Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR (del.) Kamil Gołaszewski

Protokolant Łukasz Grochowski

po rozpoznaniu 20 marca 2018 roku na rozprawie

sprawy z powództwa M. J.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego

I.  pozbawia wykonalności w stosunku do M. J. tytuł wykonawczy w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego nr (...) wydanego w dniu 16 sierpnia 2010 roku przez (...) SA w W., któremu klauzulę wykonalności nadano postanowieniem Sądu Rejonowego w Kamieniu Pomorskim z 25 listopada 2010 roku, sygn. I Co 1363/10;

II.  oddala wnioski stron o zasądzenie kosztów procesu.

sygn. akt XXV C 2117/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26.07.2017 r. powód M. J. wniósł o pozbawienie wykonalności bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 16.08.2010 r. o nr. (...) w części dotyczącej dłużnika M. J. zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 25.11.2010 r. wydanym przez Sąd Rejonowy w Kamieniu Pomorskim oraz o zasądzenie kosztów procesu ( pozew – k. 2-15).

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. uznał powództwo w całości, potwierdzając fakt przelewu wierzytelności objętej tytułem wykonawczym. Jednocześnie pozwany wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu od powodów ( odpowiedź na pozew – k. 83-96).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 16.08.2010 r. pozwany wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), który stwierdzał zadłużenie powoda M. J. i A. B. wobec pozwanego z tytułu umowy kredytu hipotecznego nr (...) z dnia 26.08.2008 r. Na dzień wystawienia tytułu zadłużenie to opiewało na kwotę 901 929,66 zł wraz z dalszymi odsetkami. Następnie w dniu 28.04.2011 r. tytuł ten został zaopatrzony w klauzulę wykonalności na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Kamieniu Pomorskim z dnia 25.11.2010 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I Co 1363/10 ( kopia tytułu wykonawczego – k. 54-55, kopia postanowienia z dnia 25.11.2010 r. – k. 52-53).

Następnie w dniu 01.08.2013 r. pozwany przelał wierzytelność stwierdzoną tytułem wykonawczym na (...) S.A. z siedzibą w W..

Zgodnie z § 11 ust. 1 i 6 umowy przelewu cedent w terminie 14 dni roboczych od dnia zawarcia umowy miał wydać cesjonariuszowi dokumentację zawierającą posiadane przez cedenta dokumenty dotyczące zbywanych wierzytelności. Ponadto cedent zobowiązał się, iż w każdej teczce będą znajdować się odpowiednie wyciągi z ksiąg banku, w razie gdyby nie zawierały one orzeczeń sądów stwierdzających istnienie przelewanych wierzytelności (§ 9 ust. 4) ( umowa przelewu wierzytelności z 01.08.2013 – k. 28-38, okoliczność niesporna).

23.09.2013 r. pozwany złożył wniosek o umorzenie egzekucji prowadzonej na podstawie ww. tytułu wykonawczego i od tego czasu nie wszczynał ponownie egzekucji (wniosek o umorzenie postępowania – k. 25 akt o sygn. (...) prowadzonej przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w G. J. K.; okoliczność niesporna)

Następnie powód wezwał pozwanego do wydania mu ww. tytułu wykonawczego (okoliczność niesporna). Pozwany odmówił żądaniu, ponieważ tytuł wykonawczy na podstawie umowy przelewu wydał (...) S.A. z siedzibą w W. ( umowa przelewu wierzytelności z 01.08.2013 – k. 28-38, pismo pozwanego z dnia 05.03.2018 r. – k. 191).

Ustalając stan faktyczny, sąd oparł się na zgromadzonych w aktach sprawy dokumentach. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron procesu, a ponadto zasadnicze okoliczności sprawy nie były sporne pomiędzy stronami. Sąd oddalił natomiast pozostałe wnioski dowodowe jako nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Okoliczność wydania przez pozwanego tytułu wykonawczego nabywcy wierzytelności sąd ustalił na podstawie zasad doświadczenia życiowego, wziąwszy pod uwagę zobowiązanie do wydania tytułu nabywcy wierzytelności ciążące na pozwanym na podstawie umowy przelewu, profesjonalny charakter działania banku oraz złożenie przez pozwanego wniosku o umorzenie egzekucji po zbyciu wierzytelności stwierdzonej tytułem i niewszczynanie egzekucji od tego czasu.

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 840 § 1 k.p.c. dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia m.in. jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane. Zdarzeniem takim jest również przelew wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym, co potwierdził Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 15.01.2015 r., sygn. akt IV CSK 133/14 (Monitor Prawa Bankowego, 2016, nr 3, str. 55). Wobec tego co do zasady istniała podstawa do pozbawienia wykonalności ww. tytułu wykonawczego zgodnie z powództwem i oświadczeniem pozwanego o uznaniu powództwa.

Wobec przyjętej podstawy rozstrzygnięcia, przeważająca część argumentacji stron, odnosząca się do istnienia i wysokości roszczenia objętego bankowym tytułem egzekucyjnym, pozostawała bez znaczenia.

Odnośnie do rozstrzygnięcia o kosztach procesu, sąd oddalił wnioski stron o zasądzenie kosztów procesu na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., uznając, że pozwanemu nie należy się zwrot kosztów z powodu przegrania przez niego procesu, zaś powodowi, ponieważ wytoczone przez niego powództwo było niecelowe. Pomimo bowiem, że zasadność powództwa o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego nie jest uzależniona od istnienia interesu w uzyskaniu żądanego rozstrzygnięcia, to interes ten ma istotne znaczenie w przypadku rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. wygrywającemu należy się jedynie zwrot kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Kolejne paragrafy tego przepisu wskazują, jakie koszty należy uznać za niezbędne, jednakże żaden z nich nie wyjaśnia, w jakim przypadku należy uznać dochodzenie praw lub obronę za celowe. O tym decyduje więc sąd, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy. Celowości dochodzenia praw lub obrony nie należy przy tym utożsamiać z wynikiem sprawy, ponieważ okoliczność wyniku sprawy została uwzględniona przez ustawodawcę poprzez wskazanie, że to strona przegrywająca powinna zwrócić stronie wygrywającej koszty procesu. Tym samym słowu „celowe” należy przypisać swoiste znaczenie zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami wykładni prawa. Wykładnia językowa wyrażenia „celowe dochodzenie praw” prowadzi do wniosku, że należy przez to rozumieć przydatność, sensowność, racjonalność (itp.) wszczynania postępowania sądowego w celu ochrony interesu prawnego wszczynającego.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że wytoczenie przez powoda niniejszej sprawy nie było celowe, ponieważ pozbawienie wykonalności przedmiotowego tytułu wykonawczego nie było niezbędne do ochrony jego interesu prawnego. Pozwany po przelewie wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym cofnął wniosek o wszczęcie egzekucji i od kilku lat tej egzekucji nie wszczynał. Ponadto egzekucji takiej wszcząć już nie mógł, ponieważ nie posiadał już przedmiotowego tytułu w związku z jego wydaniem nabywcy wierzytelności. Nie istniało zatem ryzyko wszczęcia przez pozwanego egzekucji. Zabezpieczenie się przed bezzasadną egzekucją jest zaś celem powództwa przeciwegzekucyjnego z art. 840 k.p.c. Tym samym uznać należało wszczęcie procesu przez powoda za niecelowe, co uzasadniało oddalenie wniosku o zasądzenie kosztów pomimo wygrania przez powoda sprawy.

Przedstawiona wyżej wykładnia art. 98 § 1 k.p.c. znajduje wyraźne potwierdzenie w art. 101 k.p.c., który przyznaje przegrywającemu sprawę zwrot kosztów procesu w przypadku jego wszczęcia, pomimo że pozwany swoim zachowaniem nie dał do tego podstaw. Wynik sprawy nie ma zatem decydującego znaczenia dla rozstrzygnięcia roszczenia o koszty, co znalazło swoje odzwierciedlenie w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy.

Z tych przyczyn, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

(...)