Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXV Wydział Cywilny

w składzie: Przewodniczący: SSR (del.) Michał Jakubowski

Protokolant: sekr. sąd. Aleksandra Mamrot

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2016 roku w Warszawie

sprawy z powództwa Miasta S. W.

przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W.

o zapłatę

orzeka

1.  Oddala zarzut braku zdolności sądowej powoda.

2.  Zasądza od pozwanego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W. na rzecz powoda Miasta S. W. kwotę 237.065,66 zł (dwieście trzydzieści siedem tysięcy sześćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt sześć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty od dnia 1 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty.

3.  Zasądza od pozwanego (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w W. na rzecz powoda Miasta S. W. kwotę 19.054 zł (dziewiętnaście tysięcy pięćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XXV C 1960/15

UZASADNIENIE

do wyroku z dnia 30 maja 2016r.

Powód Miasto S. W. – Dzielnica W. (dalej: (...) W.) pozwem z dnia 2 grudnia 2015r. wystąpiło przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością Spółce komandytowej z siedzibą w W. (dalej: (...)) o zapłatę kwoty 237.065,66 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.04.2015r. do dnia zapłaty oraz o koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego.

Powód w uzasadnieniu wskazał, że domaga się zapłaty z tytułu opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste w 2015r. w wysokości stanowiącej różnicę między opłatą obowiązującą obecnie 309.960 zł a uiszczoną przez pozwaną kwotą 32.717,62 zł. Dodał, że dniu 28.11.2008r. została wypowiedziana przez Prezydenta (...) W. poprzednikowi prawnemu pozwanej wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości oznaczonej nr(...) w obrębie (...) przy ul. (...). Zaproponowano opłatę w wysokości 309.960 zł. Postępowanie administracyjne z wniosku poprzednika prawnego pozwanej o uznanie wysokości opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste począwszy od 01.01.2009r. jest nieuzasadnione i zakończyło się oddaleniem wniosku. Sprzeciw wniesiony do Sądu Okręgowego w Warszawie został zwrócony prawomocnym zarządzeniem z dnia 22.03.2011r. (prawomocne z dniem 05.04.2011r.) Powód wskazał, że opłata roczna od 2010r. powinna zostać zmniejszona wobec wygaśnięcia użytkowania wieczystego do działki nr (...) powstałej z podziału pierwotnej działki nr (...). Do czasu rozstrzygnięcia przez sąd skargi od orzeczenia w sprawie (...) obowiązywała dotychczasowa wysokość opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste działki nr (...), tj. 98.152,86 zł. Skargę odrzucono. ( pozew k. 4-26)

Pozwana w odpowiedzi na pozew podniosła zarzut braku zdolności sądowej powoda – jednostki pomocniczej gminy Dzielnicy W. i wniosła o odrzucenie pozwu, kolejno wniosła o oddalenie powództwa w całości i o koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego.

Argumentując za oddaleniem powództwa podała, że pomimo zmiany wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste od ww nieruchomości od 2011 roku pozwana otrzymywała wezwania do zapłaty na kwotę 65.435,24 zł. Pozwana poczytywała pisma powoda jako wolę zachowania dotychczasowej wysokości oraz zrzeczenie się roszczenia we wskazanej przez powoda kwocie. Pozwana kwestionowała roszczenie o odsetki liczone od dnia 1 kwietnia. W jej ocenie odsetki należne są od upływu 7 dnia po wezwaniu pozwanej do zapłaty. ( odpowiedź na pozew k. 38-58)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

Miasto s. W. jest właścicielem nieruchomości gruntowej opisanej w księdze wieczystej KW nr (...) (...), stanowiącej dz. ew. nr (...) w obrębie (...) o powierzchni 21.000 m ^{( 2)}, położonej w W. przy ul. (...). Działka została podzielona na części ((...)) i obecnie użytkownikiem wieczystym działki ewidencyjnej o nr (...) z obrębu (...) (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej: (...) w W.) powstała z przekształcenia (...) Spółka Jawna w I.(dalej: (...)).

( dowód: bezsporne, odpis KRS k. 9-12, pismo k. 18-19, pismo k. 17)

Prezydent (...) W. pismem z dnia 21.11.2008r. wypowiedział użytkownikowi wieczystemu (...), ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2008r. wysokość dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej opisanej w księdze wieczystej KW nr (...), stanowiącej dz. ew. nr (...) w obrębie (...) o powierzchni 21.000 m ^{( 2)}, położonej w W. przy ul. (...) wobec zmiany wartości gruntu stanowiącej podstawę do jej ustalenia. Jednocześnie zaproponowano od dnia 1 stycznia 2009r. wysokość opłaty rocznej w kwocie 309.960 zł stanowiącą 3 % wartości gruntu. Wskazano sposób obliczenia wysokości opłaty i pouczono użytkownika wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia w myśl art. 78 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

( dowód: pismo z dnia 21.11.2008r., k. 24-25)

Zastępującym pozew wnioskiem, (...), wniosła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości, jest nieuzasadniona.

( dowód: orzeczenie SKO k. 22-23)

Orzeczeniem z dnia 9 grudnia 2009 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W., na podstawie art. 79 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, oddaliło powyższy wniosek, a co za tym idzie ustaliło, że od dnia 1 stycznia 2009 r. użytkownika wieczystego obowiązuje opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 309.960 zł.

( dowód: orzeczenie k. 22-23).

Użytkownik wieczysty w dniu 10 lutego 2010r. wniósł sprzeciw do Sądu Okręgowego w Warszawie, rozpoznawany pod sygn. IV C 310/11. Zarządzeniem z dnia 22 marca 2011r. wniosek (pozew) w niniejszej sprawie został zwrócony Zarządzenie uprawomocniło się z dniem 05 kwietnia 2011r.

( dowód: pismo SKO z dnia 09.02.2011r. k. 21, zarządzenie k. 20)

Pismem z dnia 4 marca 2010r. (...) W. powiadomiło (...), że od dnia 1 stycznia 2010 r. użytkownik wieczysty nie ma obowiązku uiszczać opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste nieruchomości oznaczonej jako działka ewidencyjna nr (...) z obrębu (...), powstała z podziału działki nr (...) z uwagi na wygaśnięcie użytkowania wieczystego.

( dowód: pismo k. 18-19, pismo k. 17)

Pismami z dnia 4 marca 2010r. oraz z dnia 26 marca 2010r. (...) W. powiadomiło (...), że do czasu rozstrzygnięcia przez sąd sprzeciwu obowiązuje opłata roczna za użytkowanie wieczyste w wysokości sprzed wypowiedzenia dla działki ew. nr (...) z obrębu (...) w kwocie 98.152,86 zł.

( dowód: pismo k. 18-19, 16)

M. st. W. pismem z dnia 9 września 2015r. wezwało (...) w W. do zapłaty kwoty 237.065,66 zł wraz z odsetkami liczonymi od dnia 01.04.2015r. do dnia zapłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu przy ul. (...) w W. za 2015 rok, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

( dowód: pismo k. 13, odpis KRS k. 9-12)

(...) w W. zapłaciła 32.717,62 zł tytułem opłaty rocznej za rok 2015r.

( dowód: okoliczność niezaprzeczona)

Powyższy stan faktyczny ustalony został w oparciu o okoliczności bezsporne, a także na podstawie dowodów z dokumentów złożonych do akt niniejszej sprawy, o których przeprowadzenie wnioskowały strony, a które nie były kwestionowane przez strony postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 80 ust. 1u.g.n., od orzeczenia kolegium właściwy organ lub użytkownik wieczysty mogą wnieść sprzeciw w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia. Wniesienie sprzeciwu jest równoznaczne z żądaniem przekazania sprawy do sądu powszechnego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości. Ust. 2. Kolegium przekazuje właściwemu sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem. Wniosek, o którym mowa w art. 78 ust. 2, zastępuje pozew. Ust. 3. W razie wniesienia sprzeciwu w terminie, orzeczenie traci moc, nawet gdy sprzeciw odnosi się tylko do części orzeczenia.

W myśl art. 78 ust. 2 u.g.n., użytkownik wieczysty może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, zwanego dalej "kolegium", wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości. Ust. 4. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 2, nie zwalnia z obowiązku uiszczenia opłat w dotychczasowej wysokości. W przypadku niezłożenia wniosku właściwy organ oraz użytkownika wieczystego obowiązuje nowa wysokość opłaty zaoferowana w wypowiedzeniu.

Art. 79 ust. 4 u.g.n. stanowi, że w przypadku oddalenia wniosku obowiązuje wysokość opłaty zaoferowana zgodnie z art. 78 ust. 1, a przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. Ust. 5. Ustalona na skutek prawomocnego orzeczenia kolegium lub w wyniku zawarcia przed kolegium ugody nowa wysokość opłaty rocznej obowiązuje począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym wypowiedziano wysokość dotychczasowej opłaty.

Opłaty roczne, w myśl art. 71 ust. 4 u.g.n., wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Art. 130 § 2 zd drugie kpc stanowi, że pismo zwrócone nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wniesieniem pisma procesowego do sądu.

Na wstępie wskazać należy, iż zarzut braku zdolności sądowej powoda nie zasługiwał na uwzględnienie.

Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. Nr 115, poz. 741 ze zm., zwana dalej u.g.n.) zawiera szczególną regulację gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostki samorządu terytorialnego (Dział II). W art. 11 ust. 1 u.g.n. wskazuje, iż z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

W myśl art. 26 ust. 1 i 2a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r. poz. 446 t.j.) oraz art. 1 ust. 1 ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy z dnia 15 marca 2002 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1438 t.j.) Prezydent m.st. Warszawy jest organem wykonawczym gminy m. st. Warszawa. Art. 5 ust. 1 ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy wskazuje, że dzielnice m.st. Warszawy są jednostkami pomocniczymi m. st. Warszawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym gmina posiada osobowość prawną.

Zgodnie z art. 38 k.c. osoba prawna działa przez swoje organy w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na niej statucie.

W ocenie Sądu strona powodowa, oznaczona jako miasto s. W. ma zdolność sądową i została oznaczona prawidłowo. Powód oznaczył stronę powodową zgodnie z tytułem własności gminy (...) W. do działki ew. nr (...) w obrębie (...), będącej przedmiotem użytkowania wieczystego. Wystarczającym do wykazania zdolności sądowej było wskazanie gminy, albowiem tylko ona ma osobowość prawną i zdolność sądową. Zbędne wskazanie statio fisci Dzielnicy W. nie skutkuje brakiem zdolności sądowej strony powodowej.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku.

Przechodząc do analizy roszczenia o zapłatę wskazać należy, że w niniejszej sprawie przedmiotem sporu było to, czy kierowanie przez powoda do pozwanej wezwań do zapłaty opiewających na kwotę niższą niż zaoferowana w wypowiedzeniu opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, tj. 65.435,24 zł stanowiło zrzeczenie się roszczenia, a także zasadność żądania odsetek od dnia 1 kwietnia 2015r.

Twierdzenia powoda zostały udowodnione dołączonymi do pozwu dokumentami oraz okolicznościami niezaprzeczonymi przez stronę pozwaną. W przedmiocie aktualizacji opłaty wieczystej wyczerpano drogę administracyjną, sprawę przekazano również do rozpoznania sądowi powszechnemu. Orzeczenie SKO oddalające wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona pozostaje w mocy i kształtuje zakres obowiązków pozwanej. Podkreślić przy tym należy, że nie doszło do skutku określonego w art. 80 ust. 3 u.g.n. w związku z wniesieniem sprzeciwu od orzeczenia SKO. Prawomocnym zarządzeniem 22 marca 2011r. w sprawie prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Warszawie pod sygn. IV C 310/11 zwrócono pozew (wniosek). Wniosek ten w konsekwencji nie wywołał żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wniesieniem pisma procesowego do sądu, w tym skutku z art. 80 ust. 3 u.g.n. Sąd jest tym zarządzeniem związany.

Strona pozwana przy tym nie podniosła żadnych argumentów przemawiających za tym, że opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego się nie należy.

Niezasadne jest twierdzenie strony pozwanej jakoby powód zrzekł się roszczenia w części przekraczającej kwotę 65.435,24 zł. Strona ta nie przedstawiła żadnego wezwań do zapłaty, na które się powoływała dla poparcia swoich twierdzeń. Powód z kolei złożył wraz z pozwem wezwanie do zapłaty z dnia 9 maja 2015r. na kwotę równą żądaniu pozwu (k. 13), a także pismo z dnia 4 września 2015r., w którym powiadomił pozwaną o wiążącej zmianie wysokości opłaty rocznej na kwotę 309.960,00 zł (k. 14). W konsekwencji nie ma podstawy do uznania, że powód zrzekł się roszczenia w części.

Wobec powyższego Sąd uznał za udowodnione żądanie pozwu stanowiące różnicę między wysokością opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste za rok 2015 a kwotą uiszczoną przez pozwaną. Wysokość opłaty rocznej za całą działkę oznaczoną nr (...) wynosiła 309.960 złotych, w wyniku podziału doszło do utworzenia działek nr (...). Prawo pozwanego do użytkowania wieczystego działki nr (...) wygasło, w związku z czym opłata roczna (za działkę nr (...)) została proporcjonalnie zmniejszona do kwoty 269.783,28 złotych. W związku z uiszczeniem już przez stronę pozwaną (przed procesem) kwoty 32.717,62 złote, do zapłaty pozostała kwota dochodzona niniejszym pozwem.

W ocenie Sądu również żądanie odsetek począwszy od dnia 1 kwietnia 2015r. jest zasadne. Obowiązek zapłaty każdej opłaty rocznej, już ustalonej czy też nowej, zaktualizowanej, powstaje co roku z dniem 1 stycznia. Ustawa o gospodarce nieruchomościami w art. 71 ust. 4 określa termin płatności opłaty rocznej wskazuje, iż zapłata ma nastąpić do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Roszczenie jest wymagalne z dniem 1 kwietnia. Zgodnie z ugruntowanym poglądem doktryny i judykatury zobowiązanie z tytułu opłaty rocznej ma charakter cywilnoprawny. Przypomina ono typowy stosunek obligacyjny (Gniewek E. i Machnikowski P., Komentarz do art. 238 kc [w:] Kodeks cywilny. Komentarz, CH Beck 2016) W przypadku opłat rocznych za użytkowanie wieczyste zastosowanie znajduje art. 455 kc, zgodnie z którym jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. W niniejszej sprawie termin spełnienia świadczenia Sąd oznaczył zgodnie z art. 71 ust. 4 u.g.n. W niniejszej sprawie Sąd oznaczył datę początkową należnych odsetek na dzień następujący po 31 marca 2015r., a jako datę końcową dzień zapłaty.

Z uwagi na powyższe, na mocy powołanych powyżej przepisów orzeczono jak w pkt 2 sentencji wyroku.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia było orzeczenie o kosztach procesu, o których Sąd orzekł na zasadzie art. 98 kpc normującego odpowiedzialność za wynik procesu, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Sąd obciążył stronę pozwaną opłatą od pozwu w kwocie 11.854 zł ustaloną na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1025 z późn. zm.) oraz kosztami zastępstwa procesowego powoda zastępowanego przez radcę prawnego w kwocie 7.200 zł ustalonej na podstawie § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 r. poz. 490 t.j.).

Z powyższych względów orzeczono jak w pkt 3 sentencji wyroku.