacznie szerszy krąg odbiorców usług objętych zamówieniem i regulacjami pomocowymi, w tym zasadniczą regulacją rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013, a nieprawidłowość zamawiającego wbrew stanowisku ze skargi nie dotyczy tylko pominięcia właścicieli lasów. Należy też dodać, że argumentacja skarżącego w tym zakresie jest nadal skromna tak jak w odwołaniu, co do którego słusznie Izba podniosła, że zamawiający nie podał żadnych argumentów pozwalających przesądzić, że podmiot, który nie posiada wymaganego przez zamawiającego doświadczenia (w doskonaleniu zawodowym rolników), nie daje rękojmi należytego wykonania niniejszego zamówienia. Wskazanie na polemikę Izby z § 3 ust. 1 pkt 2) rozporządzenia MinRol w sprawie szczegółowych warunków przyznania pomocy finansowej nie podważa dokonanej oceny z przyczyn wskazanych wyżej. Na marginesie należy dodać, że zamawiający skonstruował warunek w sposób węższy niż nawet wynikający z ww. przepisu.

W tych okolicznościach faktycznych i prawnych zasadnie Izba uznała, że ww. warunek udziału w postępowaniu został sformułowany w taki sposób, że wyklucza podmioty legitymujące się doświadczeniem w organizacji doskonalenia zawodowego innych grup odbiorców, co narusza zasady uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców, a także w sposób nieproporcjonalny do przedmiotu niniejszego zamówienia. To z kolei musiało skutkować nakazaniem zamawiającemu usunięcie z punktu III.2 ppkt 1.3.2 lit. a) SWZ określenia „z których każde polegało na doskonaleniu zawodowym rolników” wraz z odpowiednią modyfikacją ogłoszenia o zamówieniu w ww. zakresie.

Odnośnie do zarzutów naruszenia art. 239 ust. 2, art. 240 ust. 1 i 2, art. 241 ust. 1 i 3, art. 242 ust. 2 i art. 247 ust. 1 i 2 w zw. z art. 16 pkt 1 i 3 w zw. z art. 226 ust. 1 pkt 7) ustawy PZP, to także okazały się one niezasadne, ponieważ Izba dokonała prawidłowej oceny kryterium oceny ofert nazwanej „dodatkowi wykładowcy”.

Skarżący swoje zarzuty w powyższym zakresie opierał na ogólnej krytyce oceny Izby, że sformułowanie kryteriów oceny ofert opartych na właściwości wykonawcy, bez wskazania rozpiętości maksymalnej liczby osób, które będą brane pod uwagę w kryterium liczby osób skierowanych do realizacji zamówienia, nie jest kryterium jakościowym, nie służy weryfikacji poziomu jakości oferowanego świadczenia i może prowadzić do wyboru oferty, która nie będzie najkorzystniejszą z punktu widzenia stosunku jakości do ceny.

W zakresie istotnym dla oceny zarzutów skargi w tej części należy wskazać, że zgodnie z punktem XI SWZ, kryteriami oceny ofert były: cena o wadze 40% oraz dodatkowi wykładowcy o wadze 60%. Stosownie do punktu XI ppkt 1.2 SWZ: ocenie w ramach kryterium „dodatkowi wykładowcy” podlegać będą wykładowcy, którzy będą brali udział w realizacji zamówienia, jako wykładowcy wskazani ponad wymaganą minimalną liczbę wykładowców określoną w warunku udziału w postępowaniu dla danej części zamówienia. Zamawiający dopuszcza możliwość powołania się przez wykonawcę na zdolności podmiotów udostępniających zasoby w odniesieniu do przedmiotowego kryterium oceny ofert. Wykonawca w ramach kryterium oceny ofert „dodatkowi wykładowcy” wskaże dodatkowy skład wykładowców, którzy będą brali udział w realizacji operacji. Wykładowcy, wskazani w ramach kryterium oceny ofert „dodatkowi wykładowcy”, muszą spełniać wymagania określone w SWZ w rozdz. III.2 pkt 1 ppkt 1.3.2 lit. b 2.1) w zakresie części 1 zamówienia i/lub lit. b 2.2) w zakresie części 2 zamówienia. Liczba wykładowców ponad wymagania minimalne określone dla danej części zamówienia, wskazana w ramach kryterium będzie podlegała porównaniu w stosunku do oferty, w której wykonawca deklaruje wykonanie operacji przy największej liczbie wykładowców ponad wymagania minimalne.

W ocenie Sądu Okręgowego, bez wątpienia powołana treść nie określa górnego limitu dodatkowych wykładowców podlegających ocenie w ramach pozacenowego kryteriów oceny ofert.

Zgodnie z art. 239 ust. 2 ustawy PZP, najkorzystniejsza oferta to oferta przedstawiająca najkorzystniejszy stosunek jakości do ceny lub kosztu lub oferta z najniższą ceną lub kosztem. Odnośnie opisu kryteriów oceny ofert, to art. 240 ust. 1 ustawy PZP stanowi, że zamawiający opisuje kryteria oceny ofert w sposób jednoznaczny i zrozumiały. Kryteria oceny ofert i ich opis nie mogą pozostawiać zamawiającemu nieograniczonej swobody wyboru najkorzystniejszej oferty oraz umożliwiają weryfikację i porównanie poziomu oferowanego wykonania przedmiotu zamówienia na podstawie informacji przedstawianych w ofertach
(ust. 2). Stosownie do art. 241 ust. 1 i 3 ustawy PZP, kryteria oceny ofert muszą być związane z przedmiotem zamówienia oraz nie mogą dotyczyć właściwości wykonawcy,
w szczególności jego wiarygodności ekonomicznej, technicznej lub finansowej. Natomiast w art. 242 ust. 2 ustawy PZP został określony katalog jakościowych kryteriów oceny ofert.

W ogłoszeniu o zamówieniu lub dokumentach zamówienia powinna być określona waga, jaką zamawiający przypisuje każdemu z kryteriów oceny ofert, ponieważ stanowi to o realizacji zasady równego traktowania wykonawców i zapewnienia przejrzystości postępowania. To wynika z art. 247 ust. 1 PZP za wyjątkiem sytuacji, w której oferta najkorzystniejsza jest wybierana wyłącznie na podstawie kryterium ceny. Jak wskazuje się w literaturze można w uproszczeniu powiedzieć, że waga przyporządkowana do danego kryterium oceny ofert odzwierciedla, jak ważne są dla zamawiającego poszczególne cechy przedmiotu zamówienia. Odstąpienie od jednoznacznego określenia wag kryterium, w tym poprzez wyrażenie za pomocą przedziału, jest możliwe, gdy PZP dopuszcza taką sytuację ( Komentarz do ustawy Prawo zamówień publicznych, red. H. Nowak, M. Winiarz, Warszawa 2021 r., s. 760). Zamawiający zatem tak określa kryteria oceny ofert i ich wagę, aby móc uzyskać najkorzystniejszą ofertę.

W ocenie Sądu Okręgowego skarżący w dalszym ciągu nie wyjaśnił jak nieograniczona liczba dodatkowych wykładowców zobowiązanych do udziału w realizacji zamówienia podlegających punktacji w ramach oceny ofert będzie przekładała się na wybór oferty najkorzystniejszej w świetle wszystkich ustanowionych w specyfikacji kryteriów oceny ofert. Skarżący poprzestał jedynie na powtórzeniu uzasadnienia stanowiska Izby bez skutecznych zarzutów, co nie poddaje się żadnej kontroli sądowej w ramach przepisów postępowania apelacyjnego, a dodatkowo skarżący podnosi jedynie, że Izba w swojej ocenie pominęła znaczenie normatywne art. 226 ust. 1 pkt 7 ustawy PZP, zgodnie z którym zamawiający odrzuca ofertę, która została złożona warunkach czynu nieuczciwej konkurencji w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Jakkolwiek Izba nie odniosła się akurat do tego aspektu nieuczciwej konkurencji, to należy wskazać, że badanie czy ma miejsce czyn nieuczciwej konkurencji, poprzez wskazanie „sztucznie zawyżonej liczby wykładowców” nie ma związku z podaniem przez zamawiającego górnego limitu wykładowców ale ma związek z czynnościami wykonawcy, który takiego potencjalnego czynu nieuczciwej konkurencji może dokonać. Sąd dostrzega istotność takiego argumentu, ponieważ w praktyce może się zdarzyć tak, że nastąpi wybór oferty znacząco droższej od innych ofert, wyłącznie na podstawie sztucznie zawyżonej w stosunku do zakresu zamówienia liczby wykładowców. Jednakowoż ta kwestia czynu nieuczciwej konkurencji w takiej postaci może wchodzić w grę niezależnie od wskazanego w SWZ limitu górnego, gdyż badaniu w aspekcie czynu nieuczciwej konkurencji podlegać będzie liczba, która może być sztucznie zawyżona i oderwana od przedmiotu zamówienia. Jeżeli zamawiający stwierdzi, że czyn nieuczciwej konkurencji miał miejsce, to taka oferta podlega odrzuceniu (art. 226 ust. 1 pkt 7) w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy PZP).

Należy przyjąć, że takie jak opisane wyżej w SWZ w istocie nieokreślenie górnego limitu dodatkowych wykładowców podlegających punktacji skutkuje realnie niepewnością wykonawców, co do sposobu przygotowania oferty najkorzystniejszej pod względem przyjętych kryteriów oceny. Jak słusznie podnosił odwołujący, o ile w przypadku ceny każdy z wykonawców może oszacować koszty realizacji zamówienia na podstawie opisu przedmiotu zamówienia, o tyle brak jest jakichkolwiek odniesień w zakresie liczby dodatkowych wykładowców, których zaoferowanie pozwoli na złożenie oferty konkurencyjnej wobec innych wykonawców. W konsekwencji każdy z wykonawców zmuszony będzie do złożenia oferty w warunkach w tym zakresie niepewności, co do potencjalnej punktacji, przy czym należy podnieść, że niepewność ta nie może zostać usunięta poprzez sięgnięcie do dostępnych źródeł informacji w powyższym zakresie. Brak jest bowiem takich źródeł naukowych czy statystycznych, które wiązałyby liczbę kadry wykładowców z pozostałym istotnym potencjałem instytucji szkolącej. Warto również wskazać, że zamawiający przypisał temu kryterium wagę aż 60%, przy wadze kryterium cenowego na poziomie 40%. Zatem liczba zaoferowanych dodatkowo wykładowców realnie, może się okazać przy takich postanowieniach SWZ kluczowym kryterium wyboru wykonawcy.

W ocenie Sądu Okręgowego taki sposób obliczenia punktacji w ramach kryterium dodatkowi wykładowcy nie spełnia wymogu określonego w art. 247 ust. 1 ustawy PZP. W istocie to kryterium oceny ofert nie jest kryterium jakościowym, co stanowi naruszenie art. 242 ust. 1 ustawy PZP i w związku z tym, że nie jest jednoznaczne i zrozumiałe także nie służy weryfikacji, porównaniu poziomu oferowanego wykonania zamówienia, co z kolei stanowi naruszenie art. 240 ust. 2 ustawy PZP. W takim brzmieniu oceniane kryterium może być ocenione, jako pozostające bez związku z przedmiotem zamówienia a nadto związane z właściwościami wykonawcy (wielkością jego kadry wykładowców, gdyż to jest premiowane), co wprost narusza art. 241 ust. 1 i 2 ustawy PZP.

Reasumując, trafnie Izba uznała zarzut odwołującego, co do kryterium oceny ofert pod nazwą „dodatkowi wykładowcy” za zasadny i nakazała zamawiającemu wprowadzenie w punkcie XI ppkt 1.2 SWZ dotyczącym kryterium oceny ofert „dodatkowi wykładowcy” liczby osób, która będzie brana pod uwagę w ramach oceny ofert wraz z podaniem liczby punktów za oferowaną przez wykonawcę liczbę dodatkowych wykładowców wraz z odpowiednią modyfikacją ogłoszenia o zamówieniu w ww. zakresie.

W tym stanie rzeczy, uznając podniesione w skardze zarzuty i argumenty za bezzasadne, Sąd Okręgowy oddalił skargę, o czym orzekł w punkcie 1. wyroku na podstawie art. 588 ust. 1 ustawy PZP.

O kosztach postępowania skargowego orzeczono, jak w punkcie 2. wyroku na podstawie art. 589 ust. 1 ustawy PZP stosownie do wyniku postępowania. Skarżący przegrał postępowanie skargowe w całości, a zatem obciążają go koszty poniesione przez przeciwnika skargi, które sprowadzały się do wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika (art. 391 § 1 k.p.c. i art. 99 k.p.c. w zw. z art. 98 § 3 k.p.c.). Nie uwzględniono w pełni wniosku pełnomocnika przeciwnika skargi o zasądzenie od skarżącego na rzecz przeciwnika skargi kwoty 49.200 zł tytułem kosztów postępowania skargowego.

Żądający wskazanych kosztów w kwocie 49.200 zł powołał się na § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r . w sprawie opłat za czynności radców i umowę zlecenia zawartą przez kancelarię działającą w formie spółki osobowej, partnerskiej ze stroną (k. 139-140), w której określono wynagrodzenie dla zleceniobiorcy – spółki w kwocie 49.200 zł brutto za reprezentowanie w postępowaniu w tej sprawie przed tutejszym Sądem Okręgowym w Warszawie, płatne w terminie 30 dni od uprawomocnienia się orzeczenia. W ocenie Sądu Okręgowego to żądanie nie mogło być uwzględnione w takiej wysokości. W orzecznictwie przyjmuje się, że ustalona w umowie wysokość opłat za czynności radców prawnych nie musi stanowić podstawy zasądzenia przez sąd poniesionych przez stronę kosztów zastępstwa prawnego. Orzekający bowiem w tej kwestii sąd zobowiązany jest do wydania rozstrzygnięcia mieszczącego się w granicach między jednokrotnością a sześciokrotnością stawki minimalnej określonej w ww. rozporządzeniu. Naruszenie tego wskazania podlega ocenie głównie w ramach zasad etyki (por. uchwała SN z dnia 23 listopada 2000 r., III CZP 40/00). Orzekając o zwrocie kosztów procesu sąd nie ingeruje w umowę zawartą z klientem i nie kontroluje wysokości ustalonego w niej wynagrodzenia. Strona nie może jednakże otrzymać zwrotu kosztów procesu w dowolnej wysokości. Zasądzając je sąd przyjmuje za podstawę ustalenia wynagrodzenia pełnomocnika kwotę umówioną z klientem, jednak w granicach określonych w powołanym rozporządzeniu. Bierze przy tym pod uwagę niezbędny nakład pracy radcy prawnego, charakter sprawy i wkład pracy radcy prawnego w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Sąd wskazuje, że w tej sprawie umowa zlecenia zawarta z kancelarią nie może być uznana za obciążenie strony (vide treść § 16 ww. rozporządzenia), które decyduje o wysokości wynagrodzenie radcy prawnego za reprezentację w sprawie oraz po drugie czynności żądającego pełnomocnika sprowadzały się jedynie do obecności on line na 1 rozprawie zdalnej i sporządzenia zdecydowanie po terminie wynikającym z art. 372 k.p.c. odpowiedzi na skargę, co stanowi wyjątkowo skromny udział w postępowaniu, w szczególności w kontekście nakładu pracy i przyczynienia się do rozstrzygnięcia sprawy. Brak było w tych okolicznościach jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych do zasądzenia od strony przeciwnej wynagrodzenia pełnomocnika w stawce wyższej niż opłata minimalna. Należy w tym kontekście podkreślić, że Sąd orzekł odnośnie kosztów w zakresie wynagrodzenia pełnomocnika stosując najwyższą możliwą stawkę uznając, że wartość przedmiotu zamówienia ją determinuje i zasądził wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 12.500 zł (§ 2 pkt 9 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1) ww. rozporządzenia). Sąd Okręgowy wskazuje przy tym, szczególnie w związku z żądaniem przeciwnika skargi zasądzenia 49.200 zł tytułem wynagrodzenia, że ww. rozporządzenie nie wymienia żadnej stawki opłaty w sprawach ze skargi na wyrok KIO, czyli zastosowanie mogą mieć też racje proceduralne, a konkretnie reguły postępowania apelacyjnego (stosowane w postępowaniu skargowym), w którym zasadą jest stawka 50% wynagrodzenia z pierwszej instancji. W związku ze zmianami prawa w zakresie zamówień publicznych może być uznane za nieaktualne stanowisko zawarte w postanowieniu SN z dnia 12 października 2011 r. (II CZ 74/11). Innymi słowy w tej sprawie można także brać pod uwagę okoliczność, że postępowanie skargowe jest kontynuacją postępowania przed KIO, co wedle nomenklatury ww. rozporządzenia uzasadniałoby odniesienie do stawki opłaty „w pierwszej instancji” tj. 3.600 zł, jak w zaskarżonym wyroku. Wobec tego minimalną stawką opłaty w postępowaniu skargowym byłaby wartość 1.800 zł, a jej sześciokrotność 10.800 zł. Bez wątpienia opłata żądana przez przeciwnika skargi znacząco te wartości przewyższa.

Sędzia Anna Gałas