Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2023roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Krystyna Stawecka

Protokolant: praktykant Sebastian Sosnowski

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2023 roku w Warszawie,

na rozprawie zdalnej

sprawy z powództwa B. L.

przeciwko (...) sp. z o.o. spółka komandytowa w M. i (...) sp. z o.o. w M.

o zapłatę

1. Zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 152.195,00 (sto pięćdziesiąt dwa tysiące sto dziewięćdziesiąt pięć) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 września 2021 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 13.010 (trzynaście tysięcy dziesięć) złotych z tytułu zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XXV C 485/22

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 21 września 2023 r.

Powódka B. L. w pozwie z dnia 4 października 2021 r. (data nadania k. 32) skierowanym przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej z siedzibą w M. (pozwanej 1) oraz (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. (pozwanej 2), wniosła o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z którym pozwane będą zobowiązane zapłacić solidarnie na rzecz powódki kwotę 152.195,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 17 września 2021 r. do dnia zapłaty. Powódka wniosła również o zasądzenie na jej rzecz od pozwanych kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że udzieliła pozwanej 1 czterech pożyczek, wynikających z następujących umów:

umowy z dnia 20 lutego 2019 r. na kwotę 50.000,00 zł na okres do dnia 13 lutego 2022 r. z oprocentowaniem w wysokości 2% w sakli roku,

umowy z dnia 4 marca 2019 r. na kwotę 50.000,00 zł na okres do dnia 3 marca 2020 r. z oprocentowanie 2% w skali roku,

umowy z dnia 10 maja 2019 r. na kwotę 30.000,00 zł na okres do dnia 10 maja 2021 r. z oprocentowaniem w wysokości 2% w skali roku,

umowy z dnia 28 maja 2019 r. na kwotę 15.000,00 zł na okres do dnia 27 maja 2022 r. z oprocentowanie 2% w skali roku.

Pomimo upływu terminu zwrotu pożyczek wynikających z umów z pkt. 3 i 4, pozwana 1 nie wypełniła wobec powódki swojego zobowiązania. Pozwana 1 stała się niewypłacalna i w konsekwencji powódka wezwała ją do zapłaty zarówno wymagalnych jak i niewymagalnych pożyczek stosownie do treści art. 458 k.c. Zakreślony w wezwaniu do zapłaty termin spełnienia świadczenia upłynął z dniem 9 września 2021 r. zatem od tego dnia powódka naliczyła pozwanej 1 odsetki umowne w wysokości 2% od każdej z pożyczek.

(pozew k. 3-4)

Zarządzeniem z dnia 15 października 2021 r. Sąd Okręgowy w Warszawie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty.

(zarządzenie k. 34)

W odpowiedzi na pozew (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w M. oraz (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w M. wniosły o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na ich rzecz od powódki kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwane wskazały, że, powództwo jest niezasadne w zakresie wszystkich czterech umów pożyczek, z następujących przyczyn:

w zakresie kwoty 50.000,00 zł dochodzonej z tytułu umowy z dnia 20 lutego 2019 r. z uwagi na to, że termin jej zwrotu został ustalony na 13 lutego 2022 r. a zatem żądanie jest przedwczesne;

w zakresie kwoty 50.000,00 zł dochodzonej z tytułu umowy z dnia 4 marca 2019 r. pożyczkobiorcą była spółka (...) sp. z o.o. sp. k., natomiast załączone do pozwu potwierdzenia przelewów nie potwierdzają wykonania i przekazania kwoty pożyczki;

w zakresie kwoty 30.000,00 zł dochodzonej z tytułu umowy z dnia 10 maja 2019 r. pożyczkobiorcą była spółka (...) sp. z o.o. sp.k. natomiast załączone do pozwu potwierdzenia przelewów nie potwierdzają jej wykonania i przekazania kwoty pożyczki, a nadto podpis pożyczkobiorcy na załączonej kopii umowy nie jest podpisem K. P. i został złożony przez inną osobę;

w zakresie kwoty 15.000,00 zł dochodzonej z tytułu umowy z dnia 28 maja 2019 r. jedyna osoba uprawniona do reprezentowania spółki (...) sp. z o.o. sp. k. nie podpisała umowy w przedstawionej przez stronę powodową kopii.

Pozwane wskazały, że spółkę (...) sp. z o.o. sp.k. formalnie założyły K. P. i B. L., jednak B. L. pełniła tylko rolę „figuranta”, ze względu na prośbę swojej córki - A. H., która z uwagi na wykonywaną pracę w bankowości nie mogła jeszcze w 2019 r. prowadzić takiej działalności.

W praktyce wszystkie czynności związane z założeniem spółki i prowadzeniem jej przedsiębiorstwa od początku wykonywały K. P. i A. H..

Kwestiami finansowymi zajmowała się K. P. zaś czynności związane z prowadzeniem domu opieki wykonywała A. H.. Następnie B. L. zbyła na rzecz córki swoje udziały w spółce.

Pozwane zaprzeczyły jakoby spółka (...) sp. z o.o. sp.k. stała się niewypłacalna. Brak jest zatem podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie art. 458 k.c.

(odpowiedź na pozew k. 60-66)

W replice na odpowiedź na pozew, powódka podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie oraz odniosła się do zarzutów strony pozwanej. Wskazała, że przedstawione w odpowiedzi na pozew rozważania w przedmiocie braku niewypłacalności pozwanej 1 mają charakter wyłącznie teoretyczny. Pozwana 1 nie wykonuje wymagalnych zobowiązań zaś według sprawozdania finansowego za 2019 r. nie posiada żadnego majątku. Sprawozdanie finansowe pozwanej 1 za 2020 rok nie zostało w ogóle złożone. Powódka z ostrożności procesowej wskazała również, że zgodnie z art. 721 k.c. w dacie wezwania do zwrotu pożyczek powódce przysługiwało prawo odstąpienia od wszystkich umów pożyczek gdyż ich zwrot był wątpliwy z uwagi na zły stan majątkowy pozwanej 1. Powódka podniosła, że wypłaty wszystkich pożyczek dochodzonych pozwem zostały dokonane na rachunek należący do (...) sp. z o.o. sp.k. , przy czym na potwierdzeniach przelewów nie zawsze mieściła się pełna firma pozwanej, jednak numer rachunku bankowego nie pozostawia wątpliwości co do tego kto był odbiorcą przelewu. Powódka zaprzeczyła aby A. H. kiedykolwiek w jakimkolwiek zakresie reprezentowała pozwane spółki. Powódka zaprzeczyła również jakoby podpisy złożone pod treścią umów przez K. P. zostały sfałszowane. Powyższy fakt jest jednak w istocie irrelewantny dla rozstrzygnięcia sprawy, ponieważ pisemne dokumenty umów pożyczek mają jedynie znaczenie dowodowe , pozwana nie zakwestionowała natomiast samego faktu wyrażenia przez obie strony woli zawarcia przedmiotowych pożyczek zgodnie z art. 60 i n. k.c.

(replika na odpowiedź na pozew k. 96-98)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana (...) sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w M. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie pomocy społecznej z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych. Spółka prowadzi dom opieki dla ludzi starszych.

Spółka została zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie XIV Wydział Gospodarczy w dniu 24 stycznia 2019 r. Początkowo komplementariuszami (...) sp. z o.o. sp.k. były: B. L., K. P. oraz (...) sp. z o.o. z siedzibą w M.. Następnie, B. L. zbyła swoje udziały w spółce na rzecz córki A. H., która od dnia 29 maja 2020 r. stała się komplementariuszem spółki.

Wcześniej, K. P. i B. L. założyły spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) - (...) sp. z o.o. z siedzibą w M. (która obecnie jest komplementariuszem (...) sp. z o.o. sp.k.).

Spółka została wpisana do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 12 czerwca 2018 r.

Obie spółki zostały założone w celu wykonywania działalności polegającej na prowadzeniu domów opieki dla ludzi starszych.

K. P. (prezes zarządu obu spółek) poznała córkę powódki – A. H. w domu opieki w S., gdzie obie panie się zaprzyjaźniły i postanowiły rozpocząć wspólne prowadzenie działalności.

Pierwsza spółka – (...) - (...) sp. z o.o. została założona przez K. P. i powódkę. (...) sp. z o.o. sp.k. została założona w celu otwarcia drugiego domu opieki. Było to również korzystne ze względów podatkowych. Drugi dom opieki wymagał wyposażenia, na które potrzebne były środki finansowe. B. L. angażowała się w działalność spółek ponieważ chciała pomóc córce, która zajmowała się faktycznie ich działalnością.

(informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu (...) sp. z o.o. sp. k. znana Sądowi z urzędu, informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu (...) sp. z o.o. znana Sądowi z urzędu, zeznania B. L. w charakterze strony k 135-137, zeznania świadka A. H. – k. 137-138v)

B. L. jako pożyczkodawca zawarła w dniu 20 lutego 2019 r. z (...) sp. z o.o. sp.k. z siedzibą w M. reprezentowaną przez Prezesa Zarządu – K. P. umowę pożyczki, na podstawie której udzieliła pozwanej 1 pożyczki w kwocie 50.000,00 zł na okres do dnia 13 lutego 2022 r. Strony ustaliły oprocentowanie pożyczki na 2% wartości pożyczki w skali roku.

(umowa pożyczki z dnia 20.02.2019 r. k. 8)

B. L. wypłaciła kwotę pożyczki z (...) sp. z o.o. sp.k. w dniu 20 lutego 2019 r. Przelew został dokonany na rachunek bankowy spółki o numerze: (...).

( potwierdzenie przelewu k. 9)

B. L. jako pożyczkodawca zawarła w dniu 4 marca 2019 r. z (...) sp. z o.o. sp.k. z siedzibą w M. reprezentowaną przez Prezesa Zarządu – K. P. umowę pożyczki, na podstawie której udzieliła pozwanej 1 pożyczki w kwocie 50.000,00 zł na okres do dnia 3 marca 2022 r. Strony ustaliły oprocentowanie pożyczki na 2% wartości pożyczki w skali roku.

(umowa pożyczki z dnia 4.03.2019 r. k. 10)

W wykonaniu powyższej umowy pożyczki B. L. wykonała dwa przelewy: jeden w dniu 4 marca 2019 r. na kwotę 10.000 zł, drugi w dniu 10 marca 2019 r. na kwotę 40.000,00 zł, na rachunek bankowy o numerze (...). Odbiorcą przelewu była (...) sp. z o.o. z siedzibą w M..

(potwierdzenia przelewu k. 11,12)

B. L. jako pożyczkodawca zawarła w dniu 10 maja 2019 r. z (...) sp. z o.o. sp.k. z siedzibą w M. umowę pożyczki, na podstawie której udzieliła pozwanej 1 pożyczki w kwocie 30.000,00 zł na okres do dnia 10 maja 2021 r. Strony ustaliły oprocentowanie pożyczki na 2% wartości pożyczki w skali roku.

(umowa pożyczki z dnia 10.05.2019 r. – k. 13)

W wykonaniu powyższej umowy pożyczki B. L. wykonała w dniu 9 maja 2019 r. przelew na kwotę 30.000,00 zł, na rachunek bankowy o numerze (...). Odbiorcą przelewu była (...) sp. z o.o. z siedzibą w M..

( potwierdzenie przelewu k. 14)

B. L. jako pożyczkodawca zawarła w dniu 28 maja 2019 r. z (...) sp. z o.o. sp.k. z siedzibą w M. umowę pożyczki, na podstawie której udzieliła pozwanej 1 pożyczki w kwocie 15.000,00 zł na okres do dnia 27 maja 2021 r. Strony ustaliły oprocentowanie pożyczki na 2% wartości pożyczki w skali roku.

(umowa pożyczki z dnia 28.05.2019 r. k. 15)

B. L. wypłaciła kwotę pożyczki z (...) sp. z o.o. sp.k. w dniu 29 marca 2021 r. Przelew został dokonany na rachunek bankowy spółki o numerze: (...).

(potwierdzenie przelewu k. 16)

(...) sp. z o.o. sp.k. nie wykonała zobowiązań wynikających z umów pożyczek zawartych w dniach 10 maja 2019 r. oraz 28 maja 2019 r., nie dokonała bowiem zwrotu pożyczek w terminach określonych w tych umowach. Nadto za rok 2019 r. spółka wykazała stratę na poziomie (...) zł

(bilans (...) sp. z o.o. sp. k. k.29, uchwała w sprawie zatwierdzenia sprawozdania finansowego k. 31)

Pismem z dnia 6 września 2021 r. B. L. wezwała (...) sp. z o.o. sp.k. do zwrotu pożyczek wynikających z czterech opisanych wyżej umów. W treści wezwania B. L. zażądała natychmiastowego zwrotu pożyczek zawartych w dniach 10 maja 2019 r. oraz 28 maja 2019 r. w łącznej kwocie 45.000 zł z uwagi na upływ umówionego terminu ich zwrotu wraz z zapłatą ich oprocentowania ustalonego na 2% wartości każdej z pożyczek w skali roku. B. L. wezwała również do natychmiastowego zwrotu pożyczek wynikających z umów zawartych w dniach 20 lutego 2019 r. oraz 4 marca 2019 r. w związku z niewypłacalnością (...) sp. z o.o. sp.k. na podstawie art. 458 k.c. Wezwanie opiewało na sumę wszystkich pożyczek tj. kwotę 145.000,00 zł. Wezwanie zostało doręczone pozwanej 1 w dniu 9 września 2021 r.

(wezwanie do zwrotu pożyczek k. 19, potwierdzenia nadania – k. 20, potwierdzenie dostarczenia przesyłki – k. 21)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dokumentów, nie widząc podstaw do kwestionowania ich autentyczności. Sąd miał na uwadze, że strona pozwana kwestionowała autentyczność podpisu K. P. pod treścią umowy pożyczki z dnia 10 maja 2019 r. oraz z 28 maja 2019 r., jednakże nie zdołała udowodnić tego faktu. Dowód z opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego został przez Sąd pominięty na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 4 k.p.c. jako niemożliwy do przeprowadzenia. Sąd nie dysponował bowiem materiałem porównawczym pisma K. P., który mógłby posłużyć biegłemu za podstawę sporządzenia opinii. Dowód ten został również pominięty na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. ponieważ w istocie, ze względu na brak aktywności dowodowej strony pozwanej, nie był istotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Forma dokumentowa umowy pożyczki została zastrzeżona w art. 720 § 2 k.c. w zw. z art. 74 § 1 k.c. k.c. jedynie dla celów dowodowych. Pozwana nie zaprzeczyła w toku procesu okoliczności zawarcia przedmiotowych umów, kwestionując jedynie termin wymagalności roszczeń oraz brak wykonania umów twierdząc, że przelewy kwot pożyczek zostały dokonane na rzecz innego podmiotu. W tym stanie rzeczy nawet brak podpisu K. P. pod wskazanymi wyżej umowami nie świadczy o tym, że nie zostały one zawarte.

Pozostałe przedstawione w sprawie dokumenty nie były kwestionowane przez żadną ze stron i również Sąd nie znalazł podstaw by odmówić im wiary.

Sąd ustalił stan faktyczny również na podstawie zeznań świadka A. H. uznając je wiarygodne w całości jako logiczne, kompletne i spójne z pozostałym zgormadzony w sprawie materiałem dowodowym.

Podstawą ustalenia stanu faktycznego sprawy były również zeznania powódki B. L. w charakterze strony, które Sąd uznał za wiarygodne w całości.

Sąd pominął dowód z zeznań K. P. z uwagi na jej niestawiennictwo na terminie rozprawy mimo prawidłowego zawiadomienia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Spór pomiędzy stronami w niniejszej sprawie sprowadzał się do oceny zasadności żądania przez powódkę zwrotu przez pozwane spółki kwot udzielonych im przez powódkę czterech pożyczek.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Sąd nie miał wątpliwości co do istnienia legitymacji biernej w niniejszej sprawie po stronie każdej z pozwanych spółek.

Jak wynika z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego, pozwana (...) sp. z o.o. jest jednym z komplementariuszy pozwanej (...) sp. z o.o. sp.k. Zgodnie z art. 102 k.s.h. spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Stosownie zaś do treści art. 103 § 1 k.s.h. w sprawach nieuregulowanych w przepisach o spółce komandytowej, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej. O ile przepisy k.s.h. normują kwestię odpowiedzialności komandytariusza za zobowiązania spółki komandytowej, o tyle nie wprowadzają szczególnych regulacji dotyczących odpowiedzialności komplementariuszy. Z tej przyczyny konieczne jest zastosowanie w tym zakresie przepisów dotyczących wspólników spółki jawnej.

Stosownie do treści art. 22 § 2 k.s.h., każdy wspólnik spółki jawnej odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31.

Zgodnie zaś z art. 31 § 1 k.sh. wierzyciel spółki jawnej może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika). Jednakże przepis § 1 nie stanowi przeszkody do wniesienia powództwa przeciwko wspólnikowi, zanim egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna. (§2).

W niniejszej sprawie stroną zawartych z powódką umów pożyczek była (...) sp. z o.o. sp.k. (pozwana 1), (...) sp. z o.o. (pozwana 2) jest tylko komplementariuszem (wspólnikiem) pozwanej 1, który jednakże na mocy art. 22 § 2 k.s.h. ponosi odpowiedzialność za jej zobowiązania całym swoim majątkiem.

W świetle przytoczonych wyżej regulacji brak jest zatem przeszkód do wystąpienia z powództwem przeciwko spółce komandytowej oraz jednemu z jej komplementariuszy, tak jak to uczyniła powódka. Ewentualne ograniczenia w zakresie dochodzenia roszczeń powódka może napotkać dopiero na etapie postępowania o nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności, gdzie znaczenie będzie miało stwierdzenie bezskuteczności egzekucji wobec spółki.

Solidarna odpowiedzialność pozwanych wynika z ustawy, tj. z art. 22 § 2 k.s.h.

Przechodząc do mertium sprawy, w ocenie Sądu strona powodowa udowodniła fakty z których wywodzi roszczenie o zapłatę. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania okoliczności udzielenia przez powódkę czterech pożyczek pozwanej 1. Fakt ten został potwierdzony kopiami czterech umów, oraz dowodami ich wykonania w postaci potwierdzeń przelewów. Strona pozwana nie zdołała skutecznie zakwestionować faktu zawarcia umów pożyczek powołując się na rzekomo sfałszowany podpis osoby reprezentującej pożyczkobiorcę. Jak już bowiem wyżej wskazano, pisemne dokumenty umów pożyczek mają znaczenie wyłącznie dowodowe, zaś pozwana nie zakwestionowała samego faktu wyrażenia przez obie strony woli zawarcia umów przedmiotowych pożyczek zgodnie z art. 60 k.c.

Pozwana wskazywała, że w zakresie umowy pożyczki z dnia 4 marca 2019 r. opiewającej na kwotę 50.000 zł oraz umowy pożyczki z dnia 10 maja 2019 r. opiewającej na kwotę 30.000 zł, kwoty pożyczek nie zostały przekazane pożyczkobiorcy lecz pozwanej 2, a zatem podmiotowi który nie był stroną umów. Sąd wskazuje w tym zakresie, że wszystkie przedstawione przez powódkę przelewy zostały wykonane na ten sam numer rachunku bankowego, którego pozwana nie zakwestionowała. Strona pozwana nie próbowała wykazać, że numer rachunku widniejący na potwierdzeniach przelewów należy do pozwanej 2. Powoływała się jedynie na nazwę odbiorcy przelewu, która nie jest w tym zakresie wiążąca. Przelewy dotyczące pozostałych dwóch umów pożyczek zostały wykonane na ten sam numer rachunku bankowego, a na ich potwierdzeniach widnieje nazwa: (...) sp. z o.o. sp.k.”.

Nie sposób również przyznać racji stronie pozwanej, że w niniejszej sprawie nie wystąpił stan niewypłacalności, w rozumieniu art. 458 k.c., który uzasadniał żądanie przez powódkę spełnienia świadczenia z umów pożyczek z dnia 20 lutego 2019 r. oraz z dnia 4 marca 2019 r., których termin zwrotu w chwili wytoczenia powództwa jeszcze nie upłynął. Zgodnie z poglądami prezentowanymi przez przedstawicieli doktryny przez niewypłacalność, w rozumieniu wskazanego wyżej przepisu, należy rozumieć stan, w którym majątek dłużnika nie wystarcza na pokrycie wierzytelności (por. M. Pyziak-Szafnicka, Ochrona wierzyciela w razie niewypłacalności dłużnika, Warszawa 1995, s. 89 i n.). Dla zastosowania art. 458 k.c. bez znaczenia są przyczyny, które do takiego stanu doprowadziły. Stan niewypłacalności nie wymaga stwierdzenia w żadnym szczególnym trybie, zwłaszcza w orzeczeniu sądu. Na niewypłacalność mogą wskazywać takie okoliczności faktyczne lub prawne, jak np.: bezskuteczne prowadzenie egzekucji przeciwko dłużnikowi przez jakiegokolwiek wierzyciela, zawieszenie regulowania wymagalnych wierzytelności, o ile nie ma charakteru krótkotrwałego i przejściowego itp. W przypadku wyniknięcia sporu ciężar dowodu w zakresie niewypłacalności dłużnika spoczywa na wierzycielu. Wierzyciel może dowodzić tej okoliczności za pomocą wszelkich środków dowodowych (por. wyr. SN z 23.3.2000 r., II CKN 874/98, Legalis). (K. Osajda (red. serii), W. Borysiak (red. tomu), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 31, Warszawa 2023).

W ocenie Sądu w przedmiotowej sprawie powódka w sposób dostateczny wykazała niewypłacalność pozwanej 1 w opisanym wyżej rozumieniu. Sam fakt wykazania starty przez (...) sp. z o.o. sp.k. za 2019 r. na poziomie 111.083,71 zł, oraz brak regulowania wymagalnych zobowiązań jest wystarczający by w realiach przedmiotowej sprawy uznać zasadność postawienia w stan wymagalności również tych zobowiązań, których termin spełnienia jeszcze nie nadszedł.

Łączna kwota udzielonych pozwanej 1 pożyczek wyniosła 145.000 zł (50.000 zł + 50.000 zł + 30.000 zł +15.000 zł). Każda z pożyczek była oprocentowana 2% w skali roku. Powódka naliczyła odsetki dla każdej z umów do dnia odebrania przez (...) sp. z o.o. sp.k. wezwania do zwrotu pożyczek tj. do dnia 21 września 2021 r. Wobec powyższego:

w przypadku umowy z dnia 20 lutego 2019 r. odsetki naliczone od kwoty 50.000,00 zł od dnia 20 lutego 2019 r. do dnia 16 września 2021 r. wyniosły 2.573,00 zł,

w przypadku umowy z dnia 4 marca 2019 r. odsetki naliczone od kwoty 50.000,00 zł od dnia 12 marca 2019 r. do dnia 16 września 2021 r. wyniosły 2.518,00 zł,

w przypadku umowy z dnia 10 maja 2019 r. odsetki naliczone od kwoty 30.000,00 zł, od dnia 10 maja 2019 r. do dnia 16 września 2021 r. wyniosły 1414,00 zł,

w przypadku umowy z dnia 28 maja 2019 r. odsetki naliczone od kwoty 15.000,00 zł od dnia 30 maja 2019 r. do dnia 16 września 2021 r. wyniosły 690,00 zł.

Łącznie kwota odsetek umownych od wskazanych wyżej pożyczek wyniosła 7.195,00 zł. Łącznie z sumą udzielonych pożyczek (145.000,00 zł) kwota, którą pozwane są zobowiązane uiścić na rzecz powódki wynosi 152.195 zł.

Wobec powyższego należało stwierdzić, że powódka wykazała swoje roszczenie nie tylko co do zasady, lecz również co do wysokości. Jednocześnie, wobec braku aktywności procesowej po stronie pozwanej (brak stawiennictwa na terminie rozprawy pełnomocnika pozwanego, jak również prezesa zarządu obu pozwanych spółek – (...), celem przesłuchania w charakterze strony), Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zasadności dochodzonego pozwem roszczenia i zasądził na rzecz powódki B. L. solidarnie od pozwanych kwotę 152.195,00 zł.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialnością za wynik sprawy i zasądził od pozwanych na rzecz powódki jako strony w całości wygrywającej sprawę zwrot kosztów procesu w całości, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 5.400,00 zł jako wynagrodzenie pełnomocnika powódki w osobie radcy prawnego.