Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Adam Malinowski
Sędziowie:	Ewa Kiper (spr.) del. Joanna Karczewska
Protokolant:	sekr. sądowy Monika Alberska

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2020 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P. (1) i M. P. (2)

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie

z dnia 5 października 2018 r., sygn. akt VI C 1079/18

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz M. P. (1) i M. P. (2) kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

UZASADNIENIE

Sygnatura akt XXVII Ca 157/19

Transkrypcja wygłoszonego uzasadnienia orzeczenia z dnia 4 marca 2020 r.

Pozwem z 27 kwietnia 2018 roku powodowie wnieśli o zasądzenie na ich rzecz od pozwanego kwoty 8.958,55 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu do dnia zapłaty oraz zasadzenie kosztów postępowania. Pozwany wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów. Wyrokiem z dnia 5 października 2018 roku Sąd Rejonowy do (...) w W. uwzględnił powództwo w całości i obciążył pozwanego kosztami postępowania. Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodziła się strona pozwana, która w złożonej apelacji zaskarżyła wyrok w całości, podniosła zarzut naruszenia art. 233 paragraf 1 kpc, 217 kpc, 227 kpc, 479(43) i (36) kpc, 385 prim kc, 385(2) kc, 22 prim kc, art. 6 kc, 410 paragraf 2 kc, art. 405 kc, 411 punkt 1 kc, art. 70 Prawa bankowego i wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania. W odpowiedzi na apelację strona powodowa wnosiła o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postepowania. Sąd Okręgowy zważył, co następuje. W ocenie Sądu Okręgowego apelacja strony pozwanej nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd Okręgowy podzielił w całości ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy i przyjął je za własne, podzielił także ocenę prawną żądania pozwu. Sąd Rejonowy odwołał się do orzeczenia, a właściwie wpisu w rejestrze klauzul niedozwolonych prowadzony przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który był tożsamy z klauzulą zawartą w paragrafie 3 ustęp 3 umowy. Jednakże dokonał kontroli indywidualnej, incydentalnej w zakresie treści paragrafu 3 ustęp 3 umowy łączącej strony z 30 kwietnia 2008 roku i w oparciu o art. 385 prim stwierdził abuzywność wskazanego wyżej postanowienia. Sąd Okręgowy podziela argumentację Sądu Rejonowego w zakresie spełnienia przesłanek z art. 385 prim paragraf 1 kc odnośnie postanowień dotyczących ubezpieczenia niskiego wkładu zawarte w umowie łączącej strony. Nie ulega wątpliwości, że powodowie w trakcie zawarcia umowy strony byli konsumentami w rozumieniu art. 22 prim kc, powyższe postanowienie nie dotyczyło głównych świadczeń stron, nie zostało indywidualnie uzgodnione, a przynajmniej strona pozwana powyższej okoliczności nie wykazała. Nadto w ocenie Sądu Okręgowego słuszne było stanowisko Sądu Rejonowego, iż powyższe postanowienie kształtuje prawa i obowiązki konsumentów w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając interesy konsumentów. W ocenie Sądu Okręgowego zawarte postanowienie w umowie oraz postanowienia dotyczące ubezpieczeń niskiego wkładu zawarte w regulaminie nie spełniały w sposób należyty obowiązku informacyjnego. Przedmiotowe postanowienie nie dawało konsumentowi jakichkolwiek uprawnień w zakresie oceny zasadności kontynuowania umowy ubezpieczeń niskiego wkładu po upływie trzydziestu sześciu miesięcy okresu kredytowania, nie dawało konsumentom żadnych uprawnień w zakresie tej oceny jak również brak było w jego treści jakichkolwiek zapisów wskazujących, na jaki okres umowa ubezpieczenia niskiego wkładu zostanie po upływie [? 00:05:51.200] 36 miesięcy automatycznie przedłużona, wskazywano jedynie maksymalny okres trwania ubezpieczenia. Słusznie Sąd Rejonowy wskazał, iż powyższe postanowienie nie zawierało dostatecznie jasnych i precyzyjnych informacji pozwalających powodowi, jako kredytobiorcy na uzyskanie szczegółowej wiedzy, co do tego jak faktycznie będą kształtowały się koszty ubezpieczenia oraz jak długo będą oni zobowiązani do refundowania ich pozwanemu, jeżeli w ciągu [? 00:06:15.600] 36 miesięcy od dnia podpisania umowy kredytowej nie nastąpi całkowita spłata zadłużenia objętego ubezpieczeniem. Nie byli w stanie kontrolować prawidłowości podejmowanych przez bank czynności związanych zarówno zawieraniu umowy ubezpieczenia z podmiotem trzecim na dalsze okresy pomimo tego, że to właśnie powodowie, jako kredytobiorcy ponosili koszty z tego tytułu. Ze wskazanych przez pozwanego dokumentów nie wynikało przy tym, jaki był rzeczywisty zakres ochrony ubezpieczeniowej, jakie wypadki były objęte tą ochroną, ani też, jakie były ewentualne wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczyciela. Sąd Okręgowy nie podziela argumentacji Sądu Rejonowego, iż abuzywną okoliczność..., nieprawidłową okolicznością było to, iż nie dostarczono powodom umowy ubezpieczenia, bowiem powodowie nie byli stroną umowy ubezpieczenia, niemniej informacje istotne z punktu widzenia ich, jako finansujących to ubezpieczenie powinny być przedstawione powodom w odrębnym dokumencie. W ocenie Sądu Okręgowego słuszne było stanowisko Sądu Rejonowego, iż rażące naruszenie interesów konsumenta sprowadzało się również w braku przedstawieniu podstawowych informacji dotyczących ubezpieczenia niskiego wkładu, aby konsumenci mogli świadomą podjąć decyzję, co do tego, czy chcą wchodzić w ten produkt ubezpieczeniowy. Brak było w badanym wzorcu definicji wkładu wymaganego, a także określenia zdarzeń pozwalających ustalić moment zakończenia umowy ubezpieczenia przed upływem maksymalnego okresu ubezpieczenia. Powodowie nie mieli możliwości zbadania realnego kosztu ubezpieczenia w dacie podpisywania umowy. Z tych wszystkich względów słuszne było stanowisko Sądu Rejonowego, iż postanowienie paragrafu 3 ustęp 3 umowy kredytowej, jako abuzywne nie wiązało strony powodowej, a w konsekwencji świadczenia pobrane na jego podstawie podlegały zwrotowi na podstawie art. 405 kc w związku z art. 410 paragraf 2 kpc. Prawidłowe było stanowisko Sądu Rejonowego, iż nie należy negować samej idei ubezpieczenia niskiego wkładu, niemniej rzeczą pozwanego banku było tak sformułować postanowienia dotyczące tego ubezpieczenia, aby nie miały one abuzywnego charakteru w rozumieniu 385 prim kc. Z powyższych względów Sąd Okręgowy podzielając zarówno ustalenia jak i ocenę prawną żądania pozwu dokonanych przez Sąd Rejonowy na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację, jako niezasadną. O kosztach orzekając zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu ustalając koszty, jakie strona powodowa poniosła, jako wynagrodzenie pełnomocnika profesjonalnego w stawce przewidzianej w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości właściwym na datę wniesienia apelacji.