Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSR del. Michał Jakubowski
Protokolant:	sekr. sądowy Aleksandra Mamrot

po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2016 r. w Warszawie

sprawy

z powództwa Z. B.

przeciwko Skarbowi Państwa – Prokuraturze Rejonowej Warszawa-Żoliborz w Warszawie reprezentowanemu przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa

o odszkodowanie

orzeka

1.  Powództwo oddala.

2.  Odstępuje od obciążania powoda kosztami procesu.

Sygn. akt XXV C 1096/15

UZASADNIENIE

do wyroku z dnia 4 maja 2016r.

Powód Z. B. w dniu 8 czerwca 2015r. (data prezentaty) wniósł przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Skarbu Państwa reprezentowanemu przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa pozew o odszkodowanie za szkodę majątkową w wysokości 2.122.898,22 zł wraz z odsetkami za czas trwania postępowania oraz o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności. Wraz z pozwem wniósł o zwolnienie od opłaty sądowej od pozwu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż statio fisci Skarbu Państwa jest Prokuratura Rejonowa Warszawa Żoliborz w Warszawie. Podstawą żądania odszkodowania była działalność tej jednostki w związku z postępowaniem przygotowawczym prowadzonym pod sygn. akt 2 Ds. 1304/02/IV przez szereg lat doprowadzając do powstania szkody w majątku członków Spółdzielni Mieszkaniowej (...) (dalej: Spółdzielnia), której jest członkiem. Spółdzielnia nie posiada aktualnie żadnego majątku. Przewlekłość postępowania prowadząca do przedawnienia się czynów zabronionych doprowadziła Spółdzielnię do unieruchomienia prowadzonej przez nią działalności, utraty korzyści i rzeczywiście poniesionych strat w kwocie 10.000.000,00 zł przez brak możliwości dochodzenia roszczeń w drodze powództwa adhezyjnego przeciwko J. S. (1), J. T., A. W. – członkom Zarządu Spółdzielni i podmiotom gospodarczym. Osoby te miały narazić spółdzielnię na straty w zakupie gruntu wskutek wadliwie zawartych umów z zastosowaniem instytucji zadatku w miejsce instytucji zaliczki. Wskazał, że w dniu 18 lipca 2000 roku Spółdzielnia reprezentowana przez Zarząd w osobach J. S. (1) jako Prezesa Zarządu i A. N. jako V-ce Prezesa Zarządu zawarła z członkiem spółdzielni (...) umowę nr (...) w przedmiocie budowy mieszkania o powierzchni 52,89 m ^{( 2)} wraz z balkonem o powierzchni 5,44 m ^{( 2 )}w budynku przy ul (...) – lokal nr (...) (umowa przedwstępna). W dniu 7 września 2000 r. między tymi samymi stronami zawarto umowę przyrzeczoną o wybudowanie i przydział lokalu na warunkach własności hipotecznej dokonując zmiany położenia lokalu w tym budynku. Termin realizacji inwestycji określono na I/II kwartał 2001 roku. Powód wpłacił na rzecz Spółdzielni kwotę 237.693,09 zł tytułem wkładu budowlanego. Spółdzielnia nie wykonała umowy, do dnia dzisiejszego powodowi nie wydano lokalu, nie zwrócono też wkładu budowlanego. Powód wskazał, iż na wysokość szkody z tytułu lucrum cessans składa się wysokość potencjalnego czynszu najmu lokalu liczonego od kwoty 3.000 zł miesięcznie za okres 13 lat, w łącznej kwocie 468.000 zł powiększonej o odsetki ustawowe za ten okres w wysokości 801.623 zł. Szkoda obejmująca damnum emergens jest równa 853.275,12 zł. ( pozew k.7-10, 13-86)

Pismem z dnia 2 lipca 2015 r. powód wskazał, że stroną pozwaną jest Skarb Państwa reprezentowany przez Prokuraturę Rejonową Warszawa – Żoliborz w Warszawie. ( pismo k. 5)

Powód na mocy postanowienia sądu z dnia 27 sierpnia 2015r. został zwolniony od kosztów sądowych w części, a mianowicie od opłaty sądowej od pozwu ponad kwotę 9.000 zł. Postanowienie uprawomocniło się z dniem 17.11.2015r. ( postanowienie SO w Warszawie k. 94-95, postanowienie SA w Warszawie k. 104-106)

Pozwany zastępowany przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa w odpowiedzi na pozew z dnia 12 lutego 2016r. (data stempla pocztowego) wniósł o:

1.  oddalenie powództwa,

2.  zasądzenie od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazał, że powód nie wykazał, aby szkoda została wyrządzona działaniami bezprawnymi, a także, aby odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną działaniami członków Zarządu SM (...) ponosiła Prokuratura. Postępowanie karne w żaden sposób nie stało na przeszkodzie dochodzeniu przez powoda jego roszczeń wobec członków zarządu spółdzielni na drodze postępowania cywilnego. Wniósł o pominięcie dowodu z prywatnej opinii. Podniósł, że powód nie złożył żadnych wniosków dowodowych zmierzających do ustalenia przesłanek odpowiedzialności pozwanego. Pozwany nadto podniósł zarzut przedawnienia w myśl art. 4421 § 1 kc. Pozew wniesiono po upływie 3-letniego terminu przedawnienia licząc od daty 14.11.2011r., tj. daty postanowienia o umorzeniu postępowania o sygn. 2 Ds. 1801/11/I (uprzednia sygn. 2 Ds. 1304/02/IV) przez Prokuraturę Rejonową Warszawa Żoliborz w Warszawie. ( odpowiedź na pozew k. 126-171)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 29.12.1999r. Z. B. przystąpił do Spółdzielni Mieszkaniowej (...) z siedzibą w W.. Dokonał wpłat kwot 300 zł i 100 zł tytułem wpisowego.

( dowód: deklaracja przystąpienia do spółdzielni k. 63, dowody wpłaty nr 21/99 i 20/99 k. 56)

W dniu 18.07.2000r. Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w W. zawarła z Z. B. umowę przedwstępną oznaczoną tytułem „umowa nr (...)”. Na mocy tej umowy Spółdzielnia zobowiązała się do wybudowania oraz przeniesienia własności mieszkania o powierzchni inwestycyjnej 52,89 m2 wraz z balkonem o powierzchni 5,44 m2 w budynku nr (...) przy ul. (...) lok.(...), stanowiska postojowego nr (...) w garażu ogólnym oraz przypadającej części gruntu na rzecz Z. B. (§ 1), zaś Z. B. do finansowania swojego udziału w kosztach budowy w całości ze środków własnych przy zryczałtowanym koszcie lokalu wykonanego w standardzie określonym umową w kwocie 222.693 zł, oraz do wpłaty tej kwoty na rachunek bankowy Spółdzielni w ciągu 3 dni od dnia podpisania umowy (§2). Termin realizacji inwestycji określono na okres od II kwartału 2000 roku do I/II kwartału 2001 roku (§ 4 pkt 1 umowy).

( dowód: umowa k. 70-75)

Z. B. wniósł wkład budowlany o wartości 237.693,08 zł. Spółdzielnia zwróciła mu kwotę 220.000 zł z wpłaconej kwoty łącznie 457.686,08 zł.

( dowód: informacja o wkładzie budowlanym k. 64, 69, 76, potwierdzenie wpłaty k. 79, dziennik księgowy k. 78)

Prokuratura Rejonowa Warszawa Żoliborz prowadziła pod sygn. akt 2 Ds. 1304/02/IV postępowanie przygotowawcze w sprawie nadużyć byłego Zarządu i Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w okresie od listopada 1999r. do lutego 2002r. na szkodę tejże spółdzielni i jej członków.

( dowód: postanowienie o wszczęciu dochodzenia k. 12 akt 2 Ds. 1801/11/I)

W dniu 21.12.2005r. przedstawiono zarzuty A. P. i R. W. z art. 296 § 3 kk, w dniu 22.12.2005r. J. S. (1) i J. T. z art. 296 § 3 kk, art. 302 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk, w dniu 13.01.2006r. A. N. z art. 296 § 3 kk , art. 302 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk, w dniu 18.01.2006r. J. W. z art. 296 § 3 kk.

( dowód: postanowienia wraz z protokołami przesłuchań k. 1318-1356 akt 2 Ds. 1801/11/I)

W dniu 13.04.2006r. zmieniono zarzuty J. T. przedstawiając zarzuty o czyny z art. 296 § 2 kk, art. 302 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk, podobnie w tym samym dniu R. W. zmieniając na czyny z art. 296 § 3 kk, w dniu 14.04.2006r. A. N. na czyny z art. 296 § 2 kk, art. 302 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk, w dniu 18.04.2006r. J. S. (1) na czyny z art. 296 § 2 kk, art. 302 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk.

( dowód: postanowienia wraz z protokołami przesłuchań k. 1565-1850 akt 2 Ds. 1801/11/I)

Czyny opisane w postawionych podejrzanym zarzutach z art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk i art. 302 § 1 kk miały być popełnione również na szkodę Z. B..

Wynik postępowania przygotowawczego zakończonego pod sygn. 2 Ds.932/05/I dał podstawy do wniesienia aktu oskarżenia przeciwko J. T., A. N. i J. S. (2) o czyny z art. 296 § 1 i 3 kk, art. 302 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk oraz przeciwko R. W. o czyn z art. 296 § 1 i 3 kk. Sprawę zarejestrowano w Sądzie Rejonowym dla Warszawy Żoliborz w Warszawie pod sygn. III K 1950/06, a następnie pod sygn. III K 1044/07.

( dowód: akt oskarżenia k. 1607-1625 akt 2 Ds. 1801/11/I).

Sąd Rejonowy dla Warszawy Żoliborz w Warszawie postanowieniem z dnia 30.01.2008r. sygn. III K 1044/07 zwrócił sprawę Prokuratorowi celem usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego.

( dowód: postanowienie k. 1664-1665 akt 2 Ds. 1801/11/I)

Akt oskarżenia przeciwko tym samym osobom ponownie wniesiono w dniu 15.04.2008r. do Sądu Okręgowego w Warszawie. Sprawę zarejestrowano pod sygn. akt VIII K 127/08 ( dowód: akt oskarżenia k. 1694-1708 akt 2 Ds. 1801/11/I)

Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z dnia 21.05.2008r. sygn. VIII K 127/08 zwrócił sprawę Prokuratorowi celem uzupełnienia postępowania przygotowawczego. ( dowód: postanowienie k. 1820-1823 akt 2 Ds. 1801/11/I)

Postępowanie następnie prowadzono w Prokuraturze Rejonowej Warszawa Żoliborz pod sygn. 2 Ds. 932/08/I. Postanowieniem z dnia 28.08.2009r. umorzono śledztwo przeciwko J. T., A. N. i J. S. (1) o czyny z art. 296 § 3 kk, art. 302 § 1 kk, art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk oraz przeciwko R. W. o czyn z art. 296 § 3 kk wobec braku znamion czynu zabronionego oraz śledztwo w sprawie o czyn z art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk oraz w sprawie o czyn z art. 286 § 1 kk wobec braku znamion czynu zabronionego.

( dowód: postanowienie k. 2220-2256 akt 2 Ds. 1801/11/I)

Sąd Okręgowy w Warszawie postanowieniem z dnia 11 stycznia 2010r. wskutek zażalenia Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w W. uchylił postanowienie Prokuratury Rejonowej Warszawa Żoliborz z dnia 28.08.2009r. o umorzeniu śledztwa sygn. 2 Ds. 932/08/I.

( dowód: postanowienie k. 2293-2298 akt 2 Ds. 1801/11/I)

Postępowanie następnie prowadzono w Prokuraturze Rejonowej Warszawa Żoliborz pod sygn. 2 Ds. 1801/11/I. Prawomocnym postanowieniem z dnia 14.11.2011r. umorzono śledztwo wobec podejrzanych o czyny z art. art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk i art. 296 § 3 kk wobec braku znamion czynu zabronionego oraz o czyny z art. 302 § 1 kk wobec przedawnienia karalności, a także śledztwo w sprawie o czyny z art. 286 § 1 kk w zw z art. 294 § 1 kk w zw z art. 12 kk i z art. 286 § 1 kk wobec braku znamion czynu zabronionego. Korespondencja dla Z. B. z zawartością odpisu postanowienia została odebrana w dniu 25.11.2011r.

( dowód: z akt 2 Ds. 1801/11/I: postanowienie k. 2429-2468, zpo k. 2473)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych powyżej dowodów, które w ocenie Sądu są wiarygodne. Zgromadzone w toku postępowania dokumenty urzędowe zostały wydane przez powołane do tego organy, w ramach ich kompetencji i nie były kwestionowane przez każdą ze stron. Sąd również dopuścił i uznał za pełnowartościowe dowody z dokumentów złożonych przez powoda, za wyjątkiem opinii prywatnej (k. 13-26). Wiarygodność materiału dowodowego nie była kwestionowana przez strony, nie budziła również wątpliwości Sądu w tym zakresie, za wyjątkiem w/w opinii. Odnosząc się do opinii prywatnej dołączonej przez powoda wskazać należy, iż opinia biegłego (w tym również biegłego stałego) sporządzona na polecenie strony i złożona do akt sądowych nie może być traktowana jako dowód w postępowaniu, lecz jedynie jako potwierdzenie stanowiska strony. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 12 lutego 2014 r. ACa 462/13, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2002 r. I CKN 92/00). Z tych względów opinia złożona do akt sprawy nie mogła być traktowana jako dowód z opinii biegłego, a jedynie jako dokument prywatny stanowiący potwierdzenie stanowiska strony.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Pozew nie jest zasadny i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 415 kc kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa (art. 416 kc). Roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin nie może być dłuższy nić dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenia wywołujące szkodę (art. 442 ¹ § 1 kc).

Zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Niezależnie od przyczyny powstania szkody, poszkodowany - występujący w procesie sądowym w charakterze powoda - aby uzyskać odszkodowanie, musi wykazać, że szkodę wyrządził mu pozwany (udowodnić okoliczności faktyczne, w jakich doszło do wyrządzenia szkody) oraz wysokość tej szkody (tak SN w orzeczenie z 3 października 1969 r., II PR 313/69, OSNCP 9/70, poz. 147).

Na wstępie należy wskazać, że powód w pozwie skonstruował złożoną podstawę odpowiedzialności pozwanego. Z przewlekłym, w jego ocenie, prowadzeniem postępowania przygotowawczego w sprawie o sygn. 2 Ds. 1304/02/IV powód łączy przedawnienie karalności zarzutów postawionym członkom zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej, co skutkowało pozbawieniem powoda możliwości dochodzenia w procesie karnym w drodze powództwa adhezyjnego (w obecnym stanie prawnym już niedopuszczalnym) naprawienia szkody z tytułu niezwróconego wkładu budowlanego. Przedmiotem niniejszego postępowania było ustalenie odpowiedzialności pozwanego za szkodę. Powód, w ocenie Sądu, nie wywiązał się z obowiązku procesowego udowodnienia zarówno podstawy jak i wysokości dochodzonego roszczenia.

Po pierwsze, wskazać należy, iż powód nie wykazał w jakim zakresie postępowanie przygotowawcze prowadzone było przewlekle. Powód nie tylko nie podjął próby wskazania, które czynności były przeprowadzone z nieuzasadnionym opóźnieniem, ale również nie podjął próby choćby oznaczenia części tego postępowania , która jego zdaniem była prowadzona z naruszeniem praw powoda. Sąd natomiast nie jest uprawniony do wyręczania powoda w wykonaniu obowiązków procesowych powoda jako poszkodowanego, w tym zakresie Sąd jest związany zasadą prawdy formalnej oraz ograniczony twierdzeniami i dowodami przedstawionymi na ich poparcie przez strony. Podejmując próbę oceny części postępowania oznaczonego sygnaturą 2 Ds. 1304/02/IV, Sąd uznał, iż nie ma podstaw do uznania działania pozwanego za bezprawne. Postępowanie w tej części było prowadzone w okresie od dnia 25.07.2002r. do dnia 18.12.2002r., przy czym w okresie do dnia 07.11.2003r. postępowanie było zawieszone w związku z oczekiwaniem na opinię biegłego z zakresu księgowości. W toku 3-miesięcznego postępowania przeprowadzono przesłuchania 11 świadków, oraz dołączono dowody z dokumentów.

Nietrafny jest argument powoda, iż okres prowadzenia postępowania przygotowawczego skutkował przedawnieniem czynów, wobec czego powód utracił możliwość dochodzenia swoich praw w drodze powództwa adhezyjnego. Wskazać należy, iż postępowanie tylko co do nieznacznej części czynów, co do których postawiono zarzuty członkom zarządu Spółdzielni zostało umorzone wobec przedawnienia. Decyzję procesową o zastosowaniu art. 17 § 1 pkt 6 kpk wydano jedynie wobec zarzutów z art. 302 § 1 kk. Co do pozostałych zarzucanych podejrzanym czynów zapadło postanowienie o umorzeniu wobec braku znamion czynu zabronionego, a więc wobec oceny, iż czyny nie stanowiły przestępstwa. Podkreślić należy przy tym, iż w świetle zasad obowiązujących w prawie karnym dla przypisania odpowiedzialności karnej za czyny będące przedmiotem postępowania przygotowawczego pod sygn. 2 Ds. 1801/11/I (uprzednio 2 Ds. 1304/02/IV) wymagana jest wina umyślna ( dolus directus, dolus eventualis). W postępowaniu cywilnym zaś dla wykazania odpowiedzialności za szkodę wystarczająca jest najlżejsza forma winy.

Niezależnie od postępowania karnego powód mógł wystąpić do sądu cywilnego z powództwem o naprawienie szkody czy zobowiązanie do przeniesienia prawa. Zgodnie z art. 12 kpc roszczenia majątkowe wynikające z przestępstwa mogą być dochodzone w postępowaniu cywilnym albo w wypadkach w ustawie przewidzianych w postępowaniu karnym. W tych granicach wybór drogi dochodzenia roszczeń należał do powoda. Zaniechanie powoda wobec dostępnych mu instrumentów prawnych stoi naprzeciw związku między niemożnością uzyskania naprawienia szkody a działaniem pozwanego.

Po drugie powód nie wykazał wysokości szkody. Powód wskazał, iż działanie pozwanego spowodowało u spółdzielni i jej członków szkodę w wysokości 10.000.000,00 zł, a następnie, iż wartość wniesionego przez niego wkładu budowlanego, z którym wiąże swoją szkodę jest równa 237.693,09 zł. Strona nie udowodniła jednak dlaczego tak oznaczona szkoda wiązała się z działaniem pozwanego. Powód w tym zakresie nie przedstawił żadnych twierdzeń ani dowodów na ich poparcie. Argumentacja powoda wyrażona zaś w opinii prywatnej ( k. 13-15) nie jest wystarczająca do wykazania tej okoliczności. Twierdzenia te nie są weryfikowalne żadnymi dowodami, nie odwołują się do faktów notoryjnych, powód zaś dla poparcia swej racji nie wykazał inicjatywy dowodowej. W ocenie Sądu, powód, mimo ciążącego na nim w myśl art. 6 kc obowiązku dowodowego, nie wykazał spełnienia przesłanek szkody, jako że z tego faktu powód wywodził korzystny dla siebie skutek.

Nadto zauważyć należy, iż roszczenie powoda, nawet gdyby hipotetycznie było uzasadnione, jest przedawnione. Pozwany podniósł w odpowiedzi na pozew zarzut przedawnienia. Powód nie określił wprost daty, od której jego roszczenie jest wymagalne. Sąd przyjął za datą doręczenia powodowi postanowienia kończącego postępowanie przygotowawcze 2 Ds. 1801/11/I, zatem bieg terminu przedawnienia rozpoczął się w dniu 25.11.2011r. W tym dniu powód dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia – mając na uwadze niniejszy układ procesowy. Wytoczenie powództwa w niniejszej sprawie nastąpiło w dniu 08.06.2015r., tj. po upływie okresu 3-letniego, a więc w czasie, kiedy roszczenie było już przedawnione, w myśl art. 442 ¹ § 1 kc. W aktach sprawy brak jest dowodu na to, aby bieg terminu uległ przerwaniu lub zawieszeniu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd, uznając, że pozwany nie ponosi odpowiedzialności za szkodę będącą przedmiotem wytoczonego przez powoda powództwa, w pkt I sentencji wyroku oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 102 kpc. Zgodnie z tym przepisem w wypadkach szczególnie uzasadnionych Sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sąd uznał, iż mimo wniosku strony wygrywającej spór o przyznanie kosztów procesu, okoliczności leżące po stronie powodowej przemawiają za nieobciążaniem jej tymi kosztami. Szczególną okolicznością uzasadniającą odstąpienie od obciążenia powoda kosztami procesu były, przede wszystkim, sytuacja majątkowa powoda wespół ze subiektywnym jego przeświadczeniem o słuszności dochodzenia roszczenia. Powód wykazał w oświadczeniu złożonym do wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, że jego sytuacja majątkowa i rodzinna jest trudna. Powód wraz z żona uzyskują stosunkowo niewysokie dochody, mają jednak na utrzymaniu dwójkę dorosłych niepełnosprawnych osób (k. 90-92). Powód wykazał szczególną determinację w wygraniu procesu, uiścił wysoką względem swoich możliwości zarobkowych opłatę od pozwu (k. 113), stawiał się na każdym terminie rozprawy, mimo że zamieszkuje w miejscowości znacznie oddalonej od siedziby sądu. Sąd wziął przy tym pod uwagę, że powód nie jest profesjonalistą i miał trudności z prawidłowym sformułowaniem pozwu. Taka decyzja procesowa Sądu wpisuje się w linię orzeczniczą Sądu Najwyższego, który w licznych postanowieniach [tj. z dnia 3 lutego 2011 r. (I CZ 171/10), z dnia 11 sierpnia 2010 r. (I CZ 51/10), z dnia 19 września 2013 r. (I CZ 183/12), z dnia 5 lipca 2013 r. (IV CZ 58/13), z dnia 17 kwietnia 2013 r. (V CZ 124/12)] odniósł się do przesłanki subiektywnego przekonania strony o jej racjach oraz jej sytuacji majątkowej.

Z uwagi na powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.