Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

POSTANOWIENIE

Dnia 10 września 2012 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Aleksandra Kempczyńska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 września 2012 roku w Warszawie

sprawy z powództwa (...) spółki z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko N. M. (1) i M. M. (1)

przy udziale interwenienta ubocznego (...) sp. z o.o. z siedziba w W.

o uznanie

postanawia:

1.  umorzyć postępowanie w sprawie;

2.  znieść wzajemnie koszty procesu między stronami;

3.  nakazać pobrać solidarnie od pozwanych N. M. (2) i M. M. (2) na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 7.993,85 zł (siedem tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt trzy złote osiemdziesiąt pięć groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych;

4.  przejąć na rachunek Skarbu Państwa pozostałe nieuiszczone w sprawie koszty sądowe.

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. pozwem z dnia 15 września 2005 r. wnosiła o uznanie czynności darowizny nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego Wydział VI Ksiąg Wieczystych w O. KW (...), położonej w K., gmina S., o łącznej powierzchni 1,78ha, zawartej pomiędzy G. M. i M. M. (2) a pozwanymi N. M. (2) i M. M. (2) za bezskuteczną względem powoda i nakazanie pozwanym N. M. (2) i M. M. (2), by zezwolili na przeprowadzenie egzekucji z nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego Wydział VI Ksiąg Wieczystych w O. KW (...),położonej w kęsku gmina S., stanowiącej własność pozwanych na podstawie umowy darowizny nr rep A (...), na zaspokojenie wierzytelności przysługującej powodowi wobec M. M. (2) i G. M. w kwocie 1.500.000 zł z ustawowymi odsetkami płatnymi od dnia 7 września 1997 r. do dnia zapłaty. Pismem z dnia 16 stycznia 2007 r. powódka rozszerzyła żądanie pozwu wnosząc o uznanie czynności darowizny za bezskuteczną i zezwolenie na skierowanie egzekucji do tej nieruchomości na zaspokojenie wierzytelności przysługującej jej wobec G. i M. małżonków M. w kwocie 11.980.776 zł z ustawowymi odsetkami płatnymi od dnia 7 września 1999 r. do dnia zapłaty. Na rozprawie w dniu 9 lutego 2007 r. rozszerzone powództwo zostało wyłączone do odrębnego rozpoznania w sprawie o sygnaturze akt XXV C 641/08.

Sąd ustalił, co następuje:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. posiada tytuł wykonawczy przeciwko G. i M. małżonkom M. w postaci nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym przez Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 12 kwietnia 2002 r. w sprawie pod sygnaturą akt IV Nc 98/02, utrzymanego w mocy wyrokiem Sadu Okręgowego w Warszawie z dnia 23 listopada 2005 r. pod sygnaturą akt XXV C 995/05, który stał się prawomocny w wyniku wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2007 r. wydanego w sprawie ACa 1216/06. Kwota zasądzona nakazem zapłaty obejmuje należność główną w kwocie 11.980.776 zł wraz z odsetkami płatnymi od dnia 7 września 1999 r. do dnia zapłaty oraz koszty postępowania. Ten tytuł wykonawczy został skierowany do egzekucji komorniczej. Egzekucja została skierowana do rachunków bankowych, wierzytelności, wynagrodzenia za pracę, zostały zajęte akcje imienne dłużników w spółce akcyjnej (...). W dniu 19 października 2005 r dłużnicy darowali swoim dzieciom (pozwanym w niniejszej sprawie) nieruchomość położoną w K. gmina S..

Sprzedaż akcji nie doszła do skutku, w dniu 23 grudnia 2011 r. komornik wydał postanowienie o przyznaniu wierzycielowi na własność 166.000 akcji w wymienionych w tym postanowieniu odcinkach. W dniu 16 lutego 2012 r. dłużnik M. M. (2) (ojciec pozwanych) dokonał zapłaty pozostałego do egzekucji długu, co spowodowało umorzenie postępowania egzekucyjnego z mocy samego prawa, postanowienie o umorzeniu zostało wydane w dniu 16 lutego 2012 r. W dniu 12 kwietnia 2012 r. wierzyciel odebrał przyznane mu na własność akcje w kapitele zakładowym spółki (...). W piśmie procesowym z dnia 6 lipca 2012 r. pełnomocnik powoda cofnął pozew w niniejszej sprawie żądając zwrotu kosztów, ponieważ świadczenie zostało zaspokojone z akcji zajętych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przeciwko M. i G. M. (rodzicom pozwanych) (k. 758).

Pełnomocnicy pozwanych wyrazili zgodę na cofnięcie pozwu, wnosząc o zasądzenie kosztów, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wskazując, że w niniejszej sprawie nie zachodziła niemożliwość zaspokojenia się wierzyciela, gdyż ten dysponował zabezpieczeniem na akcjach spółki (...), których wartość przewyższała wartość wierzytelności.

Sąd zważył, co następuje:

Pozew w niniejszej sprawie został cofnięty, na co strona pozwana wyraziła zgodę. Zdaniem sądu w niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 203 § 4 k.p.c. skutkujące uznanie czynności za niedopuszczalną. W związku z tym na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. postępowanie umorzono.

Zgodnie z art. 203 § 2 k.p.c. strona pozwana w przypadku cofnięcia pozwu ma prawo zgłosić wniosek o przyznanie kosztów, niemniej zdaniem sądu to uregulowanie nie powoduje konieczności zasądzenia kosztów na rzecz strony pozwanej w każdej sytuacji cofnięcia pozwu, bowiem przepis nie wyłącza zasad rozstrzygania o kosztach z art. 98-107 k.p.c. W przypadku umorzenia postępowania nie ma formalnie strony, która przegrała proces, ani tej która wygrała. Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 14 maja 1966 r. (l PZ 30/66 LEX nr 5988) chybiony jest pogląd jakoby cofnięcie pozwu zawsze wywoływało w zakresie rozstrzygnięcia roszczenia o zwrot kosztów procesu takie następstwa, jak przegranie procesu. Nie ma przepisu prawnego, który by uzasadniał ten pogląd.

Fakt zaspokojenia w toku procesu należności poszukiwanej pozwem (a skarga paulińska zmierza do znalezienia składnika, z którego może być zaspokojona wierzytelność) wykazuje, że procesu nie przegrała powodowa spółka. Trudno ocenić czy wytoczenie procesu ze skargi paulińskiej było niezbędne czy też zbędne do celowego dochodzenia należności, bowiem zaspokojenie należności nastąpiło w toku niniejszego procesu i zostało dokonane przez przejęcie akcji i zapłatę pozostałego do egzekucji długu przez osobę trzecią wobec stron niniejszego postępowania. Nie ma podstaw do uznania, że taki sam rezultat zostałby osiągnięty gdyby nie przedmiotowe powództwo, tym samym nie ma podstaw do uznania, że strona powodowa przegrała niniejszą sprawę, czy też, że jej powództwo było przedwczesne. Strona powodowa w toku tego procesu osiągnęła rezultat, do którego przez wytoczenie procesu zmierzała. W takiej sytuacji spór co do istoty sprawy staje się bezprzedmiotowy i z tej przyczyny strona powodowa nie mogła skutecznie podtrzymywać głównego żądania zgłoszonego w pozwie.

Z tych powodów o kosztach orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. Na podstawie tego samego przepisu Sąd dokonał również stosunkowego rozdzielenia nieuiszczonych w sprawie kosztów sądowych, na które składają się: 12.500 zł tytułem wpisu sądowego oraz 3.487,71 zł tytułem kosztów opinii biegłego. Przyjmując konieczność uiszczenia wymienionych kosztów sądowych równomiernie przez obie strony sąd zasądził kwotę 7.993,85 zł (połowa kwoty 15.987,71 zł) solidarnie od pozwanych, przejmując pozostałą część na rachunek Skarbu państwa z uwagi na to, że powód postanowieniem z dnia 30 czerwca 2008 r. został zwolniony od kosztów sądowych w całości.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak na wstępie.