Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVI Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący:	SSO Monika Pawłowska
Protokolant:	Karolina Wygryz

po rozpoznaniu 9 lutego 2015 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. G.

przeciwko J. W. (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z.

o zapłatę

I  zasądza od J. W. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. na rzecz P. G. kwotę 472 872,35 zł (czterysta siedemdziesiąt dwa tysiące osiemset siedemdziesiąt dwa złote trzydzieści pięć groszy) wraz z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia 16 grudnia 2013r. do dnia zapłaty;

II  zasądza od J. W. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. na rzecz P. G. kwotę 30 861 zł ( trzydzieści tysięcy osiemset sześćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7200zł (siedem tysięcy dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt XXVI GC 330/14

UZASADNIENIE

Powód P. G. wniósł o zasądzenie od „J.W. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedziba w Z. (dalej: „J.W. (...) sp. z o.o. w Z.) kwoty 472.872,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 16 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 11 kwietnia 2013 r. zawał z pozwaną umowę na wykonanie i montaż paneli fornirowanych oraz systemu oznaczenia komunikacji wewnętrznej w budynku wznoszonym w W. przy ul. (...) pod handlową nazwą (...). W dniu 11 czerwca 2013 r. rozszerzono zakres umowy o wykonanie i montaż poręczy schodowych. Prace objęte umową zostały przez powoda wykonane i zgłoszone do odbioru, w odpowiedzi na co, pozwana spółka zleciła rzeczoznawcy ds. meblarstwa i wyrobów drzewnych dokonanie przeglądu wykonanych prac. Zgłoszone przez rzeczoznawcę w protokole zdawczo – odbiorczym usterki zostały przez powoda niezwłocznie usunięte, co potwierdza podpisany przez stronę pozwaną dokument „Potwierdzenie usunięcia zgłoszonych wad”. Z uwagi na powyższe, powód w dniu 10 września 2013 r. wystawił fakturę na kwotę 59.039,41 zł za wykonanie prac objętych aneksem do umowy. Pomimo wykonania przez powoda całości prac objętych umową i aneksem, pozwany unikał podpisania protokołu odbioru końcowego, w związku z czym, powód w dniu 15 listopada 2013 r. wystawił fakturę końcową do pełnej wartości umowy. Podkreślił, że w dniu 31 grudnia 2013 r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 472.872,35 zł, która to kwota obejmowała należność wynikającą z umowy i aneksu (opiewającą łącznie na 1.720.083,07 zł brutto) pomniejszoną o kwoty, które strona pozwana uprawniona była zatrzymać (tj. z tytułu kaucji gwarancyjnej oraz 0,2% tytułem partycypacji w kosztach pośrednich budowy), a także, zgodnie z umową, o koszt nabycia przez powoda lokalu mieszkalnego ( pozew k. 1-2v).

W dniu 13 marca 2014 r. tutejszy Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu ( nakaz – k. 59).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana wskazała, że kwestionuje sposób wykonania części zakresu robót zleconych umową, tj. sposób wykonania styku zabudów ściennych z płyt fornirowanych z posadzką kamienną we wszystkich klatkach i na wszystkich kondygnacjach budynku wielorodzinnego przy ul. (...) w W., podnosząc, że prace te zostały wykonane niezgodnie z umową, a nadto w sposób sprzeczny ze sztuką budowlaną. Wskazano, że panele miały być uniesione na 2 cm od posadzki, a powód przymocował do ścian płyty fornirowane, które bezpośrednio stykały się z posadzką kamienną, mimo, że zmiany umowy wymagały formy pisemnej pod rygorem nieważności. Zaznaczono, iż projektant zaakceptował prototyp zabudowy, zgodnie z którym płyta fornirowana bezpośrednio stykała się z posadzką kamienną, jednakże pod warunkiem „odpowiedniej impregnacji zabezpieczającej przeciwwilgociowo spód płyty obudowy”. W ocenie pozwanej, wykonanie przez powoda zabudowy w sposób odmienny, niż określony w umowie, będzie powodowało zawilgocenie płyty i jej pęcznienie, co potwierdzać ma sporządzona przez rzeczoznawcę ekspertyza. Powód zasilikonował styk płyt fornirowanych z posadzką, co zdaniem pozwanej było rozwiązaniem tymczasowym, gdyż skutecznym rozwiązaniem gwarantującym zabezpieczenie płyt fornirowanych przed czynnikami zewnętrznymi (w postaci wody, wilgoci i zabrudzeń) byłoby zamontowanie stalowego, kilkunastocentymetrowego cokołu. Z uwagi na wadliwość wykonanych robót, strona pozwana w sprzeciwie na podstawie art. 637 § 2 k.c. oraz art. 560 § 3 k.c. w zw. z art. 638 k.c. obniżyła wynagrodzenie umowne powoda o kwotę dochodzoną pozwem, wnioskując o uwzględnienie tego w treści rozstrzygnięcia. ( sprzeciw – k. 66-68).

W piśmie przygotowawczym z dnia 15 maja 2014 r. strona powodowa podtrzymała stanowisko wyrażone w pozwie, wskazując, że dołączona do sprzeciwu ekspertyza opatrzona jest tą samą datą, co protokół zdawczo odbiorczy zawierający spis wad, który został przedstawiony stronie powodowej, które to usterki wskazane w tymże protokole zostały usunięte, co potwierdzono podpisami osób reprezentujących pozwaną. W ocenie powoda, skoro pozwana dysponowała w dniu 1 sierpnia 2013 r. ekspertyzą załączoną do sprzeciwu, to utraciła ona możliwość podnoszenia zarzutów opartych na rękojmi (powoływania się na wady stwierdzone w ekspertyzie) z uwagi na przekroczenie ustawowych terminów do zgłoszenia takich roszczeń. Strona powodowa podniosła, że zgodnie z przepisami, ewentualne obniżenie wynagrodzenia wykonawcy może nastąpić dopiero po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia usterek, a w przedmiotowej sprawie powód usunął wszystkie usterki zgłoszone w „spisie wad do poprawy”, a innych wezwań nie było. Ponadto, zaznaczono, ze na chwilę obecną nie występują żadne „pęcznienia płyty”, zatem nie można przyjąć, że zabudowa została wykonana w sposób wadliwy. Powód przyznał, że pierwotna koncepcja przewidywała wykonanie zabudowy płytami zakończonymi ok. 2 cm ponad poziom podłogi, jednakże podczas narady poprzedzającej wykonanie prototypu, ustalono z przedstawicielami strony pozwanej, że zabudowa będzie wykonana na styk z podłogą i zabezpieczona przed przemakaniem. Podkreślono, że powód zaproponował dodatkowe wykonanie cokołów za kwotę ok. 60.000 zł, lecz nie uzyskał odpowiedzi od pozwanej spółki, która dodatkowo jest w posiadaniu kaucji w wysokości 5 % wartości przedmiotu umowy (tj. ok. 90.000 zł), która nie została rozliczona po wykonaniu prac. (pismo – k. 86-87).

W piśmie procesowym z dnia 1 lipca 2014 r. strona pozwana zaprzeczyła, jakoby uchybiła miesięcznemu terminowi na zgłoszenie wad, wskazując, że zgłoszenie wad nastąpiło za pośrednictwem ekspertyzy sporządzonej w dniu 1 sierpnia 2013 r. Podniesiono również, że dokument zatytułowany „potwierdzenie usunięcia zgłoszonych wad” z dnia 9 września 2013 r. podpisany przez przedstawiciela pozwanej spółki, nie stanowi dowodu usunięcia wad, będąc jedynie dokumentem prywatnym. Podkreślono jednocześnie, że protokół odbioru robót nie został podpisany z powodu istniejącej wadliwości, rozumianej jako niezgodność wykonanych zabudów ze sztuką budowlaną ( pismo – k. 100-101).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały wyżej zaprezentowane stanowiska.

Na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 kwietnia 2013 r. „J.W. (...) sp. z o.o. w Z., jako Zamawiająca (będąca głównym wykonawcą), oraz P. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) Grupa (...), jako Wykonawca (będący podwykonawcą), zawarli umowę, przedmiotem której było wykonanie - na warunkach określonych w umowie, zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, obowiązującymi normami i prawem budowlanym oraz zgodnie z dokumentacją wykonawczą stanowiącą załącznik do umowy - określonych robót budowlanych (dalej: Umowa), przy czym szczegółowy zakres robót został określony w Załączniku nr 1 do Umowy. Zgodnie z § 1 ust. 1 umowy, P. G. zobowiązał się do wykonania następujących robót:

1) dostawy i montażu obudów płytą fornirowaną ścian i sufitów w częściach wspólnych oraz wizualizacji budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami i garażem podziemnym O. przy ul. (...) w W. w tym: a) opracowania projektowego, dokumentacji, koordynacji, b) obudowy fornirowanej ścian i sufitów: - wykonania zabudowy ścian wraz z glifami do mieszkań i sufitów w formie paneli wykonanych z fornirowanej, trudnozapalnej płyty (...) wraz z rozwiązaniami uchylnymi umożliwiającymi dostęp do drzwi technicznych oraz elementami z mlecznego poliwęglanu litego gr. 4 mm na sufitach, - wykonania dwustronnych opasek oraz glifów wokół wszystkich drzwi z wypełnieniem szklanym w technologii fornirowanej, trudnozapalnej płyty (...); c) oznakowania budynku, wariant ekskluzywny (wszystkie pozycje podświetlane LEDami z wyjątkiem oznaczenia komórek lokatorskich): - podświetlane oznaczenia mieszkań, - oznaczenia pięter podświetlane, - oznaczenia klatek podświetlane (wewnętrzne), - pas ze szkła float 4 mm lakierowanego na biało (rozwiązanie wyłącznie na panelach na parterze), -oznaczenia klatek podświetlane (zewnętrzne), - oznaczenia komórek lokatorskich niepodświetlane,

2) paneli uniesionych na wysokość 2 cm od posadzki. Fornir miał być naturalny bejcowany pod kolor próbki i zabezpieczony lakierem bezbarwnym, panele z płyty (...) trudnozapalnej w grubościach od 12 do 18 mm w zależności od sytuacji, a szczelina wynosić miała do 5 mm pomiędzy ścianą a krawędzią zabudowy fornirowanej. Zastrzeżono, że montaż prototypu zabudowy ścian i sufitu powinien zostać wykonany do dnia 29.03.2013 r. i następnie przedstawiony Zamawiającemu do akceptacji. Ponadto, zgodnie z § 1 ust. 5 Umowy, Wykonawca miał prawo dokonać zmian w projektach wykonawczych, jeżeli z przyczyn technologicznych lub właściwości wskazanych materiałów, zaproponowane w projektach rozwiązania wymagają zmian według opinii Wykonawcy, jednakże zmiany w projektach wymagały uprzedniego pisemnego zatwierdzenia przez Zamawiającego. Zgodnie z załącznikiem rzeczowo – finansowym stanowiącym załącznik nr 1 do Umowy, wykonanie przedmiotowej Umowy obejmowało 13 etapów: 1) dostawa materiałów do produkcji (koszt netto 340.000 zł), 2) prace na klace schodowej nr 1 (koszt 176.406,30 zł), 3) prace na klace schodowej nr 2 (koszt 113.404,60 zł), 4) prace na klace schodowej nr 3 (koszt 118.882,70 zł), 5) prace na klace schodowej nr 4 (koszt 70.678,60 zł), 6) prace na klace schodowej nr 5 (koszt 124.510,60 zł), 7) prace na klace schodowej nr 6 (koszt 87.751,10 zł), 8) prace na klace schodowej nr 7 (koszt 171.337,30 zł), 9) prace na klace schodowej nr 8 (koszt 76.462,60 zł), 10) opracowanie projektowe (koszt 10.000 zł), 11) oznaczenie komórek lokatorskich (koszt 4.258 zł), 12) oznaczenie klatek podświetlane (koszt 5.300 zł), 13) wykonanie dwustronnych opasek oraz glifów wokół wszystkich drzwi z wypełnieniem szklanym (koszt 61.008 zł).

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu w postaci umowy nr (...) - k. 6-7, załącznika nr 1 do Umowy – k. 16, wydruku z (...) powoda – k. 48, wydruku z KRS pozwanej – k. 49-52v.

Termin realizacji przedmiotu umowy strony Umowy określiły w ten sposób, że rozpoczęcie robót miało nastąpić w dacie wpuszczenia Wykonawcy lub podwykonawcy na teren budowy, po uprzednim pisemnym zgłoszeniu zamiaru rozpoczęcia prac przez Wykonawcę oraz otrzymaniu stosownej zgody kierownika budowy, a także dokonaniu odbioru frontu robót w formie protokołu, a zakończenie robót miało nastąpić w ciągu 8 tygodni od dnia rozpoczęcia robót (§ 2 ust. 1). Zgodnie ze szczegółowym harmonogramem realizacji poszczególnych etapów robót stanowiącym załącznik nr 2 do Umowy, wykonanie poszczególnych robót miało wynosić: montaż płyt (...) od 16 kwietnia 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2013 r., montaż obudów fornirowanych przy drzwiach wejściowych do lokali kondygnacji 1-8 miało się rozpocząć w tydzień po otrzymaniu zapłaty za materiały i zostać zakończone w 8 tygodni od podpisania umowy, montaż zabudów fornirowanych na parterze od 22 kwietnia 2013 r. do dnia 12 maja 2013 r., montaż wizualizacji klatki schodowej kondygnacji 1-8 od dnia 22 kwietnia 2013 r. do dnia 20 maja 2013 r., montaż opasek przy drzwiach aluminiowych od dnia 22 kwietnia 2013 r. do dnia 25 maja 2013 r., montaż wizualizacji wejść do klatek schodowych zewnętrznych od dnia 6 maja 2013 r. do dnia 18 maja 2013 r. oraz montaż numeracji komórek lokatorskich od dnia 22 kwietnia 2013 r. do dnia 1 maja 2013 r. Zgodnie z § 2 ust. 5 Umowy, za datę wykonania przez Wykonawcę przedmiotu umowy strony uznały datę podpisania przez Inspektora Nadzoru, Kierownika Budowy protokołu odbioru końcowego robót, zgodnie z dyspozycją § 6 ust. 1 i 2 Umowy. Zgodnie z tym postanowieniem umownym (§ 6 ust. 1), dokumentami potwierdzającymi dokonanie odbioru przez Zamawiającego miał być protokół odbioru robót, stanowiący Załącznik nr 5, podpisany przez Wykonawcę, Inspektora Nadzoru, Kierownika Budowy oraz zatwierdzone przez Zamawiającego zestawienie wykonanych robót. Jednocześnie w ust. 2 tego paragrafu, strony postanowiły, iż dokonywać będą odbiorów częściowych po wykonaniu przez Wykonawcę każdego z etapów określonych w załączniku rzeczowo-finansowym, stanowiącym załącznik nr 1 do Urnowy. Dokonanie odbioru ostatniego etapu prac stanowić miało jednocześnie odbiór końcowy, z zastrzeżeniem ust. 4, co powinno znaleźć stosowne odzwierciedlenie w treści tego protokołu. Jeżeli w trakcie odbioru przedmiotu umowy stwierdzono wady, Zamawiający powinien podpisać protokół z uwagami i uzgodnić z Wykonawcą termin ich naprawy (§ 6 ust. 3).

Z § 6 ust. 4 Umowy wynika, że Wykonawca powinien zawiadomić pisemnie Zamawiającego i Inspektora Nadzoru o usunięciu wad oraz wyznaczyć termin na odbiór końcowy w terminie 3 dni od dnia usunięcia wad. Po protokolarnym stwierdzeniu usunięcia wad stwierdzonych przy odbiorze, rozpoczynały swój bieg terminy gwarancji i rękojmi. Jeżeli mimo zgłoszenia przez Wykonawcę usunięcia wad, okazałoby się, że wady nie zostały usunięte lub naprawa została wykonana w sposób nienależyty, strony powinny podpisać protokół odbioru końcowego z wymienieniem uwag i nieusuniętych dotychczas wad, a Zamawiający będzie uprawniony do zatrzymania kwoty gwarantującej usunięcie wady elementu, w wysokości nie wyższej niż 3% wynagrodzenia określonego w § 5 ust. 1 do czasu usunięcia nieprawidłowości przez Wykonawcę. Z ust. 5 tegoż paragrafu wynika, że zatrzymana, zgodnie z § 6 ust. 4 kwota gwarancyjna zostanie rozliczona po uregulowaniu należności z tytułu partycypacji w kosztach pośrednich budowy, szkód i kosztów inwentaryzacji w taki sposób, że zostanie wypłacona Wykonawcy po usunięciu ewentualnych wad i usterek stwierdzonych w protokole odbioru robót i podpisaniu protokołu końcowego.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu w postaci umowy nr (...) - k. 7 i k. 10-11, załącznika nr 2 do Umowy – k. 17.

Według brzmienia § 3 ust. 5 i 6 Umowy, Zamawiający zobowiązał się m.in. do dokonania odbioru prawidłowo wykonanych robót w terminie 3 dni licząc od dnia ich zgłoszenia przez Wykonawcę Kierownikowi Budowy, a także do niezwłocznego pisemnego zgłaszania Wykonawcy usterek i wad określonych w § 4 ust. 1. Natomiast Wykonawca zobowiązał się m.in. do usunięcia wszelkich usterek i wad powstałych w trakcie prac, jak i tych, które mogą wystąpić w trakcie okresu rękojmi i gwarancji, zgłoszonych zgodnie z § 3 ust. 6 ( czyli niezwłocznie i na piśmie – przyp. Sądu), a które nie będą stanowić uszkodzeń mechanicznych, w możliwie najkrótszym czasie, lecz nie dłuższym niż 14 dni od daty zgłoszenia, chyba, że z zakresu i charakteru wady uzasadniony będzie dłuższy termin (§ 4 ust. 1).

Postanowiono także, że Wykonawca będzie partycypował w kosztach pośrednich budowy w wysokości 0,2 % wartości netto wynagrodzenia, o którym mowa w § 5 ust. 1, z doliczeniem 23 % VAT (§ 4 ust.11). W § 5 ust. 1 Umowy, strony określiły wynagrodzenie w formie ryczałtu na kwotę 1.360.000 zł netto, do której należało doliczyć podatek VAT w wysokości obowiązującej w dniu wystawienia faktury. Podstawę do fakturowania stanowił załącznik nr 1 do Umowy, który odzwierciedlał również podział ryczałtowego wynagrodzenia należnego Wykonawcy.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu w postaci umowy nr (...) - k. 7-10.

Zapłata wynagrodzenia Wykonawcy za wykonane i odebrane roboty miała następować w oparciu o prawidłowo wystawioną fakturę (§ 7 ust. 1), przy czym z każdej wystawionej faktury zatrzymywano kaucję należytego wykonania umowy tytułem należytego wykonania Umowy w wysokości 5 % wartości wykonanych i odebranych robót (§ 7 ust. 2). Zgodnie z § 7 ust. 3 Umowy, zatrzymana tytułem należytego wykonania Umowy kaucja miała zostać rozliczona po uregulowaniu należności z tytułu partycypacji w kosztach pośrednich budowy, szkód i kosztów inwentaryzacji w następujący sposób: 2% po odbiorze końcowym przedmiotu umowy oraz po usunięciu ewentualnych wad i usterek na pisemny wniosek Wykonawcy oraz 3% po upływie okresu gwarancji i rękojmi pod warunkiem, że nie wystąpiły wady (usterki) lub stwierdzone wady Wykonawca sam usunie w terminie wyznaczonym przez Zamawiającego. Zwrot 3% kaucji miał nastąpić na pisemny wniosek Wykonawcy (…) z zastrzeżeniem, że Zamawiający mógł zatrzymaną na okres gwarancji i rękojmi kaucję zamienić na zabezpieczenie w formie bezwarunkowej, nieodwołalnej i płatnej na pierwsze żądanie gwarancji ubezpieczeniowej zaakceptowanej przez Zamawiającego w wysokości 3 % wartości wynagrodzenia umownego netto, ważnej 60 dni dłużej niż okres gwarancji i rękojmi.

Zamawiający do każdej wystawionej faktury Wykonawcy, uprawniony był wystawić fakturę obciążeniową w wysokości 0,2% wartości netto wynagrodzenia plus 23% VAT tytułem partycypacji w kosztach pośrednich budowy. Wartość faktury potrącona była z bieżącej należności Wykonawcy (§ 7 ust. 4). Zamawiający posiadał uprawnienie do potrącenia z bieżących należności Wykonawcy, kwot wynikających z usunięcia wad i usterek, kar umownych, partycypacji w kosztach pośrednich budowy, z wyrządzonych szkód, kosztów inwentaryzacji, a w razie zakończenia rozliczenia, skutkującego brakiem możliwości potrącenia Wykonawcy należnej Zamawiającemu kwoty, Zamawiający miał prawo wykorzystać do tego celu kaucję należytego wykonania umowy (§ 7 ust. 8).

Wykonawca zobowiązał się do składania dyspozycji zapłaty na „J.W. W.” sp. z o.o. ( będącej inwestorem – przyp. Sądu), w wysokości 70% wartości każdej faktury począwszy od drugiej faktury wystawionej przez Wykonawcę, tytułem zapłaty za nabywane mieszkanie nr (...).O.A. wraz z dwoma miejscami parkingowymi o nr 139, 140 i pomieszczenia gospodarczego nr 45 od inwestora, tj. „J.W. W.” sp. z o.o. wraz ze złożeniem faktury za wykonane prace wystawionej zgodnie z ust. 1, do czasu całkowitej spłaty wierzytelności wobec „J.W. W.” sp. z o.o.z tytułu ceny nabywanego lokalu z miejscami parkingowymi i pomieszczeniem gospodarczym (§ 7 ust. 10).

W § 10 ust. 1 Umowy, Wykonawca udzielił Zamawiającemu gwarancji na całość wykonanych robót, przy czym termin gwarancji jakości ustalono na 3 lata, licząc od daty odbioru całości robót przez Zamawiającego. O wadach, które ujawnią się w okresie gwarancji i rękojmi Zamawiający zobowiązany był zawiadomić Wykonawcę w formie pisemnej. Niezależnie od udzielonej gwarancji, zamawiającemu przysługują roszczenia z tytułu rękojmi za wady (§ 10 ust. 6).

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu w postaci umowy nr (...) - k. 11-14.

W § 11 ust. 5 Umowy wskazano, że osobami odpowiedzialnymi za współpracę i realizację przedmiotowego zakresu robót objętych Umową ze strony Wykonawcy jest P. G., zaś ze strony Zamawiającego: Inspektor Nadzoru -W. B., K. B. lub A. K., Kierownik Budowy – W. J. oraz Kierownicy Robót – S. N. i P. W., a także Projekt Menager – P. S. (1). Zastrzeżono, że wszystkie zmiany i uzupełnienia umowy wymagały pod rygorem nieważności formy pisemnej w postaci aneksu (§ 11 ust. 6).

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu w postaci umowy nr (...) - k. 14, oraz dowodem z zeznań świadka P. S. – k. 120 i dowodem z przesłuchania strony powodowej – k. 143.

W dniu 11 czerwca 2013 r. strony zawarły aneks do umowy z dnia 11 kwietnia 2013 r., którym zwiększyły zakres robót określony w § 1 ust. 1 Umowy o wykonanie i montaż poręczy z drewna bukowego na poziomie -2 i -1 oraz od parteru do najwyższej kondygnacji na wszystkich klatkach schodowych w kształcie i wymiarach według zaakceptowanego prototypu na I piętrze w klatce VII (na prostych odcinkach i zakrętach pod kątem 90 stopni) w budynku mieszkalnym wielorodzinnym O. przy ul. (...) w W. (§ 1 aneksu). Ustalono jednocześnie, że rozpoczęcie powyższych robót nastąpi w dniu 6 lipca 2013 r., a zakończenie w dniu 22 lipca 2013 r. (§ 2 aneksu). Wynagrodzenie ryczałtowe za zwiększony zakres robót określono na kwotę 47.999,52 zł przy uwzględnieniu podatku VAT w wysokości obowiązującej w dniu wystawienia faktury (§ 3 aneksu).

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu w postaci aneksu do umowy – k. 18

W dniu 12 kwietnia 2013 r., w obecności przedstawicieli Zamawiającego i Wykonawcy oraz projektanta, odbyły się oględziny sporządzonego przez Wykonawcę prototypu zabudowy ścian płytą fornirowaną. Podczas oględzin, w przeważającej mierze zaakceptowano przedstawiony prototyp zabudowy fornirowanej, z tym, że zaznaczono, że Wykonawca, z uwagi na styk zabudowy (paneli) z posadzką kamienną wynoszący „0” powinien dokonać odpowiedniej impregnacji w celu zabezpieczenia od wilgoci spodu płyt obudowy, a także powinien przyciemnić o jeden ton wybarwienie okleiny i zastosować sposób podświetlenia soczewek w numeracji mieszkań „słabiej świecący z większym numerem w kolorze grafitowym”. Ustalono, że w taki sposób będą montowane kolejne panele.

W toku kilku miesięcy prac w obiekcie nikt z ramienia pozwanego nie zgłaszał powodowi uwag, że wykonuje zabudowę niezgodnie z umową lub niewłaściwie. Usterki powód na bieżąco usuwał.

Wykonawca w dniu 16 kwietnia 2013 r., wystawił fakturę VAT nr (...) opiewającą na kwotę 418.200 zł brutto (340.000 zł netto) tytułem należności za dostawę materiałów do produkcji, po czym przystąpił do wykonywania prac określonych w Umowie. Po wykonaniu poszczególnych etapów prac, zgodnie z postanowieniami umownymi i załącznikiem nr 1 do Umowy, Wykonawca wystawił następujące faktury VAT:

- nr (...) z dnia 7 czerwca 2013 r. opiewającą na łączną kwotę 471.826,77 zł (383.599 zł netto) za prace na klatkach nr 5-7,

- nr (...) z dnia 30 lipca 2013 r. opiewającą na kwotę 589.627,81 zł brutto (479.372,20 zł netto) za zabudowy fornirowane oraz oznaczenia podświetlane,

- nr (...) z dnia 10 września 2013 r. opiewającą na 59.039,41 zł brutto (47.999,52 zł netto, tj. kwota 49.880 zł netto pomniejszona o rabat w kwocie 1.880,48 zł) za wykonanie poręczy z drewna bukowego zgodnie z aneksem,

- nr (...) z dnia 15 listopada 2013 r. opiewającą na kwotę 181.389,08 zł brutto (147.470,80 zł netto) za zabudowy fornirowane do kl. 8, opracowanie projektowe oraz opaski glifów wokół wszystkich drzwi z wypełnieniem szklanym.

P. G. wykonał prace będące przedmiotem Umowy i Aneksu, z tym, że panele nie zostały uniesione na wysokość 2 cm od posadzki kamiennej, jak ustalono w § 1 ust. 1 pkt 2 Umowy, a stykały się z posadzką kamienną, zgodnie z ustaleniami powziętymi podczas oględzin prototypu. Z uwagi na odmienne, niż określono w umowie posadowienie paneli, P. G. dokonał impregnacji styku poprzez uszczelnienie silikonowe.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z dokumentu w postaci notatki z oględzin prototypu zabudowy mieszkaniowej – k. 74, faktury VAT – k. 3 i k.42-46, oraz dowodem z zeznań świadków M. S. – k. 118 i świadka P. S. – k. 119 oraz z przesłuchania strony powodowej – k. 143-144.

Wykonawca w terminie zgłosił Zamawiającemu do końcowego odbioru wykonane prace, jednakże „J.W. (...) sp. z o.o. w Z. tychże prac nie odebrał z uwagi na istnienie wad i usterek w pracach przedstawionych do odbioru, które to wady i usterki zostały stwierdzone przez rzeczoznawcę do spraw meblarstwa i wyrobów drzewnych przy Wojewódzkiej Inspekcji Handlowej w Ł. w protokole zdawczo-odbiorczym z dnia 1 sierpnia 2013 r. (dalej: spis wad) sporządzonym na podstawie ekspertyzy z dnia 1 sierpnia 2013 r. powstałej w wyniku oględzin przeprowadzonych w dniach 30-31 lipca 2013 r. w budynku mieszkalnym przy ul. (...). Większość wad i usterek wskazanych przez rzeczoznawcę wynikała z braku nadzoru nad Wykonawcą ze strony Zamawiającego i niedokładnych projektów biura projektowego. Zamawiający dostarczył P. G. spis wad, który nie wymieniał jako wady - bezpośredniego styku płyt fornirowanych z posadzką kamienną, czy też braku cokołu (listwy zabezpieczającej styk). P. G. usunął najpóźniej do dnia 8 października 2013 r. wszystkie wady i usterki wskazane w spisie wad, co zostało potwierdzone przez Kierownika Budowy – K. J.. Po usunięciu przez Wykonawcę kilku dodatkowych usterek ( oprócz tych wskazanych w spisie wad – przyp. Sądu), w dniu 8 października 2013 r. przedstawiciel Zamawiającego, tj. Kierownik Budowy – W. J., potwierdził bezusterkowe wykonanie prac przez P. G..

Dowód: spis wad – k. 19-24, potwierdzenie usunięcia wad – k. 25-36, ekspertyza – k. 75-81, protokół zakończenia prac – k. 37, sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 66-68, zeznania świadków M. S. – k. 118-119 i świadka P. S. – k. 119-120 oraz z przesłuchania strony powodowej – k. 143-144.

Po dacie zatwierdzenia bezusterkowego wykonania prac, tj. po dniu 8 października 2013 r., strony prowadziły rozmowy dotyczące wykonania cokołu (tj. listwy w kształcie litery (...)), który skuteczniej od silikonu, zabezpieczałby panele fornirowane przed np. wilgocią. Ostatecznie strony nie doszły do porozumienia w tej kwestii, gdyż P. G. skłonny był wykonać cokół (listwę) za dodatkowym wynagrodzeniem w wysokości ok. 60.000 zł (gdyż była to dodatkowa praca, nie objęta umową), a Zamawiający żądał wykonania cokołu w ramach wynagrodzenia ustalonego w Umowie. Po 8 października 2013 r., tj. po dacie protokolarnego odbioru prac, aż do kwietnia 2014 r., „J.W. (...) sp. z o.o. w Z. nie zgłosiła pisemnie P. G. wady w postaci nieprawidłowego położenia paneli fornirowanych (ich styku z posadzką kamienną). Także Inwestor odebrał od „J.W. (...) sp. z o.o. w Z. budynek przy ul. (...) w W., jednakże P. G. do chwili obecnej nie otrzymał od „J.W. (...) sp. z o.o. w Z. wynagrodzenia należnego za prawidłowe wykonanie robót określonych w Umowie i Aneksie. Wysokość wynagrodzenia należnego Wykonawcy opiewa na kwotę 472.872,35 zł - od wynagrodzenia określonego w umowie na kwotę 1.720.083,07 zł brutto odliczono kwoty, do zatrzymania których „J.W. (...) sp. z o.o. w Z. jest uprawniona zgodnie z postanowieniami umownymi (tj. tytułem zabezpieczenia należytego wykonania umowy, tytułem kosztów pośrednich budowy (którymi pozwana nie obciążyła dotychczas powoda), a także kwotę składającą się na wartość nabytego przez P. G. lokalu mieszkalnego w budynku przy ul. (...) w W..

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, w dniu 7 kwietnia 2014 r. „J.W. (...) sp. z o.o. w Z. wskazał, że realizuje uprawnienie rękojmiane żądania obniżenia wynagrodzenia o kwotę dochodzoną pozwem. Zamawiający jest aktualnie w posiadaniu kaucji gwarancyjnej w kwocie 53.262,61 zł, a do chwili obecnej nie wystąpiły wady w postaci uszkodzenia paneli z uwagi na zawilgocenie, czy też uszkodzenia mechaniczne.

Dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona dowodem z zeznania świadka M. S. – płyta CD k. 121 oraz dowodem z przesłuchania strony powodowej – k. 143-144.

Sąd ustalił stan faktyczny sprawy na podstawie złożonych przez strony dokumentów, powołanych powyżej, które uznał za wiarygodne. Dla ustalenia stanu faktycznego przydatne były kserokopie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, których prawdziwości strony nie kwestionowały, a Sąd nie znalazł podstaw, by powziąć w tym zakresie wątpliwości z urzędu.

Sąd poczynił ustalenia dotyczące stanu faktycznego także w oparciu o zeznania następujących świadków: M. S. (2) oraz P. S. (1), z tym zastrzeżeniem, że ich zeznania zostały uzupełnione dodatkowo złożonymi do sprawy dokumentami. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków M. S. (2) i P. S. (1) w zakresie, w jakim zeznawali oni, że zgłaszano powodowi w trakcie wykonywania prac, jako wadę, stykanie się paneli fornirowanych z posadzką kamienną (sposób posadowienia paneli), gdyż zeznania te nie pokrywają się z dokumentacją znajdującą się w aktach sprawy, w szczególności z notatką z oględzin prototypu zabudowy, ze spisem wad, potwierdzeniem usunięcia zgłoszonych wad oraz protokołem zakończenia prac. Ponadto, zeznania w tej części nie pokrywały się z dalszą częścią zeznań obojga świadków, gdzie zgodnie wskazywano, iż Zamawiający nie odebrał od Wykonawcy tylko ostatniego etapu prac. Gdyby sposób wykonywania zabudowy fornirowanej był uważany za wadliwy, to odmówiono by odebrania wcześniejszych etapów prac. Skoro wcześniejsze etapy prac, obejmujące m.in. wykonanie montażu paneli fornirowanych na poszczególnych kondygnacjach budynku, zostały zaakceptowane, jak zeznają oboje świadkowie, to bezpodstawnym wydaje się odmowa odebrania tylko ostatniego etapu robót i podnoszenie kwestii wadliwości posadowienia paneli - dopiero przy odbiorze końcowym, skoro sposób wykonywania zabudowy od początku rozpoczęcia prac był tożsamy, a Inwestor odebrał budynek i nie obniżył pozwanemu wynagrodzenia z tego tytułu. Na marginesie tylko należy zaznaczyć, że wszelkie ustalenia między stronami powinny mieć formę pisemną, a nie ustną, więc zgłoszenie wszelkich wad powinno nastąpić w formie pisemnej (§ 3 ust. 6 Umowy). W pozostałym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, gdyż były one spójne, logiczne i znajdywały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, a także były zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Odnosi się to głównie do zeznań dotyczących sporządzenia oględzin przedmiotu umowy przez rzeczoznawcę i zgłaszania powodowi wad wskazanych przez rzeczoznawcę, etapowego odbioru prac przez stronę pozwaną, a także dokonania odbioru budynku przez Inwestora.

Sąd dopuścił także dowód z przesłuchania strony powodowej – P. G., dając wiarę wyjaśnieniom powoda w zakresie, w jakim korelowały one z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, biorąc pod uwagę subsydiarny i pomocniczy charakter tego dowodu. Sąd ograniczył dowód z przesłuchania stron tylko do strony powodowej na podstawie przepisu art. 302 § 1 k.p.c.

Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z przepisem art. 229 k.p.c. nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Na podstawie przepisu art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Z uwagi na powyższe Sąd uznał za okoliczność bezsporną fakt zawarcia między stronami umowy z dnia 11 kwietnia 2013 r. oraz aneksu z dnia 11 czerwca 2013 r., a także postanowienia poczynione między stronami np. dotyczące sposobu rozliczenia między stronami, a tym samym - wysokości należnego stronie powodowej wynagrodzenia, terminu wykonania prac, wysokości zatrzymanej przez pozwaną kaucji gwarancyjnej, sposobu zgłaszania stronie powodowej zauważonych wad, wykonania przez powoda prac objętych umową i aneksem.

Sąd oddalił wniosek pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu meblarstwa i wyrobów drzewnych, jako nieistotny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy z uwagi na ustalenie, iż pozwana utraciła uprawnienie z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy (w tym przypadku wadą miałby być sposób posadowienia paneli fornirowanych) do żądania obniżenia wynagrodzenia, gdyż uchybiła terminowi, w jakim powinna pisemnie zawiadomić powoda o wadliwości (jej zdaniem) sposobu wykonania zabudów fornirowanych, tj. styku paneli z posadzką kamienną –ta potencjalna wada istniała już i pozwana zapoznała się z nią w dniu 1 sierpnia 2013 r. W dniu 8 października 2013 r uprawniony przedstawiciel pozwanego potwierdził usunięcie wszystkich usterek i wad. Inwestor odebrał budynek, a pozwana nie zgłaszała dalszych roszczeń względem powoda i kwestia występowania wady została pisemnie zgłoszona dopiero w sprzeciwie od nakazu zapłaty (tj. w dniu 7 kwietnia 2014 r.).

Na podstawie przepisu art. 207 § 6 k.p.c. Sąd pominął zarzut strony pozwanej, jakoby dokument zatytułowany „potwierdzenie usunięcia zgłoszonych wad”, z uwagi na jego charakter (dokument prywatny), nie stanowił dowodu usunięcia wad – pozwana nie zgłosiła tego zarzutu w sprzeciwie, a dopiero w kolejnym piśmie procesowym, nie uprawdopodabniając okoliczności określonych w przytoczonym przepisie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo w niniejszej sprawie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż powód swoje roszczenie wywodził z umowy zawartej między stronami w dniu 16 kwietnia 2012 r. W ocenie Sądu, co z resztą nie było kwestionowane przez strony, umowę tą należy zakwalifikować jako umowę o roboty budowlane w rozumieniu art. 647 k.c. w zw. z art. 647 ¹ k.c., zgodnie z którymi przez umowę o roboty budowlane podwykonawca zobowiązuje się do wykonania przewidzianych w umowie robót, wykonanych zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania robót i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

W przedmiotowej sprawie większość okoliczności była bezsporna, jak chociażby fakt wykonania przez powoda robót określonych umową i niewadliwego wykonania prac określonych w aneksie, a także wysokość należnego mu z tego tytułu wynagrodzenia. Spór stron koncentrował się wokół następujących kwestii: czy powód wykonał zabudowę fornirowaną w sposób wadliwy, tj. czy wadą było bezpośrednie stykanie się paneli fornirowanych z posadzką kamienną i niewykonanie przez powoda cokołu, a jeżeli tak, to w jakiej dacie pozwana zgłosiła pisemnie powodowi istnienie przedmiotowej wady. Tym samym, sporne było, czy pozwana w ustawowym terminie (liczonym od dnia wydania robót) zgłosiła powodowi przedmiotową wadę, a tym samym – czy pozwanej przysługiwało uprawnienie rękojmiane do żądania obniżenia wynagrodzenia w odpowiednim stosunku.

Celem rozstrzygnięcia powyższych kwestii należy przeanalizować przepisy odnoszące się do rękojmi za wady fizyczne rzeczy. W niniejszej sprawie zastosowanie będą miały przepisy odnoszące się do rękojmi w brzmieniu obowiązującym przed 25 grudnia 2014 r., tj. przed nowelizacją z dnia 30 maja 2014 r. Zgodnie z przepisem art. 656 § 1 k.c. do skutków opóźnienia się przez wykonawcę z rozpoczęciem robót lub wykończeniem obiektu albo wykonywania przez wykonawcę robót w sposób wadliwy lub sprzeczny z umową, do rękojmi za wady wykonanego obiektu, jak również do uprawnienie inwestora do odstąpienia od umowy przez ukończeniem obiektu, stosuje się odpowiednio przepisy o umowie o dzieło. Z przepisu art. 637 § 1 k.c. (obowiązującego przed nowelizacją) wynika, że jeżeli dzieło ma wady, zamawiający może żądać ich usunięcia, wyznaczając w tym celu przyjmującemu zamówienie odpowiedni termin z zagrożeniem, że po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu nie przyjmie naprawy, a przyjmujący może odmówić naprawy, gdyby wymagała nadmiernych kosztów. Natomiast zgodnie z brzmieniem § 2 tego artykułu, gdy wady usunąć się nie dadzą albo gdy z okoliczności wynika, że przyjmujący zamówienie nie zdoła ich usunąć w czasie odpowiednim, zamawiający może od umowy odstąpić, jeżeli wady są istotne; jeżeli wady nie są istotne, zamawiający może żądać obniżenia wynagrodzenia w odpowiednim stosunku (to samo dotyczy wypadku, gdy przyjmujący zamówienie nie usunął wad w terminie wyznaczonym przez zamawiającego).

Natomiast przepis art. 638 k.c. stanowi, że jeżeli z artykułów poprzedzających nie wynika nic innego, do rękojmi za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży. Tym samym, zastosowanie będą tu miały terminy reklamacyjne na zgłoszenie wad określone w art. 563 § 2 k.c. w związku z art. 563 § 1 k.c. Zgodnie z powołanymi przepisami, kupujący (w tym przypadku zamawiający, czyli pozwana) traci uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy, jeżeli nie zbadał rzeczy w czasie i w sposób przyjęty przy rzeczach tego rodzaju i nie zawiadomił niezwłocznie sprzedawcy (w tym przypadku wykonawcy – powoda) o dostrzeżonej wadzie, a w wypadku gdy wada wyszła na jaw dopiero później - jeżeli nie zawiadomił sprzedawcy niezwłocznie po jej wykryciu. Do zachowania terminów zawiadomienia o wadach rzeczy sprzedanej wystarczy wysłanie przed upływem tych terminów listu poleconego (art. 563 § 3 k.c.). „Niezwłoczność", o jakiej mowa w cytowanym przepisie, oznacza konieczność dokonania zawiadomienia bez zbędnej zwłoki. Oceny, na ile ów akt staranności kupującego został dochowany, należy dokonywać przez pryzmat normalnego toku czynności kupującego. W literaturze zwraca się uwagę, że wprzęganie w działalność, zwłaszcza osób prowadzących działalność gospodarczą, coraz szybszych narzędzi komunikowania skłania do maksymalnego skracania terminów, w jakich powinno nastąpić zawiadomienie. W związku z tym pojawia się sugestia, w nawiązaniu do dorobku judykatury, że zawiadomienie to nie powinno nastąpić później niż w ciągu 14 dni ( W.J. Katner (w:) System prawa prywatnego, t. 7, 2011, s. 146). Zgodzić się należy z tezą o potrzebie eliminowania zbędnego czasu, w którym zawiadomienie powinno być dokonywane, ale równocześnie trzeba pamiętać, że nowe techniki, coraz bardziej skomplikowane i zaawansowane, sprawiają coraz większe trudności z identyfikowaniem pojawiających się problemów i ich przyczyn. Równocześnie na podmioty prowadzące działalność gospodarczą ustawodawca nakłada obowiązek badania rzeczy w sposób przyjęty przy rzeczach danego rodzaju. Wspomniany obowiązek badania przedmiotu sprzedaży jest elementem aktów pilności, jakie na wskazany krąg podmiotów nakłada komentowany przepis. Zaniechanie tego obowiązku, jak i obowiązku powiadamiania sprzedawcy powoduje utratę uprawnień z tytułu rękojmi ( Z. Gawlik, komentarz do art. 563 k.c. w: „Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – część szczególna” pod red. A. Kidyby, Lex 2014).

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 636 k.c., wadą dzieła (w tym przypadku robót) jest również wykonanie dzieła w sposób sprzeczny z umową.

W przedmiotowej sprawie wątpliwym jest, czy stykanie się paneli fornirowanych z posadzką kamienną, można uznać za wadę, skoro po przeprowadzonych przez przedstawicieli pozwanej w dniu 12 kwietnia 2013 r. oględzinach prototypu zabudowy fornirowanej przygotowanej przez powoda, zatwierdzono stykanie się zabudowy z posadzką kamienną z zastrzeżeniem wykonania odpowiedniej impregnacji zabezpieczającej przeciwwilgociowo spód płyty obudowy, i dopuszczono powoda do wykonywania Umowy. Mając na uwadze, że zgodnie z § 11 ust. 6 Umowy, zmiany i uzupełnienia umowy wymagały formy pisemnej (aneksu) pod rygorem nieważności, to należało uznać, że wykonanie przez powoda zabudowy fornirowanej w ten sposób, że panele fornirowane stykają się bezpośrednio z posadzką kamienną, było co do zasady sprzeczne z Umową (§ 1ust. 1 pkt 2 Umowy, w którym ustalono, że panele miały być uniesione na wysokość 2 cm od posadzki). Przy czym nie bez znaczenia jest, że przedstawiciele pozwanej zaakceptowali takie rozwiązanie, w toku prac nie wskazywano na ich niezgodność z umową, a pozwana odbierała wcześniej wszystkie prace powoda wykonane w ten sam sposób. Całość obiektu odebrał też inwestor. Jednocześnie, wbrew twierdzeniom strony pozwanej, nie można uznać za wadę, niewykonania przez stronę powodową cokołu (listew), który zabezpieczałby panele przed uszkodzeniami mechanicznymi i ich zawilgoceniem wskutek użytkowania, a to dlatego, że obowiązek wykonania cokołu (listew) nie wynika, ani z Umowy, ani z aneksu do tej umowy. Jak słusznie twierdzi strona powodowa, ewentualne wykonanie cokołu byłoby dodatkową pracą, przekraczającą ustalenia umowne. Na marginesie tylko należy zaznaczyć, że skoro prototyp zabudowy przedstawiony przez powoda był w ocenie strony pozwanej wadliwy, to powinna ona nie dopuścić powoda do wykonywania robót, bądź mogła skorzystać z uprawnienia wynikającego z przepisu art. 636 k.c., czego jednak nie uczyniła. Pozwana akceptowała sposób wykonywania prac przez powoda, aby przed ostatnim odbiorem zakwestionować prawidłowość ich wykonania.

Przy założeniu, że wykonanie przez powoda zabudowy fornirowanej w ten sposób, że panele fornirowane stykają się bezpośrednio z posadzką kamienną – było wadą fizyczną robót, należy ustalić, kiedy rozpoczął się dla pozwanej bieg terminu na zgłoszenie tejże wady. Na możliwe konsekwencje takiego rozwiązania wskazał rzeczoznawca w opinii z dnia 1 sierpnia 2013 r. Po tej dacie nastąpiła jednak naprawa szeregu usterek i w dniu 8 października 2013 r., Kierownik Budowy – W. J. (reprezentujący pozwaną) podpisał protokół zakończenia prac, stwierdzając, że powód wykonał prace bezusterkowo. Już samo zgłoszenie robót do odbioru, aktualizuje obowiązek przystąpienia przez inwestora (w tym przypadku generalnego wykonawcy – pozwanej) do czynności odbiorowych, a inwestor od dokonania tej czynności może się uchylić, ale tylko poprzez wskazanie obiektywnie istniejących i osadzonych w treści umowy, bądź przepisach prawa przyczyn, czyniących to zgłoszenie nieskutecznym. W sytuacji faktycznego przyjęcia robót przez zamawiającego, nie może on zwalczać żądania zapłaty wynagrodzenia z tej tylko przyczyny, że nie został sporządzony - nawet przewidziany w umowie - formalny protokół ich odbioru. Okolicznością, której znaczenia dla określenia aktualizacji obowiązku zapłaty wynagrodzenia nie sposób przecenić, jest w takiej sytuacji fakt przejęcia przez inwestora obiektu wraz ze wszystkimi wykonanymi robotami, zwłaszcza w sytuacji rozpoczęcia w nim prowadzenia normalnej działalności gospodarczej. Z tym zdarzeniem wiązać należy skutek odbioru, w rozumieniu art. 647 k.c.

W przedmiotowej sprawie, zgodnie z § 6 ust. 1 Umowy, dokumentami potwierdzającymi odbiór przez pozwaną miał być protokół odbioru robót podpisany przez Wykonawcę, Inspektora Nadzoru i Kierownika Budowy, a także zatwierdzone przez Zamawiającego zestawienie wykonanych robót. W przypadku stwierdzenia wad w trakcie odbioru, zgodnie z § 6 ust. 3 Umowy, pozwana powinna podpisać protokół z uwagami. Tymczasem, pozwana, rzekomo z uwagi na posadowienie paneli w sposób sprzeczny z umową, odmówiła zatwierdzenia zestawienia wykonanych przez powoda prac, tj. dokonania formalnego odbioru końcowego prac, mimo, że budynek został odebrany przez Inwestora i oddany do użytku. Tym samym, mając na uwadze powyższe, z uwagi na brak dowodów przeciwnych ze strony pozwanej, uznano, że termin na zgłoszenie przedmiotowej wady rozpoczął bieg najpóźniej z dniem 8 października 2013 r.

Strona pozwana, aby skorzystać z uprawnienia do obniżenia wynagrodzenia w odpowiednim stosunku, powinna, więc, zgodnie z przepisami k.c., wykazać, że niezwłocznie po odebraniu robót, na piśmie, zawiadomiła powoda o występującej wadzie w postaci niezgodnego z umową posadowienia paneli fornirowanych. Należy jednocześnie podkreślić, iż zgodnie z przepisem art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Natomiast zgodnie z art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Jest to związane z zasadą kontradyktoryjności. Jednakże, w ocenie Sądu, pozwana spółka nie podołała powyższemu obowiązkowi dowodowemu. W pierwszej kolejności należy wskazać, że pozwana nie wykazała, żeby, powód otrzymał w sierpniu 2013 r. dokument zatytułowany „ekspertyza”, gdzie rzeczoznawca zawarł sugestię odnośnie skuteczniejszego sposobu zabezpieczenia styku paneli z posadzką, a przedstawiono mu (powodowi) jedynie „protokół zdawczo-odbiorczy”, tj. spis wad, który nie wymieniał, jako wady sposobu ułożenia paneli fornirowanych. W aktach sprawy znajdują się dwa różne protokoły rzeczoznawcy. Strona pozwana nie przedstawiła również żadnego innego wiarygodnego dowodu, z którego wynikałoby, że kiedykolwiek pisemnie poinformowała powoda o wadzie w postaci posadowienia paneli fornirowanych w sposób sprzeczny z umową lub też wzywała do usunięcia wady – pod rygorem skorzystania z uprawnień rękojmianych. Kwestie te podniesione zostały dopiero w sprzeciwie, w dniu 7 kwietnia 2014 r., w którym pozwana złożyła oświadczenie o obniżeniu wynagrodzenia o kwotę dochodzoną pozwem.

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie, na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego należy stwierdzić, iż powód udowodnił zasadność swojego roszczenia (którego wysokość nie była przez pozwaną kwestionowana), a pozwana nie wykazała prawdziwości podnoszonych zarzutów, gdyż nie udowodniła okoliczności uzasadniających obniżenie wynagrodzenia powoda o jakąkolwiek kwotę.

Z tych względów, na podstawie art. art. 647 k.c. w zw. z art. 647 ¹ k.c. Sąd orzekła, jak w punkcie I. wyroku.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z tymi przepisami, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. W związku z tym należało zasądzić odsetki zgodnie z żądaniem powoda, przy czym żądanie to nie zostało zakwestionowane przez stronę pozwaną.

O kosztach procesu orzeczono w pkt II na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. Zważywszy, że powód wygrał sprawę w całości, Sąd obciążył pozwaną w całości kosztami procesu, na które składały się opłata od pozwu w kwocie 23.644 zł, opłata kancelaryjna od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł i koszty zastępstwa procesowego w kwocie 7.200 zł.

Z przyczyn powyższych orzeczono, jak w sentencji.

SSO Monika Pawłowska

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron.