Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Tomasz Gal

Protokolant: sekr. sąd. Aleksandra Bartczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2018 roku w Warszawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. w W.

przeciwko M. S. (1)

o zapłatę

orzeka:

1)  zasądza od M. S. (1) na rzecz (...) Bank S.A. w W. kwotę 101.429,48 zł (sto jeden tysięcy czterysta dwadzieścia dziewięć złotych, 48/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym liczonymi od kwoty 95.876,30 zł (dziewięćdziesiąt pięć tysięcy osiemset siedemdziesiąt sześć złotych, 30/100) od dnia 16 października 2015 r. do dnia zapłaty oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 5.553,18 zł (pięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt trzy złote, 18/100) od dnia 20 października 2015 r. do dnia zapłaty,

2)  zasądza od M. S. (1) na rzecz (...) Bank S.A. w W. kwotę 1.287 zł (tysiąc dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

XXV C 1100/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 20 października 2015 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenia od pozwanego M. S. (1) kwoty 101.529,48 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od kwoty 95.916,30 złotych od dnia 16 października 2015 roku do dnia zapłaty oraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot 4.208,94 złotych i 1.344,24 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów sądowych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że M. S. (2) nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku terminowego dokonywania spłat rat w wysokościach ustalonych w łączącej strony umowie kredytu nr (...) z dnia 1 października 2012 roku, w związku z czym powód wypowiedział przedmiotową umowę, zaś pozwany do dnia sporządzenia pozwu nie spłacił wymaganej wierzytelności. Zaznaczono, że bank był uprawniony do naliczania odsetek umownych za opóźnienie w spłacie wymagalnych rat, przy czym w związku z tym, że umowna wysokość stopy procentowej przewyższa wartość czterokrotności stopy kredytu lombardowego strona powodowa wnosi o zasądzenie od kwoty kapitału od dnia 16 października 2015 roku do dnia zapłaty odsetek maksymalnych stanowiących czterokrotność stopy kredytu lombardowego.

Strona pozwana wskazał, iż na roszczenie dochodzone w niniejszej sprawie składają się następujące kwoty:

- 95.916,30 złotych tytułem należności głównej (niespłacony kapitał);

- 4.208,94 złotych tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 10% od dnia 5 kwietnia 2015 roku do dnia 24 września 2015 roku;

- 1.344,24 złotych tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10% od dnia 5 kwietnia 2015 roku do dnia 15 października 2015 roku;

- 60 złotych tytułem opłat i prowizji (pozew – k. 3 v - 5).

W dniu 12 listopada 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym uwzględniający powództwo w całości (nakaz zapłaty - k. 5v).

W dniu 30 maja 2016 roku (data nadania) pozwany M. S. (2) złożył wniosek o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 12 listopada 2015 roku wraz ze sprzeciwem od powyższego nakazu zapłaty. W sprzeciwie wniósł o oddalenie powództw w całości (wniosek o przywrócenie terminu – k. 8 v-9; sprzeciw – k. 9 v).

Zarządzeniem z dnia 1 września 2016 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości (zarządzenie – k. 17).

Postanowieniem z dnia 1 września 2016 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza (postanowienie – k. 17 v).

Postanowieniem z dnia 21 lipca 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny zmienił postanowienie z dnia 1 września 2016 roku w ten sposób, że przekazał sprawę do Sądu Okręgowego w Warszawie (postanowienie – k. 26).

W piśmie procesowym z dnia 19 czerwca 2018 roku strona powodowa wskazała, iż ogranicza powództwo o kwotę 100 złotych, gdyż pozwany po wytoczeniu powództwa dokonał wpłaty w powyższej wysokości, która została zaliczona w kwocie 60 złotych na poczet opłat i prowizji, natomiast w pozostałej części na poczet kapitału (pismo – k. 61). Natomiast w piśmie procesowym z dnia 13 lipca 2018 roku powód sprecyzował, iż cofa pozew co do kwoty 100 złotych (pismo – k. 67).

Postanowieniem z dnia 19 lipca 2018 roku Sąd umorzył postępowanie w zakresie roszczenia o zapłatę kwoty 100 złotych (postanowienie – k. 70).

Do chwili zamknięcia rozprawy stanowiska procesowe stron nie uległy zmianie.

Na podstawie przedstawionego materiału dowodowego Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 października 2012 roku M. S. (2) zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. (dalej oznaczony także jako: Bank) umowę kredytu nr (...) (dalej także jako: Umowa), na mocy której Bank udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 164.145,08 złotych na okres 60 miesięcy. Kredyt ten przeznaczony był na sfinansowanie zakupu pojazdu marki M. (...), rok produkcji 2007, w kwocie 158.400 złotych oraz prowizji bankowej w kwocie 5.745,08 złotych (§ 1 ust. 1 i 2 Umowy). Kredyt oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisania umowy wynosiła 10,99% w stosunku rocznym. Oprocentowanie kredytu stanowiło sumę oprocentowania podstawnego Banku dla danego rodzaju kredytów na zakup pojazdów oraz stałej w całym okresie kredytowania marzy w wysokości 1,50% (§ 2 ust. 1 i 2 Umowy). W przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu ustalonych w harmonogramie spłat Bank był uprawniony do pobierania od niespłaconego w terminie kredytu podwyższonych odsetek naliczanych według stopy procentowej w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP (§ 6 Umowy). Bank był uprawniony do wypowiedzenia Umowy za chowaniem 30-dniowego terminu wypowiedzenia w razie między innymi zwłoki z zapłatą przez kredytobiorcę pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim pisemnym wezwaniu kredytobiorcy do spłaty wymagalnych należności w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania (§ 10 Umowy) - (dowód: umowa- k. 35-36)

Pismem z dnia 18 czerwca 2015 roku Bank wezwał M. S. (1) do uregulowania w terminie 7 dni, pod rygorem wypowiedzenia umowy kredytu całości zaległości w spłacie kredyty obejmującej następujące kwoty: 8.245,52 złotych tytułem należności kapitałowej, 2.021,21 złotych tytułem odsetek umownych, 98,11 złotych tytułem odsetek podwyższonych za opóźnienie; 75 złotych tytułem kosztów i opłat czynności banku zgodnie z tabelą opłat i prowizji (dowód: wezwanie do zapłaty – k. 37).

Pismem z dnia 14 lipca 2015 roku, w związku z nieuregulowaniem zaległości w spłacie kredytu, Bank wypowiedział Umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia wypowiedzenia (dowód: wypowiedzenie- k. 39, 41).

Pismem z dnia 14 września 2015 roku Bank wezwał M. S. (1) do zapłaty w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, całości należności wynikającej z umowy kredytu, na która składały się następujące kwoty: 95.916,30 złotych tytułem należności kapitałowej, 4.208,94 złotych tytułem odsetek umownych, 784,73 złotych tytułem odsetek podwyższonych za opóźnienie; 90 złotych tytułem kosztów i opłat czynności banku zgodnie z tabelą opłat i prowizji. Wezwanie to M. S. (2) odebrał w dniu 28 września 2015 roku (dowody: ostateczne wezwanie do zapłaty – k. 44; potwierdzenie odbioru – k. 45).

W dniu 15 października 2015 roku zadłużenie M. S. (1) z tytułu umowy kredytu nr (...) z dnia 1 października 2012 roku wynosiło łącznie 101.529,48 zł i składało się z następujących kwot: 95.916,30 złotych tytułem należności głównej (niespłacony kapitał), 4.208,94 złotych z tytułu odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 10% od dnia 5 kwietnia 2015 roku do dnia 24 września 2015 roku, 1.344,24 złotych tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10% od dnia 5 kwietnia 2015 roku do dnia 15 października 2015 roku; 60 złotych tytułem opłat i prowizji (dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych banku – k. 34).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z przywołanych powyżej dokumentów, które Sąd uznał za w pełni wiarygodne, jako że nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności i prawdziwości, ani nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w zakresie w jakim nie zostało cofnięte zasługuje na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie strona powodowa ostatecznie domagała się zasądzenia od pozwanego M. S. (1) kwoty w łącznej wysokości 101.429,48 złotych stanowiącej równowartość niespłaconego przez niego kredytu udzielonego przez powoda na mocy umowy z dnia 1 października 2012 roku, powiększonego o odsetki i koszty.

Podstawę prawną tak określonego roszczenia stanowi przepis art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

W tym miejscu wskazać należy, iż stan faktyczny niniejszej sprawy był pomiędzy stronami de facto bezsporny. Pozwany wprawdzie złożył sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym to sprzeciwie wniósł o oddalenie powództwa w całości, jednakże nie zawarł w nim żadnych merytorycznych ani formalnych zarzutów kwestionujących zasadność dochodzonego przez stronę powodową roszczenia.

W szczególności bezsporny był fakt zawarcia przez strony umowy kredytu z dnia 1 października 2012 roku, jak również okoliczność, iż po podpisaniu powyższej umowy pozwany spłacił część zobowiązania, a wobec zaprzestania dalszej terminowej spłaty, Bank wypowiedział umowę i wezwał M. S. (1) do spłacenia pozostałej kwoty kapitału wraz z odsetkami i kosztami.

Jak wynika natomiast z przedstawionego przez stronę powodową wyciągu z ksiąg rachunkowych banku, na dzień 15 października 2015 roku zadłużenie M. S. (1) z tytułu przedmiotowej umowy kredytu wynosiło łącznie 101.529,48 zł i składało się z następujących kwot: 95.916,30 złotych tytułem należności głównej (niespłacony kapitał), 4.208,94 złotych z tytułu odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 10% od dnia 5 kwietnia 2015 roku do dnia 24 września 2015 roku, 1.344,24 złotych tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10% od dnia 5 kwietnia 2015 roku do dnia 15 października 2015 roku; 60 złotych tytułem opłat i prowizji.

Pozwany nie zakwestionował w żaden sposób prawidłowości powyższego wyliczenia jego zadłużenia. Wprawdzie z jednoznacznego brzmienia art. 95 ust. 1a Prawa bakowego wynika, że dokument w postaci wyciągu z ksiąg bankowych w postępowaniu cywilnym nie ma mocy dokumentu urzędowego, jednakże nie pozbawia to tego dokumentu mocy dowodowej i wiarygodności jako dokumentu prywatnego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 9 czerwca 2016 r., I ACa 1758/15, LEX Nr 2106880).

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż pozwany nie podjął żadnej inicjatywy dowodowej, nie zakwestionował skutecznie dochodzonego przez powoda roszczenia, jak również nie podważył wiarygodności, ani rzetelności wyciągu z ksiąg bankowych oraz innych przedłożonych przez powoda dokumentów, należało uznać, że powód wykazał istnienie dochodzonego roszczenia.

Jednocześnie za względu na fakt, iż w toku niniejszego postepowania pozwany dokonał częściowej spłaty powyższego zadłużenia w kwocie 100 złotych, czego finalnym efektem, wobec częściowego cofnięcia powództwa, było umorzenie postepowania w tym zakresie, Sąd zasądził od M. S. (1) na rzecz (...) Bank S.A. w W. kwotę 101.429,48 złotych.

Strona powodowa ponadto wniosła o zasądzenie odsetek umownych w wysokości odsetek maksymalnych od kwoty 95.876,30 złotych (po uwzględnieniu spłaty dokonanej przez pozwanego, która w zakresie 40 złotych została zaliczona przez stronę powodową na poczet kapitału – vide k. 61) stanowiącej część niepłaconego przez pozwanego kapitału od dnia 16 października 2015 roku (dnia po wystawieniu wyciągu z ksiąg bankowych) do dnia zapłaty oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 4.208,94 złotych naliczonej z tytułu odsetek umownych za okres korzystania z kapitału i od kwoty 1.344,24 zł naliczonej tytułem odsetek karnych.

Także powyższe roszczenia odsetkowe zasługiwały na uwzględnienie.

Stosownie bowiem do art. 481 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (§ 1). Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (§ 2). Natomiast zgodnie z 482 § 1 k.c. od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

W konsekwencji, mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy, jak również treść łączącej strony umowy, Sąd uznał żądanie pozwu w zakresie odsetek za uzasadnione i zasądził odsetki umowne w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym liczone od kwoty 95.876,30 zł od dnia 16 października 2015 r. do dnia zapłaty oraz odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od kwoty 5.553,18 zł (4.208,94 +1.344,24) od dnia 20 października 2015 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na koszty strony powodowej złożyły się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 1.270 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

Mając na uwadze całokształt powyższych rozważań Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.