Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny, w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Tomasz Gal
Protokolant:	sekretarz sądowy Weronika Kutyła

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 maja 2023 r. w Warszawie

sprawy z powództwa W. P.

przeciwko Bankowi (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  Oddala powództwo,

2.  Ustala, że strona pozwana wygrała niniejszy proces w całości, pozostawiając wyliczenie kosztów procesu referendarzowi sądowemu.

Sygnatura akt XXV C 760/22

UZASADNIENIE

Pozwem z 29 kwietnia 2022 r. ( data prezentaty – k. 3) powód W. P. wniósł o zasądzenie od pozwanych (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W., Banku (...) S.A. z siedzibą w W. oraz Skarbu Państwa — Wojewody (...) , na zasadach odpowiedzialności in solidum, na swoją rzecz kwoty 590.000,00 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia złożenia reklamacji do dnia zapłaty.

Ponadto, powód wniósł o zasądzenie od pozwanych (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w (...) Banku (...) S.A. z siedzibą w W. oraz Skarbu Państwa — Wojewody (...), na zasadach odpowiedzialności in solidum, na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według spisu kosztów, przedłożonego najpóźniej na ostatniej rozprawie głównej, a w razie nie złożenia takiego spisu kosztów, według norm przepisanych.

W treści uzasadnienia pozwu powód wskazał, że był klientem (...) Banku S.A. z siedzibą w W. – Oddziału (...) z siedzibą w W.. W wyniku działań powoda ad. 1 powód nabył obligacje firmy (...) S.A., która to inwestycja doprowadziła powoda do znaczącej straty finansowej. Odnosząc się do procesu poprzedzającego nabycie przedmiotowych obligacji i działań podjętych przez przedstawicieli pozwanego ad. 1, powód podkreślił, że nie został poinformowany o charakterze nabywanego produktu oraz o ryzyku związanym z jego nabywaniem. Jego wątpliwości co do ryzyka nabycia tego produktu były niwelowane poprzez wprowadzanie go w błąd co do charakteru zabezpieczeń tego produktu oraz co do wyjątkowości oferty nabycia obligacji i braku czasu na zastanowienie się, czym złamano przepisy ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. W. P. podkreślił, że nikt nie uzyskał od niego szczegółowych informacji na temat jego wiedzy i doświadczenia w inwestowaniu, poziomu tolerancji ryzyka, sytuacji finansowej oraz celu i horyzontu inwestycyjnego, a także nie dokonał oceny tych informacji i nie dopasował produktu inwestycyjnego do jego profilu inwestycyjnego, czym złamano postanowienia Dyrektywy MiFID I oraz MiFID II a także przepisy ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

W dalszej kolejności powód wskazał, że nie wypełnił żadnych dokumentów, na podstawie których można byłoby stwierdzić, iż nabył on obligacje w sposób zgodny z zapisami ustawy o obligacjach. Nie wypełniał on w szczególności Formularza, nie wiedział, że został mu wysłany w wiadomości e-mail, ani że został on za niego wypełniony przez pracownika pozwanego ad. 1.

Powód podkreślił ponadto, że pozwany ad. 1 nie był uprawniony, w okresie co najmniej od sierpnia 2016 roku do października 2017 roku, do oferowania instrumentów finansowych oraz w okresie co najmniej od września 2016 roku do marca 2018 roku — do prowadzenia doradztwa inwestycyjnego, a mimo to wykonywał te czynności w stosunku do powoda.

Co więcej, pozwany ad. 1 przekazał do zewnętrznego podmiotu (...) S.A z siedzibą w W. dane osobowe powoda bez jego zgody. Na podstawie tych danych (...) wystosował do powoda propozycje nabycia obligacji, a następnie pracownik pozwanego ad. 1 wypełnił bez zgody i wiedzy powoda formularz, który przesłał do (...). Powód otrzymał wyłącznie do podpisania stosowną dyspozycję polecenia przelewu.

Powód podkreślił, że powód swoje roszczenia wywodzi z czynności bankowych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1) i 6) oraz w art 5 ust. 2 pkt 9) Prawa Bankowego dokonywanych przez pozwanego ad. 1, w postaci dyspozycji przelewu środków na oferowane bezprawnie przez pozwanego ad. 1 obligacje.

Odnosząc się do podstaw sformułowania swojego roszczenia również w stosunku do pozwanego Banku (...) S.A. z siedzibą w W., powód wskazał, że na podstawie decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 30 grudnia 2020 r. pozwany ad. 2 przejął zobowiązania wynikające z zleconego przez powoda polecenia przelewu środków na poczet obligacji oraz roszczenia dotyczącego odpowiedzialności odszkodowawczej banku w związku z złamaniem zasady ochrony tajemnicy bankowej określonej w art. 104 Prawa Bankowego .

Odnosząc się do odpowiedzialności Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Wojewodę (...) opartej na podstawie art. 417 k. c. powód podkreślił, że Najwyższa Izba Kontroli w dokumencie zatytułowanym „Informacja o wynikach kontroli. Działalność organów i instytucji państwowych oraz podmiotów organizujących rynek finansowy wobec spółki (...) S.A., podmiotów oferujących jej papiery wartościowe oraz ją audytujących”, opublikowanym w dniu 21 stycznia 2020 roku wskazała na szereg nieprawidłowości w działaniu Komisji Nadzoru Finansowego. NIK wskazał, że gdyby KNF wykonał swoje ustawowe obowiązki w sposób należyty, powinno to przełożyć się na zmniejszenie skali emisji obligacji i narażenia inwestorów na straty.

Pozwany Bank (...) S. A z siedziba w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości jako całkowicie bezzasadnego.

Ponadto, o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego ad. 2 zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od kosztów procesu w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w niniejszym postępowaniu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany ad. 2 wskazał, że w niniejszej sprawie brak jest jakichkolwiek faktycznych i prawnych podstaw do udziału w sprawie Bank (...) S.A. w charakterze pozwanego. Zdaniem banku stan taki pozostaje bowiem w całkowitej i oczywistej sprzeczności z treścią Decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 30 grudnia 2020 r. o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji wobec (...) Banku S.A., umorzeniu instrumentów kapitałowych banku oraz o zastosowaniu instrumentu przymusowej restrukturyzacji w postaci przejęcia przedsiębiorstwa i powołaniu administratora banku.

Pozwany ad. 2 podkreślił, że z przywołanej decyzji wynika jednoznacznie, iż spełnia ona przesłanki prejudykatu i obliguje sąd powszechny do orzekania z uwzględnieniem jej treści, jak również skutków z niej wynikających.

Sąd w postępowaniu cywilnym jest wobec powyższego obowiązany uwzględniać stan prawny wynikający z osnowy ostatecznej decyzji administracyjnej. W sprawie niniejsze nie zaistniały zaś żadne okoliczności , które wyłączałyby powyższą zasadę.

Pozwany ad.2 wskazał, że na mocy decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego ustalono, iż (...) Bank S.A. objęty zostanie przymusową restrukturyzacją a względem banku zastosowany zostanie instrument przymusowej restrukturyzacji w postaci przejęcia przedsiębiorstwa. Przedmiotowa decyzja wywołała przede wszystkim skutek w postaci zmiany stosunków prawnych łączących dotychczas (...) Bank S.A, z podmiotami trzecimi (klientami, kontrahentami itd.) w szczególności w taki sposób, że w prawa majątkowe i związane z nimi zobowiązania - z włączeniami określonymi w Decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wstąpił pozwany ad. 2, który przejął przedsiębiorstwo. Pozwany ad. 2 podkreślił, że Bank (...) S.A. nie przejął praw majątkowych (aktywów) i zobowiązań (pasywów) podmiotu w restrukturyzacji związanych z czynnościami faktycznymi, prawnymi lub czynami niedozwolonymi, związanymi z oferowaniem instrumentów finansowych.

Bank (...) S.A. podkreślił, że decyzja BFG wyraźnie wyłączą również jakiekolwiek roszczenia osób trzecich związane z tą działalnością. Postanowienia decyzji wyraźnie stanowią, że wyłączeniu podlegają również: „roszczenia wynikające z tych praw majątkowych i z tych zobowiązań, w tym objętych postępowaniami cywilnymi i administracyjnymi, niezależnie od daty ich podniesienia" (ostatni akapit pkt 4 ppkt 1 lita i pkt 4 ppkt 2 lit. b Decyzji BFG). Z powyższego bezspornie wynika, że pozwany ad. 2 nie ma legitymacji biernej, aby występować w niniejszym procesie w charakterze pozwanego.

Odnosząc się do twierdzeń powoda odnośnie nieważności czynności zlecenia przelewu bankowego i naruszenia przez stronę pozwaną tajemnicy bankowej pozwany ad. 2 wskazał, że w żaden sposób nie brał udziału w transakcji nabycia obligacji przez Powoda, nie był również jej stroną. Powód świadomie zlecił przelew środków celem zakupu obligacji (...) S.A. na rachunek (...) S.A. strona pozwana podkreśliła, że z dokumentacji dołączonej do pozwu nie wynika, aby pozwany ad. 2 w jakikolwiek sposób związany był z nabyciem przez Powoda obligacji spółki (...) S.A., ani by dyspozycje przelewu środków celem nabycia zakupu obligacji (...) dotknięte były jakimikolwiek błędami, które powodowałyby ich nieważność.

Pozwany ad. 2 w dalszej kolejności podkreślił, że stanowisko strony powodowej, zgodnie z którym Bank (...) S.A przejął zobowiązanie wynikające z naruszenia tajemnicy bankowej przez pracowników (...) jest błędne. Ewentualne naruszenie pozostaje bowiem w oczywistym związku z procesem oferowania, sprzedaży czy też informowania powoda o możliwości nabycia obligacji (...) - to przecież w ramach informowania o możliwości nabycia obligacji (...) i dalszej realizacji procesu sprzedaży obligacji przez podmiot zewnętrzny pracownik (...) mógł przekazać dane stanowiące tajemnicę bankowa. Dane te przekazane zostały do (...), następnie z ich wykorzystaniem oferent sporządził wszelką dokumentację niezbędną do umożliwienia Powodowi dokonania zapisu na obligacje (...) i finalne ich nabycie. Naruszenie to, gdyby tylko faktycznie miało miejsce, nie zaistniało w oderwaniu od nabycia obligacji (...) przez Powoda, ale właśnie w ścisłym związku z tym procesem.

Bank (...) S.A wskazał, że nawet bowiem gdyby w niniejszej sprawie doszło do ujawnienia tajemnicy bankowej Powoda bez jego zgody, to ujawnienie to było czynem niedozwolonym popełnionym z związku z informowaniem o możliwości nabycia obligacji (...). W ocenie strony pozwanej nie ma zatem żadnych wątpliwości, że z uwagi na wyłączenie takich czynów niedozwolonych z przejęcia przez Bank (...) S.A., wszelkie zarzuty w tym zakresie powinny być nadal kierowane do (...) w restrukturyzacji, nie zaś Banku (...) S.A.

Zarządzeniem z dnia 6 maja 2022 r. (k. 115) przewodniczący na podstawie art. 130 (2) par. 1 kpc zarządził zwrot pozwu w sprawie W. P. przeciwko Skarbowi Państwa – Wojewodzie (...) o zapłatę.

Postanowieniem z dnia 12 sierpnia 2022 r. (k. 249) sąd na podstawie art. 174 par.1 pkt 4 kpc zwiesić postępowanie w sprawie w stosunku do pozwanego (...) Bank S.A. w W..

Na podstawie przedstawionego materiału dowodowego, a w szczególności na podstawie: odpisu KRS pozwanego ad.2– k. nast., wiadomość e-mail z dnia 26 stycznia 2018 roku, Formularz Przyjęcia Propozycji Nabycia Obligacji Serii(...) S.A. – k. 88-89, Warunki emisji odsetkowych obligacji okaziciela serii (...) o terminie wykupu 29 lutego 2020 r. – k. 90-94 , wiadomość e-mail z dnia 5 marca 2018 roku – k. 95, wiadomość e-mail z dnia 23 marca 2018 roku – k. 96, propozycja nabycia (...) sztuk obligacji na okaziciela serii (...) emitowanych przez (...) S.A. z siedzibą we W. – k.97-98 , warunki emisji obligacji serii (...) k.99-103 , formularz Przyjęcia Propozycji Nabycia Obligacji Serii (...) S.A. – k.104-105 , pismo z dnia 30 marca 2018 roku – k. 106 , zaświadczenie nr (...) z dnia 31 grudnia 2018 roku – k. 107, zeznań świadka S. M. (k. 407 - 408), częściowo zeznań świadka A. O. (k. 392 - 396), przesłuchania powoda (k. 424 - 425) Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Do 2016 r. spółka (...) S.A. we W. pozostawała w tej samej grupie kapitałowej co (...) Bank S.A. w W.. W 2016 r. (...) S.A. we W. została sprzedana Funduszowi (...) i jednym z postanowień tej umowy było zobowiązanie (...) Bank S.A. w W. do dystrybucji obligacji emitowanych przez spółkę (...) S.A. we W. (okoliczność bezsporna, znana Sądowi z urzędu z czynności procesowych w innych sprawach).

Do listopada 2017 r. (...) Bank S.A. w W. nie posiadał zezwolenia administracyjnego na prowadzenie samodzielnej działalności polegającej na sprzedaży obligacji. W związku z tym celem realizacji w/w postanowienia umownego zawartego z Funduszem (...) powstała koncepcja stworzenia konstrukcji prawnej w porozumieniu z (...) S.A. w W., która miała polegać na tym, że (...) Bank S.A. w W. miał przekazywać dane klientów zainteresowanych nabyciem tych obligacji do (...) S.A. w W., a samej sprzedaży obligacji miał dokonywać (...) S.A. w W. (okoliczność bezsporna, znana Sądowi z urzędu z czynności procesowych w innych sprawach np. XXV C 2590/19, częściowo zeznania świadka S. M.).

Koncepcja ta została zrealizowana, w tym w odniesieniu do obligacji serii (...) w wyemitowanych w ramach emisji niepublicznej w 2017 r. przez (...) S.A. we W.. Na podstawie umowy łączącej (...) S.A. w W. z tą spółkę (...) S.A. w W. pełnił rolę oferenta tych obligacji. Z kolei na podstawie umowy łączącej (...) Bank S.A. w W. z (...) S.A. w (...) Bank S.A. w W. świadczył na rzecz (...) S.A. w W. usługę marketingową polegającą na informowaniu klientów tego banku o możliwości nabycia obligacji spółki (...) S.A. we W. za pośrednictwem (...) S.A. w W., a w przypadku wyrażenia przez klientów zainteresowania tymi obligacjami także usługę kierowania ich do (...) S.A. w W. (zeznania świadka S. M.).

Tego rodzaju usługa marketingowa nie jest unormowana przez przepisy prawa powszechnie obowiązujące, funkcjonuje powszechnie w obrocie gospodarczym, a w języku branżowym nazywana jest pozyskiwaniem leadów (ang. lead generation), czyli generowaniem zainteresowania lub zapytań o oferty produktów i usług dostępnych na rynku. Proces pozyskiwania leadów ma na celu konwersję zainteresowania klientów na decyzje zakupowe (wikipedia).

Realizacja przez (...) Bank S.A. w W. w/w usługi leadowania sprowadzała się do schematu działania polegającego na tym, że pracownik banku kierował do klienta banku zapytanie czy jest zainteresowany nabyciem w/w obligacji. Jeśli klient wyraził takie zainteresowanie to jego dane trafiały do (...) Bank S.A. i zarazem poprzez link do strony internetowej (...) S.A. w/w bank przekazywał je do tego domu maklerskiego. W następstwie tego ze strony (...) S.A. była wystawiana automatycznie propozycja nabycia obligacji, która była przekazywana bezpośrednio do klienta banku na adres jego poczty elektronicznej. Jednocześnie po przekazaniu klientowi propozycji nabycia obligacji pracownik w/w banku był informowany o tym w celu prowadzenia dalszej rozmowy z klientem, aby ten nabył obligacje. W rzeczywistości pracownicy banku mówili klientom, że obligacje spółki (...) to dobra inwestycja, że jest to pewny zysk i oprocentowanie oraz że jest to alternatywa dla lokaty bankowej. Była to powszechna praktyka. M. G. jako przełożony bankierów akceptował taki sposób prezentacji tego produktu przez pracowników banku. Jeśli po dostarczeniu propozycji nabycia obligacji klient był nadal zainteresowany ich nabyciem to musiał wejść w link otrzymany od w/w domu maklerskiego, gdzie był umieszczony formularza zapisu na obligacje. Zgodnie z warunkami emisji w/w obligacji zapis na obligacje mógł być dokonany elektronicznie. W przypadku gdy klient po rozmowie z pracownikiem (...) Bank S.A. nabył przedmiotowe obligacje to (...) Bank S.A. otrzymywał z tego tytułu marżę od domu maklerskiego, a pracownik banku, który przeprowadzał uprzednio rozmowę z takim klientem otrzymywał prowizję od (...) Bank S.A. (zeznania świadka S. M. , częściowo zeznania świadka A. O. i powoda)

W. P. był klientem pozwanego (...) Banku S.A. - Oddziału (...) S.A. z siedzibą w W.. Oddział (...) S.A. stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną pozwanego (...) Banku S.A. Pracownik Pozwanego ad. l. A. O., dyrektor Oddziału (...) Bank we W., skontaktował się z powodem już w listopadzie 2017 roku. Był on doskonale zorientowany o stanie środków na rachunku bankowym należącym do Powoda, jak również posiadał pełną wiedzę dotyczącą poprzednich inwestycji powoda. Powód miał w praktyce inwestowanie w instrumenty bezpieczne, z gwarancją kapitału m.in. takie jak lokaty. Pracownik Pozwanego ad. 1. zapewniał Powoda, iż wszelkie proponowane przez niego inwestycje są w pełni dopasowane do jego profilu inwestycyjnego, czyli że są to produkty w pełni bezpieczne.

Następnie w styczniu 2018 roku z powodem skontaktował A. O. i zaoferował powodowi obligacje (...), rekomendując jednocześnie ich zakup jako okazyjny. Pracownik pozwanego ad.l. zaznaczył, iż obligacje (...) posiadają gwarantowany zysk oraz brak ryzyka utraty kapitału, a do tego są oferowane tylko wybranym klientom. Powód podjął ostatecznie decyzję o nabyciu obligacji serii (...). Sytuacja wyglądała podobnie w przypadku nabycia obligacji (...) serii (...).

W odniesieniu do propozycji zakupu w obydwu przypadkach powód nie otrzymał żadnej informacji o konieczności wypełnienia formularza zapisu, a co za tym idzie, nie upoważnił on pracownika Pozwanego ad.l., aby w jego imieniu formularz zapisu wypełnił. ( zeznania powoda W. P., wiadomość e-mail z dnia 26 stycznia 2018 roku, Formularz Przyjęcia Propozycji Nabycia Obligacji Serii (...) S.A. – k. 88-89, Warunki emisji odsetkowych obligacji okaziciela serii (...) o terminie wykupu 29 lutego 2020 r. – k. 90-94 , wiadomość e-mail z dnia 5 marca 2018 roku – k. 95, wiadomość e-mail z dnia 23 marca 2018 roku – k. 96, propozycja nabycia 3000 sztuk obligacji na okaziciela serii (...) emitowanych przez (...) S.A. z siedzibą we W. – k.97-98 , warunki emisji obligacji serii (...) k.99-103 , formularz Przyjęcia Propozycji Nabycia Obligacji Serii (...) S.A. – k.104-105 , pismo z dnia 30 marca 2018 roku – k. 106 , zaświadczenie nr (...) z dnia 31 grudnia 2018 roku – k. 107)

Nabywając sporne obligacje powód kierował się względami bezpieczeństwa, nie chciał aby z tą inwestycją było związane ryzyko utraty środków finansowych. (zeznania powoda).

W dniu 26 kwietnia 2022 roku Powód W. P. wystosował do Pozwanego ad. 1 reklamację wraz z wezwaniem do zapłaty, w której szeroko opisał sposób wyprowadzenia go w błąd. (reklamacja z dnia 26 kwietnia 2022 roku – k. 108-110)

Powód otrzymał imienną Propozycję Nabycia 3.000 obligacji na okaziciela serii (...) emitowanych przez (...) S.A. z siedzibą we W.. Oferta (...) została sporządzona 16 marca 2018 r.

Formularze Przyjęcia propozycji nabycia obligacji miały być przyjmowane w terminie do 16 marca 2018 r. przez (...) S.A. – firmę inwestycyjną pełniącą funkcję podmiotu oferującego obligacje. Wpłata na obligacje musiała nastąpić na rachunek (...) S.A. nie później niż następnego dnia po dniu przyjmowania Formularzy. Formularze Przyjęcia Propozycji Nabycia Obligacji mogły być składane w postaci elektronicznej na adres e-mail podmiotu oferującego obligacje albo poprzez elektroniczny formularz subskrypcyjny udostępniony na stronie internetowej podmiotu oferującego ( (...)). Dniem emisji był 20 marca 2018 r. W tym dniu miał zostać dokonany przydział obligacji i rozpocząć się pierwszy okres odsetkowy. Zasady subskrypcji i przydziału obligacji miały być szczegółowo opisane w Warunkach Emisji.

Każda obligacja serii (...) miała zostać wykupiona przez Emitenta w dniu wykupu – 20 marca 2020 r. poprzez wypłatę Obligatariuszom kwoty w wysokości równej wartości nominalnej obligacji, tj. 10.000 zł za każdą obligację powiększonej o naliczone odsetki za ostatni okres odsetkowy. Podstawą naliczenia i spełnienia świadczenia będzie liczba obligacji zapisanych w ewidencji prowadzonej przez firmę inwestycyjną z upływem Dnia Ustalenia Prawa do otrzymania świadczenia z tytułu wykupu, przypadający na 6 dni roboczych przed dniem wykupu. Wykupione obligacje podlegały umorzeniu. Wykup obligacji miał nastąpić za pośrednictwem firmy inwestycyjnej prowadzącej ewidencję obligacji na rachunki bankowe obligatariuszy. Obligatariusze mieli prawo do żądania wcześniejszego wykupu wszystkich lub części obligacji, a emitent był zobowiązany był dokonać przedterminowego wykupu obligacji w przypadku wystąpienia w okresie od dnia emisji do dnia wykupu obligacji którejkolwiek z okoliczności wskazanych w pkt. 17.2 Warunków Emisji. W przypadku likwidacji Emitenta obligacje podlegały natychmiastowemu wykupowi z dniem otwarcia likwidacji, chociażby nie nastąpił jeszcze dzień wykupu.

Obligatariuszom miały być wypłacane co trzy miesiące odsetki w stałej wysokości 5,5% w stosunku rocznym. Wysokość odsetek dla jednej obligacji miała być ustalana zgodnie ze wzorem:

odsetki = 5,5% x (liczba dni w danym okresie odsetkowym/365) x 10.000 zł

Obligacje miały być oprocentowane począwszy od dnia emisji włącznie do ostatniego dnia ostatniego okresu odsetkowego włącznie. Okresy odsetkowe wynosiły 3 miesiące, przy czym okresy te mogły mieć różną liczbę dni. Każdy kolejny okres rozpoczynał się w następnym dniu po zakończeniu poprzedniego okresu odsetkowego (włącznie z pierwszym dniem nowego okresu odsetkowego) i kończył się w ostatnim dniu okresu odsetkowego (włącznie z tym ostatnim dniem). Ostatnim dniem naliczania odsetek miał być dzień, w którym nastąpi wykup obligacji. Dzień ustalenia prawa do otrzymania przez obligatariusza świadczeń z tytułu wypłaty odsetek przypadać miał na 6 dni roboczych przed ostatnim dniem każdego okresu odsetkowego ( propozycja nabycia (...) obligacji na okaziciela serii (...) emitowanych przez (...) S.A. z siedzibą we W. – k. 97-98).

W Formularzach Przyjęcia Propozycji Nabycia Obligacji oznaczono, że W. P. zgadza się na objęcie (...)obligacji na łączną kwotę (...) zł (seria (...)) oraz (...) obligacji na łączną kwotę (...) zł (seria (...)). W formularzach zamieszczono oświadczenie inwestora, z którego treści wynikało, że zapoznał się starannie z treścią Propozycji Nabycia Obligacji oraz Warunkami Emisji Obligacji serii (...) oraz że Emitent udostępnił mu informacje, z którymi się zapoznał, a o których mowa w art. 35 ust. i art. 30 ust. 1 ustawy o obligacjach oraz sprawozdania finansowe Emitenta wraz z opinią biegłego rewidenta, o którym mowa w art. 35 ust. 3 ustawy o obligacjach. W punkcie 3 lit. c oświadczeń zamieszczonych w formularzach inwestor poświadczał, że znana jest mu sytuacja finansowa Emitenta, akceptuje w pełni ryzyko finansowe związane z nabyciem obligacji Emitenta oraz że przyjmuje do wiadomości, że Oferujący nie jest zobowiązany do prowadzenia jakichkolwiek działań mających na celu ocenę ryzyka finansowego Emitenta Natomiast w punkcie 4 oświadczeń inwestor poświadczał, że jest świadomy, że inwestycje w obligacje wiążą się z ryzykiem inwestycyjnym oraz że może być ono nieadekwatne w odniesieniu do jego wiedzy i świadomości ( formularz przyjęcia propozycji nabycia obligacji serii (...) S.A. – k. 88-89, formularz przyjęcia propozycji nabycia obligacji serii (...) S.A. – k., 104-105)

Pismem z 16 października 2017 r. (...) poinformował powoda, że na podstawie złożonego przez niego zapisu na obligacje serii (...) spółki (...) S.A. na mocy uchwały zarządu nr (...) z dnia 20 marca 2018 r. w sprawie przydziału obligacji serii (...), zarząd spółki przydzielił mu (...) sztuk obligacji serii (...) o wartości nominalnej 10.000 zł każda i łącznej wartości nominalnej (...) zł ( pismo (...) z 30.03.2018 r. – k. 106).

Spółka (...) S.A. z siedzibą w W. powstała w 2012 r. Głównym przedmiotem działalności spółki jest z nabywanie pakietów wierzytelności i dochodzenie ich zapłaty na własny rachunek oraz zarządzanie zewnętrznymi portfelami wierzytelności w ramach zarządzania sekurytyzowanymi wierzytelnościami funduszy inwestycyjnych. W lipcu 2017 r. spółka zadebiutowała na Giełdzie Papierów Wartościowych. (...) S.A. finansował swoją działalność m.in. poprzez emisję obligacji w ofertach prywatnych (okoliczności bezsporne).

Prokuratura (...) w W. wszczęła śledztwo w sprawie podania do publicznej wiadomości w dniu 16 kwietnia 2018 roku przez członków Zarządu spółki (...) S.A. raportu bieżącego nr (...), zawierającego nieprawdziwe informacje o pozytywnym zaangażowania spółki (...) S.A. w rozmowy z przedstawicielami Banku (...) S.A. oraz (...) S.A. na temat udzielenia podmiotom z Grupy (...) S.A. finansowania o charakterze kredytowo – inwestycyjnym. Wszczęcie śledztwa nastąpiło wskutek zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa skierowanego przez Komisję Nadzoru Finansowego.

W listopadzie 2018 roku (...) został wpisany na listę ostrzeżeń publicznych Komisji Nadzoru Finansowego. Podstawą wpisania (...) Banku SA na listę ostrzeżeń publicznych KNF były ustalenia dotyczące czynności wykonywanych przez bank w latach 2016 – 2018 w zakresie aktywności na rynku kapitałowym bez posiadania odpowiednich zezwoleń KNF. Odnosi się to do procesu oferowania instrumentów finansowych – w okresie co najmniej od sierpnia 2016 r. do października 2017 r. oraz doradztwa inwestycyjnego – w okresie co najmniej od września 2016 r. do marca 2018 r.

Z kolei w związku z tym (...) Komisja Nadzoru Finansowego w listopadzie 2018 r., cofnęła zezwolenie na prowadzenie działalności maklerskiej, nałożyła karę pieniężną na (...) S.A. w wysokości 2,5 miliona złotych oraz wyznaczyła termin na zakończenie prowadzenia działalności maklerskiej przez (...) S.A. Dom maklerski (...) S.A. przejął prowadzenie ewidencji obligacji (...) S.A. w restrukturyzacji, ewidencjonowanych wcześniej przez (...) S.A.

Wobec (...) S.A. toczyło się także postępowanie przed Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Decyzją z 1 sierpnia 2019 r. uznano za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów praktykę polegającą na wprowadzaniu konsumentów w błąd w toku oferowania obligacji korporacyjnych wyemitowanych przez (...) S.A. poprzez rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji:

a)  co do gwarancji zysku z obligacji korporacyjnych emitowanych przez (...) S.A. poprzez informowanie konsumentów o stałym, gwarantowanym oprocentowaniu ww. obligacji w skali roku,

a)  co do gwarancji bezpieczeństwa obligacji korporacyjnych emitowanych przez (...) S.A. poprzez przekazywanie konsumentom informacji sugerujących, że ww. obligacje są bezpieczne tak jak lokata bankowa albo obligacje skarbowe bądź, że emisje nadzorowane są przez Komisję Nadzoru Finansowego,

- co mogło spowodować podjęcie przez konsumentów decyzji odnośnie do nabycia oferowanych obligacji, której inaczej by nie podjęli, co stanowi nieuczciwą praktykę rynkową, oraz

b)  co do ekskluzywności oferowanych obligacji korporacyjnych emitowanych przez (...) S.A. poprzez sugerowanie, że dostęp do ww. obligacji jest limitowany i jest dużo chętnych inwestorów na ich nabycie lub oferta nabycia ww. obligacji ma charakter niepowtarzalny,

c)  co do dostępności czasowej oferowanych obligacji korporacyjnych emitowanych przez (...) S.A. poprzez wskazywanie, że obligacje tego przedsiębiorcy będą dostępne tylko przez bardzo krótki czas

- w celu nakłonienia konsumentów do podjęcia natychmiastowej decyzji dotyczącej umowy i pozbawienia ich tym samym możliwości świadomego wyboru produktu pomijając informację o dotychczasowej częstotliwości emisji tych obligacji, co mogło spowodować podjęcie przez konsumenta decyzji odnośnie nabycia oferowanych obligacji, której inaczej by nie podjął, co stanowi nieuczciwą praktykę rynkową ( decyzja prezesa UOKiK z 01.08.2019 r. – płyta CD)

Natomiast decyzją z 3 lutego 2020 r. po przeprowadzeniu postępowania w sprawie stosowania praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów uznano za praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów działania (...) Banku S.A. polegające m.in. na proponowaniu konsumentom, którzy związani byli z (...) Bankiem umową o lokatę bankową, nabycia obligacji korporacyjnych wyemitowanych przez (...) S.A. w sytuacji, w której warunki emisji tych obligacji w zakresie ryzyka inwestycyjnego nie odpowiadały potrzebom tych konsumentów ustalonym w oparciu o charakterystykę produktów dostępnych w ofercie (...) Bank S.A., z których dotychczas korzystali konsumenci oraz oświadczenia składane przez tych konsumentów w toku oferowania im obligacji korporacyjnych emitowanych przez (...) S.A. - co stanowi praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów, o której mowa w art. 24 ust. 2 pkt 4 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów.

Postanowieniem z dnia 9 maja 2018 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu, Wydział VIII Gospodarczy dla spraw upadłościowych i restrukturyzacyjnych otworzył przyspieszone postępowanie układowe wobec (...) S.A. Następnie postanowieniem z 6 czerwca 2019 r. Sąd zatwierdził układ przyjęty na zgromadzeniu wierzycieli. Postanowienie to jest prawomocne z dniem 24 lutego 2020 roku. Zgodnie z zatwierdzonym układem (...) S.A. ma dokonać spłaty na rzecz wierzycieli Grupy I (tj. będących obligatariuszami spółki, posiadających nieumorzone do dnia otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego obligacje wyemitowane przez spółkę niezabezpieczone na majątku jednostek zależnych wobec spółki w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości lub zamkniętych funduszy inwestycyjnych, których certyfikaty posiada spółka) w wysokości 25% należności głównej w ciągu 8 lat.

Pismem z dnia 26 kwietnia 2022 r. W. P. złożył do pozwanego (...) Banku S.A. reklamację dotyczącą pośrednictwa sprzedaży przez (...) obligacji serii (...) i (...) spółki (...) S.A. o łącznej kwocie 590.000 zł. Powód wskazał w tym piśmie, że pozwany naraził go na niekorzystne rozporządzenie własnym mieniem wprowadzając go w błąd co do charakteru oferowanego produktu finansowego. Wskazał, że dokonał zakupu obligacji za namową pracownika banku, na podstawie niepełnych informacji. Bankier zaoferował mu produkt finansowy niezgodny z jego preferencjami, bez dokonania stosownje analizy jego preferencji w zakresie inwestowania. Bank nie dochował należytej staranności w procesie po.średnictwa sprzedaży obligacji ( pismo powoda z 26.04.2022 r.– k. 108-110).

Powód nadal jest właścicielem przedmiotowych obligacji, nie zbył ich (zeznania powoda).

(...) Bank S.A. z dniem 31 grudnia 2020 r. został objęty przymusową restrukturyzacją na podstawie decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 30 grudnia 2020 r. (k. 189 i nast.).

Zgodnie z uchwałą Zarządu Bankowego Funduszu Gwarancyjnego o nr (...) podjętą w dniu 30 grudnia 2020 r. Fundusz postanowił w punkcie 1, że wszczyna się przymusową restrukturyzację wobec (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W., przy (...), (...)-(...) W., wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie, XIIS Wydział. Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem KRS (...).

W punkcie 4 ppkt 1 lit a) powyższej uchwały wskazano, że w związku z wszczęciem przymusowej restrukturyzacji wobec Podmiotu w restrukturyzacji stosuje się instrument przymusowej restrukturyzacji w formie przejęcia przedsiębiorstwa, w ten sposób, że Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., przy ul. (...), (...)-(...) W., wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem KRS (...), z dniem 3 stycznia 2021 r. przejmuje ze skutkiem określonym w art. 176 ust. 1 ustawy o BFG i wstępuje w miejsce Podmiotu w restrukturyzacji jedynie w zakresie przejętych praw majątkowych i związanych z nim zobowiązań, również w postępowaniach sądowych i administracyjnych, przedsiębiorstwo Podmiotu w restrukturyzacji, obejmujące ogół praw majątkowych Podmiotu w restrukturyzacji według stanu na koniec dnia wszczęcia przymusowej restrukturyzacji, ujętych w jego ewidencji, w tym ewidencji księgowej lub informatycznych systemach księgowych, z wyłączeniem pozostałej działalności (w tym związanej z obrotem, pośrednictwem, oferowaniem, zarządzaniem, doradztwem, działalnością reklamową i marketingową) odnoszących się do instrumentów finansowych emitowanych przez (...) S.A., obecnie (...) S.A. w restrukturyzacji, z siedzibą w W., ul. (...),(...)-(...) W., zarejestrowaną w rejestrze przedsiębiorców prowadzonym przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (...) oraz podmiotów powiązanych z (...) oraz roszczeń wynikających z tych praw majątkowych, w tym objętych postępowaniami cywilnymi i administracyjnymi, niezależnie od daty ich podniesienia. (pismo Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 9 lutego 2021 r. – 189-196)

Sąd dokonał następującej oceny dowodów:

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zgodności przedstawionych w sprawie dokumentów z rzeczywistym stanem rzeczy, dlatego uznał je za wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania powoda i przesłuchanych świadków, albowiem są logiczne i spójne, pokrywają się wzajemnie w części dotyczącej praktyki postępowania przez pracowników pozwanego banku w odniesieniu do obligacji spółki (...).

Powód jest wprawdzie podmiotem bezpośrednio zainteresowanym wynikiem niniejszej sprawy, ale okoliczność ta sama w sobie nie może stanowić podstawy do uznania, że przedstawił relację niezgodną z rzeczywistym stanem rzeczy. Należy wskazać, że powód nie zeznawał w sposób tendencyjny, albowiem wyraźnie rozgraniczał okoliczności, które były mu znane od nieznanych, a przede wszystkim opisując rozmowę z pracownikiem pozwanego banku nie pomijał tych fragmentów treści, które zostały powodowi przekazane przez tego pracownika, a które to fragmenty świadczą o częściowo prawidłowym zachowaniu tego pracownika. Nie można również tracić z pola widzenia i tej okoliczności, iż zeznania powoda co do zachowania pracownika powoda znajdują potwierdzenie w treści przedstawionych w sprawie dokumentów oraz częściowo w relacji świadka S. M..

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zdarzeniem, z którego powód W. P. wywodzi swoje roszczenie w stosunku po pozwanego Banku (...) S.A było działanie pozwanego (...) Bank S.A., w którego prawa i obowiązki w ocenie powoda wstąpił Bank (...) S.A. w W.. Działanie to polegało na stosowani nieuczciwych praktyk rynkowych i wprowadzeniu za pomocą podstępu Powoda w błąd co do charakteru czynności prawnej przez niego podejmowanej, a mianowicie zleconego przez niego polecenia przelewu środków na nabycie Obligacji. Swoje roszczenie przeciwko Bankowi (...) S.A. opiera na nieważności przedmiotowego przelewu oraz odpowiedzialności za ujawnienie tajemnicy bankowej.

Jako szkodę powód wskazał kwotę zainwestowanego i utraconego kapitału w wysokości 590.000 zł.

Należy podkreślić, że pozwany zakwestionował powództwo co do zasady wskazując na brak legitymacji biernej po swojej stronie. Ponadto, wskazał, że strona powodowa nie wykazała i nie udowodniła wszystkich faktów pozwalających na przyjęcie, że zostały spełnione przesłanki odpowiedzialności pozwanego wobec powoda.

Dokonując oceny roszczenia powoda Sąd uznał, że zasadnicze znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy maja ustalenia przywołanej decyzji z dnia 30 grudnia 2020 r. Bankowego Funduszu Gwarancyjnego. W ocenie sądu kwestia legitymacji biernej pozwanego ad. 2 stanowi niewątpliwie element podstawy faktycznej dla przyszłego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy w postępowaniu cywilnym, przesądzają bowiem o dalszej odpowiedzialności (...) Bank S.A. w restrukturyzacji za określone w decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego prawa majątkowe i zobowiązania, które to nie zostały przejęte przez pozwanego ad. 2 na mocy tejże decyzji.

Jak wynika z treści decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (...) Bank S.A. objęty został przymusową restrukturyzacją, a względem banku zastosowany został instrument przymusowej restrukturyzacji w postaci przejęcia przedsiębiorstwa. Przedmiotowa decyzja wywołała przede wszystkim skutek w postaci zmiany stosunków prawnych łączących dotychczas (...) Bank S.A, z podmiotami trzecimi (klientami, kontrahentami itd.) w pierwszej kolejności w taki sposób, że w prawa majątkowe i związane z nimi zobowiązania wstąpił Pozwany ad. 2, który to przejął przedsiębiorstwo zgodnie z treścią pkt 4 decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego.

Niemniej przedmiotowa decyzja Bankowego Funduszu Gwarancyjnego w sposób jednoznaczny i precyzyjny określiła wyłączenia w zakresie praw majątkowych i zobowiązań, które nie zostały przejęte przez pozwanego ad. 2.

Wskazać tutaj należy, że przejęcie (...) Banku S.A, przez Pozwanego ad. 2 i wstąpienie w dotychczasowe prawa majątkowe tego podmiotu i wynikające z nich zobowiązania objęte zostało szeregiem włączeń. W szczególności, stosownie do pkt 4 ppkt 1 lit. a) oraz pkt. 4 ppkt 2) lit. b) Decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, Bank (...) S.A. nie przejął praw majątkowych i zobowiązań podmiotu w restrukturyzacji związanych z czynnościami faktycznymi, prawnymi lub czynami niedozwolonymi, związanymi z oferowaniem instrumentów finansowych oraz pozostała działalnością (w tym związaną z obrotem, pośrednictwem, oferowaniem, zarządzaniem, doradztwem, działalnością reklamową i marketingową), odnosząca się do certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne, w szczególności przez (...) S.A. obecnie (...) S.A. w restrukturyzacji oraz podmioty powiązane z (...) w rozumieniu Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 24 (Ujawnianie informacji na temat podmiotów powiązanych), określonego w Rozporządzeniu Komisji (UE) nr 632/2010 z dnia 19 lipca 2010 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1126/2008 przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości (MSR) 24 oraz Międzynarodowego Standardu Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) 8 (Dz. Urz. UE L186 z 20.7.2010, s. 1-9, ze zm.) oraz roszczeń wynikających z tych praw majątkowych i tych zobowiązań, w tym objętych postępowaniami cywilnymi i administracyjnymi, niezależnie od daty ich podniesienia.

Analiza powyższego fragmentu decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wprost wyłącza z zakresu przejęcia prawa majątkowe i zobowiązania związane z czynnościami faktycznymi, prawnymi i czynami niedozwolonymi związanymi z m. in. z oferowaniem instrumentów finansowych odnoszących się do instrumentów finansowych emitowanych przez (...) S.A. Z kolei zgodnie z przywołaną Decyzją Bankowego Funduszu Gwarancyjnego FG prawa majątkowe i zobowiązania związane z wskazana działalnością nie zostały przejęte przez pozwanego ad. 2.

Istotne znaczenie dla powyższej kwestii na również przepis art. 180 ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnych, w myśl którego właścicielom, dłużnikom i wierzycielom podmiotu w restrukturyzacji, których prawa majątkowe lub zobowiązania nie zostały przejęte w wyniku decyzji, o której mowa w art. 174 ust. 1 (decyzja o przejęciu) nie przysługują roszczenia do podmiotu przejmującego, jego składników majątkowych i członków jego organów.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że przepisy ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym wprost wyłączają odpowiedzialność podmiotu przejmującego., a więc w realiach sprawy niniejszej pozwanego ad. 2, w stosunku do osób trzecich związaną z nieprzejętymi prawami majątkowymi lub zobowiązaniami podmiotu w restrukturyzacji.

Reasumując, pozwany ad. 2 nie ponosi zatem odpowiedzialności w zakresie praw majątkowych i zobowiązań, które zostały wyłączone z przejmowanego przedsiębiorstwa.

Prejudycjalny charakter decyzji administracyjnych, zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w piśmiennictwie i orzecznictwie uzależniony jest również od ostateczności decyzji administracyjnej. Sąd Najwyższy jednoznacznie wskazał, iż charakter prejudykatu dla postępowania sądowego może mieć jedynie ostateczna decyzja administracyjna, czyli taka, od której nie służy odwołanie w toku instancji (art. 16 § 1 zdanie pierwsze k.p.a. - postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2009 r., IICSK 501/08).

Jak słusznie podkreślił pozwany ad. 2 do decyzji ostatecznych należy zaliczyć decyzję organu pierwszej instancji, w stosunku do której upłynął termin złożenia odwołania i nie został przywrócony w przepisanym trybie, decyzję wydaną przez organ odwoławczy (organ drugiej instancji) oraz decyzje ostateczne z mocy wyraźnego przepisu prawa materialnego (M. Jaśkowska, A. Wróbel, Komentarz aktualizowany do k.p.a., LEX/el., 2014).

Ponadto, o ostatecznym charakterze decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego jednoznacznie przesądza podstawa jej wydania. Decyzja ta wydana została bowiem na podstawie art. 101 ust. 7, 10 i 12 w związku z art. 11 ust. 4 pkt 1, 2 i 4 ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemu gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, w efekcie czego (...) objęty został przymusową restrukturyzacją. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 11 ust. 8 powoływanej ustawy decyzje, o których mowa w art. 11 ust. 4, są ostateczne i podlegają natychmiastowemu wykonaniu.

Mając na uwadze powyższe należało uznać za ostateczną i podlegającą natychmiastowemu wykonaniu, co w pełni pozwala na uznanie jej za prejudykat w niniejszej sprawie.

Reasumując, strona powodowa wytaczając powództwo przeciwko Bankowi (...) S.A całkowicie bezpodstawnie nie uwzględniła stanu prawnego wynikającego z treści przytaczanej decyzji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, zgodnie z którą to (...) Bank S.A. w restrukturyzacji jest strona praw majątkowych i zobowiązań, powstałych na skutek czynności podejmowanych przez jego pracowników, prowadzących do nabycia przez powoda obligacji spółki (...) S.A.. Powód nie wykazał, iż pozwany Bank (...) S.A. przejął długi związane z ewentualnymi roszczenia dotyczące polecenia przelewu na poczet pokrycia ceny nabycia przedmiotowych obligacji oraz z ewentualnymi roszczeniami odszkodowawczymi w związku z naruszeniem tajemnicy bankowej.

Niezależnie o powyższej oceny, wskazać należy, że Sąd nie podziela stanowiska strony powodowej jakoby dyspozycja przelewu sama w sobie tworzyła jakąś czynność prawną, co do której można byłoby podnosić zarzut jej nieważności. Dyspozycja przelewu stanowi jedynie faktyczne zlecenie posiadacza rachunku złożone bankowi do spełnienia określonego świadczenia (dokonania określonej operacji finansowej). Dyspozycja przelewu nie tworzy żadnej czynności prawnej, nie rodzi nowych praw i obowiązków stron. To w umowie rachunku bankowego, bank zobowiązuje się przeprowadzać rozliczenia pieniężne na zlecenie posiadacza rachunku. Złożenie takiego zlecenia nie stanowi zatem oświadczenia woli, co do którego istnieje możliwość ustalenia nieważności i od którego posiadacz rachunku może uchylić się na zasadach ogólnych. Polecenie przelewu stanowi jedynie instrument za pośrednictwem którego przeprowadza się rozliczenia pieniężne w ramach stosunku prawnego wynikającego z runowy o prowadzenie rachunku bankowego. W tym znaczeniu polecenie przelewu jest narzędziem, z wykorzystaniem którego posiadacz rachunku realizuje prawo do przeprowadzania rozliczeń pieniężnych.

Niezależnie od powyższego, w okolicznościach niniejszej sprawy nie sposób przyjąć, aby W. P. składając dyspozycje przelewu działał pod wpływem błędu. Powód mógł pozostawać w ewentualnych błędnym przeświadczeniu co do zaoferowanego mu produktu w postaci samych obligacji, co będzie przedmiotem dalszego postępowania toczącego się przeciwko (...) Bankowi S.A. Jednakże taki stan nie ma wpływu na późniejsze czynności faktyczne zmierzające do realizacji łączącego stosunku zobowiązaniowego powoda i pozwanego ad. 1. Ponadto powód nie uchylił się skutecznie od w/w ewentualnego błędu.

Ponadto, z przedstawionego w pozwie materiału dowodowego nie wynika również, ażeby wobec powoda doszło do naruszenia tajemnicy bankowej. Dokumentacja załączona do pozwu nie wskazuje, jakoby dane przekazane emitentowi czy też podmiotowi oferującemu przekazane zostały bez zgody czy wiedzy powoda. Nie powinno budzić wątpliwości, że powód otrzymywał korespondencję od (...) i nie zgłaszał w tym zakresie zastrzeżeń.

Podsumowując, wskazać należy, ze ewentualna szkoda jaka zaistniała po stronie powoda miała swoje podłoże nie w przekazaniu tych danych, a w działaniu pozwanego ad. 1, który podejmował czynności zmierzające do oferowania produktów finansowych spółki (...), która to spółka nie był w stanie realizować w późniejszym czasie swoich zobowiązań, również tych które posiadała wobec W. P..

Mają na uwadze powyższe sąd oddalił powództwa skierowane przeciwko Bankowi (...) S.A.

Sąd rozstrzygnął o kosztach procesu, w tym o kosztach zastępstwa procesowego, na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc iart. 108 kpc.

Mając na uwadze całokształt poczynionych powyżej rozważań, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.