Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2024 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Paweł Duda

Protokolant: sekretarz sądowy Monika Wrona

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2024 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza tytułem zwrotu kosztów postępowania od M. M. na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w W. kwotę 5.400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) wraz
z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt XXVC 1785/21

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 listopada 2024 r.

Powódka M. M. pozwem z dnia 29 listopada 2021 r. wniosła
o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty (...) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 lipca 2018 r. do dnia zapłaty.

Na uzasadnienie pozwu powódka podała, że w dniu 23 stycznia 2015 r. zawarła
z pozwaną spółką umowę o współpracy, na podstawie której przysługiwało jej wynagrodzenie miesięczne z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu spółki. W czasie trwania umowy wynagrodzenie to nie było powódce wypłacone. Pismem z 16 lipca 2018 r. powódka rozwiązała z pozwanym umowę o współpracę ze względu na brak możliwości współpracy,
a pismem z 17 lipca 2018 r. złożyła rezygnację z funkcji członka zarządu. Pomimo otrzymania tych dokumentów pozwana spółka nie podjęła żadnych kroków zmierzających do rozliczenia się z powódką.

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że zawarta przez strony umowa o współpracy zalicza się do umowy o świadczenie usług, a tym samym zastosowanie do tej umowy mają przepisy Kodeksu cywilnego traktujące o umowie zlecenia, na podstawie art. 750 k.c. Pozwany zarzucił, że roszczenie powódki uległo całkowitemu przedawnieniu, zgodnie z art. 751 k.c. Ze względu na treść umowy o współpracy i zakres obowiązków powódki wynikających z tej umowy, zajmuje się ona stale świadczenie usług objętych przedmiotem umowy. Potwierdza to fakt, że umowa została zawarta na czas nieokreślony i powódka miała stale świadczyć usługi objęte umową aż do czasu sprzedaży nieruchomości, której spółka pozostaje właścicielem. Wobec tego do roszczenia powódki zastosowanie miał dwuletni termin przedawnienia przewidziany w art. 751 k.c. Wynagrodzenie powódki było miesięczne, wobec czego powódka powinna była przedstawiać rachunek po każdym miesiącu,
a wynagrodzenie stawało się wymagalne po każdym miesiącu obowiązywania umowy. Pozwany wskazał nadto, że z całą pewnością roszczenie o wypłatę miesięcznego wynagrodzenia jest roszczeniem okresowym, a tym samym na podstawie art. 118 k.c. przedawnione są roszczenia powódki o wypłatę wynagrodzenia za wszystkie miesiące
w latach 2015, 2016 i 2017. Pozwany podniósł, że gdyby sąd nie uznał zasadności zarzutu przedawnienia, to powódka błędnie wskazuje okres w jakim wykonywała umowę, albowiem umowę tę wykonywała nie dłużej niż rok od jej zawarcia. Od 2016 r. powódka nie wykonywała już żadnych działań wynikających z tej umowy. Ponadto w trakcie, kiedy umowa faktycznie była wykonywa, powódka nie realizowała zadań, które w umowie były opisane jako jej obowiązki.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o.o. powstała w (...) r., a jej udziałowcem jest Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa (...) przy ul. (...)” w W.. Spółdzielnia wniosła do spółki aportem stanowiącą jej własność nieruchomość mieszczącą się na (...) w W.. Celem działalności spółki było zagospodarowanie tej nieruchomości, tj. znalezienie inwestora i wybudowanie na nieruchomości budynku ( informacja z rejestru KRS pozwanej spółki – k. 34-38, zeznania świadków: L. L. – k. 93v.-94, J. K. – k. 94-94v., J. Z. – k. 94v.-95, przesłuchanie powódki M. M. – k. 112-113v.).

M. M. od 2011 r. zajmowała się profesjonalnie pośrednictwem w obrocie nieruchomościami. Powódka poznała się z L. L., która była prezesem Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej (...)przy ul. (...)”. L. L. zaproponowała powódce funkcję prezesa zarządu spółki (...) Sp. z o.o. Powódka przyjęła tę propozycję i w kwietniu 2014 r. została prezesem zarządu spółki. Strony uzgodniły, że powódka będzie otrzymywać wynagrodzenie miesięczne w kwocie (...) zł, zaś głównym jej wynagrodzeniem miała być premia za sprzedaż nieruchomości spółki. W nowo uchwalonym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość znalazła się na obszarze przeznaczonym pod tereny zieleni, co uniemożliwiało jej zabudowę. Doprowadzenie do sprzedaży nieruchomości (poprzez doprowadzenie do uchwalenia mikro planu dla nieruchomości, żeby stała się działką budowlaną) było głównym zadaniem, jakie postawiono przed powódką. M. M. została powołana na prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. w kwietniu 2014 r. ( zeznania świadków: L. L. – k. 93v.-94, J. K. – k. 94-94v., J. Z. – k. 94v.-95, przesłuchanie powódki M. M. – k. 112-113v.).

Zarząd Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej (...) przy ul. (...)”
w uchwale nr (...) z dnia (...) r. w sprawie wynagrodzenia dla Prezesa Spółki z o.o. (...) zarekomendował na Walne Zgromadzenie Spółki (...) wynagrodzenie dla Prezesa tej spółki w wysokości (...) zł miesięcznie plus wynagrodzenie wynikowe w wysokości (...)od sprzedaży, odszkodowania albo innej formy rozliczenia za działkę ( uchwała nr (...) Zarządu Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej (...) przy ul. (...)” z dnia (...) r. – k. 11v.).

W dniu 23 stycznia 2015 r. (...) Sp. z o.o. i M. M. (prezes tej spółki) zawarli umowę o współpracy. W umowie tej postanowiono, że spółka powierza prezesowi reprezentowanie spółki i prowadzenie interesów w taki sposób (o ile będzie to możliwe z uwagi na minimalne zasoby finansowe), by nieruchomość spółki (oznaczona jako działki o nr (...) w W. przy ul. (...), której spółka jest użytkownikiem wieczystym) była efektywnie wykorzystana lub skomercjalizowana, a w przypadku takich możliwości znalezienie nabywcy na nieruchomość, spółkę lub uzyskanie odszkodowania albo nieruchomości zamiennej, zgodnie z art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz że działanie prezesa powinny obejmować wszelkie działania związane ze zmianą Studium oraz miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w celu umożliwienia komercyjnego wykorzystania nieruchomości, obniżenie kosztów jej utrzymania, jak również możliwą ochronę interesów spółki przed sądami i organami władzy publicznej z uwagi na roszczenia podatkowe
i wynikające z tytułu opłat użytkowania wieczystego (§ 1 ust. 1 i 2 umowy)

Strony ustaliły, że z tytułu umowy wynagrodzenie prezesa stanowić będzie kwotę (...) zł netto, że jest płatne w terminie 14 dni od dnia doręczenia dokumentu finansowego (rachunek lub faktura VAT) oraz że wynagrodzenie należne jest od 1 sierpnia 2014 r. (§ 3 ust. 1 umowy).

Ponadto strony ustaliły, że prezesowi przysługuje premia od sukcesu stanowiąca (...) netto liczona od korzyści uzyskanych przez spółkę, związanych z nieruchomością. Przez korzyści strony rozumieją środki pieniężne: a) odpowiadające wartości rynkowej nieruchomości w przypadku wykupu jej przez Miasto, b) uzyskane ze sprzedaży nieruchomości zamiennej, c) w kwocie równej odszkodowaniu z tytułu obniżenia wartości
w wyniku wejścia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz uzyskane ze sprzedaży nieruchomości, d) uzyskane ze sprzedaży udziałów w spółce, e) uzyskane
w związku z wniesieniem nieruchomości jako aportu do spółki celowej w celu budowy
i sprzedaży budynków na tej nieruchomości (§ 3 ust. 2 i 3 umowy).

Zgodnie z umową, wynagrodzenie zostanie powiększone o podatek VAT w stawce zgodnej z obowiązującym prawem w dniu wystawienia (§ 3 ust. 5 umowy).

Umowa została zawarta na czas określony do dnia uzyskania korzyści opisanych w § 3 ust. 3 (§ 4 ust. 1 umowy).

( umowa o współpracy z 23.01.2015 r. – k. 10-11)

Po objęciu funkcji prezesa zarządu (...) Sp. z o.o., powódka podjęła szereg działań celem uporządkowania stanu zagospodarowania i stanu prawnego nieruchomości. Powódka doprowadziła do uporządkowania terenu nieruchomości, zawarła umowy dzierżawy ze wspólnotami mieszkaniowymi na korzystanie z parkingu i altan śmietnikowych znajdujących się na nieruchomości, brała udział w spotkaniach w urzędach
w celu doprowadzenia do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości, uczestniczyła w sprawach administracyjnych i sądowych dotyczących tej nieruchomości. Dzięki działaniom podjętym przez powódkę nieruchomość zaczęła przynosić przychody. Powódce nie udało się natomiast doprowadzić do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości oraz do znalezienia inwestora lub nabywcy nieruchomości ( zeznania świadków: L. L. – k. 93v.-94, J. K. – k. 94-94v., J. Z. – k. 94v.-95, przesłuchanie powódki M. M. – k. 112-113v.).

W okresie pełnienia funkcji prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. praca w spółce była zasadniczą pracą powódki, zaś jej działalność w zakresie pośrednictwa
w obrocie nieruchomościami była jej pracą dodatkową. W okresie pracy w spółce powódka nie wystawiała spółce rachunków z tytułu wynagrodzenia miesięcznego za pracę i nie pobierała takiego wynagrodzenia. Nie otrzymał też premii od sukcesu w związku z faktem, że nie doszło do sprzedaży nieruchomości ( przesłuchanie powódki M. M. – k. 112-113v.).

Pismem z 16 lipca 2018 r. skierowanym do wspólników (...) Sp. z o.o. – Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej (...) przy ul. (...)”
i T. R., M. M. wypowiedziała umowę o współpracę zawartą w dniu
23 stycznia 2015 r. ze skutkiem natychmiastowym od dnia 16 lipca 2018 r. ( rozwiązanie umowy współpracy – pismo z 16.07.2018 r. – k. 15).

Kolejnym pismem z 17 lipca 2018 r. skierowanym do wspólników (...) Sp. z o.o., M. M. złożyła rezygnację ze sprawowanej przez nią funkcji członka zarządu w spółce (...) od dnia 17 lipca 2018 r. w wyniku braku możliwości współpracy ( pismo powódki z 17.07.2018 r. – k. 16).

M. M. wystawiła (...) Sp. z o.o. rachunek nr (...) datowany na 16 lipca 2018 r., za wykonanie zlecenia zgodnie z umową o współpracy
z dnia 23 stycznia 2015 r., na kwotę brutto (...) zł, w tym: koszty uzyskania przychodu (...) zł, dochód (...) zł, podatek dochodowy (...)zł, składka na ubezpieczenie zdrowotne (9%) (...) zł, składka na ubezpieczenie zdrowotne podlegająca odliczeniu (7,75%) (...) zł, zaliczka na podatek do Urzędu Skarbowego (...) zł, do wypłaty (...) zł ( rachunek do umowy zlecenia nr (...) z dnia 16.07.2018 – k. 9).

W związku z brakiem zapłaty, pismem z 12 lipca 2021 r. powódka wezwała (...) Sp. z o.o. do zapłaty należności z tytułu umowy z 23 stycznia 2015 r. w łącznej kwocie (...) zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie
w spełnieniu świadczenia liczonymi od 17 lipca 2018 r., w terminie 3 dni na wskazany rachunek bankowy powódki. Wezwanie to zostało doręczonej pozwanej spółce 12 lipca
2021 r. ( wezwanie do zapłaty z 12.07.2021 r. – k. 8, potwierdzenie doręczenia listu poleconego – k. 18).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów.

Sąd uznał za wiarygodne obiektywne dowody z dokumentów, jako że nie budziły one wątpliwości co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Nie budziły wątpliwości zeznania świadków L. L., J. K. i J. Z. oraz zeznania złożone przez powódkę M. M.,
w których osoby te przekazały informacje dotyczące okoliczności wykonywania przedmiotowej umowy o współpracy. Zeznania te korespondowały wzajemnie ze sobą
i z dowodami z dokumentów, składając się wraz z nimi na spójną i logiczną całość.

Sąd zważył, co następuje:

Powódka wywodziła swoje roszczenia wobec pozwanego pozwanej spółki z zawartej przez strony umowy o współpracę. Umowę tę zakwalifikować należy jako umowę
o świadczenie usług, do której, w myśl art. 750 k.c., stosuje się odpowiednio przepisy
o zleceniu (tzw. zlecenie w szerokim znaczeniu), bowiem na jej podstawie spółka powierzyła powódce, jako prezesowi zarządu, reprezentowanie spółki (dokonywanie czynności prawnych) i prowadzenie jej interesów (dokonywanie czynności faktycznych).

Do istotnych cech zlecenia, a więc i umowy o świadczenie usług, nie należy osiągnięcie rezultatu, który ma wynikać z danej czynności. Umowa taka należy do tzw. umów starannego działania, toteż nie sam wynik, ale starania w celu osiągnięcia tego wyniku stanowią essentialia negotii tej umowy. Podstawowym obowiązkiem przyjmującego zlecenie (w szerokim znaczeniu), jest wykonanie umówionej usługi. Sposób wykonania zlecenia pozostawiony jest w zasadzie zleceniobiorcy, mogą mu być jednak udzielane wskazania czy instrukcje, które powinien respektować (art. 737 k.c. w zw. z art. 750 k.c.). Podstawowym obowiązkiem dającego zlecenie (zlecającego usługę) jest – w przypadku umowy odpłatnej – obowiązek zapłaty wynagrodzenia (art. 753 k.c. w zw. z art. 750 k.c.).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało żądnych uchybień powódki
w realizacji umowy o współpracę. Umówione przez strony w przedmiotowej umowie wynagrodzenie miesięczne powódki wynosiło (...) zł netto, powiększonej o podatek VAT
w stawce zgodnej z obowiązującym prawem w dniu wystawienia rachunku. Wynagrodzenie to przysługiwało powódce, zgodnie z umową, od 1 sierpnia 2014 r. do 16 lipca 2018 r., kiedy to umowa została rozwiązana na skutek wypowiedzenia powódki. Obliczona za cały ten okres suma wynagrodzenia umownego wynosi łącznie (...) zł, według wyliczenia: (...) zł
x 47 miesięcy (od 1 sierpnia 2014 r. do 30 czerwca 2018 r.) + (...) zł x 16/31 miesiąca
(od 1 lipca 2018 r. do 16 lipca 2018 r.). Brak było podstaw do doliczania do tej sumy innych składników kosztów, w szczególności podatku dochodowego czy składki na ubezpieczenie zdrowotne tak jak uczyniła to powódka w wystawionym rachunku. Nie przewidywała tego bowiem umowa o współpracy, która dawała powódce uprawnienie do powiększenia wynagrodzenia wyłącznie o podatek VAT. Fakt, że powódka w okresie realizacji umowy
o współpracę nie prowadziła działalności opodatkowanej tym podatkiem nie oznacza, że mogła doliczyć sobie do wynagrodzenia inne należności publicznoprawne.

Roszczenie powódki nie mogło być jednak uwzględnione w żadnej części, ze względu na zasadny zarzut przedawnienie podniesiony przez pozwanego. Do przedawnienia roszczenia powódki o zapłatę wynagrodzenia zastosowanie znajduje, z mocy odesłania z art. 750 k.c., przepis art. 751 k.c., który w pkt. 1 stanowi, że z upływem lat dwóch przedawniają się roszczenia o wynagrodzenie za spełnione czynności i o zwrot poniesionych wydatków przysługujących osobom, które stale lub w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju. Przepis ten ustanawia surowsze wymogi w zakresie realizowania roszczeń w stosunku do profesjonalnych uczestników obrotu, odnośnie których uzasadnione jest stawianie większych wymagań z uwagi na zasób doświadczeń uzyskiwanych przy spełnianiu określonych czynności. Z użycia określenia „stale” wynika, że dane usługi muszą być świadczone w sposób zorganizowany i ciągły, a nie jedynie sporadycznie, dorywczo, okazjonalnie. Stałe trudnienie się przez określoną osobę czynnościami danego rodzaju dotyczy czynności o charakterze powtarzalnym, których wykonywanie stanowi stałe zajęcie tej osoby, chociażby tylko na przestrzeni ściśle określonego czasu i przynosi stały, nie koniecznie wyłączny, dochód ( tak też SN w orz. z 19.11.2004 r., V CK 237/04) .

Niewątpliwie powódka w okresie obowiązywania spornej umowy o współpracy stale zajmowała się świadczeniem usług związanych z zarządzaniem spółką kapitałową, jako prezes zarządu pozwanej spółki. Świadczy o tym już długi okres wykonywania tego rodzaju usług na rzecz spółki (trwający blisko cztery lata), odpłatny charakter świadczonych usług (przy czym zasadniczym wynagrodzeniem miała być premia za doprowadzenie do sprzedaży nieruchomości lub uzyskania za nią odszkodowania), fakt, że była to wówczas zasadnicza praca powódki (zaś pośrednictwo w obrocie nieruchomościami było jej pracą dodatkową – jak sama zeznała podczas przesłuchania w charakterze strony postępowania) oraz że powódka wykorzystywała w niej wiedzę zdobytą w ramach własnej działalności z zakresu pośrednictwa w obrocie nieruchomości (powódka wskazała podczas przesłuchania, że zakres obowiązków w spółce zbiegał się z jej obowiązkami w obrocie nieruchomościami). Okoliczności powyższe wskazują, że usługi świadczone przez powódkę na rzecz pozwanego nie miały charakteru jednorazowego czy okazjonalnego, lecz były wykonywane w sposób zorganizowany i ciągły przez dłuższy okres czasu, a więc miały charakter stały. Oceny powyższej nie zmienia fakt, że powódka świadczyła tego rodzaju usługi na rzecz jednego tylko podmiotu (bo art. 751 pkt 1 k.c. nie stawia wymogu posiadania wielu kontrahentów) oraz że powódka nie prowadziła w tym zakresie zarejestrowanej działalności gospodarczej (bowiem stałe wykonywanie usług nie musi mieć miejsca w ramach działalności gospodarczej). Wobec tego do roszczenia powódki o zapłatę wynagrodzenia za usługi świadczone na rzecz pozwanej spółki ma zastosowanie dwuletni termin przedawnienia przewidziany w art. 751 pkt 1 k.c.

Skoro wynagrodzenie powódki zostało określone na kwotę (...)zł miesięcznie i było płatne w terminie 14 dni od doręczenia rachunku lub faktury, to powódka mogła żądać tego wynagrodzenia po upływie każdego miesiąca. Mogła więc wystawić właściwy rachunek za dany miesiąc pierwszego dnia kolejnego miesiąca, doprowadzając – stosownie do art. 120 § 1 zd. 2 k.c. – do powstania wymagalności roszczenia o wynagrodzenie za dany miesiąc, po upływie 14 dni od wystawienia rachunku, czyli od 15 dnia każdego kolejnego miesiąca,
a za ostatni miesiąc obowiązywania umowy rozwiązanej z dniem 16 lipca 2018 r., mogła wystawić rachunek w dniu 17 lipca 2018 r., doprowadzając do powstania wymagalności roszczenia za lipiec 2018 r. w dniu 1 sierpnia 2018 r. Oznacza to, że wszystkie miesięczne świadczenia z tytułu wynagrodzenia powódki, do których zobowiązana była pozwana spółka, uległy przedawnieniu przed wniesieniem pozwu w niniejszej sprawie. Ostatnie świadczenie obejmujące wynagrodzenie za część lipca 2018 r. (od 1 do 16 lipca 2018 r.) przedawniło się
z upływem 31 lipca 2020 r., blisko rok przed wniesieniem pozwu.

W opisanej sytuacji na marginesie tylko wskazać trzeba, że roszczenie powódki
o zapłatę wynagrodzenia określonego w § 3 ust. 1 umowy o współpracy z całą pewnością dotyczyło świadczeń okresowych. Wynagrodzenie to miało bowiem charakter świadczenia powtarzającego się w regularnych odstępach czasu (miesięcznych), a jego przedmiotem były pieniądze, nie składające się na z góry określoną wielkość, ponieważ rozmiar tych świadczeń uzależniony był od czasu trwania stosunku prawnego, z którego wynikały. Roszczenie powódki byłoby więc przedawnione w przeważającej części także wtedy, gdyby stosować ogólne terminy przedawnienia określone w art. 118 k.c., które w przypadku roszczeń
o świadczenia okresowe wynoszą 3 lata. W takiej sytuacji, przed wniesieniem pozwu
w niniejszej sprawie doszłoby do przedawnienia świadczeń obejmujących wynagrodzenie miesięczne za okres od sierpnia 2014 r. do grudnia 2017 r. Nie byłyby przedawnione jedynie świadczenia za okres od stycznia 2018 r. do 16 lipca 2018 r. (w wysokości łącznej (...) zł ((...) zł x 6 miesięcy + (...) zł x 16/31 miesiąca), bowiem co do nich zastosowanie znajdowałaby reguła z art. 118 k.c. w brzmieniu obowiązującym od 9 lipca 2018 r., stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw – że koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego. Zastrzeżenie to ma jednak charakter wyłącznie teoretyczny, bowiem Sąd stoi na stanowisku, że termin przedawnienia dochodzonych przez powódkę roszczeń reguluje art. 751 pkt. 1 k.c.

Wobec powyższego, pozwany mógł uchylić się od zaspokojenia roszczeń powódki
z powołaniem się na zarzut przedawnienia, stosownie do treści art. 117 § 2 k.c. Sąd nie znalazł podstaw do nieuwzględniania upływu terminu przedawnienia roszczeń powódki
z uwagi na względy słuszności (na podstawie art. 117 ¹ k.c. czy art. 5 k.c.). Nie zachodziły
w niniejszej sprawie żadne szczególne okoliczności, które by nakazywały przyjęcie, że podniesienie przez pozwanego zarzutu przedawnienia było sprzeczne z zasadami słuszności czy stanowiło nadużycia prawa podmiotowego. Powódka rozwiązała łączącą strony umowę
o współpracy w dniu 16 lipca 2018 r., zaś w dniu 17 lipca 2018 r. złożyła rezygnację ze stanowiska członka zarządu pozwanej spółki, zatem najpóźniej w tej dacie mogła wystąpić
z pozwem o zapłatę wynagrodzenia, bez żadnych obaw o relacje ze wspólnikami spółki. Brak jest podstaw do stwierdzenia, żeby po 16 lipca 2018 r. postawa pozwanego miała jakikolwiek wpływ na opóźnienie w dochodzeniu roszczeń o zapłatę wynagrodzenia przez powódkę.
W tej sytuacji trzeba uznać, że to własne zaniechanie powódki w dochodzeniu roszczeń doprowadziło do ich przedawnienia, przy czym roszczenie o wynagrodzenie za ostatni miesiąc obowiązywania umowy o współpracy przedawniło się blisko rok przed złożeniem pozwu w niniejszej sprawie, a roszczeń o wynagrodzenie za wcześniejsze miesiące – odpowiednio wcześniej.

Z opisanych przyczyn, Sąd oddalił powództwo w pkt. I sentencji wyroku.

Orzekając o kosztach postępowania w pkt. II sentencji wyroku, Sąd kierował się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. Powódka, jako strona przegrywająca sprawę, obowiązana jest zwrócić pozwanemu koszty zastępstwa procesowego w wysokości 5.400 zł, ustalonej na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1964).