Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Paweł Duda

Protokolant: sekretarz sądowy Małgorzata Żaczkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2019 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. G.

przeciwko (...) Bankowi Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od M. G. na rzecz (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 10.817 zł (dziesięć tysięcy osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt XXV C 760/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 maja 2019 r.

M. G. pozwem z dnia 14 lutego 2018 r. wniosła o zasądzenie od (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 594.991,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 października 2017 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że zawarła z pozwanym umowę kredytu hipotecznego z dnia 26 października 2009 r. Wobec nieterminowych spłat przez powódkę kredytodawca wypowiedział przedmiotową umowę i wystawił przeciwko powódce bankowy tytuł egzekucyjny, któremu została nadana sądowa klauzula wykonalności. W oparciu o ten tytuł przeciwko powódce wszczęta została na wniosek (...) Banku S.A. egzekucja
z nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku nr (...) przy ul. (...) w W.. W toku postępowania egzekucyjnego nastąpiła sprzedaż licytacyjna przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Na podstawie planu podziału sumy uzyskanej
z egzekucji nieruchomości pozwanemu w dniu 17 marca 2017 r. została wypłacona kwota 594.991,68 zł. W toku postępowania egzekucyjnego pozwany Bank dokonał przelewu wierzytelności przysługującej mu przeciwko powódce z tytułu przedmiotowego kredytu hipotecznego na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.. Umowa przelewu wierzytelności została zawarta w dniu 30 grudnia 2015 r. i obejmowała wierzytelności objęte bankowym tytułem egzekucyjnym. Pomimo tego Bank nie złożył wniosku o umorzenie egzekucji, lecz nadal wykonywał uprawnienia wierzyciela. Wskutek bezprawnego prowadzenia egzekucji
w okresie od 30 grudnia 2015 r. od powódki wyegzekwowano kwotę 594.991,68 zł, która stanowi jej uszczerbek majątkowy pozostający w bezpośrednim związku z bezprawnym działaniem Banku. Opisana sytuacja wyczerpuje dyspozycję art. 415 k.c. i uzasadniania żądanie zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki odszkodowania.

(...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że wierzytelność wynikająca z umowy kredytu hipotecznego zawartego z powódką została w dniu 30 grudnia 2015 r. sprzedana przez pozwanego na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego. Wpłaty dokonane w toku postępowania egzekucyjnego po przeniesieniu wierzytelności w wysokości 594.991,68 zł pozwany w dniu 22 marca 2017 r. przekazał nabywcy wierzytelności. Postępowanie przeciwko powódce prowadzone było
w oparciu o prawomocne orzeczenie sądowe. Pozwany wskazał, że egzekucja
z nieruchomości powódki nie została zainicjowana przez niego, lecz przyłączył się on tylko do egzekucji. Zdaniem pozwanego, żaden przepis prawa nie stanowi o obowiązku do zgłoszenia wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego po utracie przymiotu wierzyciela. Pozwanemu nie można przypisać bezprawnych i zawinionych działań powodujących powstanie szkody. Cesja nie spowodowała bowiem wygaśnięcia zobowiązania z tytułu egzekucyjnego, które pozostało niezmienione. Kwota wyegzekwowana od powódki po dokonaniu cesji wierzytelności nastąpiła tytułem zaspokojenia istniejącego zobowiązania powódki, dlatego też nie stanowi szkody powódki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Bank Spółka Akcyjna w W. – Oddział (...) (poprzednik prawny (...) Banku S.A.) zawarł z M. G. (kredytobiorcą) umowę kredytu hipotecznego – kredyt (...) nr (...) (...), sporządzoną dnia 26 października 2009 r. Na mocy tej umowy Bank udzielił kredytobiorcy kredytu na zakup nieruchomości w kwocie 1.580.944,47 zł, na okres do 7 grudnia 2039 r. Jako prawne zabezpieczenie kredytu strony ustanowiły m.in. hipotekę zwykłą i hipotekę kaucyjną na prawie własności lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W.. M. G. oświadczyła również w umowie, że w trybie art. 97 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo Bankowe poddaje się egzekucji prowadzonej według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego w zakresie zobowiązań wynikających z tytułu umowy kredytu udzielonego przez (...) Bank w W. – Oddział (...), przy czym Bank będzie mógł wystawić tytuł egzekucyjny do kwoty 3.161.888,94 zł oraz będzie mógł wystąpić
o nadanie temu tytułowi klauzuli wykonalności do 31 października 2042 r. ( umowa kredytu hipotecznego – kredyt „(...) nr (...) (...), sporządzona dnia
26 października 2009 r – k. 13-17 wraz z aneksami nr (...) – k. 17v.-21).

Wobec nieterminowych spłat przez powódkę powyższa umowa kredytu została wypowiedziana przez Bank ( okoliczność ustalona na podstawie art. 230 k.p.c. – podana przez powódkę w pozwie i nie kwestionowana przez pozwanego). Następnie (...) Bank S.A. wystawił przeciwko M. G. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 12 marca 2013 r. obejmujący należności wynikające z przedmiotowej umowy kredytu hipotecznego i złożył do Sądu Rejonowego w Bydgoszczy wniosek o nadanie temu tytułowi klauzuli wykonalności. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2013 r. nadał klauzulę wykonalności powyższemu tytułowi egzekucyjnemu ( wniosek
o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności – k. 11, postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 19.04.2013 r. sygn. akt XII Co 3274/13 – k. 12).

Na podstawie powyższego bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego
w sądową klauzulę wykonalności Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W.
w księdze wieczystej nr (...) prowadzonej dla stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W., stanowiącego własność M. G., wpisał na rzecz wierzyciela hipotecznego (...) Banku S.A. hipotekę przymusową na sumę 3.245.584,03 zł na zabezpieczenie zapłaty wierzytelności wynikającej z bankowego tytułu egzekucyjnego, powstałej na podstawie umowy kredytu hipotecznego nr (...) H. (...)/ (...) z dnia 26 października 2009 r. ze zmianami ( wgląd do elektronicznej księgi wieczystej nr (...) – wydruk treści księgi wieczystej – k. 168-177).

W dniu 12 grudnia 2013 r. (...) Bank S.A. wystawił przeciwko M. G. kolejny bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) (nr (...) celem skierowania egzekucji do nieruchomości KW nr (...), obejmujący wymagalne zadłużenie z tytułu przedmiotowej umowy kredytu hipotecznego w wysokości łącznej 2.086.591,18 zł, na które składają się: 1) należność główna (niespłacony kapitał) w kwocie 1.843.923,22 zł, 2) odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 9,42% od dnia 07.04.2012 r. do dnia 19.11.2012 r. w kwocie 112.949,27 zł, 3) odsetki za opóźnienie naliczane od kwoty niespłaconego kapitału w wysokości 19% od dnia 30.04.2012 r. do dnia 12.03.2013 r.
w kwocie 129.178,69 zł, 4) opłaty i inne prowizje w kwocie 540 zł, a także dalsze należne odsetki wskazane w bankowym tytule. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt XII Co 12705/13 nadał klauzulę wykonalności w/w bankowemu tytułowi egzekucyjnemu przeciwko dłużniczce M. G. – w celu prowadzenia postępowania egzekucyjnego z nieruchomości, dla której Sąd Rejonowym dla m.st. Warszawy prowadzi księgę wieczystą KW nr (...) ( bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) (nr (...)) sporządzony w dniu 12.12.2013 r. – k. 22, postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt XII Co 12705/13 – k. 23-24).

(...) Bank S.A. w dniu 20 marca 2014 r. złożył do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie P. A. wniosek
o wszczęcie egzekucji przeciwko M. G. w oparciu o bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), wnosząc o wyegzekwowanie następujących należności z tytułu przedmiotowego kredytu: niespłaconego kapitału w kwocie 1.444.463,22, niespłaconych odsetek umownych w kwocie 112.949,27 zł, niespłaconych odsetek karnych w kwocie 397.894,33 zł, dalsze odsetek karnych naliczonych według stopy 16% w stosunku rocznym od należności głównej i odsetek ustawowych od kwoty niespłaconych odsetek umownych, kosztów sądowych i egzekucyjnych, opłat i prowizji w kwocie 460,46 zł. Wniosek obejmował egzekucję z nieruchomości , tj. prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w W. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. prowadzi księgę wieczystą pod nr (...), na którym ustanowiono hipotekę na rzecz wierzyciela ( wniosek o wszczęcie postepowania egzekucyjnego z 20.03.2014 r. – k. 25 akt sprawy i k. 1 dołączonych akt egzekucyjnych Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie P. A. sygn. Km (...) ).

Pismami z dnia 1 kwietnia 2014 r. i z dnia 3 kwietnia 2014 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie P. A. zawiadomił M. G. o wszczęciu egzekucji na podstawie w/w bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w sądową klauzulę wykonalności, a w dniu 3 kwietnia 2014 r. dokonał zajęcia nieruchomości dłużniczki położonej w W. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. prowadzi księgę wieczystą nr (...) ( pisma komornika sądowego z 01.04.2014 r. i z 03.04.2013 r. – k. 27-31).

W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego z przedmiotowej nieruchomości na wniosek (...) Banku S.A. i innych jeszcze wierzycieli przeciwko dłużniczce M. G. doszło do sprzedaży licytacyjnej prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W. na przetargu z dnia 3 listopada 2014 r.
za cenę 937.200 zł. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie postanowieniem z dnia 22 czerwca 2015 r. udzielił przybicia, a postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2016 r. dokonał przysądzenia na rzecz nabywcy prawa odrębnej własności powyższego lokalu mieszkalnego ( postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie
z 01.04.2016 r. sygn. akt I Co 3030/13 – k. 32-33).

W dniu 1 sierpnia 2016 r. komornik sądowy P. A. sporządził projekt podziału sumy uzyskanej z egzekucji w/w nieruchomości. Podziałowi podlegała uzyskana ze sprzedaży lokalu nr (...) przy ul. (...) w W. suma 937.200 zł. W planie podziału wierzycielowi hipotecznemu (...) Bankowi S.A. przypadła do wypłaty w kategorii 5 w sprawie Km (...) kwota 594.991,68 zł. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia
w W. postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2016 r. zatwierdził powyższy projekt podziału sumy uzyskanej z licytacyjnej sprzedaży odrębnej własności lokalu sporządzony przez komornika sądowego ( projekt podziału sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości
z dnia 01.08.2016 r. – k. 34-38 akt niniejszej sprawy i k. 29-31v. dołączonych akt egzekucyjnych sygn. Km (...), postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 26.08.2016 r. sygn.. akt I Co 3030/13 – k. 39).

Postanowieniem z dnia 10 marca 2017 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia
w W. polecił wypłacić wierzycielom kwoty uzyskane z egzekucji przedmiotowej nieruchomości, w tym wierzycielowi (...) Bankowi S.A. kwotę 594.991,68 zł. Wypłata powyższej kwoty na rzecz pozwanego Banku dokonana została przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie na podstawie polecenia wypłaty z dnia 17 marca 2017 r. ( postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie
z 10.03.2017 r. sygn.. akt I Co 330/13 – k. 41-42, polecenie wypłaty z 17.03.2017 r. – k. 45).

W dniu 14 listopada 2017 r. (...) Bank S.A. złożył wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego sygn. akt Km (...) prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie P. A. w trybie art. 825 k.p.c. Komornik postanowieniem z dnia 17 listopada 2017 r. umorzył postępowanie egzekucyjne na podstawie art. 825 pkt 1 k.p.c. ( dokumenty
w dołączonych aktach egzekucyjnych sygn. Km (...): wniosek wierzyciela – k. 32, postanowienie komornika sądowego z 17.11.2017 r. – k. 36).

Umową przelewu wierzytelności z dnia 30 grudnia 2015 r. (...) Bank S.A. zbył na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego wierzytelności przysługujące Bankowi z tytułu zawartych umów kredytu,
w tym wierzytelności przeciwko M. G. wynikające z tytułu umowy kredytu hipotecznego – kredyt (...) nr (...)/ (...). Nabywca wierzytelności pismami z 10 lutego 2017 r., 18 kwietnia 2017 r. i 12 października 2017 r. wzywał powódkę do spłaty zadłużenia wynikającego z tytułu w/w umowy kredytu ( umowa przelewu wierzytelności nr (...) z 30.12.2015 r. – k. 155-161v., w/w pisma – k. 48-52).

Przelew wierzytelności dokonany na podstawie powyższej umowy nie został ujawniony w księdze wieczystej nr (...) prowadzonej dla lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W. ( wgląd do elektronicznej księgi wieczystej nr (...) – wydruk treści księgi – k. 168-177).

Pismem datowanym na dzień 13 października 2017 r., doręczonym (...) Bankowi S.A. w dniu 18 października 2017 r., pełnomocnik M. G. wezwał Bank
w terminie 5 dni od otrzymania pisma do zapłaty kwoty 594.991,68 zł tytułem odszkodowania w wysokości wierzytelności bezzasadnie wyegzekwowanej na rzecz Banku przez komornika sądowego z nieruchomości powódki wskazując, że pomimo zbycia wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym Bank prowadził egzekucję przeciwko M. G. ( wezwanie do zapłaty z 13.10.2017 r. – k. 53-54, potwierdzenie odbioru –
k. 55-56).

W odpowiedzi na wezwanie (...) Bank S.A. w piśmie z dnia 15 listopada
2017 r. wskazał, że roszczenie odszkodowawcze M. G. jest bezzasadne oraz że wpłatę kwoty 594.991,68 zł przekazał nabywcy wierzytelności ( pismo (...) Banku S.A. z 15.11.2017 r. – k. 61-62).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów.

Sąd uznał za wiarygodne obiektywne dowody z wymienionych dokumentów, jako że nie budziły one wątpliwości co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Dochodząc roszczenia objętego pozwem powódka upatrywała odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego w fakcie bezprawnego – zdaniem powódki –kontynuowania na wniosek pozwanego postępowania egzekucyjnego po zbyciu wierzytelności objętej bankowym tytułu egzekucyjnym. Wysokość szkody powódki odpowiadać miała kwocie przekazanej pozwanemu w ramach planu podziału ceny uzyskanej ze sprzedaży licytacyjnej nieruchomości. Prowadzenie postępowania egzekucyjnego może być czynem niedozwolonym, jeżeli spełnia przesłanki bezprawności i winy ( por. orz. SN z 08.11.2002 r., III CKN 2/01, LEX nr 75287. Żądanie powódki winno podlegać więc ocenie na gruncie ogólnych reguł odpowiedzialności odszkodowawczej deliktowej.

Zgodnie z art. 416 k.c., osoba prawna jest odpowiedzialna za szkodę wyrządzoną
z winy jej organu. Za szkodę odpowiada osoba, której zawinione działanie jest źródłem jej powstania. Przesłankami odpowiedzialności deliktowej, wynikającymi z ogólnego przepisu regulującego tę kwestię, tj. art. 415 k.c., są: powstanie szkody, zdarzenie, z którym ustawa łączy obowiązek odszkodowawczy oznaczonego podmiotu (czyn niedozwolony) oraz związek przyczynowy między owym zdarzeniem a szkodą. Przepis ten statuuje zasadę winy jako naczelną zasadę odpowiedzialności odszkodowawczej. Zawiniony czyn sprawcy, pociągający za sobą odpowiedzialność cywilną, musi wykazywać znamiona niewłaściwości postępowania zarówno od strony przedmiotowej, co określa się mianem bezprawności czynu, jak i od strony podmiotowej, co określa się jako winę w znaczeniu subiektywnym. Bezprawność – jako przedmiotowa cecha sprawcy czynu – jest ujmowana jako sprzeczność
z obowiązującym porządkiem prawnym, przez który rozumie się nakazy i zakazy wynikające nie tylko z norm prawnych (z zakresu prawa cywilnego, karnego, administracyjnego, pracy, finansowego, itp.), lecz także wynikające z norm moralnych i obyczajowych określane jako „zasady współżycia społecznego” lub „dobre obyczaje”. Bezprawność zaniechania następuje wówczas, gdy istniał nakaz działania, zakaz zaniechania, czy też zakaz sprowadzenia skutku, jaki przez zaniechanie może nastąpić. (por. Gerard Bieniek, w: Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania, tom 2, Warszawa 2005, s. 235-236; orz. SN z dnia 19 lipca 2003 r., V CKN 1681/00, LEX nr 121742). Wina w znaczeniu subiektywnym odnosi się natomiast do sfery zjawisk psychicznych człowieka i rozumie się ją jako naganną decyzję odnoszącą się do podjętego przez niego bezprawnego czynu, z tym że w przypadku osób prawnych kwalifikacja ta odnosić będzie się do członków organu uprawnionego do reprezentacji osoby prawnej. Zatem na gruncie prawa cywilnego winę można przypisać podmiotowi prawa, kiedy istnieją podstawy do negatywnej oceny jego zachowania zarówno
z punktu widzenia obiektywnego, jak i subiektywnego – tzw. zarzucalność postępowania ( tak SN w orz. z dnia 26 września 2003 r., IV CK 32/02, LEX nr 146462).

Podstawę formalnoprawną wystawienia przez bank bankowego tytułu egzekucyjnego stanowił art. 96 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz.U.
z 2012 r., poz. 1376), w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia przedmiotowej umowy kredytu i wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 12 grudnia 2013 r. Zgodnie zaś z ówczesnym art. 97 ust. 1 Prawa bankowego, bankowy tytuł egzekucyjny może być podstawą egzekucji prowadzonej według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego po nadaniu mu przez sąd klauzuli wykonalności wyłącznie przeciwko osobie, która bezpośrednio z bankiem dokonywała czynności bankowej albo jest dłużnikiem banku z tytułu zabezpieczenia wierzytelności banku wynikającej z czynności bankowej i złożyła pisemne oświadczenie o poddaniu się egzekucji oraz gdy roszczenie objęte tytułem wynika bezpośrednio z tej czynności bankowej lub jej zabezpieczenia.

Wskazane wyżej przepisy upoważniały pozwany Bank do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego i prowadzenia na jego podstawie egzekucji, tytułowi temu została nadana sądowa klauzula wykonalności, wobec czego działania pozwanego polegające na wystawieniu przedmiotowego bankowego tytułu egzekucyjnego, jak i wystąpienie do komornika sądowego z wnioskiem o przeprowadzenie na jego podstawie egzekucji
z nieruchomości pozwanej, znajdowały oparcie w przepisach prawa. Powyższe uprawnienia Banku nie były kwestionowane przez powódkę. Powódka nie kwestionowała też tego,
że w chwili wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego oraz w chwili złożenia wniosku
o wszczęcie na jego podstawie egzekucji z nieruchomości istniały wymagalne roszczenia Banku wynikające z zawartej przez strony umowy kredytu hipotecznego.

Nie miała racji powódka twierdząc, że Bank utracił legitymację do prowadzenia przeciwko niej egzekucji po zbyciu na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia
30 grudnia 2015 r. wierzytelności wynikających z zawartej przez strony umowy kredytu hipotecznego na rzecz (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego. Zwrócić trzeba bowiem uwagę, że wierzytelności wynikające
z przedmiotowej umowy kredytu hipotecznego zabezpieczone zostały hipoteką przymusową na sumę 3.245.584,03 zł na rzecz wierzyciela hipotecznego (...) Banku S.A. na prawie odrębnej własności lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W., dla którego Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w W. prowadzi księgę nr (...), stanowiącego własność M. G.. W takiej sytuacji zastosowanie znajdował przepis art. 79 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 6 lipca 29182 r. o księgach wieczystych
i hipotece (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r., poz. 707), zwaną dalej „u.k.w.h” w myśl którego do przelewu wierzytelności hipotecznej niezbędny jest wpis w księdze wieczystej. Przepisy oddziału 2 przywołanej ustawy, w którym znajduje się art. 79, normują skutki przejścia wierzytelności zabezpieczonej hipoteką na inną osobę na podstawie czynności prawnej
i znajdują zastosowanie – lege non distinguente – do hipoteki przymusowej, hipoteki umownej oraz hipoteki powstającej na podstawie jednostronnej czynności prawnej. Przepis art. 79 ust. 1 zd. 2 u.k.w.h. wprowadza wymaganie wpisu konstytutywnego do przelewu wierzytelności hipotecznej. Cesjonariusz nabywa więc wierzytelność (wraz z hipoteką) dopiero po wpisie w księdze wieczystej ( zob. orz. SN z 21.05.2004 r., V CK 505/03, LEX nr 194091). Można więc stwierdzić, że art. 79 ust. 1 zd. 2 u.k.w.h. jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 509 § 2 k.c. Oznacza to, że do czasu wpisu przelewu wierzytelności hipotecznej do księgi wieczystej cesjonariusz jest upoważniony do dochodzenia wierzytelności i odsetek oraz przyjmowania ich spłat od dłużnika.

Odnosząc powyższe uwagi do stanu faktycznego rozpatrywanej sprawy wskazać potrzeba, że przelew spornej wierzytelności przysługującej (...) Bankowi S.A. wobec M. G., dokonany na podstawie umowy z dnia 30 grudnia 2015 r. na rzecz nabywcy (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego, nie został nigdy wpisany w księdze wieczystej nr (...) prowadzonej dla nieruchomości lokalowej. Skoro przedmiotowa wierzytelność Banku zabezpieczona była hipoteką przymusową wpisaną w powyższej księdze wieczystej, to brak ujawnienia przelewu wierzytelności hipotecznej w księdze wieczystej oznacza nieskuteczność przelewu. W tej sytuacji pozwany Bank uprawniony był nadal, po zawarciu umowy przelewu, do dochodzenia przedmiotowej wierzytelności przeciwko M. G., w tym do jej przymusowego ściągnięcia w drodze egzekucji z nieruchomości. Kwestionowana przez powódkę egzekucja
z nieruchomości prowadzona na wniosek Banku, w toku której wyegzekwowano od powódki na rzecz pozwanego kwotę 594.991,68 zł, nie była więc bezprawna po 30 grudnia 2015 r., jak twierdziła powódka. Nie zostały zatem zrealizowane przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego względem powódki z art. 415 k.c. w postaci bezprawnego zachowania pozwanego, co prowadzi do oddalenia powództwa.

Mając to na uwadze Sąd w pkt. I sentencji wyroku oddalił powództwo na podstawie art. 416 k.c. w zw. z art. 415 k.c.

Orzekając o kosztach postępowania w pkt. II sentencji wyroku Sąd kierował się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. Powódka, jako przegrywająca sprawę, obowiązana jest zwrócić pozwanemu koszty postępowania niezbędne do celowej obrony w łącznej kwocie 10.817 zł, w skład której wchodzi opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego w wysokości 17 zł i wynagrodzenie pełnomocnika procesowego pozwanego w wysokości 10.800 zł, ustalone stosownie do § 2 pkt. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r., poz. 265).